Sri gurucharana kusumaanjali on HH Bharati Teertha Mahaswamigal

॥ श्री गुरुचरणकुसुमाञ्जली ॥

अतिभारतिमतिविभवान् जिततीर्थानाश्रिताघनिर्हरणे ।

धरणेर्देशिकचरणान् शरणं करवाणि भारतीतीर्थान् ॥

समुचिततमनामानः श्रीचरणा भान्ति भारतीतीर्थाः ।

परमा गुरवो गुरवः प्रीणन्त्येतेषु पूजितेषु परम् ॥

आनन्दे खलु वर्षे जगतामानन्दबृन्दसन्दात्री ।

आश्रमचर्या तुर्या भुवनाचार्यान् समाश्रिता वर्यान् ॥

मन्दस्मिताभिरामं मन्देतरकान्ति भूयसा तपसा ।

सदयापाङ्गं देशिकवदनं ध्यायामि भूषितं भूत्या ॥

मञ्जुलपदविन्यासं मनोहरीभूतगूढशास्त्रार्थम् ।

धर्मप्रचारचतुरं शर्मदमाचार्यभाषणं जयति ॥

रुद्राक्षभूषितायतवक्षस्स्थलशोभिचारुकाषायम् ।

दोषोज्झितभाषाचयविदुषां वपुरस्तु शान्तयेऽमीषाम् ॥

तरुणारुणसरसीरुहचरणानां देशिकेन्द्रचरणानाम् ।

कामयते मम मानसमानतनृपमौलि पादपीठत्वम् ॥

वैदुष्यं रसिकत्वं वाग्मित्वं विस्तृतं वदान्यत्वम् ।

प्रीतिर्भोगविरक्तिस्सर्वाण्येतानि भारतीगुरुषु ॥

करधृतचिन्मुद्रं वरजपमालं हंससेवितं तेजः ।

ब्रह्मणि सक्तं किञ्चन मोहतमो हन्तु भारतीनाम्ना ॥

निष्कासयितुमनङ्गं लक्ष्मीतनयं तमाद्यरसहेतुम् ।

नवमरसैकाधारान् लक्ष्मीतनयान् गुरून् भजे सर्वान् ॥

सुमधुरवाद्यनिनादं सपुलकभक्तौघपरिवृतं तेषाम् ।

आस्थानीं प्रति गमनं स्मरणे स्मरणे ददाति मे मोदम् ॥

हीरकिरीटान् प्रावृतहैमक्षौमान् गुरून् विभूषाढ्यान् ।

याचे हस्तालम्बनमालम्बितभक्तवर्यपाणितलान् ॥

वन्दिजने स्तुतिमुखरे वन्दारुष्वधिकृतेषु पुरुषेषु ।

वाद्यचये कलनिनदे विभान्ति सिंहासने गुरूत्तंसाः ।

रचिता भुवनगुरूणामुचिता वसतिस्स्थलद्वये नियता ।

शृङ्गे महीधरेन्द्रे समकाठिन्ये मदन्तरङ्गे च ॥

On Love - Maha periyavaa

ॐ श्री गुरुभ्यो नमः। सर्वेभ्यः सुप्रभातं तथा मम नमस्कारः। ஓம் ஶ்ரீ குருப்யோ நம:! அனைவருக்கும் நற்காலையும் என்னுடைய வணக்கங்களும்!

Today's "amruta bindu" from Sri Chandrasehēkharāmrutam - 24.02.23 - சுபக்ருத் வருஷம், மாசி 12, சுக்ல பக்ஷ பஞ்சமி, ரேவதி & அசுவினி, வெள்ளி:

* அன்பு என்றால் என்ன? நம் மனஸ் இன்னொரு மனஸில் அப்படியே கலந்து விடுவது!

* முடிவு நிலை என்ன? ஆத்மாவிலே மனஸ் கரைந்து விடவேண்டும். அப்படி ஆத்மாவிலே மனஸ் கரைவதற்கும் இன்னொரு மனஸிலே அன்பாலே கலப்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?

* கரைவதற்கும் முந்தைய stage கலப்பது. சர்க்கரையை முதலில் பாலில் போட்டுக் கலக்க வேண்டும். அப்புறம்தான் அது கரையும். இரண்டு வஸ்துக்கள் ஒன்றுக்கு ஒன்று அந்யமாக [வேறாக] இருக்கும்போது இரண்டும் ஒன்றோடொன்று கலக்கின்றன. அப்புறம் ஒன்றிலே மற்றது கரைய ஆரம்பித்து முடிவாகக் கரைந்து முடிந்தபின், இரண்டு இல்லை; ஒன்று தான் இருக்கிறது. இதனை "ஐக்யம்" ஆகிவிடுவது என்பார்கள். "ஏகம்" என்ற ஒன்றின் தன்மையை அடைவதே "ஐக்யம்".

* பாலில் சர்க்கரையைக் கலக்கும்போது பாலும் சர்க்கரையும் வெறேயாகத்தான் இருக்கும். "கலப்பு" என்பது இரு வேறு வஸ்துக்கள் உள்ளபோது தான் ஏற்பட முடியும். அது ஏகமான, அத்வைதமான கரைப்பில்தான் முடிந்ததாக வேண்டும் என்றில்லை. த்வைதக் கலப்பு அப்படியே நின்றுவிடலாம் - அக்ஷதையையும் எள்ளையும் வாத்யார் கலந்து வைக்கிறார். அவை ஒன்றில் இன்னொன்று கரைந்து ஐக்யமாகி விடுவதில்லை.

* ஆத்மா வேறு ஒன்றின் கலப்பே இல்லாமல் ஸ்வச்சமான ஏகமாக, தன்னில் தானாக, தனியாக இருப்பது என்று பார்த்தோம். அதனால், அதிலே கொண்டுபோய் மனஸைக் கலப்பது என்றால் முடியாத கார்யம். மனஸ்தான் ஆத்மாவின் கிட்டேயே போகமுடியாத! இதை எப்படி அதில் போய்க் கலக்கும்படி செய்வது?

* இந்த இடத்தில் தான் இரண்டாக இருந்து கலக்கக்கூடியதாக அந்த ஆத்மாவையே "ஈஶ்வரன்" என்று வைத்து பக்தி பண்ண வேண்டியிருப்பது. பரமாத்மா, ஜீவாத்மா என்று த்வைதமாகப் பிரித்துச் சொல்வது இங்கே தான்.

* ஜீவாத்மா சின்ன மனஸ்; பரமாத்மா மஹா மனஸ் என்று பார்த்தோம். சின்ன மனஸ் எந்த தொடர்புமில்லாத ஆத்மாவோடு கலக்கமுடியாது. ஆனால், அதைப் படைத்த மஹா மனஸோடு கலக்க முடியும். இதை அதுதான் படைத்தது என்பதாலேயே, தாயாரிடம் குழந்தை அன்போடு கலக்கிறது மாதிரி கலக்கமுடியும். அந்த பரமாத்மாவும் தாயார் மாதிரி அன்போடு ஜீவாத்மாவுடன் கலந்து அனுக்ரஹம் செய்வார்/செய்வாள்/செய்யும்.

* ஜீவாத்மா பக்தனாகிப் பரமாத்மா என்ற ஈஶ்வரனிடம் அன்பில் கலக்கிறான். இரண்டாக கலந்தபின் இரண்டறக் கலந்து கரைகிற நிலையை ஈஶ்வரனே அனுகிரஹிக்கிரான். அப்புறம் த்வைதமான ஜீவாத்ம - பரமாத்ம பேதம் இல்லாமல் ஒரே ஆத்மா என்றாகி விடுகிறது.

प्रदोष शङ्कर। प्रत्यक्ष शङ्कर।।

Pradosha Shankara। Pratyaksha Shankara।। 🙏🙏🙏🙏

Getting suffered one after the other - Positive story

கப்பல் ஒன்று கடலில் வழி தவறி செல்லும் போது ,பெரும் புயலில் சிக்கி மூழ்கியது...

அதில் இருந்த ஒருவன் மட்டும் எப்படியோ தப்பினான்... 

அருகிலுள்ள தீவில் அவன் கரை யேறினான்...!!

இறைவா…

இங்கிருந்து எப்படியாவது என்னை தப்பிக்க வைத்து விடு என வேண்டினான்.

ஆள் அரவமற்ற இந்த தீவில் எத்தனை நாள் நான் இருப்பேன்...?

என் மனைவி மக்களை பார்க்க வேண்டாமா...??" என்று கண்ணீர் விட்டு பிரார்த்தனையும் செய்தான்...!!

எந்த உதவியும் அவனுக்கு கிடைக்க வில்லை...!!

இப்படியே சில நாட்கள் ஓடின...!!

தன்னை காத்துக் கொள்ள, 

தீவில் கிடைத்த பொருட்கள், 

மற்றும் கப்பலின் உடைந்த பாகங்களை  கொண்டு ஒரு சிறிய குடிசை ஒன்றை கட்டினான்....!!

  

அதில் கரை ஒதுங்கிய கப்பலில் இருந்த தனது பொருட்கள்,மற்றும் உடமைகள் சிலவற்றை மட்டும் பத்திரப் படுத்தி  தங்கியும் வந்தான்.....

இப்படியே  நாட்கள் ஓடின...

இவன் பிரார்த்தனையை மட்டும் விடவே இல்லை. கடவுள் ஏதாவது 

ஒரு ரூபத்தில் நமக்கு நிச்சயம் உதவுவார் என்று தன்னை நம்பிக்கையோடு தேற்றிக் கொண்டான்.

ஒரு நாள் இவன் உணவு தேடுவதற்காக வெளியே சென்று விட்டு திரும்புகையில், 

அவன் கண்ட காட்சி அவனை திடுக்கிட வைத்தது.

பட்ட காலிலே படும் என்பது போல…

எது நடக்கக் கூடாதோ அது நடந்து விட்டது. இவன் தங்குவதற் கென்று இருந்த ஒரே ஒரு குடிசையும் ,

வானுயுற எழும்பிய புகையுடன் தீப்பிடித்து எரிந்து கொண்டிருந்தது.

குடிசைக்குள் இருந்த உடைமைகள் அனைத்தும் தீக்கிரையாகியிருந்தன.

அதை பார்த்த இவன் அலறித் துடித்தான். 

எல்லாமும் போய் விட்டது.

இவனிடமிருந்த மிச்ச சொச்ச பொருட்களும் போய் விட்டது.

"இறைவா… !

என்னை காப்பாற்றும் படி தானே உன்னை மன்றாடினேன். 

நீ என்ன வென்றால் இருப்பவற் றையும் பறித்துக் கொண்டாயே…!!

இது தான் உன் நீதியோ…?" 

என்று கதறி அழுகிறான்.

அப்போது ஒரு கப்பலின் பெரும் ஹாரன் சப்தம் இவனை எழுப்பியது. 

இவன் இருந்த தீவை நோக்கி அது வந்து கொண்டிருந்தது.

"அப்பாடா… 

நல்ல வேளை…

ஒரு வழியாக இங்கிருந்து தப்பித்தோம்.

யாரோ நம்மை காப்பாற்ற வருகிறார்கள்." 

என்று உற்சாகத்தில் துள்ளி குதித்தான்.

கப்பல் சிப்பந்திகள் அவனை,

லைஃப் போட்டில் வந்து அழைத்து சென்றார்கள்.

தான் இங்கே தனியாக தீவில் மாட்டிக் கொண்டிருப்பது உங்களுக்கு எப்படி தெரியும் என்று அவர்களிடம் கேட்டான்...!!

  

 "தீவில் ஏதோ பற்றி எரிந்து புகை எழும்பியதை பார்த்தோம்…. !

யாரோ தீவில் கரை ஒதுங்கி காப்பாற்ற வேண்டி,

சிக்னல் கொடுக் கிறார்கள் என்று நினைத்தோம்" என்கிறார்கள் அவர்கள்......!!

அப்போது இவனுக்கு குடிசை எரிந்ததற்கான காரணம் இவனுக்கு புரிந்தது.

இறைவனுக்கு நன்றி சொன்னான்.

அந்த வழியில் கப்பல்கள் பெரும்பாலும் வருவதே மிக மிக அரிதான நிலையில், 

குடிசை மட்டும் தீப்பிடித்து எரியவில்லை என்றால் ,

தன் நிலை என்னவாகி யிருக்கும் என்று அவனுக்கு அப்போது புரிந்தது.

அவசரப்பட்டு இறைவனை நிந்தித்ததை நினைத்து வெட்கினான்.

வாழ்க்கையில் பல சந்தர்ப்பங் களில் நாமும் இப்படித் தான் இறைவனை அவசரப்பட்டு தவறாக எடைபோட்டு விடுகிறோம்.

ஒரு சில நேரங்களில் நம்மை காக்கவே இறைவன் ஒவ்வொரு கணமும் காத்திருக் கிறான். 

அவன் தரும் சோதனைகள் அனைத்தும்,

நம்மை வேறொரு மிகப் பெரிய ஆபத்திலிருந்து காக்கவே ...!!

"சோதனை மேல் சோதனை என்றால்"..… 

இறைவனின் அருட்பார்வை உங்கள் மீது விழுந்து விட்டது....!!

என்றே அர்த்தம் !!!

வெகு விரைவிலே நல்லது நடக்கும் என்று நம்புங்கள்.

shiva's property will ruin whole llineage - Other side of the meaning

சிவ சொத்து குல நாசம் – நங்கநல்லூர் J K SIVAN

இது ஒரு சக்தி மிக்க பலம் வாய்ந்த சொல். இதைப் பற்றி அநேகர் விதம் விதமாக சம்பவங்களை சொல்லி கேட்டிருக்கிறேன். படித்திருக்கிறேன். இன்றும் இது பொருந்துமா? கண்ணெதிரே பல அக்கிரமங்கள் நடக்கிறதே. அந்த சிவனுக்கு கண்ணில்லையா? என்று கேட்கிறவர்கள் இருக்கிறார்கள். பதில் சொல்ல முடியவில்லை. சிவன் சக்தி இழந்து விட்டானா, அல்லது அவனுள் உறையும் சக்தியையே இழந்து விட்டானா? ஏன் கொள்ளையடித்தவர்கள், திருடியவர்கள் கோவிலையே இடித்தவர்கள், விற்றவர்கள், அதைக் கடையாக்கியவர்கள், வீடாக்கியவர்கள், உண்டியலை உடைத்து திருடுபவர்கள், சிலையை திருடியவர்கள், உடைத்தவர்கள் நன்றாக இருக்கிறார்கள்?? இந்த கேள்விக்கு ஒரே பதில் ஏற்கனவே முன்னோர்கள் சொன்னது தான். அரசன் அன்று கொல்வான் . தெய்வம் நின்று கொல்லும். ஒரு நிமிஷத்தில் கழுத்தை வெட்டி விட்டால் துன்பம் அதோடு போச்சு. நாம் நினைப்பது போல் தவறு செய்தவர்கள் ஆனந்தமாக இல்லை, தூண்டில் புழுவாக துடிக்கிறார்கள். ஆசை ஆத்திரம், அறிவின்மை அவர்களை ஆபத்தில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக துடிக்க வைத்து வாட்டும். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடுப்பில் அப்பளத்தை வாட்டுவது போல், கொதிக்கும் எண்ணையில் வடை செந்நிறம் பெறும் வரை குதிப்பது போல், இட்டிலி ஆவியில் வெந்து போவதுபோல் தலை தலைமுறையாக வட்டியும் முதலுமாக பழி வாங்கப்படுவார்கள். சரித்திரம் பலபேரை இப்படி காட்டியிருக்கிறது. வெளியே தெரியவில்லை அவ்வளவு தான். அனுபவஸ்தர்கள் நிதர்சனமாக இது நடந்ததை, நடப்பதை கண்கூடாக பார்த்தவர்கள் கதை கதையாக சொல்வார்கள். சிவன் கோவில் சென்றால் அங்கே சில நிமிஷங்கள் உட்கார்ந்து விட்டு தான் வரவேண்டும். எழுந்திருக்கும்போது பின்புறம் துணியை தூசியில்லாமல் கூட தட்டிவிட்டுத் தான் புறப்படுவது வழக்கம். விபூதியைக் கூட அங்கேயே பூசிக்கொண்டு வீட்டுக்கு கொண்டு வராதவர்கள் உண்டு. பயமே வேண்டாம். சிவன் பிரசாத விபூதியை தாராளமாக வீட்டுக்கு கொண்டுவரலாம். அனைவருக்கும் கொடுக்கலாம். அது ரக்ஷை. மந்திரமாவது நீறு. சர்வ வியாதி நிவாரணமாக எத்தனையோ பேர் வாழ்வில் வைத்யநாதன் , வைத்தீஸ்வரன் விபூதி இன்றும் பயனளிக்கிறது. நம்பாதவர்களைப் பற்றி கவலை இல்லை. அவர்களை நம்ப வைப்பது நமக்கு வேலையும் இல்லை. நம்ப வைக்கவேண்டிய அவசியம் இல்லை. மற்றவர்கள் ஊட்டி நம்பிக்கை மனதில் வளராது. தானாக அனுபவித்து உணர்ந்து நெஞ்சில் வளர்வது தான் தெய்வ நம்பிக்கை.

சிவன் பொது சொத்து. எல்லோருக்கும் உண்டானதை தனி ஒருவன் ஆக்கிரமிக்க முயல்வது ஆணவம். அக்கிரமம். அதிகாரத்தால், அதீத செல்வாக்கால், சமூக பலத்தால், சக்தியால் தவறிழைக்கலாம். அதற்கு நிச்சயம் பதில் மரியாதை உண்டு. கொஞ்சம் கூடவே கிடைக்கும். நமது முன்னோர்கள் அடுத்தவன் சொத்துக்கு ஆசைப்படாதே என்ற ஒழுக்கத்தை கற்றுக் கொடுத்தவர்கள். எவன் சொத்துக்கோ ஆசைப்படாத என்றபோது சிவன் சொத்துக்கு ஆசைப்படுபவ னை ஆதரித்தா பேசுவார்கள்…

எங்கோ படித்தேன்……."சுப்பிரமணிய பிள்ளை. நூறு வருஷங்களுக்கு முன் சொந்த ஊரில் இருந்து பிழைக்க நாஞ்சில் நாட்டு வீரநாராயண மங்கலத்துக்கு வந்தார். மாடு மேய்த்து, வடக்கு மலையில் இருந்து விறகு சுமந்து, புல் சுமந்து, சக்கடா வண்டி அடித்து, அறுவடையாகும் காலத்தில் அறுத்தடிப்புக் குழுவின் கூறுவடியாக இருந்து, பெண்ணும் கட்டி, ஊரின் ஈசான மூலையில் இரண்டே முக்கால் சென்டில் ஒரு குடிசை வீடு வாங்கி னார். அவர் பரம்பரை அங்கே வாழ்ந்தது. அறுவடைக் காலங்களில் கூறுவடியாக இருந்து, வயல் அறுத்தடித் துக் கொத்து அளக்கும்போது நெல் மிச்சம் வரும். அதைச் சேர்த்து, ஊரின் நடுவே முத்தாரம்மன் கோயில் கட்ட முயற்சித்தார். ஒருமுறை கோயில் முதலடிகளிடம் கணக்கு கேட்டபோது, அடிவயிற்றில் கத்திக் குத்து பட்டு சாகும் காலத்தில், ''கோயிலுக்கு முடிஞ்சதைச் செய் யுங்க… எந்தக் காலத்திலேயும் முதலடிப் பொறுப்பு ஒத்துக்கிடப் பிடாது. சிவன் சொத்து குல நாசம்'' என்று சொல்லி மறைந்தார்..

அவர் வாழ்ந்த வீடும் அவர் சொல்லிவிட்டுப்போன வார்த்தை "சிவ சொத்து குல நாசம் மட்டும் அவர் வம்சத்தின் நெஞ்சில் இருந்தது. அவர் வார்த்தை வீண் போகவில்லை. சிவ சொத்தை அபகரித்தவர்கள், ஒவ்வொருவருமே தத்தம் வாழ்வில் வெவ்வேறு துன்பத்தை அனுபவித்தவர்கள், வம்சமே அழிந்தவர்கள், அடுத்த தலைமுறை வினோத குறைகளோடு வாழ்ந்து தவித்து, சகல சொத்துக்களும் பறிபோய் ஓட்டாண்டி யாகி அடுத்த வேளை கஞ்சிக்கு வழியில்லாமல் போனவர்கள் இவ்வாறு தண்டனை பெற்றார்கள். நிறைய பேர் நிறைய சொல்வார்கள். உள்ளே போய் விவரம் சேர்க்க வேண்டியதில்லை. மனசாட்சி ஒன்றே போதும். அதுவே கொன்றுவிடும்.

"எல்லாம் சிவமயம் எனக்கு" என்று அனைத்திலும் சிவனைக் கண்டுணர்பவர்கள், எல்லாமே சிவன் சொத்து என்றே உணர்பவர்கள். எவர் பொருளுக்கும் ஆசைப்பட மாட்டார்கள். திருடிப் பொருள் சேர்க்க ஆசைப்பட மாட்டார்கள். உழைக்காமல் கிடைக்கும் எதுவொன்றையும் ஏற்க மாட்டார்கள்.

ஆதி காலத்தில், சித்தர்கள், காடுகளிலும் மலைக் குகையிலும் "தவம் " இருப்பார்கள்.நீர், உணவின்றி பல நாட்களாக மூச்சடக்கி வாழ்ந்த சித்தர்களுக்கு, காடுகளில் கிடைத்த மூலிகைகள் அவர்களுக்கு புத்துணர்ச்சியைத் தந்தது.அதில் ஒரு வகையான மூலிகை, இராஜ மூலிகை. இந்த மூலிகையை சிமிலியில் திணித்து ஆழமாக உறிஞ்சுவார்ககள். இது, அவர்களின் மூளையில் உள்ள செல்களைத் தூண்டி அமைதியும் ஆழ்ந்த தியானத்தையும் கொடுக்கும்.இந்த இராஜ மூலிகையே சிவன் சொத்து.

எந்த கோவில் சொத்து மட்டுமல்ல, மற்ற எவன் சொத்தையும் உடல் உழைப்பில்லாமல் தவறான முறையில் அடைந்தால் குலநாசம் தான்!

சிவனின் சொத்து அவன் அடியார்கள்.. அவன் அடியார்களுக்கு ஒரு பாவம் செய்தால் அவர்கள் மனம் வருந்தினால் , கெடுதல் செய்தவர்களில் குலத்தையே அது அழித்துவிடும் என்பது நம்பிக்கை.

சிவன் சொத்து என்பது உலகினை குறிக்கும் உலகினை செய்தவன் என்பதால் அதாவது நீர் நிலம் காற்று ஆகாயம் போன்றன அந்த உலகினுக்கு தீங்கு செய்தால் நமது குலமே நாசமாகும்..யாருடைய சொத்தை எடுத்தாலும் தண்டனைை நிச்சயம். சிவன் சொத்துக்கு மட்டும் அவ்வளவு முக்கியத்துவம் ஏன்?

சிவன் சொத்து என்றால் அது சிவன் கோயில் சொத்து மட்டுமல்ல. சிவம் என்றால் கடவுள். அன்பே கடவுள், அன்பே சிவம் சிவம் என்றால் தூய ஒளி. மெஞ்ஞானம், சிவஅறிவு பெற்றால்சிவத்துடன் ஒன்றிவிட்டால் அத்தோடு பிறப்பு (குலந் தழைத்தல்) நின்று விடும். பிறவித் துன்பமும் நீங்கும். இதைத் தான் "சிவன் சொத்து குல நாசம்"என்றும் சொல்கி றார்கள்.

1014 ஆம் ஆண்டு முகமது கஜினி இந்தியாவின்மீது படையெடுத்தார். 18 முறை மேல் இந்தியாவுக்குள் வந்து சோமநாதபெரம் சிவன் கோவில், ஆசிரமங்கள், பொது சொத்துக்கள் மற்றும் கிடைத்த எல்லாவற்றையும் ஆப்கானிஸ்தான் கொண்டு போனான். ஆப்கானிஸ் தான் நாட்டை நிறுவிய அகமது ஷா அப்தலி 1771 ஆம் ஆண்டு மூன்றாம் பானிபட் போரில் மராத்தியர்கள தோற்கடித்தான், அவனும் பல செல்வங்களை கொண்டு போனான்.வரலாற்று ரீதியாக பார்க்கும்போது ஆப்கா னிஸ்தான் இந்தியாவின் எதிரி நாடு, முக்கியமாக இந்துக்களுக்கு எதிரிகளாக இருந்தவர்கள்.பாகிஸ்தான் ஒருகாலத்தில் பாரதத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்து வெள்ளையர்கள் நமக்கு சுதந்திரம் அளித்துவிட்டு வெளியேறும்போது பிரிக்கப்பட்டது. ஹிந்துக்களை அவர்கள் நம்பிக்கைகளை, அவர்கள் வழிபடும் ஆலயங்க ளை, விக்ரஹங்களை உடைத்து கொள்ளைய டித் தவர்கள் இன்று சுபிக்ஷமாக வாழ்கிறார்களா?? கண்கூடாக பார்க்கிறோமே.அன்பு பக்தி பாசம் நேசம் இது தான் நம்மை ஒன்றிணைக்கும். அதுவே நமக்கு பலம் தரும். அதுவே நம்மை ரட்சிக்கும். தெய்வம் மனித உருவத்தில் அப்போதைக்கப்போது நம்மை நல்வழிப் படுத்த வரும். இன்றும் சிலரை அப்படித்தானே பார்க்கிறோம்.

For whom is the heaven ? - Spiritual story

சிவமயம் சிவாய நம 🙏🌺🙏

#சொர்க்கம்_யாருக்கு

விஸ்வாமித்திரரின் மகன் அஷ்டகன் அஸ்வமேத யாகம் செய்தான் யாகத்தில் மன்னர்கள், ரிஷிகள் பங்கேற்றனர் யாகத்தின் முடிவில் மன்னன் தன் நண்பர்களான பிரதர்த்தனன், வசுமனஸ், சிபி மற்றும் நாரத மகரிஷி ஆகியோருடன் தேரில் உலா சென்றான்.

நாரதரிடம் அஷ்டகன், "மகரிஷி! நாங்கள் நால்வரும் புகழ் பெற்ற அரசர்கள் தாங்களோ தலைசிறந்த ரிஷி இப்போது நம் ஐவரில் நால்வர் மட்டுமே சொர்க்கத்துக்கு செல்லலாம் என்றால் தேரிலிருந்து இறங்க வேண்டியவர் யார்? என்று கேட்டான். 

   நாரதர் அவனிடம், நீ தான் என பதிலளித்தார் உடனே அஷ்டகன், ஏன் என்னை இறங்கச் சொல்வீர்கள்? என கேட்டான் அஷ்டகா! யாகத்தின் போது நீ ஆயிரக்கணக்கில் பசு தானம் செய்தது பற்றி பிறரிடம்

பெருமையாகப் பேசினாய்

கொடுத்ததை சொல்லி பெருமைப்படுபவனுக்கு சொர்க்கத்தில் இடம் கிடையாது, என விளக்கினார். 

   அடுத்து,மூவர் மட்டும் தான் சொர்க்கத்துக்கு செல்ல முடியும் என்றால் நம் நால்வரில் யாரை இறக்குவது?என மற்ற அரசர்கள் நாரதரிடம் கேட்டனர் அதற்கு நாரதர், "இப்போது இறங்க வேண்டியவன் பிரதர்த்தனன் ஒரு முறை இவனுடன் மூன்று குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட ரதத்தில் சென்று கொண்டிருந்தேன் மூன்று வயோதிகர்கள் வந்தார்கள் அவர்கள் மூன்று குதிரைகளையும் தானமாக பெற்றுச் சென்றனர்

இழுப்பதற்கு யாரும் இல்லாமல் தானே தேரை இழுத்தான் ஆனால் மனதுக்குள், இந்த பெரியவர்களுக்கு சிறிதும் அறிவில்லை எதைத் தான் தானமாக கேட்பது என்கிற தெளிவுமில்லை என குமைந்து கொண்டான் தானம் தந்து விட்டு நொந்து கொள்பவனுக்கு சொர்க்கத்தில் இடமில்லை" என்றார்.

   மூவரில் இருவருக்கு தான் சொர்க்கம் என்றால் யார் இறங்க வேண்டும்? என மன்னர்கள் அடுத்த கேள்வியை தொடுத்தனர் வசுமனஸ் என்ற நாரதர், இவன் பெரிய ரதம் வைத்திருந்தான் அதை யார் வேண்டுமானாலும், எப்போது வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்தலாம்

அதன் மீது தனக்கு உரிமையில்லை என்றும் சொன்னான் ஆனால், யாருக்கும் அதை தானம் அளிக்கவில்லை தானும் பயன்படுத்தவில்லை வெறும் வார்த்தை சொர்க்கத்தை தராது, என விளக்கினார்.

சரி! சிபியும் நீங்களும் மட்டுமே தேரில் இருப்பதாக வைப்போம். சொர்க்கத்தில் ஒருவருக்கே இடம் இருக்கிறது எனில் இப்போது யார் இறங்குவது? 

என மன்னர்கள் வினா எழுப்ப, நான் தான் என்ற நாரதர், "மன்னன் சிபி புகழுக்காகவோ, புண்ணியத்துக்காகவோ தானம் செய்ததில்லை.  

இல்லாதவர்களுக்கு உதவவே தன்னிடம் செல்வம் இருப்பதாக கருதினான். எனவே சொர்க்கத்துக்கு செல்லும் தகுதி அவனுக்கு இருக்கிறது, என்றார்.

திருச்சிற்றம்பலம் 🙏🙏🏼🙏

சிவ ஓம் நமசிவாய 🙏🌺🙏

Aditya Hrudaya Stotra Namavali

Dear All,

Greetings and Namaste. Makara Sankranti is just a couple of days away which is dedicated to the worship of Lord Surya. In this context, I am delighted to share Aditya Hrudaya Stotra Namavali. I have endeavored to convert the famous Aditya Hrudaya Stotram by Sage Agastya from Valimiki Ramayanam into a collection of 142 sacred names of Lord Aditya that appear in the stotram so that this can be used for performing Archana to Lord Surya on Makara Sankranti day.

There are two Hrudaya Stotrams on Lord Aditya - one is the famous Aditya Hrudayam in Valmiki Ramayanam and the other is Surya Hrudayam in Kurma Puranam (which I shared more than a decade ago). Aditya Hrudayam extols Lord Surya as the Parabrahman and forms such as Vishnu, Shiva, Brahma are mere embodiments of Lord Aditya as Sage Agastya explains to Lord Rama in that stotra. The entire Saptami Kalpam in Bhavishya Puranam reiterates the concept that Lord Aditya is the Ultimate Being and the entire universe is created and maintained and destroyed through his forms such as Brahma, Vishnu and Shiva. The Samba Upa Purana also revolves around this concept. 

But Lord Surya is generally referred to as Lord Surya Narayana, as an embodiment of Lord Narayana. But the Surya Hrudayam in Kurma Puranam extols Lord Surya as an embodiment of Lord Shiva. 

The overarching principle of our sacred texts like Puranas is that the Supreme Being/Parabrahman is ONE and he is called through several names and forms for the convenience of devotees. Only the deluded get confused with various names/forms while the wise see through and understand this basic principle. In other words, our sacred texts impels wise to see the Unity in Diversity within names and forms while the human tendency is to see the Diversity in Unity and fight on frivolous grounds.

May We Pray Lord Aditya with Aditya Hrudaya Stotra Namavali during Makara Sankranti!

Thanks & Regards,

K. Muralidharan Iyengar (Murali)

samskrutam

Tamil

Kannada

Telugu

Gujarati

English

Malayalam

Husband & wife in grihasthasramam Yajur veda

*वेदोज्ज्वला - ३८*

(विवाह की नौवीं वैवाहिक वर्षगाँठ पर विशेष)

*विषय - गृहस्थ में पति 'सम्राट्' और पत्नी 'स्वराट्' होते हैं।*

*ऋषिः -* गोतम ऋषिः

*देवता -* जातवेदाः देवताः

*छन्दः -* निचृद्बृहती

*स्वरः -* मध्यमः

*इषे राये रमस्व सहसे द्युम्नऽऊर्जे अपत्याय।* 

*सम्राडसि स्वराडसि सारस्वतौ त्वोत्सौ प्रावताम् ॥*

   - यजुर्वेद १३/३५

*पद पाठः -*

इषे। राये। रमस्व। सहसे। द्युम्ने। ऊर्जे। अपत्याय। सम्राडिति सम्ऽराट्। असि। स्वराडिति स्वऽराट्। असि। सारस्वतौ। त्वा। उत्सौ। प्र। अवताम् ॥

*पदार्थः -*

*सम्राट् असि =* हे पुरुष! [पति] जो तू विद्यादि शुभगुणों से स्वयं प्रकाशमान है, 

*स्वराट् असि =* हे स्त्रि! [पत्नी] जो तू अपने आप विज्ञान सत्याचार से शोभायमान है,  

*इषे =* सो तुम दोनों विज्ञान 

*राये =* धन 

*सहसे =* बल 

*द्युम्ने =* यश और स्वास्थ्य 

*ऊर्जे =* पराक्रम और ऊर्जा 

*अपत्याय =* सन्तानों की प्राप्ति के लिये 

*रमस्व =* रमण करो, यत्न करो।

*सारस्वतौ =* वेदवाणी के उपदेश में कुशल होके तुम दोनों स्त्री-पुरुष इन स्वशरीर और अन्नादि पदार्थों की 

*उत्सौ =* कूपोदक के समान कोमलता को प्राप्त होकर

*प्रावताम् =* रक्षा आदि करो, यह 

*त्वा =* तुम को उपदेश देता हूँ।

*भावार्थः -* विवाह करके स्त्री-पुरुष दोनों आपस में प्रीति के साथ विद्वान् होकर पुरुषार्थ से धनवान् श्रेष्ठ गुणों से युक्त होके एक-दूसरे की रक्षा करते हुए धर्म्मानुकूलता से वर्त्त के सन्तानों को उत्पन्न कर इस संसार में नित्य क्रीड़ा करें।

*मन्त्र की मुख्य बातें -*

१) गृहस्थाश्रम में पति सम्राट है

२) गृहस्थाश्रम में पत्नी स्वराट है

३) पति-पत्नी अन्न में रमण करें 

४) पति-पत्नी ऐश्वर्य में रमण करें 

५) पति-पत्नी बल में रमण करें 

६) पति-पत्नी यश में रमण करें 

७) पति-पत्नी ऊर्जा में रमण करें 

८) पति-पत्नी सन्तानों में रमण करें 

९) पति-पत्नी मन और वाणी से एक दूसरे की रक्षा करें।

*व्याख्याः -* यजुर्वेद का यह मन्त्र स्त्री-पुरूष को विवाह के उपरान्त उत्तमता से व्यवहार करने का निर्देश दे रहा है। पुरुष और स्त्री गृहस्थ के जिम्मेदारी को ग्रहण करके बहुत क्लिष्ट जीवन यापन न करें इसको थोड़ा सरल बनायें। लक्ष्य की प्राप्ति के लिये वर्तमान दिनचर्या को न बिगाडे़। सन्तानोत्पत्ति के समय को बहुत आगे धकेलें। कई जोड़ा तो ऐसे होते है उनका लगता है पूरे गृहस्थाश्रम की धरती का भार उनके कन्धों पर आ गया है, इसलिए वे हसना मुस्कराना भी भूल जाते हैं। भोजन, शयन, पूजन सबकी अवहेलना करते हैं। अपने बच्चों को बडे होते हुए भी ठीक से नहीं देख पाते हैं। वे वर्तमान प्राप्त सभी सुविधाओं और अवसरों को छोटा और अपर्याप्त समझकर उसको बडा करने में वर्तमान और भविष्य दोनों को बिगाड़ लेते हैं। इसलिए हे युवा गृहस्थों! दुरदृष्टि रखो, दूर की सोचो आने वाले कल की भी चिन्ता करो, किन्तु लड़की पैदा होने से पहले उसके विवाह की चिन्ता मत करो। मैं ऐसे महानुभाव को जानता हूँ जिन्होंने अपने एक मात्र पुत्री के विवाह की तैयारी अनेक वर्षों से की थी उसके लिए बहुत सपने सजोये थे। बहुत कुछ वह सोचते और लोगों से कहते थे। तो लोग उनसे कहते आप बहुत कुछ तैयारी कर रहे हो। किन्तु उनकी पुत्री ने प्रेम विवाह कर लिया। उनके धन का उपयोग विवाह बावत कुछ भी न हो सका। इसका मतलब ये नहीं है कि माता-पिता तैयारी न रखें। बुद्धिमान तो तैयारी रखता है। पर किस शर्त पर? तो आइये बन्धुओं वेद के इस मन्त्र पर विचार करते हैं यह मन्त्र आज के २१ वीं सदी के विवाहित युवा युवतियों से क्या कहना चाहता है थोड़ी वेद की भी सुन लेते हैं।

*मन्त्र ने पति-पत्नी से पहली बात कही है -*

*१) सम्राडसि -* हे पति त्वं सम्राट् असि! हे पति तू गृहस्थाश्रम में सम्राट् है। सं उपसर्ग पूर्वक राजृ दीप्तौ धातु से सम्राट् शब्द बनता है। सम्यक् तया राजति दीप्यते प्रकाशते स सम्राट्। गृहस्थाश्रम में इसका तात्पर्य होगा - यः गृहस्थाश्रमे सम्यक् तया राजति प्रजां पालयति, स्व गुणेन दीप्यते, पुरुषार्थेन प्रकाशवान् भवति स सम्राट् 'पतिः'। जो गृहस्थाश्रम में राजा होकर अपनी प्रजा रुपी सन्तानों का पालन, अपने अच्छे गुणों के कारण यश और कीर्ति से देदीप्यमान होता है। और पुरुषार्थ परिश्रम से प्रकाशित होता है वह उस गृहस्थ का पति सम्राट् कहलाता है। कितनी बडी बात है वेद ने गृहस्थ में पति को सम्राट् की तरह सोचने बनने और तदनुकूल चलने के लिए कहा है। जैसे तपस्वी, संयमी, उदार और प्रजापालक राजा श्रेष्ठ होता है ऐसे ही गृहस्थ में पति भी राजा के समान होकर एक सम्राट् के सामान अपने गृहस्थ का संचालन करे।

*मन्त्र ने पति-पत्नी से दूसरी बात कही है -*

*२) स्वराडसि -* हे पत्नी त्वं स्वराडसि! हे स्त्रि तू गृहस्थाश्रम में स्वराट् है, स्वयं राजति, चकास्ति, दीप्यते स स्वराट् या गृहेषु स्वयमेव राजति, स्व गुणाकर्षेण स्वात्मानं चकास्ति, स्वकर्मणा दीप्यते सा 'स्वराट् पत्नीः'। जो अपने सुन्दर निर्णयों से घर पर स्वयमेव राज करती है। जो दूसरों पर निर्भर नहीं रहती वह स्वराट् है। महर्षि दयानन्द ने अर्थ किया है जो विज्ञान और सत्याचार से घर में शोभायमान होती है। पत्नी का कर्त्तव्य है कि वह घर के सभी कामों में सिद्ध हस्त होकर सत्याचरण पूर्वक सेवाभाव से सभी कार्यों को अनुष्ठित करे। जिससे उसके विचार फलते फुलते रहे और वह मन से प्रसन्न रहे।

*मन्त्र ने पति-पत्नी से तीसरी बात कही है -*

*३) इषे रमस्व -* अन्न में रमण (यत्न) करो। मन्त्र ने यह आदेश और आज्ञा दी है कि अन्न को गृहस्थाश्रम में प्रमुखता देकर इसको उपजाने में, संरक्षण में इसके दान और वितरण में यत्न करो। विवाह संस्कार के सप्तपदी विधि में वर वधू एक साथ सात पग बढाते हैं और ईश्वर से गृहस्थाश्रम को सुखी और समृद्ध रखने के लिए प्रत्येक पग धरते समय एक वस्तु की कामना करते है। जिसमें पहले कदम में वे कहते है - *"इषे एकपदी भव"* अर्थात् गृहस्थाश्रम में हमारा पहला कदम अन्न प्राप्ति के लिए हैं। अब आप लोग विचार कीजिए अन्न के बिना गृहस्थाश्रम का प्रारम्भ कैसे हो सकता है? हमारे यहाँ तो अन्न के भण्डार रखने की परम्परा रही है। अन्न समृद्धि का प्रतीक है। हम अन्न कमायें अन्न का उपभोग करें और अन्न दान करें। हम गुरुकुलों में अन्न दान करें। दान देने से अन्न कई गुना बढकर देने वाले को प्राप्त होता है। इसलिए अन्न को बर्बाद न करें। 

*मन्त्र ने पति-पत्नी से चौथी बात कही है -*

*४) राये रमस्व -* रायः इति धन नाम। राय कहते हैं धन को। पति-पत्नी धन में रमण करें, धन के लिए यत्न करें। सप्तपदी में तीसरा पद बढाते हुए पति-पत्नी कहते हैं *"रायस्पोषाय त्रिपदी भव"* धन प्राप्ति के लिए हम तीसरा पग धरते हैं। गृहस्थाश्रम में धन के बिना कोई काम नहीं चलता। धन कमाना कोई तिरस्कृत कार्य नहीं हैं वह उत्तम कार्य है क्योंकि बिना पुरुषार्थ के धन नहीं मिलता है। किन्तु धन कमाने का रास्ता शुचिता वाला होना चाहिए। महर्षि दयानन्द ने संस्कार विधि के गृहाश्रम प्रकरण में गृहस्थों के लिए बहुत ही आवश्यक निर्देश दिया है उन्होंने मनु के प्रसिद्ध श्लोक को उद्धृत करते हुए लिखा है कि पवित्रता में धन की पवित्रता सबसे अधिक आवश्यक है -

*सर्वेषामेव शौचानां अर्थ शौचं परं स्मृतम्।*

*य अर्थे शुचिर्हि स शुचि नमृद्वारी शुचि शुचि।।*

*अर्थ -* जो धर्म ही से पदार्थों का संचय करना है वही सब पवित्रताओं में उत्तम पवित्रता अर्थात् जो अन्याय से किसी पदार्थ का ग्रहण नहीं करता वही पवित्र है, किन्तु जल, मृत्तिका आदि से जो पवित्रता होती है, वह धर्म के सदृश उत्तम नहीं होती । 

*मन्त्र ने पति-पत्नी से पाँचवीं बात कही है -*

*५) सहसे रमस्व -* पति-पत्नी तुम दोनों बल में यत्न करो। बलमुपास्व बल की उपासना करो। उत्तम पौष्टिक भोजन का सेवन करके अपनी दिनचर्या में उत्तम रहो नित्यप्रति व्यायाम करो शारीरिक श्रम और कठोर साधना करते हुए अपने शरीर को सुदृढ़ करो। भय और निर्बलता से गृहस्थाश्रम का संचालन नहीं होता है। हमारे गृह स्वामिनी को वीरसुः कहा गया है अर्थात् वीरों को जननी वाली हो। जब पति-पत्नी बलवान और साहसी होंगे। परिवार सुदृढ़ होता है। शत्रुओं की कुदृष्टि हम पर नहीं होती। यजमान यज्ञ में भगवान से प्रार्थना करते है कि 'सहोसि सहो मयि धेहि'।

*मन्त्र ने पति-पत्नी से छठवीं बात कही है -*

*६) द्युम्ने रमस्व -* पति-पत्नी तुम दोनों यश में रमण करो। अर्थात् यश के लिए यत्न करो। देखिए धर्म पूर्वक प्रयत्न करने वाला व्यक्ति सदैव यश में रमण करता है, जो व्यक्ति यज्ञ, दान, तप, परमार्थ करता है, अपने अर्जित विक्रम को स्वात्मोन्नति और सामाजिक उन्नति के लिए व्यय करता है वह यशस्वी होकर परिवार और समाज में मान सम्मान पाता है। उसकी यशःकीर्ति सर्वत्र फैलती है। यश में मनुष्य का सुख और आयु निहित है। हमारे यहाँ यश को आशीर्वाद रुप में दिया जाता है। और कामना करते हैं कि आप धर्ममार्ग पर चलते रहो। यशस्वी जीवन जीओ। 

*मन्त्र ने पति-पत्नी से सातवीं बात कही है -*

*७) ऊर्जे रमस्व -* पति-पत्नी तुम दोनों ऊर्जा पराक्रम में रमण करो अर्थात् यत्न करो। बिना ऊर्जा के व्यक्ति परिवार को कुछ भी देने में समर्थ नहीं होता। ऊर्जा ऐसी क्षमता का नाम है जो उसे सभी कार्यों में सफल बनाती है। ऊर्जावान पति सकारात्मक होकर घर व्यापार और सन्तानों की उन्नति के लिए ऊर्जा का व्यय करता है। ऊर्जावान पत्नी सकारात्मक होकर सन्तानोंत्पत्ति गृहकार्य, भोजन निर्माण सफाई और बाहर जाकर नौकरी आदि करती हुई ऊर्जा लगाती है। किन्तु प्रश्न यह है कि ऊर्जा कहाँ से मिलती है? देखिए प्रथम दृष्ट्या तो ऊर्जा आती है भोजन के उत्तमता से पचने से, दूसरा प्राणायाम और प्रातः भ्रमण और व्यायाम करने से किन्तु आवश्यक उर्जा स्वाध्याय और ईश्वर की भक्ति से मिलती है। इससे व्यक्ति प्रेरित होता है उसके शरीर में शारीरिक बल और आत्मिक बल अर्थात् ऊर्जा आती है। फिर व्यक्ति उस ऊर्जा से लोक निर्माण और परिवार निर्माण के कार्य करता है।

*मन्त्र ने पति-पत्नी से आठवीं बात कही है -*

*८) अपत्याय रमस्व -* हे पति-पत्नी तुम दोनों सन्तानों के लिए और सन्तानों में यत्न करो। कु सन्तानों की प्राप्ति के लिए यत्न करना और सन्तान प्राप्ति के पश्चात् उसके निर्माण में रमण और यत्न करों। माँ को देखना कभी बच्चे से खेलते हुए वह कितनी आनन्दित होती है वह बच्चे में इतना रम जाती है कि सबकुछ भूल जाती है अर्थात् अपनी थकान और परेशानियों को भूला देती है। और कभी कभी बच्चों के कारण इतना परेशान और दुखी हो जाती है मत पूछो। तो यही सन्तानों की उत्पत्ति और निर्माण में रमण भी है और यत्न भी है। सन्तानों की प्रति उनसे क्रीडा और आलिंगन सुख प्रद और हर्ष दायक है और उनका निर्माण चुनौती भी है। जैसे सरोवर के बाहर खडे होकर तैरना नहीं सीख सकते आपको उसमें उतरना ही पडता है तब जाकर जलक्रीडा का आनन्द मिलता है ऐसे ही सन्तान का आनन्द भी उसके साथ बच्चा बनने में उसके साथ गन्दा होने में रोने में और खेलने में है आप बाहर रहकर उसका निर्माण नहीं कर सकते। आपको सन्तानों के लिए खुद को मैदान में उतारना ही पड़ता है। किन्तु सन्तानों से सुख प्राप्त होता है उसकी छाव तले उनका निर्माण करना होता है।

*मन्त्र ने पति-पत्नी से नौवीं बात कही है -*

*७) त्वा सारस्वतौ उत्सौ प्रावताम् -* पति-पत्नी तुम दोनों (सारस्वतौ) वदेवाणी अथवा वेदज्ञान का अभ्यास करने वाले तथा अपनी वाणी में वेदों को स्थापित करने वाले (उत्सौ) उद्गम, निकास करने वाले होओ। अपने कण्ठ रुपी स्रोत से वेदज्ञान का उत्सर्ग करने वाले (प्रावताम्) एक दूसरे की रक्षा करो। मनो वै सरस्वान् वाक् सरस्वती एतौ सारस्वतौ उत्सौ - श० ७।५।१। अर्थ - यहाँ 'सारस्वतौ' से मन और वाणी का ग्रहण ग्रहण किया गया है। ऐसे ही तैत्तीरीय में "ऋक्साम वै सारस्वतौ उत्सौ" कहा है- विज्ञान व उपासना ही 'सारस्वत उत्स' हैं। ऋग्वेद ज्ञान और सामवेद उपासना है जो ज्ञान और उपासना को भली भांति जानता है वह वाणी से ज्ञान और मन से उपासना के लिए उद्यम करता है। गृहस्थाश्रम में पति-पत्नी दोनों वेदों को सम्यक् तया जानकर ही वाणी और मन से प्रबुद्ध होकर एक दूसरी की रक्षा करने में समर्थ हो पाते है। अतः गहस्थों को वेद को अपना धर्म मानकर वेदों की रक्षा करनी चाहिए क्यो रक्षीत वेद ही गृहस्थों की रक्षा कर सकता है। इसलिए संसार भर के दम्पत्ति आप लोग वेद की शरण में आइये। 'अनभ्यासेन वेदानां मृत्युर्विप्रान् जिघांसति'।

*आज मेरी और धर्मपत्नी उज्वला की नौवीं वैवाहिक वर्षगाँठ है।* इस नौवीं वैवाहिक वर्षगाँठ पर नौ बात बताने वाले उक्त वेदमन्त्र का चयन विचार करके ही किया है। हम दोनों भी इस मन्त्र के कहे अनुसार अपना गृहस्थाश्रम यापन करें। उज्वला तुम्हें यही कहना चाहूँगा कि हम दोनों पति-पत्नी अपने गृहस्थ के सम्राट् और स्वराट् हैं। जब हम दोनों परिश्रम और तपस्या पूर्वक वेद के मार्ग का अवलम्बन करेंगे तो निश्चित रुप से हम दोनों को गृहस्थाश्रम में सुख और आनन्द का अनुभव होगा। किन्तु जो चीजें परमात्मा के अधीन हैं जो हमारे वश में नहीं है उस बारें में ज्यादा सोचकर हमें परेशान नहीं होना चाहिए। जो कार्य हमारे हाथ में है जो चीजे हमारे वश (कंट्रोल) में हैं, हमे उसे कुशलता से सम्पन्न करना चाहिए। 'आयु' तो कर्मों का फल है। 'आयु' रुपी फल प्राप्त करने के लिए शुभ कर्म करने पडते है। हमारा प्रारब्ध और इस जन्म के कर्म इन दोनों से हमारी आयु निश्चित होती है। प्रारब्ध का निर्माता हम स्वयं होते हैं। हमें ईश्वरीय व्यवस्था पर पूर्ण विश्वास रखना चाहिए। प्रभु से दीर्घायु की प्रार्थना करते हुए। हमें तदनुकूल आचरण करना चाहिए। प्रभु से प्रार्थना है कि प्रभु हम दोनों को आप उत्तम स्वास्थ्य, दीर्घायु और यशस्वी जीवन प्रदान करे। हम दोनों का जीवन श्रेष्ठ हो, हम दोनों वेद मार्ग पर चलें। इस जोडी को प्रभु आप लम्बी आयु दें। बस आपसे वैवाहिक वर्षगाँठ पर यही विनय करते हैं। उज्वला तुम्हें वैवाहिक वर्षगाँठ की बहुत बहुत शुभकामनायें।

*आचार्य राहुलदेवः*

आर्यसमाज बडाबाजार

कोलकाता 

9681849419

२०/१२/२०२४ ई.

Sanskrit sloka on Bharati Teertha

Courtesy: Sri. Anantha Kalyana Krishnan 

अगणितगुणयुक्तं सन्ततं ध्यानमग्नं

यतिकुलनृपसिंहं चन्द्रमौलीशभक्तम्। नतजनशुभहेतुं शारदाप्रीतिपात्रं परमगुरुदयालुं भारतीतीर्थमीडे॥   

( मालिनी)

सकलागमशास्त्रपण्डिताद्रिं

जगदानन्दकरं गुरुं यतीन्द्रम्। विधुशेखरभारतीं भजामो

 हृदिनित्यं गुरुभक्तिवर्धनार्थम्॥  

( वसन्तमालिका)

Advaita vedanta links for studying

अत्राद्वैतवेदान्ताध्ययनार्थे कानिचन मूलानि प्रस्तूयन्ते ! विलम्बार्थे क्षमां याचे ! 

Please find here some links for studying advaita vedanta. sorry for the delay. 

https://advaitasharada.sringeri.net/  

https://arshaavinash.in/ 

https://www.youtube.com/@AdiShankaraBrahmavidyaPeeth  

https://samvitsamvaad.org/   

https://dakshinamurtimath.com/

https://sanskritdocuments.org/doc_z_misc_major_works/laghutattvasudhA.html

https://stotranidhi.com/en/stotras-list-english/

https://www.shankaracharya.org/ 

प्रणमामि ! 

साक्षी !

Utthiram nanjeeyar

*உத்ரம் - நஞ்சீயர்*

நஞ்சீயர் என்கிற மஹான் பராசர பட்டரை ஆஸ்ரயித்தவர்!

இவர் பரம வேதாந்தி. அத்வைத சித்தாந்தத்தில் ஈடுபாடு கொண்ட இவரை திருத்தி ஸ்ரீவைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்திற்கு கொண்டு வர  நம்பெருமாள், பராசர பட்டரை திருநாராயணபுரத்திற்கு (நஞ்சீயரின் அவதார ஸ்தலம்) அனுப்பி வைத்தார்!  

பட்டர் திருநெடுந்தாண்டகத்தில் இருந்து பிரமாணங்களை எடுத்துச்  சொல்லி,  இவரை வைஷ்ணவத்திற்கு திருத்திப்பணி கொண்டார்! 

பிறகு இவர் தம் சொத்துக்கள் அனைத்தையும் குடும்பத்தாருக்கு பகிர்ந்து கொடுத்து விட்டு மீதமுள்ள பொற்காசுகள், தங்க நகைகளுடன், சந்யாசம் வாங்கிக் கொண்டு  அரங்கனிடம் வந்து சேர்ந்தார்!

ஆனால் ஆசார்ய ஸ்தானத்தில் இருந்த பராசர  பட்டர் கிரஹஸ்தர். சந்யாச கோலத்தில் இருந்த நஞ்சீயர் இந்த தங்க காசுகள் அனைத்தையும் பட்டர் முன் சமர்ப்பித்தார். 

அவரது கோலத்தையும், அவர் கொண்டு வந்த பொருட்களையும் பார்த்து பட்டருக்கு நஞ்சீயர் மேல் கோபங்கொண்டு, இதை அனைத்தையும் கொண்டு போய் கொட்டு என்றார். உடனே அனைத்தையும் அம்மா மண்டபத் துறையில் வேலிக்கால் ஓரமாக கொட்டிவிட்டு வந்தார்.

சிறிது நாள் கழித்து அந்த வழியாக சிஷ்யர்களுடன் பட்டர் வந்து கொண்டிருந்தார். பளபளவென்று ஏதோ தெரியவே, சிஷ்யர்களிடம் விசாரித்தார். கூடவே வருகிற நஞ்சீயர் (அப்போது அவருக்கு வேதாந்தி என்று பெயர்), அடியேன் கொண்டு வந்ததை நீர் கொட்டு என்று சொன்னவுடன் நான் இங்கு வந்து அதை கொட்டிவிட்டேன். ஒரு மாதமாக அனந்தம் கொத்து பிராமணர்கள், பக்தர்கள் ஸ்ரீரங்கத்தில் இருந்தும் தொடுவார் இல்லாமல் அந்த பொற்காசுகள் அங்கேயே இருந்தன!

பட்டர், "எதற்காக இவைகளை என்னிடம் கொண்டு வந்தீர்?" என,  தேவரீரது ததியாராதனை கைங்கர்யத்துக்கு உபயோகமாகட்டுமே என்று கொண்டு வந்தேன் என்றார்.

பிறகு பட்டர் இவைகளைக் கொண்டு ஸ்ரீரங்கத்தில் நாலு, எட்டு வீதிகளில் எவ்வளவு வைஷ்ணவர்கள், பாகவதர்கள், கைங்கர்யபரர்கள் இருக்கிறார்களோ (பன்னீராயிரம் பேர் இருந்தனராம்) அவர்களுக்கு ததியாராதனை நடத்தி, மீதமுள்ள பொற்காசுகளைக் கொண்டு தோட்டம் அமைத்து, பெருமாளுக்கு புஷ்ப கைங்கர்யம் செய்யும் என்றார் பட்டர்!

கொட்டு என்று சொன்னவுடன்,  அவ்வளவு பொற்காசுகளும் குப்பையே  என்று கொட்டிவிட்டு தியாகம் பண்ணினதால், பட்டர் அவரை *நம்சீயரோ* என்று போற்றினார்! அதிலிருந்து அவருக்கு *நஞ்சீயர்* என்ற திருநாமம்!

🙏🙏

Guha gita 2.22 to 2.38 in English

 *गुहगीता* 

GUHAGITA

 *अथ द्वितीयोऽध्यायः* 

Chapter Two

 *सर्वत्र समभावना*  

Equanimity everywhere

स्थाने भिक्षो तवोक्त्याऽहं ध्यात्वा त्वामेव सन्ततम् ।

जीवन्मुक्तोऽस्मि तादात्म्यनिश्चयादेव षण्मुख ॥ २.२२॥

O Bhikshu, Shanmukha, by listening to your words and meditating on you always, I am Jivanmukta (liberated while in body), with conviction of identity (of my Self with Paramatma, i.e. yourself); this is but proper. (2.22)

वर्णाश्रमाचारधर्माः किमर्थं वेदचोदिताः ।

तैर्बद्धाः कीदृशा लोके मुक्ताः कीदृग्विधा अपि ॥ २.२३॥

Why are the codes of conduct and dharmas pertaining to Varnas and Asramas stipulated by Vedas? What kind of people are bound by them? Of what genre are liberated people? (2.23)

श्रीभिक्षुरुवाच- Sri Bhikshu said

हन्त ते कथयाम्यद्य तत्त्वं शृणु सनातनम् ।

अविद्योपाधिनाऽशान्तप्राणिनो जगति स्थिताः ॥ २.२४॥

Oh, I shall now tell you the eternal principle; listen. Living beings in the world are marked by the attribute of Avidya (ignorance) and hence they are in Asanthi (agitation). (2.24)

नादिरन्तोऽस्ति तस्यास्तु ब्रह्मज्ञानेन केवलम् ।

बहूनां जन्मनामन्ते ज्ञानवान्मां प्रपद्यते ॥ २.२६॥

There is no beginning or end of Avidya; it comes to an end (in the case of a Jiva) only through Brahmagnana. After many, many births, the man of knowledge attains to me (Shanmukha). (2.26)

Bhagavadgita has the same statement in 7.19.

सर्वं ब्रह्मैवेति मतिः स महात्मा सुदुर्लभः ।

पुराऽपृच्छदगस्त्योऽपि प्रणम्य पितरं मम ॥ २.२७॥

That Mahatma, who perceives everything as Brahman, is rare to find. Long ago, Agastya also asked my father after prostrating to him. (2.27)

Mahatma is one who perceives the same Atma in all beings in the created universe.

सहस्रशीर्षे भगवान् स्थितो नारायणाभिधः ।

क्षीराब्धौ चिन्तयन् शम्भुं शङ्करं शिवमव्ययम् ॥ २.२९॥

Bhagavan Narayana was lying on the bed of Adisesha, the thousand-hooded one, in the Milk Ocean, thinking of imperishable Siva, who is Sambhu, auspiciousness incarnate, and Sankara, bestower of auspiciousness. (2.29)

कदाचित् पङ्कजं दिव्यं तरुणादित्यसन्निभम् ।

तस्य सुप्तस्य देवस्य नाभ्यां जातं महत्तरम् ॥ २.३०॥

Once there arose from the navel of that Deva, who was sleeping, a divine and glorious lotus, shining like the rising Sun. (2.30)

हिरण्यगर्भो भगवान् ब्रह्मा विश्वजगत्पतिः ।

आस्थाय परमां मूर्तिं तस्मिन् पद्मे समुद्बभौ ॥ २.३१॥

In that lotus, Bhagavan Brahma, who is Hiranyagarbha, the golden egg, the lord of all the worlds appeared with a splendid form. (2.31)

तस्य हस्तात् सह स्त्रीभिः जज्ञिरे पृथिवीभुजः।

ऊरुभ्यां सहिताः स्त्रीभिः जाता वैश्याः शिवाज्ञया ॥२. ॥३३

By order of Siva, kshatriyas, protectors of earth, together with women were born from Brahma's hand. Vaisyas,  together with women, were born from Brahma's thigh. (2.33)

पद्भ्यां शूद्रास्सह स्त्रीभिः जज्ञिरे शंकराज्ञया ।

स्वस्त्रीषु स्वस्वधर्मेण मार्गेणोत्थः स्वभुर्भवेत् ॥ २.३४॥

By order of Sankara, sudras, together with women were born from the feet of Brahma. When the men of these Varnas unite with the women of their own Varna as per the dharma laid down for them, the offspring that will rise will be of their own disposition. (2.34)

अपरासूत्तमाज्जातः त्वनुलोमः प्रकीर्तितः ।

उत्तमास्वपराज्जातः प्रतिलोम इति स्मृतः ॥ २.३५॥

Child born of union of man of a higher Varna with woman of a lower Varna is called 'Anuloma'. Child born of union of man of a lower Varna with woman of a higher Varna is called 'Pratiloma'. (2.35)

वर्णस्त्रीषु अनुलोमेन जातस्स्यादान्तरालिकः ।

वर्णासु प्रतिलोमेन जातो व्रात्य इति स्मृतः ॥ २.३६॥

Child born of union of Anuloma man with woman of a higher Varna is called 'Aantaraalika'. Child born of union of Pratiloma man with woman of a higher Varna is called 'Vraatya'. (2.36)

ब्राह्मण्यां सधवायां यो ब्राह्मणेनैव मोहतः ।

जातश्चौर्येण कुण्डोऽसौ विधवायां तु गोलकः ॥ २.३७॥

Child born of stealthy union of a brahmana man with another brahmana woman, whose husband is alive, through infatuation is called 'Kunda'. If the woman is a brahmana widow, the child is 'Golaka'. (2.37)

एवमेवानुलोमाश्च प्रतिलोमाश्च जातयः ।

उच्चावचप्रपञ्चेऽस्मिन् बह्व्यो जाता हि कामतः ॥ २.३८॥

Thus many are the castes (jatis), high and low, born of Anulomas and Pratilomas through infatuation in this world. (2.38)

Which one for abhishekam?

எதை அபிஷேகம் செய்வது?- நங்கநல்லூர் J.K. SIVAN

'' என்ன ஸார் உங்களுக்குள்ளே சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்? என்ன ஆச்சு? வெயில் அதிகமில்லையே! - ரிட்டயர்டு போஸ்ட்மாஸ்டர் சுப்ரமணிய அய்யர் குசும்பு என்பார்களே அது பிடித்தவர். எப்போதாவது என்னை பார்க்க வருபவர்.

'' போஸ்ட்மாஸ்டர், நான் ஒரு வினோத லோகத்தில் இருந்தேன். சந்தோஷமாக இருந்தது''

''எனக்கும் அது பற்றி சொல்லுங்களேன்?''

''அதற்கென்ன. தாராளமாக. உட்கார சொல்கிறேன்'' என்றேன்.

''இது ஒரு சிவ பக்தன் பற்றிய விஷயம். தெலுங்கில் டாக்டர் பாலமுரளி கிருஷ்ணா பாடிய ஒரு அருமையான பாட்டு கேட்டேன். அது என்ன அர்த்தம் என்று பார்த்தேன் அது தான் சிரிக்க வைத்தது.... ரொம்ப சின்ன பாட்டு. ரொம்ப ஆலாபனை ஸ்வரப் ப்ரஸ்தாரம், ராகம் தானம் பல்லவி, தனி ஆவர்த்தனம் எதுவும் இல்லையப்பா. பாவம் (bhava) மட்டுமே நெஞ்சை தொடுகிறது.''

''சொல்லுங்க சார் என்ன பாட்டு அது?'' யார் எழுதினது ?

15ம் நூற்றாண்டு ஒரு தெலுங்கு பெண் பக்தை, கவிதாயினி மொல்லா சுத்தம்மா என்று ஒரு ஸ்த்ரீ எழுதினது. 

''ஏமி சேதுரா லிங்கா. ஏமி சேதுரா?.

கங்க உதகமு தெச்சி நீக்கு,

லிங்க பூஜலு சேதமண்டே

கங்கநுன்னா சாப கப்பா

என்கிலந்துன்னாதி லிங்கா

மஹானுபாவா , மாலிங்க மூர்த்தி, மாதேவ சம்போ (ஏமி )

  அக்ஷயாவுல பாடி தெச்சி

அரிப்பித்தமு சேதமண்டே

அக்ஷயாவுல லேகா தூதா

என்கிலந்துன்னாதி லிங்கா

மஹானுபாவா , மாலிங்க மூர்த்தி, மாதேவ சம்போ (ஏமி )  

தும்மி பூவுளு தெச்சி நீக்கு

துஷ்டுகா பூ சேதமண்டே

கொம்ம கொம்மகு கோடி தும்மேத

எங்கிலாந்துன்னாதி லிங்கா

மஹானுபாவா , மாலிங்க மூர்த்தி, மாதேவ சம்போ (ஏமி )  

இதுக்கு என்ன அர்த்தம்?

'' ஹே மஹா லிங்கா, மஹாதேவ சம்போ, மஹானுபாவா... நீ அபிஷேகப் ப்ரியனாச்சே. நான் என்னடா செய்வேன்? சொல்லு. நான் என்ன செய்வேன்?''

 உனக்கு குளிர குளிர கங்கை நீரால் அபிஷேகம் பண்ணலாம் என்று ஆசையோடு கங்கை நீர் கொண்டு வரப்போன இடத்தில் ஒரு குட்டித்தவளை என்னைப் பார்த்து கேட்டது.

''சாமி எதுக்கு இந்த தண்ணியை எடுத்துக் போறீங்க?''

'' என் இஷ்ட தெய்வம் சிவலிங்கத்துக்கு பூஜை பண்ண?

தவளைக்குட்டி சிரிச்சுது.'

''ஏன் சிரிக்கிறே? இந்த கங்கை தண்ணிக்கு என்ன?''

''ஒண்ணுமில்லே, எங்களை மாதிரி தவளைங்க, மீனுங்க மத்த ஜீவராசிங்க எல்லாம் இதிலேயே குளிக்கிறோம், எச்சமிடறோம், துப்புறோம். மலஜலம் கழிக்கிறோம்..... அதைப் போய் சாமிக்கு கொடுக்கிறேன் என்கிறியேன்னு

 சிரிச்சேன்''. 

மஹானுபாவா, மஹா லிங்கமே, மஹாதேவ சம்போ, நான் என்ன செய்வேன். சொல்லு நான் என்ன செய்வேன்?''

''சரி கங்கை நீரும் வேண்டாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்னுட்டு அதோ தெரிகிறதே அந்த பசுவின் பாலை கறந்து அதில் அபிஷேகம் பண்ணினால் ஆஹா அதற்கு ஈடு ஏதேனும் உண்டா? என்று பசுவினருகே சென்று பாலைக் கறந்தேனா, அங்கேயும் ஒரு சிரிப்பு சத்தம்.. இதென்னடா வம்பாபோச்சு. இப்போ யாரு சிரிக்கிறதுன்னு பார்த்தா, பசு வுடைய

 கன்றுக்குட்டி.''

''ஏன் சிரிக்கிறாய், என் சிவலிங்கத்துக்கு அபிஷேகம் பண்ண பால் கறப்பதில் என்ன ஜோக்?''

''இல்லை தாத்தா, சிவலிங்கத்துக்கு கோ மாதாவின் பால் அபிஷேகம் என்று நீங்கள் சொன்னது காதில் விழுந்தது. இதைப் போய் யாராவது அபிஷேகம் பண்ணுவார்களா? அது என் எச்சில், நான் குடிச்ச மீதி! என் வாய் எச்சில் பட்டதை பரமேஸ்வ ரனுக்கு அபிஷேகம் பண்ணுகிறேன் என்கிறீர்களே என்று சிரிப்பு வந்தது''

''ஓஹோ இது எனக்கு தோன்றவில்லையே. இதைப்போய் உனக்கு அபிஷேகமா? மஹானுபாவா, மஹா லிங்கமே, மஹாதேவ சம்போ, நான் என்ன செய்வேன். சொல்லு நான் என்ன செய்வேன்?''

 பாலை அங்கேயே பாத்திரத்தோடு வைத்துவிட்டு திரும்பி வேறே என்ன செய்யலாம் என் கதி இப்படியாகி விட்டதே, என்று சுற்றி பார்க்கும்போது தான் கண்ணெதிரே இருக்கும் தோட்டத்தில் சில வெண்மையான தும்பைப் பூக்களை பார்த்தேன். அதையாவது சிலது பறித்துக் கொண்டு வந்து என் உள்ளங்கவர் கள்வன் உனக்கு சாற்றினால் என்ன என்று தோன்றியது. தும்பைப் பூக்களை பறிக்கும்போது 'ரோய்ங் ''என்று கத்திக்கொண்டே சில தேன் வண்டுகள் என்னிடம் பேசினதை இப்போது சொல்கிறேன் கேளு :

''உனக்கு இந்த தும்பை பூ வேண்டாம் யா. இது எங்கள் எச்சில் பட்டது. இதை சிவனுக்கு அபிஷேகம் பண்ணினா அந்த பாவம் எங்களை சேரவேண்டாம் '' என்று வண்டுகள் தடுத்துவிட்டது.

அப்பனே உனக்கு எந்த விதத்தில் அபிஷேகம் செய்வது? என்று புரியவில்லையே. பேசாமல் என் இதயத்தை எடுத்துக் கொள். அதுவும் சீக்கிரம் ஏதாவது தப்பு பண்ணி கெட்டுப் போவதற்குள்'' என்று சொல்கிறான் அந்த பக்தன் ''

இந்த பாடலை ஸ்ரீ பாலமுரளி கிருஷ்ணா பாடியதை நானும் பாடிப்பார்த்தேன். கேளுங்கள். தவளைக்குஞ்சு, கன்றுக்குட்டி, வண்டுகள் போல் நீங்களும் சிரிக்கவேண்டாமா? நான் பாடுவதைக் கேட்டு.... https://youtu.be/mUqpK5FdmdU

Mangala patrika - On Vijaya Yatra of HH Sri Vidhu sekhara Bharati

Listen Sanskrit story everyday

*संस्कृतकथाः श्रूयन्ताम्...* 

संस्कृतमित्राणि ! 

सहर्षम् उद्घोष्यते यत् अधुना "बालमोदिनी"-नाम्ना प्रतिदिनम् एका कथा विभिन्नस्रोतस्सु श्रोतुम् उपलभ्यन्ते। सानन्दं श्रुण्वन्तु। अन्यान् अपि श्रावयन्तु। Subscribe, Like, Share च कर्तुं मा विस्मरन्तु। कथास्थानानि ज्ञातुम् एतत् उपयुज्यताम् ...

Hi Sanskrit friends!

You can now listen to a new children story a day on different platforms under "Balamodini".

Listen and tell others. Don't forget to Subscribe, Like and share. Scan a QR code to get the list.

https://sambhashanasandesha.in/podcast

Yoga Vaisharadi - Translations of yoga related sanskrit texts

https://kymyogavaisharadi.org/

Ignore your internal differences in outside threats - HH Bharati teertha Mahaswamigal

Once a devotee requested Jagadguru Shankaracharya Sri Sri Bharati Tirtha Mahasannidhanam to cite an episode, from the Mahabharatha, that produced a deep impact in His mind.

His Holiness: Duryodhana is captured by the Ghandarvas in the forest and is likely to be executed by them for his ill behaviour. On hearing this, Bheema, Arjuna, Nakula and Sahadeva are overjoyed. But how does Yudhistra react? He instructs his brothers to go and save Duryodhana! Look at his attitude! 

(His Holiness was visibly moved while narrating this.) Yudhistra could have kept quiet and let Duryodhana die. After all, it was not his problem! Moreover, the death of Duryodhana will only relieve Pandavas of all their suffering. Still, Yudhistra wants to do what is dharmic. He feels that enmity with Duryodhana is purely a family issue. Now, he has been captured by the Ghandarvas and is in need of help. He reminds his brothers that Duryodhana too is their brother and it is their dharma that they should save him. He declares that they will be failing in their duty if they let him die. Obeying his command, the valiant brothers go and save Duryodhana and bring him to Yudhistra. The great soul treats him with full respect and does not, even for once, refer to any of those suffering caused by him! When I read this episode, the character of Yudhistra inspired Me. I decided that I should live like him." 

Later His Holiness remarked, "One should have such ideals in life or otherwise one may not be able to progress in one's spiritual pursuits."

*-*-*-*

Join our Official WhatsApp Channel: http://tinyurl.com/SharadaPeethamWA

The online book store - Sharada eGranthalaya: https://books.sringeri.net

Ramana maharishi teachings

மக்கள் கேள்வி மஹரிஷி பதில் -

நங்கநல்லூர் J K SIVAN

அவர் ஒரு எளிமையான யோகி, கிழிந்த துணியைக் கூட முடிச்சு போட்டு உடுத்துபவர். கோவணாண்டி. மௌன ஞானி. பிரம்மத்தை உணர்ந்தவர். பேதமில்லா தவர். பதினாறு வயதில் சன்யாசியாக திருவண்ணா மலையில் அருணாசலேஸ்வரர் ஆலயத்தில் நுழைந்த வர் கடைசி வரை ஆத்மஞானியாக எண்ணற்றவர்க்கு ஆத்மோபதேசம் பண்ணிய பகவான் ரமண மஹரிஷி. அப்பப்போ பேசுவார். பக்தர்கள் கேள்விகளுக்கு பதிலளிப்பார்.

இனி சில கேள்வி பதில்கள்:

''எனக்கு நிம்மதியாக இருக்க உபதேசம் பண்ணுங்கள் சுவாமி'''

' எதுவும் வேண்டாம் என்ற நிலையில் நீ திடமாக இருந்தால் உனக்கு தேவையானது உன்னைத் தானாகவே தேடி வரும் ''

''பகவான் அனுக்கிரஹம் பண்ணினால் வீட்டைத் துறந்து காட்டுக்கு போய் தவம் பண்ண விருப்பம்''

''வீட்டையோ ஊரையோ துறந்து போகலாம். ஆத்மா வை விட்டு எங்கும் போகமுடியாது. உன் ஆத்மாவை விட்டு தனியாக வீடோ, ஊரோ இருந்தால் நீ அதை விட்டு போகலாம். நான் எல்லாத்தையும் விட்டுட்டேன் சந்நி யாசி ன்னு நினைக்கிறவன் சந்நியாசி இல்லை. மனசிலே வீடு குடும்பம், உலகம் ஊர் என்று நினைப்பு இருந்தால் காட்டிலே இருந்தாலும் வீட்டிலே இருந்தாலும் ஒண்ணு தான். குடும்பத்தில் உழன்று கொண்டிருந்தா லும் மனது பூரா ஆத்ம விசாரத்தில் ஈடுபடுபவன் தான் சந்நியாசி. நான் தான் எல்லாவற்றையும் பண்ணுபவன் என எண்ணுபவன் கடைத்தேறமுடியாது.''

''பகவான், இரு புருவங்களுக்கும் மத்தியில் பகவான் இருக்கிறார். அங்கே மனதை செலுத்தவேண்டும் என்று படித்தேன். அது முடியுமா, சரியா?'''

'கடவுள் எங்கோ ஒரு உடம்பின் பாகத்தில் தான் இருக்கி றார் என்று எண்ணுவது மடமை. யோகிகள் மனதை ஒருமைப் படுத்த அவ்வாறு பயிற்சிகள் மேற்கொள் வார்கள். நான் யார் என்று விடாமல் விசாரம் பண்ணு வது சுலபமான வழி. ஆத்மாவை அதன்மூலம் அறிய லாம். மனது கட்டுப்படும்.''

''ஸ்வாமி. எனக்கு ரொம்ப வேலை. அதனால் எனக்கு தியானம் செய்ய மறந்து போகிறது. அப்பப்போ ஒரு சில நிமிஷங்கள் தான் தியானம் பண்ண முடிகிறது. நான் இப்படி அடிக்கடி மறந்து போவதால் தியானம் தடை படுவதால் பண்ணாததால் எப்படி முன்னேறு வது?''

''கவலை வேண்டாம். ஆத்மானுபவம் ஒரே நாளில் கை கூடாது. மனதளவில் முன்னேற்றம் படிப்படியாக தான் அடையலாம். ஒவ்வொருநாளும் அடாடா இன்னிக்கு தியானம் பண்ணவில்லையே என்று ஐந்து மணிக் கொருதரமாவது நினைப்பாய், அப்புறம் நாலு மணிக் கொருதரம், அப்புறம் ரெண்டு மணிக்கொருதரம் என்று குறைந்து கொன்டே வரும். ஆகவே தியானம் பண்ண வேண்டும் என்ற ஆர்வம் சீக்கிரம் உன்னை ஆத்ம விசாரத்தில் அடிக்கடி, ஈடுபட வைக்கும். அது சரி, ஏன் நீ ''நான் ஏன் தியானம் செய்யவில்லை, ஏன் நான் வேலை செய்யவில்லை என்று எல்லாம் நினைக்கிறாய்? நான் செய்கிறேன், செய்தேன் , ''நான்'' செய்யவில்லை என்ற எண்ணம் உடலின் காரியங்களோடு ஆத்மாவை இணைப்பதை விட்டுவிட வேண்டும். இப்படி தன்னு ணர்வு இன்றி செய்யும் எண்ணும் எல்லாம் ஆத்ம விசாரமாகிய தியானத்தில் மனதை ஈடுபடுத்தும்.''

'' மகரிஷி, உங்கள் அருளால் நாங்கள் ஆத்மானுபவம் பெற்று மற்றோர்க்கும் உலகில் எடுத்து சொல்ல முடியுமா?'''

''நீ முதலில் யார் என்று உணரவேண்டும். மற்றவர்க ளுக்கு உபதேசிக்கவேண்டும் என்ற எண்ணம் விடுபட வேண்டும். நீ ஆத்மாவை உணர்ந்தபின் உலகமோ, மற்றவர்களோ இருக்கமாட்டார்கள். எல்லாமே ஆத்மா, ப்ரம்மம், அது நீ, என்றானபின் மற்றவர் எங்கே, உலகம் எங்கே? ப்ரம்ம ஞானம் அடையும் முன்பு மற்றவர்க்கு உபதேசம் செய்வது குருடன் குருடனுக்கு வழி காட்டு வது போலத்தான். எல்லோருமே நீ என்று ஆனபின் உன் கண்ணே எல்லோருடைய கண்களாகிவிடுமே.''

Vittobha Swamigal

ஒரு அற்புத ஞானி - நங்கநல்லூர் J K SIVAN சேஷாத்ரி ஸ்வாமிகள்  

அதிசய சந்நியாசி விடோபா ஸ்வாமிகள்

விடோபா ஸ்வாமிகளை பற்றி முன்பே சொல்லி இருக்கி றேன். ஞாபகம் இருக்கலாம். ரொம்ப நாளாகி விட்ட து. இருந்தாலும் விடோபா ஸ்வாமிகள் பற்றி சற்று நினைவூட்டுவது எனது கடமை. அவர் ஒரு ஜீவன் முக்தர். அவதூதர். த்ரிகால ஞானி. பேச்சு ரொம்ப கிடையாதே. விடோபா ஸ்வாமிகள் ஒரு யோகப்ரஷ்டர் என்றும் சந்தேகமற கூறலாம். \அடிக்கடி ''நாஸ் பான்'' என்று முணுமுணுப்பார். 

உடனே நிறைய பேர் மூக்குப்பொடியும் தண்ணீரும் கேட்கிறார் என்று கொண்டு வந்து கொட்டுவார்கள். தொடமாட்டார். தூர கொட்டிவிடுவார். ஊருக்கு கடைசியில் சகல சாக்கடைகளும் சங்கமமாகும் ஒரு பள்ளம். கொசு பட்டாளம் நிறைந்த அந்த அசுத்த துர்கந்த இடத்தில் தான் ஸ்வாமிகள் நிரந்தர வாசம். அந்த வடபுரக் கால்வாய் கரை இடம் தான் செக்கடி மேடு. காற்று மழை இடி வெய்யில் எல்லாமே சமமாக ஏற்று திறந்த வெளியில் வாழ்ந்தார். பசியோ தாகமோ கிடையாது. யார் எது கொடுக்க விருப்பமோ கொஞ்சம் வாயில் திணிக்க வேண்டும். அவரைப் பற்றி தெரிந்த நாய் காக்கைகள் அவர் திறந்த வாயிலிருந்து அந்த பக்ஷணங்களை கவ்விச் செல்லும். நல்ல பக்ஷணங்கள் அவர் வாயில் திணிப்பதை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் மாடு மேய்க்கும் சிறுவர்கள் கூட சில சமயங்களில் அவற்றை எடுத்து தின்பார்கள். எப்போதாவது தாக மெடுத்தால் சாக்கடை ஜலத்தை இரு கைகளாலும் ஏந்தி குடிப்பார். நம்மால் இதை எல்லாம் செய்ய முடியுமா என்று நினைத்துப் பார்க்க கூட பயமாக இருக்கிறது. விடோபா தேக நினைவே இல்லாத ஒரு யோகி. அந்த ஊர் வியாபாரிகள் நெய் , வெண்ணெய் , பால், தயிர், பழங்கள் எது விற்பாதானாலும் முதலில் அவருக்கு நைவேத்தியம் காட்டிவிட்டு, சிறிது அவர் எதிரே வைத்துவிட்டு விற்பார்கள்.அன்று முழுதும் அமோக விற்பனை என்பார்கள். 

ஒரு சமயம் என்ன நடந்தது தெரியுமா?

பெரிய மழை விடாது புயலோடு கலந்து வீசி நாட்கணக்கில் விடாமல் பெய்தது. எங்கிருந்தெல்லாமோ மழை நீர் நிரம்பி சாக்கடைகள் பொங்கி வழிந்தன. எல்லாமாக கலந்து ஓடி வந்து செக்கடிமேட்டில் பள்ளத்தில் வெள்ளமாக ஓடின. கரையில் அமர்ந்திருந்த விடோபாவையும் காணோமே. ஓஹோ அவரையும் வெள்ளம் அடித்துக் கொண்டு போய் விட்டதோ?

மழை விட்டதும் ஸ்வாமிகளைத் தேடினார்கள். எங்கோ தூரத்தில் ஒரு பள்ளத்தில் கழுத்து வரை புதையுண்டு தலை மட்டும் சற்று வெளியே தெரிய விடோபா சேற்றில் கிடந்தார்.இறந்து விட்டார் என்று பயந்து மண்ணைத் தோண்டி ஸ்வாமியை பல மணி நேரங்கள் போராடி மண்ணிலிருந்து பறித்து மீட்டார்கள். ஏழு எட்டு மணி நேரம் புதையுண்டு கிடந்த ஸ்வாமிகள் வெளியே எடுக்கப் பட்டதும் ஒன்றுமே நடக்காதது போல் நடந்து செக்கடி மேட்டுக்கு மீண்டும் சென்று விட்டார். அங்கேயே வழக்கம் போல் ஒரு மேட்டில் உட்கார்ந்து கொண்டு அங்குமிங்கும் புதிதாக எதையோ பார்ப்பது போல் பார்த்தார். பேசவில்லை.

 இன்னொரு அதிசயம் சொல்கிறேன்.

இதே போல் புயல் காற்று ஒருநாள் வீசியது. ஒரு பெரிய புளிய மரம் பல வருஷங்கள் வளர்ந்த அந்த பிரம் மாண்ட மரம், அதன் அடியில் உட்கார்ந்திருந்த விடோபா ஸ்வாமிகள் மீது வேரோடு சாய்ந்து விழுந்தது. மாபெரும் மரம் அதன் அடர்ந்த கிளைகள் அவர் மீது. யாராயிருந்தாலும் அந்த பகாசுர மரத்தடியில் நசுக்கினால் தக்காளி சட்னிதான். 

 ''அடாடா, ஸ்வாமிகள் போய் விட்டாரே'' என்று எல்லோ ரும் அலறி அடித்துக் கொண்டு ஓடி வந்து மரத்துடன் போராடி '' சரி, ஸ்வாமிகள் தான் போய்விட் டார்.அவர் உடலையாவது சகல மரியாதை களோடு அடக்கம் செய்வோமென்று கவலையோடும் துக்கத்தோடும் கிளைகள், மரங்கள், இலைகளை எல்லாம் பிரயாசைப் பட்டு விலக்கினார்கள் . மரத்துக்கு கீழே கண்ணை மூடி த்யானத்தில் இருந்த விடோபா ஸ்வாமிகள் அவர்களை விழித்துப் பார்த்துவிட்டு எழுந்து அனாயாசமாக நடந்து சென்று விட்டார். ஒரு சிறு கீறல் காயம் எதுவுமே அவர் உடலில் இல்லை.! என்ன ஆச்சர்யம்.

இன்னொரு சிறிய செய்தியுடன் முடித்துக் கொள்கி றேன்.

ஒரு சர்க்கஸ் கோஷ்டி போளூருக்கு வந்தது. மராட்டியர்கள் அவர்கள். விடோபா மராட்டியர் அல்லவா? மேலும் ஒரு மஹான்,யோகி, ஞானி என்று அறிந்து சர்க்கஸ் கோஷ்டியார்கள் சர்க்கஸ் கொட்ட கைக்கு ஸ்வாமியை எப்படியோ அழைத்துப் போக விரும்பினார்கள். விடாமல் அவரை அழைத்து தொந்தரவு செய்தும் அவர் சர்க்கஸுக்கு போக சம்மதிக்கவில்லை. அவரை எப்படியாவது தூக்கிக் கொண்டு போவது என்று முடிவெடுத்து அவர்கள் முதலாளி விடோபா ஸ்வாமிகளை வணங்கி தூக்க முயற்சித்தார். மஹா பலம் பொருந்திய அந்த பயில்வா னால் ஸ்வாமிகளை ஒரு அங்குலம் கூட அசைக்க முடியவில்லை. அவரைத் தூக்கிய பயில்வானுக்கு மூச்சைப் பிடித்து தூக்க முயற்சித்ததில் மாரடைப்பு வந்து விடும்போல் ஆகிவிட்டது. இரண்டு மூன்று பலிஷ்டர்கள், வஸ்தாதுகள் வந்து ஒன்றாக சேர்ந்து முயற்சித்து தூக்கியும் அசைக்க முடியவில்லை. அப்படியே அவரை சாஷ்டாங்கமாக வணங்கி பால் பழம் எல்லாம் அளித்து அவர் ஆசி வேண்டினார்கள். சிரித்துக்கொண்டே இருந்த விடோபா அவர்களை ஆசிர்வதித்தார்.

Very Rare Shankara Narayana Sahasranamam From Skanda Puranam

Dear All,

Greetings and Namaste. At the outset, let me wish you all a very happy and prosperous Christian New Year 2025! May the year be filled with joy, health, wealth, achievement and contentment in every walk of your life.

Vaikuntha Ekadashi (10-Jan-2025) and Ardra Darshanam (13-Jan-2025) are just one week away, just a few days in between the two. Though Ekadashi is attributed to Lord Narayana and Ardra Darshanam is attributed to Lord Shiva, our scriptures are crystal clear that the Supreme Parabrahman is ONE and HE bears many names for the convenience of devotees and therefore it is a grave sin to differentiate the various forms. We have seen umpteen number of quotations from puranas over the last 2 decades. The Puranas did not stop there - they contain many hymns on multiple forms. 

The attached Shankara Narayana Sahasranamam is such a rare Sahasranama (taken from Skanda Purana, Sahyadri Khanda, Sanatkumara Samhita)which contains 500 names of Lord Shiva and 500 Names of Lord Narayana where names on both are mixed in each stanza. The efficacy of reciting this Sahasranama can be seen from the brief Phalashruti. 

One who recites this every gets absolved of all sins, poverty and disease and accrues immense wealth and fulfillment of all desires.  Not only that, it bestows the benefit of performing thousands of Agnishtoam Yajna and hundreds of Vajapeya Yajna in holy places like Varanasi, Mathura, Gokarna and Prabhasa, bestows the benefit of donating thousands of cows to Brahmins, donating large amount of gold during eclipse time and performing good deeds at very rare auspicious Mahodaya time (a time when the month is Magha, Tithi is Amavasya, Day is Monday, Nakshatra is Shravana and Yoga is Vyatipatam all conjoined together). No need to guess how sacred this Sahasranama is.

I presume this Sahasranama is on Lord Shankaranarayana of Shankaranarayana Temple, Kundapur - Agumbe Highway, Shankaranarayana, Udupi District, Karnataka. Please refer to https://shankaranarayana.org/ . The sthala purana mentioned in this website matches with the preface of this Sahasranama (Kroda Rishi, Sahyadri mountains, Shankaranarayana). I wish I knew about this temple and this Sahasranama last year as I visited many temples in the vicinity of this place. There is yet another famous Lord Shankara Narayana Temple in Tamil Nadu in a place called Sankaran Koil in Thirunelveli District.

May We Chant this Sahasranam during both Vaikunta Ekadashi and Ardra Darshanam and get Bhagavan's blessings!

With best regards,

K. Muralidharan Iyengar (Murali

Samskrutam

English

Malayalam

Tamil

Kannada

Gujarati

Grantham

Telugu

Guha gita 2.6 to 2. 22 in English

Courtesy:Sri.P.R.Kannan

 *गुहगीता* 

GUHAGITA

 *अथ द्वितीयोऽध्यायः* 

Chapter Two

 *सर्वत्र समभावना*  

Equanimity everywhere

शेषस्थिरसमाधानो येन त्यजसि तत्त्यज ।

चिन्मनः कलनाकारं प्रकाशतिमिरादिकम् ॥ २.६॥

Getting established firmly in the substratum of all, viz. Atman, abandon everything else. The mind, illumined by Atma, takes the form of objects seen in light, darkness etc. (2.6)

वासनां वासितारं च प्राणस्पन्दनपूर्वकम् ।

समूलमखिलं त्यक्त्वा व्योमसाम्यः प्रशान्तधीः ॥ २.७॥

Abandoning everything together with its roots, latent tendencies, cause of those tendencies, life-force and the throbbing, which happens from life-force etc., remain even-minded, sky-like and with the intellect quietened. (2.7)

दृष्टं द्रष्टव्यमखिलं भ्रान्तं भ्रान्त्या दिशो दश ।

युक्त्या वै चरतोऽज्ञस्य संसारो गोष्पदाकृतिः ॥ २.९॥

The ignorant one gets deluded by all seen and yet-to-be-seen objects while roaming about in all ten directions. For the Gnani, who moves about with reasoning (that all appearances are false), the Samsara of the ignorant is of the size of the space occupied by the foot of cow, i.e. very small. (2.9)

समस्तं खल्विदं ब्रह्म परमात्मेदमाततम् ।

अहमन्यत् इदं चान्यत् इति भ्रान्ति त्यजानघ ॥ २.१२॥

All this is Brahman only; this is pervaded by Paramatma. O sinless one, leave the delusion of 'I am different, this is different'. (2.12)

ततो ब्रह्मघने नित्ये सम्भवन्ति न कल्पिताः ।

न शोकोऽस्ति न मोहोऽस्ति न जराऽस्ति न जन्म च ॥ २.१३॥

Where the eternal Brahman is present solidly, imaginary occurrences do not exist. There is no grief, no delusion, no old age, and no birth. (2.13)

न वर्णाश्रमाचारधर्माः कुतस्ते

न पुण्यं न पापं न धर्मोऽप्यधर्मः ।

न पूज्योऽप्यपूज्यः सदाऽऽनन्दभावं

परं ब्रह्म साक्षात् त्वमेवासि तात ॥ २. ॥१५

From where do Varnas (four classes of society- brahmana, kshatriya, vaisya and sudra), Asramas (four stages of life – brahmacharya, garhastya, vanaprastha and sanyasa), the corresponding codes of conduct and duties arise; they do not exist. There is no merit, no sin, no dharma, no adharma. There is none worthy of worship, none to be condemned. My dear, you are indeed none other than Para Brahman, ever in the experience of bliss. (2.15)

 _This verse reflects the supreme state of Gnani, Jivanmukta, who has transcended all the barriers mentioned here._

वाचामगोचरं दिव्यं मनोऽतीतं महाद्युतिम् ।

तद्ब्रह्मानुभवं पूर्णानन्दं वक्तुं न शक्यते ॥ २.१८॥

The experience of Brahman is beyond the reach of words, divine, beyond the realm of mind, highly brilliant and complete bliss; it cannot be expressed. (2.18)

तूष्णीं स्थित्वा भिक्षुणा सम्बोधितोऽहं प्रणम्य तम् ।

यत्त्वयोक्तं वचस्तेन मोहोऽयं विगतो मम ॥ २.१९॥

Having thus been addressed by Bhikshu while I stood silent, I prostrated and stood before him and said, "By the words spoken by you, this delusion of mine has left me." (2.19)

तवैवानुग्रहेणाहं सच्चिदानन्दमात्रकः ।

किं वा वक्तुं न शक्नोमि भगवन् तव सन्निधौ ॥ २.२०॥

Bhagavan, by your blessing alone, I am now pure Sat-Chit-Ananda, Existence-Consciousness-Bliss. In your presence I am unable to say anything. (2.20)

स्थाने भिक्षो तवोक्त्याऽहं ध्यात्वा त्वामेव सन्ततम् ।

जीवन्मुक्तोऽस्मि तादात्म्यनिश्चयादेव षण्मुख ॥ २.२२॥

O Bhikshu, Shanmukha, by listening to your words and meditating on you always, I am Jivanmukta (liberated while in body), with conviction of identity (of my Self with Paramatma, i.e. yourself); this is but proper. (2.22)

After death 100 srAddhams

Courtesy:Sri.Ghanu Vadyar

இப்போதுள்ள கால கட்டத்தில் விறகு வைத்து எரிப்பதிற்கு இடம் குறைந்த நிலையில் தான் உள்ளது எங்கோ தேடி அலைய வேண்டிய நிலை அப்படி கிடைத்தாலும் நமக்கு நேரமில்லை எரிவாயு தகனம் ஆனால் ஒரு மணி நேரத்தில் அஸ்தி கிடைக்கிறது அதை வைத்து ஸஞ்சயனம் நடக்கிறது அதற்கு சில ப்ராயச்சித்தங்கள் பண்ணி பால் தெளித்து ஜலம் ஊற்றிஸ்ருதம் ஆக்கிய பிறகு அந்த அஸ்தியை ஒவ்வொன்றாக மந்த்ரம் சொல்லி எடுத்து பானையில் அடைக்கிறோம் பிறகு பால் ஊற்றி அகமர்ஷண ஸூக்தம் சொல்லி அபிஷேகம் பண்ணி அந்த பானையை வடிகட்டி ஒரு துணியில் கட்டி அஸ்தி ஸ்தாபனம் பண்ண வேண்டும் அதாவது ஒரு நதி தீரத்தில் குழி தோண்டி அந்த அஸ்தி பானையை புதைக்க வேண்டும் இப்ப உள்ள ஸ்திதியில் ஸமுத்ரம் அல்லது குளம் அல்லது ஏரிகளில் விஸர்ஜனம் செய்கிறோம்
பிறகு ஆத்துக்கு வந்து ஸ்நானம் செய்து இரண்டாம் நாள் நித்யவிதி பிண்டதானம் செய்கிறோம்
 இந்த கர்மாவில் மொத்தம் 100 ஸ்ரார்த்தம் ஆம ரூபமாக அதாவது அரிசி வாழைக்காய் கொடுத்து செய்கிறோம் அதாவது முதல் நாள் தகனம் பண்ணும் சமயத்தில் எப்படி பிறந்தோமோ (எந்த துணியும் இல்லாமல் அது இப்ப உள்ள சூழ்நிலையில் நமக்கு இயலாது)
ஆதலால் துணியோடு தான் தகனம் செய்கிறோம் அதற்கு ப்ராயச்சித்தமாக
1.நக்ன ப்ரச்சாதன ஸ்ரார்த்தம்
பிறகு நித்யவிதியில் தடாக தீரம் அதாவது வெளியே ஊன்றும் கல்லில் திலோதகம் ததாமி என்று 75 தடவை எள்ளும் தீர்த்தமாக விடுகிறோம் அது ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு ஸ்ரார்த்தம் ஏகோத்தர வ்ருத்தி என்று சொல்லுவோம்
முதல் நாள் மூன்று
இரண்டாம் நாள் நான்கு
மூன்றாம் நாள் ஐந்து
நான்காம் நாள் ஆறு
ஐந்தாம் நாள் ஏழு
ஆறாம் நாள் எட்டு
ஏழாம் நாள் ஒன்பது
எட்டாம் நாள் பத்து
ஒன்பதாம் நாள் பதினொன்று
பத்தாம் நாள் பன்னிரெண்டு
இதை கூட்டினால் எழுபத்தைந்து கணக்கு வரும் இந்த எழுபத்தைந்து ஸ்ரார்த்தம்
76.ஏகோத்தர வ்ருத்தி ஸ்ரார்த்தம்
பிறகு நவ ஸ்ரார்த்தம் ஆறு இது ஒற்றை படை நாட்கள் கணக்கு
முதல் நாள்
மூன்றாம் நாள்
ஐந்தாம் நாள்
ஏழாம் நாள்
ஒன்பதாம் நாள்
பதினோராம் நாள்
82.நவ ஸ்ரார்த்தம்
83.ஆத்ய மாசிகம் அதாவது ஏகா ஹோமம் என்று சொல்லுவார்கள்  இதை முதல் நாள் செய்ய வேண்டும் சாதம் வெடித்து
ஒரு ப்ராமணரை வரித்து  32 முறை மந்திரம் சொல்லி 32 உருண்டை சவத்தை கர்தா தொட்டு கொண்டு அந்த ப்ராமணர் கையில் கொடுக்க வேண்டும் அதை அவர் சாப்பிட வேண்டும் அவருக்கு தக்ஷிணையாக  நிறைய த்ரவ்யங்கள் அவர் குடும்ப ஸம்ரக்ஷணத்திற்காக கொடுத்து அவரை கானகத்தில் விட வேண்டும் அவர் சில நாட்கள்‌ கழித்து காலமாகி விடுவார் அதெல்லாம் இப்ப உள்ள சூழ்நிலையில் சரியாக  நடக்காது என்று மஹரிஷிகள் அப்போதே இப்படி செய்ய வேண்டாம் இதை அக்னியில் ஆவாஹனம் செய்து 32 ஆஹுதிகள் கொடுத்து பண்ணலாம் என்று இப்போது அப்படி தான் நடைமுறையில் செய்கிறோம்
என்ன தான் அக்னியில் ஆஹுதி கொடுத்தாலும் அது போறாது அதற்கு பின்னர்
84.ஆவ்ருத்த ஆத்ய மாசிகம்  பழக்கத்தில் (ஒத்த ப்ராமணர் சாப்பாடு)அதாவது ஒரு ப்ராமணரை வரித்து அவருக்கு வஸ்திரங்கள் சில தானங்கள் தக்ஷிணை கொடுத்து போஜனம் செய்கிறோம்.
பிறகு பஞ்சதச  மாசிகம் அதாவது ஸபிண்டீகரனம் ஒரு வருட காலம் கழித்து தான் செய்ய வேண்டும் அது வரை கர்தா எங்கும் செல்ல கூடாது நியமத்தோடு இருக்க வேண்டும் அதெல்லாம் நடைமுறையில் இயலாது ஆதலால் அந்த 12 மாதத்தை 12 நாட்களாக சுருக்கி ஸபிண்டீகரனம் செய்கிறோம் அதற்கு முன்னர் இந்த பஞ்சதசம் செய்ய வேண்டும்
27ம் நாள் ஊனமாஸிகம் முதல் ஊனாப்திக மாசிகம் வரை  இதை பஞ்சதசம் என்று சொல்லுகிறோம்
இதை அன்ன ரூபமாக 15 ப்ராமணர்களை  வரித்து வஸ்திரங்கள் கொடுத்து ஹோமம் பண்ணி போஜனம் செய்விக்க வேண்டும்
இல்லை எனில் 15 பேருக்கு ஆம ரூபமாக அரிசி வாழைக்காய் தக்ஷிணை கொடுத்து பண்ண வேண்டும்
இப்ப உள்ள சூழ்நிலையில் வெறும் ஹிரண்யமாக செய்கிறோம்
85. ஊனமாசிகம் 27ம் நாள் 86.  2வது மாசிகம்
87..ஊனமாசிகம் 45ம் நாள்
88.  3வது மாசிகம்
89..4வது மாசிகம்
90...5வது மாசிகம்
91..6வது மாசிகம்
92..ஊனமாசிகம்
93...7வது மாசிகம்
94...8வது மாசிகம்
95...9வது மாசிகம்
96...10வது மாசிகம்
97...11வது மாசிகம்
98..12வது மாசிகம்
99...ஊனாப்திக மாசிகம்
இதை முடிந்தால் தான் ஸபிண்டீகரனம் செய்ய அதிகாரம் உண்டு
100 வது ஸ்ரார்த்தம் ஸபிண்டீகரனம்
இந்த கர்மாவில் 100 ஸ்ரார்த்தம் கணக்கு முடிந்தது

Glory of Rudraksha

https://sa.wikisource.org/s/1fyo    

शिवार्चनाचन्द्रिका

रुद्राक्षधारणविधिः ।

https://sa.m.wikisource.org/wiki/%E0%A4%A6%E0%A5%87%E0%A4%B5%E0%A5%80%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%97%E0%A4%B5%E0%A4%A4%E0%A4%AA%E0%A5%81%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%A3%E0%A4%AE%E0%A5%8D/%E0%A4%B8%E0%A5%8D%E0%A4%95%E0%A4%A8%E0%A5%8D%E0%A4%A7%E0%A4%83_%E0%A5%A7%E0%A5%A7/%E0%A4%85%E0%A4%A7%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE%E0%A4%AF%E0%A4%83_%E0%A5%A6%E0%A5%AB

4th and 6th adhyayas has rudrksha utpatti and mahatmyam.

https://sa.m.wikisource.org/wiki/%E0%A4%A6%E0%A5%87%E0%A4%B5%E0%A5%80%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%97%E0%A4%B5%E0%A4%A4%E0%A4%AA%E0%A5%81%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%A3%E0%A4%AE%E0%A5%8D/%E0%A4%B8%E0%A5%8D%E0%A4%95%E0%A4%A8%E0%A5%8D%E0%A4%A7%E0%A4%83_%E0%A5%A7%E0%A5%A7/%E0%A4%85%E0%A4%A7%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE%E0%A4%AF%E0%A4%83_%E0%A5%A6%E0%A5%AB

4th and 6th adhyayas has rudrksha utpatti and mahatmyam.

After death 1st day karyam

Courtesy: Sri.Ganu Vadyar

நமது சனாதனத்தில் எல்லா ஜீவ ராசிகளுக்கும் பிறப்பு இருந்தால் இறப்பு நிச்சயம் உண்டு பிற ஜீவராசிகள் போல  அல்லாத மனுஷ்ய ஜன்மா வேறு சில ஸம்ப்ரதாயங்கள் அதையும் போல் தான் நமக்கு மனுஷ்ய ஜன்மா கிடைத்தது பெரும் பாக்யம் அதையும் தாண்டி நாம் விப்ர ( ப்ராஹ்மண )ஜன்மா பெரும் பாக்கியம்
40 ஸம்ஸ்காரங்கள் விதிக்கப்பட்டுள்ளது கர்பாதானம்
பும்ஸுவனம் சீமந்தம் ஜாதகர்மா
நாமகரணம்
அன்ன ப்ராசனம் கர்ணவேதனம்
சௌளம் உபநயனம் இத்யாதி கடைசியாக அந்த்யேஷ்டி இறப்பு அந்திம க்ரியைகள்
இப்ப உள்ள காலகட்டத்தில் இதை பண்ண நமக்கு ரொம்ப ஸ்ரமமாக உள்ளது இதை பித்ரு யக்ஞம் மாத்ரு யக்ஞம் என்று பெரியவர்கள் சொல்வார்கள் ஏனெனில் இந்த யக்ஞம் ஒரு வருட காலம் நியமம் அனுஷ்டிக்க வேண்டும்.
முதலில் ஒருவர் இறக்கும் சமயத்தில் ஜீவ ப்ராயச்சித்தம் என்று பழங்காலத்தில் உயிர் ஊசலாடும் போது பண்ணுவார்கள் அதை பண்ணினால் இறப்புக்கு கொஞ்சம் கால அவகாசம் எடுக்க வாய்ப்பு உண்டு உதாரணமாக என் பிதாமஹர்க்கு இரண்டு தடவை இது மாதிரி பண்ணி உள்ளார்கள் என் பிதா சொல்லி கேள்வி பட்டு இருக்கேன் நானும் இந்த ஜீவ ப்ராயச்சித்தம் சில வருடங்கள் முன்பு ஒரு பாட்டிக்கு ஊசலாடும் சமயத்தில்  பண்ணி வைத்தேன் இரண்டு வருடங்கள் கழித்து தான் அவர்கள் காலகதி அடைந்தார்கள்.
ஒரு உயிர் பிரிந்த உடன் 3.45 நாழிகை அதாவது 1.30 மணி நேரம் வரை  தீண்டல் கிடையாது ஏனென்றால் யம தூதர்கள் ஆன்மாவை எடுத்து கொண்டு அந்த ஆன்மா தானா சரி தானா என்று தீர்மானம் பண்ணி
கொண்டு விடுவார்கள்
அதன் பிறகு ஸம்ஸ்காரங்கள் ஆரம்பித்து
புண்யாஹவாசனம்
ஸர்வ ப்ராயச்சித்தம் தானங்கள்
கர்ண மந்திரம்
ப்ரேதாக்னி ஸந்தானம் ஒரு தம்பதிக்குள்   யார் ப்ராணன்  முதலில் போகிறதோ அவாளுக்கு ஔபாசனாக்னி பின்பு உத்தபனாக்னி
ப்ரஹ்மசாரி என்றால் கபாலாக்னி கன்யா என்றால் துஷாக்னி இது மாதிரி நிறைய உள்ளது
அடுத்து தக்ஷிணாயனத்தில் போனால் ப்ராயச்சித்தம்
க்ருஷ்ண பக்ஷத்தில்
போனால் ப்ராயச்சித்தம்
அஸ்தமனம் ஆன பிறகு போனால் நிஸி மரண ப்ராயச்சித்தம்
8 மணி நேரத்திற்குள் தஹனம் பண்ண வேண்டும் இல்லை என்றால் பழையதாகிறது அதற்காக பர்யுஷித ப்ராயச்சித்தம் அவிட்டம் சதயம் பூரட்டாதி உத்ரட்டாதி ரேவதி இந்த நக்ஷத்ரத்தில் போனால் தனிஷ்டா மரண ப்ராயச்சித்தம் இது மாதிரி சில ப்ராயச்சித்தங்கள்
 பண்ணி ஆத்திலிருந்து கிளம்பும் முன்னர் வாக்கரிசி போடுகிறார்கள் அது ரொம்ப தவறு தாயாதிகள் புருஷர்கள் மட்டுமே அதுவும் மயானத்தில் தான் போட வேண்டும் ஸ்த்ரீகள் கூடாது இப்ப உள்ள கட்டத்தில் வரும்  எல்லோரும் போடுகிறார்கள் இதை தவிர்க்க வேண்டும் என்று சொன்னால் வாத்தியார்க்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை என்று குறை கூறுகிறார்கள் இனியாவது இதை தவிர்ப்போம் ஆத்தில் இருந்து கிளம்பி மயானம் சென்ற உடன் அங்கு ஓர்
 இடத்தில் வைத்து மூன்று முறை ப்ரதக்ஷிணம் மற்றும் அபாரதக்ஷிணமாக சரீரத்தை வலம் வந்து அரிசியினால் பலி போடுவார்கள்
பிறகு கை துடைத்த காசு இந்த இடத்தில் ஸ்வர்ணம் தான் சொல்லி இருக்கு அதுவும் கர்தாவுக்கு வேற யாருக்கும் கொடுக்கலாகாது அதன் பிறகு சில காரியங்களை முடித்து தஹன மேடையில் வைத்து தான் வாக்கரிசி போட வேண்டும் பிறகு சரீரம் எப்படி பிறந்ததோ அதே போல் தான் தஹனம் செய்ய வேண்டும்
அக்னி போட்ட உடன் சில வைதிக காரியங்களை முடித்து கொண்டு கர்தா க்ஷவரம் பண்ணி கொண்டு க்ரஹத்திற்கு வந்து கல் ஊன வேண்டும் ஏனென்றால் அந்த ஆத்மா அக்னி ப்ரதானம் ஆன உடன் சூடு தாங்காமல் தாஹத்திற்காக  சுற்றும் அதற்கு தான் என்றே இரவு எத்தனை மணி ஆகினாலும் கல் (கருங்கல் ஆகர்ஷண சக்தி உண்டு) ஊன்றி அந்த ஆத்மாவை அதில் ஆவாஹனம் செய்து தஹன ஜனித
க்ஷுத்ருஷ்ண தாஹ தாப உபஸமனார்த்தம் என்று சொல்லி தீர்த்தம் விடுகிறோம் க்ராமங்களில் நதி தீரத்தில் ஒரு கல் ஆத்தில் ஒரு கல் ஊன்றுவார்கள் இப்ப நகரத்தில் தனி வீடு இருக்கணும் அப்படி இருந்தால் ஆத்தில் பண்ணுவதற்கு அவாளுக்கு முடிய வேண்டும் ஆத்து வெளியிலும் ஆத்து உள்ளேயும் கல் ஊன்றி  பண்ணுகிறோம் அதுவும் இல்லையா சாவடியில் எப்போது இடம் கிடைக்கிறதோ அப்போது தான் அது வரை அந்த ஆத்மா சுற்றி கொண்டு தான் இருக்கும்
கல் ஊன்றி பிண்ட தானம் முடித்து பிண்டத்தை கரைத்து விட்டு க்ரஹத்திற்கு வந்து ஸ்நானம் செய்ய வேண்டும்
தஹனம் பண்ணின தினத்தில்  கர்தா போஜனம் செய்ய கூடாது 

Giving daanam to unfit person -Spiritual story

அபாத்திரத்தில் (தகாதவர்கட்கு) செய்யும் தானம் தீமையை தோற்றுவிக்கும். நரகத்தையே கொடுக்கும்.

ஒரு அந்தணர் தொடர்ந்து வைதிக கர்மாக்களை அனுஷ்டிப் பவர். அவர் பசி என்று வந்த ஒரு செண்படவனுக்கு நிறைய சாப்பாடு போட்டார்.  அந்தணர் கிழவர்.‌ஒரு நாள் இறந்தார்.

யமபடர்கள்  நீர் பாபி.  நரகத்திற்கு வாரும் என அழைத்தார்கள். "நானா பாபி. யமனையே கேட்கிறேன்"  எனக்கூறி யம லோகத் திற்குப் போனார். அங்கு போனதும் "என்னை அழைக்க என்ன காரணம்? "என்று கேட்டார். யமதர்மர் சித்ரகுப்தனைப் பார்த்தார்.  அவர் நபர் பதிவேட்டைபா பார்த்தார். இவரைப் பற்றிய குறிப்பை வாசித்தார். "'இவர் ஒரு நாள் ஒரு கூடை நிறைய மீன்களைப் பிடித்து விற்றார். அதன் பயனை அனுபவிக்க இங்கு வந்து இருக்கிறார்"  என்றார்.

அந்தணர் "குப்தரே!  இது என்ன விசித்திரமான பொருத்த மில்லாதக் குற்றச்சாட்டு.‌ நானோ வைதிக பிராமணன். மீன் வாடை அடித்தாலே மூக்கைப் பிடித்துக் கொண்டு வேகமாக செல்வேன்" என்றார்.

சித்ரகுப்தன் "அந்தணரே ஒருநாள் செயலாற்ற முடியாதபடி பசியினால் வாடி வதங்கிய ஒருவனுக்கு வயிறு நிறைய சோறு போட்டீர். உமது பிச்சையின் பலத்தினால் சோர்வு நீங்கி அவன் மீன்களைப்  பிடித்து சென்று விற்பனை செய்தான்.‌ அந்தப் பாவம் உமது கணக்கில் ஏறிவிட்டது. அபாத்திரத்தில் தானம் செய்ததின் பலன் இது" என்றார். ‌ எனவே ச்ரோத்தியரகட்கு (வேதம் ஓதியவர்கட்கு) செய்யும் தானமே உத்தமமாகும்.

**ஆர்ஜிதம் யத்னேன பாலயேத் பாலிதம் வர்தயேத் |

நீத்யா வ்ருத்தம் பாத்ரேஷு நிக்ஷிபேத் \||

(யாஜ்ஞவல்க்ய ஸ்ம்ருதி)

நல்வழியில் ஈட்டிய பொருளை முயன்று காக்க வேண்டும்.

காப்பாற்றியதை அற வழியில் வளர்க்க வேண்டும். வளர்த்த பொருளை சத்பாத்திரத்தில் விநியோகிக்க வேண்டும்.

Sri sindhu sudhashtakam- Sanskrit

श्रीसिन्धुसुताष्टकम्

***************

(१)

जय हरिभामिनि पंकजशोभिनि !

                     भावुकभाविनि भावरते !

भवभयहारिणि भूतिविभूषिणि !

                   भोजनभारिणि भक्तनते ! ।

गुणगणशालिनि जीवनिपालिनि !

                      वैष्णवरूपिणि विष्णुरते !

भगवति मामव वन्दनतोषिणि !

                  सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते ! ।।

(२)

नवरसरासिनि कान्तविलासिनि

                 शान्तिविनोदिनि शान्तमते

शुभदरधारिणि सिद्धिविभूषिणि

                     मन्दविनाशिनि शुद्धमते।

सुरनरपालिनि लालनकारिणि

                        ‌वैभववर्द्धिनि पुण्यमते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                   सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते ।।

(३)

वनसुतवासिनि नागजमण्डिनि

                     पुष्पसुशोभिनि पुष्परते

धनघटधारिणि हाटकरागिणि

                       खेटकरक्षिणि खेटयुते ।

गजगणवेशिनि गन्धनसाधनि

                       लोकविमोहिनि भूमिरते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                   सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते ।।

(४)

त्रिभुवनसेविनि कर्बुरवर्त्तिनि

                            कर्बुरवर्णिनि सर्वरते

सुविभववर्षिणि तर्षणधर्षिणि

                       भावविलासिनि पर्वरते ।

मणिगणरूपिणि धर्मसुसाधनि

                        मानसरञ्जनि भक्तरते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                   सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते ।।

(५)

जनगणतारिणि बाधनशासनि

                     कल्मषमोषिणि शक्तियुते

भयचयनाशिनि नास्तिकवारिणि

                          दुर्जनदारिणि दीनरते।

धनततिकारिणि दर्पविनाशिनि 

                         मर्मविभाविनि कर्मरते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                     सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते।।

(६)

नवनिधिदेहिनि वारिजगेहिनि

                         राजविराजिनि तूर्णगते

कृषिरसवर्षिणि भूषणहर्षिणि

                      मन्त्रसुतोषिणि यन्त्ररते ।

समपुरगामिनि सज्जनसङ्गिनि 

                       पावनकारिणि शिष्टमते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                   सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते ।।

(७)

भृगुमुनिनन्दिनि नन्दितनन्दिनि

                       मञ्जुलगामिनि विश्वमते

सुरपतिवन्दिनि केशववासिनि

                     शंखनिनादिनि कुन्दयुते ।

बहुवरदायिनि कञ्जसुलोचनि

                          चन्दनमण्डनि देवनुते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                    सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते।।

(८)

गुरुदिनमोदिनि चित्तविनोदिनि

              ‌‌       दैन्यविखण्डिनि धान्ययुते

हुलहुलिहर्षिणि षड्रसतोषिणि

‌                    सुतसुखदायिनि नन्दमते ।

व्रजसुखदायिनि मङ्गलकारिणि

                        पूजनकांक्षिणि सर्वनुते

भगवति मामव वन्दनतोषिणि

                     सुन्दरहासिनि सिन्धुसुते।।

              (व्रजकिशोरः)

Thondaradipodi azhwar

உஷத்கால நேரம் அது. அயராது அருளியபின் யோக நித்திரையில் இருந்தார் பெரிய பெருமாள். காவேரி ஒருபுறமும் கொள்ளிடம் மறுபுறமும் அரணாக இருப்பது அரங்கனுக்கு தாங்கள் செய்யும் பெரும் தொண்டாக கருதி மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தில் கரைபுரண்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தன. மார்கழி பனி குளிர்ச்சியில் காற்றும் சற்று அதிகம் வீசிக்கொண்டிருந்தது.  வீசிய காற்றில், திருமாலின் மார்பில் உள்ள வைஜயந்தி மாலை "கதிரவன் குண திசைச் சிகரம் வந்து அணைந்தான் கன இருள் அகன்றது காலை அம் பொழுதாய்" என்று  மெதுவாக திருப்பள்ளியெழுச்சி செய்து பெருமாள் எப்பொழுது விழி மலர்வார் என்று எட்டி எட்டி பார்ததது. தென்றலோடு சேர்ந்து,மாலையின்  வாசம் பெருமாளின் மூக்கை அடி மேல் அடி வைத்து ம்ருதுவாக அணுகியது.

கடி மலர்க்கமலங்கள் மலர்ந்தன. "மணமிகு வனமாலையே, குளிர்ந்த இந்த அதிகாலை நேரத்திலேயும் கொஞ்சம் சூடாக இருப்பதன் காரணம் என்ன?" என்று பெருமாள் எதுவும் தெரியாதது போல், வைஜயந்தி மாலையை வினவினார். மாலையும், "இது தான் தருணம்; சொல்லிவிட வேண்டியது தான்" என்று துள்ளி குதித்து "வைகுண்டநாதா, உம்முடைய மார்பிலே சதா இருக்க, இந்த எளியேனுக்கு இடம் அளித்தீர் - அடியேனைப் போன்ற அசித்துகளாகட்டும், இந்த லோகத்தில் இருக்கும் ஜீவாத்மாக்கள் ஆகட்டும் - எங்கள் மீது தான் என்னே கருணை உங்களுக்கு! எப்பொழுதும் எங்கள் நலமே உங்கள் சிந்தனை. விபவத்தில் மட்டுமில்லாது, பல தருணங்களில், பூலோகத்திற்கு பலரை அனுப்புகிறீர்கள், நாங்கள் கடைத்தேர; உங்கள் ஆயுதங்களில் பலவற்றை அனுப்பி, சன்மார்க்கத்தை ஏற்படுத்தி மக்கள் உய்ய வழி வகுத்தீர்; தங்களின் மார்பில் ஏற்பட்ட மரு கூட மறு அவதாரம் எடுத்து இக்காலத்தில் மிக முக்கியபிரச்னையாக இருக்கும் ஜாதி மத துவேஷங்களை ஒழிக்க தன்னால் முயன்றத்தை செய்யதது. அந்த "திருமரு மார்வை சிந்தையுள் வைத்து", அடியேனுக்கும் நம்மால் முடிந்ததை செய்யலாம் என்று ஒரு அவா; அதற்கு தாங்கள் தான் அருள் புரிய வேண்டும்" என்றது. புன்னகைத்தவாரே, பெருமாள் "வைஜயந்தியே, நீ வெற்றிமட்டுமே கண்டவள்; இந்த முயற்சியில், உன் வாசனை மறந்து வேறு வாசனை வரக்கூடும்; ஜாக்கிரதை!" என்றார். மாலை உடனே "ஸ்வாமி, அப்படி நேர்ந்தால், நீர் தான் அடியேனை தக்கசமயத்தில் தடுத்தாட்கொள்ள வேண்டும்" என்றது. பெருமாளும், "சரி அப்படியே ஆகட்டும்" என்று ஆசீர்வதித்தார்.    

திருமாலை (வைஜயந்தி மாலை) திரு மாலை (பெருமாளை) அடைய எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று காண்பிக்க விழைந்து, ஸ்ரீவத்சம் சென்றபோது நடந்த நிகழ்வை நினைவில் கொண்டு, சரி, நாம், அந்தணர் குலத்தில் ஒருவர் எப்படி இருந்திருக்க வேண்டும் என்று உலகிற்கு உணர்த்துவோம் என்று முடிவெடுத்து, சோழ நாட்டில் திருமண்டங்குடி என்னும் க்ஷேத்திரத்தில், உடனேயே (அதே மார்கழி மாதத்தில்) நல்லதொரு கேட்டை நக்ஷத்திரத்தில் பூமியில், குடுமி சோழிய பிராமணர் குலத்தில் வந்து பிறந்தது; பெற்றோர் விப்ரநாராயணர் என்று பேரிட்டனர்.  ஸ்ரீமன் நாராயண கைங்கர்யம் ஒன்றே வாழ்க்கை லட்சியமாக ஒரு பிராமணன் கொண்டிருக்கவேண்டும் என்பதை வாழ்ந்து காண்பித்தார், விப்ரநாராயணர். எப்படி பக்தி மார்கத்தை பரப்புவது என்று சிந்தித்து அதை எங்கிருந்து தொடங்கவேண்டும் என்று யோசித்து, சரி, பூலோக வைகுண்டமான ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்தே தொடங்குவோம் என்று பெரிய கோவில் வந்து மூலஸ்தானத்தில் சயனகோலத்தில் ஸ்ரீ ரெங்கநாதரை கண்டார். "ஆஹா! ஆஹா! பச்சை மா மலை போல் மேனி! பவளவாய் கமலச்செங்கண்! அச்சுதா! இனி நான், இந்த இடத்தை விட்டு ஸ்வர்க்கமே கிடைத்தாலும் செல்ல மாட்டேன்" என்று கங்கணம் கட்டிக்கொண்டார். ஊரில் குதிர்ஷ்டிகள் வேதத்திற்கு தவறாக அர்த்தம் சொல்லும் விதத்தை பார்த்து, "வெறுப்பொடு சமணர் முண்டர்; விதி இல் சாக்கியர்கள்; பெருமாளை தவிர, மற்றுமோர் தெய்வம் உண்டே? மதி இலா மானிடர்களே!" என்று நொந்துகொண்டார்.

மாலையாயிற்றே! அரங்கன் கோயில் அருகிலேயே, ஒரு அழகான பூந்தோட்டம் அமைத்து நறுமணம் வீசும் மலர்கள் பல, வளர்த்து, தினம், பெருமாளுக்கும் தாயாருக்கும் மாலை செய்யும் கைங்கர்யம் செய்துவந்தார். பெருமாளுக்கு மாலை தொடுக்கும் ஒன்று தான் முழு வேலையாக கொண்டிருந்தார். வேதம் கற்றிருந்ததாலும் முக்காலமும் நித்ய கர்மாக்களை செவ்வனே செய்து வந்தமயாலும், மிகவும் தேஜஸுடன் விளங்கினார்.

ஒருநாள், தேவதேவி என்னும் ஆடல் பாடல் கலையில் மிகவும் திறமைசாலி மற்றும் மிகுந்த அழகு பொருந்திய பெண் ஒருத்தி, இவர் தோட்டத்தின் வழியே வந்து, தோட்டத்தையும் இவரையும் கண்டு பிரமித்தாள். இவளது சகோதரி, 'நீ பேரழகி தான்; இருந்தாலும், இந்த விப்ரநாராயணரை உன்னால் மயக்க முடியாது; வா போகலாம்" என்றாள். இதனை ஒரு சவாலாக ஏற்று, தேவதேவி தன் ஆபரணங்களை களைந்து, ஒரு பெண் முனி போல் ஆடை அணிந்து, விப்ரநாராயணரை அண்டி, தன்னையும் இறைத்தொண்டில் சேர்த்துக்கொள்ளுமாறு மன்றாடினாள். அவரும், சரி, என்று ஒத்துக்கொண்டு ஆனால் தன் பக்தியில் குறைவில்லாமல் கைங்கர்யம் செய்து வந்தார்.

மலரின் வாசனை மாறத்தொடங்கியது.
விதி வசத்தால், ஓர் மழை இரவில், இரக்கப்பட்டு, தேவதேவியை தன் குடிசையிலேயே தங்க அனுமதி தந்தவர், அவள் அழகில், சேவையில் மயங்கி, அவளுக்கு அடிமையானார். பெருமாளை மறந்தார். உல்லாசவாழ்வில் குதூகலித்தார். தாம் வந்த கார்யம் மறந்தார். ஒரு நாள், தேவதேவி தன் தாயாரைக்கான செல்கிறேன் என்றாள்; இவர், நானும் வருவேன் என்றார்; ஆனால், தேவதேவியின் தாயாரோ, செல்வம் இல்லாமல் இருக்கும் இவருக்கு அங்கு இடமில்லை என்று விரட்டிவிட்டார். தேவதேவியை பிரிந்து வாடிய விப்ரநாராயணர், கோவிலுக்கு சென்று பெருமாளிடம் அழுது புரண்டார்.

பெருமாளும், இவரை திருத்திப்பணிகொள்ளும் நேரம் வந்து விட்டது என்று தன் விளையாட்டை ஆரம்பித்தார். விப்ரநாராயணரின் சிஷ்யனாக சென்று, தேவதேவியின் தாயாரிடம் தன் சந்நிதியில் உள்ள ஒரு தங்க வட்டிலை தன் குரு கொடுத்துவரச்சொன்னதாக குடுத்தார். மறு நாள், கோவில் பட்டர் வட்டிலை காணாது, மன்னரிடம் புகார் அளித்தார். விசாரணையில், அது, தேவதேவியின் இல்லத்தில் இருப்பதும் அதை விப்ரநாராயணர் ஒரு சிறுவன் மூலம் அவளுக்கு கொடுத்தார் என்பதும் தெரியவந்தது. இவருக்கு மன்னன் சிறை தண்டனை விதிதான். இரவில், தான் செய்த தவறை எண்ணி விம்மினார்; பரம காருண்யகரான பெரிய பெருமாள், மன்னரின் கனவில் வந்து, நடந்தது தன் திருவிளையாடல் தான் என்று கூறி விப்ரநாராயணரை விடுவிக்க சொன்னார். மறுநாள், மன்னரும், இவரை விடுவித்து, வணங்கி, இவர் வைணவ தொண்டிற்கு தானும் உதவுவதாகவும் சொன்னான். தேவதேவியும் தன் காம இச்சைகளை துறந்து, பெருமாள் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபட்டாள். விப்ரநாராயணரும் "சாதி அந்தணர்களேலும் பெருமாளைப்பழிப்பர் ஆகில் நொடிப்பது ஓர் அளவில்" என்று எல்லாரும் உணரும்படி சாதித்தார். மேலும், "ஊர் இலேன் காணி இல்லை; உறவு மற்று ஒருவர் இல்லை; பாரில் நின் பாத மூலம் பற்றிலேன் பராமமூர்த்தி; மனத்தில் ஓர் தூய்மையில்லை; வாயில் ஓர் இன்சொல் இல்லை; புனத்துழாய் மாலையானே! பொன்னி சூழ் திருவரங்கா! எனக்கு இனிக்கதியென் சொல்லாய்?" என்று பாடினார்.  

பெருமாளும், மனமுகந்து, "உன் முயற்சியை மெச்சினோம். இனி, எந்த ஒரு கோயிலிலும், காலையில் எம்மை எழுப்ப, உன் பாடல்கள் மட்டுமே யாம் கேட்போம்; நீ பாடிய "திருமாலை" அறியாதார் "திரு-மால்-ஐ" அறியாதார் என்று உலகம் பேசும். உன் விருப்பம் என்ன, கேள்? அரங்கநகரிலேயே இருக்க வேண்டும் என்றால், அப்படியே ஆகட்டும்; இருந்தாலும், ஒவ்வொவரு முறை எமக்கு மாலை சாற்றும்போதேல்லாம் நீ அங்கேயும் எப்போதும் இருப்பாய்" என்று திருவாய் மலர்ந்தருளினார். இதைக்கேட்ட விப்ரநாராயணர், தான் செய்த தவறு வேறு யாரும் செய்யாமல் இருக்க, தான், சதா, பெருமாளின் அடியார்களின் பாத தூசியை தன் சிரசில் சேர்த்துக்கொண்டு ஸ்ரீ ரெங்கநாதரை மட்டுமே வழிபட விரும்புகிறேன்" என்றார். ஸ்ரீ ரெங்கநாதரும் "மிக்க மகிழ்ச்சி; இன்று முதல், நீ "தொண்டர் அடி பொடி" ஆழ்வார் என்று எல்லோராலும் கொண்டாடப்படுவாய்" என்று அருளினார்.
   
இதனால் தான், நம் ஸ்வாமி வேதாந்த தேசிகரும், தன்னுடைய பாதுகா ஸஹஸ்ரத்தில், முதல் ஸ்லோகத்திலேயே, "ஸந்த:ஸ்ரீரங்கப்ருத்வீஸ சரணத்ராண ஸேகரா:ஜெயந்தி புவனத்தராண பத பங்கஜ ரேணவ:" அதாவது "பெருமாளின் திருவடிகளை தாங்கும் பாதுகைகளை சிரசில் வைத்து கொண்டாடும் பாகவதோத்தமர்களின் பாதங்களில் உள்ள தூசி இந்த உலகை காக்கிறது" என்று போற்றி பாடுகிறார்.

நாமும், அடியார்கடியானாய் இருந்து, நம்மால் முயன்ற கைங்கர்யத்தை செய்துகொண்டு பக்தி, ப்ரபத்தி மார்க்கங்களில் ஈடுபடுவோமாக!

தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்! 😊🙏