Srimad Ramayana Aranya kandam part 14a in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(चतुर्दशः सर्गः)

सीतारावणयोः संवादः।

(द्वितीयः खण्डः)

सीतायाः कठोरम् अपमानजनकं च वचनं श्रुत्वा रावणः कुपितः सन् अवदत् हे सीते! अहं तुभ्यं द्वादशमासात्मकं समयं ददामि। यदि एकवर्षाभ्यन्तरे त्वं स्वेच्छापूर्वकं मम समीपं न आगच्छेः तर्हि अहं त्वां कर्तयित्वा खण्डं खण्डं करिष्यामि।

पुनः सः राक्षसीः अवदत्, यूयम् एताम् इतः अशोकवाटिकां नीत्वा गच्छत। तत्र नीत्वा तस्यै यावत् कष्टं भयं च दातुं शक्नुथ तावद् यच्छत।

लङ्कापतेः रावणस्य आज्ञां प्राप्य राक्षस्यः सीतां नीत्वा अशोकवाटिकाम् अगच्छन्। अशोकवाटिका किञ्चन रमणीयं स्थलम् आसीत् किन्तु पत्युः वियोगात् निशाचरीणां च दुर्व्यवहारकारणात् सा तत्र अत्यन्तं दुःखिता भवति स्म। 

सीतायाः अशोकवाटिकायां प्रवेशः अभवत् इति ज्ञात्वा पितामहः ब्रह्मदेवः देवराजस्य इन्द्रस्य समीपं गत्वा अवदत् हे इन्द्रदेव! पतिव्रता देवी सीता या कदापि दुःखं न अपश्यत् सा इदानीं पत्युः चरणयोः दर्शनात् वञ्चिता भूत्वा अत्यन्तं दुःखिता चिन्तया च सन्तप्ता अभवत्। सा भोजनमपि अत्यजत्।

अस्यां दशायां सा निश्चयेन स्वीयान् प्राणान् त्यक्ष्यति। अतः त्वं शीघ्रं लङ्कापुरीं गत्वा तस्यै उत्तमं हविष्यं प्रयच्छ!

ब्रह्मादेवस्य आज्ञानुसारं इन्द्रदेवः तत्काले हि  लङ्कापुरीं प्राप्नोत्। 

सः निद्रादेव्याः साहाय्येन तत्रत्यान् सर्वान् राक्षसान् अमोहयत्। पुनः सः सीतायाः समीपं गत्वा अब्रवीत् हे देवि! भवती शोकं मा कार्षीत्। अहं शचीपतिः इन्द्रः रामस्य साहाय्यं करिष्यामि। सः शीघ्रं हि विशालसेनां नीत्वा समुद्रम् उत्तीर्य अत्र आगमिष्यति। अतः भवती एतद् हविष्यं स्वीकरोतु। एतद् हविष्यं भुक्त्वा भवती सहस्रवर्षं यावत् क्षुधातृषाभ्यां रहिता भूत्वा स्थातुं शक्ष्यति।

आशङ्किता सीता अवदत्, कथमहं विश्वासं करोमि यद् भवान् देवराजः इन्द्रः एवास्ति?  देवराजः इन्द्रः तदा समस्तदेवोचितलक्षणानां  प्रदर्शनं कृत्वा सीतायाः शङ्कां न्यवारयत्। सीतायाः यदा

विश्वासः अभवत् तदा सा अब्रवीत्, एतद् मम सौभाग्यं यद् अद्य मम पत्युः नाम अश्रौषम्। मम कृते भवान् मम श्वशुरस्य पितुः जनकस्य च तुल्यः अस्ति। अहं भवतः हस्तात् एतत् पायसरूपं हविष्यं स्वीकरोमि। 

एवं प्रकारेण देवराजेन इन्द्रेण प्रदत्तं हविष्यं भुक्त्वा जानकी क्षुधातृष्णयोः कष्टात् विमुक्ता अभवत्। देवराजः इन्द्रः च तदा ततः देवलोकम् अगच्छत्।

*-प्रदीपः!*

Srimad Ramayana Aranya kandam part 14 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(चतुर्दशः सर्गः)

सीतारावणयोः संवादः।

रामस्य वियोगात् अत्यन्तं दुःखितायाः अश्रूणि प्रवाहयन्त्याः सीतायाः समीपं गत्वा रावणः अवदत् हे शोभने! राज्यात् च्युतस्य दीनतपस्विनः रामस्य कृते तव अश्रुप्रवाहणं सर्वथा व्यर्थमेव। रामे तावती शक्तिः कुत्र यत् सः अत्र आगत्य त्वां नेतुं शक्नुयाः। त्वं रामं विस्मर! हे विशाललोचने! त्वं मां तव पतिरूपेण अङ्गीकुरु। समुद्रेण वेष्टितं शतयोजनं यावत् विस्तृतम् एतत् मम राज्यं तुभ्यं समर्पयिष्यामि। अहं त्रयाणां लोकानां स्वामी तव चरणयोः दासः भूत्वा जीविष्यामि। मम सर्वाः राज्ञीः तव दास्यः भूत्वा जीविष्यन्ति। समस्तदेवः, दानवः, नरः, किन्नरः च इत्यादयः ये मम दासाः सन्ति, ते सर्वे तव दासाः भूत्वा स्थास्यन्ति।  

तव प्राक्तनं दुष्कर्म तुभ्यं वनवासस्य कष्टं प्रदाय समाप्तम् अभवत्, इदानीं तव पुण्यकर्म हि अवशिष्टम् अस्ति। अधुना मया सह उषित्वा समस्तप्रकार-पुष्पहारः, दिव्यगन्धः, श्रेष्ठम् आभूषणं च इत्यादीनां सेवनं कुरु। हे सुमुखि! तव कमलस्य समानम् एतत् सुन्दरं निर्मलं मनोहरं च मुखं शोकेन पीडितं भूत्वा शोभाहीनम् अभवत्। मां तव पतिरूपेण अङ्गीकृत्य पुनः तव तद् मुखं शोभमानं कुरु। धर्मः लोकलज्जा च इत्यनयोः भयं निर्मूलम् अस्ति। एतत् सर्वं केवलं तव मिथ्या विचारः एव।

युद्धे कस्याश्चित् सुन्दर्याः हरणं कृत्वा तया सह विवाहः क्रियेत चेत् सः विवाहः तु वैदिकरीतेः कश्चन अङ्गः एव। तदर्थं त्वं शङ्कारहिता भूत्वा मम अर्धाङ्गिनी भव। तव कोमलचरणौ अहं मम शिरोभिः प्रणमामि, मयि शीघ्रं कृपां कुरु।

रावणस्य तादृशं वचनं श्रुत्वा रामस्य वियोगात् शोकेन सन्तप्ता सीता अवदत् हे अधम राक्षस! परमपराक्रमी धर्मपरायणः सत्यप्रतिज्ञः दशरथनन्दनः श्रीरामचन्द्रः एव मम पतिः अस्ति। तमतिरिच्य अन्यं कमपि पुरुषम् अहं द्रष्टुमपि न शक्नोमि।  यदि त्वं मम पत्युः पुरतः बलपूर्वकं मम अपहरणम् अकरिष्यः तर्हि खरवत् तवापि सा एव दशा अभविष्यत्। परन्तु त्वं तु कापुरुषवद् मां चोरयित्वा आनयः। तव इत्थम् अनर्गलप्रलापेन एवं भाति यत् सम्पूर्णलङ्कया सह तव विनाशस्य समयः आगच्छति। 

त्वम् अस्मिन् भ्रमे मा स्थाः यद् देवाः राक्षसाः तव कामपि हानिं कर्तुं न शक्नुवन्ति, अतः रामः अपि त्वां हन्तुं न शक्नुयात्। तस्य हस्ताभ्यां तव मृत्युः निश्चितः अस्ति। इदानीं तव जीवनकालः समाप्तप्रायः अभूत्। तव तेजः, बलम्, बुद्धिः च इत्यादिकं सर्वं पूर्वं हि नष्टम् अभवत्। 

यस्य बुद्धिः नष्टा भवति तस्य विनाशकालः दूरे न भवति। 

अरे राक्षसाधम! त्वं महापापी असि अतः त्वं मम स्पर्शं कर्तुं न शक्नोषि। त्वं कदाचित् चिन्तयसि यत् कमलेषु  विहारं कुर्वाणाः हंसाः किं कुक्कुटैः सह स्थातुं शक्नुवन्ति?  

त्वं मम एतत् संज्ञाशून्यं जडशरीरं बद्ध्वा वा स्थापय, कर्तय वा, परन्तु अहं कदापि निन्दनीयं कार्यं कर्तुं न शक्नोमि।

*-प्रदीपः!*

Srimad Ramayana Aranya kandam part 13 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(त्रयोदशः सर्गः)

जटायुवधः।

 सीतायाः करुणक्रन्दनं श्रुत्वा जटायुः तां प्रति अपश्यत्। सः च विमाने सीतया सह रावणमपि दृष्ट्वा अवदत् अरे रावण! त्वं परस्त्रियम् अपहृत्य नीत्वा गच्छसि! अरे लङ्केश! सा महाप्रतापिनः श्रीरामचन्द्रस्य भार्या अस्ति। त्वं राजा भूत्वा अपि एवं निन्दनीयं कर्म कथं करोषि? राज्ञः धर्मस्तु परस्त्रीणां रक्षणम्। त्वं कामेन वशीभूतः सन् स्वीयं विवेकं विस्मरसि। त्वं शीघ्रं रामस्य पत्नीं मुञ्च! हे रावण! त्वं मम समक्षं सीतां नीत्वा गन्तुं न शक्नोषि! यावद् अहम् अस्मि तावत् सीतायाः रक्षणं करिष्यामि। तत्रैव तिष्ठ! त्वया सह युद्धं कर्तुम् आगच्छामि।

जटायोः तत् कठोरम् अपमानजनकं वचनं श्रुत्वा रावणः तस्य उपरि आक्रमणम् अकरोत् यः रावणात् सीतां मोचयितुं द्रुतवेगेन विमानं प्रति आगच्छति स्म। पर्वतवद् विशालाकारौ तौ उभावपि एकः अपरेण सह सङ्घर्षं कर्तुम् आरभेताम्।  क्रुद्धः जटायुः स्वेन पराक्रमेण द्विवारं रावणस्य धनुः अत्रुटत्, तस्य रथम् अच्छिनत्, तस्य रथस्य सारथिमपि अहन्।

सः ताडयित्वा ताडयित्वा रावणं व्रणितम् अकरोत्।

रावणः व्रणितः अभवत् चेदपि वृद्धदुर्बलजटायोः अपेक्षया सः अधिकः शक्तिशाली आसीत्। अवसरे प्राप्ते सः खड्गेन जटायोः बाहुद्वयम् अकर्तयत्। तदानीं पीडया सः व्याकुलः सन् मूर्च्छितः भूत्वा पृथिव्याम् अपतत्। 

जटायुः भूमौ अपतत् इति दृष्ट्वा जानकी हा राम! हा लक्ष्मण! इत्येवं चीत्कारं कुर्वती विलापं करोति स्म। रावणः तदा सीतायाः केशान् गृहीत्वा ताम् उन्नीय आकाशमार्गेण लङ्कां प्रति प्रस्थानम् अकरोत्।

 

तत्समये उन्नतललाटयुक्तायाः, सुन्दरकृष्णकेशयुक्तायाः, गौरवर्णायाः, मृगनयनायाः जानक्याः सुन्दरं मुखं रावणस्य अङ्के अपतत् इत्येवं दृश्यते स्म, यथा पूर्णिमायाः चन्द्रः नीलमेघान् व्रश्चित्वा द्योतते स्म। 

सीतायाः क्रन्दनं श्रुत्वा वनस्य सिंहः व्याघ्रः, मृगः च इत्यादयः सर्वे रावणाय कुपिताः भूत्वा तस्य विमानस्य अधः अधः धावन्ति स्म। 

पर्वतेभ्यः पतितं जलप्रपातं दृष्ट्वा एवं प्रतीयते स्म यत् सोऽपि सीतायाः दुःखेन दुःखितः भूत्वा अश्रूणि प्रवाहयति स्म। अपिच श्वेतमेघैः आच्छादितं सूर्यमपि दृष्ट्वा एवं प्रतीयते स्म यत् सोऽपि तस्य कुलवध्वाः दुर्दशां दृष्ट्वा तस्य मुखं श्रीहीनं भवति स्म। सर्वे सीतायाः दुःखेन दुःखिताः भवन्ति स्म।

दुष्टरावणात् मुक्तेः कञ्चिदपि उपायं न दृष्ट्वा सीता दीनतापूर्वकं परमात्मनः  प्रार्थनां करोति स्म हे परमात्मन्! हे प्रभो! मम रक्षणं कुरु, मम रक्षणं कुरु! हे सर्वशक्तिमन्! अस्मिन् समये मम रक्षणं कुर्वाणः त्वादतिरिच्य अन्यः कश्चिदपि नास्ति। हे दयामय! मम सतीत्वस्य रक्षणं कुर्वाणः केवलं त्वं हि असि। 

मार्गे सीता एकस्मिन् पर्वते पञ्च वानरान् अपश्यत्। तान् दृष्ट्वा सीता ते मम पतिं रामं मम सन्देशं निश्चयेन वदेयुः इति विचिन्त्य स्वीये प्रच्छदे तस्याः वस्त्राभूषणानि बद्ध्वा तेषां वानराणां मध्ये अपातयत्। तीव्रवेगेण उड्डीय गच्छन् रावणः सीतया कृतं तत् कार्यं न अपश्यत्, न च तद्विषये तस्य आभासः अभवत्। 

वनम्, पर्वतः, समुद्रः च इत्यादीनि उत्तीर्य रावणः सीतया सह लङ्कापुरीं प्राप्नोत्। तत्र सः दानवैः निर्मिते सुन्दरभवने सीतां स्थापयित्वा क्रूरराक्षसीः आहूय ताभ्यः आज्ञाम् अददात् - मम आज्ञया विना काचित्/कश्चिदपि अनया स्त्रिया सह न मिलेत्। एषा यत्किमपि वस्त्रम्, आभूषणम्, खाद्यपदार्थं वा यदि याचेत तर्हि तत्क्षणं हि तस्यै दीयेत। केनापि प्रकारेण तस्याः किमपि कष्टं न भवेत् न च तस्याः तिरस्कारः केनापि क्रियेत। अवज्ञां कुर्वते दण्डं प्रदास्यामि।

इत्थं राक्षसीभ्यः आदेशं दत्त्वा रावणः स्वीयं भवनम् अगच्छत्। तत्र सः तस्य अष्ट शूरवीरान्  सेनापतीन् आहूय तेभ्यः आज्ञाम् अददात् - यूयं सर्वे गत्वा दण्डकारण्ये निवसत! तत्र रामः लक्ष्मणः च द्वौ तपस्विनौ अस्माकं जनस्थानम् अनाशयताम्। यूयं तत्र उषित्वा तौ किं कुरुतः किं च न इति विषये तयोः गतिविधिं ज्ञात्वा मह्यं यथाशीघ्रं सूचनां यच्छत। अवसरे प्राप्ते तयोः वधं कुरुत। अहं युष्माकं पराक्रमं सम्यग् जानामि, अतः तयोः हननस्य दायित्वं युष्मभ्यं ददामि।

एवं प्रकारेण तेभ्यः राक्षसेभ्यः आदेशं प्रदाय  कामी राक्षसः रावणः वासनया पीडितः सन् सीतया सह मेलितुं पुनः अगच्छत्।

*-प्रदीपः!*

Srimad Ramayana Aranya kandam part 12 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(द्वादशः सर्गः)

सीताहरणम्। 

(द्वितीयः खण्डः)

रावणस्य नीचतापूर्णं प्रस्तावं श्रुत्वा सीता कोपेन अवदत् हे अधम राक्षस! त्वं परमतेजस्विनः महतः योद्धुः रामचन्द्रस्य पराक्रमं न जानासि, अतः त्वं मम  सम्मुखे एतं कुत्सितप्रस्तावं स्थापयितुं  दुःसाहसं करोषि। अरे मूर्ख! किं त्वं वनराजस्य सिंहस्य मुखात् दन्तं निष्कासयितुम् इच्छसि? तव शिरसि कालः नृत्यति, तदर्थं त्वम् ईदृशं प्रस्तावं नीत्वा आगच्छसि। तव मृत्युः त्वाम् अत्र आनयत्!

सीतायाः अपमानजनकं वाक्यं श्रुत्वा रावणः अत्यन्तं कुपितः सन् नेत्रे रक्तवर्णे कृत्वा अवदत्  सीते! त्वं मम बलं प्रतापं च न जानासि। अहम् आकाशे स्थित्वा कन्दुकवत् पृथिवीम् उन्नेतुं शक्नोमि। महासमुद्रस्य सर्वं जलं पीत्वा तं समुद्रं शोषयितुं शक्नोमि। अहं त्वां नेतुम् आगच्छामि, त्वां नीत्वा हि इतः गमिष्यामि।

एवमुक्त्वा हि रावणः स्वीयं ब्राह्मणवेषं त्यक्त्वा  विकरालरूपं धृत्वा तस्य हस्ताभ्यां सीतां गृहीत्वा तस्य स्कन्धे आसयित्वा निकटे स्थितं पुष्पकविमानम् आरोहत्। 

एवम् अप्रत्याशितरूपेण रावणद्वारा अधिगृहीता सीता हा राम! हा राम! इति वदन्ती रावणात् आत्मानं मोचयितुं प्रयतते स्म। परन्तु बलवतः रावणस्य पुरतः सा असमर्था आसीत्।

रावणः तदा सीतां विमानस्य एकस्मिन् कोणे बद्ध्वा स्थापयित्वा तीव्रगत्या लङ्कां प्रति प्रस्थानम् अकरोत्।  सीता निरन्तरं विलापं करोति स्म, हा राम! पापी रावणः मां नीत्वा गच्छति। हे लक्ष्मण! त्वं कुत्र असि? तव बलवन्तौ बाहू इदानीं एतस्मात् दुष्टात् मम रक्षणं किमर्थं न कुरुतः? हा! अद्य कैकेय्याः  मनःकामना पूर्णा अभूत्।

एवं प्रकारेण विलापं कुर्वती सीता मार्गे जटायुम् अपश्यत्।  जटायुं दृष्ट्वा हि सा उच्चैः तम् आह्वयत्  हे आर्य जटायो! पश्यतु! लङ्कायाः एषः दुष्टः राजा रावणः माम् अपहृत्य नयति। एतस्मात् नराधमात् तु भवान् मां रक्षितुं न शक्नुयात् यतः भवान् वृद्धः, दुर्बलः चास्ति। किन्तु एषः बलवान् यः अनेकेषु युद्धेषु  विजयं प्राप्य तस्य दुस्साहसम् अधिकम् अभवत्। किन्तु रावणद्वारा मम अपहरणस्य वृत्तान्तं सर्वं भवान् मम पतिम् अवश्यं श्रावयतु।

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part39

39 *மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

*ம்ருத்திகா ஸூக்தம்*

ம்ரு'த்திகே ஹந பாபம் யந்மயா து³ஷ்க்ரு'தம் க்ரு'தம் । ம்ரு'த்திகே ப்³ரஹ்ம த³த்தாஸி காஶ்யபேநாபி⁴மந்த்ரிதா । ம்ரு'த்திகே தே³ஹி மே புஷ்டிம் த்வயி ஸர்வம் ப்ரதிஷ்டி²தம் ॥ 39 ॥

*பொருள்*

மண் வடிவானவளே! என்னால் செய்யப்பட்ட தீச்செயல்கள் எவையோ அவற்றையும், என் பாவத்தையும் போக்கியருள்வாய்.  மண் வடிவானவளே! நீ காசியபரால் வேண்டப்பட்டு பிரம்மாவால்  அளிக்கப்பட்டவள். மண் வடிவானவளே! எனக்கு புஷ்டியை அளிப்பாயாக. உன்னிடமே அனைத்தும் நிலைபெற்றுள்ளது.

मृत्तिके हन पापं यन्मया दुष्कृतं कृतम् । मृत्तिके ब्रह्मदत्तासि काश्यपेनाभिमन्त्रिता । मृत्तिके देहि मेपुष्टिं त्वयि सर्वं प्रतिष्ठितम् ॥ ३९॥

mṛttike hana pāpaṁ yanmayā duṣkṛtaṁ kṛtam .

mṛttike brahmadattāsi kāśyapenābhimantritā .

mṛttike dehi me puṣṭiṁ tvayi sarvaṁ pratiṣṭhitam .. 39..

*Meaning*

39. O excellent earth, destroy my evil deeds as well as sins connected with me! O excellent earth, thou art a gift from God to creatures! Thou art prayed over by Kaśyapa! O excellent earth, grant me prosperity, for everything depends on thee!

Srimad Ramayana Aranya kandam part 11 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(एकादशः सर्गः)

स्वर्णमृगः। (द्वितीयः खण्डः)

तदानीं रामस्य कस्यचिद् अनिष्टस्य आशङ्का अभवत्, सः च द्रुतगत्या आश्रमं प्रति आगच्छति स्म। 

तत्र च सीता यदा स्वपत्युः स्वरेण हा सीते! हा लक्ष्मण! इति अशृणोत् तदा सा अत्यन्तं व्याकुला भूत्वा लक्ष्मणम् अब्रवीत् हे लक्ष्मण! एवं प्रतीयते यत् तव भ्राता अवश्यं हि कस्मिंश्चित् सङ्कटे अपतत्। त्वं शीघ्रं गत्वा तस्य साहाय्यं कुरु। तस्य आर्तपूर्णं शब्दं श्रुत्वा मम हृदयं चिन्तया अधीरम् अभवत्। 

आशङ्कया आतुरायाः सीतायाः वचनं श्रुत्वा लक्ष्मणः अब्रवीत् हे आर्ये! एवं तु अहं भवतीम् एकाकिनीं त्यक्त्वा गन्तुं न शक्नोमि। भ्राता भवत्याः रक्षणस्य दायित्वं मह्यम् अददात्। भवत्या धैर्येण स्थीयताम्, भ्राता शीघ्रं हि प्रत्यागच्छेत्।

दुःखिता भूत्वा सीता अवदत् लक्ष्मण! तव वचनं श्रुत्वा मम एवं भाति यत् त्वं भ्रातुः रूपेण तस्य शत्रुः असि।  तदर्थं हि तस्य आर्तनादं श्रुत्वा अपि त्वं तस्य साहाय्यार्थं गन्तुं न इच्छसि। यदि तस्य किमपि भवेत् तर्हि मम रक्षणेन कः लाभः? 

एवं कथयन्त्याः सीतायाः नेत्राभ्याम् अश्रूणि प्रवहन्ति स्म। 

सीतायाः तादृशीं दशां दृष्ट्वा लक्ष्मणः हस्तौ योजयित्वा अवदत् हे देवि! भवती वृथा हि दुःखिता भवति। संसारेऽस्मिन् देवता, दानवः, मनुष्यः, गन्धर्वः राक्षसः च इत्येतेषु कश्चिदपि नास्ति यद् भ्रातुः पराक्रमं सम्मुखीकुर्यात्। मायाविराक्षसाः नानाप्रकारं रूपं धरन्ति,  विविधप्रकारस्वरेण च वदन्ति, अतः अत्र भवत्याः चिन्तनस्य आवश्यकता नास्ति। भवती क्षणमेकं प्रतीक्षां करोतु, सः शीघ्रं हि आगच्छेत्। 

लक्ष्मणस्य तर्कयुक्तं वचनं श्रुत्वा सीतायाः कोपः इतोपि अधिकः अभवत्। सा अवदत् लक्ष्मण! अहं तव मनोभावं सम्यग् अवगच्छामि। रामस्य मृत्युः भवतु, अनन्तरं त्वं मां प्राप्स्यसि इत्येव आशां नीत्वा त्वं वनम् आगच्छसि। अहं तव दुष्टेच्छां कदापि न पूरयेयम्। रामस्य वियोगात् अहं मम प्राणान् त्यक्ष्यामि।

सीतायाः तद् वचनं श्रुत्वा लक्ष्मणस्य हृदयं विदीर्णम् अभवत्। सः अवदत् देवि! अहं भवत्याः वचनस्य किमपि उत्तरं दातुं न शक्नोमि। यतः स्त्रीणां मुखात् इत्थम् अनुचितं प्रतिकूलं च शब्दं निस्सरति। अत्र आश्चर्यस्य नास्ति कापि वार्ता, यतः संसारे नारीणाम् इत्थं स्वभावः प्रायः दृश्यते। अद्य भवत्याः बुद्धिः भ्रष्टा अभूत्, यतः यः सर्वदा निष्ठया अग्रजस्य आज्ञायाः पालनं करोति, तम् अद्य भवती ईदृशं दुष्टतापूर्णं वचनम् उक्त्वा प्रताडयति। मम संशयः भवति यद् अद्य भवत्याः उपरि अवश्यं कश्चन सङ्कटः पतेत्। 

वनस्य समस्ता देवता भवत्याः रक्षणं कुर्यात्। वनस्य सर्वः देवः एतस्य साक्षी अस्ति यद् भवती मां बलात् प्रेषयति। 

लक्ष्मणस्य वचनं श्रुत्वा सीतायाः नेत्राभ्याम् अश्रूणि प्रवहन्ति स्म, लक्ष्मणः च ततः तेन मार्गेण प्रस्थानम् अकरोत् येन मार्गेण रामः अगच्छत्।

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part37

37 *மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

*ம்ருத்திகா ஸூக்தம் *

அஶ்வக்ராந்தே ரத²க்ராந்தே விஷ்ணுக்ராந்தே வஸுந்த⁴ரா । ஶிரஸா

தா⁴ரயிஷ்யாமி ரக்ஷஸ்வ மாம் பதே³ பதே³ ॥ 37 ॥

*பொருள்*

குதிரை குளம்பாலும்,  தேர்ச்சக்கரத்தாலும் அடையாளம் செய்ய பெற்றவளே ! (வாமன அவதாரத்தில்) விஷ்ணுவால் அளக்கப்பட்டவளே! பூதேவியே! உன்னை என் தலையில் தரிக்கிறேன். அடிதோறும் என்னைக் காத்தருள்வாயாக.

*விளக்க உரை*

தலையில் சிறிது மண்ணை வைத்துக்கொண்டு இந்த மந்திரத்தை ஸ்நானத்துக்கு முன் ஜபிப்பது சம்பிரதாயம்.

अश्वक्रान्तेरथक्रान्तेविष्णुक्रान्तेवसुन्धरा । शिरसा धारयिष्यामि रक्षस्व मां पदेपदे॥ ३७॥

aśvakrānte rathakrānte viṣṇukrānte vasundharā .

śirasā dhārayiṣyāmi rakṣasva māṁ pade pade .. 37..

*Meaning*

37. O earth that is traversed by a horse, a chariot and Viṣṇu, I shall keep thee on my head, protect me at every step.

*Commentary* A sacrificial ground is made holy by taking a horse over it. To indicate the sacredness of the earth the word aśvakrānte is used. So also it is believed that the earth is purified by the wheel of a chariot. In the incarnation of Trivikrama, Viṣṇu placed one foot on the earth and paced heaven. The earth is made sacred in that way also. The earth having these associations for holiness is considered particularly holy. What wonder if man is struck by feelings of reverence when he remembers the earth which is his support and source of nourishment?! Therefore as a symbolic act of self-purification the religious man places a little earth on his head muttering this mantra over it when he is about to take his morning bath.

Srimad Ramayana Aranya kandam part 10a in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(दशमः सर्गः)

रावणं प्रति शूर्पणखायाः धिक्कारः। (द्वितीयः खण्डः)

अहं भवतः पत्नीरूपेण सीतां द्रष्टुम् इच्छामि, अतः यदा अहं ताम् आनेतुं प्रयत्नम् अकरवं तदा लक्ष्मणः मम नासिकां कर्णं च कर्तयित्वा मां कुरूपाम् अकारयत्। सीता भवतः भार्यात्वेन अत्यन्तं योग्या भवेत्, अतः भवान् तां केनापि प्रकारेण अपहृत्य शीघ्रातिशीघ्रम् आनयतु।

शूर्पणखायाः वचनानि श्रुत्वा तथा च स्वमन्त्रिभिः सह विचारविमर्षं कृत्वा अनन्तरं रावणः निश्चयम् अकरोत् यत् सः सीताम् अपहरेत्। तत्समये हि सः रथम् आरुह्य पुनः मारीचस्य समीपम् अगच्छत्।

मारीचः तदा रावणस्य समुचितं सत्कारं कृत्वा अपृच्छत् राजन्! लङ्कायां सर्वे कुशलिनः सन्ति ननु? भवान् एतावत् शीघ्रं पुनः कथं प्रत्यागच्छत्?

रावणः अवदत् हे मारीच! क्रूरः मूर्खश्च रामः स्वबलस्य अनुचितम् उपयोगं कृत्वा अपारसेनया सह मम भ्रात्रोः खरदूषणयोः संहारम् अकरोत्, खरस्य महतः पराक्रमिणः सेनापतेः त्रिशिरसः चापि वधम् अकरोत्। सः मम भगिनीं शूर्पणखामपि कुरूपाम् अकारयत्।

त्वं मम मित्रम् असि। सङ्कटे काले मित्रं हि मित्रस्य साहाय्यं करोति। अहं जानामि यत् मम मित्रेषु शुभचिन्तकेषु च त्वत् अधिकः बलवान्, नीतिमान्,मयि च अत्यन्तं स्नेहं कुर्वाणः अन्यः कश्चिदपि नास्ति। अतः हे मारीच! अहम् इच्छामि यत् त्वं रजतबिन्दुभिः युक्तस्य स्वर्णमृगस्य रूपं धृत्वा रामस्य आश्रमस्य पुरतः गच्छ। 

त्वां दृष्ट्वा सीता अवश्यं हि त्वां ग्रहीतुं  रामलक्ष्मणौ प्रेषयेत्। तौ उभावपि यदि ततः गच्छेतां तर्हि अहम् एकाकिनीं सीतां प्राप्य तस्याः अपहरणं कृत्वा नेष्यामि। 

सीतायाः वियोगः तस्य कृते असह्यः भवेत्, सः च दुर्बलः भवेत्। तस्याम् अवस्थायां रामस्य हननं  मत्कृते कठिनं न भवेत्। 

रावणस्य वचनं श्रुत्वा मारीचः अवदत् हे लङ्केश! यथा अहं पूर्वम् अवदं यद् एवं कार्यं भवतः कृते उचितं न स्यात्। यदि एतत् कार्यं क्रियेत तर्हि भवतः जीवनं महति सङ्कटे पतेत्। आश्चर्यं यद् भवान् वेदशास्त्राणां ज्ञाता भूत्वा अपि परस्त्रीहरणं यथा भयङ्करं पापं कर्तुम् अग्रेसरति! भवान् जानीयात् यद् रामस्य क्रोधात् भवान् जीवितुं न शक्नुयात्।

मारीचस्य तद् वचनं श्रुत्वा क्रुद्धः रावणः खड्गहस्तः भूत्वा गर्जनेन अवदत् मारीच! अहं त्वां मम मित्रं मत्वा तव समीपम् आगच्छामि, तव  अनर्गलप्रलापं श्रोतुं न। तव कापुरुषतापूर्णां युक्तिं श्रुत्वा अहं मम विचारं परिवर्तयितुं न शक्नोमि। सीतायाः अपहरणम् अहम् अवश्यं करिष्यामि। अपिच त्वं मम आज्ञायाः पालनमपि करिष्यसि।

यदि त्वं मम आज्ञां मत्वा मम अस्मिन् कार्ये साहाय्यं न कुर्याः, तर्हि रामलक्ष्मणयोः पूर्वम् अहं तव वधं करिष्यामि।

रावणस्य क्रोधात् भीतः सन् मारीचः स्वीयां सहमतिम् अददात्। तस्य सहमतौ प्रसन्नः सन् रावणः अवदत् , इदानीं प्रमाणितम् अभवत् यत् त्वं मम परमं मित्रम् असि।

तदा रावणः तं नीत्वा दण्डकारण्यम् अगच्छत्। तत्र गत्वा रामस्य आश्रमस्य अन्वेषणम् अकरोत्। यदा आश्रमं प्राप्नोत् तदा रावणस्य निर्देशानुसारं मारीचः मृगरूपं धृत्वा आश्रमस्य निकटे विचरणं करोति स्म। तम् अद्भुतं स्वर्णमृगं दृष्ट्वा सीता  आश्चर्यचकिता अभवत्। विस्मिता च भूत्वा सा तस्य समीपम् अगच्छत्। मायावी मारीचः स्वेन मृगसुलभक्रीडनेन सीतायाः मनः मुग्धम् अकरोत्।

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part36

36

*மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

*தூர்வா ஸூக்தம் . . .*

யா ஶதேந ப்ரதநோஷி ஸஹஸ்ரேண விரோஹஸி । தஸ்யாஸ்தே தே³வீஷ்டகே விதே⁴ம ஹவிஷா வயம் ॥ 36 ॥

*பொருள்*

நூற்றுக்கணக்கான அரும்பெடுப்பவளும், ஆயிரக்கணக்காக வளர்பவளும், இஷ்ட தேவதையாக பூஜிக்கப்படுபவளுமான அப்படிப்பட்ட உனக்கு ஹவிஸ்ஸைக் கொண்டு நாங்கள் ஆராதனை செய்வோமாக.

या शतेन प्रतनोषि सहस्रेण विरोहसि । तस्यास्तेदेवीष्टके विधेम हविषा वयम् ॥ ३६॥ 

yā śatena pratanoṣi sahasreṇa virohasi .

tasyāste devīṣṭake vidhema haviṣā vayam .. 36..

*Meaning*

36. O Devi, worshipped by devotees, may we worship thee with oblations — thou who multipliest thyself by hundreds and growest in thousands.

Taittarīya Upanishad Bhashya classes by HH Jagadguru Srimad Bharathi Thirtha Mahasannidhanam

https://www.centreforbrahmavidya.org/acharyas/sri-bharathi-theertha-mahaswamiji.html?filter=taittiriya-upanishad-bhashya-classes-of-h.-h.-sri-bharathi-theertha-mahaswamiji&back=/acharyas/sri-bharathi-theertha-mahaswamiji.html&v=2.1

Taittarīya Upanishad Bhashya classes by HH Jagadguru Srimad Bharathi Thirtha Mahasannidhanam

Ramayana quiz, qna

*#இராமாயணத்தில்_இருந்து_கேட்கப்பட்ட_கேள்விகளுக்கு_பதில்கள்*

1.ஜனக மகாராஜனுடைய மந்திரியின் பெயர் என்ன?

        *சதாநந்தர்*

2.லெட்சுமனன், பரதன். சத்ருக்னன் ஆகியோரின் மனிவியர் பெயர் என்ன?

*லெட்சுமணன் மனைவி ஊர்மிளா* 

*பரதன் மனைவி மாண்டவி*

*சத்ருக்கனன் மனைவி ஸ்ருகீர்த்தி*

3.ராம சேது எனப்படும் கடல் பாலம் அமைத்த பெருமை யாரைச் சாரும்?

*நளன் நீலன் ஆகிய வானர சகோதரர்கள் *

4.சீதை எந்த நாட்டு இளவரசி? அந்த நாட்டின் தலை நகரம் எது?

*விதேஹ நாட்டின் இளவரசி 

தலை நகரம் மிதிலை*

5.ராவணனுடைய தாய் தந்தையர் யார்?

*விஸ்ரவஸ் என்ற முனிவர் கைகசி என்ற அரக்கி*

6.ராவணனுடைய மந்திரிகள் பெயர் என்ன?

*மகோதரன் , மால்யவான்*

7.வாலி, சுக்ரீவர்களுடைய தந்தையின் பெயர் என்ன?

   *ரிக்ஷராஜன்*

8.ராமாயணத்தில் சத்ருக்னனுக்கு எந்த இடத்தில் முக்கியத்துவம் கொடுத்திருக்கிறது?

*மது என்ற அரக்கனின் மகனான லவணாசுரனைக் கொன்று அவனுடைய மதுராபுரியை ராமராஜ்யத்தில் சேர்த்தார் ராமன்.பிறகு அதற்கு அரசனாக சத்ருகனை பட்டம் சூட்டினார்*.

9.சீதையைக் கண்டு பிடிப்பதர்காக சுக்ரீவனிடம் நட்புகொள்ள வேண்டிய அவசியத்தை ராமனுக்கு சுட்டிக்காட்டியவன் யார்?

*கபந்தன் என்னும் அரக்கன்* 

10.வாலி, சுக்ரீவர் மனைவியர் பெயர்கள் என்ன?

*வாலியின் மனைவி தாரா*

*சுக்ரீவர் மனைவி ருமா*

11.வாலி, அர்ஜுனன் இருவருக்கும் உள்ள ஒற்றுமை என்ன?

*இருவருமே தேவேந்திரனின் அருளால் பிறந்தவர்கள்* 

12. லெட்சுமணனிடம் ஒருதலைக் காதல்கொண்ட ஒரு பெண் சூர்ப்பநகை. மற்றொரு பெண் யார்? எங்கே நடந்தது?

*அயோமுகி என்னும் அரக்கி, மதங்க முனிவரின் ஆசிரமத்தில்* 

13.தசரதர் ஏற்பாடு செய்த புத்ர காமேஷ்டி யாகத்தை முன்னின்று நடத்தி வைத்த முனிவர் யார்?

   *ரிஷ்யஸ்ருங்கர்*

14.ராம,லெட்சுமண பரத சத்ருக்னர் பிறந்த நட்சத்திரங்கள் எவை?

*ராமன் புனர்வசு / புனர்பூசம் நட்சத்திரம்* 

*லெட்சுமணன் ஆயில்யம் நட்சத்திரம்* 

*பரதன் பூசம் நட்சத்திரம்*

*சத்ருக்கனன் ஆயில்யம் நட்சத்திரம்* 

15. அவர்களுடைய லக்னங்கள் அல்லது ராசி என்ன?

*ராமன் கடக லக்னம்*, 

*லெட்சுமணன் சிம்ம லக்னம்*,

*பரதன் மீன் லக்னம்* 

*சத்ருக்கனன் சிம்ம லக்னம்* 

16. ராமர் ஜாதகத்தில் எத்தனை கிரகங்கள் உச்சம்?

*ஐந்து கிரகங்கள்* 

17.ராமர் வாழ்வில் எண் 2, 7, 14 ஆகியன மறக்க முடியாதவை .ஏன்?

*இரண்டு வாரங்கள் மூலம் காட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டார்*. 

*ஏழு மரா மரங்களைத் துளைக்கும் போட்டியில் வெற்றி பெற்றவுடனேயே வானரசேனை உதவி கிடைத்தது*.

*பதினாங்கு ஆண்டு வனவாசம்*.

18.வால்மீகியின் கூற்றுப்படி தசரதனுக்கு ஒரு பெண் உண்டு. அவள் பெயர் என்ன?

      *சாந்தி* 

19.தண்டகாரண்யத்தில் ராமர் சந்தித்த அகத்திய முனிவரின் தம்பி பெயர் என்ன?

      *சுதர்சனன்*

20.ஜடாயுவின் சகோதரர் பெயர் என்ன?

      *சம்பாதி*

21.அனுமனின் தந்தை யார்?

         *கேசரி* 

22.ராவணன் எந்த ரிஷியின் வம்சத்தில் வந்தவன்?

    *புலஸ்த்ய ரிஷி*

23. ரிஷ்யமுக பர்வதத்தில் வாலி நுழையமுடியாதபடி சாபம் இட்ட முனிவர் யார்?

    *மதங்க முனிவர்* 

24.கைகேயியின் தந்தை யார்?

        *அஸ்வபதி* 

25.ரிஷ்யஸ்ருங்கருக்கும் தசரதருக்கும் என்ன உறவு முறை?

   *தசரதரின் மருமகன் ரிஷ்யஸ்ருங்கர்* 

26.வசிஷ்டரின் மகனிடம் சீதாதேவி எல்லா நகையையும் கொடுத்துவிட்டு கானகம் சென்றாள். யார் அந்த மகன்/ முனிவர்?

      *சுயஜ்னன்* 

27.ராமர் கொடுத்த பாதுகைகளை பரதன் எங்கே வைத்து பூஜை செய்தான்?

        *நந்திக்ராமம்*

28.ராமரிடம் காட்டும்படி அனுமனிடம் சீதை கொடுத்த நகை எது?

     *சூடாமணி* 

29.இந்திரஜித்தையும், கும்பகர்ணனையும் போரில் யார் கொன்றார்கள்?

*இந்திரஜித்தை லெட்சுமணனும்*

*கும்பகர்ணனை ராமர் கொன்றார்* 

30.வாலியின் மகன் பெயர் என்ன?

     *அங்கதன்*

*ஜெய் ஶ்ரீராம்! ஜெய் ஶ்ரீராம்!! ஜெய் ஶ்ரீராம் !!!*

ஸர்வம் ஸ்ரீராம மயம் 🙏

Srimad Ramayana Aranya kandam part 10 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(दशमः सर्गः)

रावणं प्रति शूर्पणखायाः धिक्कारः। 

मारीचस्य वचनं श्रुत्वा निराशः रावणः लङ्कां प्राप्नोत्। तत्पश्चात् किञ्चित् कालानन्तरं शूर्पणखा रावणस्य समीपम् अगच्छत्। तदानीं रावणः स्वमन्त्रिभिः सह वार्तालापं करोति स्म। स्वर्णसिंहासने आरूढः रावणः तादृशः शोभमानः आसीत् यादृशः स्वर्णेष्टिकाभिः निर्मितायां  यज्ञवेद्यां घृतेन प्रज्वलितः अग्निः। 

समरभूमौ साक्षात् यमराजवद् दृश्यमानः  रावणः देवता, गन्धर्वः च इत्यादीन् सर्वान् अजयत्। राजोचितलक्षणैः सम्पन्नः रावणः वैदूर्यमणिः, स्वर्णं च इत्यादिभिः निर्मितैः आभूषणैः अलङ्कृतः आसीत्। तस्य अङ्गेषु विष्णोः चक्रेण देवानां च विविधैः आयुधैः बहुधा प्रहारः अभवत् चेदपि तस्य कश्चिदपि अङ्गः खण्डितः नाभवत्। 

अयं सः रावणः यः पर्वतानां शिखराणि छित्वा क्षिपति स्म। देवान् पादतले स्थापयति स्म। अन्येषां भार्याणां सतीत्वं नाशयति स्म। यज्ञेषु बाधाम् उत्पादयति स्म। तथा च सः दिव्यास्त्राणां प्रयोगमपि करोति स्म।

सः समुद्राणां पर्वतानाञ्च उपरि विजयं प्राप्नोत्। नागराजं वासुकिम् अजयत्, तक्षकस्य प्रियां पत्नीं सः अपाहरत्।  कुबेरं पराजित्य तस्य पुष्पकविमानम् अधिगृह्णाति स्म।  इन्द्रादयः सर्वे देवाः तस्मात् भीताः भवन्ति स्म। वायुदेवः तस्य उपरि व्यजनं दोलयति स्म। वरुणदेवः तस्य प्रासादे जलं पूरयति स्म। मृत्युमपि पराजेतुं तस्य सामर्थ्यम् आसीत्। 

सः (रावणः) दशसहस्रवर्षाणि यावत् घोरतपस्यां कृत्वा तथा च ब्रह्मदेवाय स्वीयं मस्तकं समर्प्य  देवता, दानवः, गन्धर्वः, पिशाचः, पक्षी, सर्पः च इत्यादिभ्यः  सङ्ग्रामे अभयं प्राप्नोत्। मनुष्यमतिरिच्य तस्य मृत्युभयम् अन्यस्मात् कस्मादपि नासीत्।

शूर्पणखा रामेण तिरस्कृता भूत्वा अत्यन्तं दुःखिता अभवत्। सा रावणस्य समीपं गत्वा क्रोधेन फुत्कारं कुर्वती अवदत् हे भ्रातः! भवतः पराक्रमं धिक्, भवतः मन्त्रिणः धिक्। 

भवान् तु भोगविलासे निमग्नः अस्ति। भवन्तस्तु सर्वे सुरायां सुन्दरीषु च सर्वदा व्यस्ताः भवन्ति। हे नीतिमन् रावण! किम् इदानीमपि अहं भवन्तं वदेयं यद् यथासमये उचितं कार्यं येन न क्रियते, यः राजा च स्वस्य देशस्य रक्षणं प्रति असावधानः भवति तस्य राज्यं शीघ्रं हि नष्टं भवति। 

भवान् जानीयात् यद् वृक्षात् पतितं पर्णम्, राज्यात् च्युतः राजा च इत्यनयोः किमपि मूल्यं न भवति। प्रजाः तस्यैव राज्ञः पूजां कुर्वन्ति यः राजा स्थूलनेत्राभ्यां शेते किन्तु नीतेः नेत्राभ्यां जागर्ति, यस्य च क्रोधः सुखदायकः स्यात्। यस्य राज्ञः गुप्तचराः सक्रियाः सतर्काः च न भवन्ति, सः राजा राज्यपालनाय योग्यः न भवति। भवतः  गुप्तचराः मूर्खाः, अयोग्याः, अलसाः च सन्ति। भवतः बुद्धिः दूषिता अस्ति, मन्त्रिणः च सर्वथा अयोग्याः सन्ति।

ते इदानीमपि न अजानन् यत् तेषां राज्यस्य दण्डकारण्ये कियती भयङ्करी घटना अभवत्। मम भ्रातृभ्यां खरदूषणाभ्यां सह चतुर्दशसहस्रराक्षसानां संहारः अभवत्। ये ऋषिमुनयः ह्यः भवतः नामश्रवणमात्रेण नितरां कम्पन्ते स्म ते अद्य शिरः उत्थाप्य निर्भयाः भूत्वा भ्रमन्ति।

भवान् तु इदानीमपि रामद्वारा कृतं भीषणहत्याकाण्डं न जानाति। 

शूर्पणखायाः कटुवचनानि श्रुत्वा कुपितः रावणः अपृच्छत् हे शूर्पणखे! मां वद, कः सः रामः? तस्य कियद् बलं कियान् च पराक्रमः स्तः? दुष्करदण्डकारण्ये सः किमर्थं प्राविशत्? 

तस्य पार्श्वे कानि अस्त्राणि सन्ति येषां साहाय्येन सः खरः, दूषणः,त्रिशिराः, महती सेना च इत्येतेषां सर्वेषां संहारम् अकरोत्? 

तव च नासिकाकर्णौ छित्वा सः त्वां किमर्थं कुरूपाम् अकरोत्? 

रावणस्य प्रश्नानाम् उत्तराणि यच्छन्ती शूर्पणखा अवदत् हे भ्रातः! महाबली रामः अयोध्यानरेशस्य दशरथस्य पुत्रः अस्ति। सः अत्यन्तं निपुणः धनुर्धारी अस्ति। 

सः एकाकी आसीत्, पादाभ्यां च तत्र अटति स्म। तथापि सः केवलं सार्धैकमुहूर्ताभ्यन्तरे तेषां सर्वेषां राक्षसानां संहारम् अकरोत्।

रामस्य बाणैः राक्षसाः अम्रियन्त इति तु अहम् अपश्यं किन्तु अहं तन्न अपश्यं यत् सः कदा धनुषः प्रत्यञ्चां कर्षति स्म कदा च बाणं क्षिपति स्म। अहं  स्त्री अस्मि इति कारणतः रामः मम वधं न अकरोत्, अपितु सः केवलं मम अवमाननं कृत्वा हि माम् अमुञ्चत्। 

रामस्य समानः तस्य भ्राता अत्यन्तं पराक्रमी लक्ष्मणः, तस्य च अत्यन्तं सुन्दरी पत्नी सीता अपि तेन सह स्तः। अस्मिन् भूतले सीतायाः समाना रूपवती सुन्दरी स्त्री अन्या काचिदपि मया अद्यावधि न दृष्टा। 

*प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part31

31 *மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

பா⁴ஸ்கராய வித்³மஹே மஹத்³த்³யுதிகராய தீ⁴மஹி । தந்நோ ஆதி³த்ய: ப்ரசோத³யாத் ॥ 31 ॥

*பொருள்*

பாஸ்கரரை அறிவோமாக. மகத்தான ஒளியை வீசும் அவரைத் தியானிப்போமாக.  ஆதித்யராகிய அவரே அதில் நம்மைத் தூண்டுதல் செய்து அருள்வாராக.

*விளக்க உரை*

அதிதி தேவியின் புத்திரனாதலால் ஆதித்யன். 'மஹத்யுதிகராய' என்பது 'மஹா த்யுதிகராய' என்பதின் திரிபு.

भास्कराय विद्महेमहद्द्युतिकराय धीमहि । तन्नोआदित्य्यः प्रचोदयात् ॥ ३१॥

bhāskarāya vidmahe mahaddyutikarāya dhīmahi .

tanno ādityyaḥ pracodayāt .. 31.

31. May we know Bhāskara! For that may we meditate upon the great-light-producer! May Āditya impel us towards it!

Commentary: Bhāskara literally means light-giver. The sun is believed to be the child of Āditi, mother of all gods, naturalistically the limitless sky.

Srimad Ramayana Aranya kandam part 9 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्।*

(नवमः सर्गः)

रावणं प्रति सूचना। 

खरदूषणयोः वधात् परं  खरस्य अकम्पन-नामकः सैनिकः यः कथञ्चित् पलाय्य स्वीयान् प्राणान् अरक्षत्, सः लङ्कां गत्वा खरदूषणाभ्यां सह तयोः समस्तसेना नष्टा अभवत् इति रावणाय सूचनाम् अददात्। रावणस्य समक्षं गत्वा सः हस्तौ योजयित्वा अवदत् हे लङ्केश! दण्डकारण्ये स्थिते भवतः जनस्थाने निवासं कुर्वाणानां भवतः भ्रातृभ्यां खरदूषणाभ्यां सह चतुर्दशसहस्र-सैनिकानां वधः अभवत्। कथञ्चिद् अहं मम प्राणान् रक्षित्वा भवते सूचनां दातुम् आगच्छामि।

अकम्पनस्य मुखात् तां सूचनां प्राप्य लङ्कापतिः रावणः अत्यन्तं कुपितः अभवत्। सः अपृच्छत्- सः कः यः सेनया सह मम भ्रात्रोः वधम् अकरोत्? अहम् अधुनैव तं हनिष्यामि। त्वं मां सर्वं वृत्तान्तं श्रावय!

अकम्पनः अवदत् हे लङ्केश! अयोध्यायाः राजकुमारः रामः स्वेन पराक्रमेण एकाकी हि तेषां सर्वेषां राक्षसवीराणां वधम् अकरोत्।

तत् श्रुत्वा रावणस्य महद् आश्चर्यम् अभवत्, सः च पुनः अपृच्छत् , खरं हन्तुं किं देवाः रामस्य साहाय्यम् अकुर्वन्? 

अकम्पनः अवदत् नहि प्रभो! देवाः केनापि प्रकारेण तस्य साहाय्यं न अकुर्वन्। तत् सर्वं सः रामः एकाकी एव अकरोत्। वास्तवेन तु रामः महान् तेजस्वी, शक्तिमान्, युद्धविद्यायां पारङ्गतः योद्धा अस्ति। खरः यथा महान् योद्धा, यस्य गर्जनेन सर्वे देवाः कम्पन्ते स्म, तं तस्य अपारशक्तिशालिसेनया सह क्रीडनकवत् अनाशयत्।  

तस्य रणकौशलं दृष्ट्वा अहम् एवं चिन्तयामि यद् भवान् भवतः सम्पूर्णसेनां नीत्वा तेन सह युद्धं कुर्यात् चेदपि तं पराजेतुं न शक्नुयात्। परन्तु मम कश्चन विचारः यत् तं पराजेतुम् एकः उपायः अस्ति।

तेन सह तस्य अत्यन्तं सुन्दरी, रूपवती, लावण्यमयी पत्नी अपि अस्ति। रामः ताम् अत्यन्तं प्रीणाति। सः तस्य पत्न्या विना क्षणमेकमपि स्थातुं न शक्नुयात्। मम विश्वासः यद् यदि भवान् केनापि प्रकारेण ताम् अपहृत्य आनयेत् तर्हि सः तस्य पत्न्याः वियोगात् रुदित्वा रुदित्वा स्वयं हि म्रियेत। 

लङ्कापतिः रावणः  अकम्पनस्य तं प्रस्तावं सर्वथा उचितम् अमन्यत।  तत्काले ही सः स्वीयं दिव्यरथम् आरुह्य आकाशमार्गेण उड्डीय् मारीचस्य समीपम् अगच्छत्। 

कामपि सूचनां विना सम्मुखे रावणं दृष्ट्वा मारीचः अवदत् हे लङ्केश! अद्य अकस्मात् हि भवतः आगमनस्य कारणं किम्? भवतः अतीव त्वरां दृष्ट्वा तु मम मनसि शङ्का उत्पद्यते। लङ्कायां सर्वे कुशलिनः तु सन्ति ननु?

रावणः अवदत्, अहं कस्माच्चित् विशेषकारणात् आगच्छामि। अयोध्यायाः राजकुमारः रामः सेनया सह मम भ्रातरौ खरदूषणौ अहन्। इदानीम् अहम् इच्छामि यद् रामस्य पत्न्याः सीतायाः अपहरणं कुर्याम्। तदर्थं तव साहाय्यस्य आवश्यकता अस्ति। सीतायाः वियोगात् रामः युद्धं विना हि रुदित्वा रुदित्वा म्रियेत, मम च प्रतिशोधः पूर्णः भवेत्।

रावणस्य वचनं श्रुत्वा मारीचः अवदत् हे लङ्केश! भवतः अयं विचारः सर्वथा अनुचितः वर्तते। येन केनापि वा भवते उपदेशोऽयम् अदीयत, वास्तवेन सः भवतः मित्रं न, अपितु शत्रुः वर्तते। रामः अत्यन्तं बलशाली पराक्रमी च विद्यते। अपिच भवान् केनापि प्रकारेण तं पराजेतुं न शक्नुयात्। रामे भवति सति भवान् तस्य पत्नीम् अपहर्तुं न शक्नुयात्।  

तस्य अद्भुतपराक्रमस्य सम्मुखे भवान् क्षणमपि स्थातुं न शक्नुयात्। अतः भवतः अत्रैव हितः भवेत् यद् भवान् एतं विचारं त्यक्त्वा तूष्णीमेव लङ्कां गत्वा स्वीये सिंहासने उपविशतु। 

मारीचस्य उत्तरं श्रुत्वा रावणः निराशः सन् लङ्कां प्रत्यगच्छत्।

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part30

30

*மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

வஜ்ரநகா ²ய வித்³மஹே தீக்ஷ்ணத³ꣳஷ்ட்ராய தீ⁴மஹி । தந்நோ நாரஸிꣳஹ: ப்ரசோத³யாத் ॥ 

*பொருள்*

வைர நகங்கள் படைத்தவரை அறிவோமாக. கூரிய பற்கள் உடையவரை தியானிப்போமாக.   நரசிம்மராகிய அவரே அதில் நம்மைத் தூண்டுதல் செய்து அருள்வாராக. 

वज्रनखाय विद्महेतीक्ष्णदꣳष्ट्राय धीमहि । तन्नोनारसिꣳहः प्रचोदयात् ॥ ३०॥

vajranakhāya vidmahe tīkṣṇadaɱṣṭrāya dhīmahi .

tanno nārasiɱhaḥ pracodayāt 

30. May we know Vajranakha! For that, may we meditate upon Tīkṣṇa Damṣṭrā! May Narasimha impel us towards it!

Commentary:

This is a prayer to Narasimha. The lengthening of the vowel on the first letter of the word Narasimha makes no difference in the meaning, namely Man-lion God, the avatar of Viṣṇu. Being partly leonine He has sharp eye-teeth and diamond-hard nails.

Srimad Ramayana Aranya kandam part 8a in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(अष्टमः सर्गः)

खरदूषणयोः वधः। 

(द्वितीयः खण्डः)

सेनापतेः मृत्युः अभवत् इति दृष्ट्वा क्रुद्धः खरः रामे एवं प्रकारेण बाणान् क्षेप्तुम् आरभत यस्मात् तस्य बाणाः वायुमण्डलस्य सर्वासु दिक्षु प्रसृताः अभवन्। तस्य प्रत्युत्तरे रामचन्द्रः अग्निबाणान् क्षिपति स्म। तदा इतोपि कुपितः सन् खरः कञ्चन बाणम् अक्षिपत्। तेन बाणेन सः  रामचन्द्रस्य धनुः अकर्तयत्। खरस्य तादृशम् अद्भुतपराक्रमं दृष्ट्वा यक्षः, गन्धर्वः देवः च इत्यादयः सर्वे आश्चर्यचकिताः अभवन्, किन्तु अदम्यः योद्धा रामः मनागपि विचलितः न अभवत्।  

सः तदा ऋषिणा अगस्त्येन प्रदत्तं धनुः गृहीत्वा क्षणाभ्यन्तरे खरस्य अश्वान् अहन्। रथहीनः भूत्वा तदा पराक्रमी खरः अत्यन्तं कुपितः सन् हस्ते परिघम् आदाय रामं हन्तुम् अधावत्। खरः रामं प्रति धावित्वा आगच्छति इति दृष्ट्वा रामः अवदत् हे राक्षसराज! यदि सम्पूर्णब्रह्माण्डस्य स्वामी अपि निर्दोषजनान्  सज्जनान् च तुदेत् तर्हि अन्ते सः अपि तस्य पापस्य फलम् अवश्यं प्राप्नुयात्।

त्वमपि निर्दोषिभ्यः  ऋषिमुनिभ्यः भयङ्करकष्टप्रदानस्य  परिणामं भोक्ष्यसे। अहं त्वादृशान् अधर्मिणः दुष्टदानवान् विनाशयितुं हि वनम् आगच्छामि। इदानीं तवापि अन्तिमः समयः आगच्छति। इदानीं त्वं कथञ्चिदपि जीवितुं न शक्नुयाः।

रामस्य वचनं श्रुत्वा खरः अवदत् हे अयोध्यायाः राजकुमार! त्वं स्वयं हि आत्मनः प्रशंसां कुर्वन् स्वस्य तुच्छतायाः परिचयं ददासि। तव तावत् सामर्थ्यं नास्ति यत् त्वं मम वधं कर्तुं शक्नुयाः। अद्य मम अयं परिघः त्वां चिरनिद्रायां शाययेत्। 

एतदेव उक्त्वा खरः स्वीयं शक्तिशालिनं परिघं रामस्य वक्षःस्थलं लक्ष्यीकृत्य अक्षिपत्, परन्तु रामः तदा एकेन बाणेन तं परिघम् अकर्तयत्। तत्पश्चात् च रामः खरे अनेकान् बाणान् क्षिप्त्वा तस्य शरीरं क्षतविक्षतम् अकरोत्।  

क्षतविक्षतः भूत्यापि सर्पवत् क्रुद्धः खरः रामस्य उपरि आक्रमणम् अकरोत्। तदा रामः तस्मिन् (खरे) ऋषिणा अगस्त्येन प्रदत्तं बाणं क्षिप्त्वा तस्य हृदयम् अभिनत्। भयानकचीत्कारं कुर्वन् खरः विशालपर्वतवद् धराशायी अभवत्, तस्य च इहलीला समाप्ता अभवत्।

तस्मिन् युद्धे रामस्य महान् विजयः अभवत् इति दृष्ट्वा ऋषिः, मुनिः, तपस्वी च इत्यादयः सर्वे रामस्य जयजयकारं कुर्वन्तः तस्य उपरि पुष्पवर्षणं कुर्वन्ति स्म। ते रामस्य भूरि भूरि प्रशंसां कुर्वन्तः अब्रुवन् हे राघव! भवतः इमम् उपकारं  दण्डकारण्यस्य निवासिनः तपस्विनः च कदापि न विस्मरिष्यन्ति।  राक्षसानां विप्लवेन अस्माकं जीवनम् , अस्माकं तपस्या, अस्माकं शान्तिः च इत्यादिकं सर्वं नष्टप्रायम् अभवत्। 

अद्यारभ्य वयं भवतः कृपया निर्भयाः निश्चिन्ताश्च अभूम। परमपिता परमात्मा भवतः कल्याणं कुर्यात्।  इत्थं रामाय आशीर्वादान् प्रदाय ते ऋषिमुनयः स्वीयं स्वीयं निवासस्थानं प्रत्यगच्छन्। लक्ष्मणः अपि सीतां नीत्वा गिरिगुहातः प्रत्यागच्छत्।  स्वमहापराक्रमिणः पत्युः शौर्यगाथां श्रुत्वा सीतायाः हृदयम् अत्यन्तं प्रसन्नम् अभवत्।

*-प्रदीपः।*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part25

25

*மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

தத்புருஷாய வித்³மஹே சக்ரதுண்டா³ய தீ⁴மஹி । தந்நோ நந்தி³: ப்ரசோத³யாத் ॥25 ॥

*பொருள்*

அந்த புருஷனை அறிவோமாக. (சக்கர நாசி படைத்த) சக்ரதுண்ட நந்திகேசுவரனைத் தியானிப்போமாக.  நந்திகேசுவரனே நம்மைத் தூண்டுதல் செய்து அருள்வாராக. 

तत्पुरुषाय विद्महेचक्रतुण्डाय धीमहि । तन्नोनन्दिः प्रचोदयात् ॥ २५॥

tatpuruṣāya vidmahe cakratuṇḍāya dhīmahi .

tanno nandiḥ pracodayāt .. 25..

*Meaning*

25. May we know the Divine Person! For that, may we meditate upon Cakratunḍa May Nandi impel us towards it.

*Commentary*

Here the epithets Puruṣa and Cakratunḍa refer to Nandikeśvara, the servant, seat and vehicle of Śiva.

Being one endowed with occult powers, he is capable of assuming human shape as a puruṣa. He is called Cakratunḍa as he wielded the weapon known as Cakra, discus, while Śiva was engaged in battle with demons by grasping it with the mouth.

Srimad Ramayana Aranya kanda part 8 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(अष्टमः सर्गः)

खरदूषणयोः वधः। 

खरस्य सेनायाः दुर्दशां दृष्ट्वा दूषणः स्वीयां विशालसेनां नीत्वा रामस्य समक्षम् अगच्छत्। परन्तु अल्पे हि काले रामस्य बाणैः तस्य सेनायाः अपि सा दशा अभवत् या दशा खरस्य सेनायाः अभवत्। स्वसेनायाः दुर्दशां दृष्ट्वा क्रुद्धः दूषणः मेघवद् घोरगर्जनं कुर्वन् रामे तीक्ष्णबाणान् क्षिपति स्म। दूषणस्य तद् आक्रमणं रोद्धुं रामः तादृशम् एकं बाणम् अक्षिपत् यस्मात् दूषणस्य धनुः भग्नम् अभवत्। ततः परं रामः युगपत् चतुरः बाणान् अक्षिपत् यस्मात् तस्य रथस्य चत्वारः अश्वाः मृत्वा भूमौ अपतन्। 

पुनः रामः एकम् अर्द्धचन्द्राकारबाणं क्षिप्त्वा दूषणस्य सारथेः शिरः शरीरात् पृथग् अकरोत्। सः च मरणं प्राप्नोत्। तदानीं कुपितः दूषणः परिघं गृहीत्वा रामं हन्तुम् अधावत्।  रामः अपि तदा क्षणाभ्यन्तरे स्वीयं  खड्गं गृहीत्वा तेन खड्गेन दूषणस्य हस्तद्वयम् अकर्तयत्। दूषणः तदा पीडया व्याकुलः सन् मूर्च्छितः भूत्वा भूमौ अपतत्।  दूषणस्य तादृशीं दुर्गतिं दृष्ट्वा सहस्रशः राक्षसाः युगपत् रामस्य उपरि आक्रमणम् अकुर्वन्।

प्रत्युत्तरे रामचन्द्रः स्वर्णवज्राभ्यां निर्मितं तीक्ष्णबाणं क्षिप्त्वा तेषां सर्वेषां राक्षसानां नाशम् अकरोत्। एवं प्रकारेण दूषणेन सह तस्य अपारसेना यमलोकं प्राप्नोत्। तदानीं केवलं राक्षसद्वयम् अवशिष्टम् आसीत् - खरः, तस्य सेनापतिः त्रिशिराः च। 

खरस्य मनोबलं क्षीणम् अभवत्। खरस्य मनोदशां ज्ञात्वा तस्य सेनापतिः त्रिशिराः अब्रवीत् हे राक्षसराज! धैर्यं धरतु! अहमेव इदानीं रामं हत्वा अस्माकं सैनिकानां वधस्य प्रतिशोधं नेष्यामि। अहं प्रतिज्ञां करोमि यद् अहं तं तपस्विनम् अवश्यं हनिष्यामि, अन्यथा युद्धभूमौ अहं स्वीयान् प्राणान् त्यक्ष्यामि। 

खराय सान्त्वनां प्रदाय सः भयङ्करं शस्त्रम् आदाय रामं हन्तुम् अत्यन्तं वेगेन गच्छति स्म। 

सेनापतिः त्रिशिराः स्वं प्रति आगच्छति इति दृष्ट्वा रामः तत्परतापूर्वकं बाणान् क्षेप्तुम् आरभत। रामस्य बाणैः त्रिशिरसः सारथिः, अश्वः, ध्वजः च इत्यादयः सर्वे नाशं प्राप्नुवन्। तदानीं रथसारथिभ्यां विहीनः सेनापतिः हस्ते परिघम् आदाय रामं प्रति अधावत्, किन्तु पराक्रमी रामः स्वसमीपं तस्य आगमनात् पूर्वं हि तस्मिन् तीक्ष्णं बाणम् अक्षिपत् यस्मात् बाणः तस्य कवचं भित्त्वा तस्य  हृदयं प्राप्नोत्। बाणः तस्य हृदयम् अभिनत् इत्यतः त्रिशिराः मृत्वा भूमौ अपतत्। तदा तत्स्थानस्य समस्ता भूमिः रक्तरञ्जिता अभवत्।

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part24

24

*மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

தத்புருஷாய வித்³மஹே வக்ரதுண்டா³ய தீ⁴மஹி । தந்நோ த³ந்தி : ப்ரசோத³யாத் ॥24 ॥

*பொருள்*

அந்த புருஷனை அறிவோமாக. (வளைந்த நாசி படைத்த) வக்ரதுண்ட கணபதியை தியானிப்போமாக. தந்தம் படைத்த அவரே நம்மைத் தூண்டுதல் செய்து அருள்வாராக. 

तत्पुरुषाय विद्महेवक्रतुण्डाय धीमहि । तन्नोदन्तिः प्रचोदयात् ॥ २४॥ 

tatpuruṣāya vidmahe vakratuṇḍāya dhīmahi .

tanno dantiḥ pracodayāt .. 24..

*Meaning*

24. May we know the Supreme Person! For that, may we meditate upon Vakratunḍa May Dantin impel us towards it.

*Commentary*

*In all Gāyatrīs three epithets and three acts, namely, knowledge, meditation and impelling are to be connected.* In this Vighṇeśa Gāyatrī employed in the worship of Īśvara, the Supreme Person is represented as elephant-faced, having a bent trunk and an excellent tusk. Vakratunḍa and Dantin are the names of Vināyaka. Dantiḥ is the Vedic form of Dantin.

Srimad Ramayana Aranya kanda part 7a in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(सप्तमः सर्गः)

खरदूषणाभ्यां सह युद्धम्।

(द्वितीयः खण्डः)

(शूर्पणखा खरं प्रति)अहं तु एवं चिन्तयामि यद् भवान् महाशक्तिशाली अस्ति चेदपि युद्धे रामस्य पुरतः एकं क्षणमपि स्थातुं न शक्नुयात्। यदि भवान् आत्मानं शूरवीरं मन्यते तर्हि तेन सह सम्पूर्णशक्त्या युद्धं करोतु। यदि भवान् शत्रुघातिनः रामस्य वधं न  कुर्यात् तर्हि अहं भवतः समक्षम् आत्महत्यां कृत्वा स्वीयान् प्राणान् त्यक्ष्यामि।

शूर्पणखायाः इत्थं तिरस्कारवचनं श्रुत्वा खरः कुपितः भूत्वा अवदत् हे शूर्पणखे! त्वं वृथा हि भीता भूत्वा आत्महत्यायाः प्रलापं करोषि! अहम् अधुनैव गत्वा तौ उभावपि भ्रातरौ हत्वा आगमिष्यामि। मम समक्षं तयोः तथा तेजः, यथा सूर्यस्य समक्षं खद्योतः। त्वम् अकारणं हि  चिन्तनं करोषि। 

शूर्पणखायै सान्त्वनां दत्त्वा खरः तस्य विशालसेनां नीत्वा (यस्यां सेनायां चतुर्दशसहस्रं विकटाः  योद्धारः आसन्) तीव्रगत्या रामेण सह योद्धुम् अगच्छत्।  विशालसेनया सह खरः आगच्छति इति दृष्ट्वा रामः लक्ष्मणम् अब्रवीत् हे महाबाहो! अद्य तु एवं प्रतीयते यद् राक्षसराजः तस्य सम्पूर्णराक्षसदलेन सह आगच्छति। अद्य तु आर्यानार्ययोः मध्ये सङ्घर्षः भविष्यति, अपिच निःसन्देहः यत् आर्यस्य एव विजयः भविष्यति।  

त्वं सीतायाः रक्षणाय तां नीत्वा काञ्चन गुहां प्रविश येन अहं निश्चिन्तः भूत्वा युद्धं कर्तुं शक्नुयाम्। 

लक्ष्मणः तत्क्षणं हि ग्रजस्य आज्ञायाः पालनम् अकरोत्। सः सीतां नीत्वा पर्वतस्य एकाम् अन्धकारगुहाम् अगच्छत्। 

अभेद्यकवचं धृत्वा रामः राक्षसैः सह योद्धुं सज्जः अभवत्। एतद् दृष्ट्वा  देवता, यक्षः, किन्नरः, गन्धर्वः च इत्यादयः सर्वे   रामस्य विजयः भवतु इति कृत्वा एवं प्रकारेण परमात्मनः प्रार्थनां कुर्वन्ति स्म यद् हे त्रिलोकीनाथ! वीरपराक्रमिणे रामचन्द्राय एतावतीं शक्तिं ददातु येन गौः, ब्राह्मणः, ऋषिः, मुनिः च इत्येतेभ्यः अनेकप्रकारकष्टं यच्छतां राक्षसानां नाशः भवेत्।  

राक्षसानां सेना रामं चतसृषु दिक्षु अवेष्टत , तथा च आक्रमणं कर्तुं सज्जा अभवत्। रामः तदा भीषणविनाशं कुर्वाणम् अग्निबाणम् अक्षिपत् यस्मात् राक्षसाः हाहाकारं कुर्वन्ति स्म। रामः तत्परतया सह राक्षसैः क्षिपमाणान् बाणान् स्वेन बाणेन आकाशे हि कर्तयति स्म।  तद् दृष्ट्वा राक्षसाः अत्यन्तं कुपिताः भूत्वा युगपत् बाणवर्षणं कर्तुम् आरभन्त यस्मात्  रामः तेषां बाणैः आच्छादितः अभवत्।

रामः तदा स्वीयं धनुः मण्डलाकारं कृत्वा अद्भुत-हस्तलाघवस्य प्रदर्शनं कुर्वन् बाणान् क्षेप्तुम् आरभत यस्मात् राक्षसानां बाणाः छिन्नाः भूत्वा भूमौ पतन्ति स्म।

एतन्न ज्ञायते स्म यद् रामः कदा तूणीरात् बाणान् निष्कासयति कदा धनुषि प्रत्यञ्चां बध्नाति कदा च बाणान् क्षिपति इति।  रामस्य बाणानां प्रहारेण राक्षसाः निष्प्राणाः भूत्वा भूमौ पतन्ति स्म। अल्पे हि काले राक्षसानां सेना छिन्ना भिन्ना अभवत् यथा चण्डवाते आगते सति मेघाः छिन्नाः भवन्ति। सम्पूर्णं युद्धस्थलं राक्षसानां मृतशरीरैः पूर्णम् अभवत्। 

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part23

23

*மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

கா ³யத்ர்யா : ।

தத்புருஷாய வித் ³மஹே மஹாதே ³வாய தீ⁴மஹி । தந்நோ ருத் ³ர: ப்ரசோத ³யாத் ॥ 23 ॥

*பொருள்*

அந்த (பிரசித்தி பெற்ற) தத்புருஷனை அறிவோமாக. மகாதேவனைத் தியானிப்போமாக. ருத்ரனே அதில் நம்மைத் தூண்டுதல் செய்வாராக.

गायत्र्याः । तत्पुरुषाय विद्महेमहादेवाय धीमहि । तन्नोरुद्रः प्रचोदयात् ॥ २३॥

tatpuruṣāya vidmahe mahādevāya dhīmahi .

tanno rudraḥ pracodayāt .. 23..

*Meaning*

23. May we know or realize the Supreme Person! For that, may we meditate upon Mahādeva and to that meditation may Rudra impel us.

*Commentary*

This contemplation verse gives in concise language the characteristics of Tatpuruṣa-Mahādeva as worshipped in the images. The terms Puruṣa, Mahādeva and Rudra are epithets of the same Divine Person implying His personality and spiritual characteristics.

Srimad Ramayana Aranya kanda part 7 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(सप्तमः सर्गः)

खरदूषणाभ्यां सह युद्धम्।

शूर्पणखायाः रक्तरञ्जितं मुखमण्डलं दृष्ट्वा क्रोधेन कम्पमानः खरः ताम् अपृच्छत् हे भगिनि! शीघ्रं कथय, तव एतां दशां कः अकरोत्?

कः अद्य निद्रामग्नं नागराजं रोष्टुं प्रायतिष्ट? कस्य शिरसि कालः नृत्यति? मां तस्य नाम शीघ्रं वद, तम् अपराधिनं मम क्रोधात् देवता, गन्धर्वः, पिशाचः, राक्षसः च इत्यादिषु कश्चिदपि रक्षितुं न शक्नुयात्। 

खरस्य मुखात् तद् वचनं श्रुत्वा शूर्पणखा चेतनां प्राप्नोत्, सन्तोषमपि प्राप्नोत्। सा अवदत् हे भ्रातः! अयोध्यायाः महाराजदशरथस्य द्वौ पुत्रौ रामलक्ष्मणौ एतद् वनम् आगच्छतः। ताभ्यां सह रामस्य पत्नी सीता अपि अस्ति। तौ उभावपि अत्यन्तं सुन्दरौ, पराक्रमिणौ, तपस्विनौ च स्तः। यदा अहं रामस्य पत्न्याः विषये अपृच्छं तदा तौ कुपितौ भूत्वा तयोः एकः मम नासिकां कर्णं च अकर्तयत्।

हे भ्रातः! भवान् शीघ्रं तान् परलोकं प्रेषयित्वा मम अपमानस्य  प्रतिशोधं नयतु। मम हृदयं तदा शान्तं भवेत् यदा अहं तेषाम् उष्णम् उष्णं रुधिरं पास्यामि। 

तत्क्षणं हि खरः तस्य सेनायाः चतुर्दशयमराजसमानान् भयङ्करान् पराक्रमिणः योद्धॄन् राक्षसान् आदिशत् - हे वीराः! यूयं  शूर्पणखया सह गत्वा तान् त्रीन् अपि हत! 

मम भगिन्या तत्रैव तेषां शरीराणाम् उष्णम् उष्णं रुधिरं पाययित्वा तस्याः अपमानस्य ज्वालां शान्तां कुरुत। खरस्य आज्ञां प्राप्य ते भयङ्कराः राक्षसाः अस्त्रशस्त्रैः सुसज्जिताः भूत्वा  रामः, लक्ष्मणः,  सीता च इत्येतान् हन्तुं शूर्पणखया सह अगच्छन्। 

शूर्पणखया सह तद् राक्षसदलं दृष्ट्वा रामः लक्ष्मणम् अब्रवीत् लक्ष्मण! त्वं सीतायाः समीपे स्थित्वा तस्याः रक्षणं कुरु। अहम् एतान् राक्षसान् हत्वा यमलोकं प्रेषयेयम्। 

ततः परं रामः धनुषि  प्रत्यञ्चां बद्ध्वा बाणं संस्थाप्य तेभ्यः पूर्वसूचनां प्रयच्छन् अब्रवीत् रे दुष्टाः! वयम् इदानीं तपःधर्मस्य पालनं कुर्मः। कस्यापि निर्दोषिणः उपरि प्रहारं न कुर्मः। यूयं सर्वे पापात्मानः तथा च ऋषीणां अपराधं कुर्वाणाः स्थ। 

 तेषाम् ऋषिमुनीनाम्  आज्ञया ह्यहं धनुर्बाणान् गृहीत्वा युष्मान् हन्तुम् आगच्छामि। यदि यूयं युद्धं कर्तुम् इच्छथ तर्हि अत्रैव स्थित्वा मया सह युद्धं कुरुत अन्यथा शीघ्रम् इतः अपगच्छत। 

तत्क्षणं हि ते राक्षसाः युगपत् रामस्य उपरि अस्त्रशस्त्रैः आक्रमणम् अकुर्वन्। प्रत्युत्तरे रामः युगपत् तेषु चतुर्दशबाणान् अक्षिपत्। यस्मात् बाणाः गत्वा तेषां वक्षःस्थलानि अभिन्दन्, तेषां प्राणान् च अहरन्। राक्षसानां मृत्योः परं तेषां मृतशरीराणि भूमौ अपतन्। 

तेषां सर्वेषां राक्षसानां मृत्युः अभवत् इति दृष्ट्वा  शूर्पणखा रुदती खरस्य समीपं गत्वा रामः एकिकी एव तान् सर्वान् राक्षसान् अहन् इति अवदत्। ते सर्वे मिलित्वा अपि रामस्य किमपि कर्तुं न शक्नुवन्। 

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part21

21 *மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

*அக்னியிடம்  பிரார்த்தனை*

உத்³தீ³ப்யஸ்வ ஜாதவேதோ³ऽபக்⁴நந்நிரு 'திம் மம || பஶூ ꣳஶ்ச

மஹ்யமமாவஹ ஜீவநம் ச தி³ஶோ த³ஶ ॥ 20 ॥

மா நோ ஹிꣳஸீஜ்ஜாதவேதோ³ கா³மஶ்வம் புருஷம் ஜக³த் ।

அபி³ப்⁴ரத³க்³ந ஆக³ஹி ஶ்ரியா மா பரிபாதய ॥ 21 ॥

 (அனைத்தையும் அறியும்) அக்னி தேவனே ! (அதற்கு என்னை உரியவனாக்க) என்னுடைய பாவக்குவியலை அழிக்கும் பொருட்டுக் கொழுந்துவிட்டு எரிவாயாக. பசுக்களை என்னிடம் கூட்டி வைப்பாயாக. எனக்கு ஜீவனத்தையும், இருப்பிடத்தையும், எத்திக்கிலாவது அளிப்பாயாக; அக்னி தேவனே !  (உனது அருளால்)  பசுக்களையும், குதிரைகளையும்,  ஏனைய உலக ஸம்பத்தையும் (துர்ப்பாக்கியம்) அழிக்காமல் இருக்கட்டும். அக்னி தேவனே! எங்கள் குறைகளை மனதில் வைக்காமல் எழுந்தருள்வாயாக. என்னை சீருடன் கூட்டி வைப்பாயாக. 

उद्दीप्यस्व जातवेदोऽपघ्नन्निऋतिं मम । पशूꣳश्च मह्यममावह जीवनं च दिशोदिश ॥ २०॥ मा नोहिꣳसीज्जातवेदोगामश्वं पुरुषं जगत् । अबिभ्रदग्न आगहि श्रिया मा परिपातय ॥ २१॥

uddīpyasva jātavedo'paghnanniṛtiṁ mama .

paśūɱśca mahyamamāvaha jīvanaṁ ca diśo diśa ..

mā no hiɱsījjātavedo gāmaśvaṁ puruṣaṁ jagat .

abibhradagna āgahi śriyā mā paripātaya .. 21..

*Meaning*

O Jātavedas, shine brilliantly in order to destroy the sins connected with me. Confer on me enjoyments of various kinds including cattle. Give me sustenance and longevity and appoint a suitable dwelling for me in any direction.

O Jātavedas, through Thy grace may not the evil one slay our cows, horses, men and other belongings in the world. O Fire, come to succour us without holding weapons in Thy hand or thoughts of our offences in Thy mind. Unite me on all sides with wealth.

*Commentary*

This is another prayer in Anuṣṭubh metre to God meditated in Fire. Jātavedas is he who dwells in the human body assimilating food and guiding vital functions, or he who knows the needs of all beings born.

Niṛiti or Alakṣmī embodies in Hindu tradition all disvalues like poverty, ugliness, unlawful acts, laziness and so on.

The quest of God can be successful only when an aspirant has a suitable place to stay, necessary comforts which insure against distraction and worry and the shining grace of God which keeps away all mental and physical sins of omission and commission. Hence the significance of such a prayer.

Mayavaram , place which is superior to Kashi

மாயூரம்:(மயிலாடுதுரை)

ஆயிரம் ஆனாலும் மாயூரம் ஆகாது

"சப்த காசி ஸ்தலம்" 

என்று அழைக்கப் படும் மயிலாடு துறை, 

காசிக்கு வீசம் மகிமை

 கூட உள்ள தலம்.

காசியில் ஒரு விஸ்வநாதர் , விசாலாட்சி. இங்கோ ஏழு விஸ்வநாதர் , விசாலாட்சி. அந்த சப்த காசி தலம், மயிலாடுதுறை என்னும் மாயவரம் என்னும் மாயூரம்.

ஏழு காசி

1)துலாகட்டத்த்திற்கு ( லாகடம்) தெற்கே கிழக்கே பார்த்து கடைத் தெரு விஸ்வநாதர் , 2)காவிரிப் பாலத் திற்கு தெற்கே பாலக்கரை விஸ்வநாதர் , 

3)வட கரையில் வள்ளலார் தீர்த்த மண்டபத்திற்கு கிழக்கே வள்ளலார் விஸ்வநாதர்,

4)திம்மப்ப நாயக்கர் படித்துறையில் படித்துறை விஸ்வநாதர், வடக்கு வீதிக்கும் , பெரிய கோயில் வடக்கு மதிலுக்கும் நடுவே உள் விஸ்வநாதர் 

இந்த ஐவரும் கண்வர் , கௌதமர் , அகத்தியர் , பரத்வாஜர் , இந்திரன் ஆகியோர் சிவலிங்கம் நிறுவி வழி பட்ட கோயில்கள். 

6)இது தவிர லாகடம் மார்க் கெட்டுக்குள் கொஞ்சம் பாழடைந்து திருப்பணி எதிர்பார்த்து காத்திருக்கும் ஒரு விஸ்வநாதர் , 

7)கொரநாடு விஸ்வநாதர் ஆக மொத்தம் ஏழு காசி விஸ்வ நாதர்கள் உண்டு.

ஏழூர் பல்லக்கு

மயிலாடுதுறை பெரிய கோயிலுக்கு மேற்கே உள்ள 1)ஐயாறப்பர் கோயிலுக்கு 2)கொரநாடு புனுகீசர் , 3)சித்தர்காடு பிரம்ம புரீசர், 4)மூவலூர் வழித் துணை நாதர் , 5)சோழம் பேட்டை அழகியநாதர் , 6)துலாக்கட்டம் காசி விஸ்வநாதர், 

7)பெரிய கோயிலாம் மயூரநாத ஸ்வாமி கோயில் ஆக ஏழு கோயில்கள் சேர்த்து திருவையாறு போலவே 

ஏழூர் சப்தஸ்தானம் என அழைக்கப் படுவது உண்டு , 

ஆண்டு தோறும் சப்த ஸ்தான விழாவும் உண்டு

ஏழு கன்னியர்

1)திரு இந்தளூர் , 2)திருத் தான்றீசம் , 3)கருங்குயில்நாதன் பேட்டை , 4)ஆனந்த தாண்டவ புரம் , 5)பசுபதீசம் , 6)கழுக் காணிமுட்டம் , 7)தருமபுரம் , வள்ளலார் கோயில் என மயிலாடு துறையிலும் சுற்றிலுமாக சப்த மாதாக்கள் வழி பட்ட கோயில்கள் உள்ளன.

பேர் சொன்னால் முத்தி

உங்கள் எல் லோருக்கும் தெரிந்தது 

"ஆரூரில் பிறந்தால் முத்தி , காசியில் இறந்தால் முத்தி , தில்லையை சேர்ந்தால் முத்தி , அண்ணாமலையை நினைத்தாலே முத்தி" 

என்று. 

ஆனால் மயிலாடுதுறை தலம் பெயர் சொல்ல முத்தி தரும் தலம் என்பது தெரியுமா..?

ஆயிரம் ஆனாலும் மாயூரம் ஆகாது அல்லவா. 

எத்தனை கோயில்கள். எத்தனை மகிமை. அனைத்தும்

இந்த ஒரு பதிவில் அடங்காது. 

மயிலாடு துறையில் வசிப்பவர் களுக்கே அதிகம் தெரியாத

சில கோயில் களின் 

விவரங்கள் இதோ.

இங்கே ஒரு தில்லை

கண்வர் வழிபட்ட விஸ்வநாதர் காவிரி வட கரையில் இருக்கிறார். 

இங்கே சிதம்பர இரகசியம் பெரிய யந்திர வடிவமாக எழுதி வைக்கப் பட்டுள்ளது. 

தில்லை நடராஜர் போலவே வருடத்தில் ஆறு நாட்கள் இந்த யந்திரத் திற்கும் அபிஷேகம் உண்டாம். 

இதே சன்னிதியில் ஸ்வர்ணா கர்ஷண பைரவர் ஸ்வர்ண பைரவியுடன் காட்சி தருகிறார். 

எதிரில் ஒரு கேதார்

இதற்கு எதிரே காவிரி வட கரையிலேயே கேதார கௌரி சமேத கேதாரீஸ்வரர் கோயில் இருக்கிறது. 

பல ஆண்டுகள் புதரில் மறைந்திருந்தவர் 2017 புஷ்கரத்தின் போது வெளிப் பட்டு விட்டாராம். 

பால விநாயகர் , பால முருகன் , கேதார கௌரி சமேதராக குடும்பத்துடன் இனிய காட்சி தருகிறார்.

இதோ ஒரு காளஹத்தி

மயூரநாதரே பெரிய 

வள்ளல் தான் தெரியுமா...?

அவரை சுற்றி நான்கு கோயில்களில் இன்னும் நான்கு வள்ளல்கள் இருக் கிறார்கள் என்பது தெரியுமா?

ஆனால் உத்தர மாயூர வாசியான வதாரண் யேஸ்வரர் கோயில் மட்டும் சின் முத்திரை காட்டும் மேதா தட்சிணா மூர்த்தி கோயில் கொண் டிருப்பதால் "கை காட்டும் வள்ளல்" கோயில் ஆகி "வள்ளலார் கோயில்" 

என்ற பெயரிலேயே புகழ் பெற்று விட்டது.

இந்த தட்சிணா மூர்த்தி திருமணப் பேறு , மக்கட்பேறு , கல்வி , வேலை வாய்ப்பு அனைத்தும் அருள்பவராம். 

இது சப்த மாதருள் சாமுண்டிக்கு ஈசன் அருளிய தலம். 

நந்தியின் செருக்கடக்கி அவருக்கு அருளிய தலம். 

துலாக் கட்ட மகிமை

காவிரியின் நடுவில் நந்தி தனி மண்டபத்தில் நதி பிரவாகத்தை எதிர்த்து சந்நிதி கொண் டிருக்கிறார். 

வள்ளலார் கோயிலில் தென்முகக் கடவுளாம் மேதா தட்சிணா மூர்த்திக்கு எதிரிலும் நந்தி பகவான் இருக்கிறார். 

காவிரி தென் கரை தீர்த்தம் நந்தி தீர்த்தம் , வடகரை தீர்த்தம் ஞான புஷ்கரணி.

மாயூரம் துலாக் கட்டத்த்தில் நீராடுவது அனைத்து புண்ணிய தீர்த்தங் களிலும் நீராடுவதற்கு சமமாம்.  

அங்கு செய்யும் தானம் பிரயாகை , குருக்ஷேத்திரம் போன்ற தலங்களில் செய்யும் தானத்திற்கு சமம்.

Srimad Ramayana Aranya kanda part 6 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्!*

(षष्ठः सर्गः) शूर्पणखा। 

(द्वितीयः खण्डः)

तव पत्नी सीता मम दृष्ट्या कुरूपा, क्षुद्रा, विकृतमानवी चास्ति। अतः सा तव योग्या नास्ति। त्वं मम पतिः भवतु, अहमेव तव योग्या अस्मि। एताम् अबलां सीतां नीत्वा त्वं किं करिष्यसि? अहं तव भार्या यदा भविष्यामि तदा अहं तव भ्रातरं तव पत्नीं सीतां च खादिष्यामि। अनन्तरं त्वया सह अहं यत्र तत्र विचरणं करिष्यामि।

 शूर्पणखायाः प्रस्तावं श्रुत्वा रामः स्मितहासं कुर्वन् अवदत् भद्रे! त्वं तु पश्यसि एव यद् अहं विवाहितः अस्मि। अपिच मम पत्नी मया सह अस्ति। परन्तु मम भ्राता लक्ष्मणः अत्र एकाकी एवास्ति। सः सुन्दरः, शीलवान्, पराक्रमी चास्ति।  यदि त्वम् इच्छसि तर्हि तेन सह विवाहं कर्तुं शक्नुयाः। 

रामस्य उत्तरं श्रुत्वा शूर्पणखा लक्ष्मणस्य समीपं गत्वा अवदत्  हे राजकुमार! त्वं सुन्दरः असि अहं च युवतिः अस्मि। तव एतस्य सुन्दररूपस्य अहं योग्या अस्मि। अतः अहमेव तव  परमसुन्दरी भार्या भवितुं शक्नुयाम्। 

यदि त्वं मम प्रस्तावम् अङ्गीकृत्य मया सह विवाहं करिष्यसि तर्हि त्वं मया सह अस्मिन् दण्डकारण्ये सुखपूर्वकं  विचरणं कर्तुं शक्नुयाः।

शूर्पणखायाः विवाहप्रस्तावं श्रुत्वा वाक्पटुः लक्ष्मणः अब्रवीत् हे सुन्दरि! अहं रामस्य तुच्छः दासः अस्मि। मया सह विवाहं कृत्वा त्वं केवलं दासी भविष्यसि। अतः एतदेव उचितं भवेत् यत् त्वं भ्रात्रा रामेण सह विवाहं कृत्वा तस्य कनिष्ठा भार्या भव। तव रूपसौन्दर्यं तस्य अनुरूपं भवेत्। 

लक्ष्मणस्य परिहासं सा शूर्पणखा अवगन्तुं न अशक्नोत् प्रत्युत लक्ष्मणः तस्याः प्रशंसाम् अकरोत् इति मत्वा पुनः रामस्य समीपं गत्वा क्रोधेन अवदत् हे राम! अस्याः कुरूपसीतायाः कारणात् त्वं मम विवाहप्रस्तावम् अस्वीकृत्य मम अपमानं करोषि। अतः आदौ अहम् एतां हनिष्यामि, तत्पश्चात् अहं त्वया सह विवाहं कृत्वा आनन्दपूर्वकं स्वीयं जीवनं यापयिष्यामि। 

एतदुक्त्वा हि प्रचण्डक्रोधं कुर्वती शूर्पणखा विद्युद्वेगेन आगत्य सीतायाः उपरि आक्रमणम् अकरोत्। रामः तस्याः आकस्मिकं आक्रमणं तत्परतापूर्वकं रुद्ध्वा लक्ष्मणम् अब्रवीत् हे वीर! एतया दुष्टया राक्षस्या सह अधिक-वादविवादः नास्ति उचितः, न च एतया सह  हास्यविनोदः उचितः। एषा तु जानक्याः हननम् अकरिष्यत्। त्वम् एतां कुरूपां कुलटाराक्षसीं केनचिद् अङ्गेन विहीनां कुर्याः।

रामस्य आज्ञां प्राप्य हि लक्ष्मणः तत्क्षणं खड्गेन दुष्टायाः शूर्पणखायाः नासिकां कर्णं च अकर्तयत्। 

पीडया घोर-अपमानेन च सा शूर्पणखा रुदती भ्रात्रोः खरदूषणयोः समीपं गत्वा घोरचीत्कारं कृत्वा तत्र मूर्च्छिता अभवत्।

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part20

20 *மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

*மஹா நாராயண உபநிஷத்தில் இதுவரை பரமாத்மாவை பற்றி  பார்த்தோம்.  அதன் சுருக்கத்தை  மறுபடியும் இப்போது பார்ப்போம்*

இவ்வுலகிலுள்ள எல்லாம் எதனிடம் ஒன்றாகக் கூடி வாழவும் ஒடுங்கவும் செய்கிறதோ, எதனிடம் எல்லா தேவர்களும் தத்தம் அதிகாரங்களுடன் உறைகிறார்களோ, எது உயர்ந்ததற்கு எல்லாம் உயர்ந்ததோ, பெரியதோ, வெளிப்படையாய்த் தோன்றாததோ, அதுவே ருதம், அதுவே சத்தியம், அதுவே தீர்க்கதரிசிகள் பரப்பிரம்மம் எனக் கூறுவது. அதுவே அக்னி, அதுவே வாயு, அதுவே சூரியனும், சந்திரனும், நட்சத்திரங்களும், நிமிஷங்களும், முஹூர்த்தங்களும், இரவு பகல்களும், மாதங்களும், வருஷங்களும், எல்லாம் அதனிடமிருந்தே உண்டாயின. அதை எட்டிப்பிடிக்கவோ, அளவுபடுத்திக் கூறவோ எவரும் இல்லை. கண்ணால் எவரும் அதைக் கண்டதில்லை. ஒருமைப்பட்ட மனதுடன் இருதயத்தில் உறைவதாக அதைத் தியானிப்பவர் அதை அறிந்து சாகா நிலை எய்துகின்றனர்.

யக்ஞங்களில் கூறப்படும் மந்திரங்கள் பலவும், உபாசனை மந்திரங்களும் தற்பொழுது வருகின்றன. 

ஸத³ஸஸ்பதிமத்³பு⁴தம் ப்ரிய மிந்த்³ரஸ்ய காம்யம் । ஸநிம் மேதா⁴ மயாஸிஷம் | 

*பொருள்*

அற்புதமானவனும், (எல்லோருக்கும்) பிரியமானவனும், இந்திரனால் விரும்பிப் போற்றப்படுபவனும், புத்தி சக்தியை அளிப்பவனும் ஆகிய அந்த உலகநாயகனை அடைய நான் அவாவுகிறேன்.

सदसस्पतिमद्भुतं प्रियमिन्द्रस्य काम्यम् । सनिं मेधामयासिषम् ॥ १

sadasaspatimadbhutaṁ priyamindrasya kāmyam .

saniṁ medhāmayāsiṣam .

*Meaning*

 I pray I may attain to the marvellously excellent Lord of the unmanifest cause of the universe who is dear to Indra and my own Self, who is covetable, who is worthy of reverence and who is the bestower of intellectual powers.

*Commentary*

This stanza in Gāyatrī metre is a prayer addressed to the indwelling Paramātman for the gift of mental powers leading to illumination.

The Kena Upaniṣad narrates a tale from which we understand that Indra was the first and foremost of gods who realized Brahman nearest.

The Aitareya Upaniṣad informs us that Indra is the mystic name of the Ātman dwelling in the creatures. So it is evident that the Antaryāmin (indwelling Ātman) is the dearest object to everyone.

Srimad Ramayana Aranya kanda part 5a in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्।*

(पञ्चमः सर्गः)

पञ्चवट्याम् आश्रमः। 

(द्वितीयः खण्डः)

तदानीं हेमन्तर्तोः आगमनम् अभवत्। एकदा प्रातःकाले रामः सीतया सह गोदावरीनद्यां  स्नानं कर्तुं गच्छति स्म। लक्ष्मणः तयोः पृष्ठतः घटं नीत्वा गच्छति स्म। यदा ते नद्याः तटं प्राप्नुवन् तदा लक्ष्मणस्य स्मरणम् अभवत् यद् हेमन्तर्तुः रामचन्द्रस्य अत्यन्तं प्रियः इति। सः नद्याः तटे घटं स्थापयित्वा अवदत् हे भ्रातः! अयं स एव हेमन्तकालः अस्ति यः भवतः सर्वाधिकः प्रियः अस्ति। भवान् इमम् ऋतुं वर्षस्य आभूषणम् इति कथयति स्म। इदानीं शीतः स्वीयां चरमावस्थां प्राप्नोत्। सूर्यकिरणस्य स्पर्शः अत्यन्तं प्रियः प्रतीयते।

पृथ्वी अन्नपूर्णा अभवत्।  राजा-महाराजाः सर्वे स्वीयां स्वीयां चतुरङ्गिणीसेनां नीत्वा शत्रून् पराजेतुं निर्गच्छन्ति। सूर्यस्य दक्षिणायनम् अभवत् इति कारणतः उत्तरदिशः शोभा समाप्ता अभवत्।  अग्नेः उष्मः प्रियः अभवत्। रात्रिः हिमवत् शीतला अभवत्। यवैः गधूमैः च परिपूर्णेषु क्षेत्रेषु धूमिकायाः बिन्दुः मुक्तावद् द्योतते। धूमिकायाः जलेन आर्द्रीभूतानि सैकतानि पादं तुदन्ति।

तत्र च भ्राता भरतः अयोध्यानगर्याम् अस्ति चेदपि वनवासिनः जीवनं यापयन् शीतलभूमौ शयनं कुर्यात्। सः अपि सर्वम् ऐश्वर्यं त्यक्त्वा भवादृक्त्यागस्य कष्टस्य च जीवनं यापयेत्। हे भ्रातः! विद्वांसः वदन्ति यद् मनुष्यस्य स्वभावः तस्य मातुः अनुकूलः भवति, पितुः न। किन्तु भरतः एताम् उक्तिं मिथ्या असाध्नोत्। तस्य स्वभावः तस्य मातृवत् क्रूरः कदापि नास्ति। अस्माकम् अपिच सम्पूर्णदेशस्य दुःखस्य कारणं तु  वास्तविकरूपेण तस्य मातुः क्रूरस्वभावः अस्ति।

कैकेयीं प्रति लक्ष्मणस्य निन्दायुक्तम् अन्तिमवाक्यं श्रुत्वा रामः अवदत् लक्ष्मण! एवं प्रकारेण त्वं मातुः कैकेय्याः निन्दनं न कुर्याः। वनवासे वयं तपोधर्मस्य पालनं कुर्मः। अपिच तपस्विनां कृते कस्यापि निन्दनं, तस्य श्रवणं च इत्युभयमपि पापं भवति।  कैकेयी यथा भरतस्य माता अस्ति तथा सा अस्माकमपि माता अस्ति।

चित्रकूटम् आगत्य भरतेन यत् स्नेहयुक्तं मधुरं वचनम् उक्तं तद् अस्माभिः स्मर्तव्यम्। अहं तु पुनः चतुर्णां भ्रातॄणां प्रेमपूर्वकं मेलनदिनस्य व्यग्रतया प्रतीक्षां करोमि।

एवं प्रकारेण भरतस्य वियोगात् व्याकुलः रामः सीतालक्ष्मणाभ्यां सह गोदावरीनद्याः शीतले जले स्नानं कृत्वा स्वीयम् आश्रमं प्रत्यगच्छत्।

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part19

19 *மஹா நாராயண உபநிஷத்*

*தைத்திரிய நாராயணவல்லீ*

ப்ரஜாபதி : ப்ரத ²மஜா ரு'தஸ்யாத்மநாத்மாநமபி⁴ஸம்ப ³பூ⁴வ ||

 

*பொருள்*

'ருதம்' எனப்படும் பிரம்மத்திடமிருந்து ஆதியில் தோன்றிய பிரஜாபதி (ஹிரண்யகர்ப்பன்), அந்த ஆத்ம உணர்வால் தன்னையே உலகு அனைத்துமாக்கி அளிக்கிறான். 

இதற்கு பின்வரும்  பகுதிகள்,  உயரிய  மந்திரங்கள்,   பகவானை அடைய உபாசனை மந்திரங்கள்,   ஏகாக்ர நிலையை அடைய உதவி செய்கின்ற மந்திரங்கள் எல்லாம் வருகின்றன.  இந்த மந்திரங்கள் ஒரு ஆன்மிக சாதனையாளருக்கு மேன்மேலும் முன்னேற்றத்தை கொடுத்து பரம்பொருளை அடைய வழி வகுக்கிறது.

प्रजापतिः प्रथमजा ऋतस्यात्मनात्मानमभिसम्बभूव ॥ १८॥ सदसस्पतिमद्भुतं प्रियमिन्द्रस्य काम्यम् । सनिं मेधामयासिषम् ॥ १

prajāpatiḥ prathamajā ṛtasyātmanātmānam abhisaṁbabhūva ..

*Meaning*

The first-born of Brahman known as Prajāpati or Hiraṇyagarbha became by His own nature as Paramātman, the ruler and protector of individual souls.

*Commentary*

He is Prajāpati, the father of all created beings, who has assigned to each individual according to his deserts, objects, means and places for experiencing the results of his thoughts and deeds.

He is again called Hiraṇyagarbha for the reason that he is pervading the universe inside and outside by His power of knowledge and action. In this aspect He is expressed more or less through the sun, the moon and the stars, fire, water and air, men, animals and plants, days, months and seasons. None ever equals or surpasses Him in glory. As the parent, friend and benefactor of all creatures, it is to Him all should turn for refuge from fear, security in welfare and guidance to knowledge.

Finally, with His grace and by the knowledge of Him man attains release from Samsāra and gains ultimate beatitude. Those sages who have attained this goal declare this truth to others and become honoured guides and exemplars to common humanity seeking light and succour in the world.

Concluding this grand theme the present passage informs us that the same Reality embodied in the entire universe, for all time, dwells in each one of us as the dual principle—the individual self and the Highest Self— the two companion birds with golden plumage perching on the self-same tree mentioned in other Upaniṣads.

The unconditioned Brahman cannot be considered the cause of the universe as It can be regarded only as the negation of all assertions. Hence the cause of the universe is traced to Hiraṇyagarbha or Īśvara who is conceived as the first-born, although He is never born or in reality different from Brahman.

[24/07, 10:18 PM] V.S.RAGHUNATHAN: *துளசிச் செடி மகிமைகள்:*

"******************************

( 1 ). ஒவ்வோர் வீட்டிலும், துளசி 

செடி அவசியம் இருக்கனும். சிறிது கருப்பாக இருக்கும் கிருஷ்ண துளசி எனில் இரட்டைச் செடியாகத்தான் வளர்க்க வேண்டும்.!

( 2 ). வீட்டின் முன்னே,அல்லது 

முற்றத்திலோ வளர்க்கவும்.!

( 3). நீரை கடவுள் பெயர் சொல்லி, தெளித்து விட்டு, வேரில் அளவோடு ஊற்றவும்.!

( 4 ). வீட்டை விட்டு வெளியே கிளம்பும் போது, துளசியை வணங்கிவிட்டுச் சென்றால் எந்த சகுன பாதிப்பும் இல்லை! 

( 5 ) .வீட்டிற்கு திரும்பியபின், கை கால் கழுவிய பின், துளசியை வணங்கினால் தீய சக்திகளின் தொல்லையில்லை

( 6 ). பெண்கள் திருமணமாகிப் புகுந்த வீட்டிற்கு செல்லும் போது துளசியிடம் விடை பெற வேண்டும். பிறந்த வீட்டிற்கு வரும் போதெல்லாம் நீருற்றி வழிபட வேண்டும்.

#வறுமை #அகல,#திருமணப்பேறு #உண்டாக #துளசி #வழிபாடு

கீழ் கண்ட சுலோகத்தை சொல்லி வணங்கி தீப,தூப நிவேதனங்களுடன் துளசியை

பூஜித்து வர வறுமை அகலும்,திருமணப்பேறு உண்டாகும் ,சகல

செளபாக்கியங்களும்

கிடைக்கும்.

கீழ்கண்ட துளசியின் பெயர்களை அர்த்தம் அறிந்து படிப்பவனுக்கு அஸ்வமேதயாகம் செய்த பலன் கிடைக்கும்.

"ப்ருந்தா, ப்ருந்தாவணி, விச்வ பூகிதா, விச்வபவானி, புஷ்ப ஸாரா,நந்தநீச துளசி,

கிருஷ்ண ஜீவினி ஏதத நாமாஷ்டகம் சைவ ஸ்தோத்திரம் நமார்த்த ஸம்யுக்தம்

ய: படேத் தாம்ச சம்பூஜிய சோச்வமேத பலன் லபேத்" 

#இதன் #அர்த்தம்

பிருந்தாதேவியை நான் பூஜிக்கிறேன்

பிருந்தாவணியை நான் பூஜிக்கிறேன்

விச்வ பூஜிதாவை நான் பூஜிக்கிறேன்

விச்வபவானியை நான் பூஜிக்கிறேன்

புஷ்பஸாராவை நான் பூஜிக்கிறேன்

நந்தினியை நான் பூஜிக்கிறேன்

கிருஷ்ணவேனியை நான் பூஜிக்கிறேன் 

துளசியை நான் பூஜிக்கிறேன்.

கீழ்க்காணும் ஸ்லோகத்தைக் கூறி துளசியை நமஸ்கரிக்க சகல சம்பத்துகளும் உண்டாகும்.

துளசி வந்தனம்:

---------------------------

"துளஸி ஸ்ரீ சகி ஸுபே பாபஹாரிணி புண்யதே

நமஸ்தே நாரதநுதே நாராயண மன:ப்ரியே'

அர்த்தம்: திருமகளின் தோழியும், பாபத்தைப் போக்கி புண்ணியம் அருள்பவளும், நாரதரால் வணங்கப்பட்டவளும், நாராயணரின் மனதுக்குப் பிரியம் உடையவளுமான துளசிதேவியே உன்னை வணங்குகிறேன்...

Srimad Ramayana Aranya kanda part 5 in sanskrit

*श्रीरामायणकथा, अरण्यकाण्डम्।*

(पञ्चमः सर्गः)

पञ्चवट्याम् आश्रमः। 

पञ्चवटीं प्रति गमनसमये मार्गे ते (रामः, सीता, लक्ष्मणः) कञ्चन विशालकायं गृध्रम् अपश्यन्। सः कश्चन राक्षसः इति मत्वा लक्ष्मणः तस्य परिचयं ज्ञातुं तम् अपृच्छत् त्वं कः इति। 

सः गृध्रः तदा मधुरस्वरेण अवदत् हे तात! अहं भवतः पितुः सखा अस्मि। अहं  गृध्रजातेः यशस्विपुरुषस्य अरुणस्य पुत्रः जटायुः अस्मि। कृपया भवन्तः भवद्भिः सह मामपि नीत्वा गच्छन्तु येन अहं भवद्भिः सह स्थित्वा भवतां सेवां कर्तुं शक्नुयाम्। 

एवं प्रकारेण अनुमतिं लब्ध्वा जटायुः तैः सह गच्छति स्म। यदा ते पञ्चवटीं प्राप्नुवन् तदा रामः लक्ष्मणम् अब्रवीत् लक्ष्मण! महर्षिः अगस्त्यः  यस्य स्थानस्य परिचयम् अददात् तत् स्थानं तु एतदेव। अयमेव पञ्चवटीप्रदेशः। पुरतः गोदावरीनदी प्रवहति। अतः त्वं कस्यचन जलाशयस्य निकटे रमणीयदृश्ययुक्तं योग्यं स्थानं चित्वा तत्र आश्रमस्य निर्माणं कुरु।

लक्ष्मणः आश्रमस्य निर्माणाय गोदावरीनद्याः तटे किञ्चन स्थानम् अचिनोत्, यत्र पुष्पैः परिपूर्णाः वृक्षाः अत्यन्तं मनोहराः प्रतीयन्ते स्म।

तत् स्थानं परितः पुष्पगुल्मलतावल्लरिभिः युक्ताः सालः, ताडः, तमालः, खर्जुरः, पनसः, जलकदम्बः, तिनिशः, पुन्नागः, आम्रः, अशोकः, तिलकः, केवड़ा, चम्पा, स्यन्दनः, चन्दनः, कदम्बः, पर्णासः, लकुचधवः, अश्वकर्णः, पलाशः च इत्यादयः वृक्षाः आसन्। निकटे हि गोदावरीनदी प्रवहति स्म यस्यां हंसः कारण्डः च इत्यादयः पक्षिणः विचरन्ति स्म। ते पक्षिणः तस्य स्थानस्य शोभां वर्धयन्ति स्म, जलं पातुं च हरिणाः तत्र आगच्छन्ति स्म।

लक्ष्मणः तत्र काष्ठानां तथा तृणानां साहाय्येन शीघ्रतापूर्वकं कञ्चन कुटीरं निरमात्। पुनः च सः कुटीरस्य समीपे लतापल्लवादिभिः एकस्य कुटीरस्य निर्माणम् अकरोत्। तस्मिन् कुटीरे सुन्दरस्तम्भैः युक्तां यज्ञवेदीं निरमात्। ततः परं सः कुटीरद्वयं कण्टकैः अवेष्टत।

एवम् आश्रमस्य निर्माणात् परं लक्ष्मणः रामं सीतां च आहूय आश्रमस्य निरीक्षणम् अकारयत्। तौ उभावपि तं सुन्दरम् आश्रमं दृष्ट्वा अत्यन्तं प्रसन्नौ अभवताम्। लक्ष्मणस्य प्रशंसां कुर्वन् रामः अवदत् लक्ष्मण! त्वं तु अस्मिन् दुर्गमे वने राजप्रासादवत् सुविधाजनकं निवासस्थानं निरमात्। तव कारणात् वने हि राजप्रासादात् अपि अधिकं सुखं प्राप्नोमि।

 

पुनः ताभ्याम् उभाभ्यां सह उपविश्य रामः यज्ञकुटीरे हवनम् अकरोत्। ते तत्र सुखपूर्वकं निवसन्ति स्म, लक्ष्मणः दत्तचित्तः भूत्वा सीतारामयोः सेवां करोति स्म। एवं प्रकारेण तत्र शरदृतोः मासद्वयं सुखपूर्वकं व्यतीतम् अभवत्। 

*-प्रदीपः!*

Maha Narayana Upanishad - Meaning in tamil part8

8 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ

ஸர்வே நிமேஷா ஜஜ்ஞிரே வித் ³யுத : புருஷாத ³தி⁴ ।கலா முஹூர்தா : காஷ்டா²ஶ் சாஹோராத்ராஶ்ச ஸர்வஶ : ॥ 8॥

பொருள்
நிமிஷங்கள், கலைகள், முஹூர்த்தங்கள், காஷ்டைகள், இரவு பகல்கள், எல்லாம் ஸ்வயம் பிரகாசமான புருஷனிடமிருந்தே உண்டாயின.

விளக்கவுரை
18  நிமிஷங்கள் = 1 காஷ்டை
18 காஷ்டை        = 1 கலை
30 கலை               = 1 க்ஷணம்
12 க்ஷணம்          = 1 முகூர்த்தம்
30 முகூர்த்தம்    = 1 இரவு பகல் கொண்ட ஒரு நாள்
15 நாள்                 = 1 பக்ஷம்
2 பக்ஷம்               = 1 மாதம்
2  மாதம்               = 1 ருது
6 ருது         = 1 வருஷம்

सर्वे निमेषा जज्ञिरेविद्युतः पुरुषादधि । कला मुहूर्ताः काष्ठाश्चाहोरात्राश्च सर्वशः ॥ ८॥

sarve nimeṣā jajñire vidyutaḥ puruṣādadhi .
kalā muhūrtāḥ kāṣṭhāścāhorātrāśca sarvaśaḥ .. 8..

Meaning
8. All nimeṣas, kalās, mūhurtas, Kāṣṭhās, days, half-months, months, and seasons, were born from the self-luminous Person.
Commentary
Divisions of time have no existence separate from Paramātman. They are born from Him. The magnitude of the divisions of time is graded thus:
18 nimeṣas make one Kāṣṭhā, 13 Kāṣṭhās make 1 kalā, 30 kalās make one kṣaṇa, 12 kṣaṇa make 1 muhūrta, 30 muhūrtas make day and night, 15 days and nights make 1 pakṣa or half-month, 2 pakṣas make one month, 2 months make 1 season, and 6 seasons make 1 year.
The term Nimeṣa denotes the time required for the winking of the eyes.

9 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
அர்த⁴மாஸா மாஸா ரு'தவஸ் ஸம்வத்ஸரஶ்ச கல்பந்தாம் । ஸ ஆப : ப்ரது³தே⁴ உபே⁴ இமே அந்தரிக்ஷ மதோ ² ஸுவ : ॥ 9॥

பொருள்
பக்ஷங்களும், மாதங்களும், வருஷமும் உண்டாயின. அவர் (உலகை போஷிக்கக் கால சக்தியால்) ஜலத்தை கறந்தார்; வானுலகையும் இடைவெளியையும் (கறந்தார்).

விளக்கவுரை
ஜலத்தைக் கறந்தார் - ஜலம் முதலியவற்றிலிருந்து உணவை ஊட்டும் சக்தியை ஸ்ருஷ்டித்தார்.

अर्धमासा मासा ऋतवः संवत्सरश्च कल्पन्ताम् । स आपः प्रदुधेउभेइमेअन्तरिक्षमथोसुवः ॥ ९॥

ardhamāsā māsā ṛtavaḥ saṁvatsaraśca kalpantām .
sa āpaḥ pradudhe ubhe ime antarikṣamatho suvaḥ .. 9..
Meaning
9. The year also was born from Him. He milked water and also these two, the firmament and the heaven.
Commentary
The Vedas teach a single Reality as the source and support of the universe.
Some of the traditional systems of philosophy hold that nature, time and the like are also eternal and independent sources of the universe. Here it is emphasized that they are all derived from Paramātman and so cannot be eternal and independent.10 மஹா நாராயண உபநிஷத்

தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
நைநமூர்த்⁴வம் ந திர்யஞ்சம் ந மத்⁴யே பரிஜக்³ரப⁴த் । ந தஸ்யேஶே கஶ்சந தஸ்ய நாம மஹத்³ யஶ : ॥ 10 ॥

பொருள்
இந்த பரம புருஷனுடைய முடியையோ, சுற்றளவையோ, இடையையோ எட்டிப் பிடித்தவர் இல்லை. அவரை அடக்கி அளவுபடுத்திக் கூற எவரும் இல்லை. அவருடைய பெயர் "பெருங்கீர்த்தி".


नैनमूर्ध्वं न तिर्यञ्चं न मध्येपरिजग्रभत् । न तस्येशेकश्चन तस्य नाम महद्यशः ॥ १०॥

nainamūrdhvaṁ na tiryañcaṁ na madhye parijagrabhat .
na tasyeśe kaścana tasya nāma mahadyaśaḥ .. 10..

10. No person ever grasped by his understanding the upward limit of this Paramātman, nor His limit across, nor His middle portion. His name is "great glory' for no one limits His nature by definition.
Commentary:
In the previous stanzas Paramātman was described as the material and efficient cause of the universe.
The world and its content are essentially Paramātman alone. If God has become the universe, it is easy for one to perceive Him in the manifold objects presented before the senses.
But seeing the world is not grasping God. If it were so, one could easily understand the length, breadth, and central part of God.
It is said here that man cannot grasp like that by his understanding. Even if we accept the verdict of modern science and conceive the circumference of the universe to be of the order of 6000 million light years (Light travels 186,000 miles a second. A light-year is the distance it travels in a year), still the Veda holds that it is only an imaginable part of Paramātman who extends limitlessly beyond.
Therefore it is said none can grasp Him by thought.
Yaśas translated as glory means permanent renown received from all without any exception:
Those who have dominion over others and have the freedom to exercise power, enjoy renown in the world. Those who have only limited dominion and power, therefore, have only limited glory.
Paramātman whose power and dominion cannot be grasped even by the exceptional understanding of man is alone worthy of being called 'the Great Glory'. For the use of the term Yaśas as an epithet of Paramātman you can see Chāṇḍogya Upaniṣad VIII. 14. 1.10 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
நைநமூர்த்⁴வம் ந திர்யஞ்சம் ந மத்⁴யே பரிஜக்³ரப⁴த் । ந தஸ்யேஶே கஶ்சந தஸ்ய நாம மஹத்³ யஶ : ॥ 10 ॥

பொருள்
இந்த பரம புருஷனுடைய முடியையோ, சுற்றளவையோ, இடையையோ எட்டிப் பிடித்தவர் இல்லை. அவரை அடக்கி அளவுபடுத்திக் கூற எவரும் இல்லை. அவருடைய பெயர் "பெருங்கீர்த்தி".


नैनमूर्ध्वं न तिर्यञ्चं न मध्येपरिजग्रभत् । न तस्येशेकश्चन तस्य नाम महद्यशः ॥ १०॥

nainamūrdhvaṁ na tiryañcaṁ na madhye parijagrabhat .
na tasyeśe kaścana tasya nāma mahadyaśaḥ .. 10..

10. No person ever grasped by his understanding the upward limit of this Paramātman, nor His limit across, nor His middle portion. His name is "great glory' for no one limits His nature by definition.
Commentary:
In the previous stanzas Paramātman was described as the material and efficient cause of the universe.
The world and its content are essentially Paramātman alone. If God has become the universe, it is easy for one to perceive Him in the manifold objects presented before the senses.
But seeing the world is not grasping God. If it were so, one could easily understand the length, breadth, and central part of God.
It is said here that man cannot grasp like that by his understanding. Even if we accept the verdict of modern science and conceive the circumference of the universe to be of the order of 6000 million light years (Light travels 186,000 miles a second. A light-year is the distance it travels in a year), still the Veda holds that it is only an imaginable part of Paramātman who extends limitlessly beyond.
Therefore it is said none can grasp Him by thought.
Yaśas translated as glory means permanent renown received from all without any exception:
Those who have dominion over others and have the freedom to exercise power, enjoy renown in the world. Those who have only limited dominion and power, therefore, have only limited glory.
Paramātman whose power and dominion cannot be grasped even by the exceptional understanding of man is alone worthy of being called 'the Great Glory'. For the use of the term Yaśas as an epithet of Paramātman you can see Chāṇḍogya Upaniṣad VIII. 14. 1.10 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
நைநமூர்த்⁴வம் ந திர்யஞ்சம் ந மத்⁴யே பரிஜக்³ரப⁴த் । ந தஸ்யேஶே கஶ்சந தஸ்ய நாம மஹத்³ யஶ : ॥ 10 ॥

பொருள்
இந்த பரம புருஷனுடைய முடியையோ, சுற்றளவையோ, இடையையோ எட்டிப் பிடித்தவர் இல்லை. அவரை அடக்கி அளவுபடுத்திக் கூற எவரும் இல்லை. அவருடைய பெயர் "பெருங்கீர்த்தி".


नैनमूर्ध्वं न तिर्यञ्चं न मध्येपरिजग्रभत् । न तस्येशेकश्चन तस्य नाम महद्यशः ॥ १०॥

nainamūrdhvaṁ na tiryañcaṁ na madhye parijagrabhat .
na tasyeśe kaścana tasya nāma mahadyaśaḥ .. 10..

10. No person ever grasped by his understanding the upward limit of this Paramātman, nor His limit across, nor His middle portion. His name is "great glory' for no one limits His nature by definition.
Commentary:
In the previous stanzas Paramātman was described as the material and efficient cause of the universe.
The world and its content are essentially Paramātman alone. If God has become the universe, it is easy for one to perceive Him in the manifold objects presented before the senses.
But seeing the world is not grasping God. If it were so, one could easily understand the length, breadth, and central part of God.
It is said here that man cannot grasp like that by his understanding. Even if we accept the verdict of modern science and conceive the circumference of the universe to be of the order of 6000 million light years (Light travels 186,000 miles a second. A light-year is the distance it travels in a year), still the Veda holds that it is only an imaginable part of Paramātman who extends limitlessly beyond.
Therefore it is said none can grasp Him by thought.
Yaśas translated as glory means permanent renown received from all without any exception:
Those who have dominion over others and have the freedom to exercise power, enjoy renown in the world. Those who have only limited dominion and power, therefore, have only limited glory.
Paramātman whose power and dominion cannot be grasped even by the exceptional understanding of man is alone worthy of being called 'the Great Glory'. For the use of the term Yaśas as an epithet of Paramātman you can see Chāṇḍogya Upaniṣad VIII. 14. 1.10 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
நைநமூர்த்⁴வம் ந திர்யஞ்சம் ந மத்⁴யே பரிஜக்³ரப⁴த் । ந தஸ்யேஶே கஶ்சந தஸ்ய நாம மஹத்³ யஶ : ॥ 10 ॥

பொருள்
இந்த பரம புருஷனுடைய முடியையோ, சுற்றளவையோ, இடையையோ எட்டிப் பிடித்தவர் இல்லை. அவரை அடக்கி அளவுபடுத்திக் கூற எவரும் இல்லை. அவருடைய பெயர் "பெருங்கீர்த்தி".


नैनमूर्ध्वं न तिर्यञ्चं न मध्येपरिजग्रभत् । न तस्येशेकश्चन तस्य नाम महद्यशः ॥ १०॥

nainamūrdhvaṁ na tiryañcaṁ na madhye parijagrabhat .
na tasyeśe kaścana tasya nāma mahadyaśaḥ .. 10..

10. No person ever grasped by his understanding the upward limit of this Paramātman, nor His limit across, nor His middle portion. His name is "great glory' for no one limits His nature by definition.
Commentary:
In the previous stanzas Paramātman was described as the material and efficient cause of the universe.
The world and its content are essentially Paramātman alone. If God has become the universe, it is easy for one to perceive Him in the manifold objects presented before the senses.
But seeing the world is not grasping God. If it were so, one could easily understand the length, breadth, and central part of God.
It is said here that man cannot grasp like that by his understanding. Even if we accept the verdict of modern science and conceive the circumference of the universe to be of the order of 6000 million light years (Light travels 186,000 miles a second. A light-year is the distance it travels in a year), still the Veda holds that it is only an imaginable part of Paramātman who extends limitlessly beyond.
Therefore it is said none can grasp Him by thought.
Yaśas translated as glory means permanent renown received from all without any exception:
Those who have dominion over others and have the freedom to exercise power, enjoy renown in the world. Those who have only limited dominion and power, therefore, have only limited glory.
Paramātman whose power and dominion cannot be grasped even by the exceptional understanding of man is alone worthy of being called 'the Great Glory'. For the use of the term Yaśas as an epithet of Paramātman you can see Chāṇḍogya Upaniṣad VIII. 14. 1.

10 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
நைநமூர்த்⁴வம் ந திர்யஞ்சம் ந மத்⁴யே பரிஜக்³ரப⁴த் । ந தஸ்யேஶே கஶ்சந தஸ்ய நாம மஹத்³ யஶ : ॥ 10 ॥

பொருள்
இந்த பரம புருஷனுடைய முடியையோ, சுற்றளவையோ, இடையையோ எட்டிப் பிடித்தவர் இல்லை. அவரை அடக்கி அளவுபடுத்திக் கூற எவரும் இல்லை. அவருடைய பெயர் "பெருங்கீர்த்தி".


नैनमूर्ध्वं न तिर्यञ्चं न मध्येपरिजग्रभत् । न तस्येशेकश्चन तस्य नाम महद्यशः ॥ १०॥

nainamūrdhvaṁ na tiryañcaṁ na madhye parijagrabhat .
na tasyeśe kaścana tasya nāma mahadyaśaḥ .. 10..

10. No person ever grasped by his understanding the upward limit of this Paramātman, nor His limit across, nor His middle portion. His name is "great glory' for no one limits His nature by definition.
Commentary:
In the previous stanzas Paramātman was described as the material and efficient cause of the universe.
The world and its content are essentially Paramātman alone. If God has become the universe, it is easy for one to perceive Him in the manifold objects presented before the senses.
But seeing the world is not grasping God. If it were so, one could easily understand the length, breadth, and central part of God.
It is said here that man cannot grasp like that by his understanding. Even if we accept the verdict of modern science and conceive the circumference of the universe to be of the order of 6000 million light years (Light travels 186,000 miles a second. A light-year is the distance it travels in a year), still the Veda holds that it is only an imaginable part of Paramātman who extends limitlessly beyond.
Therefore it is said none can grasp Him by thought.
Yaśas translated as glory means permanent renown received from all without any exception:
Those who have dominion over others and have the freedom to exercise power, enjoy renown in the world. Those who have only limited dominion and power, therefore, have only limited glory.
Paramātman whose power and dominion cannot be grasped even by the exceptional understanding of man is alone worthy of being called 'the Great Glory'. For the use of the term Yaśas as an epithet of Paramātman you can see Chāṇḍogya Upaniṣad VIII. 14. 1.

11 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
ந ஸந்த்³ரு'ஶே திஷ்ட²தி ரூபமஸ்ய ந சக்ஷுஷா பஶ்யதி கஶ்சநைநம் ।
ஹ்ரு 'தா³ மநீஶா மநஸாபி⁴க்ல்ரு 'ப்தோ ய ஏநம் விது³ரம்ரு 'தாஸ்தே ப⁴வந்தி ॥ 11 ॥

பொருள்
அவருடைய ரூபம் கண்ணெதிரே நிற்காது. கண்ணால் எவரும் அவரைப் பார்ப்பதில்லை. ஒருமைப்பட்ட மனதுடன் இருதயத்தில் உறைபவராக அவரைத் தியானிப்பவர் அவரை அறிவர். அவர்கள் சாகாத்தன்மையை அடைந்தவராகின்றனர்.

न संदृशेतिष्ठति रूपमस्य न चक्षुषा पश्यति कश्चनैनम् । हृदा मनीशा मनसाभिक्लृप्तो य एनं विदुरमृतास्तेभवन्ति ॥ ११॥

na saṁdṛśe tiṣṭhati rūpamasya na cakṣuṣā paśyati kaścanainam . hṛdā manīśā manasābhiklṛpto ya enaṁ viduramṛtāste bhavanti .. 11..

Meaning
11. His form is not to be beheld; none whosoever beholds Him with the eye. Those who meditate on Him with their minds undistracted and fixed in the heart know Him; they become immortal.

Commentary
Paramātman cannot be perceived with the eyes or mind like a cow or a tree standing before a person. At best, objects of the universe act only as symbols of the Divine Reality.
Though absolutely transcendent and indescribable, ignorance is not the sole refuge in respect of Paramātman. With the help of proper scriptures and a preceptor one may realize Him by the practice of Yoga. This requires the control of mind and concentration of thought in the heart accompanied by appropriate emotions and feelings. Those who succeed in realizing Paramātman by this method become immortal. The unconditioned form of Brahman and Its conditioned form realized through worship and meditation are described in this stanza. The same passage occurs in Kaṭha and Śvetāśvatara Upaniṣads also with slight variations.

12
மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
அத்³ப்⁴ய : ஸம்பூ⁴தோ ஹிரண்யக ³ர்ப⁴ இத்யஷ்டௌ ॥ ஏஷ ஹி தே³வ: ப்ரதி³ஶோऽநு ஸர்வா :  பூர்வோ ஹி ஜாத : ஸ உ க³ர்பே⁴ அந்த : ।

பொருள்
இந்த  பகவானே எல்லா திசைகளையும்  வியாபிக்கிறான். இவனே ஆதியில் தோன்றியவன் ஹிரண்யகர்ப்பன்;  இவனே கருவினுள் இருப்பவன்.

விளக்கவுரை
ஆதி புருஷனாகிய ஹிரண்யகர்ப வடிவில் பிரம்மாண்டமாகிய கர்ப்பத்தின் மத்தியில் பரமபுருஷன் உறைகிறான்.

अद्भ्यः सम्भूतोहिरण्यगर्भ इत्यष्टौ॥  एष हि देवः प्रदिशोऽनुसर्वाः पूर्वो हि जातः स उ गर्भे अन्तः ।

adbhyassambhūtaḥ hiraṇyagarbhaḥ ithyastav |
eṣa hi devaḥ pradiśo'nu sarvāḥ
pūrvo hi jātaḥ sa u garbhe antaḥ .

Meaning
12.This Self-luminous Lord renowned in the scriptures pervades all the quarters of heaven. Having been born as Hiraṇyagarbha in the beginning, He indeed is inside the universe represented as the womb.

13 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
ஸ விஜாயமாந : ஸ ஜநிஷ்யமாண : ப்ரத்யங்முகா²ஸ் திஷ்ட ²தி விஶ்வதோ முக²:|
விஶ்வதஶ் சக்ஷுருத விஶ்வதோ முகோ² விஶ்வதோ ஹஸ்த உத விஶ்வதஸ்பாத் ।

பொருள்
இப்போது பிறப்பவையாகவும், இனிப் பிறக்கப் போகும் உயிர்களாகவும், அவனே உள்நோக்கு உடையவனாகவும், எங்கும் வெளியே முகம் உடையவனாகவும் நிற்பவன். எங்கும் கண்ணும், எங்கும் வாயும், எங்கும் கையும், எங்கும் காலும் உடையவன் (பரமன்).

स विजायमानः स जनिष्यमाणः प्रत्यङ्मुखास्तिष्ठति विश्वतोमुखः विश्वतश्चक्षुरुत विश्वतोमुखोविश्वतोहस्त उत विश्वतस्पात् ॥ १२॥

sa vijāyamānaḥ sa janiṣyamāṇaḥ
pratyaṅmukhāstiṣṭhati viśvatomukhaḥ ..
viśvataścakṣuruta viśvato mukho viśvato hasta uta viśvataspāt .

Meaning
He alone is the manifold world of creation now springing into existence and causing the birth of the world of creation yet to come. As one having face everywhere, He dwells also as the inner most Self leading all creatures.
 The Self-luminous Reality is one without a second and is the creator of heaven and earth (Having created the universe by Himself and out of Himself) He became the possessor of the eyes, faces, hands and feet of all creatures in every part of the universe.
Commentary
 He is immanent in all. He is the Master and Ruler of every intellect. All the senses are doorways for Him, serving as channels of communication. As cause and effect, He connects successive generations of creation. This tells us that the Paramātman is both the operative and the material cause of the universe, besides being the ruler and guide of all creatures and the user of their limbs, actions and senses as His instruments.

14 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
ஸம் பா³ஹுப்⁴யாம் நமதி ஸம்பதத்ரைர்த்³யாவா ப்ருதி²வீ ஜநயந் தே³வ ஏக : |
வேநஸ் தத் பஶ்யந் விஶ்வா பு⁴வநாநி வித்³வாந் யத்ர விஶ்வம் ப⁴வத்யேக நீட³ம் ।

பொருள்
வானுலகையும்   பூவுலகையும், சிருஷ்டித்து, ஒருவனேயாகிய அந்தத் தேவன் (அனைத்தையும்) கைகளாலும் சேர்த்துப் பிடிக்கிறான், கால்களால் (கூட்டுவிக்கிறான்); எது உலகனைத்தும் ஒடுங்கும் கூண்டு போன்று உள்ளதோ அந்த ஒன்றைக் கண்டு கொண்ட வேனர் (என்ற கந்தர்வன்) என்பவர் எல்லா புவனங்களையும் அறிந்தவர் ஆனார்.

सं बाहुभ्यां नमति सं पतत्रैर्द्यावापृथिवी जनयन् देव एकः ॥ वेनस्तत् पश्यन् विश्वा भुवनानि विद्वान् यत्र विश्वं भवत्येकनीडम् ।

saṁ bāhubhyāṁ namati saṁ patatrairdyāvāpṛthivī janayan deva ekaḥ venastat paśyan viśvā bhuvanāni vidvān yatra viśvaṁ bhavatyekanīḍam .

Meaning
He controls all of them by dharma and adharma (merit and demerit) represented as His two hands and the constituent elements of the universe which have supplied the Souls with the material embodiment represented as patatra or legs.  He in whom this universe originates and into whom it is absorbed, He who exists as the warp and woof in all created beings, having seen that Paramātman, the Gandharva named Vena became a true knower of all the worlds.

Commentary
The idea of safety and togetherness are implied in these meanings The whole universe of beings has its safety resort in the Paramātman and derives its existence and intelligence from Him. The second metaphor is about the warp and woof in a woven fabric without which it cannot be. The creation has no existence apart from its divine cause, and knowledge of the Divine Reality alone gives one a true knowledge about the perceptible universe. He who knows God in the world and the world as not different from the cause of its origin, support and final goal, realizes immortality.
It is mentioned that Vena is one of those who realized this truth first and proclaimed it to others.

15 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ
யஸ்மிந்நித ³ꣳஸம்ச வி சைக ꣳஸ ஓத : ப்ரோதஶ்ச விபு⁴: ப்ரஜாஸு |
ப்ர தத்³வோசே அம்ரு'தம் நு வித்³வாந் க³ந்த⁴ர்வோ நாம நிஹிதம் கு³ஹாஸு ।

பொருள்
எவனிடம் இவ்வுலகம் தோன்றி ஒடுங்குகிறதோ, எவன் உயிர்களிடம் ஊடும் பாவும் போல் பரவி நிற்கிறானோ, எவன் இருதய குகையில் உறைபவனோ அவனை அறிந்தவரான கந்தர்வர் (வேனர்). 'அவனே அழிவில்லாத தத்துவம்' என்று (சீடர்களுக்கு) உபதேசித்தார்.

यस्मिन्निदꣳसं च वि चैकꣳस ओतः प्रोतश्च विभुः प्रजासु॥ प्र तद्वोचेअमृतं नुविद्वान् गन्धर्वो नाम निहितं गुहासु।

yasminnidaɱsaṁ ca vi caikaɱsa otaḥ protaśca vibhuḥ prajāsu . pra tadvoce amṛtaṁ nu vidvān gandharvo nāma nihitaṁ guhāsu .

Meaning
He in whom the universe finds a single place of rest—having seen that Paramātman, the Gandharva named Vena became a true knower of all the worlds and proclaimed (to his disciples for the first time) that Reality as immortal.

Commentary
The idea of safety and togetherness are implied in these meanings The whole universe of beings has its safety resort in the Paramātman and derives its existence and intelligence from Him. The second metaphor is about the warp and woof in a woven fabric without which it cannot be. The creation has no existence apart from its divine cause, and knowledge of the Divine Reality alone gives one a true knowledge about the perceptible universe. He who knows God in the world and the world as not different from the cause of its origin, support and final goal, realizes immortality.
It is mentioned that Vena is one of those who realized this truth first and proclaimed it to others.
In the last line divine knowledge is extolled. The Vedic seers recognized the spiritual father's superiority to the natural father and even asserted that a son who has become enlightened in divine wisdom may be honoured by his own biological father.
Guhā in the text literally means a cave or a hiding place. It represents here the buddhi or intellect which is the medium through which the Spirit or Ātman manifests Itself. It is also the seat of waking, dream and sleep.

16 மஹா நாராயண உபநிஷத்
தைத்திரிய நாராயணவல்லீ

த்ரீணி பதா ³ நிஹிதா கு³ஹாஸு யஸ்தத் ³வேத ³ ஸவிது : பிதா ஸத் |
ஸ நோ ப³ந்து⁴ர்ஜநிதா ஸ விதா⁴தா தா⁴மாநி வேத ³ பு⁴வநாநி விஶ்வா ।

பொருள்
(ஜாக்கிரம், ஸ்வப்னம், ஸுஷுப்தி என்ற) மூன்று நிலைகள் (பிராணிகளின் இருதய) குகையில் (அவனாலேயே) வைக்கப்பட்டுள்ளன. அதை அறிந்தவன் தந்தைக்கும் தந்தை ஆகிறான். அவன் (  பகவானே) நமக்கு உறவினனும், பிதாவும், (அனைத்தையும்) அழிப்பவனும், அவனே எல்லாப் புவனங்களையும் (அவரவர்க்கு தகுதியான) இடங்களையும் அறிபவன்.

त्रीणि पदा निहिता गुहासुयस्तद्वेद सवितुः पिता सत् | स नोबन्धुर्जनिता स विधाता धामानि वेद भुवनानि विश्वा ।

trīṇi padā nihitā guhāsu yastadveda savituḥ pitā sat
sa no bandhurjanitā sa vidhātā dhāmāni veda bhuvanāni viśvā .

Meaning
He who knows that all-pervasive One becomes worthy of receiving the honour due to a father even from his own natural father. He is our friend, father and ordainer. He knows the proper places of each because He understands all created beings.
Commentary
The Vedic seers recognized the spiritual father's superiority to the natural father and even asserted that a son who has become enlightened in divine wisdom may be honoured by his own biological father.
Guhā in the text literally means a cave or a hiding place. It represents here the buddhi or intellect which is the medium through which the Spirit or Ātman manifests Itself. It is also the seat of waking, dream and sleep.
In this stanza the Divine Providence is described as the benefactor of all creatures. He is the father, brother, friend and true judge conferring upon all individual beings position, function and enjoyment according to the merits of the deeds done by them. The fruits of actions come from Him.