For want of a nail the shoe - Sanskrit translation

I ॐ श्री गुरुभ्यो नमः।

I वन्दे संस्कृतमातरम् I

कीलाभावान्नोपयुक्तं खुरत्रं तस्याभावान्नोपयुक्तस्तुरङ्गः

अश्वाभावात् प्राचलन्नैव सादी युद्धे हानिः प्राभवत् साद्यभावात् ।

युद्धे घातात् राज्यमेव प्रणष्टं कीलाभावादेव राज्यस्य नाशः

स्वल्पाभावात् संभवेत् सर्वनाशः हन्तानूह्या हेतुकार्यप्रणाली ॥

Based on the Nursery Rhyme:

For want of a nail the shoe was lost.

For want of a shoe the horse was lost.

For want of a horse the rider was lost.

For want of a rider the battle was lost.

For want of a battle the kingdom was lost.

And all for the want of a horseshoe nail.

Silver daanam - If you donate silver , then…??

Courtesy:Sri.P.R.Kannan

*दशदानानि* 

 *रौप्यदानम्* 

ரௌப்யதானம்

रुद्रनेत्रसमुद्भूतं रजतं पितृवल्लभम् ।

पितृप्रीतिकरं नित्यं अतः शान्तिं प्रयच्छ मे ॥

समस्तपापक्षयपूर्वकं शिवविष्णुपितृप्रीतिसिद्धये इदं रजतं पितृदैवत्यं सदक्षिणाकं ब्राह्मणाय तुभ्यमहं संप्रददे न मम ।

 

ருத்ரநேத்ரஸமுத்பூதம் ரஜதம் பித்ருவல்லபம் |

பித்ருப்ரீதிகரம் நித்யம் அதஃ ஶாந்திம் ப்ரயச்ச மே ||

ஸமஸ்தபாபக்ஷயபூர்வகம் ஶிவவிஷ்ணுபித்ருப்ரீதிஸித்தயே இதம் ரஜதம் பித்ருதைவத்யம் ஸதக்ஷிணாகம் ப்ராஹ்மணாய துப்யமஹம் ஸம்ப்ரததே ந மம |

 

 

வெள்ளி சிவபெருமானின் கண்ணிலிருந்து உண்டானது, பித்ருக்களுக்கு மிகவும் பிடித்தது. நித்தியமானது. பித்ருக்களின் பிரீதியை வழங்குவது. இதனை நான் தானம் செய்வதால் எனக்கு மனச்சாந்தியை அருளுவீராக.

எல்லா பாவங்களையும் போக்கக்கூடிய, பித்ருதெய்வத்துக்கு உகந்த இந்த வெள்ளியை, சிவன், விஷ்ணு மற்றும் பித்ருக்களின் பிரீதியை வேண்டி, நான் தக்ஷிணை மற்றும் தாம்பூலத்துடன், பிராம்மணராகிய தங்களுக்கு அளிக்கிறேன். இனி இது என்னுடையதல்ல.

 

 *Roupyadanam* 

Silver was born of the eyes of Sri Siva. It is dear to Pitrus, is eternal and grants the grace of Pitrus. Hence by giving Dana of this Silver, may you grant me inner peace of mind.

I am giving in Dana this Silver (Roupya), which destroys all sins and is pleasing to Pitru Devatas, for obtaining the grace of Siva, Vishnu and Pitrus, with Dakshina and Tambula to you, brahmana; this is no more mine.

chitragupta - Where is he? How does he know your secrets?

ஜாக்கிரதை சித்ரகுப்தன் பார்த்துக்

கொண்டிருக்கிறான் J K SIVAN

பயந்த ஸ்வபாவம். ஒரு வார்த்தை அதிர்ந்து பேசாதவர் நாகநாதய்யர். நல்லவர். படித்தவர். அவருக்கு ஏன் இவ்வளவு கஷ்டம் மேலே மேலே படுத்துகிறதே. இது தான் தெய்வ சங்கல்பம். இதைத்தான் கர்ம பலன் என்பது. தீயவன் சொக்கியமாக சுபிக்ஷமாக இருப்பது அவன் முன்வினை நற்பயன். வெள்ளைக்காரனைப் போல் நமது அடுத்த தலை முறைக்கும் கடவுள் , மறுபிறப்பு, கர்மா என்பதில் நம்பிக்கை இல்லாமல் நூறு கேள்விகள்.

ஸ்வர்கம் நரகம் என்பவை அவனவன் தானே உண்டாக்கிக் கொள்வது தான். வெகுகாலமாக சித்ர குப்தன் என்பவன் ரிட்டையர் ஆகாமல் இன்னும் எல்லோர் கணக்கையும் கமா , முற்றுப்புள்ளி விடாமல் கவனித்து எழுதி என்ன தண்டனை எமதர்மனின் ரூல் பிரகாரம் என்று நிறைய எண்ணெய் சட்டிகள் கொதிக்க வைத் துக் கொண்டு நமக்காக காத்திருக்கிறான் என்ற பயம் அநேகருக்கு இன்னும் இருக்கிறது. மூச்சை விட்டு இங்கிருந்து போகிற ஜீவன் கையைக் கட்டிக்கொண்டு எமன் முன்னால் நிற்க அவனது பூலோக வாழ்க்கை நிகழ்வுகளை ஒன்று விடாமல் சித்ர குப்தன் தனது நோட் புக்கிலிருந்து படிப்பான்.

''அடாடா, நாம் இதெல்லாமா இப்படி யெல்லா மா செய்தோம். யாருக்கும் தெரியாது என்று நினைத்தோமே, இந்த பயல் சித்ரகுப்தன் எப்படி பார்த்துவிட்டான்?'' என்று திகைக்க, நமது கர்மத்துக்கு, செயலுக்கேற்ப ஸ்வர்கமோ நரகமோ நிச்சயம். கோடானு கோடி ஜனங்களின் வாழ்க்கை விஷயங்களை எப்படி சி.கு. எழுதுகிறான்? விஞ்ஞான பூர்வமாக அவன் இல்லவே இல்லை.

ஸமஸ்க்ரிதத்தில் சித்ர குப்தன் என்றால் '' மறைந்திருக்கும் உருவம்''. எனவே சி .கு. ஒவ்வொருவர் மனத்திலும் மனசாக்ஷியாக இருப்பவன். நாம் செய்யும், நினைக்கும், நல்லது கெட்டது தான் கர்மா. அது நமக்குத் தெரிந்தும் தெரியாமலும் நடக்கிறது. அதற்கேற்ப பலனை அனுபவிக்க வேண்டாமா?

ஒரு விஷயம் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். நமது புத்தி நான் என்ன செய்கிறோமோ அதை எல்லாம் செய்ய வைக்கிறது. ''சித்தம்'' என்பது பழக்கவழக்கம், செய்முறை, நமது குணாதிச யங்களை நிர்ணயிப்பது. ''அஹங் காரம்''என்பது நாம் நமது நான் என்ற சமாச்சாரங்கள் அதிகாரி அதை தான் ஆங்கிலத்தில் ''ஈகோ(Ego என்கிறோம். சித்தத்தோடு ரொம்ப நெருங்கிய உறவு. உடல் நீத்தபிறகும் ஜீவனோடு ஒட்டிக் கொண்டு பயணம் செய்வது. இது தான் ஐயா சித்ரகுப்தன் நமக்குள் இருப்பவன். மனதின் உட்கட்டு செயல்பாடுகள் . நாம் செய்த அத்தனை காரியங்களையும் பதிவு செய்துகொள்வது. ஸம்ஸ்காரம் அன்று வடமொழியில். உலகத்தில் எத்தனை உயிரினங்கள் உண்டோ அத்தனை சித்ரகுப்தர்கள் . மனித மனம் எத்தனையோ கம்ப்யூட்டர்களை விழுங்கி ஏப்பம் விடும்

How was the feast? - Kannamudu koyil... Interesting interpretation

நம் நண்பர் ஒருவர் மற்றொரு நண்பர் விரும்பி அழைத்ததன் பேரில் அவர் இல்லத்து விருந்துக்குப் போயிருந்தார்

நம் நண்பர் விருந்து சாப்பிட்டு முடிந்தவுடன் அவரது நண்பரான விருந்திட்டவர்

ஸ்வாமி தளிகை  எப்படியிருந்தது என கேட்க

விருந்துண்ட நம் நண்பர் இப்படி பதிலுரைத்தாராம்

கண்ணமுது கோயில்

கறியமுது விண்ணகர்

அந்நமுது வில்லிபுத்தூர் ஆனதே

எண்ணும் சாற்றமுது மல்லை

குழம்பமது குருகூர்

பருப்பதனில் திருமலையே பார் என 

விருந்திட்டவர் மகிழ்ந்து போய் ஆஹா நம் விருந்து திவ்யதேசங்களுக்கு ஒப்பாக இருந்துள்ளதே என பெருமைபட்டு கொண்டு அவருக்கு தாம்பூலம் கொடுத்து அனுப்பினாராம்

நண்பர் இதை நம்மிடம் கூறி ஸ்வாமி நமக்கு விருந்திட்டார்க்கு நம் பதில் புரிந்ததா என தெரியவில்லை உமக்கு புரிந்ததா என கேட்க

அடியேன் சிரித்துகொண்டே

திருக்கண்ணமுது( பாயசம்) கோயில் (ஸ்ரீரங்கம் கோவிலில் மண்சட்டியில் செய்வதால் சற்று அடிப்பிடித்தல் உண்டு) அடி பிடித்திருந்ததா 

கறியமுது விண்ணகர்  அதாவது சமத்காரமாக விண்ணகரில் இருப்பவன் உப்பிலிப்பன் So கறியமுதில் உப்பு இல்லை

அன்னமுது வில்லிப்புத்தூர் அதாவது ஶ்ரீவிலிபுத்தூரில் அன்னம் குழைந்து இருக்குமாம் ஆக குழைந்தன்னம்

சாற்றமுது மல்லை அதாவது கடலருகில் உள்ளது மல்லை சாற்றமுதில் உப்பு அதிகமாம்

குழம்பது குருகூர்

குருகூர் என்றாலே புளியும் ஆழ்வாரும் தானே இங்கே குழம்பில் புளி அதிகமாம்

பருப்பதில் திருமலை அதாவது பருப்பில் கல் ( திருமலை என்றாலே கல் தானே)இருந்தது என்று அர்தம் சரிதானே என கேட்க

அவர் சிரித்துக்கொண்டே ஜெய் ஶ்ரீராம் என்றபடிக்கே சென்றார்

அன்பர்களே நம்மை அன்போடு அழைத்து விருந்து தருபவர்களை விருந்தில் குறையிருந்தாலும் முகம் நோக அவர்களிடம் விருந்தை பற்றி குறை கூறாமல் அதையும் மறைபொருளாக சொல்வதே அழகு

ஜெய் ஶ்ரீராம்!

Sri Chandrasekaramrutham -Periyavaa

Today's Sri Chandrasekaramrutham 

* ஈஸ்வரனுக்கு பஞ்சமுகம். நான்கு முகங்களிலும் நான்கு வேதங்களை ஸ்வாசமாகவும், ஐந்தாவதாக ஓம்கார சப்தத்தை எழுப்புவது ஊர்த்வ முகம்.

* அம்பாளுடைய கடாக்ஷம் இருந்தால், காமத்தை உண்டு பண்ணும் வஸ்துவாலும் காமத்தை உண்டாக்க முடியாது.

* ஈஸ்வரன் அம்மையாகவும் அப்பனாகவும் இருப்பதால் அம்மையப்பன் என்று பெயர் வந்தது.

* அம்பாளுடைய சரணாரவிந்தம் ஒன்றிலே நம் மனம் எப்போதும் இருப்பது ஒன்று தான் சிரஞ்சீவித்தனம்.

* ஒரே பரம்பொருள் தான் தாயாகவும், தந்தையாகவும் இருக்கிறது என்ற தத்துவத்தை அர்த்தநாரீஸ்வரத் திருக்கோலம் தெரிவிக்கிறது.

Varaha Avatar

       *தஸாவதாரம்* 

          *ஸ்ரீவராகவதாரம்* 

 *பகுதி 02* 

       என் கருவிலிருக்கும் சிசுவுக்கு எந்தவித ஆபத்தும் வராமல் இருக்க தாங்கள் தயவு காட்ட வேண்டும் எனக் கேட்டாள். திதியே! நான் எத்தனையோ முறை கூறியும் நீ காதில் போட்டுக் கொள்ளவில்லை. சந்தியா காலத்தில் உன் உதிரத்தில் சேர்ந்த கருவிலிருந்து இரண்டு பிள்ளைகள் பிறப்பார்கள். அவர்கள் அரக்க குணம் உடையவர்களாக தர்ம விரோதமான காரியங்களில் ஈடுபட்டு மூவுலகையும், தேவர்களையும் துன்புறுத்துவார்கள். அப்போது பெருமாள் அவதாரம் எடுத்து அவர்களை வதம் செய்வார் என்றார் கஸ்யபர். சுதர்சனத்தை கையில் ஏந்திய பரந்தாமன் கையில் என் பிள்ளைகள் மரணமாவதில் எனக்கு ஒரு குறையும் இல்லை, எனினும் அந்தணராகிய உங்கள் சாபத்துக்கே நான் அஞ்சினேன் என்று அழுதாள். 

        திதியே! கவலை வேண்டாம், இப்போது நீ பரந்தாமனிடத்தும், சிவபெருமானிடத்தும், என்னிடத்திலும் கொண்ட பக்தியால் உன் பிள்ளைகளில் ஒருவனுக்குப் பிறக்கும் பையன் ஹரி பக்தியில் சிறந்தவனாக இருப்பான். அவன் மேலானவர்களுக்கும் மேலானவனாக இருந்து புகழ் பெறுவான் என்றார். இதைக் கேட்ட திதி தன் பிள்ளைவழிப் பேரனாவது ஹரி பக்தனாக இருக்கிறானே என சந்தோஷமடைந்தாள். கரு உருவாகி வளர்ந்தது. பிள்ளைகள் பிறந்தால் தேவர்களுக்கு இடையூறு ஏற்படுமே என்றெண்ணிய திதி அப்பிள்ளைகளை நூறு வருடங்கள் வயிற்றில் சுமந்தாள். அதனால் அந்தக் கருவின் ஒளி எங்கும் பறந்து விரிந்து சூரிய சந்திரனின் ஒளியை மங்க வைத்தது. நாலாத் திசையும் இருண்டன. இதைக் கண்ட தேவர்கள் பிரம்மனிடம் முறையிட்டனர்.பிரம்மன் அவர்களிடம் தேவர்களே! ஒரு நாள் என் மனத்தினால் தோற்றுவிக்கப்பட்ட என் புதல்வர்களான சனகாதி முனிவர்கள் நாராயணனை தரிசிக்கச் சென்றனர். அப்போது அவர் வாயிற்காப்பாளர்களாக ஜெய, விஜயர் இருந்தனர்.

        நாராயணனை தரிசிக்க விடாமல் தடுத்த காரணத்திற்காக முனிவர்களின் சாபத்திற்கு ஆளாகினர். தங்கள் தவறை உணர்ந்த ஜெய, விஜயர்கள் நாங்கள் தண்டனை அனுபவிக்கும் காலத்திலும் ஸ்ரீமந் நாராயணனையே நினைக்க வேண்டும் என்று வேண்டினர். இதை அனைத்தும் கவனித்துக் கொண்டிருந்த நாராயணன் முனிவர்கள் முன் தோன்றினார். முனிவர்களே! பக்தர்களாகிய உங்களுக்குச் செய்த அபசாரம் கண்டிக்கத்தக்கது. அது மட்டுமல்ல. என் ஊழியர்கள் அறியாமல் செய்த பிழைக்கு நான் பொறுப்பேற்கிறேன், அவர்கள் அதி சீக்கிரமே பூமியில் ஜனித்து சாபம் நீங்கி என் திருவடிகளை சரணடைய வேண்டும் என்றார்.

       உடனே முனிவர்கள் இவர்கள் இருவரும் வெகுசீக்கிரமே அரக்கர்களாக பிறந்து உன்னை அடைவார்கள் என்றார். இவர்கள் தான் இப்போது திதியின் கருவில் இருக்கும் ஜெய, விஜயர்கள் என்று சொல்லி முடித்தார். திதி நூறு வருடங்கள் சென்றதும் இரட்டைக் குழந்தைகளைப் பெற்றாள். அவர்கள் பூமியில் ஜனனம் ஆகும் போது பல கெட்ட சகுனங்கள் பூமியின் தோன்றின. முதலில் பிறந்தவன் ஹிரணிய கசிவு என்றும், இரண்டாவது பிறந்தவன் ஹிரண்யாட்சன் என்றும் பெயரிடப்பட்டனர். விரைவிலேயே அவர்கள் பூதாகாரமாக மலை என வளர்ந்து நின்றனர். அவர்கள் செய்த அட்டூழியங்களைக் கண்டு மூன்று உலகமும் நடுங்கியது. இதற்கு காரணம் பிரம்மாவிடம் யாருக்கும் இல்லாத பராக்கிரமத்தைக் கேட்டுப் பெற்ற வரத்தின் விளைவே ஆகும். ஹிரண்யாட்சன் தேவர்களை ஓட ஓட விரட்டினான். மிகவும் துன்புறுத்தினான். இதனால் தேவர்கள் அனைவரும் காணாமல் போயினர். இவன் அவர்களைத் தேடி பாதாள லோகத்திற்கு செல்ல சமுத்திரத்தில் மூழ்கினான். சமுத்திர ராஜனான வருணனை யுத்தத்திற்கு அழைத்தான். ஹிரண்யாட்சனிடம் யுத்தம் செய்து பலன் எதுவும் இல்லை, பிரம்ம வரத்தால் பராக்கிரமம் கொண்ட இவனை ஜெயிக்க முடியாது என்பதை வருணன் உணர்ந்தான். அசுர முதல்வனே! உன் பராக்கிரமத்தை நான் பாராட்டுகிறேன். தினவு எடுக்கும் உன் தோள்களுக்கு சிறந்த விருந்து தர ஸ்ரீ ஹரி ஒருவராலே முடியும். நீ அவரைத் தேடிச் சென்று உன் விருப்பத்தை நிறைவேற்றிக் கொள் என்று தந்திரமாக பதில் கூறினான். வருணன் இவ்வாறு சொன்னதும் ஹிரண்யாட்சன் கதையை சுழற்றிக் கொண்டு கர்ஜனை செய்த வண்ணம் ஹரியைத் தேடி புறப்பட்டான். அவன் வைகுண்டத்தை நோக்கிப் போகும் சமயம் அவனை நாரதர் தடுத்தார். 

        அசுர தலைவனே! உன்னிடம் கொண்ட அச்சத்தால் தேவர்கள் எங்கோ ஓடி ஒளிந்தார்களே, நீ இப்போது எங்கே போகிறாய், என்றார். நான் ஹரியைத் தேடி வைகுண்டம் போகிறேன். அங்கே போனால் தான் தினவு எடுக்கும் என் தோள்களுக்குத் தகுந்த தீனி கிடைக்கும் என நினைக்கிறேன்! என்றான். நல்ல காரியம் செய்யப் போகிறாய், ஆனால் நீ தேடிப் போகும் ஸ்ரீஹரி வைகுண்டத்தில் இல்லை. பாதாளத்தின் கீழ் அழுந்திக் கிடக்கும் பூமியை வெளிப்படுத்த சென்றிருக்கிறார். அப்படியா? இதோ பாதாள லோகத்திற்குப் போகிறேன் என்று சொல்லி விட்டு பாதாளத்திற்குள் புகுந்தான். அங்கே ஸ்ரீஹரி பகவான் வராக மூர்த்தியாக எழுந்தருளி தண்ணீருக்குள் ஆழ்ந்து கிடக்கும் பூமியைத் தமது கோரப்பற்களால் தாங்கி மேலேற்றிக் கொண்டு இருந்தார். இந்தக் காட்சியைக் கண்ட ஹிரண்யாட்சன் சிரித்தான். பன்றி வடிவில் இருந்த பகவானைக் கேலி செய்தான். பகவான் அவனுடன் யுத்தம் செய்ய ஆயத்தமானார். இரண்டு மலைகள் மோதுவது போல மோதிக் கொண்டனர். யுத்தத்தை நேரில் காண பாதாள லோகத்திற்கு தேவர்களுடன், பிரம்மா வந்து சேர்ந்தார். அண்ட சராசரங்களும் அப்போது கிடுகிடுத்தன. ஹிரண்யாட்சன் தன் கதையை எடுத்து ஹரியை நோக்கி வீசினான். அதை ஹரிபகவான் தன் சக்கராயுதத்தால் தடுத்தார். பின் ஹிரண்யாட்சனின் மாய லீலைகளால் லட்சக்கணக்கான அசுர கணங்கள் ஆயுதங்களோடு தோன்றின. தன் சுதர்சன சக்கரத்தால் அத்தனையையும் அழித்தார் ஹரி பகவான். 

         பிரம்மா அந்நேரம் ஹரியைப் பார்த்து, சந்தியா காலம் நெருங்குவதற்குள் அவனை அழித்து விடுமாறு கூறினார். ஹரியும் அவ்வாறே ஹிரண்யாட்சனின் காதோரம் லேசாக ஒரு தட்டு தட்டினார். அவன் விழிகள் பிதுங்கி மரம் போலச் சாய்ந்தான். அந்நேரம் தேவர்கள் ஸ்ரீஹரியைப் போற்றி துதித்துப் பாடினர். பாதாளத்தில் அழுந்து கிடந்த பூமியை வெளிக்கொணர்ந்து நிலை நிறுத்தினார். அவனுடன் யுத்தம் செய்ததால் அவர் உடல் முழுவதும் சூரியனைப் போல் சிவந்து காணப்பட்டது. பிரமாதியர் அப்பொழுதும் இடைவிடாது வேத தோத்திரங்கள் செய்தனர். அதைக் கேட்டு ஆனந்தம் அடைந்த பகவான் அகமகிழ்ந்து சாந்தமாகி அந்தர்த்தானம் ஆனார். பிரம்மன் சுவாயம்புமனுவை அழைத்தார். நீ உன் பிரஜைகளுடன் பூமண்டலத்தை அடைந்து ஆட்சி செய்து வாழ்வாயாக! என்று அனுக்கிரகித்தார்.      

       பின்னர் சுவாயம்புமனுவும், சத்ரூபாவும் கணவன் மனைவியாக வாழ்ந்து பிரியவரதர், உத்தானபாதர் என இரண்டு ஆண் குழந்தைகளும், ஆஹுதி, தேவஹுதி, ப்ரசூதி என்ற மூன்று பெண் குழந்தைகளும் பிறந்தனர். இவர்களும் இவர்கள் வழி வந்தவர்களுமே ஆதிமனிதர்கள் ஆவர். இந்த வராகஅவதார மூர்த்தியைப் பிரார்த்தனை செய்பவர்களுக்கும், அவர் சரித்திரத்தைப் பயபக்தியோடு சிந்தித்து அவரைத் தியானம் செய்பவர்களுக்கும் சகல சம்பத்தும், தீர்க்க ஆயுளும் உண்டாகும்.

 *ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

 *வானமாமலை  ராமானுஜ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

நாளையும்  ஸ்ரீவராகவதாரம்   தொடரும் ....

🙏 *சர்வம் கிருஷ்ணார்ப்பனம்* 🙏*

**ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நமஹ... ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நமஹ...* 🙏🙏🙏

      

       *தஸாவதாரம்* 

          *ஸ்ரீவராகவதாரம்* 

 *பகுதி 05* 

 *திருமலை* *திருவேங்கடம்* 

    திருமால் வராஹ அவதரம் எடுத்து பூமாதேவியை பாதாள லோகத்தில் இருந்து மீட்டு பின் தன் இருப்பிடமாக திருமலையைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டு அங்கேயே வசிக்கலானார். அதனால் அந்த இடத்திற்கு வராஹ ஷேத்ரம் என்ற பெயரும் வந்தது. நைமிசாரண்யத்தில் முனிகளும் ரிஷிகளும் சூத பௌராணிகரிடம் எந்த ஸ்தலம் மஹா விஷ்ணுவிற்கு மிகவும் பிடித்தமானது என்று கேட்டனர். அதற்கு அவர் திருமலையை சுட்டிக் காட்டினார். அந்த மலைக்குக் கேட்டதைக் கொடுக்கும் பலமும் வந்து வணங்குவோர்க்கு அனைத்துச் செல்வங்களையும் தரும் சக்தியும் இருப்பதை எடுத்துரைத்தார். ஒரு யுகம் அழிந்து மறு யுகம் பிறக்க வேண்டிய வேளை வந்தது. மிகப் பெரிய பிரளயம் ஏற்பட்டது. அதில் பூமியும் கரைந்து பாதாள லோகத்துக்குச் சென்று விட்டது. அதனால் மாஹா விஷ்னு வெள்ளை பன்றி ரூபத்தில் பாதாள லோகத்திற்குச் சென்று ஹிரண்யாக்‌ஷன் என்ற கொடிய அரக்கனுடன் போரிட்டு பூமியை மீட்டு வந்தார். புது யுகம் பிறந்தது. இந்த காலம் ஷ்வேத வராஹ கல்பம்! பூமியை ஸ்திரப்படுத்திய பின்னர் மஹாவிஷ்ணு (பூவராஹர்) கருடனை அழைத்து, வைகுண்டத்தில் இருந்து க்ரிடாசலாவையும் தேவர்களையும், விஷ்வக்சேனரையும் கொண்டுவரச் செய்தார். க்ரிடாசலா ஒரு தேவ மலை. தங்கமும், வைரமும், வைடூரியமும் நிறைந்தது. வானளாவிய மரங்கள், நறுமணம் கமழ்கின்ற மலர்கள் நிறைந்த பூங்காவனம் அது. பறவைகள் இனிய கானங்களை எழுப்பிய வண்ணம் இருக்கும் ஒரு ஆனந்த மலை அது! கின்னரர்களும் பாட்டு இசைத்து சலசலத்து ஓடும் நீரோடைகளுக்கு இணையாக இனிய ஒலியை எழுப்பிய வண்ணம் இருப்பர். மொத்ததில் ஹரியின் உறைவிடமாக இருக்க முழுத் தகுதி நிறைந்த வாசஸ்தலம் அந்த நாராயண மலை! அந்த மலையை வராஹர் எந்த புனிதமான இடத்தில் வைக்க வேண்டும் என்று கருடனுக்கு உத்தரவு இட்டார். நீண்ட மலையானது ஆதிசேஷனை ஒத்து இருந்தது. அங்கு அனைத்து நல்ல உள்ளங்களும் வாழ்ந்து வந்தனர். வருவோர்க்கு மோக்‌ஷம் அளிக்கும் இடமாக அது ஹரியின் அருளால் மாறியது. அந்த மலையில் ஸ்வேத வராஹராக மஹாவிஷ்ணு வாசம் செய்ய ஆரம்பித்தார். பக்கத்திலேயே ஸ்வாமிபுஷ்கரணி என்ற புனித குளம் உதயமாயிற்று. அதற்கு தெற்கு புரத்தில் தான் பின்னாளில் சங்கு சக்கரதாரியாக ஶ்ரீனிவாச பெருமாள் திருமகளுடன் வீற்றிருக்கப் போகிறார். இந்த மலைக்குப் பல பெயர்கள் உள்ளன. அதில் சில, சிந்தாமணி, நாராயணாத்ரி, சிம்மாசலம், சேஷாசலம் ஆகியவை. ஒரு சமயம் விஷ்ணு நாரதரிடம் வைகுண்டத்தை விட்டு சில காலம் வேறு இடம் தங்க வேண்டும், நல்ல இடமாகச் சொல் என்றாராம். நாரதர் சொன்ன இடம் இதே சேஷாசலம் இருக்கும் இடம் தான். ஆனால் அது எப்படி உருவானது என்பதற்கு ஒரு உப கதை உள்ளது. ஒரு சமயம் வாயுவும் ஆதிசேஷனும் யார் பலசாலி என்று சண்டை இட்டனர். சேஷன் மேரு மலையை தன் பாம்பு உடலால் நன்றாகச் சுற்றிக் கொண்டு வாயுவை அழைத்து நகர்த்த முடியுமா பார் என்று சவால் விட்டார். வாயு எவ்வளவு முயன்றும் மலையை நகர்த்த முடியவில்லை. அப்பொழுது ஆதிசேஷன் மூச்சு விட வாயைத் திறந்த பொழுது வாயு அவருக்குள் புகுந்து மலையின் ஒரு பகுதியை ஊதித் தள்ள ஆரம்பித்தார். பல யோஜனை தூரங்கள் பறந்து சென்ற பின் மேரு வாயுவிடம் அந்த மலையை அங்கேயே விட்டுவிடுமாறு வேண்டிக் கேட்டுக் கொண்டது. ஆதிசேஷனுக்கு அவமனமாகப் போய் விட்டது. தன் தோல்வியை எண்ணி வெட்கி விஷ்ணுவை நோக்கித் தவம் புரிந்தார். மஹாவிஷ்ணுவும் அவர் முன் தோன்றி ஒரு வரம் அளித்தார். ஆதிசேஷன் தான் ஒரு மலையாக மாறி விஷ்னு அவர் தலை மேல் வாசம் செய்யவேண்டும் என்றும் அந்த மலைக்கு சேஷாசலம் என்றும் பெயரிடப்படவேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டார். இன்னுமொரு கதை உள்ளது. ஒரு முறை நிறைய முனிவர்கள் சேர்ந்து கங்கைக் கரையில் ஒரு யாகம் நடத்தினர். அங்கு வந்த நாரதர் அந்த யாகம் எந்த பகவானுக்காக நடத்தப்படுகிறது என்ற கேள்வியை எழுப்பினார். அதுவரை அதைப் பற்றி யோ ஐக்கியமாகி இவரை கண்டுக் கொள்ளவில்லை. பிறகு ப்ருகு வைகுண்டம் சென்றார். அங்கேயும் இதே கதை தான். திருமால் திருமகளுடன் ஆனந்தமாக இருந்தார். கோபம் வந்து ப்ருகு முனிவர் திருமாலின் மார்பில் காலால் எட்டி உதைத்தார். உடனே எழுந்த மாஹா விஷ்ணு ப்ருகு முனியின் பாதங்களைப் பற்றி என்னை உதைத்ததில் உங்கள் கால் வலித்திருக்குமே என்று பிடித்து விட்டார். அதனால் முனிவர் திரும்பி சென்று யாகத்தின் பிராசதத்தை விஷ்ணுவிற்கே அளிக்கவேனண்டும் என்று எடுத்துரைத்தார். ஆனால் மஹாலக்‌ஷ்மி தன் வாசஸ்தலமான பெருமாளின் இதயத்தை ப்ருகு முனிவர் உதைத்து விட்டதால் கோபம் கொண்டு பூலோகம் வந்து கோலாபூரில் குடிகொண்டார். தனிமையில் வாடிய திருமால் அங்கும் இங்கும் திரிந்து பின் சேஷாசலத்தை அடைந்தார். அந்த இடம் பிடித்துப் போய் ஸ்வாமி புஷ்கரணியின் கரையில் ஒரு எறும்புப் புற்றில் வசிக்கத் தொடங்கினார். அவரின் வராஹ தோற்றம் அதி பயங்கரமாக இருந்தது. தேவர்களும் முனிவர்களும் பிரார்த்தித்துக் கொண்டதன் பேரில் வராஹ பெருமான் அழகிய ரூபத்தை எடுத்துக் கொள்ள இசைந்தார். ஶ்ரீதேவி பூதேவியுடன் அங்கு வசிக்க வாக்குக் கொடுத்தார். இந்த மலைக்குப் பல கல்யாண குனங்கள் உண்டு. விரஜா நதியைப் போல கங்கையின் பிறப்பிடமான இந்த மலைக்குப் பாவங்களை போக்கும் வல்லமை உள்ளது. பார்ப்பதற்கு சாதாரண மலையைப் போல இருந்தாலும் பக்தர்களின் பக்தி இந்த மலையில் புனிதமடைகிறது. பக்தியின் சக்தி பன்மடங்காகப் பெருகி கேட்ட வரத்தை அடையச் செய்கிறது. அதே போல ஸ்வாமிபுஷ்கரணியில் நீராடினாலும் பாவங்கள் தொலைகின்றன. வெங்கடேச பெருமாள் பல லீலைகளை மலையில் நிகழ்த்தி இருக்கிறார்.  ஆழ்வார்களால் பாடல் பெற்ற ஸ்தலம், தொல்காப்பியத்தில் இத் திருமலையைப் பற்றி "வடவேங்கடந் தென்குமரி யாயிடைத் தமிழ் கூறு நல்லகம்" என்று குறிப்பும் உள்ளது. சிலப்பிதிகாரத்தில் "நெடியோன் குன்றம்" என்று திருமலையைப் பற்றி சொல்லியிருக்கிறார்கள். திருமழிசை ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பாடல் வேங்கடமே விண்ணோர் தொழுவதும் மெய்ம்மையால் வேங்கடமே மெய்வினை நொய்தீர்ப்பதுவும் —வேங்கடமே தானவரை வீழத் தானாழிப் படைத் தொட்டு வானவரைக் காப்பான் மலை. 

 *எண்ணற்ற இடங்களில்* 

 

     மத்திய பிரதேசத்திலுள்ள கஜுராஹோ எண்ணற்ற ஆலயங்களைக் கொண்ட ஒரு கலைக் கூடமாகத் திகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. உலகப் பிரசித்தி பெற்ற சூரியனார் கோயிலும் இங்குதான் உள்ளது. சத்ரப்பூர் மாவட்டம் கஜுராஹோ கிராமத்தில் லட்சுமணா ஆலயத்திற்கு எதிராக அமைந்துள்ள வராஹர் சிற்பம் கிபி 900க்கும் 925க்கும் இடையே செதுக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. ஒன்பது அடி நீளமும் ஆறு அடி உயரமும் கொண்ட இந்த வராஹர் சிற்பத்தில் 672 சிற்பங்கள் மிக நுணுக்கமாக செதுக்கப்பட்டிருப்பது பார்ப்போரை வியக்க வைக்கின்றன.  நாசித்துவாரங்களுக்கும் வாய்க்கும் இடையே வீணை ஏந்திய  சரஸ்வதி காட்சி தருகிறாள். வராஹத்தின் காலடியில் பூமியைத் தாங்கியிருப்பதாகக் கருதப்படும் ஆதிசேஷன் காட்டப்பட்டுள்ளார். அடுத்து மத்திய பிரதேசம் சாகர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஏரன் ஊரில் உள்ள வராஹர் ஆலயத்தில் கிபி 510ம் ஆண்டைச் சேர்ந்த குப்தர் கால கல்வெட்டுகள்  உள்ளன.

இங்குள்ள வராஹரின்  உருவம் 14 அடி நீளம், 5 அடி அகலம், 11 அடி உயரம் கொண்டது. மத்திய பிரதேசத்தில் அமைந்த மிகவும் பழமையான,  வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க நகரமாக ஏரன் கருதப்படுகிறது. பன்றியின் ஒரு கொம்பை பிடித்துக் கொண்டு பூதேவி நின்று கொண்டிருப்பது போல இந்தச் சிற்பத்தில்  காட்டப்

பட்டுள்ளது. கஜுராஹோ மற்றும் ஏரன் வராஹர் சிலைகளையடுத்து மிகப் பழமையானது ஜபல்பூருக்கு அருகில் உள்ள ஒரு சிறிய நகரமான மஜ்ஹோலியில் உள்ள  வராஹர் சிற்பமாகும். இந்தச் சிற்பம் 11வது நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது. இங்கு ஒரு சதுர கருவறையில் வராஹர் சிற்பம் உள்ளது. கருவறை  நுழைவாயிலில் கங்கை, யமுனை சிற்பங்களும், மேற்புறம் விஷ்ணு, நவகிரகங்களின் சிற்பங்களும் காணப்படுகின்றன.

    கேரளாவில் பாலக்காடு மாவட்டத்தில் அனக்கரா என்னுமிடத்தில் அமைந்த பன்னியூர் ஸ்ரீவராகமூர்த்தி ஆலயம், தொடுப்புழா அருகில் பண்ணூர் என்னுமிடத்தில் உள்ள ஸ்ரீவராக ஸ்வாமி ஆலயம்

ஞானப்பிரானயல்லால் நான் கண்ட நல்லதுவே......

  *ஆழ்வார் எம்பெருமானார்* *ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

 *வானமாமலை ராமானுஜ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

நாளைமுதல்  ஸ்ரீநரசிம்மாவதாரம்   தொடரும் ....

🙏 *சர்வம் கர்ப்பனம்* 🙏*

Adyatma ramayana bala kanda adhyaya3 in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saraoja Ramanujam

அத்யாத்ம ராமாயணம்- பாலகாண்டம் -அத்தியாயம் 3 தொடர்ச்சி

அத்யாத்ம ராமாயணத்தில் ராமனின் குழந்தைப் பருவம் சுருக்கமாகக் காணப்படுகிறது. அதில் கூறியுள்ளதாவது,
தசரதர் சாப்பிடுகையில் ராமனை அழைப்பாராம் . விளையாட்டில் ஈடுபட்ட ராமன் . அரசர் புன்னகையுடன் கௌசல்யையை அனுப்ப அவன் அவள் கைக்கெட்டாமல் போக்குக் காட்டிப் பிறகு தானாகவே புன்சிரிப்புடன் தந்தையிடம் செல்வானாம். தூசி படிந்த தன் கையால் உணவருந்திப் பிறகு மறுபடி விளயாடச்செல்வானாம்

. இது கண்ணனை நினைவூட்டுகிறது என்றால் அடுத்த சம்பவம் கண்ணனையே காட்டுகிறது. வ்யாசர் பாகவதபுராணத்தின் பின்னரே இதை இயற்றி இருப்பாரோ , அதனால் தான் அவர் கண்ணனின் நினைவில் ராமனின் பாலலீலையை சித்தரித்திருப்பாரோ எனத்தோன்றுகிறது.

கௌசல்யை ஏதோ வேலையாக இருக்கையில் ராமன் தனக்கு பசிக்கிறது என்றும் உணவு வேண்டும் என்றும் கூறினான். அவள் அதை கவனிக்கவில்லை .அப்போது கோபம் கொண்டு பால் வெண்ணைக் குடத்தை உடைத்து அதில் இருந்தவற்றை தன் சகோதரர்களுடன் பங்கிட்டானாம்.

கௌசல்யை வருவதை பார்த்து அவர்கள் ஓடவும் கௌசல்யை தட்டுத்தடுமாறி அவர்கள் சென்ற வழியில் சென்று கடைசியில் ராமனைப் பிடித்து விட்டாளாம் , ஆனால் அவன் திருமுகத்தைப் பார்த்ததும் அவளுக்கு கோபமே வரவில்லையாம். ஆனாலும் ராமன் பொய் அழுகை அழ கௌசல்யை அவனைத் தழுவி சமாதானம் செய்கிறாள் என்ற இந்த சம்பவமும் கண்ணனுக்கே பொருநதுகிறது.

சிவபெருமான் கூறுகிறார். ராமனுடைய பாலலீலைகள் பக்தர்களுக்கு மட்டுமே காணப்படும் என்று. அதனால் தானோ என்னவோ துளசி தாசரால் அதை வர்ணிக்க முடிந்த்து போலும்.

நாம் இப்போது துளசியின் வர்ணனையைக் காண்போம்.
ஒரு சித்திரம் .
கௌசல்யை ராமனை தொட்டிலில் இட்டு விட்டுத் தன் பூஜையைச் செய்தாள். நைவெத்தியங்களை சமர்ப்பித்துப் பின்னர் சிறிது நேரம் கழித்து அங்கு வந்து பார்க்கையில் குழந்தையான ராமன் அவைகளை சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருப்பதைக் கண்டாள். தொட்டிலில் இருந்தவன் எப்படி அங்கு வந்தான் என்று சென்று பார்க்கையில் அவன் முன்போலவே தொட்டிலில் உறங்கக் கண்டாள்.

மீண்டும் பூஜை அறைக்கு வந்தால் அங்கு ராமன் நைவேத்தியத்தை உண்ணக் கண்டாள். அவள் பயங்து நடுங்கி இது என்ன மாயை என்று திகைக்கையில் ராமன் தன் உண்மை ஸ்வரூபத்தைக் காட்ட அவள் மயங்க மீண்டும் குழந்தையாக மாறினான் .

அதை நம்ப முடியாமல் வியந்த கௌசலயையிடம் இதை யாருக்கும் சொல்ல வேண்டாம் என்று கூறினான். கௌசல்யை அவனைத் தொழுது அவனுடைய மாயை தன் கண்ணை மறைக்காமல் இருக்க வேண்டினாள்.
அத்யாத்ம ராமாயணத்தில் உள்ள லீலைகளையும் துலசி அப்படியே வர்ணிக்கிறார்.

துமக் சலத ராமசந்த்ர என்ற அபங்கத்தில் அவர் ராமன் தவழ்ந்து செல்கையில் அவன் விழுந்து விழுந்து எழுவதை தசரதரின் ராணிகள் அனுபவித்தனர் என்கிறார்.

ராமபக்தரான அவருக்கு எப்படி கண்ணனின் லீலைகளை ராமனுக்குப் பொருத்த முடிந்தது என்பதற்கு ஒரு விளக்கம் தரப் பட்டிருக்கிறது.

அவர் பிருந்தாவனம் வந்தபோது அவருக்கு கண்ணன் ராமனாகக் காட்சி அளித்தானாம்.
பின்னர் ராமனும் மற்ற சிறுவர்களும் உபநயனம் செய்விக்கப்பட்டு குருகுல வாசம் செய்து சாஸ்த்ரங்களையும், மற்ற க்ஷ்த்ரியர்களுக்குரிய கலைகளையும் கற்றுத்தேர்ந்தனர்.

இவ்வாறு ராமனாகிய பரம்பொருள் மனித உருவத்தில் எல்லாம் செய்வது போல் தோன்றினாலும் உண்மையில் அவனுக்கு செய்கையே இல்லை என்று மஹாதேவன் கூறினார்.

  

Help the poor-positive story

பண்ணையார் ஒருவர் தன் பண்ணையில் விளைந்த வாழை மரத்திலிருந்து சுமார் 100 பழங்கள் உள்ள பெரிய வாழைத் தாற்றை அறுத்தார். தன் வேலைக்காரனை அழைத்து,

"இந்த வாழைத் தாற்றைக் கோயிலுக்கு கொண்டு போய் கொடுத்து விட்டு வா...." என்றார். வேலைக்காரனும் அவ்வாறே செய்தான்.

அன்றிரவு பண்ணையாரின் கனவில் தோன்றிய இறைவன்,

"நீ அனுப்பிய ஒரு வாழைப் பழம் கிடைத்தது...." என்றார்.

திடுக்கிட்ட பண்ணையார்,

"இறைவா நான் 100 பழங்களையல்லவா அனுப்பினேன்..." என்றார்

இறைவன், "இல்லை ஒரு பழம் தான் எனக்கு வந்து சேர்ந்தது..." என்றார்.

விடிந்ததும் பண்ணையார் வேலைக்காரனை அழைத்து,

"நான் கொடுத்த வாழைப் பழங்களை முழுமையாகக் கோயிலில் கொண்டு சேர்த்தாயா....." என்றார்.

அவன் "ஆம்" என்றான்.

பண்ணையாருக்குக் கோபம் வந்து விட்டது. அவர் வேலைக்காரனை வேகமாக அறைந்தார்.

"உண்மையைச் சொல், இல்லையென்றால் அடித்தேக் கொன்று விடுவேன்..." எனறார்.

அவன், "உண்மையைச் சொல்லி விடுகிறேன், வழியில் ஒருவன் பசியாய் இருக்கிறது என்றான், நான் பரிதாபப்பட்டு அவனுக்கு ஒரு பழத்தைக் கொடுத்தேன், மீதமுள்ள எல்லாப் பழத்தையும் கோவிலிலுக்குக் கொடுத்து விட்டேன்.." என்றான்.

பண்ணையாருக்குப் புரிந்து விட்டது.

ஏழைக்குக் கொடுத்த பழமே இறைவனைக்குப் போய்ச் சேர்ந்திருக்கிறது. கோயிலுக்குக் கொடுத்த பழம் சேரவில்லை.....

கோயிலில் இருக்கும் இறைவனுக்கு நீ ஏதாவது கொடுத்தால், அது ஏழைகளுக்குப் போய்ச் சேராது.

ஏழைகளுக்கு நீ ஏதாவது கொடுத்தால், அது இறைவனிடம் போய்ச் சேர்ந்து விடும்.....

.

கோயிலில் போய்க் கொடுப்பதும், ஏழைகளுக்குக் கொடுப்பதும் ஒன்றா என்று சிலர் கேட்கலாம்.

ஏழைகளின் வயிறு அஞ்சல்பெட்டி, இறைவனுக்கு அனுப்ப வேண்டிய கடிதத்தை இதில் போட்டால் இறைவனுக்குப் போய்ச் சேர்ந்து விடும்......

"ஏழையின் சிரிப்பில் இறைவனைக் காண்போம்...

Seeing Sadashiva Brahmendra saraswati

பிரம்மம்  Vs  மகான்.......

பலநாட்கள் தேடி பிடித்த பதிவு.........  (இப்போது நினைத்தாலும் பிரமிக்க வைக்கும் பதிவு)

சுமார் 220 வருடங்கள் முன்பு பரபிரம்மத்துடன் கலந்தவர் சதாசிவ பிரம்மேந்திரர். 

ஸ்ரீ சதாசிவர் அப்போதைய காஞ்சி ஆசார்யாரான (57ஆம் ஆசார்யார்) பரமசிவர்-II என்பவரிடம் தீக்ஷை பெற்றவர். ஸதாசிவ பிரம்மேந்திரர் கைவல்யம் அடைந்து சுமார் 120 வருடங்கள் கழித்து நடந்த நிகழ்ச்சி இது. அப்போது சிருங்கேரியில் ஆசார்யராக இருந்தவர் ஸ்ரீ சச்சிதானந்த சிவாபினவ நரசிம்ம பாரதி ஸ்வாமிகள். அவருக்கு ப்ரம்ம ஞானத்தில் ஏதோ சந்தேகம் எழுந்ததாம். அப்போது அதைப் பற்றி கலந்து உரையாடித் தெளிய யாரும் இல்லாத நிலையிருந்ததாம். அதாவது ப்ரம்ஹ ஞானத்தை அடைந்தவர், உணர்ந்தவர் மட்டுமே தெளிவிக்க முடியும் என்பதால் அவ்வாறான ஒருவரைத் தேடியபோது, ஸ்ரீசதாசிவர் பற்றித் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறார். தமது விஜய யாத்திரையில் தென் பகுதிக்கு வரும் போது சதாசிவ பிரம்மேந்திரரது அதிஷ்டானத்தை அடைந்து பிரார்த்தனை செய்ய முடிவு செய்கிறார்.

சிருங்கேரி மடத்தின் கிளை ஒன்று கரூர் அருகில் இருக்கும் மஹாதானபுரம் என்னும் கிராமத்தில் இருக்கிறது. அங்கு வந்த ஸ்ரீ ஆசார்யர், நெரூர் சதாசிவ பிரம்மேந்திரர் அதிஷ்டானத்திற்கு பல்லக்கில் போகிறார். போகும் பல்லக்கு மிகவும் நிதானமாகச் செல்வதாக உணர்ந்து போகிகளிடம் காரணம் கேட்கிறார். போகிகள் தாம் பல்லக்குடன் முன்னே செல்கையில் தம்மை யாரோ பின்புரம் தள்ளுவதாக உணர்வதால் எதிர்த்துச் செல்வது சிரமாக, அதிக நேரம் பிடிப்பதாகச் சொல்கின்றனர். தமது திருஷ்டியில் இது பிரம்மேந்திரரைப் பார்க்கச் செல்லும் முறையல்லஎன்று உணர்ந்து, பல்லக்கிலிருந்து இறங்கி தமது கை நீட்டி அது நீளூம் வரையில் நடந்து, பிறகு ஒரு நமஸ்காரம் செய்து பின்னர் இன்னொரு கை தூரம் நடந்து மீண்டும் நமஸ்காரம் செய்வதுமாகச் சுமார் 5 கிலோ மீட்டர் தூரம் நடந்து நெரூரை அடைந்தாராம்.

நெரூரை அடைந்த ஆசார்யார் தமது அனுஷ்டானங்களைக் காவிரிக் கரையில் முடித்துக் கொண்டு பிரம்மிந்திராளது அதிஷ்டான வளாகத்தினுள் சென்று கொண்டு, வேறு யாரையும் உள்ளே விட வேண்டாம் என்றும் தாமே திரும்பி வந்து பேசும் வரையில் எந்த விதத்திலும் தன்னுடன் தொடர்பு கூடாது, எல்லோரும் திருமதிலுக்கு வெளியிலேயே இருக்க வேண்டும் என்றும் உத்தரவிட்டுவிட்டு உள்ளே சென்றுவிடுகிறார். அன்ன ஆகாரமின்றி, யாரிடமும் ஏதும் பேசாது அதிஷ்டானத்தின் முன்பு தியானத்தில் அமர்ந்து விட்டாராம். மூன்று நாட்கள் இவ்வாறாக இருந்திருக்கிறார். காலை-மாலையில் காவேரிக் கரைக்கு வந்து ஸ்னாநாதிகளை முடித்துக் கொண்டு செல்வாராம். ஏதும் பேசுவதோ, அல்லது பிக்ஷை எடுத்துக் கொள்ளவோ இல்லையாம். பக்தர்கள் எல்லோரும் திருமதிலுக்கு வெளியே அன்ன ஆகாரமின்றி ஆசார்யாரது பிக்ஷைக்குப் பின்னரே உணவு எடுத்துக் கொள்வதாக உறுதியெடுத்து காத்திருந்தார்களாம். மூன்றாம் நாள் இரவு மதிலுக்குள்ளிருந்து இருவர் பேசிக்கொள்வது காதில் கேட்டதாம். ஒரு குரல் ஆசார்யாரது குரலாக இருப்பதை உணர்ந்தனர், இன்னொன்று சதாசிவ பிரம்மத்தினுடைதாக இருக்கலாம் என்று நினைத்து, மறுநாள் ஆசார்யார் சொல்வார் என்றும் ஆசார்யார் சதாசிவ பிரம்மத்திற்கு பூஜை செய்தால் அதன் மூலம் அவரது குருவாக சதாசிவத்தை ஏற்றது தெரியும் என்றும் முடிவு செய்து காத்திருந்தனராம்.

எதிர் பார்த்தது போலவே ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் மறுநாள் வெளியில் வருகையில் ஸ்ரீ சதாசிவ பிரம்மத்தை போற்றி 45 ஸ்லோகங்களை [ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ர ஸ்தவம்] எழுதி எடுத்து வந்து சதாசிவ பிரம்மத்திற்குதாம் பூஜை செய்ய ஏற்பாடுகளைச் செய்யச் சொன்னாராம். அங்கிருந்து கிளம்பும் போது ஸ்ரீ சதாசிவ பிரம்மத்தின் படத்தை பல்லக்கில் வைத்து சிருங்கேரிக்கு எடுத்துச் சென்றதாகச் சொல்கிறார்கள். இப்போதும் சிருங்கேரி ஆசார்யர்கள் தமது தமிழக விஜயத்தில், குறிப்பாக பட்டமேற்ற பிறகு வரும் முதல் பயணத்தில் நெரூர் வந்து பூஜைகள் செய்து காணிக்கைகள் அளிப்பதைக் காணலாம்.

இவ்வாறாக பிரம்மத்தில் கலந்து 130 வருடங்கள் கழித்தும் தன்னை நோக்கி சிரத்தையுடன் வந்தவருக்கு அனுக்ரஹித்துள்ளார் சதாசிவர். மேற் சொன்ன நிகழ்ச்சியின் போது சிருங்கேரி ஆசார்யார் எழுதிய 45 ஸ்லோகங்களில் சிலவற்றை சொல்லி நாமும் அந்த பரபிரம்மத்தை வணங்குவோம்.

பரமசிவேந்த்ர கராம்புஜ ஸம்பூதாய ப்ரணம்ர வரதாய

பததூத பங்கஜாய ப்ரணதிம் குர்ம: ஸதாசிவேந்த்ராய.

பரமசிவேந்திரர் என்னும் மஹானின் கரகமலத்தால் உண்டானவரும், [இங்கு சொல்லப்பட்டிருக்கும் பரமசிவேந்திரர் காமகோடி பீடத்து யதி, சதாசிவருக்கு ஸன்யாசம் அளித்தவர்]நமஸ்கரித்தவர்களுக்குப் பரதத்துவத்தை அருளுபவரும், கால்களில் தாமரையை ஜெய்த்தவருமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ரரை நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

கரமாஹி த்விஜ பதயே சமதம முக திவ்ய ரத்னவாரிதயே

சமனாய மோஹ விததே ப்ரணதிம் குர்ம: ஸதாசிவேந்த்ராய

காமம் என்னும் பாம்புகளுக்கு கருடனாக இருப்பவரும், சமம், தமம் போன்ற உத்தம ரத்னங்களிருக்கும் சமுத்ரமுமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ரரை மோக சமூகம் அடங்குவதற்காக நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

ப்ரணதாய யதி வரேண்யைர் கண நதாப்ய ஹார்ய விக்ன ஹ்ருதே

குணதா ஸீக்ருத ஜகதே ப்ரணதிம் குர்ம: ஸதாசிவேந்த்ராய

யதிச்ரேஷ்டர்களால் நமஸ்கரிக்கப்படுபவரும், விக்னேஸ்வரராலும் போக்க முடியாத விக்னங்களைப் போக்குபவரும், குணங்களால் உலகத்தையே தாஸபாவமடையச் செய்தவருமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ரரை நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

ந சாஹமதி சாதுரீ ரசித சப்த ஸங்கைள் ஸ்துதிம்

விதாது மபிச க்ஷமோ நச ஜபாதி கேப்யஸ்திமே

பலம் பலவதாம் வர ப்ரகுரு ஹேது சூன்யாம் விபோ

ஸதாசிவ க்ருபாம் மயி ப்ரவர யோகினாம் ஸத்வரம்

மிகச் சாதுர்யம் நிரம்பிய சப்தங்களால் ஸ்துதி செய்யும் சாமர்த்யம் எனக்கில்லை. ஜபம் முதலியவை செய்வதற்கும் பலமில்லை. பலம் உள்ளவர்களில் சிரேஷ்டரான ஸ்ரீ சதாசிவரே!சமர்த்தரே!, யோகிகளில் ஸ்ரேஷ்டரே!, உமது அவ்யாஜ கருணையை சீக்கிரத்தில் என்பால் செலுத்த வேண்டும்.

ஸ்தீகார்ச்சன ப்ரீத ஹ்ருதம்புஜாய பாகாப்ஜ சூடா பரரூப தர்த்தே

சோகாப ஹர்த்ரே தரஸாநதானாம்பாகாய புண்யஸ்ய நமோயதீசே

கொஞ்சம் பூஜித்தாலேயே சந்தோஷமடையும் மனமுடையவரும், சந்திரனை தலையில் பூஷணமாக அணிந்தவரான பரமசிவனின் மற்றொரு ரூபமானவரும், நமஸ்கரித்தவர்களுக்குவிரைவில் துக்கத்தைப் போக்குகின்றவரும், புண்யத்தின் பயனாக இருப்பவருமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ர யதீஸ்வரருக்கு நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

இந்த பாடல் நெரூரில் உள்ள சுவற்றில் எழுதபட்டிருக்கும்...

How to do Dharma pracharam?

    2

                                                                       ஸ்ரீ ராம ஜயம் 

                                                         குரு பக்தியும் குரு சேவையும்-2

எந்த ஒரு குருவும் எந்த நிலையிலும் யாரிடமிருந்தும், எந்த விதமான சேவையையும் எக்காலத்திலும் எதிர்பார்த்ததே இல்லை. குரு சந்நியாசியாக இருப்பதால்,பூஜை நேரம் தவிர எப்பொழுதும், பிரும்மத்திலேயே சஞ்சரித்துக்கொண்டிருப்பார். வரும் சேவார்த்திகளுக்கும்,அதே சமயம் அனுகிரஹித்துக்கொண்டும் இருப்பார். எல்லாசமயங்களிலும் தர்மத்தை எப்படி விருத்தி பண்ணுவது என்ற சிந்தனையிலேயே ஈடுபட்டிருப்பார். இந்தநிலையில் எந்த ஓரு சிஷ்யனும் செய்ய வேண்டியது தன்னுடைய குருவின் சிந்தனைக்கு ஏறாற்போல்,தர்மத்தை பிரசாரம் செய்யவேண்டும். எப்படி?

1. இரண்டு,இரண்டு பேராக ஒவ்வொரு கிருஹஸ்தனையும் அணுகி,அவருடைய வீட்டில் மத்தியான்னம் 3 மணி முதல் தேவையான நேரம் விஷ்ணு சஹஸ்ர நாம பாராயணமோ அல்லது மூல வாலமீகி ராமாயணமோ பாராயணம் செய்து வரலாம் ,(பிரதி வாரம் மூன்று அல்லது நான்கு நாட்கள்.-இலவசமாக. இந்தமாதிரியான தர்மப்பிரசாரத்திற்கு தோதானவர்கள்--ரிட்டையரான (சுமார் 60-75 வயதுக்கு உள்ளானவர்கள்தாம். அவர்கள் சுய கவுரவம் பாராது இந்த தர்மத்தை செய்ய முன் வரவேண்டும்.

2. இரண்டாவது வகை: ஸ்ரீ பெரியவர்களுடைய முன் அனுமதி பெற்று, சுமார் 10 பேர்கள் (ஹோமம் செய்ய 6 பேர்கள், மூல ராமாயணமோ அல்லது மூல ஸ்ரீமத் பாகவாதமோ இருவர், சமையல் செய்ய இருவர் --அவர்கள் சதி பதிகளாக இருக்கும் பக்ஷத்தில் நலமெ ,இந்த குரூப்பின்பிரயாணத்தையும்,, அவர்களுக்கான எல்லா அடிப்படை வசதிகளையும் முன்கூட்டியே ஏற்பாடு செய்யவும் ஒருவர் --இவ்வாறாக 10/11 பேர்கள்) இந்தகுரூப் கள் சுமார் ஐந்து அல்லது தேவைப்படும்.(தென்னாட்டிற்கு, வட நாட்டிற்குமாக )

இந்த குரூப்புகள் எல்லாம் ஸ்ரீ பெரியவர்களின் அருளாணைப்படி தத்தம் சொந்த செலவில்,செயல் படும். (இதில் நமது தர்மத்தைப்பற்றியும், என் ஐந்து வருடங்களின் அனுபவத்தை கீழே கூறுகிறேன். நாங்கள் போகும் இடங்களிலெல்லாம் எங்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் சிறப்பான மரியாதை கிடைத்தது.. அதற்கும் மேலாக பணமும் நிறையக்கிடைத்தது..) ஹோமத்தின் இடையில் விராம காலத்தில் நம் தர்மத்தைப்பற்றியும், நமது ஸ்ரீ மடத்தைப்பற்றியும், சுருக்கமான முறையில் கூறுவதால், அங்கு கூடியிருக்கும் மக்களுக்கு நம் தர்மத்தைப்பற்றியும் ,ஸ்ரீ மடத்தைப்பற்றியும், சரியான தகவல் கிடைக்கிறது.

அதற்குத்தோதாக, நமது தர்மத்தைப்பற்யம், அன்று அங்கு நடக்கவிருக்கும் ஹோமத்தைப்பற்றிய விளக்க யடங்கிய, சிறிய கையேடு களை அவர்கட்கு விநியோகிப்பதால், அப்பொழுது அங்கு செய்யபடும் ஹோமத்தினால் என்னவிதமான நன்மைகள் அவர்களுக்கு ஏற்படவுள்ளன என்பதை அவர்கள் அறிய முடியும். நம்முடைய தர்மங்கள் எல்லாம் நமது மேன்மைக்கே என்பதையும் அவர்கள் எல்லாம் தெளிவாக அறிந்துகொள்ள முடியும்.

(உதாஹரணமாக, 

மஹாபாரதத்தில் வரும் ஒரு சம்பவத்தை இங்கு குறிப்பிடலாம். ( மஹாபாரதத்தில் கூறப்படாத நீதியில்லை. பாரதப்போரில்செய்யப்படாத அநீதியில்லை. அவ்வாறான அநீதிகளுக்குக்காரணம் வேறு. அது நம்முடைய இந்தக்கட்டுரை சம்பந்தப்படாதது. ஆதலால் அதை இங்கு விட்டுவிடுவோம்.) குருக்ஷேத்ரப்போர் முடிந்த பிறகு, யுத்த பூமியிலேயெ பாண்டவர் கூடாரத்தில் ஒரு இரவு ,பஞ்ச பாண்டவர்களின் புத்திரர்களான ஐந்து 'உப பாண்டவர்களை' ,துரோணரின் புத்திரனான அஸ்வத்தாமா, வெட்டிக்கொன்றான். அதற்கு அவன் சொல்லிய காரணம் : " என்பிதாவான துரோணர் வஞ்சகமாக யுத்த பூமியில் பாண்டவர்களால் கொல்லப்பட்டார்..அதற்கு பதிலாகவே நான் இவர்களை க்கொன்றேன்.", என்றான். அதுகேட்டு பாண்டவர்கள் அவனையுடனேயே கொல்ல முயன்றனர். கண்ணன் அவ்ர்களைத்தடுத்து அர்ஜுனனின் தேர் தட்டில், அவனைக்கட்டி தர்மபுத்திரரும் ,திரௌபதியும் இருக்கும் இடத்துக்குக்கொண்டு சென்றனர்..பாண்டவர்களில் நால்வரும் அஸ்வத்தாமாவை உடஹெயே கொன்றாகவேண்டும் என்று ஒரே பிடிவாதமாகவே இருந்தனர். ஆனால் திரௌபதி மட்டும் மாறாக ச்சொன்னாள் ," நான் இப்பொழுது என்னுடைய ஐந்து குழந்தைகளை இழந்து தவிப்பது போதும். என்னுடைய சகோதரியாகிய க்ருபி க்கு எந்த துக்கமும் வர வேண்டாம் .அவள் ஏற்கனவே தன்னுடைய பதியான துரோணரை இழந்து தவித்துக்கொண்டிருக்கிறாள். அவளுக்கு எந்த விதமான புத்திர சோகமும் ஏற்பட நாம் காரணமாகஇருக்கக்கூடாது..மேலும் அஸ்வத்தாமா நம்முடைய குருவான துரோணரின் புத்திரர். குருவின் புத்திரர் குருவாக மதிக்கப்பட வேண்டியவர்.குருவின் புத்திரரான அவர் குருவாக மதிக்கப்பட்டு, நம்முடைய நமஸ்காரத்திற்கு உரியவர். தண்டனைக்கு உரியவர் அல்லர் . .அவரைநாமெல்லோரும் நமஸ்கரிக்க வேண்டும். என்று சொல்லி அஸ்வத்தாவை நமஸ்கரித்தாள் .ஆனாலும் அவர் செய்தது பஞ்ச மஹா பாபங்களில் சேரும். ஆகையால் அவருக்கு தக்க தண்டனை கொடுக்கப்பட வேண்டுமே என்று அங்கிருந்தவர் எல்லோரும் திகைத்து நிற்க ,அப்பொழுது ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் சொல்லலுற்றார். அவனுக்கு உரிய தண்டனை கொடுப்பது ஞாயமே ,அனால் திரௌபதி சொன்ன தர்மத்தால் அவனுடைய உயி ர் போக க்கூடாது .ஆதலால் அவனுடைய சிகையை எடுத்து விட்டால், அவனுக்கும் உயிர் போகாது, அவனுக்குரிய தண்டனையும் கொடுத்ததாகவும் ஆகும். ஆதலால் அவனுடைய சிகையை நீக்கி அவனுடன் கூடப்பிறந்த அவனுடைய சிகாமணியை எடுத்து விடுங்கள்.என்கிறார். அவ்வாறே அவனுடைய சிகை எடுக்கப்பட்டு,அவன் எல்லோர் மத்தியிலும் அவமானப்பட்டு நின்றான்.)

இந்த சம்பவத்தில் பல தர்மங்கள் சொல்லப்பட்டுள்ளன. 1.குரு தக்கவாறு மதிக்கப்பட்டு துதிக்கப்படவேண்டியவர். 2.குருவின் புத்திரன் குருவேயாதலால் அவனும் குரூ போன்றே சகல மதிப்புக்கும் உரியவனாதலால் தண்டனை என்ற பெயரில் அவனுக்கு ஒருபோதும் மரணம் தண்டனையாகக்கொடுக்கக்கூடாது. இந்த இரு தர்மங்களை நமக்கு திரௌபதி வாயிலாக மஹா பாரதம் கொடுக்கிறது.

இம்மாதிரியான துரூஹமான (ஊகிப்பதற்கு கஷ்டமான ) பல தர்மங்களை ஸ்ரீ மகாபாரதத்திலும் ,பலபுராணங்களிலும், ராமாயணம் போன்ற இதிகாசங்களிலும் நாம் காணலாம். இதிகாசம் என்பதின் அர்த்தம் --இதி -ஹ -ஆஸ --இவ்வாறுதான் இருந்தது, நடந்தது என்பதே . ஆக இதிகாசம் என்பது சரித்திரமாக நடந்தது என்று ஊஹிக்கப்படுகிறது. மாறாக புராணம் என்பது வேத பாகத்தை உள்ளவாறு கதை மூலம் அறிந்து கொள்ள எழுதப்பட்ட வேத பாகம் .)

இவ்வாறு ஹோமங்களை செய்வதன் மூலம் நாம் நம்முடைய தர்மப்பிரசாரங்கலாய் நன்றாகவே செய்ய முடியும்.

3. மூன்றாவது வகை 

விவாஹம் நடக்க ஏற்பாடு செய்திருக்கும் (முடிந்தவரை)வீடுகளுக்கு முகூர்த்தத்திற்கு இரண்டு நாட்கள் முன்னதாகச்சென்று , அங்குள்ளவர்களில் வரன், வது மற்றும் அவர்களதுபெற்றோர்கள் அவர்களை நேரில் சந்தித்து விவாஹத்தின் நோக்கங்கள், விவாஹம் சம்பந்தமாக செய்யப்படும் காரியங்கள் அவற்றின் நோக்கங்கள் என்பதையும் அவைகளின் அர்த்தங்களையும் அவர்கட்கு புரியம் வகையில் எடுத்துச்சொல்ல ஏற்பாடு செய்தல், இந்தவகைக்கு இரண்டு அல்லது நான்கு வேதார்த்தமும் விவாஹ முறையும் நன்கு தெரிந்த பண்டிதர்கலாய் ஏற்பாடு செய்தல் ,இவற்றை கவனிக்க வேண்டும். இதுவும் தர்ம சேவைதான்.   

5.ஐந்தாவது வகை :

அபரகார்யங்களுக்கும் இம்மாதிரி உதவுதல் .

6. ஆறாவது வகை :

ஸ்ராத்தத்திற்கு ,வாத்தியாயரும் இரண்டு பிராமணர்களும் (விச்வே தேவர்கள் பிரதிநிதியாக ஒருவர் , மற்றவர் பித்ருக்களின் பிரதிநிதியாக ) இம்மூவரும் சிகை பஞ்சகச்சத்துடன் இருப்பது மிக அவசியம் . சிராத்த கர்த்தா சிராத்த திதிக்கு முன்னால் ஒரு பக்ஷம் (15 நாட்கள் ) க்ஷவரம் செய்து கொள்ள வேண்டாம். பித்ரு பிரதிநிதியாகிய பிராமணர் ஒரு வீட்டில் ஸ்ராத்த போஜனம் செய்த பிறகு , குறைந்த பக்ஷம் ஆறு மாதத்திற்கானும் வேறொரு வீட்டில், ஸ்ராத்த போஜனம் செய்யவேண்டாம் என்று கேட்டுக்கொள்ளப்படுகிறார்கள். ஸ்ராத்த கர்த்தா ஸ்ராத்த தினத்தன்று கூடியமட்டும் மௌனம் காத்தல் நலம். சிராத்தம் நடக்கும் பொழுதும், ( அதாவது அன்றைய ' குதப ' காலை 11 1/2 முதல் மத்தியானம் 1 1/2 மணி வரை,) மௌனம் காக்கவேண்டும். ஸ்ராத்தவிஷயங்களைத்தவிர வேறு விஷயம் எதையும் நேரிலோ அல்லது போன் மூலமோ, பேச வேண்டாம். ஸ்ராத்த காலத்தில் பிராமணர்கள் போஜனம் செய்கையில், ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் சொல்லப்பட்ட ' கஜேந்திர மோக்ஷம் பகுதியில் வரும் ,கஜேந்திர ஸ்துதியை படிப்பது பித்ருக்களுக்கு ப்ரீதி தரும் விஷயம். அதே மாதிரி ராமாயணத்தில் வரும், 'கங்காவதரணம்' பகுதியும் பித்ருக்களுக்கு பிடிக்கும் .இவைகளை பித்ருக்கள் போஜனம்செய்கையில் பாராயணம் செய்ய நலம் பெருகும்.

இவைகளையெல்லாம் நமது தர்மப்பிரசாரகர்கள் கருத்தில் கொண்டு கிருஹஸ்தர்களுக்கு எடுத்துச்சொல்லி அவர்களுக்கு நலம் சேர்க்க வேண்டும்.

 7. ஏழாவது வகை:

இந்த வகையில் தர்மம் பிரசாரம் செய்ய சுமார் 10 பேர்கள் அடங்கிய ஒரு ஒரு குரூப் தேவைப்படும்.மேற்படி குரூப் இரண்டு,இரண்டு பேர்கள் அடங்கிய ஐந்து பிரிவுகளாக செயல் படவேண்டியிருக்கும் .ஒவ்வொரு பிரிவும் ஒரு யாத்திரை ஸ்தலத்துக்குச்சென்று ,அங்குள்ள தனிகர்களை நேரில் சந்தித்து, அவர்கள் மூலம் ,ஒருயாத்திரை ஸ்தலத்துக்கு ஒரு அன்னதான சத்திரம் கட்டி அவற்றை சரிவரப்பராமரிக்க ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும். .

8.எட்டாவது வகை 

ஒரு ஊருக்கு இரண்டு பேர்கள் வீதம் பத்து ஊர்களில் 'ஸ்மசான பராமரிப்பு ' செய்ய ஆவன செய்ய வேண்டும் . அதே மாதிரி 'அபர க்ரியா ' மண்டபங்களைக்கட்ட ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.

9. ஒன்பதாவது வகை 

பஜனை மடங்கள் கட்டி அங்கு பிரதி சனிக்கிழமை,ஏகாதசி தோறும் பஜனையும், 'அச்சித்ர அஸ்வமேத பிரகரண' பாராயணமும் செய்ய ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும் .

10.பத்தாவது வகை 

மேலே சொல்லப்பட்ட ஒன்பது வகை தர்மங்களையும் ,நிரந்தரமாகச்செயல் பட ஆவன   

செய்ய வேண்டும்.

இன்னும் சொல்லிக்கொண்டே போகலாம். தர்ம பிரசாரமோ அல்லது தர்மம் ஸ்தாபனமோ ஒருவர் செய்யக்கூடியதல்ல. எளிதும் அல்ல .ஒரு குருவின் அருளால்தான் இது நட வாய்ப்புண்டு .ஆனால் அது குரு மனது வைத்தால் நிச்சயமாக முடியும் .

சிஷ்யர்களும் ஆஸ்திகர்களுமாகிய நாமெல்லோரும் தர்மப்பிரசாரத்தை சீரியஸ் ஆக எடுத்துக்கொண்டு தர்மோத்தரணத்துக்காகவே தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணித்துக்கொண்டால் தான் இந்த பாவன காரியத்தை சரியாக நிறைவேற்ற முடியும். வயதான வேலையில்லா மனிதனாக வாழ்வதை விட ,இதுவே நாமெல்லருக்கும் உகந்தது, நமக்கு சிறப்பும் மன அமைதியையும் ஒரு சேரத் தருவதுமாகும். இதில் நமக்குப்பட்டவை இரண்டே தான். அவை தன்னலமற்ற தியாக மனம் மற்றும் ,பணிவு இவையே குரு பக்தி மூலம் கிடைக்கும் குருசேவையில் தன்னை தானாகவே முழுமையாக ஈடுபடுத்திக்கொள்ளுதல்.ஆகியவையும் இதில் சேரும்.

ச.சிதம்பரேச ஐயர் 

5 .மார்ச் 2021m

--

S.Chidambaresa Iyer

Nagalakshmi- Sri Kamakoti,

R-Block , No35/12, 16th street.

Annanagar

Chennai-40

044- 26214105

Pattinatthar - When moksha?

பட்டினத்தார் -- J K SIVAN

'' எனக்கு எப்போது மோக்ஷம்?''

ஒரு நல்ல திருப்பத்தை கவனித்தீர்களா? facebook எனும் முகநூல் பல முகங்கள் இப்போது தெரிகிறது. சில அற்புத முகங்கள் ஆன்மீகத்தை வளர்க்கும் வகையில் அருமையான விஷயங்களை பதிவிடுகிறது. ஊர் வம்பு இருக்கவே இருக்கிறது. பல முக நூல் பக்கங்கள் அதற்காகவே வாழ்கிறது. நான் இந்த பக்கத்தில் இருக்கிறவன். ஒரு கிணற்றுத் தவளை.

ஒரு எண்ணம் மனதில் தோன்றியதை கை தானாகவே எழுதுகிறது. என் எழுத்து எங்கிருந்து ஆரம்பம் எங்கே முடியும் என்ற வரைமுறை எல்லாம், எதுவுமே கிடையாது. பட்டதை பதிவிடுபவன். பிடிப்பவர்கள் படிக்கட்டும்.

கண் எதிரே ஒரு மயானம் தென்படுகிறது. எல்லோரும் மின்சாரத்தில் உடலை எரிக்கும் நிலை இன்னும் வரவில்லை. இன்னும் கொஞ்சம் பழைய கட்டையில் விரட்டியோடு உடல்கள் நெருப்பு புகைமண்டலமாக எரிகிறது. இதை எங்காவது, எப்போதுவது காணும்போது எவனுக்கும் கொஞ்சம் உலக அநித்ய அதிர்வு இருக்கத்தான் செய்யும். அந்த ஒரு கணத்தை ஓடாமல் கெட்டியாக பிடித்து மனதில் கட்டிப்போடவேண்டும்.

ஒரு உடல் பற்றி எரிகிறது. தீ ஜ்வாலை வீச சதைகள் தீயில் வெந்து பொசுங்கி காற்றில் அதன் விளைவு துர்கந்தமாக வீசுகிறது. எரிந்த ஒரு உடலின் சாம்பல் மேட்டில் அமர்ந்து தியானம் செயகிறார் அந்த சந்நியாசி.

எதிரே ராஜா நிற்கிறான். அதனால் என்ன? அவர் காடுடைய சுடலைப் பொடி பூசியபடி ஒரு மயானத்தில் சாம்பலுக்கு இடையே அமர்ந்திருக்கிறார்.

''சுவாமி நீங்கள் ஏன் இப்படி சுடுகாட்டு சாம்பலில் உட்கார்ந்திருக்கிறீர்கள்?. ''

''நான் அமர, நீ நிற்க,....'`

ஒரு வறண்ட சிரிப்பு பட்டினத்தார் முகத்தில் களை கட்டுகிறது .

பிச்சைக்காரர்கள் அமர்ந்திருக்க, அரசன் நிற்கிறான்...!! இதற்கு மேல் என்ன வியாக்யானம் தேவை.

ராஜாவிற்கு பொறி தட்டியது. புரிந்து கொண்டுவிட்டான். அப்புறம் என்ன.? ராஜ்ஜியம் துறந்தான். கோவணாண்டியானான் பட்டினத்தார் சிஷ்யனானான். அவன் தான் பத்திரகிரியார் ஆனான்.

பத்திரகிரியார் புலம்பல் ஏற்கனவே நான் பதிவிட்டிருந்தாலும் இன்னொருமுறையும் சொல்வதில் பலன் உண்டு .

குருவும் சிஷ்யனுமாக எங்கெங்கெல்லாமோ அலைந்து பல க்ஷேத்ரங்கள் சென்றார்கள்.

ஒரு நாள் ஒரு திருவோடு எங்கோ பத்ரகிரியார் கண்ணில் பட்டது. அதை எடுத்து வைத்துக்கொண்டார்.

''எதற்கு உனக்கு திருவோடு? நீ சந்நியாசி அல்லவா?

''குருவே, யாரேனும் பிக்ஷை கொடுத்தால் பெறுவதற்காக உபயோகப்படட்டுமே. சிவபெருமானே கபாலத்தை கையில் ஏந்திய பிக்ஷாடனர் தானே சுவாமி ''

''சரி, உன் விருப்பப்படி செய்'

மற்றொரு நாள் ஒரு நாய் அவர்கள் செல்லும்போது பின் தொடர பத்ரகிரி அதற்கு சிறு உணவளிக்க பசியோடு இருந்த அந்த நாய் அன்று முதல் பத்ரகிரியுடன் ஒட்டிக்கொண்டது. எங்கு சென்றாலும் கூடவே இருந்தது.

'உனக்கு எதற்கு இந்த பந்தம், எல்லாம் அற்றவன் அல்லவா நீ, வேண்டாம் என்று தானே எல்லாவற்றையும் உதறித்தள்ளியவன்?''

''குருநாதா, ஏதோ, என் பிக்ஷையில் பசியாக இருந்த அந்த ஜீவனுக்கு ஒருநாள் சிறிது தந்தேன் அதுமுதல் பாவம் அது என் பின்னே தொடர்கிறது''' விட்டதெல்லாம் மீண்டுமா... சரி உன்னிஷ்டம்''

எங்கோ ஒரு இடத்தில் ஒரு கிழிந்த பை கிடந்தது. பத்ரகிரி அதை எடுக்க,

''இது எதற்கு உனக்கு?''

''யாருக்கும் வேண்டாதது தானே இது ? என் துணியையாவது இதில் சுருட்டி வைத்துக்கொள்ளலாமே என்று தான்......''

''சரியப்பா சொத்துக்களை சேர்த்துக்கொள்''

''இல்லை சுவாமி, அதை போட்டுவிட்டேன்.''.

சில தினங்களில் திருவிடை மருதூர் வந்து சேர்ந்தார்கள் குருவும் சிஷ்யனும். மகாலிங்க சுவாமி ஆலயம். இரவு தங்க வடக்கு வாசலில் பட்டினத்தார் சுருண்டு களைத்து படுத்தார் , கிழக்கு றொரு வாசலில் பத்ரகிரியார் நாயுடன், ஓட்டுடன்.

அந்த இரவு நேரத்தில் பசியாக ஒரு பிச்சைக்காரன் அங்கே வந்தான்.

பட்டினத்தாரிடம் ''ஐயா பசிக்கிறது. எனக்கு ஏதாவது உங்களிடம் இருந்தால் கொடுங்களேன்''

''அப்பனே என்னிடம் எதுவும் இல்லையப்பா. அடுத்த கிழக்கு வாசலில் ஒரு குடும்பஸ்தன் இருக்கிறான் அவனிடம் ஏதாவது இருந்தால் போய் பெற்றுக்கொள்''

பிச்சைக்காரன் அந்த இரவில் கிழக்கு வாசலில் யாருமே இல்லை. அங்கு இருந்த பத்ரகிரியிடம் வந்தான். பட்டினத்தாரிடம் கேட்டதுபோலவே கேட்டான்.

''என்னிடம் எதுவுமே இல்லையே அப்பா ''

''அந்த வாசலில் இருக்கும் சாமியார் தான் உங்களிடம் நீங்கள் குடும்பஸ்தனாக இருப்பதால் ஏதாவது உணவு வைத்திருப்பீர்கள் என்று சொன்னார் ''

''என் குருநாதர் என்னை குடும்பஸ்தன் என்றா சொன்னார். அதில் ஏதோ அர்த்தம் இருக்கவேண்டும்.

நான் முற்றும் துறந்தல்லவோ சன்யாசியானவன்.. அவர் சொல்வது ஞாயம் தான் எனக்கு எதற்கு இந்த திருவோடு? இறைவன் கொடுத்த கை இருக்க ஓடெதற்கு ? வீசி எறிந்தார் ஓட்டை? அது நாயின் மண்டையில் பட்டு அது தக்ஷணமே அவரை நன்றியோடு பார்த்துவிட்டு மடிந்தது''

எழுந்தார் பத்திரகிரியார் குருநாதனை நோக்கி நடக்க அப்போது தான் எதிரே இருந்த பிச்சைக்காரன் யார் என்று தெரிந்தது?

''மகாலிங்க மூர்த்தி எதிரே புன்னகைத்து நிற்க கண்களில் ஜலம் வழிய இரு கை கூப்பி நின்றார் பத்திரகிரியார். அக்கணமே மஹாலிங்கத்தோடு ஐக்கியமாகி மோக்ஷ பதவி கிடைத்தது.

விஷயம் அறிந்த பட்டினத்தார் வியந்தார்.

''சிஷ்யனுக்கு மோக்ஷம் கொடுத்த மஹாலிங்கா எனக்கு எப்போது அருள்வாய்?''

பட்டினத்தார்க்கு பேய்க்கரும்பு கரும்பு ஒன்றை அளித்த பரமசிவன் ''திருவெண்காடா , இது என்று எங்கே உனக்கு இனிக்கிறதோ அன்று அங்கே நீ என்னை அடைவாய்''

பட்டினத்தார் சென்னையை அடுத்த திருவொற்றியூர் கடற்கரையில் சமாதி அடைந்ததை பற்றி தான் உங்களுக்கு ஏற்கனவே எழுதி இருக்கிறேனே

Rudra in krita yuga

*The whole gist is this- rudra in krita yuga took the avatara of narasimha and  with 5 nails tore open hiranyakashipus abdomen.In tretayugaThe same rudra shiva took Hanuman avatara and and made ravana run for his dear life. That Hanuman is also an protector of every soul.The same rudra became the panca pandavas and parvati became draupadi by emerging from fire. In kali these five pandavas took the roopa of five sanyasis like Yudhistira became shankaracharya Vayu bheema became padmapada,Arjuna as sureshwara,Nakula as hastamalaka, and Sahadeva as thotaka and the defeated the nonsense arguments and wrong interpretations of vedas. Thus ends Shankara vijaya 6th chapter*

Meaning of Sarada Saradambhoja

Courtesy : Sri.Shreyas Mohan

शारदा शारदाम्भोज-

वदना वदनाम्बुजे।

सर्वदा सर्वदाऽस्माकं

सन्निधिं सन्निधिं क्रियात्॥

शरत्कालिकं पद्मम् इव आननं यस्याः तादृशी देवी सरस्वती सर्वदा अस्माकं मुखपद्मस्य समीपे विराजताम्। सा अस्माकं समृद्धिम् अपि विधेयात्।

शरदि भवम् शारदम्। *तत्र भवः* इति सूत्रेण शरद्+अण्।

अम्भसि जायते अम्भोजम्। *उपपदम् अतिङ्* इति सूत्रेण अम्भस् इति उपपदेन ज इत्यस्य कृदन्तस्य समासः। *सप्तम्यां जनेर्डः* इति सूत्रेण जनी प्रादुर्भावे इति धातोः डप्रत्यये जः इति सिध्यति।

शारदं च तद् अम्भोजम् इति शारदाम्भोजम्। *विशेषणं विशेष्येण बहुलम्* इति सूत्रेण कर्मधारयसमासः।

शारदाम्भोजम् इव वदनं यस्याः इति विग्रहे *अनेकमन्यपदार्थे* इति सूत्रेण समासः।

वदनम् एव अम्बुजम् इति अतधारणापूर्वपदः कर्मधारयः। *विशेषणं विशेष्येण बहुलम्* इति सूत्रेण समासः।

सन् चासौ निधिः च इति विग्रह् *सन्महत्परमोत्तमोत्कृष्टाः पूज्यमानैः* इति विग्रहे कर्मधारयः। 

*दकारस्य* असकृद् आवृत्त्या *वृत्तयनुप्रासः*। *दन्त्यवर्णानाम्, ओष्ठ्यवर्णानां* च असकृत् प्रयोगात् श्रुत्यनुप्रासः।

अत्र *शारदा शारदा* इत्यत्र तथा *वदना वदना* इत्यत्र समानस्य शब्दस्य द्विरावृत्त्या (उभयत्र प्रथमं सार्थकं द्वितीयं निरर्थकम्) *यमकालङ्कारः*।

*सन्निधिं सन्निधिम्* इत्यत्र समानार्थत्वेन प्रतीयमानयोरपि अर्थभेदात् *पुनरुक्तवदाभासः*। तथैव यमकम् अपि। तयोः समानपदस्थितत्वेन पृथक् कर्तुम् अशक्यत्वात् *सङ्करः*।

शारदाम्भोजवदना इत्यत्र *समासगा लुप्तोपमा*।

वदनाम्बुजे वदने अमुजत्वारोपात् *रूपकम्*।

सङ्करः यत्रोक्तः तत्र विहाय अन्यत्र *संसृष्टिः*।

Parasuram Avatar

   *தஸாவதாரம்* 

   *ஸ்ரீபரசுராமவதாரம்* 

 *பகுதி 03* 

 *ராமாவதாரத்தில் பரசுராமர்:* ராமர் சீதையைத் திருமணம் செய்து கொண்டு மிதிலையில் இருந்து அயோத்திக்குப் போகும் வழியில் பரசுராமர் அவரை சண்டைக்கு இழுக்கிறார். தம்முடைய தவவலிமை முழுவதையும் ராமபாணத்திற்கு இரையாக்கிவிட்டு, தாம் பிராமணர் என்ற நிலையில், நீ எண்ணிய பொருள் எல்லாம் இனிது முற்றுக என்று ராமருக்கு ஆசிர்வாதம் செய்கிறார் பரசுராமர். இலங்கையின் அசோகவனத்தில் சீதை சிறை இருந்த சமயம் இதை நினைவுபடுத்தி ராவணனுக்கு புத்திமதி கூறுகிறாள். தூர்த்தனே! கார்த்த வீரியார்ச்சுனனுக்கு ஆயிரம் கைகள் இருந்தன. அவன் உனது இருபது தோள்களையும் பிடித்து உலுக்கி சண்டையிட்டு வென்றான். அப்பேற்பட்ட கார்த்தவீரியனைப் பரசுராமர் கொன்றார். அதே பரசுராமர் என் பர்த்தவிடம் தோற்றுப் போனார். ஆகையினாலே மகாவீரராகிய எனது கணவருடைய வீரம், புகழ், பெருமை இவைகளை நீ அறியாமல் என்னிடம் வம்பு செய்யாதே. மீறி நீ செய்தால் அழிந்து விடுவாய்! ஜாக்கிரதை என்கிறாள் சீதாப்பிராட்டி.

 *மகாபாரதத்தில் பரசுராமர்:*

 காசிராஜாவிற்கு அம்பை, அம்பிகை, அம்பாலிகை என்று மூன்று பெண்கள். இவர்களுக்கு சுயம்வரம் செய்து வைக்க காசிராஜன் ஏற்பாடு செய்தார். பீஷ்மர் அந்த மண்டபத்திற்கு வந்தார். இந்த மூன்று பேர்களையும் கவர்ந்து வந்தார். அவர்களில் அம்பிகை, அம்பாலிகை இருவரையும் தன் தம்பி விசித்திர வீரியனுக்குத் திருமணம் செய்து வைத்தார். அம்பையோ பீஷ்மருடைய தம்பியைத் திருமணம் செய் மறுத்து விட்டாள். தான் சாலுவ மன்னனை விரும்புவதாகக் கூறினாள். அதனால் பீஷ்மர் அவளைச் சாலுவனிடம் அனுப்பினார். ஆனால் அவனோ அவளை ஏற்றுக்கொள்ள தயாராக இல்லை. அவனிடமிருந்து திரும்பிய அம்பை மீண்டும் பீஷ்மரை சந்தித்தாள். சாலுவ மன்னன் என்னை மணம் செய்து கொள்ள மறுக்கிறான். ஆக சுயம்வரத்தின் போது என்னைக் கவர்ந்து வந்த நீர்தான் என்னைக் கல்யாணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்தினாள். பீஷ்மரோ தாம் ஏற்கனவே திருமணம் செய்து கொள்வதில்லை என சபதம் ஏற்றிருப்பதால் தாம் அவளை மணம் செய்து கொள்ள முடியாது என வருத்தம் தெரிவிக்கிறார். பீஷ்மர் தன்னை மணக்க மறுத்ததும், அவருக்கு குருவாகிய பரசுராமரை அம்பை அணுகினாள். தங்கள் சீடர் என்னை சுயம்வர மண்டபத்தில் இருந்து தூக்கி வந்து விட்டார். ஆக, அவர் என்னை சம்பிரதாயமாகக் கல்யாணம் செய்வதுதான் க்ஷத்திரிய மரபு. தாங்கள் என்னை அவர் மணந்து கொள்ள உதவி செய்ய வேண்டும் எனக் கேட்டுக் கொண்டாள். பரசுராமர் அதற்கு சம்மதித்து பீஷ்மரைச் சந்தித்து அம்பையை மணம் செய்யும்படி வற்புறுத்திப் பார்க்கிறார். பீஷ்மர் அதற்கு மசியவில்லை என்ற உடனே போர் செய்தார். பீஷ்மர், நான் காக்கும் விரதத்தை முன்னிட்டு என் குருவுடன் மோதி செத்தாலும் சாவேனே ஒழிய, விரதத்தை மீறி நரகத்திற்குப் போவதற்காக உயிருடன் வாழ மாட்டேன் என்று பரசுராமருடன் ஆவேசமாய் போர் செய்தார். போரில் பரசுராமர் தோற்றார். பின்பு தவம் செய்யச் சென்றார். மகாபாரதத்தில் மற்றொரு சமயமும் பரசுராமர் வருகிறார்.       

     பரசுராமர் பீஷ்மருக்கும், கர்ணனுக்கும் வில்வித்தை கற்றுக் கொடுத்தார். அதில் கர்ணன் தன்னை ஒரு பிராமணன் என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு அவரிடம் வில்வித்தை கற்றான். காரணம் க்ஷத்திரியர்களைக் கண்டாலே அவருக்குப் பிடிக்காதே. ஒருநாள் கர்ணனுடைய தொடையில் தலை வைத்து பரசுராமர் தூங்கிக் கொண்டு இருந்தார். அதுசமயம் இந்திரன் ஒரு வண்டு உருவம் எடுத்தான். கர்ணனுடைய துடையைத் துளைத்துக் கொண்டே சென்றான். கர்ணனுக்கு ஒரே கடுப்பு, வேதனை. அவன் துடையில் ரத்தம் கசிந்து பெருகிக்கொண்டு இருந்தது. கசிந்த ரத்தத்தின் ஈரம் பரசுராமர் கழுத்தில் படவே தூங்கிக் கொண்டு இருந்த அவர் எழுந்தார். வண்டுக்கடியை வலிதாங்க முடியாத சூழ்நிலையிலும் பொறுத்துக் கொண்டே இருந்த நீ நிச்சயமாக ஒரு பிராமணனாக இருக்கமுடியாது. நீ உண்மையில் ஒரு க்ஷத்திரியன் தானே! உண்மையைக் கூறிவிடு என்று அதட்டிக் கேட்டார் பரசுராமர். கர்ணன் தான் ஒரு க்ஷத்திரியன் என்பதை ஒத்துக் கொண்டான். பொய் சொல்லி அவரை ஏமாற்றியதை அவரால் ஜீரணிக்க முடியாமல் அதற்காக ஒரு சாபத்தை அவர் கொடுத்தார். கர்ணா! நீ என்னிடம் பொய் சொல்லி வில் வித்தையைக் கற்றுக் கொண்டாய். அதனால் நான் கற்றுக் கொடுத்த வில்வித்தை உனக்குத் தக்க தருணத்தில் உதவாமல் போகக் கடவது! என்று சபித்தார். அந்த சாபத்தை குருக்ஷேத்திரக்களத்தில் நினைத்து நினைத்து கர்ணன் வருந்தினான். அந்த சாபத்தால் கற்ற வித்தை கர்ணனுக்கு கை கொடுக்கவில்லை என்பதை சொல்லுக்கு வில்லி, உதவாமல் மழுவாளி உரை செய்த சாபத்தை உற உன்னினான் என்று கவிச்சக்கரவர்த்தி கம்பர் இயம்புகிறார்.

 *கோயில்கள்:* பரசுராமருக்கென்று தனிக் கோயில்கள் ஒரு சிலவே இந்தியாவில் உள்ளன. பரசுராமர் தன் கோடாரியைக் கொண்டு மேற்கு கடற்கரையில் சீர்படுத்திய பகுதியே இன்றைய கேரளா என்பர். பரசுராம க்ஷேத்திரம் என இன்றும் அழைக்கப்படுகிறது. திருவனந்தபுரம் விமானநிலையம் அருகே பரசுராமருக்கு கோயில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.கர்நாடகாவில் சிக்மகளூர் அருகே நஞ்சன்கட் என்ற ஊர் உள்ளது. இங்குள்ள கண்டேஸ்வரர் கோயில் பரசுராமர் வழிபட்ட தலமாகும். இது ஒரு சிவாலயம் தன் தாய் ரேணுகாவைக் கொன்ற பாவம் தீர சிவபூஜை செய்வதற்காக பரசுராமர் இங்கு வந்தார். இங்குள்ள கபிலநதியில் நீராடி, சிவலிங்க பூஜை செய்தார். அவர் நதியில் மூழ்கி எழவும் தோன்றிய சுயம்புலிங்கம் இது. பரசுராமருக்கு பிறகு மதங்க மகரிஷி, கவுதம முனிவர் ஆகியோரால் இந்த லிங்கம் பூஜிக்கப்பட்டது. இந்த இடத்தில் தான் பரசுராமர் தன் தாயைக் கொன்ற பாவம் தீர, சிவபெருமான் இட்ட கட்டளையின் படி தவம் செய்தார். இவர் தவமியற்றிய இடத்தில் சாஸ்னா என்ற கல்பீடம் எழுப்பப்பட்டுள்ளது. பீடத்தில் பரசுராமரின் பாதம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த பாதங்களுக்கு தினமும் வழிபாடு செய்யப்படுகிறது. சாஸ்னா பீடத்தின் முன்புறம், பரசுராமர் கோடாரியுடன் நிற்கும் அழகிய சிற்பம் இருக்கிறது. இந்த பீடம் கண்டேஸ்வரர் கோயிலில் இருந்து அரை கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது. பீடத்துக்கு நித்ய பூஜை செய்யப்படுகிறது. இங்கு பூஜை செய்பவர்களுக்கு நோயற்ற ஆரோக்கிய வாழ்வும், நிம்மதியான மனநிலையும் ஏற்படுவதால் இங்கு பக்தர்கள் ஏராளமாக குவிகின்றனர். மேலும் ஒழுக்கம் தவறும் கணவன், குழந்தைகளை ஒழுங்குப்படுத்த வேண்டி, பரசுராமரை வேண்டவும் மக்கள் வருகின்றனர். நஞ்சன்கட் அருகிலுள்ள சிக்மகளூரில் ராமர் கோயில் உள்ளது. இந்தக் கோயில் சுவரில், பரசுராமரின் கோடரி சின்னம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், இது பாழடைந்து கிடப்பதால் பக்தர்கள் அதிகம் செல்வதில்லை.

 *ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

 *வானமாமலை  ராமானுஜ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

நாளையும்  ஸ்ரீபரசுராமாவதாரம்   தொடரும் ....

🙏 *சர்வம் கிருஷ்ணார்ப்பனம்* 🙏*

Guru Dakshina - Periyavaa

குரு தக்ஷிணை ( #Deivathinkural)
____________

சாந்தமும் விநயமும் இருந்த வரையில் வித்யை வளர்ந்தது. இப்போது சாந்தத்தைக் கெடுத்து சலனத்தைக் கொடுத்துத் தடுமாற வைக்க எத்தனை உண்டோ அத்தனை ஸினிமாவும் கதைப் புஸ்தகங்களும், ஸ்கூலில் படிக்கிற நாளிலேயே வந்து சேர்ந்து விடுகிறது. காமம் புகுந்து விகாரப் படுத்தாத பிரம்மச்சரியம் என்பது படிக்கிறவனுக்கு இல்லை.
-
சாந்தத்தைக் கெடுத்துச் சலனத்தைப் பெரிதாகக் கொடுக்கிற இன்னொரு சத்ரு குரோதம். அதைத்தான் பள்ளிக்கூட நாளிலிருந்தே இன்றைய அரசியல் கட்சிகள் பசங்களுக்கு ஊட்டி வருகிறது. சாந்தம் போய், விநயம் போய், அகம்பாவமும் கர்வமும் வந்தபின் அவற்றோடுகூட உண்மையான வித்யையும் போய்விட்டது.
-
பையன் வீட்டிலேயே ட்யூஷன் கற்றுக் கொண்டால் பையன் யஜமான், வாத்தியார் சேவகன் என்றே அர்த்தம். ஹாஸ்டலிலும், காலேஜிலும்கூடத் 'தான் யஜமான்' என்பதால் தான் ஸ்டிரைக் பண்ணுகிறான். வார்டனையும் ப்ரொபஸரையும் அடிக்கப் போகிறான். ஏனென்றால் இங்கெல்லாமும் முதலில் பையனிடம் கையை நீட்டிப் பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு விடுகிறார்கள்.
-
குருகுலத்திலோ கடைசியாகத் தான் தக்ஷிணை. பல வருஷம் அவரோடு சேர்ந்து அன்பாகப் பழகினபின் சிஷ்யனுக்கே "எதைத் தருவோம், எதைத்தான் தரக் கூடாது?" என்று நன்றியும் ஆர்வமுமாக இருக்கும்.
-
இம்மாதிரி சந்தர்ப்பத்தில் "இந்திராணியின் குண்டலத்தைக் கொண்டு வா! நாகரத்தினத்தைக் கொண்டு வா! என்று கேட்ட குருமாரும் உண்டு. ஆனால் இப்படிக் கேட்டவர்கள் அபூர்வமே. சிஷ்யனால் இம்மாதிரி அஸாத்யத்தையும் சாதிக்க முடிகிறது என்று காட்டி அவனைப் பெருமைப்படுத்தவே இவர்கள் இப்படிக் கேட்பார்கள். பொதுவில் எந்த குருவும் துராசை பிடித்து எதுவும் கேட்கமாட்டார். அல்ப ஸந்தோஷியாக எதிலும் த்ருப்திப் பட்டு விடுவார்.

(DeivathinKural(Paramacharya) - By Ra.Ganapathi AvargaL) 

Adhyatma Ramayanam - balakandam adhyaya3 in tamil

courtesy: Smt.Dr.Saroja Ramanujam

அத்யாத்ம ராமாயணம்- பாலகாண்டம் - அத்தியாயம் 3

மஹாதேவன் கூறினார்.
அயோத்தியில் தசரதர் என்ற அரசர் தர்மபரிபாலனம் செய்து ஆட்சி செய்பவராக இருந்தார் , அவருக்கு புத்திரபாக்கியம் இல்லாததால் குலகுரு வசிடஷ்டரின் ஆலோச்னையின்படி ரிச்யருங்கரை வரவழைத்து புத்ரகாமெஷ்டி யாகம் செய்தார்.

அப்போது அக்னிதேவன் தங்கப் பாத்திரத்தில் பாயசத்துடன் தோன்றி அதை அவருக்குக் கொடுத்து மஹாவிஷ்ணுவே அவருக்கு மகனாகத் தோன்றுவார் என்று கூறி மறைந்தார், அதை தசரதர் கௌசல்யைக்கும் கைகேயிக்கும் சரிபாதி அளிக்க அவர்கள் சந்ததியை வேண்டி அங்கு வந்த சுமித்திரைக்கு தங்கள் பாகத்திலிருந்து பாதியை அளித்தனர்.

அதன் பயனாக கௌசல்யையிடம் , நீலோத்பலம் போன்ற நிறத்தில், , பீதாம்பரம் உடுத்து, நான்கு கைகளிலும் சங்கு ,சக்கரம், கதை , பத்மம் இவை தாங்கி, தாமரைக் கண்களுடன், மகர குண்டலம் அணிந்து, சுருண்ட குழலில் மகுடம் தாங்கி, நூறு சூரியன் உதித்தாற்போல் , நிலவு போன்ற குளிர்ந்த முகத்துடன், வனமாலை, ஸ்ரீவத்சம் , மற்றும் பல ஆபரணங்களுடன் அத்புதமான குழந்தை தோன்றியது.

அதைக் கண்டு ஆச்சரியமுற்ற அவள் பகவானே வந்து பிறந்ததை உணர்ந்து அவரைத் துதித்தாள்.

தேவ தேவ நமஸ்தே அஸ்து சங்கசக்ரகதாதர
பரமாத்மா அச்யுதோ அனந்த: பூர்ணஸ்த்வம் புருஷோத்தம:
தேவதேவனே, சங்குசக்ரம் கதை தாங்கியவனே பரமாத்மாவும், பூரணனாகவும் உள்ள புருஷோத்த்மனே , அச்யுதா அனந்தா உனக்கு நமஸ்காரம்.

வதந்தி அகோசரம் வாசாம் புத்த்யாதீனாம் அதீந்த்ரியம்
த்வாம் வேத வாதின: ஸத்தாமாத்ரம் ஞானைக விக்ரஹம்
வேதம் அறிந்தோர் உன்னை வாக்கு, புத்தி, இந்த்ரியம் இவைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவனாகவும், ஞானமே உருவாகிய உண்மைப் பொருளாகவும் கூறுகின்றனர்,.

த்வமேவ மாயயா விஶ்வம் ஸ்ருஜஸி அவஸி ஹம்ஸி ச
ஸத்த்வாதிகுண ஸம்யுக்த: துர்ய ஏவ அமல: ஸதா
உந்தன் மாயையால் இவ்வுலகை ஸ்ருஷ்டித்தல், காத்தல், அழித்தல் இவைகளை முக்குணங்களை மேற்கொண்டு செய்கிறாய். ஆயினும் முக்குணங்கள் உன்னை பாதிப்பதில்லை.

கௌசல்யை மேலும் கூறியதாவது,
அவன் எதுவும் செய்வதில்லை என்பதை அறியாமையால் மக்கள் உணர்வதில்லை. ஞானிகளே அதை அறிகிறார்கள் என்றும், மூவுலகமும் எவனிடம் உள்ளதோ அவன் வந்து தன்னிடம் பிறந்துள்ளான் என்பதே ஒரு மாயை எனக்கூறி, அவனுடைய உண்மை உருவத்தை கண்டது அவனுடைய பக்தவாத்சல்யத்தினால்தான் என்றும் அந்த உருவம் தன் மனதில் என்றும் தோன்றவேண்டும் எனப் பிரார்த்தித்தாள்.

பின்னர் , ஒரு தாயாக அவரை அனுபவிக்க அந்த திவ்ய ரூபத்தை மறைத்து சாதாரணக் குழந்தையாகத் தோன்ற வேண்டும் எனக் கூறினாள்.
பகவானும் அவ்வாறே செய்வதாகக் கூறி அவளும் தசரதரும் பூர்வ ஜன்மத்தில் தன்னையே ம்கனாகப் பெற வேண்டியதால் ராவண வதத்தின் பொருட்டு தேவர்களின் பிரார்த்தனைக்கிணங்க இங்கு வந்து தோன்றியதாகக் கூறினார்.,

அடுத்த கணம் பகவான் சிறு குழந்தையாகி அழத் தொடங்கினார். அதைக் கேட்டு வந்த தசரதர் நீல ரத்தினத்தை ஒக்கும் மகனைக் கண்டு உவகை எய்தினார் .பின்னர் கைகேயி ஒரு பிள்ளையையும், ஸுமித்திரை இரட்டைப் பிள்ளைகளையும் பெற்றன்ர். வசிஷ்டர் கௌசல்யையின் புதல்வனுக்கு ராமன் என்று பெயரிட்டார்.

அதற்குக் காரணம்,
யஸ்மின் ரமந்தே முனய: வித்யயா அஞ்ஞானவிப்லவே
தம் குரு: ப்ராஹ ராமேதி ரமணாத் ராம இத்யபி
எவனிடத்து அஞ்ஞானம் அகன்று ஞானம் அடைந்த முனிவர்கள் மகிழ்கிறார்களோ, எவன் எல்லோரையும் மகிழ்வுறச்செய்கிறானோ அவனுக்கு குரு ராமன் எனப் பெயரிட்டார் .

மற்ற குழந்தைகளுக்கும், பின் வருமாறு பெயரளித்தார். கைகேயியின் புத்திரன் பெரும் பாரம் (அவன் தாயினால் ஏற்படப்போகும் வேத்னையின் பாரம், ராஜ்ஜியத்தை மன்மில்லாமல் சுமந்த பாரம்) தாங்கப் போவதால் பரதன் என்றும், (பரணாத் பரத:), சுமித்திரையின் புதல்வன் ஒருவன் மங்கள லக்ஷணங்கள் பொருந்தியவனாதலால் லக்ஷ்மணன் என்றும், சத்ருக்களை வெல்லும் திறமையுடையவன் என்பதால் அடுத்தவனுக்கு சத்ருக்னன் என்றும் பெயரிட்டார்.

அவர்கள் அருந்திய பாயசபாகத்தின்படி . ராமலக்ஷ்மண்ர்களும் , பரதசத்ருக்னர்களும் எப்போதும் சேர்ந்தே காணப்பட்டனர். அவர்களின் குழந்தைப்பருவம் அத்யாத்ம ராமாயணத்திலும் அதை ஒட்டியே உள்ள துலசிராமாயணத்திலும் மட்டுமே காணப்படுகிறது. அதை அடுத்து காண்போம்.

  

Help others too- positive story

ஒரு ஓட்டல் முதலாளியின் கதை :

தன்னுடைய கடையில் சேரும் முருகனான என்னை அவர் ஒரு நிபந்தனையுடன் சேர்த்து கொள்கிறார் .

அத்தியாவசியம் தவிர வேறு எந்த செலவுக்கும் நீ காசு கேட்க கூடாது என கண்டித்து சொன்னார்.

உனக்கு தேவையான நேரத்தில் நானே மொத்தமாக கொடுப்பேன் என்றும் சொன்னார்.

பசியால் வாடி வதங்கியிருந்த அவனுக்கு அப்பொழுது உணவு மட்டுமே தேவையாயிருந்தது .

அவனும் சரியன்று ஒத்துக்

கொண்டான்.

அதற்கு பிறகு அவன் தன்னை முழுமையாக வேலையில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டான் .

அந்த முருக பவனை தனது பவனாக நினைத்து முழுமையாக உழைத்தான்.

இடையில் ஊருக்கு போக வேண்டும் என்று அவன் எவ்வளவு பணம் கேட்டும் அவர் தரவில்லை .

ஒருவேளை சோறு போடக் கூட வழியின்றி உன்னை விரட்டியடித்த ஊருக்கு நீ ஏன் செல்கிறாய் என்று அவனை அடக்கி அமைதியாக இருக்க வைத்தார்.

சில வருடங்கள் ஓடியது .

அவனுக்கும் அவரின் அன்பும் கண்டிப்பும் பிடித்துப் போனது .

எதைப்பற்றியும் கேட்பதில்லை.

கடையில் இருந்த மற்ற ஊழியர்கள் அவனை பெண் பார்க்க அழைத்துச் சென்றார்கள் ,சில விடுமுறை தினங்களில் 

முதலாளிக்கு தெரியாமல்.... 

ஓட்டல் கடையில் வேலை செய்பவருக்கு பெண்ணை தர முடியாது என்று பல இடங்களில் மறுத்து விட்டனர் .

அதை எல்லாம் முதலாளி கண்டும் காணாமலும் இருந்தார் .அவனை ஏதும் கேட்கவும் இல்லை. அவன் மேல் பரிதாபப்படவும் இல்லை.

இன்றோடு வேலைக்கு சேர்ந்து ஐந்து வருடங்கள் ஆகி விட்டது .

ஒரு நாள் முதலாளி அவனை அழைத்தார்.

அதிக ஓட்டல் இல்லாத ,ஆனால் பரபரப்பு நிறைந்த ஒரு இடத்திற்குக் கூட்டிச் சென்று புதிய கடையை பார்த்தார் .

முருகா இந்த இடத்தில் கடையை வைத்தால் ஓடுமா என்று என்னிடம் கேட்டார் ..

நானும் ஆமாங்க முதலாளி இந்த இடம் நல்ல இடம் நல்ல வியாபாரம் ஆகும் என்றேன் .

கடைக்கு முன் பணம் கொடுத்தார் .

அந்த கடைக்கு தேவையான எல்லாத் தட்டு முட்டு சாமான்களையும் வாங்குதற்கு என்னையே அனுப்பி வைத்தார் .

என்னோடு இணக்கமாக இருந்த சக தோழர்களையும் என்னோடு பணிக்கு ஒத்தாசை செய்யச் சொன்னார்.

கடை ஆரம்பமாக நாள் குறிக்கப்பட்டது. ஐந்து நாள் முன் அவர் என்னை அழைத்தார் .

கடை வேலை எல்லாம் சரியாக செல்கிறதா முருகா என கேட்டார்.

பின்னர் கடை சாவியை என்னிடம் கொடுத்து ,

நீதான் முருகா கடைக்கு சொந்தக்காரன் என்றார் .

முதலாளி என்ன இது திடீரென்று இப்படி சொல்கிறீர்கள் என்று கேட்டேன்.

உன்னுடைய பணம்தான் முருகா ...

அதில் எனது பங்கும் கொஞ்சம் இருக்கிறது. அது உன் மேல் நான் வைத்திருக்கும் அன்பின் சிறிது சன்மானம் அவ்வளவே...

நீ உன்னுடைய உறவுக்காரர்களை கடை திறப்பு விழாவிற்கு தற்பொழுது அழைத்து உபசரி....

பிறகு தானாக எல்லாம் நடக்கும் என்றார்.

அப்படியே கடை திறப்பு விழாவும் தடபுடலாக இருந்தது .

சாப்பாடு போடாமல் விரட்டியடித்த உறவினர்கள் கடை அருமை, சாப்பாடும் அருமை என சொன்னார்கள் .

பிறகு எனது தூரத்து மாமா ,வசதியான மாமா அவர்களே தனது பெண்ணை அளிக்க முன்வந்தார் .

பிறகு எனது முதலாளியின் தலைமையில் மாமா பெண்ணை திருமணம் செய்து மிகவும் வசதியாக வாழ்ந்து வருகிறேன் .

ஆனால் அவர் சொன்ன ஒரு தாரக மந்திரம் அது இன்னும் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது .

அதை நான் இன்று வரை கடைப்பிடித்து வருகிறேன்  

உனக்காக மட்டும் வாழாதே....

உன்னை நம்பி இருக்கும் அனைவரையும் வாழ வை ....

என்றதை இன்று வரை நான் கடைபிடித்து வருகிறேன் .

அவரின் இறுதி ஊர்வலத்தில் கலந்துகொண்ட உறவினர்களை காட்டிலும் ,

அவரால் வளர்த்துக் உருவாக்கப்பட்ட மனிதர்களின் அழுகையே அதிகமாக இருந்தது என்னையும் சேர்த்து ....

சில மனிதர்களின் சாதனைகள் வெளியில் தெரிவதில்லை ஆனால் அவர்களது இறுதி ஊர்வலத்தில் தெரியும் என்ற உண்மையை உணர்ந்து கொண்டேன் எனது முதலாளி இறுதி ஊர்வலத்தில்.....

படித்ததில் பிடித்தது.

Mahima of the place - Sanskrit subhashitam

|| ॐ ||

|| सुभाषित रसास्वादः || [३४१]

'' स्थानमहिमा ''

'' किंचिदाश्रयसंयोगाध्दत्ते शोभागसाध्वपि |

कान्ता विलोचने न्यस्तं मलीमसमिवाञ्जनम् ||''

अर्थ—काजल मलिन [काला] होता है, परन्तु सुंदर स्त्री की आँखों में लगाने से उसकी शोभा बढती है, उसी प्रकार खराब वस्तु भी श्रेष्ट वस्तु का आश्रय लेता है, तो उत्तम शोभा धारण करता है |

गूढार्थ—सुन्दरी के नेत्रों में विराजमान काजल नेत्रों की शोभा बढाता है किन्तु वही काजल हाथ या अन्यत्र लग जाता है तो चिढ़ सी होती है| स्थानमहात्म्य ऐसा ही होता है |

ॐॐॐॐॐॐॐॐॐॐ

डॉ. वर्षा प्रकाश टोणगांवकर

पुणे / महाराष्ट्र

Parasuram Avatar

         *தஸாவதாரம்* 

   *ஸ்ரீபரசுராமவதாரம்* 

 *பகுதி 02* 

       ஒரு நாள் தன் பரிவாரங்களுடன் காட்டுக்கு வேட்டையாடப் போனான் கார்த்தவீரியன். வேட்டையை முடித்துவிட்டு திரும்புகையில் ஜமதக்னி முனிவருடைய ஆசிரமத்திற்கு வர நேர்ந்தது. பசியால் வாடிய அவர்களைக் கண்ட முனிவர் அறுசுவை உண்டியும், பானமும் கொடுத்தார். மற்றும் பல சவுகர்யங்களையும் செய்து கொடுத்தார். தவிர ஆசிரமத்தில் ஏராளமான செல்வமும் இருப்பது கண்டு கார்த்தவீரியனுக்கு பெரிய ஆச்சர்யம் ஏற்பட்டது. முனிவர் ஆசிரமத்தில் நின்ற தேவ பசுவாகிய காமதேனுவால்தான் அவருக்கு அனைத்தும் கிடைக்கிறது என்று தெரிந்து கொண்டான். அந்த பசுவை ஜமதக்னி முனிவரிடம் தனக்கு பரிசாகத் தரும்படிக் கேட்காமல் முனிவரும், அவர் பிள்ளைகளும் இல்லாத சமயத்தில் சேவகர்களை அனுப்பி அதைத் தூக்கிக் கொண்டு சென்றான். முனிவர் ஆசிரமத்திற்கு திரும்பி வந்த நேரம் காமதேனு அங்கு இல்லை. கார்த்தவீரியன் தான் அதை கவர்ந்திருக்க வேண்டும் என்பதை உணர்ந்த முனிவர், தனது புதல்வர் பரசுராமரிடம் கூறினார்.  இதைக் கேள்விப்பட்ட பரசுராமர் தன் கோடாரி, வில், அம்புகளுடன் நேரே கார்த்தவீரியன் பட்டணமான மாகிஷ்மதிக்கு விரைந்தார். அங்கே கார்த்தவீரியனின் சேனைகள் அனைத்தையும் அழித்தார். கார்த்தவீரியனும் அவருடன் சண்டைக்கு வந்தான். ஆயிரம் கைகளில் ஐந்நூறு வில் ஏந்தி பாணக்கூட்டத்தை அவர் மீது வீசினான். அவனுடைய ஆயிரம் கைகளையும் பரசுராமர் தன் தபோ பலத்தால் அறுத்து எறிந்ததோடு, அவனுடைய சிரசையும் சீவித் தள்ளினார். பிறகு காமதேனுவையும் அதன் கன்றையும் மீட்டு ஆசிரமத்தில் சேர்ப்பித்தார் பரசுராமர். நடந்ததை எல்லாம் தன் தந்தையிடம் தெரிவித்தார். அதைக் கேட்டு அவர் மிகவும் வருந்தினார்.

        ராமா, காரணம் இல்லாமல் ஓர் அரசனைக் கொன்று விட்டாயே! அரசனைக் கொல்வது ஓர் அந்தணனை வதை செய்வதைவிடக் கொடிய குற்றம். அரசன் என்பவன் ஆண்டவனின் அம்சம் என்று சாஸ்திரங்கள் பறைசாற்றுகின்றன. செய்த தீமையை மறந்து தீயவர்களை மன்னிப்பது தான் பிராமண தருமம். மேலும் நாம் பொறுமையை கடைபிடிப்பதால் தான் அனைவராலும் பூஜிக்கப்படுகிறோம். இத்தகைய பெரிய பாவத்தை செய்ததற்கு பிராயச்சித்தமாக தீர்த்த யாத்திரைக்குப் போய் பல புண்ணிய க்ஷேத்திரங்களை தரிசனம் செய்துவிட்டு வா! என்றார். தந்தையின் அறிவுரை கேட்டு அதன்படி பரசுராமர் ஓராண்டு காலம் தல யாத்திரை செய்தார். பிறகு ஓர் நாள் நீர்நிலைக்குச் சென்ற ரேணுகாதேவி தரையில் குனிந்து குடம் செய்வதற்குரிய மண்ணை அள்ளினாள். அப்படி அள்ளும் போது ஓர் தேவபுருஷன் உருவம் நீரில் நிழலிடுவதைக் கண்டாள். இது யார் என்று சற்று மேலே உற்றுப் பார்த்தாள். கற்பின் நிறைக்குப் பதில் களங்கம் தெரிந்தது. கூட்டி எடுத்த கை மண்குடம் ஆகவில்லை. ஜமதக்னி முனிவர் தன் பூஜைக்குத் தண்ணீர் கொண்டுவரச் சென்றவள் இன்னும் வரவில்லையே என்று சிந்தித்தார். தன் ஞானக் கண்ணால் அவள் கற்புக்கு களங்கம் ஏற்பட்டதை அறிந்தார். சினம் பொங்க தன் புதல்வர்களை வரவழைத்து அழுக்கு உள்ளம் கொண்ட தாயைக் கொல்லுமாறு கர்ஜித்தார். மற்ற பிள்ளைகள் அனைவரும் தயங்கினர். தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லை என்பதற்கேற்ப பரசுராமர் தன் பரசு என்ற ஆயுதத்தை எடுத்தார். அன்னையின் மீது வீசினார். அவள் தலை கீழே விழுந்தது. கூடவே சகோதரர்களின் தலைகளும் உருண்டன. ஜமதக்னி முனிவருக்கு சாந்தம் வரவில்லை என்றாலும் தன் சொல்லைக் காப்பாற்றிய பிள்ளையை ஏறிட்டு பார்த்தார். ராமா! உனக்கு என்ன வரம் வேண்டுமோ கேள் என்றார். பரசுராமர் பகவான் அம்சம். ஒரு பிரச்சனைக்குரிய பரிதாபமும் பாவப்பட்டதுமான அவதாரம் ஆயிற்றே. இறந்த என் தாயும் சகோதரர்களும் உயிரோடு எழ வேண்டும். அதோடு நான் அவர்களைக் கொன்றேன் என்ற நினைப்பின் நிழல்கூட அவர்களுக்குத் தெரியக்கூடாது என்று வரம் கேட்டார். மறுபடி அன்னை உயிர்த்தெழுந்ததை முன்னிட்டு ரேணுகாதேவியேதான் மாரி அம்மன் என்றும், தலை மட்டும் மாரியம்மன் கோயில்களில் வைத்து பூஜிக்கப்படுவதற்கு பரசுராம அவதார நிகழ்ச்சியே காரணம் என்றும் சொல்லப்படுகிறது. ஜமதக்னி முனிவர் சம்பதக்கினி முனியானார். இறந்த தாயும் சகோதரர்களும் உயிர்பெற்று எழுந்தனர். தூங்கி விழித்தது போன்ற உணர்வு தவிர வேறு முந்திய நிகழச்சி எதுவும் அவர்கள் நினைவில் இல்லை. தம் தந்தையை இழந்த கார்த்தவீரியன் புதல்வர்கள் ஜமதக்னி முனிவரிடமும், பரசுராமரிடமும் பகைமை பாராட்டி வந்தார்கள். அதனால் பழிக்குப் பழி வாங்க தீர்மானித்தார்கள்.

      ஒரு நாள் ஜமதக்னி முனிவர் ஆழ்ந்த நிஷ்டையில் இருந்தார். பரசுராமனும் தன் சகோதரர்களுடன் ஆசிரமத்தை விட்டு வெளியே போயிருந்தான். ரேணுகா தேவி மட்டும் ஆசிரமத்தில் இருந்தாள். அப்போது ஆசிரமத்தில் கார்த்தவீரியனின் புதல்வர்கள் ரகசியமாக நுழைந்தனர். அவர்களில் ஒருவன் கையில் வெட்டரிவாளுடன் முனிவர் பக்கம் போகும் போதே ரேணுகா தேவி சிரசு வெடிக்கும்படி கதறினாள். அரசகுமாரர்களே! அவர் ஓர் அந்தண சிரேஷ்டர். மகா முனிவர். தயவுசெய்து அவரை வெட்டி வீண்பழிக்கு ஆளாகாதீர்கள் என்று அலறினாள். நச்சுப்பகை கொண்ட அந்த ராஜன்மார்களுக்கு அவளுடைய கூக்குரல் நரகமாக இருந்தது. ஓங்கின வாள் மேலும் உயர்ந்தது. ஒரே வெட்டு, ஜமதக்னி முனிவர் தலை தரையில் உருண்டது. சீலவதியின் கண்ணீர் ரத்தமும் கரை புரண்டு தரையை மட்டுமா நனைத்தது? தரும தேவதைகளையும் தலை முழுகச் செய்தது. கொய்த தலையை கொடியவர்கள் கொண்டு போனார்கள். அவளுடைய அலறலைக் கேட்டு பரசுராமர் ஓடோடி வந்தார். நடந்ததை அறிந்தார். அவரது நாடி நரம்புகள் துடித்தன. அப்பொழுதே இந்தக் கொடிய க்ஷத்திரியப் பூண்டை அடியோடு அழிப்பேன் என்ற சபதம் எடுத்தார்.  பரசுராமர் மாகிஷ்மதி நகருக்கு விரைந்தார்.அரச குமாரர்களின் தலைகளை அறுத்து மலைகளாகக் குவித்தார். ரத்த ஆறு ஓடியது. குரு÷க்ஷத்திரத்தில் இருந்த குளங்களில் தண்ணீருக்குப் பதிலாக இரத்தம் நிரம்பி வழிந்தது. தன் தகப்பனார் தலையைக் கொண்டு வந்து உடலுடன் சேர்ந்தார். ஈமச் சடங்குகளைச் செய்தார். பூமியில் உள்ள க்ஷத்திரிய வம்சம் அற்றுப் போகும்படி இருபத்தொரு திக்விஜயம் செய்து வேரறுத்தார். அந்தப் பாவம் தீர வேள்வி செய்தார். அந்த வேள்வியில் கிழக்குத் திசையை அத்துவரியவுக்கும், வடக்கை உதகாதாவுக்கும், மத்திய தேசத்தை ஆசியபருக்கும், ஆரிய வர்த்தத்தை உபதிரஷ்டாவுக்கும் அதற்கு அப்பால் உள்ள பிரதேசத்தை சதசியர்களுக்கும் அளித்தார். சரஸ்வதி நதியில் சுபவிருத ஸ்நானம் செய்தார். பரசுராமரால் பூஜிக்கப்பட்ட ஜமதக்னி முனிவர், ஞான தேசம் பெற்று சப்தரிஷி மண்டலங்களில் ஏழாவது ரிஷியாக விளங்கினார். தற்சமயம் அவர் மகேந்திர பர்வதத்தில், சித்தர்கள் கந்தர்வர்கள் ஆகியோரால் பாராட்டும் புகழும் பெற்று அங்கு தவக்கோலத்தில் சிரஞ்சீவியாக இருக்கிறார் என்று ஸ்ரீமத் பாகவதம் சொல்கிறது. ராமஅவதாரத்திற்கு முன்பு சூர்ய குலத்தில் பிறந்தவன் மூலகன் என்ற அரசன். பூலோகத்தில் அப்போது ராஜவம்சம் இல்லாமல் அழித்துவிட பரசுராமர் புறப்பட்டார். பெண்கள் பலர் மூலகனைச் சூழ்ந்து நின்று கொண்டு பரசுராமர் கண்ணில் படாதவாறு காப்பாற்றினார்கள். அதனால் அவனை நாரிவசன் என்றும் அழைப்பர். க்ஷத்திரிய வம்சம் பூண்டோடு போன பின்பு அந்த வம்சத்தை தழைக்கச் செய்தவன் மூலகனே. மூலகனுக்குப் பின்னர் தசரதன், அளபடி, கட்டுவாள்கள், தீர்க்கபாடு, ரகு, அவன் மகன் அஜன். இந்த அஜனின் மகன் தான் ராமரின் தந்தையான தசரதன். இப்படித் தான் க்ஷத்திரய வம்சம் மீண்டும் தழைக்க ஆரம்பித்தது.

 *ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

 *வானமாமலை  ராமானுஜ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

நாளையும்  ஸ்ரீபரசுராமாவதாரம்   தொடரும் ....

🙏 *சர்வம் கிருஷ்ணார்ப்பனம்* 🙏*

Kamba Ramayana in Tamil

அரங்கேற்றம்

கம்பர் இராமாயணத்தினை எழுதியபின்பு, அதனை திருவரங்கத்தில் அரங்கேற்றம் செய்ய விரும்பினார். திருவரங்கத்தில் உள்ளோர்கள், தில்லை தீட்சதர்கள் ஒப்புக் கொண்டால் இராமாயணத்தினை திருவரங்கத்தில் அரங்கேற்றம் செய்யலாம், இல்லையென்றால் வேண்டாம் என்று கூறிவிடுகின்றனர். அதனால் கம்பர் தில்லை சென்றார். அங்கே தீட்சிதர்களாக இருக்கும் மூவாயிரம் நபர்களும் ஒன்று சேர்க்க இயலாமல் இருந்த போது, ஒரு குழந்தை இறந்தது. அந்தக் குழந்தைக்காக அனைத்து தீட்சிதர்களும் கூடி நின்றார்கள். அப்போது கம்பர் தன்னுடைய இராமாயணத்திலிருந்து நாகபாசப் படலம் என்ற பகுதியைப் பாடி குழந்தையை உயிர்ப்பித்தார். தீட்சிதர்கள் அனைவரும் மகிழ்ந்தர். தான் இயற்றிய இராமாயணத்தினை திருவரங்கத்தில் அரங்கேற்றம் செய்ய அனுமதியும் பெற்றார்.

கதைபாலகாண்டம்

இராவணனை அழிக்க திருமால் மனித அவதாரம் எடுக்கிறார். தசரதன் – கோசலை தம்பதியினருக்கு இராமனாக திருமால் பிறக்கிறார். தசரதனுக்கும் கைகேயி மற்றும் சுமித்திரை ஆகியோருக்கும் இலக்குவன், பரதன், சத்ருகன் ஆகியோர் பிறக்கின்றனர். தசரதனுடைய அரண்மனையில் வளர்ந்து வருகின்றனர்.

இராமனையும், இலக்குவனையும் விசுவாமித்திரர், தன்னுடைய யாகத்திற்குக் காவலாக அழைத்துச் செல்கின்றார். விசுவாமித்திரரின் யாகத்தினை அழிக்க வந்த தாடகை எனும் அரக்கியை இராமன் கொல்கிறார். தாடகையைப் போல யாகத்தினை அழிக்க வந்த அரக்கர்களையும் இராமனும், இலக்குவனும் அழிக்கின்றனர்.

மிதிலைக்கு இராமனையும், இலக்குவனையும் விசுவாமித்திரர் அழைத்துச் செல்கிறார். வழியில், கல்லாக இருந்த அகலிகை இராமனின் கால்தூசு பட்டு உயிர்பெறுகிறாள். அவளை கௌதம முனிவருடன் சேர்த்துவிட்டு மிதிலைக்குச் செல்கின்றனர். அங்கு சீதைக்கு சுயம்வரம் நடக்கிறது. அதில் இராமன் கலந்து கொண்டு சிவதனுசை உடைத்து, சீதையை மணக்கிறார்.

அயோத்தியா காண்டம்

இராமன் சீதையை திருமணம் செய்து கொண்டு அயோத்தியாவிற்குச் செல்கிறார். உடன் இலக்குவனும், விசுவாமித்திரரும் செல்கின்றனர். அயோத்தியின் மன்னரான தசரதன் இராமனுக்கு பட்டாபிசேகம் செய்ய ஏற்பாடுகளைச் செய்கிறார். அதனை அறிந்த மக்களும், மந்திரிகளும் மகிழ்கின்றனர். மந்தரை எனும் கூனி பரதனின் தாயான கைகேயிடம் சென்று அவளுடைய மனதினை மாற்றுகிறாள். கைகேயி தசரதன் முன்பு தந்த இரண்டு வரங்களை இப்போதைய சூழ்நிலைக்குத் தக்கவாறு, இராமன் காடாளவும், பரதன் நாடாளவும் கேட்டுப் பெறுகிறாள்.

இராமனும், சீதையும் காட்டிற்கு செல்லுகையில், இலக்குவனும் உடன் செல்கிறான். மூவரும் காட்டிற்கு சென்று முனிவர்களையும், குகனையும் சந்திக்கின்றார்கள். குகனை தன்னுடைய மற்றொரு சகோதரன் என்று இராமன் பெருமையாக கூறுகிறார். தசரதன் இறந்து போனதால், இறுதிக் காரியங்களைச் செய்துவிட்டு பரதன் இராமனை காட்டில் வந்து சந்திக்கிறார். அயோத்திய அரசை ஏற்க இராமனிடம் வற்புறுத்துகிறார். ஆனால் இராமன் அதனை ஏற்க மறுக்கின்றார். பரதன் இராமன் மீண்டும் வந்து பொறுப்பு ஏற்கும் வரை இராமனின் பாதுகைகளை வைத்து அரசு செய்கிறான்.

ஆரண்ய காண்டம்

இராமன் காட்டில் விராதன், சரபங்கன், அகத்தியர், சடாயு ஆகியோர்களைச் சந்திக்கிறார். அவர்களின் மூலமாக அரக்கர்களைப் பற்றியும், ஆயுதங்களைப் பற்றியும் அறிந்து கொள்கிறார்.

இராவணனுடைய தங்கை சூர்ப்பணகை இராமனைக் கண்டு காதல் கொள்கிறாள். ஆனால் இராமன் ஏகப்பத்தினி விரதன் என்று பிற பெண்களை ஏற்காமல் இருக்கிறான். இலக்குவன் சூர்ப்பணகையின் மூக்கினை அரிந்து அனுப்புகிறான். அதனால் இராவணனிடம் சென்று இராமனின் மனைவி சீதையைப் பற்றியும் அவளுடைய அழகினையும் கூறி, சீதையின் மீது மோகம் கொள்ள வைக்கிறாள்.

இராவணன் மாயமானை அனுப்பி இராமனையும், இலக்குவனையும் சீதையிடமிருந்து பிரித்து, சீதையைக் கவர்ந்து செல்கிறார். வழியில் சடாயு சீதையை மீட்கப் போராடி வீழ்கிறார். சீதையை இல்லத்தில் காணாது தேடி வரும் சகோதரர்களுக்கு இராவணனைப் பற்றிக் கூறிவிட்டு உயிர்விடுகிறார் சடாயு.

கிட்கிந்தா காண்டம்

சீதையைத் தேடிச் செல்கின்ற இராமனும், இலக்குவனும் கிட்கிந்தைக்கு வருகிறார்கள். அங்கு அனுமனைச் சந்திக்கிறார் இராமர். அனுமன் சுக்கிரீவன் என்பவரை இராமருக்கு அறிமுகம் செய்கிறார். சுக்கிரீவனின் மனைவியை சுக்கிரீவனுடைய அண்ணன் வாலியே கவர்ந்து சென்று விடுகிறார். அதனால் இராமன் வாலியைக் கொன்று சுக்கிரீவனின் மனைவியை மீட்கிறார்.

இராமனும் தன்னைப் போல மனைவியை இழந்து தவிக்கிறான் என்பதை அறிந்த சுக்கிரீவனும், அவனுடைய குடிமக்களான வானரங்களும் இராமனுக்கு உதவ முன்வருகிறார்கள்.

அங்கதன் என்பவர் தலைமையில் அனைவரும் செல்கின்றனர். வழியில் சம்பாதி எனும் சடாயுவின் அண்ணனைச் சந்திக்கின்றனர். சம்பாதி இலங்கையில் சீதை சிறைப்பட்டு இருப்பதைத் தெரிவிக்கின்றார். இலங்கைக்குச் செல்ல ஏற்றவர் அனுமன் என்று தீர்மானித்து அனுமனிடம் தெரிவிக்கின்றனர். அனுமனுக்கு அவருடைய பெருமையை உணர்த்தி அவர் இலங்கை செல்ல விஸ்வரூபம் எடுக்கிறார்.

சுந்தர காண்டம்

அனுமன் இலங்கைக்குச் செல்ல வான்வெளியில் பறந்து செல்கிறார். வழியில் எதிர்படும் தடைகளை இராம நாமம் கொண்டு வெற்றிபெற்று இலங்கையை அடைகிறார். அங்கே அசோகவனத்தில் உள்ள சீதையைக் கண்டு, தான் இராமனின் தூதுவன் என்று கூறி, இராமனின் அடையாளமான மோதிரத்தினைத் தந்து தெரிவிக்கிறார். சீதையும் அந்த மோதிரத்தினைப் பெற்றுக் கொண்டு சூளாமணி எனும் அணியைத் தருகிறாள்.

இராவணனைச் சந்தித்து அனுமன் இராமனின் பெருமைகளைக் கூறி, சீதையை இராமனிடம் சேர்த்துவிடும்படி கூறுகிறார். ஆனால் இராவணன் அனுமன் வாலில் தீயிடுகிறான். அனுமன் இலங்கையையே எரித்துவிட்டு இராமனிடம் சென்று சீதையைக் கண்டதைக் கூறுகிறார்.

யுத்த காண்டம்

இராமன் இலங்கைக்கு பாலம் அமைத்து வானரப் படையுடன் சென்று, இராவணனுடன் போர் செய்கிறான். அப்போது இராவணனின் சகோதரன் வீடணன் இராமனுடன் இணைந்து கொள்கிறான். இராமன் இராவணனுடைய தம்பியான கும்பகருணன், மகன் இந்திரசித்து என அனைவரையும் போரிட்டுக் கொல்கிறார். இறுதியாக இராவணனைக் கொன்று வீடணனுக்கு இலங்கையைத் தந்துவிட்டு, சீதையை மீட்டு அயோத்திக்குச் செல்கிறார். அயோத்தியில் இராமருக்குப் பட்டாபிசேகம் நடைபெற்றது.

கம்பராமாயணத்திற்கு பிறகு தோன்றியவை

கம்பர் இந்த நூலை இயற்றிய பிறகு எண்ணற்ற இராமாயண நூல்கள் படைக்கப்பட்டன. இவ்வாறு இராமாயண நூல்கள் தோன்றுவதற்கு கம்பராமாயணம் தூண்டுதலாக இருந்தது என்று அறிஞர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். அவையாவன, தக்க ராமாயணம், குயில் ராமாயணம், இராமாயண அகவல், கோகில இராமாயணம், அமர்த இராமாயணம், இராமாயணக் கீர்த்தைகள் மற்றும் பால இராமாயணம்.