Sasmkritaa bhavitavyam e magazine 68 ank 26

Courtesy:Dr.C.S. Warnekar

Pl see the attachment

Semmangudi ketu temple

செம்மங்குடி J.K. SIVAN 
ஆதிகேது ஸ்தலம்

ஏன் இப்படி??

கண்ணில் ரத்தம் வழிய என்று சொல்வோமே. அதை அனுபவித்ததுண்டா என்று கேட்டால் அதை முற்றிலும் அனுபவித்தேன் என்று நான் தைரியமாக சொல்ல ஒரு சந்தர்ப்பம் நேற்று 4.9.18 அன்று சீர்காழி அருகே ஒரு கிராமத்தில் கிடைத்தது. சிறிய கிராமம். ஒன்று இரண்டு பஸ் ஓடுகிறது. நிறைய மரம் அடர்ந்த குறுகிய கிராம சாலைகள். ஒரு பெரிய சக்திவாய்ந்த பிடாரி கோவில். இன்னொரு அம்மன் கோவில் அதன் அருகே ஒரு பஞ்சாயத்து நிர்வாக பள்ளிக்கூடம். பிரவுன் கலர் பாவாடை, அரை நிக்கர் காவி கலர் மேல் சட்டை அணிந்த சிறுமிகள் சிறுவர்கள் பையை முதுகில் சுமந்தவாறு தெருவெல்லாம் விளையாடிக்கொண்டு காலை எட்டரை மணிக்கே காணப் படுகிறார்கள். நிறைய குழந்தைகள் வெறும் காலோடு நடக்கின்றனர். அந்த ஊர் ஒரு பிரபல கர்நாடக வித்துவான் சம்பந்தப்பட்ட ஊரோ என்று எதிர்பார்த்த பின் ஏமாந்தேன். ஏனென்றால் செம்மங்குடி இன்னொன்று கும்பகோணம் ல்லப்பக்கம் இருக்கிறது அங்கு தான் அந்த வித்துவான் பிறந்த ஊர். இந்த செம்மங்குடி சீர்காழி அருகே நான்கு ஐந்து கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் வயல்களுக்கு இடையே ஒழிந்துகொண்டிருக்கிற அமைதியான ஊர்.

இந்த ஊருக்கு மிகப்பெரிய சொத்து நாகநாத சுவாமி ஆலயம். கேது பகவான் க்ஷேத்ரம். கேது யார்? திருப்பாற் கடலில் அம்ருதம் உண்டானபோது தேவர்கள் அதை மஹாவிஷ்ணுவிடமிருந்து பெற்றபோது ஒரு ராக்ஷஸன் தேவர்கள் போல உருவம் கொண்டு அதை உட்கொள்வதை சூரிய சந்திரர்கள் கண்டுபிடித்து , அம்ருதம் உட்கொண்ட அந்த ராக்ஷஸன் சிவனால் தலை துண்டிக்கப்பட்டு அவன் தலை விழுந்த இடத்தில் ஒரு பாம்பின் உடலோடு, உடல் விழுந்த இடத்தில் பாம்பின் தலையோடும் ராகு கேதுவாகிறான். சந்திரன் சூரியனை அவன் பழிவாங்குவது தான் கிரஹணம் என்றும் சொல்வார்கள். பாம்பின் தலையோடு மனித உடலோடு இருப்பது கேது. மனித தலையோடு பாம்பின் உடல் கொண்டது ராகு.

செம்மங்குடியில் கீரநல்லூர் சாலையில் இந்த கேது ஆலயம் உள்ளது. செம்மங்குடியில் மனித உடல் விழுந்து பாம்பின் தலையோடு கேது உருவான இடம் ஆதி கேதுஸ்தலம். சிவன் பெயர் நாகநாத சுவாமி. அம்பாள் கற்பூரவல்லி . புராதன ஆலயம். செம் பாம்பு குடி தான் செம்மங்குடி ஆயிற்று என்கிறார்கள்.

சீர்காழியில் சிரபுரம் என்ற பகுதியில், ராகுஸ்தலமும் உள்ளது. அங்கு சிவன் பெயர் பொன் நாகவள்ளி உடனுறை நாகேஸ்வரமுடையார் அந்த கோவிலை பற்றி அப்புறம் எழுதுகிறேன்.

கண்ணில் ரத்தம் விஷயம் இனி துவங்குகிறது. செம்மங்குடி நாகநாதசுவாமி கோவிலுக்கு உள்ளூர் காரர்களே வருவதில்லை என்று நம்பகமான தகவல் அந்த கோவிலை பராமரிக்கும் ஒரு பால்காரர் வீட்டு பெண்கள் கூறியபோது வருத்தமாக இருந்தது. அது பொய்யோ என்று சந்தேகப்படாத வகையில் அந்த கோவிலை சுற்றி பிரகாரத்தில் உள்ள பிள்ளையார் சந்நிதி, தக்ஷிணாமூர்த்தி கோஷ்டம், நாகநாதர் சிவன். கற்பூரவல்லி அம்பாள் சந்நிதிகள் செல்லமுடியாதபடி பாதங்களை நெருஞ்சி முள் துன்புறுத்தியது.

அடிக்கடி பக்தர்கள் வந்து நடந்தால் நெருஞ்சிமுள் எங்கிருந்து வரும்? எத்தனையோ உழவாரப்பணி அன்பர்கள் ஊர் ஊராக சென்று சேவை செயகிறவர்கள் இந்த ஆலயத்துக்கும் அவசியம் செல்லவேண்டும். பிரகாரத்தில் நடக்க வழி ஏற்படவேண்டும்.

நான் அங்கு தென்பட்ட ஒரு சில வயதானவர்களை கெஞ்சி கேட்டுக்கொண்டேன். அந்த ஆலயத்திற்கு அடிக்கடி பக்தர்கள் வரும்படியாக விளக்கேற்றி குழந்தைகளை வைத்து தேவாரம் திருவாசகம், திருவருட்பா மாலையில் சொல்லி தாருங்கள், சுண்டல் அவல் பழங்கள் போன்ற தின்பண்டங்களை நைவேத்தியம் செயது பிரசாதமாக கொடுங்கள் என்றேன்.

செவ்வாய்கிழமை என்பதால் நாங்களே விளக்கேற்றி வழிபட்டோம். நாகநாதர், அம்பாளுக்கு விளக்கு ஆரத்தி காட்டி சில அகல்விளக்குகள் ஏற்றி, ஸ்லோகங்கள் சொல்லி நிறைய அங்கே கிடைத்த புஷ்பங்களை சாற்றினோம். நாகநாதர் கற்பூரவல்லி அம்பாள் படம் இத்துடன் இணைத்துள்ளேன்.

அம்பாள் சந்நிதி சிறியது. குனிந்து உள்ளே தலை நீட்டி அபிஷேகம், அர்ச்சனை செய்யவேண்டும். ஒரு மின்சார பல்பு தொட்டாலே மின்கசிவு ஏற்பட்டு உயிருக்கு ஆபத்து விளைவிக்கும் நிலையில் இருப்பதை அந்த ''தர்மகர்த்தா'' பெண் சொல்லியபோது அதிர்ச்சியாக இருந்தது. இதை உடனே யாராவது கவனிக்க கூடாதா?

கண்ணில் தென்பட்ட பெரியவர் ஒருவரிடம் விண்ணப்பித்தேன். அவ்வளவு பெரிய கிராமத்தில் ஒரு மின்சார தொழிலாளர் இல்லாமலா போய்விடுவார். சீர்காழி மிகப்பெரிய பிரபல நகரம் அங்கிருந்து நான்கு ஐந்து கி.மீ. தூரத்தில் தானே இருக்கிறது. அங்கிருந்து வருவது கூடவா கடினம்? யாரோ ஒரு அர்ச்சகர் வருவதாக சொல்கிறார்கள் அந்த குடும்பத்தார்.

சாவி அந்த பால்காரர் வீட்டில் இருந்ததால் எங்களைக் கண்டதும் அந்த பெண் கதவை திறந்து விட்டாள். அந்த கோவிலின் 'தர்மகர்த்தாவாக'' நான் அவளை வணங்கினேன். புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டேன். அவள் உதவாவிட்டால் கேது க்ஷேத்ரம் தரிசிக்கும் பாக்யம் எனக்கு கிட்டியிருக்காது. மறுபடியும் நான் எப்போது அங்கே செல்வேனோ?

சீர்காழி பக்கம் செல்பவர்கள் அவசியம் செம்மங்குடி சென்று கேது பகவானை தரிசித்து வாருங்கள். 
எல்லோருக்கும் சொல்லுங்கள். இன்னொரு அற்புதமான கோவிலை வெகு சீக்கிரம் மற்றவர்களுக்கு இழக்கவேண்டாம் என்று நெஞ்சில் ஒரு அச்சம் எழுகிறது.

Positive story

காலை வணக்கம்.

சீன அதிபர் சொன்ன தத்துவ கதை இன்று உங்கள் பார்வைக்கு...

``சிறு வயதில் நான் மிகுந்த சுயநலக்காரனாக இருந்தேன். நல்ல பொருள் எதுவாக இருந்தாலும், எது கிடைத்தாலும், அதை நானே கைப்பற்றிக்கொள்வேன். இந்தக் குணத்தின் காரணமாகவே, மெதுவாக எல்லோரும் என்னைவிட்டு விலக ஆரம்பித்தார்கள். ஒருகட்டத்தில் எனக்கு நண்பர்களே இல்லாமல் போய்விட்டார்கள். நானோ என் மீது தவறு இருக்கிறது என்றே நினைக்கவில்லை; மற்றவர்களைக் குறை சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். அந்தச் சமயத்தில் என் அப்பா எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்த மூன்று வாக்கியங்கள்தாம்  வாழ்க்கையில் எனக்கு உதவியாக இருந்தன. 

ஒருநாள் அப்பா, இரண்டு அகலமான பாத்திரங்களில் நூடுல்ஸ் சமைத்து எடுத்து வந்தார். அந்த இரண்டையும் சாப்பாட்டு மேஜை மேல் வைத்தார். ஒரு பாத்திரத்திலிருந்த நூடுல்ஸின் மேல் மட்டும் ஒரு முட்டை வைக்கப்பட்டிருந்தது; இன்னொன்றின் மேல் முட்டையில்லை. அப்பா என்னிடம் கேட்டார்... `கண்ணு... உனக்கு இந்த இரண்டில் எது வேண்டுமோ, நீயே எடுத்துக்கொள்!' என்றார். அந்த நாள்களில் முட்டை கிடைப்பது அரிதாக இருந்தது. புத்தாண்டின்போதோ, பண்டிகைகளின்போதோதான் எங்களுக்குச் சாப்பிட முட்டை கிடைக்கும். எனவே, நான் முட்டை வைத்திருந்த நூடுல்ஸ் கிண்ணத்தை எடுத்துக்கொண்டேன். நாங்கள் சாப்பிட ஆரம்பித்தோம். என்னுடைய புத்திசாலித்தனமான முடிவுக்காக எனக்கு நானே என்னைப் பாராட்டிக்கொண்டேன். முட்டையை ஒரு வெட்டு வெட்டினேன். என் தந்தை அவருடைய கிண்ணத்தை எடுத்து சாப்பிட ஆரம்பித்தபோது எனக்கு ஆச்சர்யம் காத்திருந்தது. அவருடைய கிண்ணத்தில் நூடுல்ஸுக்கு அடியே இரண்டு முட்டைகள் இருந்தன. அதைப் பார்த்துவிட்டு நான் மிகவும் வருத்தப்பட்டேன். அவசரப்பட்டு நான் எடுத்த முடிவுக்காக என்னை நானே திட்டிக்கொண்டேன். அப்பா மென்மையாகச் சிரித்தபடி என்னிடம் சொன்னார்... `மகனே *நினைவில்வைத்துக்கொள்... உன் கண்கள் பார்ப்பது உண்மையில்லாமல் போகலாம். மற்றவர்களுக்குக் கிடைப்பதை நீ அடைய வேண்டும் என நினைத்தால் இழப்பு உனக்குத்தான்.''*

அடுத்த நாளும் என் அப்பா இரண்டு பெரிய கிண்ணங்கள் நிறைய நூடுல்ஸ் சமைத்துக் கொண்டு வந்து சாப்பாட்டு மேஜையில் வைத்தார். முதல் நாளைப் போலவே ஒரு கிண்ணத்திலிருந்த நூடுல்ஸின் மேல் ஒரு முட்டை வைக்கப்பட்டிருந்தது; இன்னொன்றில் இல்லை. அப்பா என்னிடம் கேட்டார்... ``மகனே... உனக்கு இந்த இரண்டில் எது வேண்டுமோ, நீயே தேர்ந்தெடுத்துக்கொள்!' இந்த முறை நான் கொஞ்சம் புத்திசாலித்தனமாக யோசித்தேன். முட்டை வைக்கப்படாத கிண்ணத்தை எடுத்துக்கொண்டேன். அன்றைக்கும் எனக்கு ஆச்சர்யம் காத்திருந்தது. நூடுல்ஸை அள்ளும் குச்சியால், கிண்ணத்துக்குள் அடிவரை எவ்வளவு துழாவிப் பார்த்தும் ஒரு முட்டைகூடக் கிடைக்கவில்லை. அன்றைக்கும் அப்பா சிரித்தபடி சொன்னார்... `மகனே... *எப்போதும் அனுபவங்களின் அடிப்படையிலேயே ஒன்றை நம்பக் கூடாது. ஏனென்றால், சில நேரங்களில் வாழ்க்கை உன்னை ஏமாற்றக்கூடும், தந்திரத்தில் விழவைக்கும்.* இதை ஒரு பாடமாக எடுத்துக்கொள். இதை எந்தப் பாடப்புத்தகங்களிலிருந்தும் கற்றுக்கொள்ள முடியாது.' 

மூன்றாவது நாள், அப்பா மறுபடியும் இரு பெரிய கிண்ணங்களில் நூடுல்ஸ் சமைத்து எடுத்து வந்தார். இரு கிண்ணங்களையும் மேஜையின் மேல் வைத்தார். வழக்கம்போல ஒரு கிண்ணத்திலிருந்த நூடுல்ஸில் முட்டை; மற்றொன்றில் இல்லை. அப்பா கேட்டார்... `மகனே நீயே தேர்ந்தெடுத்துக்கொள். உனக்கு இவற்றில் எது வேண்டும்?' இந்த முறை அவசரப்பட்டு கிண்ணத்தை எடுத்துவிடாமல் நான் பொறுமையாக அப்பாவிடம் சொன்னேன்... `அப்பா நீங்கள்தான் இந்தக் குடும்பத்தின் தலைவர். நீங்கள்தான் நம் குடும்பத்துக்காக உழைக்கிறீர்கள். எனவே, முதலில் நீங்கள் உங்களுக்கான கிண்ணத்தை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். மற்றதை நான் எடுத்துக்கொள்கிறேன்' என்றேன். அப்பா என் கோரிக்கையை நிராகரிக்கவில்லை. முட்டை இருந்த நூடுல்ஸ் கிண்ணத்தை எடுத்துக்கொண்டார். நான் எனக்கான நூடுல்ஸைச் சாப்பிட ஆரம்பித்தேன். நிச்சயமாக இந்தப் பாத்திரத்தில் முட்டை இருக்காது என்றுதான் நினைத்தேன். அன்றைக்கும் எனக்கு ஆச்சர்யம் காத்திருந்தது. கிண்ணத்தின் அடியில் இரண்டு முட்டைகளிருந்தன.

அப்பா கண்களில் அன்பு கனிய என்னைப் பார்த்தார். பிறகு புன்முறுவலோடு சொன்னார்... மகனே, நினைவில் வைத்துக்கொள். *மற்றவர்களுக்கு நீ நல்லது நினைக்கும்போதெல்லாம், உனக்கும் நல்லதே நடக்கும்!'*

அப்பா சொன்ன இந்த மூன்று வாசகங்களை, வாழ்க்கை பாடங்களை எப்போதும் நான் நினைவில் வைத்திருக்கிறேன்.

Numbers in sanskrit

https://youtu.be/iWHzMDlGank

You go alone when you leave-Sanskrit subhashitam

|| *ॐ* ||

      " *सुभाषितरसास्वादः* "

--------------------------------------------------------------------------------------

     " *सामान्यनिति* " ( १९५ )

--------------------------------------------------------------------------------------

    *श्लोक*----

     " धनानि  भूमौ, पशवः च  गोष्ठे, भार्या गृहद्वारि,  जन  स्मशाने ।

      देह  चितायां  परलोकमार्गे  कर्मानुगा  गच्छति  जीवः  एकः ।। "

                  ( सुभाषितरत्न )

--------------------------------------------------------------------------------------

   *अर्थ*----

    जमिन  में  गाडा  हुआ  धन ,  गौशाला  के  पशु ( गुरेढोरे ),  घर  के  द्वार  खड़ी  पत्नी, स्मशान  में  साथ  आने  वाले  लोग और  चिता  पर  लेटा  हुआ  देह  यह  सब  छोडकर  जीव  अकेला  ही  अपने  कर्मानुसार  परलोक  के  प्रवास  को  जाता  है ।

-------------------------------------------------------------------------------------

   *गूढ़ार्थ*----

   कितना  कड़वा  सच  या  आईना  हमे  सुभाषितकार  ने  दिखाया  है।

  जिंदगी  भर  मनुष्य  मेरा  मेरा  करते  रहता  है  पर  चिता  पर  तो  उसका  देह  भी  साथ  नही  देता  उसके  कर्मानुसार  उसका  परलोक  का  प्रवास  शुरू  होता  है।  भारतीय  संस्कृति  में  अच्छे  कर्म  को  अनन्यसाधारण  महत्व  है ही  उसके  साथ  ही  अहं छोडने  के  लिए  भी  हमारे  सारे  धर्मग्रन्थ  और  ऋषि-- मुनि  बताते  ही  है ।

------------------------------------------------------------------------------------

*卐卐ॐॐ卐卐*

-------------------------

डाॅ. वर्षा  प्रकाश  टोणगांवकर 

पुणे  / नागपुर  महाराष्ट्र 

------------------------------------

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻

Sandhyavandanam

#சந்தியாவந்தனம்

#சிறப்புகள்

சந்தியாவந்தனம்!

அதில் அவன் ஒரு நாளைக்கு மூன்று முறை சுமார் 100 கடவுளர், ரிஷிகள் பெயரைச் சொல்லுகிறான். தொல்காப்பியம் உரைக்கும் தமிழ் கடவுள்கள் இந்திரன், வருணன், விஷ்ணு பெயர்களையும் சங்கத் தமிழ் நூல்கள் போற்றும் சப்த ரிஷிக்களையும் , வரலாற்றுப் புருஷர்களான ஜனமேஜயன் முதலியோர் பெயர்களையும் சொல்கிறான். அவ்வளவு கடவுள் பெயரையும் சொல்லிவிட்டு அனத முழுமுதற் கடவுளான பிரம்மனும் நானும் ஒன்றே என்றும் சொல்லுகிறான். இது உபநிஷத மந்திரம் (அஸாவாதித்யோ பிரம்ம, பிரம்மைவாஹமஸ்மி)

சந்தியாவந்தனம்:-

சந்தியா வந்தனம் என்றால் என்ன?

அதற்க்கு முன் சந்தி என்றால் என்ன? என பார்ப்போம்

சந்தி என்றால் இரவும்- அதிகாலையும் .,காலையும் மதியமும்., மாலையும் இரவும் ஒன்றை ஒன்று சந்திக்கும் நேரம் 

அப்படிபட்ட சந்தியாகாலத்தில் நமக்கு பிரத்திட்சமாக தோன்றும் ஜோதியான சூரியனை பிரார்த்தித்து செய்யக்கூடிய வந்தனம் சந்தியாவந்தனம் எனப்படும். 

அதாவது சந்தியாகலம் என்பது அதிகாலை, மத்யான்னம் சாயங்காலம் என்னும் மூன்று காலங்கள் ஆகும். 

சந்தியாவந்தனத்தில் நமக்கு ஆசமனியம் பிராணாயாமம் சங்கல்பம் அர்க்யப்ரதானம், காயத்ரீ ஜபம் மற்றும் உபஸ்தானம் என்ற ஆறு கர்மாக்கள் ப்ரதானமாக உள்ளன. 

ஆசமனியம் எனபது சுத்த தீரத்த்தை அச்சுதாய நம :

அனந்தாய நம :

கோவிந்தாய நம: என கூறியவாறே மூன்று முறை தீர்த்தத்தை ஸவீகரிப்பது

பிராணாயாமம் என்பது

பலர் இப்போது செய்வது போல மூக்கை அடைத்து கொண்டு பின்பு காது பக்கம் கையை கொண்டு போவதல்ல

அது

பிராணாயாமம் என்பது நம்முடலில் செல்லும் மூச்சுக் காற்றை முறைபடைத்தி வெளியே விடுதல் என்பதர்தம்

அதாவது முதலில் மூச்சை நன்கு வெளியில் விட்டு பின்பு வலது பக்க துவாரத்தை கட்டை விரலால் அழுத்தி மூடிக்கொண்டு இடது பக்க மூச்சு துவாரத்தினால் மூச்சை உள்ளிழுத்து இடது பக்க மூக்கை மோதிரவிரலாலும் சுண்டுவிரலாலும்  அடைத்துக் கொண்டு ( இதனை பூரகம் என்பர்) 

"ஓம் பூ: ஒம் புவ: ஓம் ஸுவ: ஓம் மஹ: ஓம் ஜந: ஓம் தப: ஓகும் சத்யம்: ( அதாவது பூலோகம் ஸுவர்க்கலோகம் மஹரலோகம் சத்யலோஹம் என கூறப்படும் ஏழு லோஹங்களையும் நிணைத்து) ஓம் தத்ஸவிதுர் வரேண்யம் பர்கோ தேவஸ்ய தீமஹி தியோயோந ப்ரசோதயாத் ஓமாப: ஜ்தோதிரஸ அம்ரதம் ப்ரம்ம பூர்புவஸ்ஸுரோம்" 

{என கூறி முடிக்கும் போது வலது காதை தொடவேண்டும்( மூக்கை தொடுவதால் ஏற்படும் அசுத்தத்தை நீக்க)

(எந்த ஒரு அசுத்த செயலை செய்யும் போது நீர் கிட்டவிட்டால் வலது காதை தொட்டால் நாம் சுத்தமாவதாக சாஸ்திரம் கூறுகிறது)}

என்று நிதானமாக சொல்லி முடிக்கும் வரை மூச்சை மூக்குனுள் வைத்து ( இதை கும்பகம் என்பர்) பின் மெதுவாக கட்டைவிரலை நீக்கி வலது பக்க மூக்கால் வெளியிடுவது ( இதை ரேசகம் என்பர்)

சங்கல்பம் என்பது

சந்தியாவந்தனம் எந்த நேரத்திற்காக செய்கிறோமோ அந்த காலத்திற்கான பிராத்தனை

அர்க்ய ப்ரதானம் என்பது தீர்தம் மூலம் சூரியனுக்கும் கேசவாதிகளுக்கும் தகப்பானாரில்லாதவர்கள் பிதுர்களுக்கும் மந்திரமாக அந்த தீர்த்தத்தை அர்பணிப்பது இதை கட்டை விரலும் ஆள்காட்டி விரலும் சேராமல் இரண்டு கைகளாலும் சூர்யனை பார்த்து விட வேண்டும் 

அர்கயம் ஏன் விட வேண்டும்?

மந்தேஹர் என்ற பெயருள்ள முப்பது கோடி கோர வீர குரூர ராக்ஷஸர்கள் இந்த ஸந்தியா காலங்களில் சூரியனை விழுங்க வருவார்கள் அவர்களிடமிருந்து சூரியனை காப்பாற்ற தேவர்களுக்கு ரிஷிகளும் தபஸிகளும் ஸந்தியாகாலத்தில் அர்க்யத்தை விடுவர் அது வஜ்ராயுதமாக மாறி சூரியனுக்கு உதவுமாம் எனவே தான் பூமியில் பிராமணர்களும் மற்றவர்களும் செய்கிறார்கள் என்பர்

சந்தியா வந்தனத்தை யாரெல்லாம் செய்யலாம்? 

உபவீதம் செய்து கொண்டவர்கள் ( பிராமணர்கள் வாணியன் குயவன் சத்ரியன் என எல்லோருமே) எல்லோருமே செய்யலாம்

காலங்களின் மாற்றத்தால் நம்மில் பெரும்பாலனவர்கள் உட்பட யாரும் செய்வதில்லை

#பலன்கள்:

நதி தீரத்தில செய்தால் 2 மடங்கு பலன் கிடைக்கும். பசுக்கள் கட்டின இடமானா 10 மடங்கு. அக்னி சாலை 100 மடங்கு; புண்ய க்ஷேத்திரமானால் 1000 மடங்கு; நல்ல புராதனமான பூஜைகள் வெகு காலம் நடந்த சகோவிலானால் கோடி மடங்கு.

இடத்தை சுத்தி செய்து கொண்டு நீரால் ப்ரோக்ஷணம் செய்து ஆசனத்தில் உட்கார வேண்டும்.

அனைவரும் சந்தியாவந்தனம் செய்வோம் என்று உறுதி எடுப்போம்

Action& it's fruit-Sanskrit

||ॐ||

*वन्देसंस्कृतमातरम्* 

------------------------------------------------------------------------------------

☆मालाकारेण प्रतिदिनं बालतरुम् जलेन सिञ्च्यते.........

☆किन्तु फलानि,पुष्पाणि तानि-तानि ऋतोः नुसारं एव आगमिष्यन्ति.........

☆तादृशः एव मनुष्यस्य आयुषि अपि संयमः आवश्यकः............

☆प्रतिदिनं प्रयत्नरताः भूत्वा स्वीयः कार्यं करणीयम् एव.............

☆यदा समयः आगमिष्यन्ति तदा फलम् अपि लप्स्यते........

सुप्रभातम/ शुभदिनम् च।

---------------------------------------------------------------------------------

*卐卐ॐॐ卐卐*

------------------------------

डाॅ. वर्षा  प्रकाश  टोणगांवकर 

पुणे  / नागपुर  महाराष्ट्र 

----------------------------------------

🌺🌵🌺🌵🌺🌵🌺🌵🌺🌵🌺🌵🌺🌵

Sanskrit WhatsApp group

Follow this link to join my WhatsApp group: https://chat.whatsapp.com/0OAomzAt6HP0qIEHr3cG2L

चिन्तामणिः- २ एषः समूहः पूर्णः अभवत्।

*अतः तृतीयसमूहःसम्भाषणसंस्कृतचिन्तामणिः-३ निर्मीयते।*

संस्कृतभारतीकार्यकर्तृभिः चाल्यमाने समूहेस्मिन् सर्वे संस्कृतनिष्ठाः सहभागिनः भवन्तु।

🙏

Shambunatana stotra done by Patanjali-Sanskrit

🌷🙏  *॥ श्रीपतञ्जलिकृत-शम्भुनटनम्॥*

सदञ्चितमुदञ्चित-निकुञ्चितपदं झलझलञ्चलित-मञ्जुकटकं

पतञ्जलि-दृगञ्जनमनञ्जनमचञ्चलपदं जनन-भञ्जनकरम्।

कदम्बरुचिमम्बरवसं परममम्बुद-कदम्बक-विडम्बक-गलं

चिदम्बुदमणिं बुध-हृदम्बुज-रविं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥१॥

हरं त्रिपुर-भञ्जनमनन्त-कृतकङ्कणमखण्डदयमन्त-रहितं

विरिञ्चि-सुरसंहति-पुरन्दर-विचिन्तित-पदं तरुण-चन्द्र-मकुटम्।

परं पद-विखण्डित-यमं भसित-मण्डित-तनुं मदन-वञ्चन-परं

चिरन्तनममुं प्रणत-सञ्चित-निधिं परचिदम्बर-नटं हृदि भज॥२॥

अवन्तमखिलं जगदभङ्गगुणतुङ्गममतं धृत-विधुं सुरसरित्-

तरङ्ग-निकुरुम्ब-धृति-लम्पट-जटं शमन-डम्बर-हरं भव-हरम्।

शिवं दश-दिगन्तर-विजृम्भित-करं कर-लसन्-मृगशिशुं पशुपतिं

हरं शशि-धनञ्जय-पतङ्ग-नयनं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥३॥

अनन्त-नवरत्न-विलसत्कटक-किङ्किणि-झलंझल-झलञ्झलरवं

मुकुन्द-विधि-हस्तगत-मद्दल-लय-ध्वनि-धिमिद्धिमित-नर्तन-पदम्।

शकुन्तरथ-बर्हिरथ(वह्निरथ)-नन्दिमुख-दन्तिमुख-भृङ्गि-रिटि-सङ्घ-निकटं

सनन्द-सनक-प्रमुख-वन्दित-पदं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥४॥

अनन्त-महिमं त्रिदश-वन्द्य-चरणं मुनि-हृदन्तर-वसन्तममलं

कबन्ध-वियदिन्द्ववनि-गन्धवह-वह्नि-मखबन्धु-रवि-मञ्जु-वपुषम्।

अनन्त-विभवं त्रिजगदन्तरमणिं त्रिणयनं त्रिपुर-खण्डन-परं

सनन्द-मुनि-वन्दित-पदं सकरुणं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥५॥

अचिन्त्यमलिबृन्द-रुचिबन्धुर-गल-स्फुरित-कुन्द-निकुरुम्ब-धवलं

मुकुन्द-सुरबृन्द-बलहन्तृ-कृत-वन्दन-लसन्तमहिकुण्डल-धरम्।

अकम्पमनुकम्पित-रतिं सुजन-मङ्गल-निधिं गजहरं पशुपतिं

धनञ्जय-नुतं प्रणत-रञ्जन-परं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥६॥

परं सुरवरं पुरहरं पशुपतिं जनित-दन्तिमुख-षण्मुखममुं

मृडं कनक-पिङ्गल-जटं सनक-पङ्कज-रविं सुमनसं हिम-रुचिम्।

असङ्ग-मनसं जलधि-जन्म-गरलं कबलयन्तमतुलं गुणनिधिं

सनन्दवरदं शमितमिन्दुवदनं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥७॥

अजं क्षितिरथं भुजगपुङ्गव-गुणं कनक-शृङ्गि-धनुषं करलसत्

कुरङ्क-पृथु-टङ्क-परशुं रुचिर-कुङ्कुम-रुचिं डमरुकं च दधतम्।

मुकुन्द-विशिखं नमदवन्ध्य-फलदं निगम-बृन्द-तुरगं निरुपमं

स चण्डिकममुं झटिति-संहृत-पुरं पर-चिदम्बर-नटं हृदि भज॥८॥

अनङ्ग-परिपन्थिनमजं क्षिति-धुरंधरमलं करुणयन्तमखिलं

ज्वलन्तमनलं दधतमन्तकरिपुं सततमिन्द्रसुर-वन्दित-पदम्।

उदञ्चदरविन्द-कुल-बन्धु-शतबिम्ब-रुचि-संहति-सुगन्धि-वपुषं

पतञ्जलि-नुतं प्रणव-पञ्जर-शुकं पर-चिदम्बर-नटं हॄदि भज॥९॥

इति स्तवममुं भुजग-पुङ्गव-कृतं प्रतिदिनं पठति यः कृतमुखः

सदः प्रभु-पदद्वितय-दर्शनपदं सुललितं चरण-शृङ्ग-रहितम्।

स्मरः प्रभव-संभव-हरित्पति-हरि-प्रमुख दिव्य-नुत-शङ्करपदं

स गच्छति परं न तु जनुर्जलनिधिं परम-दुःख-जनकं दुरितदम्॥१०॥

Shame on Wealth-Sanskrit subhashitam

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

*दायादाः स्पृहयन्ति तस्कर* *गणाः मुष्णन्ति भूमीभुजो*

*दूरेण च्छलमाकल्य  हुतभुग्भस्मीकरोति क्षणात् |*

*अम्भः प्लावयते क्षितौ  विनिहितं यक्षा हरन्ति ध्रुवं*

*दुर्वृत्तास्तनया नयन्ति निधन धिग्धिग्धनं तद्बहु ||*

 

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

धिक्कार है अत्यधिक  धन का स्वामी होना जिस के कारण दूरस्थ सम्बन्धी  भी ईर्ष्या करते हैं ,चोर-डाकू उन्हें  लूट लेते हैं, तथा राजा भी छल पूर्वक दूर से ही उस धन पर अधिकार कर लेता है , आग लगने से वह राख मे परिवर्तित हो जाता है या जलप्लावन (बाढ )से नष्ट हो जाता है, भूमि पर अतिक्रमण हो जाता है, यक्ष गण (वर्तमान संदर्भ में निम्न स्तर के राजकीय कर्मचारी )निश्चय  ही उसे लूट

लेते हैं तथा  उनके  पुत्र भी दुर्व्यसनों में लिप्त हो कर शीघ्र ही नष्ट हो जाते हैं |

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

*Shame upon the wealth of filthy rich persons, which causes a longing among their distant relatives to acquire it, thieves and robbers loot it,* *and even the King (Government) indirectly or through deceit acquires it,* *gets*

*burnt into ashes by fire,*  *or destroyed in a flood,*  *the land owned is encroached,*

*Demigods (in the present context lower level officials) definitely rob them, and the sons of such person die early by indulging in  habits.*

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

*(This Subhashita is also classified as censoring wealth and wealthy persons'. We see the situations described in this Subhashita every where around us, which proves its authenticity.)*

🌺🌹🌷🙏🙏🙏🙏🌷🌹🌺

Srimad Bhagavatam skanda 4 adhyaya 2,3,4 in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

ஸ்ரீமத்பாகவதம் - ஸ்கந்தம் 4- அத்தியாயம் 2,3,4.

அத்தியாயம் 2

விதுரர் கூறினார்.
பெண்ணிடம் அன்பு கொண்டவரான தக்ஷன் ஏன் தன் பெண்ணான ஸதிதேவியை அலட்சியம் செய்தார்? உலகம் போற்றும் தெய்வமான மகாதேவனிடம் ஏன் பகைமை கொண்டார்?

மைத்ரேயர் கூறினார்.
முன்னொரு காலத்தில் தேவர்களும் முனிவர்களும் பிரஜாபதிகளும் சேர்ந்து செய்த ஸத்ர யாகத்தில் தக்ஷ பிரஜாபதி பிரவேசித்தபோது அவருடைய் ப்ரகாசத்தால் கவரப்பட்டு அனைவரும் ஆசனத்திலிருந்து எழுந்து மரியாதை செய்தனர். பிரம்மாவும் மகாதேவனும் மட்டும் எழுந்திருக்க வில்லை. 
தக்ஷ பிரஜாபதி பிரம்ம தேவரை ( அவர் பிதாவானதால்)வணங்கி தன் ஆசனத்தில் உட்கார்ந்து அங்கு முன்னே இருந்த மகாதேவனைக் கண்டு அவர் தனக்கு மரியாதை செலுத்தாததைக் கண்டு கோபம் கொண்டு நிந்தித்தார்.

"என் பெண்ணை மணம் செய்துகொண்டதனால் இவன் என் சிஷ்யனாகிறான். ஆனால் எனக்கு வாய்வார்த்தையால் கூட மரியாதை காட்டவில்லை. இவனுக்கு பிரம்மதேவர் தூண்டுதலினால்தான் பெண்ணைக் கொடுத்தேன் " என்று கூறி, சிவனை சுடுகாட்டில் திரிபவன், தமோகுணம் மிக்கவன் பூதகணங்களுக்கு பதியானவன். சிவன் என்ற மங்கள நாமத்திற்கு பொருத்தமில்லாதவன் என்று கூறிப் பலவாறு நிந்தித்தான்.

ஆனால் மகாதேவன் அதைப் பொருட்படுத்தாமல் அமைதியாக வீற்றிருந்தார். அதைக்கண்டு மேலும் கோபம் கொண்ட தக்ஷன் யாகங்களில் சிவனுக்கு ஹவிர்பாகம் இல்லாமல் போகக்கடவது என்று சாபமிட்டான்., இவ்வாறு அங்கிருந்த பெரியோர்கள் தடுத்தும் காரணமின்றி சிவனை நிந்தித்துவிட்டு சாபம் கொடுத்துவிட்டு அவ்விடம் விட்டகன்றான்.

அதைக்கண்ட சிவனடியார்களுக்குள் சிறந்தவரான நந்தி தேவர் தக்ஷனுக்கும் அவனைச்சேர்ந்த அந்தணர்களுக்கும் பிரதிசாபம் இட்டார்.

மூடனும் அகந்தை கொண்டவனுமான் தக்ஷன் தத்துவமார்கத்தை அறியாமல் கர்ம மார்கத்திலேயே உழன்று நாசம் அடையட்டும் என்றும் , விரைவிலேயே அறிவற்ற அவன் ஆட்டுத்தலை பெறுவான் என்றும் அவனுக்கு சாதகமாக இருந்த அந்தணர்களும் தவம் கெட்டு விஷய சுகத்தில் உழலட்டும் என்றும் சாபம் கொடுத்தார்.

அதைக்கண்ட அந்த யாகத்தின் தலைமை புரோகிதரான ப்ருகு , சிவனை பின்பற்றுவோர் பாஷாண்டிகளாகத் திரியட்டும் என்று சாபமிட்டார். இதையெல்லாம் பார்த்த மகாதேவன் வருத்தத்துடன் அந்த இடம் விட்டகன்றார்.

பிறகு ஹரியைக் குறித்து செய்யப்பட அந்த யாகத்தை ப்ரஜாபதிகள் அனைவரும் சேர்ந்து பூர்த்திசெய்து சுத்த மனத்தினராய் கங்கை யமுனை இரண்டு நதிகளும் சந்திக்கும் இடத்தில் அவப்ருத ஸ்நானம் செய்தனர்.

அத்தியாயம் 3
பல வருடங்கள் இந்த விரோதம் நீடித்தது. பிரம்மா தக்ஷனை தலைமை பிரஜாபதியாக நியமித்தபின் அவனுடைய அகந்தை இன்னும் பெரிதானது. பிரம்மஞானிகளை அவமதித்து அவர்களை அழையாமல் வாஜபேய யாகம் செய்துப் பின்னர் ப்ருஹ்ஸ்பதிஸவம் என்னும் சிறந்த யாகத்தைச் செய்ய ஆரம்பித்தான்.,

அதற்கு முனிவர்கள் தேவர்கள் முதலிய அனைவரும் தம் தம் பத்னிகளோடு வருகை தந்தனர், இதைப்பற்றி அங்கு செல்லும் தேவர்கள் மூலம் கேள்வியுற்று தாக்ஷாயணியாகிய சதி தேவி தன் பதியிடம் கூறினாள்.

"தேவ! உங்கள் மாமனாரான என் பிதா ஒரு மகத்தான யக்ஞம் செய்ய்ப்போகிறார். அதற்கு என் சகோதரிகள் அவரவர் பதிகளுடன் வருவார்கள். நானும் அவர்களையும் என் தாய் முதலியோரையும் சந்தித்து பலகாலம் ஆகிவிட்டதால் அங்கு போக ஆசைப்படுகிறேன். நாம் இருவரும் செல்லலாமே, என்றாள்.

மகாதேவர் கூறினார். "தேவி, உறவினர் வீட்டிற்கு அழைக்காமலே செல்வதில் தவறில்லைதான் . ஆனால் அவர்கள் நம்மிடம் விரோதமனப்பான்மையுடன் இல்லாவிடில்தான் அது சாத்தியம். 
நான் ஏன் உன் தந்தையை ஸத்ர யாகத்தில் வணங்கவில்லை என்றால் வணங்குதல் என்பது இதயத்தில் உறையும் பரம புருஷனுக்கே அன்றி தேஹாபிமானம் கொண்டவர்க்கு செய்யத்தகாதது.

அப்படியிருக்கையில் தவறே செய்யாத என்னை தகாத வார்த்தைகளால் நிந்தித்து என்னிடம் த்வேஷம் கொண்டவராதலால் அவரையும் அவரைச் சேர்ந்தவர்களையும் உன்னால் சென்று பார்க்கத்தகாது. என் சொல்லைக்கேளாமல் நீ போனால் அங்கு உனக்கு அவமதிப்பு உண்டாகும். அதுவே மரணத்திற்கும் காரணமாகும்.

அத்தியாயம் 4.

இவ்விதம் கூறிவிட்டு வரப்போவதை அறிந்தவராக மகாதேவர் மௌனமானார். இதைகேட்ட ஸதீதேவியும் பந்துக்களைப் பார்க்க ஆவலும் பதியின் சொற்கள் உண்மையாக இருக்கலாமோ என்ற சந்தேகமும் கொண்டு உள்ளும் புறமும் போவதும் வருவதுமாக இருந்தாள்.பின்னர் பெண்களுக்கே உரிய பிறந்த வீட்டு பாசத்தால் தூண்டப்பட்டு சாதுக்களுக்கு பிரியமான எவர் தன் உடலில் பாதியைக் கொடுத்தாரோ அவரை விட்டு நீங்கிப் பிறந்தகம் புறப்பட்டாள்.

யாகசாலையை அடைந்த அவளைத் தாயாரையும் சகோதரிகளையும் தவிற மற்றவர்கள் தக்ஷனுக்கு பயந்து அலட்சியம் செய்தனர். யாகத்தில் ருத்ரனுக்கு பாகம் இல்லாததையும், தந்தையால் கணவருக்கு ஏற்பட்ட அவமதிப்பையும் தனக்கு நிகழ்ந்த அனாதரவையும் கண்டு லோகேச்வரியான அவள் உலகங்களை எரிப்பவள் போல்கோபம் கொண்டாள்.

அவள் தன் தந்தையிடம் கூறியது,
"பரமேஸ்வரனுக்கு மேல் எவரும் இல்லை அவர் எல்லா உயிர்களுக்கும் பிரியமானவர். அவருக்கு வேண்டுபவர் வேண்டாதவர் என்பதில்லை. உம்மைத்தவிர வேறு எவர்தன அவர்மேல் விரோதம் பாராட்டுவார்?

சிவ என்ற நாமம் ஒருமுறை கூறினும் பாவத்தைப் போக்கக்கூடியது. பரிசுத்தமான கீர்த்தியுடையவரும் மீற முடியாத ஆணையுள்ளவருமான அவரை மங்கலத்தை இழந்த நீங்கள் த்வேஷிக்கிறீர்கள் . 
மயானத்தில் வசிக்கும் இவருடைய நிர்மால்யத்தை பிரம்மாதி தேவர்கள் சிரசில் தரிக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு இவர் மங்கலமானவர் அல்ல அமங்கலமானவர் என்று தெரியாமற் போனது எப்படி?

பகவத் நிந்தையைக் கேட்டால் காதைப் பொத்திக்கொண்டு அங்கிருந்து அகல வேண்டும். அல்லது அப்படிச் செய்பவர்கள் நாக்கை அறுத்துவிட வேண்டும்.இது இரண்டும் முடியாமற்போனால் உயிரை விட்டுவிடவேண்டும்.ஆகவே நீங்கள் தந்த இந்த உடலை நான் விட்டுவிடுகிறேன். உமது மகள் என்று த்வனிக்கும் தாக்ஷாயணி என்ற பெயரை அந்த ரிஷபத்வஜர் விளியாட்டாகக் கூப்பிட்டால கூட நான் நொந்து போவேன்,"

மைத்ரேயர் கூறினார். 
இவ்விடம் கூறிவிட்டு மஞ்சள் பட்டணிந்து வடக்கு நோக்கி யோகத்தில் அமர்ந்து தன் பர்த்தாவை தியானம் செய்யும்போது அவள் உடல் யோகாக்னியினால் எரிந்தது. பார்த்தவர் தக்ஷனை இகழ்ந்து ஸதீதேவியின் செயலுக்கு பெரும்துயரம் அடைந்தனர். அப்போது அவளுக்குத் துணையாக வந்த சிவகணங்கள் தக்ஷனைக்கொல்ல முயற்சிக்க ப்ருகு தன் மந்திர சக்தியால் அவர்களை பின்வாங்கி ஓடும்படி செய்தார்.

அடுத்து வரும் அத்தியாயங்கள் தக்ஷனின் அழிவையும் பிறகு அவனை சிவன் தன் கருணையால் உயிர்ப்பித்ததையும் தன் செயலுக்கு வருந்திய அவன் யக்ஞத்தை நிறைவு செய்வதையும் கூறுகின்றன.

What is bhagavad gira

Few facts of Bhagavad Gita please read :

🚩What is the Bhagavad-Gita?

The Bhagavad-Gita is the eternal message of spiritual wisdom from ancient India. The word Gita means song and the word Bhagavad means God, often the Bhagavad-Gita is called the Song of God.

🚩Why is the Bhagavad-Gita called a song if it is spoken?

Because its rhyming meter is so beautifully harmonic and melodious when spoken perfectly.

🚩What is the name of this rhyming meter?

It is called Anustup and contains 32 syllables in each verse.

🚩Who originally spoke the Bhagavad-Gita?

Lord Krishna originally spoke the Bhagavad-Gita.

🚩Where was the Bhagavad-Gita originally spoken?

In India at the holy land of Kuruksetra.

🚩Why is the land of Kuruksetra so holy?

Because of benedictions given to King Kuru by Brahma that anyone dying in Kuruksetra while performing penance or while fighting in battle will be promoted directly to the heavenly planets.

🚩Where is the Bhagavad-Gita to be found?

In the monumental, historical epic Mahabharata written by Vedavyasa.

🚩What is the historical epic Mahabharta?

The Mahabharata is the most voluminous book the world has ever known. The Mahabharata covers the history of the earth from the time of creation in relation to India. Composed in 100,000 rhyming quatrain couplets the Mahabharata is seven times the size of the Illiad written by Homer.

🚩Who is Vedavyasa?

Vedavyasa is the divine saint and incarnation who authored the Srimad Bhagavatam, Vedanta Sutra, the 108 Puranas, composed and divided the Vedas into the Rik, Yajur, Artharva and Sama Vedas, and wrote the the great historical treatise Mahabharata known as the fifth Veda. His full name is Krishna Dvaipayana Vyasa and he was the son of sage Parasara and mother Satyavati.

🚩Why is the Mahabharata known as the fifth Veda?

Because it is revealed in the Vedic scripture Bhavisya Purana III.VII.II that the fifth Veda written by Vedavyasa is called the Mahabharata.

🚩What are the special characteristics of the Mahabharata?

The Mahabharata has no restrictions of qualification as to who can hear it or read it. Everyone regardless of caste or social position may hear or read it at any time. Vedavyasa wrote it with the view not to exclude all the people in the worlds who are outside of the Vedic culture. He himself has explained that the Mahabharata contains the essence of all the purports of the Vedas. This we see is true and it is also written in a very intriguing and dramatically narrative form.

🚩What about the Aryan invasion theory being the source of the Bhagavad-Gita?

The Aryan invasion theory has been proven in the 1990s not to have a shred of truth in it. Indologists the world over have realized that the Aryans are the Hindus themselves.

🚩What is the size of the Bhagavad-Gita?

The Bhagavad-Gita is composed of 700 Sanskrit verses contained within 18 chapters, divided into three sections each consisting of six chapters. They are Karma Yoga the yoga of actions. Bhakti Yoga the yoga of devotion and Jnana Yoga the yoga of knowledge.

🚩When was the Bhagavad-Gita spoken?

The Mahabharata confirms that Lord Krishna spoke the Bhagavad-Gita to Arjuna at the Battle of Kuruksetra in 3137 B.C.. According to specific astrological references in the Vedic scriptures, the year 3102 B.C. is the beginning of kali yuga which began 35 years after the battle 5000 years ago. If calculated accurately it goes to 5151years from today.

🚩What is the opinion of western scholars from ancient times?

According to the writings of both the Greek and the Romans such as Pliny, Arrian and Solinus as well as Megastathanes who wrote a history of ancient India and who was present as an eyewitness when Alexander the Great arrived in India in 326 B.C. was that before him were 154 kings who ruled back to 6777 B.C. This also follows the Vedic understanding.

🚩When was the Bhagavad-Gita first translated into English?

The first English edition of the Bhagavad-Gita was in 1785 by Charles Wilkins in London, England. This was only 174 years after the translation of the King James Bible in 1611.

🚩Was the Bhagavad-Gita also translated into other languages?

Yes. The Bhagavad-Gita was translated into Latin in 1823 by Schlegel. It was translated into German in 1826 by Von Humbolt. It was translated into French in 1846 by Lassens and it was translated into Greek in 1848 by Galanos to mention but a few.

🚩What was the original language of the Bhagavad-Gita?

The original language of the Bhagavad-Gita was classical Sanskrit from India.

🚩Why is Srimad often written before the Bhagavad-Gita?

The word Srimad is a title of great respect. This is given because the Bhagavad-Gita reveals the essence of all spiritual knowledge.

🚩Is history aware of the greatness of Srimad Bhagavad-Gita?

Historically many very extraordinary people such as Albert Einsten, Mahatma Gandhi, Dr. Albert Schweitzer, Herman Hesse, Ralph Waldo Emerson, Aldous Huxley, Rudolph Steiner and Nikola Tesla to name but a few have read Srimad Bhagavad-Gita and were inspired by its timeless wisdom.

🚩What can be learned by the study of Srimad Bhagavad-Gita?

Accurate, fundamental knowledge about God, the ultimate truth, creation, birth and death, the results of actions, the eternal soul, liberation and the purpose as well as the goal of human existence.

Mumukshupadi - Rahasyaartha vinaa vidai in Tamil

Courtesy:Sri.Jagannathan Rangaswami

The enclosed PDF is a small booklet

on MuMUCHUPADI SARARAM  compiled

by my father(late) Raosahib S.Rangaswami

iyengar in 1945 with a forward by

(late) Prathiwadhi Bayankaram

Shri ANNANGARACHAARIYAR SWAMI

You can download the book from the link below. 

http://acharya.org/bk/bl/rsri/ravv.pdf

Greed -maa grudha ::isavasyopanishad -Sanskrit

मा गृधः कस्यस्विद्धनम् । - ईशावास्योपनिषत् १

परकीयां सम्पदं मा गृधः ।

मानवस्य सर्वेषां सद्गुणानां सम्पूर्णतया नाशकारी प्रधानो दुर्गुणो नाम लोभः, योऽयं मानवेषु वसति । अनेन लोभाख्येन एकेन अल्पेन दुर्गुणेन दोषेण मानवः दानवः संवृत्तोऽस्ति ॥

किं नाम लोभः ? अन्येषां धनं प्रति इच्छा । धनवत्त्वेऽपि अतृप्तता, समृद्धधनित्वेऽपि सत्पात्रे विनियोगाकरणम्, सम्पत्भूयिष्ठत्वेऽपि पुनः पुनः धनलिप्सा, अत्याशा – इत्येतत् सर्वमपि लोभस्य रूपान्तरम् । न हि तावता सुलभेन साधकानां लोभस्य जयः सम्भवति । प्रयत्ने कृते न शक्यते इत्यपि न ॥

'अन्यस्य धनं मा गृधः' इति श्रुतिमाता अस्मान् उपदिशति । अस्मदसम्बद्धम् अनस्मदीयं परकीयं यत् किञ्चित् वस्तु भवतु, तत् लोष्टसमम् इति जानीयात् । तृप्त्या आनन्दः अनुभोक्तव्यः इति अयं मन्त्रः बोधयति । परमार्थतस्तु अस्मासु विद्यमानमपि अस्मदीयं धनं कस्य ? भगवत एव । एवं व्यवहारं कुर्वतः दुःखं नैव विद्यते ॥📔📔📔

Lamp-Sanskrit subhashitam

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*सत्याधारस्तपस्तैलं दयावर्ति: क्षमाशिखा ।* 

*अंधकारे प्रवेष्टव्ये दीपो यत्नेन वार्यताम् ॥* 

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*घना अंधकार फैल रहा हो, ऑंधी सिर पर बह रही हो तो हम जो दिया जलाएं, उसकी दीवट सत्य की हो, उसमें तेल तप का हो, उसकी बत्ती दया की हो और लौ क्षमा की हो। समाज में फैले अंधकार को नष्ट करने के लिए ऐसा ही दीप प्रज्जवलित करने की आवश्यकता है।* 

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*The thick darkness is spreading, the oven is flowing over the head. So, the lamp which we burn, its lamp is of truth, In it there is oil of penance, its light is of mercy and flame is forgiveness. In order to destroy the darkness that is spread in society, there is a need to shine such a lamp.*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*आपका आज का दिन मंगलमय रहे।*

*🙏🌹🚩सुप्रभातम् 🚩🌹🙏*

Intimacy with wealth-Sanskrit subhashitam

🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷

⛳🌞 विदग्धा वाक् ⛳

*ऐश्वर्यात्सह सम्बन्धं न कुर्याच्च कदाचन ।*

*गते च गौरवं नास्ति ह्यागते च धनक्षयः ॥*

--नित्यनीतिः २५४

ऐश्वर्यात् सह सम्बन्धं न कुर्यात् च कदाचन । गते च गौरवं नास्ति हि आगते च धनक्षयः ॥

ऐश्वर्यात् सह कदाचन च सम्बन्धं न कुर्यात् । गते च गौरवं नास्ति। आगते च धनक्षयः हि ॥

धनसम्पत्ति के साथ कभी भी सम्बन्ध नहीं करना चाहिए। जब चली जाती है, तो गौरव नहीं बचता, जब आती है, तो अवश्य खर्च होजाती है।

Never should one cultivate intimacy with wealth. If it is lost all status is lost. If it is gained, it is spent away.

--Subhashitha Samputa, Bharatiya Vidya Bhavan

🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺

http://subhashita-deepashikha.blogspot.com/

Bharatiyar poem Q&A

பாரதியிடம் சில கேள்விகள். 

 பதில்கள் பாரதியின் வரிகளில் இருந்து. 

வணக்கம் பாரதியாரே, உமது தொழில்?

நமக்குத் தொழில் கவிதை, நாட்டிற்கு உழைத்தல்

இமைப் பொழுதும் சோராதிருத்தல்

உமது ஜாதி?

காக்கை குருவி எங்கள் ஜாதி – நீள்

கடலும் மலையும் எங்கள் கூட்டம்

(அடடா, என்ன பரந்த மனப்பான்மை!)

உமக்குப் பிடித்த நூல்?

பன்னரும் உபநிடத நூல் எங்கள் நூலே

பார் மீது ஏதொரு நூல் இது போலே

உங்களுக்குப் பிடித்த கவிஞர்கள்?

யாமறிந்த புலவரிலே கம்பனைப் போல்

வள்ளுவர் போல், இளங்கோவைப் போல்

பூமிதனில் யாங்கனுமெ பிறந்ததில்லை

(உண்மை.. வெறும் புகழ்ச்சி இல்லை!)

நீர் ஒரு தீர்க்கதரிசி. நாடு விடுதலை பெறும் முன்னரே நீர் சுதந்திரப் பள்ளு பாடினீர். இனி நடக்கப் போவதை உம்மால் சொல்ல முடியுமா?

சிங்களத் தீவினுக்கோர் பாலம் அமைப்போம்.

சேதுவை மேடுறுத்தி வீதி சமைப்போம்.

(பலே.. பலே!)

மந்திரம் போல் சொல் இன்பம் வேண்டும் என்று தேவியிடம் வேண்டினீர், கிடைத்தது. எங்களுக்கும் அந்த தந்திரத்தைக் கற்றுத்தரக் கூடாதா?

உள்ளத்தில் உண்மை ஒளி உண்டாயின்

வாக்கினிலே ஒளி உண்டாகும்

(அட, இதுதான் ரகசியமா?)

சரி, நாளைக்கு உமக்கு பிரதமர் பதவி கிடைத்தால் என்ன செய்வீர்?

இனி ஒரு விதி செய்வோம்

அதை எந்த நாளும் காப்போம்

தனி ஒருவனுக்கு உணவில்லையெனில்

ஜகத்தினை அழித்திடுவோம்

இல்லை என்ற கொடுமை உலகில் இல்லையாக வைப்பேன்

(அப்பாடா, இன்னும் உம் பேச்சில் புரட்சிக் கனல் பறக்கிறதே!)

இந்தியா வல்லரசு நாடாகுமா?

எல்லாரும் அமர நிலை எய்தும் நன் முறையை

இந்தியா உலகிற்களிக்கும் – ஆம்

இந்தியா உலகிற்களிக்கும்

(கேட்கவே இனிக்கிறதே! உம் வாயில் ஒரு மூட்டை சர்க்கரை போட வேண்டும்!!)

இன்றைய இளைஞருக்கு உமது அறிவுரை?

உடலினை உறுதி செய்,

பணத்தினைப் பெருக்கு,

வையத் தலைமை கொள்

(அம்மாடி, ஒவ்வொரு சொல்லும் அட்சர லட்சம் பெறும்!)

கற்காமல் அறியக்கூடிய கலை ஏதேனும் உண்டா?

சொல்லித் தெரிவது இல்லை மன்மதக் கலை.

(அருமை, அருமை!)

நீர் இறைவனிடம் வேண்டுவது என்னவோ?

எண்ணிய முடிதல் வேண்டும், நல்லவே எண்ணல் வேண்டும்

திண்ணிய நெஞ்சம் வேண்டும், தெளிந்த நல் அறிவு வேண்டும்

சிறுவர்களுக்கு உங்கள் அறிவுரை?

சொல்லில் உயர்வு தமிழ்ச் சொல்லே

அதைத் தொழுது படித்திடடி பாப்பா

தெய்வம் நமக்குத் துணை பாப்பா

நமக்கு ஒரு தீங்கு வரலாகாது பாப்பா

இந்தியருக்கு நீவீர் கூற விரும்புவது?

ஒன்றுபட்டால் உண்டு வாழ்வு

நம்மில் ஒற்றுமை நீங்கில் அனைவருக்கும் தாழ்வு

நம்பினார் கெடுவதில்லை

இது நான்கு மறைத் தீர்ப்பு

அம்பிகையைச் சரண் புகுந்தால் அதிக வரம் பெறலாம்.

உமது கவிதை பற்றி உமது மதிப்பீடு?

சுவை புதிது, பொருள் புதிது, வளம் புதிது

சொற் புதிது, சோதி மிக்க நவகவிதை

எந்நாளும் அழியாத மா கவிதை

அதுவே எங்கள் மதிப்பீடும்.

அனுமனுக்கு மயிர்க்கால் தோறும் ராம நாமம் ஒலிக்குமாம், உமக்கு?

வாழிய செந்தமிழ்! வாழ்க நற்றமிழர்!

வாழிய பாரத மணித்திரு நாடு!

இன்றெமை வருத்தும் இன்னல்கள் மாய்க

நன்மை வந்தெய்துக! தீதெலாம் நலிக.

வந்தே மாதரம்! வந்தே மாதரம்!

(அடடா, கேட்கவே மயிர்க் கூச்சிடுகிறதே!)

கடைசியாக ஒரு கேள்வி. இப்போது எல்லா சாமியார்களும் காயத்ரி மந்திரத்தை எல்லோரும் சொல்லலாம் என்று சொல்லிவிட்டார்கள். இதை நீர் முன்னமே தமிழில் சொன்னதாக எனக்கு நினைவு?

செங் கதிர்த் தேவன் ஒளியினைத் தேர்ந்து தெளிகின்றோம்

அவன் எங்கள் அறிவினைத் தூண்டி நடத்துக

*நன்றி! உமது தேமதுரத் தமிழோசை என்றும் எங்கள் காதில் ஒலிக்கும்.*

Sanskrit sloka on Krishna with 8 vibhaktis

हरिःॐ। नमस्ते आचार्यः। नमः सर्वेभ्यः॥

कृष्णशब्दः श्लोकरूपेण।

कृष्णो रक्षतु मां चराचरगुरुं कृष्णं नमस्याम्यहम्

कृष्णेनामरशत्रवो विनिहताः कृष्णाय तस्मै नमः।

कृष्णादेव समुत्थितं जगदिदं कृष्णस्य दासोऽस्म्यहम्

 कृष्णे भक्तिरचञ्चलाऽस्तु भगवन् हे कृष्ण तुभ्यं नमः॥

*कृष्णः* मां रक्षतु। 

*कृष्णं* चराचरगुरुं अहं नमस्यामि।

*कृष्णेन* अमरशत्रवः विनिहताः।

*कृष्णाय* तस्मै नमः।

*कृष्णात्* एव जगत् इदं समुत्थितम्।

*कृष्णस्य* दासः अस्मि अहम्।

*कृष्णे* अचञ्चला भक्तिः अस्तु।

*हे कृष्ण* भगवन्। तुभ्यं नमः॥

धन्यवादः। सर्वं कृष्णार्पणम्॥

How one gets cleaned -Sanskrit subhashitam

विद्यातीर्थे जगति विबुधाःसाधवः सत्यतीर्थे 

गङ्गातीर्थे मलिनमनसःदानतीर्थे धनाढ्याः ।

प्राणातीर्थे धरणिपतयःयोगिनो ध्यानतीर्थे 

लज्जातीर्थे कुलयुवतयःपातकं क्षालयन्ति।।..

दीक्षितानां उपन्यासात् ....

வித்வான்கள் வித்யைஎன்னும் தீர்த்தத்தினால்( வேதபாராயணம்) வித்வான்களும்,

ஸத்யம் என்னும் தீர்த்தத்தினால் ஸாதுக்களும்,

கங்காதீர்த்தத்தினால்  பாபம் செய்த மனம் உள்ளவர்களும், தானம் என்னும் தீர்த்தத்தினால் பணக்காரர்களும்,உயிர் எனும் தீர்த்தத்தினால் அரசர்களும்,

த்யானம் என்னும் தீர்த்தத்தினால் யோகிகளும்,லஜ்ஜை என்னும் தீர்த்தத்தினால் குலப்பெண்களும்,

தங்களுடைய பாபங்களை( ஶுத்தம்ம் செய்து கொள்கின்றனர்) போக்கிகொள்கின்றனர்..

విద్వాంసులు విద్య అనే తీర్థముతో ,

సత్యము అనే తీర్థముతో సాధువులు,

గంగా తీర్థముతో పాపముచేసినమనసు ఉన్నవాళ్ళు,

దానము అనే తీర్థముతో ధనవంతులు,

ప్రాణము అనే తీర్థముతో క్షత్రియులు,

ధ్యానము అనే తీర్థముతో యోగిలు,

లజ్జ అనే తీర్థముతో కులస్త్రీలు,

తన పాపాన్ని శుద్ధించుకుంటారు..

Mahishasuramardini vyakyanam in sanskrit

https://archive.org/details/mahiShAsuramardinI

Glory of parashakti -spiritual story

ஶ்ரீ  பராசக்தி மஹிமை:

"ஏஷாஸா ஸாக்ஷிணீ சக்தி: சங்கரஸ்யாபி சங்கரீ

சிவாபின்னா தயா ஹீந: சிவ: ஸாக்ஷாந்நிரர்த்தக:"

"பரமேச்வரனுக்கும் ஸாக்ஷியாய் விளங்கக்கூடிய அம்பாள் மங்களத்தைக் கொடுக்கிறவள். சிவனை விட்டுப் பிரியாதவள். அவளைப் பிரிந்தால் சிவனும் ப்ரயோஜனமில்லாது ஆகிவிடுவார்".

"அச்சுதா!! அச்சுதா!!"  அசரீரியாக ஒரு குரல். "அம்மா!!" திடுக்கிட்டு விழித்தார் அச்சுதர். 

"பயப்படாதே!! அச்சுதா!! ராஜராஜேச்வரியே நான்!!இந்த ஊரில் எனக்கு ஒரு கோவில் கட்டு!! இங்கு என் பெயர் தனேச்வரீ!! உனக்கு நான் காமாக்ஷீ!!"  

ஶ்ரீராஜராஜேச்வரீ அசரீரியாக உரைத்தாள்.

கண்களில் தாரை தாரையாக கண்ணீர் பொழிய காமாக்ஷம்பாளின் கருணையை நினைத்து வியந்தார். ஊரில் இத்தனை மக்களிருக்க தன்னிடம் வந்து கோவில் கட்ட உத்தரவிட்ட பாக்யத்தை நினைத்து ஆனந்தக் கண்ணீர் உகுத்தார்.

ஹஸ்தினாபுரத்தின் அருகே 'அனுனை' எனும் ப்ரதேசத்தில் ஶ்ரீகாமாக்ஷிக்கு அழகான கோவில் எழுந்தது. "ஶ்ரீதனேச்வரீ" எனும் நாமமும் பரதேவதைக்கு சூட்டப்பட்டது. கோலாஹலமாக கும்பாபிஷேகமும் நடந்தது. 

"கோயில் வேணும்னு கேட்ட காமாட்சிக்கு, ஒரு குழந்தையை இவங்களுக்கு கொடுக்கனும்னு தோனல்லியே!! ஊரார் அச்சுதரின் காதுபடும் படியே பேசினர்.

"அம்மா!! காமாக்ஷீ!! ஊர் வாயடைக்க ஒரு குழந்தையை மட்டும் கொடுத்துடுடீ!! உன் பேரைச் சொல்லி காலம் முழுக்க அன்னதானம் பண்றேன்!!" நீலாக்ஷியும் அச்சுதரும் காமாக்ஷியை ப்ரார்த்தித்துக் கொண்டனர்.

தேவியின் கருணையால் நீலாக்ஷி கர்ப்பம் தரித்தாள். பத்தாவது மாதம் அழகான பெண் குழந்தையையும் பெற்றாள். ஸாக்ஷாத் காமாக்ஷியே பெண்ணாகப் பிறந்தாளோ எனும் படி தேஜஸ்ஸுடன் ஜ்வலித்தது குழந்தை. "ஞானம்" என குழந்தைக்கு பெயர் வைத்தனர்.

ஒரு நாள் தவறாது காமாக்ஷி கோவிலுக்கு வரும் அடியாருக்கு அன்னதானம் இடப்பட்டது. வினையாலும், விதிப்பயனாலும் செல்வம் குறையத் தொடங்கியது. ஆனாலும் காமாக்ஷியின் மேல் பாரத்தைப் போட்டு அன்னமிட்டார்கள் அச்சுதரும் நீலாக்ஷியும். குறைந்தபக்ஷம் ஒருவருக்காவது நித்தமும் அன்னமிடவேண்டும் என்ற வைராக்யத்துடன் வாழ்ந்து வந்தார்கள் அச்சுதரும் நீலாக்ஷியும்.

ஒரு நாள் அரிசிப்பானையில் குந்துமணி அரிசியில்லை. வயலில் கீழே சிந்திக்கிடக்கும் நெல்மணிகளை சேகரித்து நீலாக்ஷியிடம் கொடுத்தார் அச்சுதர்.

"நீலா!! சாதம் வடிச்சு உப்பையும் ஜலத்தையும் விட்டு கரைச்சு வை!! ஒரு தரம் ஓடிப்போய் காமாக்ஷியை பார்த்துட்டு வந்துடறேன்!!" கூறிவிட்டு அச்சுதர் கிளம்பினார் காமாக்ஷீ கோவிலிக்கு.

அம்பாளை கண்குளிர தர்சித்தார் அச்சுதர். "கோடீச்வரனாக இருந்த நாம் இவ்வளவு வறிய நிலைக்கு வந்தோமே!! கோவிலையே கட்டின நமக்கு காமாக்ஷீ கருணையை புரியவில்லையே!!" எனும் எண்ணம் துளியளவும் இல்லை. "ஸர்வம் காமாக்ஷீ அர்ப்பணம்!!" எனும் மஹாபக்தியில் கரைந்துருகினார் அச்சுதர்.

"காமாக்ஷீ!! காமாக்ஷீ!!" என்று அம்பாளின் திவ்யமங்கள நாமத்தை ஜபித்து வீட்டிற்குத் திரும்பினார். "அப்பா!! அப்பா!!" எனும் குரல். திரும்பினால் ஞானம்.

"ஞானம்!! என்னம்மா!! இது!! இந்த படபடக்கற வெய்யில்ல கால் கொப்பளிக்க நடந்து வந்துருக்கியே!! அப்பா ஆத்துக்கு தானே வந்துண்ட்ருக்கேன்!!" அச்சுதர் குழந்தையை மடியில் தூக்கி வைத்துக் கொண்டார். 

"அப்பா!! அம்மா பாவம்!! தூங்கறா!! ரொம்ப வேலை!! அவளை எழுப்ப மனசில்லே!! அதான் உன்னைத் தேடி வந்துட்டேன்!! பசிக்கறதுப்பா!! இப்போவே சாதம் போடு!! என்னால நகரவே முடியாது!!" குழந்தை அடம்பிடித்தது.

"அம்மாடி!! தங்கமே!! நீ இங்கயே படுத்துக்கோ டா!! அப்பா உடனே ஆத்துக்குப்போய் அம்மா பிசைஞ்சு வைத்திருக்கற சாதத்தை எடுத்துண்டு வறேன்!!" காமாக்ஷீ கோவில் மண்டபத்தில் குழந்தையை படுக்க வைத்துவிட்டு வீட்டிற்கு விரைந்தார் அச்சுதர்.

க்ருஹத்தில் நீலாக்ஷி பசிக்களைப்பில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.  பாவம் என்று நினைத்த அச்சுதர் உப்பும் ஜலமும் பிசைந்த சாதத்தை எடுத்துக்கொண்டு கோவிலுக்கு விரைந்தார்.

தூங்கிக்கொண்டிருந்த குழந்தையை எழுப்பி முகத்தில் ஜலத்தால் துடைத்து விடடார். "அம்மாடி!! இந்தாடா கண்ணு!!" தாயினும் சாலப் பரிந்து குழந்தைக்கு அன்னத்தை ஊட்டிவிட்டார். வெறும் உப்பும் ஜலமும் விட்டு பிசைந்த அன்னத்தை ஸாக்ஷாத் ஶ்ரீராஜராஜேச்வரியான காமாக்ஷீ பரதேவதைக்கு ஊட்டிவிட்டார்.

ஆம்!! வந்திருப்பது ஸாக்ஷாத் காமாக்ஷியே தான்!! லலிதா மஹாத்ரிபுரஸுந்தரியே தான்!! அன்னபூரணியான பராசக்திக்கு அன்னத்தை ஊட்டிவிட்டார்!! என்ன பாக்யம்!! என்ன பாக்யம்!! ஹிமவானும் மேனையும் அடைந்து பாக்யம் இன்று அச்சுதருக்கு கிடைத்ததே!!

முழு அன்னத்தையும் சாப்பிட்டு விட்டது குழந்தை. "அப்பா!! நேக்கு இன்னும் பசிக்கறது!! அம்மா இன்னொரு அடுக்குல சாதம் வடிச்சுருக்கா!! அதையும் எடுத்துண்டு வா!!" குழந்தை இல்லையில்லை ஸாக்ஷாத் காமாக்ஷீ அடம்பிடித்தாள்.

"என்ன சொல்றா இவோ!! நான் ஒரு அடுக்து நெல் தான் கொடுத்தேன்!! சரி போய் பார்ப்போம்!!" என நினைத்து "ஞானம்!!! சமத்தா இங்கயே இரு!! நான் போய் சாதம் எடுத்துண்டு வரேன்!!" என்று அம்பாளை , ஜகதம்பாளை கொஞ்சிவிட்டு வீட்டிற்கு கிளம்பினார் அச்சுதர்.

"நீலாக்ஷி!! ஞானம் கோவில்ல பசியோட இருக்கா!! அடுக்குல வைச்சிருந்த சாத்தைக் கொண்டு ஊட்டிட்டு வந்தேன்!!சாதம் இன்னொரு அடுக்கு வைச்சுருக்கியா என்ன!! கொடு அதை!!" அச்சுதர் பரபரப்புடன் கேட்டார்.

"என்னண்ணா!! சொல்றேள்!! ஞானம் அங்க தூங்கிண்ட்ருக்கா பாருங்கோ!! அடுக்குல வைச்ச சாதம் அப்படியே அடுப்புல இருக்கே!! என்ன சொல்றேள் நீங்க!! நேக்கொன்னும் புரியல்லே!! பசிச்சாலும் குழந்தையால எப்படிண்ணா ஒரு அடுக்கு சாதத்தை சாப்பிட முடியும்!!" நீலாக்ஷி ஒன்றும் புரியாமல் கேட்டாள்.

அச்சுதரின் தேகம் விதிர்விதிர்த்து விட்டது. "தாயே!! அம்மா!! காமாக்ஷீ!!" கோவிலை நோக்கி ஓடினார் அச்சுதர். ஒன்றும் புரியாமல் நீலாக்ஷியும் ஞானமும் விரைந்தனர் கோவிலுக்கு அச்சுதர் பின்னால்.மண்டபத்திற்கு சென்றால் குழந்தையைக் காணோம்!! 

 

"அச்சுதா!!" மருந்தினும் நயந்த சொல் அசரீரியாகக் கேட்டது. "அச்சுதா!! மகவு பசித்திருக்க தாய் உண்பது தருமமா!! மூன்று நாட்களாக நீயும் உன் மனைவியும் உண்ணாதிருந்து என் பக்தர்களுக்கு உணவு பாலிக்க, யான் உண்டிருக்கலாமோ!! நானும் மூன்று நாட்களாக பட்டினி!! இன்று என் பசிபொறுக்காது உன்னிடம் வந்து உணவு கேட்டேன்!! என் தந்தையான இமவான் கையால் அன்னம் ஊட்டப்பெற்ற நான், இன்று உன் கையால் அன்னம் ஊட்டப்பெற்று பசி நீங்கப்பெற்றேன்!! அச்சுதா!! பூர்வ கர்மாவினாலான வறுமை இன்றோடு ஒழிந்தது!! ஸகல ஸௌபாக்யமும் பெற்று, ஜன்மாந்தரத்தில் என் திருவடியில் உன் மனையாளடன் கலப்பாய்!!" ஸாக்ஷாத் ஶ்ரீகாமாக்ஷீ பராபட்டாரிகையே அசரீரியாக செப்பினாள்.

"அம்மா!! காமாக்ஷீ!! தாயே!!" உனக்கா சாதம் ஊட்டினேன். "தாயே!! பவானீ!! லலிதே!! தனேச்வரீ!! திரிமூர்த்திகளுமே தர்சிக்க முடியாத ராஜராஜேச்வரியான உனக்கா நான் என் கையால அன்னம் ஊட்டினேன்!! அம்மா!! மஹாபாக்யம் தாயே!! மஹாபாக்யம்!!"

அச்சுதர் அடைந்த பாக்யம் லோகத்தில் யாருக்காது கிடைக்குமா!! ஸகல ஸௌபாக்யமும் அடைந்து, தேவீ பக்தர்களுக்கு நித்யமும் அன்னமிட்டுப் பின் வாழ்நாளிறுதியில் ஶ்ரீலலிதேச்வரீயான காமாக்ஷியின் திருவடிளில் கலந்தார் அச்சுதர்.

ஸதா காமாக்ஷியையே சரணமடைவாம்!!

ஶ்ரீகாமாக்ஷி சரணம் மம

ஶ்ரீமாத்ரே நம:

லலிதாம்பிகாயை நம:

-- ஶ்ரீராமராகவன்

Srimad Bhagavatam skanda 3 adhyaya 33in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

ஸ்ரீமத்பாகவதம் - ஸ்கந்தம்3 அத்தியாயம் 33

இவ்விதம் கபிலருடைய உபதேசத்தைக் கேட்ட தேவஹுதி அஞ்ஞானம் நீங்கியவளாய் கபிலரைத் துதித்தாள்.

" தங்கள் நாபிக்கமலத்தில் தோன்றிய பிரம்மாவாலும் பார்க்கப்படாத சிருஷ்டியின் முதல் காரணமாகிய தாங்கள் சகல உலகத்தையும் தன் உந்தியுள் வைத்தவர். அப்படிப்பட்டவர் என் வயிற்றில் எவ்விதம் தோன்றினீர் என்பது ஆச்சரியம். 
ஆனாலும் ஒரு சிறு குழந்தை வடிவில் ஆலிலை மீது இந்த பிரபஞ்சங்களை வயிற்றில் அடக்கி கால் கட்டைவிரலை வாயில் வைத்துத் தோன்றின மாயத்தின் முன் இது ஒன்றுமேயில்லை அல்லவா?

துஷ்டநிக்ர்ஹம் சிஷ்ட பரிபாலனம் இவற்றிற்காக வராஹரூபம் போன்ற பல சரீரங்களை எடுத்துக்கொள்கிறீர்களே அது போன்ற இதுவும் ஒன்று என்று அறிகிறேன்.எவருடைய நாமஸ்மரணம், கதாஸ்ரவணம், முதலியவற்றாலும், சாஷ்டாங்கமாக வணங்குவதாலும், ஒருமுறையாவது தியானிப்பதாலும் சண்டாளனும் பூஜிக்கத்தகுந்தவன் ஆகிறானோ அவரை நேரில் காணும் பாக்கியம் ஏற்பட்டால் அதன் மகிமையைப் பற்றிச் சொல்லவும் வேண்டுமோ!

நான் வேதங்களின் சாரமானவரும், பரப்ரம்மமும், பரமபுருஷனும், ஒருமுகப்பட்ட மனதால் தியானிக்கத் தகுந்தவரும், கபிலராக வந்த விஷ்ணுவும் ஆன தங்களை வணங்குகிறேன்."

கபிலர் கூறினார்.

"தாயே நான் கூறிய இந்த மார்க்கம் அனுஷ்டிப்பதற்கு எளியது. அதில் நிலை பெற்று சீக்கிரமே நீ முக்திநிலை அடையப் போகிறாய். "

மைத்ரேயர் கூறினார்.

இவாறு தேவஹூதிக்கு ஆத்மா மார்க்கத்தைக் காட்டிவிட்டு கபிலர் அவள் அனுமதி பெற்று அவ்விடம் நீங்கினார். தேவஹூதியும் அவரால் உபதேசிக்கப்பட்ட யோகத்தை அனுசரித்து சரஸ்வதி நதிக்கரையில் இருந்த அந்த ஆஸ்ரமத்தில் தியானத்தில் ஆழ்ந்தாள்.

முதலில் கணவனைப் பிரிந்து புத்திரனால் மனம் தேறியிருந்த தேவஹூதி புத்திரனும் சென்றபின் சிலகாலம் வ்யாகுலத்தில் ஆழ்ந்தாலும் நாளடைவில் மனம் தேறி ஜீவபாவம் நீங்கி க்லேசங்களில் இருந்து விடுபட்டு பரமானந்த நிலை எய்தினாள். இவ்வாறு நாளடைவில் நிரந்தர சமாதியில் நிலைத்து பகவானுடைய பாதத்தை அடைந்தாள்.

அவள் எந்த இடத்தில் சித்தி அடைந்தாளோ அது சித்திபதம் என்ற பெயருடன் ஒரு புண்யக்ஷேத்திரமாயிற்று.

கபிலர் தாயிடம் இருந்து அனுமதி பெற்று வடகிழக்கு திசை நோக்கிச்சென்றார். சித்தர் சாரணர் கந்தர்வர் முனிவர்கள் அப்சர கணங்கள் முதலியவர்களால் துதிக்கப்பட்டு சமுத்ரராஜனால் இடமளிக்கப்பெற்று மூவுலகையும் காப்பதற்காக இன்னும் யோகநிஷ்டையில் இருக்கிறார்.

எவன் ஆத்மயோகமாகிய இந்த கபிலோபதேசத்தை ச்ரத்தையுடன் கேட்கின்றானோ அல்லது பிறருக்கு அன்புடன் கூறுகின்றானோ அவன் பகவானிடம் நிலைத்த புத்தியுள்ளவனாக ஆகி பகவானை அடைகிறான் என்று கூறி மைத்ரேயர் கபிலாவதாரத்தை முடிக்கிறார்.

ராமாயணத்தில் ஸகரனுடைய குமாரர்கள் யாகக்குதிரையைத் தேடி பாதாளத்திற்கு வந்த போது அங்கு கபிலர் அருகில் அதைக் கண்டு கபிலரைத் திருடன் என்றெண்ணி அவமதித்து அவர் சாபத்திற்காளாகி சாம்பலானார்கள். பின்னர் ஸகரனின் பேரனான அம்சுமான் அங்கு வந்து அவரை வணங்கி தன் பித்ருக்களுக்கு நற்கதி கிடைக்குமாறு செய்கிறான்.

Kamakotisha Vruttam in Sanskrit

ॐ

॥ श्रीकामकोटीशवृत्तम् ॥

श्रीकामकोटीशदेवम् -

भक्तहृत्पद्मसूर्यं विनम्रो भजेऽहम् ॥ ० ॥

பக்தர்களின் ஹ்ருதயங்களாகிய தாமரைகளை (மலர்விக்கும்) ஸூர்யனான ஶ்ரீ காமகோடி (பீடாதீச்வரரான குரு-)தேவரைப் பணிவுடன் வணங்குகிறேன்.

श्रीचक्रराजं नमन्तम् -

योगलिङ्गं च नित्यं सुमैरर्चयन्तम् ।

शिष्यार्तिम् उत्सारयन्तम् -

तप्तचित्तान् कृपावृष्टिभिः सेचयन्तम् ॥ १ ॥

(श्रीकामकोटीशदेवम्)

உயர்ந்ததான (அம்பாளின்) ஶ்ரீசக்ரத்தையும் (சிவனார் கயிலையிலிருந்து ஶ்ரீ சங்கர பகவத்பாதரிடம் கொடுத்தனுப்பிய) யோக லிங்கத்தையும் தினமும் வணங்கி புஷ்பங்களால் அர்ச்சிப்பவரும், சிஷ்யர்களின் துக்கங்களை விரட்டுபவரும், தவித்த மனதுடையவர்கள் மீது (குளிர்ந்த) கருணை மழைகளைப் பொழிவிப்பவரும் … (ஆன ஶ்ரீ காமகோடீச குருதேவரை வணங்குகிறேன்).

सर्वज्ञपीठे लसन्तम् -

वेदशास्त्रादिविद्योच्चयं वर्धयन्तम् ।

गीतं स्तुतिं पाठयन्तम् -

रामनामादिकं बालकैर्लेखयन्तम् ॥ २ ॥

(श्रीकामकोटीशदेवम्)

ஸர்வஜ்ஞ பீடத்தில் விளங்குபவரும், வேதம் சாஸ்த்ரம் முதலிய உயர்ந்த வித்யைகளை வளர்ப்பவரும், பாட்டுகள்/ஸ்தோத்ரங்களை பாட/ஓத வைப்பவரும், ராம நாமம் முதலியவற்றை சிறுவர்கள் (நாமெல்லோரையும்) எழுத வைப்பவரும் …

काञ्चीपुरे राजमानम् -

मोक्षभुव्यस्मदर्थं तपस्तप्यमानम् ।

नारायणाख्यां ब्रुवाणम् -

शङ्कराचार्यनामौचितीं सन्दधानम् ॥ ३ ॥

(श्रीकामकोटीशदेवम्)

காஞ்சீபுரத்தில் பொலிபவரும், மோக்ஷ ஸ்தலமான (இவ்விடம்) நமக்காக தபஸ் செய்பவரும், நாராயண (என்ற) பெயரை (என்றும்) சொல்பவரும், (உலகுக்கெல்லாம் நன்மை செய்து நடந்து காட்டும் ஆசான் என்று பொருள்படும்).ஶங்கராசார்யர் (என்ற) பெயரின் பொருத்தத்தைக் காப்பாற்றுபவரும்…

श्रीमातुरङ्के शयानम् -

बालभावेन निष्कल्मषं भाषमाणम् ।

कीर्तिश्रिया वर्धमानम् -

वृद्धकालेऽपि कृत्यं सदाऽऽतिष्ठमानम् ॥ ४ ॥

(श्रीकामकोटीशदेवम्)

(தமது ஹ்ருதய பாவனையில்) ஶ்ரீமாதாவான (காமாக்ஷியின்) மடியில் படுத்திருக்கும் (குழந்தையானவரும், அத்தகைய) குழந்தை போன்று கல்மஷம் இன்றி பேசுபவரும், புகழ் என்றும் செல்வத்தால் வளர்பவரும், வயதான காலத்திலும் (தமது) கடமைகளை எப்பொழுதும் கடைபிடிப்பவரும்…

धर्मे दृढं प्रेरयन्तम् -

सर्वतः प्रातिकूल्येऽपि धैर्यं सुवन्तम् ।

दुर्वासनाः सन्तुदन्तम् -

शान्ततायुक्तम् अस्मत्प्रमादान् मृजन्तम् ॥ ५ ॥

(श्रीकामकोटीशदेवम्)

தர்மத்தில் திடமாக செயல்படும்படிச் செய்பவரும், (தர்மத்தைச் செய்வதில்) எல்லா புறத்திலிருந்தும் இடையூறுகள் வந்தாலும் தைரியம் ஏற்படுத்துபவரும், (நமது மனதில் இருக்கும்) தீய வாசனைகளை அறவே அழிப்பவரும், (அவை போகும் வரை நாம் செய்யும்) தவறுகளைப் பொறுமையுடன் திருத்துபவரும்… (ஆன ஶ்ரீ காமகோடீச குருதேவரை வணங்குகிறேன்).

चित्तस्य शुद्धिं विधेहि -

लोकयात्राभवाद् दुःखपूगाच्च पाहि ।

पापं समस्तं लुनीहि -

भक्तिगङ्गाजलेनाश्रितान् नः पुनीहि ॥ ६ ॥

(श्रीकामकोटीशदेवम्)

(ஶ்ரீ காமகோடீச குருதேவனே! எங்களது) மனதைச் சுத்தப்படுத்து! உலக வாழ்க்கையில் ஏற்படும் இன்னல்களின் கூட்டத்தினின்றும் காப்பாற்று! (எங்கள்) பாபம் அனைத்தையும் வெட்டியெறி! பக்தி (என்னும்) கங்கா ஜலத்தினால் (உம்மை) அண்டிய எங்களை பவித்ரமானவர்களாக ஆக்கு!

॥ इति श्रीकामकोटीशवृत्तं सम्पूर्णम् ॥

-*-*-*-

Imaginations create problems -positive story

*The Missing Goat,*

*"Goat no 3"*

*wonderful story.*

🐐🐐   ?  🐐

One Sunday, two school-going friends had a crazy idea.

They rounded up three goats from the neighborhood and painted the numbers 

1, 2 and 4 on their sides.

That night they let the goats loose 

inside their school building. 

The next morning, 

when the authorities entered the school, 

they could smell something was wrong.

They soon saw goat droppings 

on the stairs and near the entrance 

and realized that some goats had 

entered the building.

A search was immediately launched 

and very soon, the three goats were found.

But the authorities were worried, 

where was goat No. 3?

They spent the rest of the day 

looking for goat No.3.

The school declared classes off for the students for the rest of the day.

The teachers, helpers, guards, 

canteen staffs, boys were all busy 

looking for the goat No. 3, 

which, of course, was never found.

Simply because 

it did not exist.

Those among us who inspite of having 

a good life are always feeling a 

"lack of fulfilment" 

are actually looking for the elusive, 

missing, non-existent 

Goat No.3.

Whatever the area of complaint or dissatisfaction, relationship, 

job-satisfaction, finance, achievements,

An absence of something is always larger than  the presence of many other things.

Let's Stop worrying about goat No.3 

n enjoy the life.

Life would be so much happier

without the worries.

*And don't let the non existent imaginary goat number 3 waste your time and happiness. Enjoy life with what you have.*

Nothing is permanent with you -Sanskrit subhashitam

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

*नेह चात्यन्तसंवास: कर्हिचित् केनचित् सह ।*

*राजन् स्वेनापि देहेन किमु जायात्मजादिभि: ॥*

                            *-श्रीमद्भागवत*

अस्मिञ्जगति कस्यापि सहवासं वयं शाश्वतरूपेण न लब्धुं शक्नुमः। स्वस्य देहः अपि अस्माभिः सह चिरं न तिष्ठति तर्हि पत्नीपुत्रादिविषये किं कथनीयम्?

अर्थ :- 

         हे राजा ! (धृतराष्ट्रा),  या जगात कोणालाही कोणाचाही चिरंतन सहवास लाभत नाही. (अरे) अापल्या (स्वतःच्या) देहाचाही (आपल्याला शाश्वत सहावास लाभत) नाही तिथे पत्नी आणि मुलांची काय कथा?

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

Drink soda -Periyavaa

!!🤚மகா பெரியவா அருட்கருணை🤚!!

கஷ்டங்களும் அனுக்ரஹமே🤚....

திருநெல்வேலிக்கு பக்கத்தில் ஒரு ஊரில் இருந்த, ஶிவன் என்னும் 80 வயஸு பக்தர், ஸ்ரீமடத்துக்கு அடிக்கடி வந்து, பெரியவாளை தர்ஶனம் செய்வார். வீர ஶைவ வகுப்பை சேர்ந்தவர்.

வெறும் வாய் வார்த்தைக்கு மட்டும் வீர ஶைவர் இல்லை! பெயருக்கேற்றபடி, எப்போதும் நெற்றியிலும், உடல் பூராவும் பட்டை பட்டையாக விபூதியோடு ஶிவப்பழமாக இருப்பார்!

ஆசாரமும், அனுஷ்டானமும் அப்பழுக்கு சொல்ல முடியாதபடி இருக்கும். பெரியவாளிடம் உண்மையிலேயே மிகுந்த பக்தி என்பதால், பெரியவா சொன்னவைகளை வாழ்க்கையில் கடைப்பிடித்து வந்தார்.

வெளியே எங்குமே ஒரு வாய் ஜலம் கூட குடிக்க மாட்டார். பூண்டு, வெங்காயம் மற்றும் இதர முட்டைக்கோஸ், முருங்கைக்காய் கூட சேர்த்துக் கொள்ளமாட்டார்.

நல்ல வஸதி உள்ளவர் என்றாலும், எளிமையானவர்.

பெரியவாதான் தெய்வம்; பெரியவா சொல்வதுதான் வேதம்!

எப்போது காஞ்சிபுரம் வந்தாலும், கையில் ஒரு மஞ்சள் கலர் துணிப்பையில் துண்டு, வேஷ்டி, விபூதி, கொஞ்சம் பணம், இவ்வளவுதான் அவருடைய 'லக்கேஜ்' !

பல ஸமயங்களில், பத்து நாட்கள் கூட தங்கியிருந்து, தினமும் ரெண்டு வேளையும் பெரியவாளை தர்ஶனம் செய்வார்.

இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், இவரிடம் பெரியவாளும் எதுவுமே பேச மாட்டார்; இவரும் பெரியவாளிடம் ஒரு வார்த்தை பேச மாட்டார்.

பெரியவாளின் ஸன்னதியில் அமர்ந்து கொண்டு, கண்களில் ஶாந்தமும், அமைதியும் தவழ, பெரியவாளையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்.

"பெரியவங்க... எங்கிட்ட எதுக்கு பேசணும்? என்ன பேசணும்? அவரோட மனஸுல, நா..... நெறஞ்சு இருக்கேன், என்னோட மனஸுல, அவரு நெறஞ்சு இருக்காரு! அது போதுங்க!.."

குழந்தை போல், சிரிப்போடு சொல்லுவார்.

என்ன ஒரு பக்தி! நம்பிக்கை!

இப்படியொரு ஸ்திதி வந்துவிட்டால், உத்தமமான குருவின் ஸந்நிதியில் இருந்தாலும்கூட, மனஸில் தோன்றும், போட்டி, பொறாமை, கோபம், குற்றம் கண்டுபிடித்தல், வம்பு, அஹங்காரம் எல்லாமே... நஸித்துப் போகுமே!

ஒருநாள் பெரியவாளை ஆசை தீர தர்ஶனம் பண்ணிவிட்டு, ஊருக்குக் கிளம்பும் முன், உத்தரவு வாங்கிக் கொள்ள சென்றார். எப்போதுமே பெரியவா அவருக்கு ப்ரஸாதம் மட்டும் குடுத்துவிட்டு, கரத்தை உயர்த்தி ஆஶீர்வதிப்பார்.

ஆனால், அன்று ஶிவன் ப்ரஸாதம் வாங்கிக் கொள்ளச் சென்றதும், மஹா அதிஸயமாக அவரிடம் பேசினார்.......

"என்ன? கெளம்பியாச்சா ஊருக்கு? வெளில... எதுவும் ஸாப்டாட்டாலும், ஸோடாவாவுது வாங்கி, ஒரு வா [வாய்] குடிக்கலாமோல்லியோ?...."

"பெரியவங்க சொன்னா..... அப்டியே செய்யறேன்"

"ஸெரி... போறச்சே, ஸோடா குடிச்சுக்கோ!..."

பெரியவா ஒரு அழுத்தம் குடுத்து சொன்னதும், நமஸ்காரம் பண்ணிவிட்டு கிளம்பினார்.

திருநெல்வேலி செல்ல, செங்கல்பட்டு போய் பஸ் ஏறி, உள்ளே அமர்ந்தார் ஶிவன். பஸ்ஸில் அதிக கூட்டமில்லாவிட்டாலும், ரவுடி கும்பல் மாதிரி காலிப்பஸங்கள் சில பேர், உள்ளே அமர்ந்திருந்தனர். ஶிவன், முன் பக்கம் காலியாக இருந்த இடத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டார்.

அந்த ரவுடி கும்பல் பண்ணிய அமர்க்களமும், விஸில்களும், போவோர் வருவோரை வயஸு பார்க்காமல் கேலி செய்வதும், தாங்க முடியவில்லை! ஆனால், இந்த மாதிரி குண்டர்களை யார் கண்டிப்பது?

பஸ் மதுரை வழியாகப் போனபோது, மதுரைக்கு முன், ஒரு சின்ன க்ராமத்தில், ஒரு பெட்டிக்கடை அருகில் பஸ்ஸை நிறுத்தினார் ட்ரைவர்.

அந்தக் கடையில் நிறைய ஸோடா பாட்டில்கள் அடுக்கி வைக்கப் பட்டிருந்ததை எதேஶ்சையாக பார்த்தார்.... ஶிவன்.

"ஸோடாவாவுது வாங்கி ஒரு வா...குடிக்கலாமோல்லியோ? போறச்சே...ஸோடா குடிச்சுக்கோ!"

பெரியவாளின் தெய்வீகக் குரல் உள்ளிருந்து கேட்டது போல் இருந்தது!

ஶிவனுக்கும் தாகமாக இருந்ததால், உடனே பையை ஸீட்டில் வைத்துவிட்டு, கீழே இறங்கி, அந்தப் பெட்டிக்கடையில் ஒரு ஸோடா வாங்கிக் குடித்தார். மறுபடி பஸ்ஸுக்குள் ஏறி தன்னுடைய ஸீட்டில் அமரப் போனால்......

அவருடைய மஞ்சள் பையைக் காணோம்! அதில் பெருஸாக பணம் எதுவும் இல்லாவிட்டாலும், எங்கே போயிருக்கும்? என்று தேடினார்.

"யோவ்! பெருஸு!.....ஒன்னோட மஞ்சப்பையா? தேடாதே!.... அதா.... அங்க பாரு! பின்னால ஸீட்டுல கெடக்குது. போ! போ! அங்க போய் பேசாம ஒக்காரு...!"

ஒரு ரவுடி, தன் பக்கத்தில் நாலு குண்டன்கள் இருந்த "தைர்யத்தில்", அந்த 80 வயஸு நிறைந்த உத்தமமான பக்தரை மர்யாதை இல்லாமல் விரட்டினான்.

"துஷ்டனைக் கண்டால், தூர விலகுவதே ஸாது லக்ஷணம்" என்பதாலும், "ஊர் போய்ச் சேர்ந்தால் போறும்! இந்த வெட்டிப் பஸங்களோட, அனாவஶ்ய வாக்குவாதம், வம்பை வளர்த்துப்பானேன்" என்பதாலும், தான் பாட்டுக்கு பின் ஸீட்டில் கிடந்த பையை எடுத்துக் கொண்டு பின்னாலேயே உட்கார்ந்து கொண்டார்.

உடனே அந்த ரவுடிகளில் ரெண்டு பேர் எழுந்து, முதலில் ஶிவன் அமர்ந்திருந்த ஸீட்டிலும், அதற்கு பின் ஸீட்டிலும், மற்ற நண்பர்களுடன் போய் உட்கார்ந்து கொண்டனர்.

ஒரே கேலி! கும்மாளம்!

ராத்ரி இருட்டிவிட்டதால், ஶிவன் கொஞ்சம் கண் அஸந்தார்.

திடீரென்று ஏதோ பெரிய ஶப்தம்!

ஶிவனுக்கு, நிதானத்துக்கு வர, சில நிமிஷங்கள் எடுத்தன!

இருட்டில் அஸுர வேகத்தில் வந்த ஒரு லாரி, இந்த பஸ்ஸில் மோதி..... பயங்கர விபத்து!

கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால், தன்னுடைய தாத்தாவைப் போன்ற, ஶிவனைப் பார்த்து எகத்தாளமாக,

"யோவ்! பெருஸு!..... ஒன்னோட மஞ்சப்பையா? தேடாதே.... அதா....அங்க பாரு! பின்னால ஸீட்டுல கெடக்குது. போ! போ! அங்க போய் பேசாம ஒக்காரு...!"

அடாவடியாக அவருடைய ஸீட்டைப் ஆக்ரமித்துக் கொண்டு, அவரை ஏதோ ஜெயித்து விட்டதாக 'வீரம்' பாராட்டிய, அந்த ரவுடி கும்பலில் ரெண்டு பேர்.... "on the spot" யமலோகத்துக்கு டிக்கெட் வாங்கிக் கொண்டு போய்விட்டார்கள்! பக்கத்தில் இருந்த மற்ற ரவுடி நண்பர்களின் உயிர் ஊசலாடிக் கொண்டிருந்தது!

தங்களை அழைத்துச் செல்ல, ஸீட் ரிஸர்வ் பண்ணி வைத்துக் கொண்டு, அந்தக் 'காலன்', எதிர் ரோடில், லாரியில் வந்து கொண்டிருப்பதை அறியாமல், மஹா பக்தரான ஶிவனை, கேலியும் கிண்டலும் செய்து கொண்டிருந்தவர்களின் உடல்கள் நசுங்கிக் கிடந்தன!

ஶிவனோ, உடலில் ஒரு சின்னக் கீறல் கூட இல்லாமல் காப்பாற்றப் பட்டார்..... காஞ்சி நாதனால்!

தன் பக்தன் மேல் ஒரு துரும்பாவது பட அனுமதிப்பாரா?

என்றுமேயில்லாமல் "ஸோடா குடிச்சுக்கலாமோல்லியோ?....." என்று பெரியவா, அழுத்தம் குடுத்துச் சொன்னது;

மதுரை பெரிய ஊர் என்றாலும், அங்கே நிறுத்தாமல், ஏதோ க்ராமத்தில், அதுவும், ஸரியாக பெட்டிக்கடை அருகில் ட்ரைவர் பஸ்ஸை நிறுத்தியது;

அந்தப் பெட்டிக் கடையில் அடுக்கியிருந்த ஸோடா பாட்டில்கள், ஶிவனின் கண்களில் எதேஶ்சையாகப்பட்டு, பெரியவா சொன்னதை அப்படியே ஶிரமேற்கொண்டு, அவர் ஸோடா குடிக்க பஸ்ஸை விட்டு இறங்கியது;

ரவுடி கும்பல் அவருடைய இடத்துக்கு அடாவடி பண்ணிக் கொண்டு வந்து அமர்ந்து, ஒரேயடியாகப் போய்ச் சேர்ந்தது........

ஆண்டவா! ஆடலரசே! அற்புதமான, அதி பயங்கரமான, ஆட்டம் ஆடிவிட்டாயே!

"இந்த ப்ரபஞ்சத்ல, எல்லாமே ஒண்ணுக்கொண்ணு ஸம்பந்தத்தோடதான் பிணைஞ்சு இருக்கு"

இது பெரியவா திருவாக்கு! ஸத்யமான வாக்கு!

அரை க்ஷணத்தில் நடந்து விட்ட இந்த கோர விபத்திலிருந்து... 'பெரியவாளுடைய அனுக்ரஹம்' என்ற கவசத்தால் பத்ரமாக போர்த்தப்பட்ட ஶிவன், பெரியவாளுடைய அளவிலாக் கருணையை நினைத்து நினைத்து வாய்விட்டு அழுதுவிட்டார்.

அவருடைய ஸாது லக்ஷணத்துக்கு இன்னொரு உதாரணமாக, "பாவம்! சின்னப் பஸங்க! வயஸு கோளாறு! எனக்கு வரவேண்டிய பயங்கர முடிவை, அவங்களோட தலேல போட்டுட்டு இப்பிடி, அல்பாயுஸ்ல போய்ச் சேந்துட்டாங்களே!... பெரியவா அவங்களுக்கும் நல்ல கதியை குடுக்கணும்"

அழுது கொண்டே, ப்ரார்த்தித்தார்.

1983-ல் பெரியவா, காஞ்சிபுரம் திரும்பி வந்ததும், பட்டாபி என்ற பாரிஷதர் பெரியவாளிடம், ஶிவனுடைய அனுபவத்தை மெய்சிலிர்க்க விவரித்தார்.

"பெரியவா... ஸோடா குடிக்கச் சொன்னதுனாலதான் நா... பஸ்ஸை விட்டு கீழ எறங்கினேன்... அந்தப் பஸங்க.. என்னை ஏதோ வம்புக்கு இழுக்கறதா நெனச்சு, என்னை எடம் மாத்தி, எனக்கு வர வேண்டிய மரணத்தை வாங்கிண்டு போய்ட்டாங்க!.." அப்டீன்னு சொல்லி சொல்லி, ரொம்ப மாஞ்சு போய்ட்டார் பெரியவா......"

"ஶிவன் இப்போ ஸௌக்யமா இருக்காறோன்னோ?.... நாந்தான் அவரை காப்பாத்தினேன்னு சொன்னாராக்கும்! அஸடு! நா..... எங்கடா காப்பாத்தினேன்? அந்த பரமேஶ்வரன்தான்.... அவரக் காப்பாத்தினான்.....!"

இந்த 'நமுட்டு சிரிப்பு பரமேஶ்வரனை' கண்ட, அந்த பாரிஷதர், மெய்சிலிர்த்து நின்றார்.

உண்மையில், பெரியவாளிடம் அசைக்க முடியாத பக்தி வந்துவிட்டால், நமக்கு வரும் கஷ்டங்கள் கூட நிஶ்சயம் அனுக்ரஹம்தான்!

காரணம்.... பெரியவா சொன்னதை அப்படியே கேட்டு, ஸோடா குடிக்க இறங்கினார் ஶிவன்.

"பெரியவா.... அப்டித்தான்... ஏதாவுது சொல்லுவார்.... அதுக்காக, என்னோட ஆசாரத்தை விட்டுட்டு, வெளில... ஸோடா-கீடா குடிக்க முடியுமா? பெரியவா.... அதெல்லாம் ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டார்" என்று பேசாமலிருந்திருந்தால்.....??

அதே போல், அந்த ரவுடி பஸங்கள், இவரை மர்யாதை இல்லாமல் பேசி, இவருடைய பையைத் தூக்கி பின் ஸீட்டில் எரிந்ததும், 'எல்லாம் பெரியவாளின் இஷ்டம்' என்பதை மறந்து, 'என்னமா... என்னை மர்யாதை இல்லாம பேசப்போச்சு? என் ஸீட்டை ஆக்ரமிச்சிண்டு, என்னையே வெரட்டறியா?..' என்று ego பூதாகாரமாக முளைத்து.... இவர் சண்டை போட்டிருந்தால்..... ஒருவேளை, அது பெரிய சண்டையாகி, அந்த ரவுடிகள் பஸ்ஸிலிருந்து இறக்கிவிடப்பட்டிருக்கலாம்!

அந்த நேரத்துக்கு ஶிவனின் ego, ஜெயித்திருக்கும்! ஆனால்..... அவருடைய முடிவு எப்படி இருந்திருக்கும்!

இந்த ஸம்பவம்..."என்னை ஶரணடைந்து, உன்னுடையது அத்தனையையும் எனக்கே அளித்து விடு! உன்னை, நானே ஸுமந்து கொண்டு போகிறேன்" என்று பெரியவா நமக்கு சொல்லாமல், நடத்தியே காட்டிய அனுக்ரஹம்!

ஹர ஹர சங்கர..🤚ஜெய ஜெய சங்கர..🤚

ஹர ஹர சங்கர..🤚ஜெய ஜெய சங்கர..🤚

Seshadri swamigal and a judge

ஒரு அற்புத ஞானி J.K. SIVAN
சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள்

எப்போது எது நடக்குமோ!

சமீபத்தில் ரொம்ப தடபுடலாக அடிபட்ட ஒரு வார்த்தை ''தாசி''.
அந்த காலத்தில் தாசிகள் இருந்தார்கள். அவர்களில் ஒருவள் அலமேலு. பிழைக்க
வேறு வழி தெரியாதவள். திருவண்ணாமலை வாசி. தாசி அலமேலு தொழிலால்
இழிந்தவளானாலும் மனதால் உயர்ந்தவள். சேஷாத்திரி சுவாமிகள் மேல் அளவில்லாத
பக்தி கொண்டவள்..

ஒரு நாள் அண்ணாமலையார் கோவில் செல்லும் பாதையில் ஒரு இலுப்பை மரத்தடியில்
நின்றுகொண்டிருந்த ஸ்வாமியை பார்த்து விட்டாள் . வணங்கினாள். ஸ்வாமியும்
அவளை பார்த்தார். கீழே ஒரு சாமந்திப் பூ கிடந்தது.

''இங்கே வா '' . ஜாடையாக அவளை கிட்டே கூப்பிட்டார். அந்த சாமந்திப் பூவை
எடுத்து அவள் தலையில் போட்டார். ''போ '' என்று விரட்டினார்.

அன்று மாலையே, வறுமையில் வாடிக்கொண்டிருந்த அந்த பெண்ணை யாரோ ஒரு
தனவந்தர் ஆசையாக தன்னோடு வீட்டுக் கொண்டு போய் ராஜபோக வாழ்க்கை அவளுக்கு
கிடைத்தது.

இது மாதிரி ஸ்வாமிகள் அனுபவங்களை எழுதிக் கொண்டே போனால் அதற்கு எல்லையே
இல்லை. ஒவ்வொரு நிமிடமும் ஒரு அபூர்வ சங்கதி சொல்லும் . ஸ்வாமிகள்
பெருமையை சொல்வதற்கு வெறுமனே கதைகளை அடுக்கிக் கொண்டே போகவேண்டாம்.

ஸ்வாமிகள் விசித்திரம் நிறைந்த மஹான். விதியையே மாற்றி அமைக்கக் கூடிய
சக்தி வாய்ந்தவர். ஒருவேளை இறைவனே ஸ்வாமிகள் வடிவில் வந்திருப்பானோ?
என்று கூட வியக்க வைக்கிறது.

அவர் திருவடி தரிசித்தால், அவர் திருஷ்டி பட்டாலே போதும். பாபங்கள்
விலகும். புனிதம் கிட்டும். எத்தனையோ பேருக்கு பிள்ளைப்பேறு, சம்பள
உயர்வு, நல்ல உத்யோகம், திருமணம், வீட்டுச் சிக்கல் தீர்வு, தீராத நோய்
நீங்கியது, வியாதி குணமானது. உணவு கிடைத்தது. பணம் கொட்டியது. இன்னும்
என்ன என்னவோ கொள்ளை கொள்ளையாக சொல்வார்கள்.

1909-1910 கால கட்டத்தில் திருவண்ணாமலையில் நீதிபதியாக இருந்தவர் திவான்
பகதூர் கே. சுந்தரம் செட்டியார். ஸ்வாமிகளை பற்றி அதிகம் அறிந்தவர்.
நேரில் தரிசிக்க ஆர்வம்.

ஒருநாள் இரவு செட்டியார் வீட்டு கதவை யாரோ பலமாக இடித்தார்கள்.
செட்டியார் கோபத்தோடு ''யார் இந்த நேரத்தில் கதவை இடிப்பது ?'' என்று
கதவை திறந்தார். எதிரே ஸ்வாமிகள். அப்படியே சாஷ்டாங்கமாக செட்டியார்
ஸ்வாமிகள் காலில் விழுந்தார். கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர். சுவாமிகள் உள்ளே
நுழைந்து தரையில் உட்கார்ந்து கொண்டார். செட்டியார் அவரை போஜனம் செய்ய
வேண்டினார்.

''சரி. கொண்டுவா சாப்பிடுகிறேன்''

செட்டியார் மனைவி நிமிஷமாக ஏதோ தயார் செய்தாள். இலையில் சாதம், குழம்பு,
பருப்பு, நெய் , அப்பளம் ஊறுகாய், காய்கறிகள் பரிமாறுவதை எல்லாம்
ஸ்வாமிகள் பார்த்தார். போதும் என்றார். எல்லாவற்றையும் ஒரேயடியாக கலக்கி
உருண்டையாக்கினார். வழக்கப்படி அதோடு விளையாடினார். கொஞ்சம் வாயில்
போட்டுக் கொண்டார். சட்டென்று எழுந்து விட்டார். ஜட்ஜ் செட்டியாருக்கு
பரம சந்தோஷம். யாருக்கும் கிடைக்காத பாக்யம் அல்லவா அது? ஸ்வாமிக்கு ஒரு
புது வஸ்திரம் தர வேண்டும் என்று அவருக்கு ஆசை. வீட்டிலிருந்த ஒரு புது
ஜரிகை வேஷ்டியை சுவாமியிடம் கொடுத்தார்.

''ஜோர் ஜோர்'' என்று சிரித்துக் கொண்டே ஸ்வாமிகள் புது வேஷ்டியை தனது
உடலின் மேல் சுற்றிக் கொண்டு தனது அழுக்கு, கந்தல், வேஷ்டியை அவிழ்த்து
ஜட்ஜ் செட்டியாரின் தோளில் போட்டுவிட்டார். பிறகு அதை எடுத்து அவர்
கழுத்தில் மாலையாக போட்டார். மாற்றி மாற்றி இவ்வாறு என்னவோ செய்தார் .
திடீரென்று வெளியே சென்றுவிட்டார்.

அதற்கு அப்புறம் நடந்தது ஆச்சர்யம்.

செட்டியார் 1927ல் தென்னார்க்காடு ஜில்லா ஜட்ஜாக பதவி ஏற்றார். ஓரு சில
நாள் விடுமுறை வாங்கி கொண்டு திருவண்ணாமலை வந்தார். ஸ்வாமிகளை சந்திக்க
ஆசைப்பட்டார். அவர் அதிர்ஷ்டம் ஸ்வாமிகளை சாது சத்திரத்தில் பார்த்தார்.
வணங்கினார்.

என்னவோ தெரியவில்லை. ''நீ உட்கார்'' என்று ஸ்வாமிகள் செட்டியாரை
திண்ணையில் உட்கார வைத்தார். அதற்குள் ஸ்வாமிக்கு கொடுக்க ஒரு புதிய
வஸ்திரம் வாங்கி வர ஒருவரை வேகமாக அனுப்பினார் செட்டியார். அதற்குள்
பலதடவை செட்டியார் கைகளை நீட்டச் சொல்லி தனது கைகளை அவர் கைகள் மேல்
வைத்து ஸ்பரிச தீக்ஷை வழங்கினார் ஸ்வாமிகள்.

செட்டியாருக்கு கவலை. '' சீக்கிரம் வஸ்திரம் வரவேண்டுமே. ஸ்வாமிகள்
அதற்குள் எங்கும் செல்லாமல் இருக்கவேண்டுமே'' நல்லவேளை. போன ஆள்
சீக்கிரம் ஒரு புது வஸ்திரம் வாங்கி வந்து விட்டான். சுவாமி பார்த்து
விட்டார். அதை தாமே வாங்கி இடுப்பில் அணிந்து கொண்டார்.

''நான் புண்ணிய சாலி'' என்று ஜட்ஜ் மகிழ்ந்தார். கிராமத்தில் ஒய்வு
விடுமுறை முடிந்த பிறகு பதவிக்கு திரும்பியபோது அவரை பெரிய கோர்ட்டான ஹை
கோர்ட் நீதிபதியாக வெள்ளைக்கார அரசாங்கம் நியமித்தது. செட்டியார்
எதிர்பார்க்காதது இது. ஸ்வாமியின் பிரபாவம் என்று அவரும் அவரை
தெரிந்தவர்களும் ஏன் நாமும் கூட சந்தேகமற ஒப்புக்கொள்ளலாம்.

Elephant and Jains -spiritual story

உ

சிவாயநம. திருச்சிற்றம்பலம்.

பதியும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்.

*கோவை.கு.கருப்பசாமி.*

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

*சமணர் யானை வதமானது!, உபயதாரர் உபயம் உயரமானது!!.*

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

சிற்றரசர்களால் வணங்கப்பட்டு, நீதிநெறியுடன் குபேரனைப் போல் அரசாட்சி செய்து வந்தான் விக்கிரமபாண்டியன்.

விக்கிரம பாண்டியன் தந்தையின் உத்தரவுப்படி கர்ப்பக் கிரகத்தின் வடமேற்கில் சித்தருக்கு கோயில் கட்டி வெகு சிறப்பாக தினந்தோறும் பூஜனை செய்வித்து வந்தான்.

நாடும் பிணியற்று சுபீட்சமாக இருந்து வந்தது. எங்கும் மகிழ்ச்சியும், திருவிழா பூஜையும் தொடர்ந்த வண்ணமிருந்தது.

அப்போது காஞ்சியை சோழன் மன்னன் ஆண்டு வந்தான். அவனுக்குப் பாண்டியன் மீது ஏகப்பட்ட பொறாமை. 

பாண்டியனை எப்படியாவது வென்றாக வேண்டும் என்றே அவன் மூளை சிந்தித்த வண்ணம் இருந்தது.

இதற்காக சக்கியம், கோவர்த்தனம், கிரெளஞ்சம், திரிகூடம், அஞ்சனம், விந்தியம், ஹேமகூடம், காஞ்சி குஞ்சரம் என எட்டு மலைகளிலுமுள்ள எட்டாயிரம் சமணர்களுக்கும் தனித்தனியாக கடிதம் அனுப்பி வரச்செய்தான்.

அவர்கள் காஞ்சிபுரம் வந்து மன்னனைச் சந்தித்தனர். மன்னன் தலையை மயில்முடி தோகையால் தொட்டு வருடி வாழ்த்தினார்கள்.

அப்போது அவர்களிடம், நான் பாண்டிய நாட்டை ஜெயிக்க விரும்புகிறேன். விக்கிரம பாண்டியனைப் போரினால் வெல்ல முடியாது என பது எனக்குத் தெரியும். 

ஆதலால், ஆபிசாரப்பிரயோகம் செய்வித்துத்தான் விக்கிரமனை வீழ்த்த வேண்டும் என எண்ணியுள்ளேன்.

பாண்டியனை அழிக்க கைங்கரியம் செய்து உதவீனீர்களானால், நாட்டில் சரி பாதி இராஜ்ஜியத்தை உங்களுக்கு தருகிறேன் என ஆசைவார்த்தைகளால் உயர்த்தினான் சோழன்.

சமணர்கள்தான், சைவர்களின் விரோதியாயிற்றே!, சோழ மன்னன் இவ்வளவு சொன்னால் போதாதா? அவர்களுக்கு....

உடனே அவர்கள் பாலாற்றின் கரையில் கூடி பெரிய பெரிய ஓம சாலைகளையும் ஹோமகுண்டங்களையும் அமைத்தனர்.

ஹோம குண்டத்தில் நச்சு மரங்களின் கட்டைகளை வார்த்தனர், தீ வளர்த்து வேம்பு எண்ணெயில் தோய்த்த உப்பாலும், நல்லெண்ணெயில் ஊறச்செய்த மிளகாய்களையும் இட்டனர். விலங்குகள், பறவைகள் இவற்றின் ஊனாலும் ஹோமங்களை செய்தனர்.

யாகத்தின் பலனாய், மேகங்கள் கூடி இடி இடித்தது, இடி புறப்பட்ட இடைவெளியினுடே, துதிக்கையில் ஒரு உலக்கையைத் ஏந்திகிக் கொண்டு, பெருத்த யானையொன்று பெரும் பிளிறலுடன் தோன்றி வந்தது.

யானை, அடியெடுத்து நடந்து வந்தபோது பூமியின் பரப்பளவு நடுங்கியது. அது அதன் காதுகளை சிலிர்த்தபோது மேகங்கள் கலைந்து அலைந்து விலகின.

தந்தங்களால் மலையைப் பிளந்து கொண்ட வண்ணம், யாகசாலையில் ஹோமம் செய்து கொண்டிருந்த, சமணர்களின் அருகாக வந்து நின்றது.

நீ சென்று *மதுரையையும் அதன் அரசனையையும் அழித்துவிட்டு வருவாயாக!* என யானையிடம் ஏவினார்கள் சமணர்கள்.

மீண்டும், பேரொலியை பிளிறிய வண்ணம் புறப்பட்டது. இச்சத்தத்தினைக் கேட்ட மற்ற மிருகங்கள் மிரண்டு வலகியோட, யானை தென் திசை நோக்கி விரைவாக ஓடியது. 

செய்தியறிந்தான் விக்கிரமன். உடனே ஆலயத்திற்கு ஓடிச் சென்றான்.

ஈசனிடம் முறைசெய்து வேண்டினான்.

மகா மேருவை வில்லாக ஆக்கினாய்!,

மகாவிஷ்ணுவை அம்பாக தேர்வு செய்தாய்,

பூமியைத் தேராக உருக்கிருக்கிக் கொண்டாய்,

வாசுகியை நாணாக்கினாய்,

வேதங்கள் நான்கினையும் குதிரைகளாக்கினாய்,

பிரம்ம தேவனைத் தேர்ப்பாகனாகக் கொண்டாய்,

இப்படியெல்லாம் செய்து முப்புரத்தையும் எரிக்கப் புறப்பட்ட மகாதேவனே!....

இத்தனையுடன் புறப்பட்ட நீ, இதனை உபயோகிக்காமல், ஒரே ஒரு ஓரப் புன்சிரிப்பாலேயே சிரித்து வைத்து, அதனால்

முப்புரங்களையும் பஸ்பமாக்கிய பெருமானே!,....

 

அன்று மலர்ந்திருந்த ஆயிரம் தாமரை மலர்களைக் கொண்டு பூஜித்தும், ஒரு மலர் குறைந்து போக, உன் அருள் கிடைக்காது போய்விடுமோ என நினைந்த விஷ்ணு, தன் கண்ணை மலராக்கி பூஜை செய்த மகா விஷ்ணுவுக்காக சக்கராயுதம் அருளிய தயாளவனே!,.....

மார்க்கண்டேயனுக்காகக் காலனைக் காலால் உதைத்தவனே!........

ஆலாலகண்டனே!......

அங்கயற்கண்ணி மணாளனே!.......

சுந்தரத் தாண்டவனே!.....

கங்கை அணிந்தவனே!.....

பிறை சூடிப் பெருமானே!.....

சூரிய, சந்திர அக்கினியை விழியாகக் கொண்டவனே!....

நாகத்தை ஆபரணமாகக் கொண்ட மூர்த்தியே!.....

வாமபாகத்தை தேவிக்குத் தத்தம் செய்த வித்தகனே!....

சமணர் அனுப்பிய யானை உனக்கொரு பொருட்டா?.....

என்னையும், மதுரை மக்களையும் நீயின்றி எவர் காப்பார்?....

எனப் பலவாறு வேண்டி தொழுது முறையிட்டழுதான்.

*மன்னா!*,...... என அசரீரி ஒலித்தது.

பக்திப்பாங்குடன் அசரீரி ஒலியைக் கேட்டு சிரமேற் கைகுவித்து வணங்கிக் கொண்டபடி மேலும் அசரீரி கூறுவதை உன்னிப்பாக கேட்டு நின்றான்.

வெளிச்சுவரின் உட்புறம் கீழ் பக்கமாக பதினாறு கால் கொண்ட அட்டாள மண்டபமொன்றை அதிவிரைவில் கட்டி முடி.

*உபயோகப்படுத்தாது வைத்திருத்திருக்கும் அதே உபகாரணங்களோடு, வில் வீரனாக வந்து, நீ கட்டிய அம்மண்டபத்தின் மேலமர்ந்து கொண்டு யாம் யானையை வதை செய்வோம்"* என அசரீரி கூறக்கேட்கவும் மன்னன் அகமகிழ்ந்தான்.

உடனடியாக போர்க்கால அடிப்படையில், மண்டபத்தை கட்டி முடித்தான்.

அதன் மேல்தளத்தில், இரத்தினத்தால் இழைத்த பொற் பீடமொன்றையும் நிறுவி வைத்தான்.

அப்போதுதான் அந்த விந்தை நடந்தது..................

கருமைநிறத்துடன் சிவப்பு பட்டுடுத்தி, பதினாறு வயதோனவனாய், இடுப்பில் கத்தியுடனும், இடக்கையில் நாணேற்றிய வில்லுடனும், வலக்கையில் கூரான அம்பைத் தாங்கியவாறும், காதுகளில் சங்குக் குண்டலங்களுடனும், கழுத்தில் முத்தாரமுமாய் பீட உச்சியில் ஒரு வில்வீரனாகத் தோன்றி நின்றான்.

எதிரே யானை நெருங்கி வந்து கொண்டிருந்தது.

இதனைக் கண்ட சுவாமி, வலது காலைப் பின்னால் வைத்து, இடக்காலை முன்னால் வைத்து *ஹுங்கார* சப்தத்தோடு நரசிம்மத்தை நினைக்க விட்ட அம்பு விர்ரென பாய்ந்து, யானையின் உயிரை ஒரு நொடியில் மாய்த்தழித்து விட்டது.

அந்த இடமே *ஆனைமலை* எனப் பெயர் பெற்றது.

பிரகலாதன் தவம் செய்து சித்தி பெற்ற இடமும்கூட இதுதான்.

பாண்டியன், வீரன் உருவிலிருந்த ஈசனைப் பலவாறு துதித்து விட்டுப் பட்டென்று ஈசனது இரு கால்களையும் சிக்கென்று பற்றிக் கொண்டான் பாண்டிய மன்னன்.

*எப்பேற்பட்ட சங்கடங்களையும் சட்டென நீக்க இங்கேயே எழுந்தருள வேண்டும்* எனவும் விண்ணப்பித்தான்.

இறைவனும் அப்படியே இருப்பதாக வாக்களித்தார்.

விக்கிரமபாண்டியன் வேண்டுகோளுக்கிணங்க பதினாறு கால அட்டாள மண்டபத்தில் அட்டாள வீர மூர்த்தியாய் காட்சி கொண்டார் சோமசுந்தரப் பெருமான்.

          திருச்சிற்றம்பலம்.

Redeeming ourselves

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

Am I right or wrong?
This is the question everyone is confronted with throughout their lives. Who can give you the right answer? You yourself. That is, your conscience, if you have not succeeded in killing it already. Let us imagine that one is contemplating a sin, may it be as slight as telling a lie or more serious like drinking, gambling, stealing or indulging in immorality, all of which are adharma, for the first time. His conscience immediately tells him that it is wrong. 
If he listens to it and has a strong mind to desist from doing it, he is saved. But with an average individual who is susceptible to temptation, even if he is well versed in religious and scriptural works, it is often impossible not to succumb to temptation. It may be due to evil influence or his own past karma which is always a mixture of good and bad for everyone. 
When he succumbs to temptation he develops a deafness to the voice his conscience and what is worse, he starts justifying his actions giving lame excuses or worse still, if he is a learned person, starts quoting from epics and puranas to justify himself, such as , Krishna also stole , played with women, Rama also told a lie etc. This is like devil quoting the scriptures.
Once a person sent a question saying that when Krishna married so many women why he cannot do so. I replied that Krishna was present in the house of every wife at the same time and if he is also capable of doing so he can marry any number of women. But Krishna's activities and Rama and Seetha telling a lie has deeper significance which will be evident if only one reads these epics properly. That I will come to later.
What should be understood here is that if one ignores the conscience or avoids it , trying to deceive himself by giving reasons to justify his action, the conscience is stifled and becomes silent after a while. Then the individual degrades himself further and further giving way to his evil impulses which win over his good impulses until one day he realizes his folly when it is too late for redemption. 
But there is still hope because the Lord has said in the Gita , 'api cheth sudhuraachaaro bajathe maam ananyabhaak saaDhureva sa manthavyaH', meaning, even if one is a confirmed sinner, if he worships Me with a steadfast mind, he is to be considered as a good person. It is because the devotion coupled with repentance dissolves all sins. What happens to him then? kshipram bhavathi Dharmaathmaa saSvath Saanthim nigacChathi, Krishna says, meaning, he becomes a righteous person immediately and attains everlasting peace, because , ( here we have the eternal assurance of one who is all mercy and love for all beings), 
kountheya prathijaaneehi na me bhakthaH praNaSyathi, meaning, Arjuna, proclaim from Me that My devotee never perishes."
There were examples of this in the epics and puranas like Valmiki and Bilvamangala, otherwise known as Leelasuka, and even Purandharadhasa., all who changed from men of worldly desires to great bhakthas in a matter of moments.
But there is difference between those who do not know any better due to their ignorance and those who know dharma and adharma well but tries to deceive themselves and others by justifying what they do and worse still, pose as though they are virtuous. The redemption for them is in their own hands when they start seeing the reality themselves.