ஸ்ரீ லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம் - .(607-621)- J.K. SIVAN
देवेशी दण्डनीतिस्था
दहराकाश-रूपिणी । प्रतिपन्मुख्य -
राकान्त-तिथि-मण्डल-पूजिता ॥ १२२॥
Deveshi dandanitisdha
daharakasha rupini
Pratipanmukhyarakanta
tidhimandala pujita – 122
தேவேஶீ, தம்டனீதிஸ்தா,
தஹராகாஶ ரூபிணீ |
ப்ரதிபன்முக்ய ராகாம்த
திதிமம்டல பூஜிதா || 122 ||
कलात्मिका कलानाथा
काव्यालाप-विनोदिनी । or विमोदिनी
सचामर-रमा-वाणी-
सव्य-दक्षिण-सेविता ॥ १२३
Kalatmika kalanadha
kavyalapa vinodini
Sachamara ramavani
savyadakshini sevita – 123
களாத்மிகா, களாநாதா,
காவ்யாலாப வினோதினீ |
ஸசாமர ரமாவாணீ
ஸவ்யதக்ஷிண ஸேவிதா || 123 ||
Aadishakti rameyatma
parama pavanakrutih
Anekakoti bramhanda
janani divyavigraha – 124
ஆதிஶக்தி, ரமேயாத்மா,
பரமா, பாவனாக்றுதிஃ |
அனேககோடி ப்ரஹ்மாண்ட
ஜனனீ, திவ்யவிக்ரஹா || 124 ||
Klinkari kevala
guhyakaivalya padadaeini
Tripura trijagadvandya
trimurti stridasheshvari – 125
க்லீம்காரீ, கேவலா,
குஹ்யா, கைவல்ய பததாயினீ |
த்ரிபுரா, த்ரிஜகத்வம்த்யா,
த்ரிமூர்தி, ஸ்த்ரிதஶேஶ்வரீ || 125 ||
லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம் - (607 -621 ) அர்த்தம்
*607* தேவேஶீ - அம்பாள் ஸ்ரீ லலிதாம்பிகை தேவ தேவி. கடவுளர்க்கு கடவுள். ஈஸ்வரி அல்லவா?
* 608 * தண்ட நீதிஸ்தா -- குற்றங்களை விசாரித்து தண்டனைகளை வழங்கி நீதியை நிலை நாட்டுபவள் ஸ்ரீ அம்பாள். தவறானவர்களை திருத்த தண்டனை வழங்கினால் தான் திருந்துவார்கள்.
* 609* தஹராகாஶ ரூபிணீ - பரந்த ஆகாசமாக தோன்றுபவள் அம்பாள் என்கிறது இந்த நாமம். பெரியதில் பெரியவள் அணுவில் அணு. எல்லோர் மனத்திலும் இதயத்திலும் சூக்ஷ்மமாக வீற்றிருப்பவள் அம்பாள். எல்லா சாஸ்திரங்களும், வேத, உபநிஷத,புராணங்களும் நிறைய சொல்கிறதே. கடோபநிஷத் (I.iii.1) இதயமெனும் உயர்ந்த ஸ்தலத்தில் ஆழத்தில் குகையில், ஒரு கட்டை விரல் அளவில் காணப்படுபவள் ஸ்ரீ அம்பாள். ப்ரம்ம ஸ்வரூபமாக இருப்பவள்'' என்கிறது. நமது உடல் ஒரு நகரம்.அதில் தாமரை வடிவில் ஒரு இடம். அதன் இடைவெளியில் என்ன இருக்கிறது. அது தான் ப்ரம்மம். ஆத்ம ஸ்வரூபம். அம்பாள்.
*610* ப்ரதிபன்முக்யராகாந்த திதிமண்டல பூஜிதா - பௌர்ணமியிலிருந்து அ மாவாஸ்யா வரை கிருஷ்ண பக்ஷத்தில் ஸ்ரீ சக்ர உபாசனையில் முக்கியமாக கொண்டாடப் படுபவள் அம்பாள். அவளை திதி நித்ய தேவிகள் பதினைந்து பேர் சூழ்ந்திருப்பவர்கள். இந்து எனும் ஸ்ரீ சக்ரா மத்ய பாகத்தில் உள்ளே காணும் முக்கோணத்தில் சிவபிரானின் மடிமேல் அமர்ந்திருக்கிறாள் அம்பாள். கிருஷ்ண பக்ஷ ஒவ்வொரு திதியிலும் ஒவ்வொரு திதி நித்ய தேவி பொறுப்பேற்கிறாள். ஸ்ரீ வித்யா உபாசனையில் ஸ்ரீ லலிதாம்பிகையே மஹா நித்யா என்று வணங்குவார்கள்.
* 611 * கலாத்மிகா, - கலைகளின் ஆத்மாவாக இருப்பவள் ஸ்ரீ லலிதாம்பிகை என்கிறார் ஹயக்ரீவர். ஒரு வஸ்துவின் பல நுண்ணிய பிரிவுகளில் ஒவ்வொன்றும் கலா எனப்படும். சந்திரன் 16 கலைகளை கொண்டது. சூரியன் அக்னி ஆகியவை 10 கலைகளை கொண்டது.
*612* கலா நாதா - அம்பாளை கலைகளுக்கெல்லாம் தலைவி, அரசி எனும் நாமம் இது. அம்பாள் ஸ்ரீ சக்ரத்தின் ஒவ்வொரு நுண்ணிய பாகத்திலும் உறைபவன்.
* 613 * காவ்யாலாப வினோதினீ - மகா காவியங்கள் என்று போற்றப்படும் நமது இதிகாசங்கள், புராணங்களில் எல்லாம் போற்றப்படும் அன்னை ஸ்ரீ லலிதாம்பிகை. வால்மீகி முனிவர் எழுதிய ராமாயணம் 18 உயர்வான அம்சங்களைக் கொண்டு முதலிடத்தில் உள்ளது. அந்த பதினெட்டு மேன்மை பெற்ற அம்சங்கள், அமைதி, சீர்மை, ஆடம்பரம் இன்மை, நேர்மை, எளிமை, வீரம், சம பாவனை, உறுதி, பொறுமை, சகிப்பு தன்மை, நேரம் காலத்திற்க்கு ஏற்ப அனுசரிப்பு, கர்வமின்மை, நம்பகம், பரந்த மனப்பான்மை , தாராளம், ஒழுக்கம், பரிசுத்தம், போன்றவற்றை வெளிப்படுத்தல்.
* 614 * ஸசாமர ரமாவாணீ ஸவ்யதக்ஷிண ஸேவிதா- லலிதாம்பிகையின் இரு மருங்கிலும் யார் நின்று உபசரிக்கிறார்கள் தெரியுமா என்று கேட்கிறார் ஹயக்ரீவர். இராகு தானே சொல்கிறார். ஒரு புறம் அலைமகள், திருமகள் லக்ஷ்மி தேவி சாமரம் விசிறுகிறாள். மற்றொருபுறம் கலைமகள் சரஸ்வதி சாமரம் வீசி மகிழ்கிறார்கள்.
* 615 * ஆதிஶக்தி - முதன் முதலான பரம சக்தி அம்பாள். பிரபஞ்ச சிருஷ்டி காரணி. சக்தி ஸ்வரூபம். சிவனால் விளைந்தவள் சக்தி, சிவனோடு சக்தியால் விளைந்தது சகல உயிர்களும். எனவே அவளை ஆதி சக்தி என்கிற இந்த நாமம் போற்றுகிறது. சக்தி சிவனை எண்ணற்ற கேள்விகள் கேட்டு அவரது விடைகளாக அமைந்தது தான் தந்த்ர சாஸ்திரங்கள் . சிவனின் அருகே அமர்ந்து சக்தி பெற்ற சாஸ்திரங்கள் ஆரம்ப பிரிவு. பரமேஸ்வரனின் மடி மேல் அமர்ந்து சக்தி பெற்ற தந்த்ர சாஸ்திரங்கள் இன்னொரு பிரிவு. இவை எப்படி சிவனை அடைவது என்பது பற்றியவை. மூன்றாவதாக சிவனோடு கலந்து விடுகிறாள் சக்தி. அர்தநாரிஸ்வர உருவம். அது முழுமையாக ஒன்று சேர்ந்து கலந்து உருவமற்ற லிங்கமாகிறது. இதன் தத்துவம் முதலில் பிரம்மமும் அதை தேடுபவனும் வேறாக இருந்து பிறகு ஒன்று சேர்ந்து கடைசியில் இரண்டறக்கலந்து ''அன்பே சிவமாவதை ஆரும் அறிகிலார்'' நிலை.
* 616* அமேயா - அளவிடமுடியாதவள் அம்பாள். எல்லையற்றவள். ஆரம்பம் முடிவு அற்றவள்.
*617* ஆத்மா - ஜீவனில் கலந்த ஆத்மாவானவள் அம்பாள். ஜீவனில் ஆத்மா தான் ப்ரம்மம். ஜீவனுக்கும் ஆத்மாவுக்கும் என்ன வித்யாசம் என்றால் ஜீவனுக்கு உடல் போர்வை. ஆத்மாவுக்கு அது கிடையாது. எனவே அதற்கு பிறப்பு இறப்பு இல்லை.
ஆத்மாவுக்கு புருஷன் என்று ஒரு பெயர். ஜீவன் ஆத்மாவை தியானத்தால் அடையலாம். அப்போதுதான் ஆத்மா எஜமானன் ஆகிறது. ஆத்மா தான் பரமேஸ்வரன் சிவனும் சக்தியும் இணைந்த கோலம். இது மனித உடலில் உச்சியில் ஸஹஸ்ராரத்தில் நிகழ்வது.
* 618 * பரமா - எல்லோரிலும் உயர்ந்தவள் அம்பாள். முதலில் ஆத்மா என்கிறோம் பிறகு பரமா என்கிறோம். அம்பாள் சகுண நிர்குண ப்ரஹ்மம் என்று புரிவதற்காக.
* 619 * பாவனாக்ருதி - பரிசுத்தத்தின் உருவம். சிருஷ்டி ஸ்திதி லயம் காரிய கர்த்தா அம்பாள். மோக்ஷதாயினி. சிவனை உணர்வது அவள் மூலமாகத்தான் முடியும். தவம், த்யானம் அண்ட் ஞானம் மூலமே சிவனை அதாவது பிரம்மத்தை உணரமுடியும். அம்பாளே அதற்கு வழி காட்டி.
* 620 * அனேககோடி ப்ரஹ்மாண்ட ஜனனீ - பெரிய நீளமான நாமம் இது. அற்புதமான அர்த்தம் கொண்டது. எத்தனையோ கோடி மகா பெரிய மண்டலங்களின் தாய் அம்பாள் ஸ்ரீ லலிதை என்கிறார் ஹயக்ரீவர். ப்ரம்மத்திற்கு நான்கு நிலைகள். அவ்யக்தம் (பிரபஞ்சத்தின் வெளிப்படில்லாத மூன்று குணங்களும் சமமாக காணும் வெறுமை நிலை, துரியம் என்பது இதைத்தான். சர்வம் ப்ரம்மமயம்) , ஈஸ்வரா (கடவுள் என்று அறியும் நிலை, முத்தொழில்கள் ஸ்ருஷ்டி, ஸ்திதி, லயம் துவக்கமாகி செயல்படும் நிலை.மாயை தோன்றி ஆட்டுவிக்கும் நிலை. இதில் தான் காரண சரீரம் புலப்படுகிறது), ஹிரன்யகர்பா ( உலகம், பிரபஞ்சத்தையம், ஜீவனையும் பிணைக்கும் நிலை, எல்லா உயிரும் சேரும் நிலை, ஒன்றையொன்று இணைவது. இந்த நிலையில் தான் லிங்க சரீரம், சூக்ஷ்ம சரீரம் தெளிவாகிறது), கடைசியாக விராட் , இதை வைஸ்வாநரம் என்றும் சொல்வது. இதில் தான் நாம் காணும் அனைத்து உருவங்களும் ஜீவன் பெறுகின்ற நிலை. கண்ணால் பார்க்க முடிந்த நிலை. எல்லாமே பிரம்மத்தின் துக்கிணியூண்டு. ஸ்தூல சரீரம் இதில் தான் காணலாம். புருஷன் எனும் ஆத்மா ப்ரக்ரிதியோடு இணைந்தால் தான் உலகில் ஜீவன் தோன்றுகிறது.
*621* திவ்யவிக்ரஹா - அழகே உருவான திவ்ய ஸ்வரூபமாக கண் முன் தோன்றும் சௌந்தர்ய ராணி அம்பாள். சிலை உருவத்தில் உயிர் பெற்ற உயிரோவியமாக காண்பவள் அம்பாள் ஸ்ரீ லலிதை என்கிறது இந்த நாமம். நாம் செய்துகொள்கிற அழகு சிங்காரம் வேறு, தானாகவே இயற்கையில் நமது தவத்தின், தியானத்தின், பக்தியின், பயனாக உண்டாகிற உருவம் வேறு. அந்த அழகைத் தான் தெய்வீக அழகு என்கிறோம்.
சக்தி பீடம்: உஜ்ஜயினி.
உச்சினி மாகாளி என்பார்கள் கிராமங்களில். மத்திய பிரதேச உஜ்ஜயினி ராஜ்யத்தில் உள்ள அம்பாள் மஹா காளி . தேவிக்கு இங்கே ஹர சித்தி மாதா என்று பெயர். இந்த பெயர் சொல்லி கேட்டால் தான் வழி காட்டுவார்கள் இல்லையென்றால் வேறு எங்காவது ஒரு திசை காட்டி சுற்ற வைப்பார்கள். சிலர் பேந்த பேந்த ஏதோ அவர்களை தமிழில் திட்டியது மாதிரி விழிப்பார்கள். இது வேறு ஆந்திராவில் செகந்திராபாத் தில் உள்ள உஜ்ஜயினி மகாகாளி கோவில் வேறு. வேதாளம் கதையில் வரும் விக்ரமாதித்தன் வழிபட்டவள் இந்த உஜ்ஜயினி மஹா காளி. அவன் பதினோரு முறை தனது தலையை வெட்டி அவள் காலடியில் வைத்து அந்த பதினோரு முறையும் தலை திரும்ப ஒட்டிக்கொண்டது அவளால் தான். மேற்கொண்டு விவரத்தை வேதாளத்தை கேட்டு பெறவும். இங்கே அம்பாளுக்கு ரக்த தந்திகா, சாமுண்டா என்று கூட பெயர். அந்தகாசுரன் எனும் ராக்ஷஸன் உஜ்ஜயினியை ஆண்டு எல்லோரையும் வாட்டி வதைத்தான். அவன் பெற்ற விபரீத வரம் அவனுடம்பில் இருந்து ஒரு சொட்டு ரத்தம் கீழே விழுந்தால் அதிலிருந்து நூறு அந்தகாசுரர்கள் பிறப்பார்கள். என்ன அக்கிரமம்? விடுவாளா அம்பாள்? சிவனின் திரிசூலம் அவனை கொன்றது. சொட்டிய கொட்டிய ரத்தம் அனைத்தும் மஹா காளி உறிஞ்சிவிட்டாள் . தப்பித்தவறி தரையில் சொட்டிய ரத்தத்தில் இருந்து பிறந்த அந்தகாசுரர்களையும் விழுங்கி விட்டாள் . ஆலயத்தில் மகா லட்சுமிக்கும் சரஸ்வதிக்கும் இடையே மஹா காளி. அன்னபூர்ணாவாக. சிவப்பு குங்கும காப்பு. ஸ்ரீ சக்ர யந்திரம் இங்கே ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. சிவன் சதியின் உடலைச்சுமந்து கோபத்தோடு ருத்ர தாண்டவம் ஆடியபோது அவளது வலது கை முழங்கை முட்டி விழுந்த இடமாம் இந்த சக்தி பீடம்.
கைலாயத்தில் ஒரு முறை சண்டன் ப்ரசண்டன் என்ற ரெண்டு ராக்ஷஸர்கள் நுழைய முனைந்தபோது சிவன் சண்டி யை அனுப்பி அவர்களை அழிக்க அனுப்புகிறார். அவளும் அவர்களை முடிக்கிறாள். அதனால் அவளுக்கு ''ஹர சித்தி' என்ற பெயர் நிலைத்தது. மராட்டிய ராஜாக்கள் காலத்து கோவில். விளக்குகள் தூண்கள் எல்லாமே மராத்திய கலாச்சாரப்படி தான். அந்த தூண்களில் 726 விளக்குகள். அத்தனையும் நவராத்ரி சமயம் ஏற்றினால் எப்படி கோலாகலமாக இருக்கும் யோசியுங்கள். அங்கேயிருக்கும் பழங்கால கிணறு இதைச் சொல்கிறது. எவ்வளவோ வருஷம் இந்த விளக்குகளின் தீபத்தை பார்த்திருக்கிறதே. ஆலயத்திற்கு வெளியே பூமிக்கடியில் மாஹாமாயாதேவி ஆலயம். பாதாள குகை மாதிரி. ஒரு ஆள் பூசாரி மட்டும் நுழைந்து வெளியே வரமுடியும்.
இந்த உஜ்ஜயினி மஹாகாளியை ஆகாயவிமானத்தில் இந்தூர் வரை சென்று அங்கிருந்து அணுகலாம். ரயில் உஜ்ஜயினி நிலையத்தில் நிற்கிறது. பஸ்கள் ஓடுகிறது.
நாரத பக்தி சூத்ரம் 11-14
சூத்ரம் 11
லோகவேதேஷு ததனுகூலாசரணம் தத்விரோதிஷு உதாஸீனதா
.அனன்ய பக்தி என்பது வேதத்தில் கூறிய நித்ய நைமித்திக கிரியைகளை செய்வதுடன் வர்ணாஸ்ரம தர்மத்தை அனுசரித்து வேதத்திற்கு ஒவ்வாத கிரியைகளை விடவேண்டும் என்பது., மேலும் எல்லா செயல்களையும் பகவத் கைங்கர்யமாகவே செய்ய வேண்டும். பலனை எதிர்பார்க்கும் வேத கிரியைகளை விட்டுவிடவேண்டும்.
பக்தனுக்கு 'இந்திரலோகம் ஆளும் அச்ச்சுவை பெறினும் வேண்டேன்' என்ற மனோபாவம் தானாகவே வந்துவிடுகிறது. பக்திக்கு உதவும் உலகக் கடமைகளை செய்யலாம் பக்திக்குப் புறம்பானவைகளை விட்டு விடவேண்டும். இதைப் புரிந்து கொள்ள பக்தர்களின் சரிதத்தை படிப்பதே போதுமானது.
சூத்திரம் 12.
பவது நிஸ்சய தார்ட்யாத் ஊர்த்வம் சாஸ்த்ரரக்ஷணம்
உயர்நிலை பக்தி வந்த பின்னும் சாஸ்திரவிதிகளைக் காக்கவேண்டும்
கீதையில் கண்ணன் சொல்கிறான் ,' த்ரைகுண்யவிஷயா வேதா: நிஸ்த்ரைகுண்யோ பவ அர்ஜுன,' (ப.கீ. 2.. 45)
வேதங்கள் மூன்று குணங்களோடு சம்பந்தப்பட்டவை . அவற்றிற்கு அப்பால் இரு என்று.
இந்த உலக, மறு உலக பயன்களைக் கூறும் வேத கர்மாக்களையே இது குறிக்கும். வேதம் என்பது கர்மகாண்டம் என்று சொல்லப்படும் யாக யக்ஞாதிகளை பற்றியது மட்டுல் அல்ல. ஞானகாண்டம் என்று சொல்லப்படும் உபநிஷத்துகளும் இதில் அடக்கம்.
மேலும் 'யத்யதாச்சரதி ஸ்ரேஷ்ட: தத்தத் ஏவ இதரே ஜனா: '(ப.கீ-3.21) என்றும் கீதையில் சொல்லப்பட்டு இருக்கிறதே.மகான்களை அனுசரித்தே இதர ஜனங்களும் செயல் புரிவார்கள் என்பது இதன் பொருள். பகவான் ராமனாகவும் கிருஷ்ணனாகவும் அவதாரம் எடுத்தபோது சாஸ்திர சம்ஸ்காரங்களை பின்பற்ற இதுதான் காரணம். மகான்களுக்கும் அவதார புருஷர்களுக்கும் கர்மாவினால் ஒன்றும் ஆகவேண்டியதில்லை. ஆனாலும் அவர்கள் விடாமல் பூஜை புனஸ்காரங்கள் இவற்றை செய்கிறார்கள். இது மற்றவர்களுக்கு வழி காட்டுவதற்கேயாம்.
சூத்திரம் 13.அன்யதா பாதித்ய சங்கயா
மேற்கூறியபடி செயலாற்றாவிடில் வீழ்ச்சிக்கு வழி வகுக்கும்.
பிரம்மத்தை உணர்ந்த ஞானிகளுக்கு கர்மாவினால் ஆவதொன்றும் இல்லை. ஆனால் அவர்களை பின்பற்றி மற்றவர்களும் கருமங்களை விடுவார்களேயானால் அது உலகமக்களின் அழிவிற்கு வழி வகுக்கும். முழுமையான ஞானம் இன்றி கர்மத்தை விடும்போது அது மறுபடி சம்சாரத்தில் தள்ளிவிடும்.
சூத்ரம் 14.
லோகோ அபி தாவதேவ கிந்து போஜனாதிவ்யாபார: து ஆசரீரதாரணாவதி
உலக வியாபாரங்களை எப்படி செய்ய வேண்டும் என்றால், சரீரத்தை உயிர் உள்ளவரை காப்பாற்ற மட்டுமே.
சரீர போஷணம் வேறு சரீர தோஷணம் வேறு. முன்னது உயிர்வாழத் தேவையான அளவு உணவு முதலியவை. இதில் உடை க்ருஹம் எல்லாம் அடங்கும்.பின்னது சரீர சுகத்திற்காக மேற்கொள்ளும் நடவடிக்கைகள்.
கீதையில் பகவான் கூறுகிறார் ,
யுக்தாஹாரவிஹாரஸ்ச யுக்தசேஷ்டச்ய கர்மஸு
யுக்தசஸ்வப்னாவபோதஸ்ய யோகோ பவதி துக்கஹா (ப.கீ. 6.17)
உணவு, ஒய்வு, செயல்கள், தூக்கம் விழிப்பு எல்லாம் அளவாக உள்ளபோது அதுவே எல்லாவித இடர்களையும் நீக்கும் யோகம் எனப்படும். இதுதான் பக்திநெறி.
பக்தியின் வரைமுறை என்னவென்பதை அடுத்த ஆறு சூத்திரங்கள் கூறுகின்றன.
ஸ்ரீமத் பாகவதம் - ஸ்கந்தம் 5 அத்தியாயம் 2, 3, 4
அத்தியாயம் 2
ஜம்புத்வீபத்தை பிதாவின் கட்டளைப்படி ஆண்ட ஆக்நீத்ரர் பிரஜைகளைத் தன் குழந்தைகள் போல் தர்மத்துடன் ரட்சித்தார். பிரம்மா அவருக்குப் பத்தினியாக இருக்க பூர்வசித்தி என்னும் அப்ஸர ஸ்திரீயை அனுப்பி வைத்தார். அவளிடம் ஆக்நீத்ரர் , நாபி, கிம்புருஷன், ஹரிவர்ஷன், இலாவ்ருதன், ரம்யகன், ஹிரண்மயன், குரு, பத்ராச்வன், கேதுமாலன் என்ற ஒன்பது புத்திரர்களைப் பெற்றார்.
அவர்கள் தாயின் அனுக்ரஹத்தால் பிறவியிலேயே அழகும் வலிமையையும் உடையவர்களாக இருந்தனர். பிதாவால் பங்கிட்டுக் கொடுக்கப்பட்ட தங்கள் பெயராலேயே அமைந்த ஒன்பது வர்ஷங்களை ஆண்டனர். ( இது பற்றிய விவரத்தை பின்னொரு அத்தியாயத்தில் காணலாம். (இவற்றுள் நாபி ஆண்ட வர்ஷமே பின்னர் பாரத வர்ஷம் எனப் பெயர் கொண்டது.)
அத்தியாயம் 3
நாபிதேவர் புத்திரனை விரும்பி அவர் மனைவியான மேருதேவியுடன் யக்ஞபுருஷனான ஹரியை ஒருமைப்பட்ட மனதுடன் பூஜித்தார். ப்பட்ட அந்த சிரத்தையுடனும் பரிசுத்தமான மனதுடனும் செய்யப்பட்ட அந்த யாகத்தில் ப்ரவர்க்கியம் எனும் கிரியை நிகழும்போது பக்தவத்சலனாகிய பகவான் ஆவிர்பவித்தார்.
ருத்விக்குகள் அவரைத் துதித்து அவரைப்போல் ஒரு புத்திரனை அடையவேண்டும் என்ற நாபியின் மனோபீஷ்டத்தைக் கூறினர். அதற்கு பகவான் தன்னைப்போல்.,வேறொருவர் இன்மையால் தானே நாபியின் புத்திரனாக அவதரிப்பதாக்க் கூறினார். பிறகு மேருதேவியினிடத்தில் சுத்த சத்வஸ்வரூபியான ரிஷபதேவராக அவதரித்தார் .
அத்தியாயம் 4.
ரிஷபதேவர் பாதத்தில் வஜ்ரம் அங்குசம் முதலிய விஷ்ணுவின் அடையாளங்களோடு தோன்றினார். ஸமசித்தம், சாந்தம், பற்றின்மை, தேஜஸ் இவற்றோடு கூடிய அவரை அரசராக வரித்தனர். நாபி தன் மனைவியுடன் பதரிகாச்ரமம் சென்று பகவானை வழிபாட்டு முக்தியடைந்தார்.
இங்கு சுகர் நாபியைப் புகழ்ந்து கூறுகிறார்.
கோ நு தத் கர்ம ராஜர்ஷே: நாபே: அன்வாசரேத் புமான்
அபத்யதாம் அகாத் யஸ்ய ஹர: சுத்தேன கர்மணா ( ஸ்ரீ. பா. 5.4.6)
ராஜரிஷியான நாபியின் மகத்தான செயலை யார் செய்யமுடியும்? அவருடைய பக்தியால் திருப்தியடைந்த பகவான் தானே அவர் புதல்வனாகத் தோன்றினார் அல்லவா?
ப்ரஹ்மணா அன்ய: குத: நாபே: விப்ரா மங்கள பூஜிதா:
யஸ்ய பர்ஹிஷி யக்ஞேசம் தர்சயாமாஸு:: ஒஜஸா ( ஸ்ரீ. பா. 5.4.7)
நாபியைத்தவிர் வேறு யார் ருத்விக்குகளை திருப்தி செய்து அவர்களின் மகிமையால் பகவானின் தர்சனம் கிடைக்கும்படி செய்ய முடியும்!
பிறகு ரிஷபதேவர் தனது அஜனாப வர்ஷம் கர்ம க்ஷேத்ரம் என்பதை எண்ணி குருகுல வாசத்தை அனுசரித்துக்காட்டி குருதட்சிணை அளித்து குருமார்களின் அனுமதியுடன் க்ருஹஸ்த தர்மத்தை அனுஷ்டித்துக்காட்ட விரும்பி இந்திரன் கொடுத்த ஜெயந்தி தேவியை மணந்து அவளிடம் நூறு புத்திரர்களை அடைந்தார்.
அவர்களில் மூத்தவரான மஹாயோகி பரதரினால் இந்த அஜநாப வர்ஷம் பாரதவர்ஷம் என்று பெயர் பெற்றது.
ரிஷபரின் புத்திரர்களுள் ஒன்பது பேர் சிறந்த பக்தர்களாக விளங்கி பக்தியை பரப்புவதில் ஈடுபட்டனர். அவர்களுடைய உபதேசங்கள் பதினோராவது ஸ்கந்தத்தில் நவயோகி சம்வாதம் என்ற தலைப்பின் கீழ் கூறப்பட்டுள்ளது
, எண்பது பேர் பிதாவின் உபதேசத்தைக் கேட்டு பிராமண தர்மத்தை அனுஷ்டித்து வேத மார்கத்தை பின்பற்றினர்.
அடுத்த அத்தியாயத்தில் ரிஷபரின் உபதேசமும் அதற்குப்பின் அவர் அவதூதராக ஸஞ்சரித்ததும் சொல்லப்படுகிறது.
Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam
நாரத பக்தி சூத்ரம் -10
சூத்ரம் 10
அன்யாஸ்ரயாணாம் த்யாக: அனந்யதா
முன் சூத்ரத்தில்,சொல்லப்பட்ட அனந்யதா என்பதன் விளக்கம்.
அனந்யதா என்பது பக்தி ஒன்றே முக்கியமாகக் கொண்டு இறைவன் ஒருவன் மீதே நம்பிக்கை வைத்து இருப்பது.
விபீஷணன் சொல்கிறான், 'த்யக்த்வா புத்ராம்ஸ்ச தாராம்ஸ் ச ராகவம் சரணம் கத: அதாவது பந்துஜனங்களை எல்லாம் விட்டு ராமனை சரணம் அடைகிறேன் என்று. இதுதான் அனந்யத்வம் என்பதற்கு உதாரணம்.
சங்கரர் ஹரிசரணாஷ்டகம் என்ற ஸ்தோத்ரத்தில் சொல்கிறார்,
ந ஸோதரோ ஜனகோ ஜனனீ ந ஜாயா
நைவாத்மஜோ ந குலம் விபுலம் பலம் வா
சம்த்ருச்யதே ந கில கோபி ஸஹாயகோ மே
தஸ்மாத் தவம் ஏவ சரணம் மம சங்கபாணே
இதன் பொருள் :
சகோதரனோ, தந்தையோ, தாயோ , மனைவியோ, மகனோ , பிறந்த குலமோ, மற்ற எதுவும் எனக்கு சகாயமாக இல்லை. அதனால் உன்னையே சரணம் அடைகிறேன் சங்க பாணியே.
பகவானை அடைவதற்கு பந்து மித்ரர்களோ அல்லது மற்ற எதுவோ உதவுவதில்லை. ஏநின்றால் இவை அனைத்தும் நம் பற்றை நீக்குவதற்கு பதிலாக அதிகரிககச் செய்கின்றன. அதனால் அவன் திருவடிகளில் சரணம் அடைவதன் மூலம்தான் அவனை அடையமுடியும். இதுதான் அனன்ய பக்தி என்பது.
எப்படி ஒரு பூனைக்குட்டி தாய்ப்பூனையையே நம்பி இருக்குமோ , எப்படி கூட்டில் உள்ள குஞ்சு தாய்ப்பறவை தனக்கு உணவு கொண்டுவந்து ஊட்டும் என்று நம்பி இருக்குமோ அது போல பந்துக்களையும் பிறரையும் இதர உலக வ்யவகாரங்களையும் நாடி இருப்பதை விட்டு இறைவனையே நம்பி அவன் விட்ட வழி என்று இருத்தல் என்பது இதன் பொருள்.
அப்படி என்றால் உற்றார் பெற்றார் எல்லோரையும் துறந்துவிட வேண்டுமா என்ற கேள்வி எழுகிறது. அதற்கு அடுத்த சூத்ரம் பதிலளிக்கிறது.
கண்ணினுட் சிறு தாம்பு - 1
'கட்டிப் போட்டால் தான் நீ வழிக்கு வருவாய் ''
எனக்கு கண்ணினுட் சிறு தாம்பு படித்து புரிந்து கொள்ள சற்று கால அவகாசம் தேவைப்பட்டது. ரெண்டு மூன்று நாளாக அன்னக்கூடை நிகழ்ச்சி (25.11.18) ஏற்பாட்டுக்காக ரொம்ப ஓடியாட வேண்டியிருந்ததால் மதுர கவி ஆழ்வாரை கவனிக்க முடியாமல் கணினியில் ஓய்வெடுக்க வைத்து நேற்றிரவு ஆழ்வாரை படித்து ரசித்ததில் பரம சந்தோஷம்.
பொதுவாகவே ஆழ்வார்களின் பாசுரங்கள்அழகு தமிழில் சமைக்கப் பட்டு மணம் வீசுபவை. எளிமையானவை. இனிய தமிழ்ச் சுவை கொண்டவை. அதிலும் நம்மாழ்வார் பாசுரங்கள் நெஞ்சை அள்ளுபவை. நம்மாழ்வாருக்கே தன்னை அர்பணித்துக் கொண்டவர் மதுர கவி ஆழ்வார். இந்த ஆழ்வாரின் கண்ணினுட் சிறு தாம்பு பத்தே பாசுரங்கள் ஆனாலும் கண்ணனை எப்படி சிறு தாம்புக் கயிறு கட்டுண்ணப் பண்ணியதோ, அதே போல் நம் நெஞ்சை கட்டிப் போடும் அழகிய தெய்வீக பாசுரங்கள்.
எல்லாம் குரு பக்தி ஒன்றிலேயே கட்டுப்பட்டவை. ஆசார்யன் தான் முழு முதல் தெய்வம் என்ற கோட்பாட்டை அழகிய தமிழில் காட்டுபவை. ஆச்சார்ய பக்தி பிரதானமானது என்பதை தெளிவிக்க, பிரபன்ன ஜன கூடஸ்தர் நம்மாழ்வாரின் மேல் பாடிய பாசுரங்கள்.
நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம் அனுஷ்டிக்கிறவர்களுக்கு சிஷ்ட ஆச்சாரம் எது என்பதை விளக்கும் பத்தே பாசுரங்கள் கண்ணினுட் சிறு தாம்பு. கண்ணனை மனதில் ஒரு கணம் நினைத்து கட்டுண்ணப் பண்ணிய கண்ணா என்று மனதால் பிரார்த்தித்து ஆசார்யனையே , நம்பியையே நம் ஆழ்வானாக, பரம்பொருளாக ஆராதித்து எழுதியவை. ஆங்கிலத்திலும் தமிழில் என் வழியிலும் என்னாலியன்றவரை அர்த்தம் புரிந்து கொண்டு நம்பியைப் பிரார்த்தித்து தந்துள்ளேன்.
கண்ணினுட் சிறு தாம்பினால் கட்டுண்ணப்
பண்ணிய பெரு மாயன், என்னப்பனில்
நண்னித் தென் குருகூர் நம்பி என்றக்கால்
அண்ணிக்கும் அமுதூரும் என் நாவுக்கே
''நான் சொல்வதைக் கேளுங்கள். உங்களுக்கும் தான் தெரியுமே, அந்த கண்ணன் சிறு பயல் எவ்வளவு விஷமம் செய்பவன். வெண்ணைய் திருடி, வகையாக மாட்டிக்கொண்டு அம்மா யசோதை அவனை ஒரு சிறு மணிக்கயிற்றால் அவன் வயிற்றை சுற்றி கட்டி மறு முனையை ஒரு பெரிய கல் உரலில் கட்டி அவனை நகர விடாமல் பண்ணினாளே. சகடாசுரனையே சிறு காலால் உதைத்து கொன்றவன், மூவுலகையும் ஈரடியால் அளந்தவன்; அவனால் அந்த மணிக்கயிற்றை அறுத்தெறிய முடியாதா?. தாய்ப் பாசத்தால் தன்னை கட்ட வைத்துக் கொண்டவன்.
அவன் ஒரு புறம் உரலோடு இருக்கட்டும். கண்ணா கண்ணா என்று அவன் பெயரை விட அங்கிருந்து தெற்கே குருகூரில் நம்மாழ்வார் என்று என் தெய்வம் இருக்கிறதே அதன் பெயரை குருகூர் நம்பி என்று ஒரு முறை சொல்லிப் பார்த்தால் சொன்ன நாக்கு பூரா அமிர்தத்தில் இனிக்கிறதே. இது என்ன ஆச்சர்யம். எங்கே சொல்லிப் பாருங்கள் நீங்களும் !
''நாவினால் நவிற்று இன்பம் எய்தினேன்
மேவினேன் அவன் பொன்னடி மெய்ம்மையே,
தேவு மற்றறியேன் குருகூர் நம்பி
பாவின் இன்னிசை பாடித் திரிவனே''
''என் வாழ்க்கை ரகசியம் சொல்லட்டுமா? மேலே சொன்னேனே குருகூர் நம்பியின் பேரைச்சொன்னதும் நாக்கு அமிர்தத்தில் இனித்தது என்று, விடுவேனா? அவர் பெயர் சொல்லிச் சொல்லி அமிர்தத்தில் இனிய ருசியில் திளைக்கிறேன், வாய்க்கு மட்டும் அமிர்தம் இருந்தால் போதுமா? அவரை அருகே சென்று கண்ணாரக் களித்தேன், தகதக என்று மின்னும் தங்கத் திருவடிகளில் சிரம் வைத்து தலை முதல் கால் வரை அமிர்த ருசியை அடைந்தேன், எனக்கு இனி வேறு தெய்வம் எதற்கு? போதும் இவர் ஒருவரே! அவரிடமிருந்து அமிர்தம் இப்படி அபரிமிதமாக பெற்றேனே எப்படி? அறிந்து கொண்டேன் .. ஆம் அவர் பாசுரங்கள் தான் அந்த ரகசியம். அவர் பாசுரங்களை பாடியே என் சொச்ச வாழ்வை இனிதாக அமிர்தமாக அனுபவித்து திரிவேன்.
ஆழ்வார் தொடர்வார்....
ஸ்ரீமத்பாகவதம் ஸ்கந்தம் 5
அத்தியாயம் 1
ப்ரியவ்ரத வம்சம்
பரீக்ஷித் வினவினார்.
முனிவரே பிரியவ்ரதர் சிறந்த பாகவதரும் ஆத்மஞானியும் ஆயிற்றே? அவர் எவ்வாறு க்ருஹஸ்த தர்மத்தை மேற்கொண்டார்? மனைவி மக்கள் என்ற பற்றுடையவருக்கு எஞ்ஞனம் கிருஷ்ண பக்தி சாத்தியமாகும்?
சுகர் கூறினார்.
ப்ரியவ்ரதர் நாரதருடைய உபதேசத்தால் ஆத்மஞானம் வரப்பெற்று சத்ரயாகத்தால் பகவானை ஆராதிக்க முற்பட்டார். ஆனால் ராஜ வம்சத்தில் பிறந்து ராஜ்யத்தை ஆள வேண்டிய அனைத்து குணநலன்களும் கொண்டிருந்ததால் அவருடைய தந்தையால் அரசபதவியை ஏற்கும்படி பணிக்கப் பட்டார். தந்தையின் ஆணையை மீறுவது என்பது முடியாத காரியம் என்று அறிந்தும் அவர் மனம் உலக வாழ்வை விரும்பவில்லை.
அப்போது பிரஜாஸ்ருஷ்டியை விரிவு படுத்த எண்ணம் கொண்ட பிரம்ம தேவர் அனைத்து தேவர்களுடனும் மகாரிஷிகளுடனும் அங்கு வந்தார். அங்கு வந்திருந்த நாரதராலும் ப்ரியவ்ரதராலும் பூஜிக்கபட்டார்.
பிரம்மா கூறியது
"ஜீவன் முக்தன் ஆனாலும் இந்த உடல் உள்ள வரையில் பிராரப்த கர்மத்தை அனுபவித்துக்கொண்டு தேக யாத்திரையை கடக்க வேண்டும். ஆனாலும் இவ்வுலக சுகத்தை நாடாதவனாக இருந்தால் வேறு ஜன்மம் இல்லை. இந்த்ரியங்களை ஜெயிக்காதவன் வனத்தில் தவம் செய்யப்போனாலும் உட்பகையான காம க்ரோதாதிகள் அவனை ஜெயித்துவிடும். அதனால் அவற்றை க்ருஹஸ்தாஸ்ரமத்தில் இருந்து கொண்டே ஜெயிக்க வேண்டும். நீ பரந்தாமனின் பாதமாகிற ஸ்திரமான கோட்டைக்குள் இருந்துகொண்டு உட்பகையை வென்றவன்.,ஆதலால் நீ பயமின்றி பகவானால் கொடுக்கப்பட்ட போகங்களை பற்றின்றி அனுபவித்தபின் எல்லாவற்றையும் துறந்து ஆத்மாவில் லயிக்கலாம்.
பிரம்ம தேவரின் ஆக்ஞைப்படி ப்ரியவ்ரதர் ஸ்வாயம்புவமனுவால் அரசராக்கப்பட்டு பற்றற்றவராக ஆட்சி புரிந்தார். பின்னர் விஸ்வகர்மா என்னும் பிரஜாபதியின் மகளான பர்ஹிஷ்மதியை மணந்து அவளிடத்தில் தனக்கு சமமான பத்து புத்திரர்களையும் ஊர்ஜஸ்வதி என்ற பெண்ணையும் பெற்றார். அந்த பத்து புத்திரர்களில் மூவர் பிறவியிலிருந்தே ஆத்ம ஞானிகளாக இருந்தனர்.
மற்ற ஏழு புதல்வர்கள் ஜம்புத்வீபம் முதலிய ஏழு த்வீபங்களுக்கு அதிபதியானார்கள் . ஊர்ஜஸ்வதி என்ற பெண்ணை சுக்ராச்சாரியாருக்கு மணம் செய்து கொடுத்தார். அவளிடத்தில் சுக்ராச்சாரியாருக்கு தேவயானி என்ற புதல்வி பிறந்தாள்.
ப்ரிய்வ்ரதரின் இன்னொரு மனைவியிடத்தில் மூன்று புதல்வர்கள் தோன்றினர். இவர்கள் உத்தவன் , தாமஸன், ரைவதன் என்ற மன்வந்தராதிபதிகள் ஆனார்கள்.
சூரியன் மேரு மலையைச் சுற்றி வரும்போது ப்ரியவ்ரதர் தன் தேரில் சூரியனுடன் சுற்றி வந்தாராம். அந்தத் தேரின் சக்கரம் ஏற்படுத்திய பள்ளங்களே ஏழு சமுத்திரங்கள் ஆயின என்றும் அதனால் பிரிக்கப்பட்ட பூமியே ஜம்புத்வீபம் முதலிய ஏழு கண்டங்கள் ஆயின என்றும் கூறப்படுகிறது.
ஜம்புத்வீபம் என்பது தற்போதைய ஆசியா. இதைப் பற்றி விவரமாகப் பின்னால் கூறப்படுகிறது.
இவ்விதம் பூமியை புதல்வர்களுக்குப் பிரித்துக் கொடுத்துவிட்டு ப்ரியவ்ரதர் நாரதரின் உபதேசப்படி துறவறம் பூண்டார்
ஐந்தாம் வேதம் J.K. SIVAN
மஹா பாரதம்
''வாதாபி ஜீர்ணாபி''
மகரிஷி வைசம்பாயனர் தொடர்ந்து ஜனமேஜயனுக்கு சொல்கிறார்:
"யுதிஷ்டிரன், லோமசர், தௌமியர் மற்றும் அனைவரும் நைமிஷம் நீண்ட நேரம் நடந்தபின் ஒரு நாள் விடிகாலை நைமிஷம் அடைந்தார்கள். பித்ருக்கள், பிராம்மணர்கள் ஆகியோருக்கு ப்ரீதி செய்தார்கள். கன்யாதீர்த்தம், அச்வதீர்தம், கோ தீர்த்தம்ஆகியவையில் ஸ்நானம் செய்தார்கள். பிரயாகை, கங்கை யமுனை சங்கமத்தில் ஸ்நானம், வேதி தீர்த்தம், கயா, மகாநதி, பிரம்ம ஸாரா என்றெல்லாம் தேடிச் சென்று மனதும் உடலும் குளிர ஸ்நானம் செய்து, தேவ, பித்ரு கடன்களை ஸ்ரத்தையாக செய்தார்கள். அங்கிருந்து அகஸ்தியர் ஆஸ்ரமம் சென்றார்கள்.
'' யுதிஷ்டிரா, இதோ பார் இங்கு தான் அகஸ்தியர் வாதாபியைக் கொன்றார்'' என்று லோமசர் கையை நீட்டி ஒரு இடத்தை காட்டினார்.
' மகரிஷி ஏன் அகஸ்தியர் வாதாபியை கொன்றார் என்ற விருத்தாந்தம் கூறவேண்டும்''
லோமசர் நீளமாக சொன்னதை சொன்னதை இங்கே சுருக்கமாக தருகிறேன் :
''மணிமதி நகரத்தில், இல்வலன் என்று ஒரு ராக்ஷசன். அவன் தம்பி வாதாபி. ஒரு முனிவரிடம் அந்த ராக்ஷசன் ''சுவாமி எனக்கு இந்திரன் போல் ஒரு பிள்ளை வேண்டும். அனுக்ரஹம் செய்யுங்கள்'' என்றான். அவர் அவ்வாறு வரமளிக்கவில்லை. இல்வலன் கோபம் கொண்டு அன்று முதல் ரிஷிகள்-பிராமணர்களை கொல்ல தொடங்கினான். இதை ஒரு நாடகமாடி ரசித்தான். அந்த திட்டம் என்னவென்றால், இல்வலன் வாதாபியை ஒரு ஆடாக உருமாற செய்வான். வாதாபியும் நினைத்த உருமாறும் ராக்ஷஸன் அல்லவா? ஆகவே கொழுத்த ஆடாக மாறிவிடுவான்.
இல்வலன் ரிஷி-பிராமணர்களை வரவழைத்து, உபசரித்து, அவர்களுக்கு போஜனம் செய்விப்பான். அந்த ஆகாரத்தில் வாதாபி உள்ளே இருப்பான். ரிஷிகள்-பிராமணர்கள் வயிற்றில் அவன் ஆகாரமாக சென்றவுடன், ரிஷிகளுக்கு தாம்பூல உபச்சாரம் செயது சிரமபரிகாரம் செய்விப்பான். பிறகு இல்வலன் '' வாதாபி வெளியே வா'' என்பான். உடனே கூரான கொம்புள்ள ஆடாக ரிஷி-பிராமணர்கள் வயிற்றை பிளந்து, கிழித்துக்கொண்டு வாதாபி வெளியே வருவான். ரிஷிகள் பிராமணர்கள் வயிறு கிழிந்து ஸ்தலத்திலேயே மரணமடைவார்கள். இல்வலன், வாதாபி இருவரும் சிரித்து மகிழ்வார்கள். இது தான் இல்வலன்-வாதாபி விளையாட்டு. இப்படியே நிறைய ரிஷிகள் பிராமணர்கள் மாண்டார்கள்.
இதற்கிடையில், அகஸ்தியர் தமது முன்னோர், அகஸ்தியர் கல்யாணம் செயது கொள்ளாததால் வம்சம் விருத்தி அடையாததால் பித்ருலோகம் செல்ல முடியாமல் புத் என்கிற நரகத்தில் உழல்வதை கண்டு தவிப்பதை பார்க்கிறார். உடனே லோபாமுத்ரையை மணந்துகொள்கிறார். அவளுக்கு தேவையான ஆபரணங்களை அளிக்க அவரிடம் செல்வம் இல்லை. ஒரு அரசனை அணுக, அவன் ''மகரிஷி நீங்கள் இங்கே இல்வலன் என்ற மிகுந்த செல்வம் உள்ளவரிடம் செல்லுங்கள். அவனைக் கேட்டால் கிடைக்கும் என, அவனிடம் செல்கிறார் அகஸ்தியர்.
இல்வலன் குள்ளமாக குண்டாக எதிரே நிற்கும் அகஸ்தியரைப் பார்த்தான். அகஸ்தியர் நல்ல ரிஷி இன்று வசமாக நம்மிடம் தானே வந்து அகப்பட்டார் அவரைக் கொல்லலாம் என திட்டமிட்டான். அவனும் வாதாபியும் வழக்கம்போல் அவரை உபசரித்து போஜனம் செய்விக்கிறார்கள். அவருடைய உணவில் வாதாபி உள்ளே புகுந்து அவர் வயிற்றை நிரப்பினான்.
''அகஸ்திய ரிஷியே , வயிறு நிறைய உண்டீர்களா?'' என்று பவ்யமாக கேட்டான் இல்வலன்.
''ஆமாம் அப்பனே மிகச் சிறந்த உணவு கொடுத்தாய், வயிறு நிறைந்தது என்று வயிற்றைத்தொட்டு நன்றாக தடவினார் அகஸ்தியர்''
''அப்படியா சேதி, இப்போது பாருங்கள் என்று சிரித்து விட்டு ''வாதாபி வெளியே வா!!'' என்று வழக்கம்போல் கூப்பிட்டான் இல்வலன்.
'' ஒரு ஏப்பம் தான் பதிலாக அகஸ்தியரிடம் இருந்து வந்தது''
''வாதாபி, வாதாபி. வா வெளியே'' என்று கத்தினான் இல்வலன்.
''ஏனப்பா உன் தம்பி வாதாபியை கூப்பிடுகிறாய், எங்கே அவன் ?
''நீங்கள் சாப்பிட்ட உணவில் கலந்து உங்கள் வயிற்றில் கூரான கொம்புகள் ஆண்ட ஆடாக உள்ளான். இப்போது உங்கள் வயிற்றைக் கிழித்துக்கொண்டு வருவான். பார்க்க தான் நீங்கள் இருக்க மாட்டீர்கள்'' என்று சிரித்தான் இல்வலன்.
'' ஓ அப்படியா. என் உணவாக வாதாபி என் வயிற்றில் இருந்தானா. அடேடே அவன் ஜீர்ணாபி'' --வாதாபி ஜீரணமாகி விட்டானே. எப்படி வருவான், அவன் தான் என் ரத்தத்தில் கலந்துவிட்டானே'' என்று சிரிக்கிறார் அகஸ்தியர்.
இல்வலன் நடுங்கிவிட்டான். கைகூப்பி அகஸ்தியரை வணங்கி நான் செய்த தவறுக்கு மன்னிக்கவேண்டும். எனக்கு கட்டளையிடுங்கள்'' என்கிறான்.
''உன்னுடைய செல்வத்தை எல்லோருக்கும் அளித்து உன் பாபத்திற்கு பரிகாரம் தேடு'' என்கிறார்.
அகஸ்தியரும் லோபாமுத்ரைக்கு ஆபரணங்கள் வழங்கி மகிழ்வித்து அவர்களுக்கு சந்ததி பிறந்து அவரது முன்னோர்கள் ''புத்'' என்ற நரகத்திலிருந்து விடுபட்டனர். வாழ்த்தினர் என்று கதை செல்கிறது.
அகஸ்தியர் ஆஸ்ரமம் அருகே பாகீரதி நதி நீண்டு ஒரு பெரிய சர்ப்பமாக மலை முகடுகளிடையே பின்னிப் பின்னி ஓடுகிறது.
தீர்த்த யாத்திரை தொடர்கிறது.
நாரத பக்தி சூத்ரம் - 9
சூத்ரம் 9
தஸ்மின் அனன்யதா தத்விரோதிஷு உதாஸீனதா ச
முன் சூத்திரத்தில் சொன்ன துறவுஎன்பதில்இறைவனிடத்தில்கருத்தொருமித்த பக்தியும், அனன்யதா, அதற்கிடையூறான தத் விரோதிஷு, எல்லாவற்றையும் உதாசீனப்படுத்துதலும் உதாசீனதா, அடங்கும்.
உண்மையான பக்தன் உலக இச்சைகளில் நாட்டம் கொள்வதில்லை. ஏனென்றால் அவன் இதயம் முழுதும் இறைவனே நிறைந்துள்ளான். மற்றவை எதையும் ஒரு பொருட்டாகக் கொள்வதில்லை.
விருப்பு வெறுப்பு அற்றநிலை.
கீதையில் பகவான் எந்த விதமான பக்தன் தனக்கு பிரியமானவன என்று சொல்கிறார்.
ஸம: சத்ரௌ ச மித்ரே ச ததா மானாபமானயோ:
சீதோஷ்ண ஸுகதுக்கேஷு சம: சங்க விவர்ஜித:
துல்யநிந்தாச்துதிர் மௌநீ ஸந்துஷ்டோ யேனகேனசித்
'எவன் விரோதி நண்பன் என்ற பாகுபாடின்றி , கௌரவம் அவமானம் இரண்டையும் பொருட்படுத்தாது வெப்பம் குளிர் இவைகளை சமமாக பாவித்து மௌனமாகவும் திருப்தியுடனும் இருக்கிறானோ அந்த பக்தன் எனக்கு பிரியமானவன். '
சங்கரர் பஜகோவிந்தத்தில் , யல்லபதே நிஜகர்மோபாத்தம் வித்தம் தேன வினோதய சித்தம் பஜ கோவிந்தம்,'என்கிறார்.
இதன் பொருள்,
உன் கர்மபலனாக எது வந்தாலும் நிறைவுடன் ஏற்றுக்கொண்டு கோவிந்தனை துதி.
மேலும் ஓர் அருமையான சித்திரம் பஜகோவிந்தத்தில் காண்கிறோம்.
ஸுரமந்திரதருமூல நிவாஸ: சய்யா பூதலம் அஜினம் வாஸ;
சர்வபரிக்ரஹபோகத்யாக: கஸ்ய சுகம் கரோதி விராக:
எல்லபற்றுகளையும் விட்டவன் எப்படி இருப்பான்? கோவில் வாசலில் உள்ள மரத்தடியில் வாசம், தரையில் படுக்கை உடுப்போ மரவுரி. இதற்கு மேல் சுகம் எது என்கிறார்.
திருவள்ளுவர் 'வேண்டாமை அன்ன விழுச்செல்வம் ஈண்டில்லை,' ஆண்டும் அஹ்தொப்பதில்,' ஒன்றும் வேண்டாமை என்பது பெரும் செல்வம் அதற்கு ஈடு இணை இல்லை என்கிறார்.
இதற்கு உதாரணம் நம் நாட்டிலும் பிற நாட்டிலும் கூட பல கூறலாம். நம் காலத்தில் வாழ்ந்த யோகிராம் சுரத்குமார் , ரமணர் முதலியோர்.
ஒரு சமயம் மாவீரன் அலெக்சாண்டர் டயோஜீனஸ் என்ற முற்றும் துறந்த மகானைப்பற்றி கேள்வியுற்று அவரைப் பார்க்கச் சென்றானாம். அங்கு அந்த மகான் ஒரு துருப்பிடித்த தொட்டியில் உட்கார்ந்து இருப்பதைக் கண்டு அவரிடம் உங்களுக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டான். அதற்கு அவர் "நீ சூரியவெளிச்சத்தை மறைத்துக்கொண்டு நிற்கிறாய். சற்று அகன்றால் போதும்". என்றாராம்.
இதுவே ஆசை அற்ற நிலைக்கு உதாரணம்
ஸ்ரீமதபாகவதம் ஸ்கந்தம் 4- அத்தியாயம் 31
ப்ரசேதஸர்கள் பல காலம் ஆட்சி செய்தபின்னர் விவேகமடைந்தவர்களாய் பகவானுடைய உபதேசத்தை மனதில் கொண்டு மனைவியிடம் புத்திரனை ஒப்படைத்து துறவறம் பூண்டனர். மேற்குக்கடலின் கரையில் பிரம்மா சாக்ஷாத்காரத்தின் பொருட்டு பிரம்ம சத்ரயாகத்தை மேற்கொண்டனர்.
பிராணன், மனம், இந்த்ரியங்கள் இவைகளை அடக்கி யோகத்தில் அமர்ந்த அவர்களைக் காண நாரத மகரிஷி வந்தார். அவரை உபசரித்த ப்ரசேத்ஸர்கள் ஞான சூரியனைப்போல் மனிதரின் மன இருளை விலக்கும் அவர் வந்தது தங்கள் பாக்கியம் என்று கூறி பகவானின் உபதேசத்தை உலக வ்யவஹாரத்தால் நன்கு நினைவு கூற இயலவில்லை என்று கூறி அவரை ஞானோபதேசம் அளிக்குமாறு வேண்டினர்., நாரதர் அவர்களுக்கு பக்தியை உபதேசித்தார்.
"மனித வாழ்க்கை பகவானின் சேவையாலேயே அர்த்தம் உள்ளதாகிறது. உயர்குடிப் பிறப்பு, யாக யக்ஞாதிகள், நீண்ட ஆயுள், சாஸ்த்ரஞானம், யோகம் தியானம்வாக்கு வனமாய் , இவை எல்லாமே பகவானுக்கு அர்ப்பணமாக செய்யவில்லை என்றால் வீணேயாகும்.
ஒரு மரத்தின் வேரில் நீர் ஊற்றினால் அடிமரம் கிளை எல்லாம் பயன்பெருவது போல பிராணனை ஆகாரத்தால் வலியுறச்செய்தால் இந்த்ரியங்கள் பலமடைவது போல அச்சுதனை பூஜை செய்தால் அனைவரையும் பூஜைசெய்ததற்கு ஒப்பாகும்.
சூரியனிடம் இருந்து வரும் மழை மறுபடி ஆவியாக சூரியனைச்சென்றடைவது போல் , மண்ணிலிருந்து வந்த எல்லாம் கடைசி மண்ணோடு மண்ணாவது போல., இந்த சிருஷ்டி எல்லாமே ஹரியிடம் இருந்து வந்து திரும்ப அவரிடமே ஐக்கியம் ஆகின்றது.
இந்த பிரபஞ்சம் முழுவதும் பகவானின் ஸ்தூலமான வெளிப்பாடு. அவனன்றி இவ்வுலகில்லை. சர்வ வ்யாபியாகவும் அந்தராத்மாவாகவும் உள்ளும் வெளியும் வியாபித்துள்ள பகவானை த்யானிப்பீர்களாக.
எல்லா உயிர்களிடமும் தயையுடன் இருந்து கிடைத்ததில் திருப்தி அடைந்து இந்தியங்களை அடக்கினவருக்கு பகவானுடைய அருள் விரைவில் கிடைக்கும்.
தன்னையே அரும் செல்வம் என நினைக்கும் பக்தர்களிடம் அன்புள்ள பகவான் கல்வி,செல்வம், தொழில் இவைகளால் கர்வம் கொண்டு படாடோபமாக பூஜை செய்பவர், சாதுக்களுக்கு தீங்கிழைப்பவர் இவர்களுடைய பூஜையை பகவான் ஏற்பதில்லை.
மைத்ரேயர் கூறினார்.
பிரசேதசர்களிடம் இவ்வாறு பகவானுடைய பெருமையைக் கூறிவிட்டு நாரதர்பிரம்மலோகம் சென்றார். பிரசேதஸர்களும் ஹரிசரணதியானத்தால் பரம பதம் எய்தினர்.
பிறகு சுகர் பரீக்ஷித்திடம் "இதுவரை உத்தானபாத்ருடைய வம்சம் உமக்கு வர்ணிக்கப் பட்டது. இனி பிரிய வ்ரதருடையவம்சத்தைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ளும்." என்று கூறினார்.
நான்காவது ஸ்கந்தம் முடிவுற்றது
Om shree gurubhyo namaH !
Starting a new beginner level samskritam class on 13-Jan-2019 via Skype (Every Sunday at 9:30 AM USA Central Time, for an hour. Unfortunately, due to time zone differences, these classes will not be suitable for India based students.)
Details are here: https://tinyurl.com/arsha-vidya
