ஸ்ரீ லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம் - (436 - 451) - J.K. SIVAN
कुशला कोमलाकारा
कुरुकुल्ला कुलेश्वरी ।
कुलकुण्डालया कौल-
मार्ग-तत्पर-सेविता ॥ ९३॥
Kusala Komalakara
Kuru kulla Kuleshwari
Kula kundalaya Kaula
marga that para sevitha
குசலா கோமலாகாரா
குருகுல்லா குலேச்வரீ |
குலகுண்டாலயாகௌல
மார்க தத்பர ஸேவிதா || 93
कुमार-गणनाथाम्बा तुष्टिः
पुष्टिर् मतिर् धृतिः ।
शान्तिः स्वस्तिमती कान्तिर्
नन्दिनी विघ्ननाशिनी ॥ ९४॥
Kumara gana nadambha
Thushti Pushti Mathi Dhrithi
Santhi Swasthimathi Kanthi
Nandhini Vigna nasini
குமார கணநாதாம்பா
துஷ்டி: புஷ்டிர்மதிர் த்ருதி: |
சாந்தி: ஸ்வஸ்திமதீ காந்திர்-
நந்திநீ விக்நநாசிநீ || 94
லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம் - (436-451) அர்த்தம்
* 436 * குசலா - ஸ்ரீ லலிதாம்பிகையின் ஞானத்துக்கு எல்லையே இல்லை. சிருஷ்டி ஸ்திதி லயம் மூன்று காரியங்களையும் அபாரமாக உள்நின்று கையாள்பவள்.
*437* கோமலாகாரா -- என்ன ஒரு மென்மையான அழகு கொஞ்சும் தெய்வீக ஸ்வரூபம் அம்பாளுக்கு என்று வியக்கிறார் ஹயக்ரீவர். .
*438* குருகுல்லா -- அம்பாள் குருகுல்லா உருவில் காணப்படுகிறாள். குருகுல்லா யார் தெரியுமா? ஸ்ரீ சக்ரத்தில் பிரஞைக்கும் அஹம்பாவத்திற்கும் இடைப்பட்ட பிரதேச அதிபதி. பாவனோபநிஷத் வாராஹியை தந்தை, குருகுல்லாவை அம்மா என்று சொல்கிறது. "Vārāhi pitṛurūpā kurukullā balidevatā mātā (वाराहि पितृरूपा कुरुकुल्ला बलिदेवता माता). நமது உடல் ஐம்புலன்கள், ரத்தம், சதை கொண்டதால் ஆசைக்குட்பட்டது. ஆன்மீக பயணத்தில் இந்த ஆசை ஒரு பெரிய தடைக் கல். அதை தாண்டி செல்வது கடினம்.
*439* குலேஸ்வரீ -- குலத்துக்கு தெய்வமானவள். அறிவது, அறிபவன், அறியப்படுவது மூன்றும் இணைந்து ஒன்றானது. த்ரிபுடி என்று சொல்லப்படுவது. அது தான் ''நான் யார்'' அறியச்செய்வது. ஆத்ம விசாரத்துக்கு அடிகோலுவது.
*440* குலகுண்டாலயா -- குண்டலினி சக்தியான அம்பாள் -- குண்டலினியாக இருப்பவள் என்று உணர்த்தும் நாமம். கிறது. மூலாதார சக்ரத்தில் குலகுண்டா என்பது ஒரு ரஹஸ்ய இடம். அதில் அம்பாள் குடி கொண்டவள். ஒரு சர்ப்பமாக மூன்றரை சுற்று சுருண்டு உறங்குவது. விழித்து மேலே நகர்வது.
* 441 *கௌல மார்க தத்பர ஸேவிதா - கௌல மாதாவை வழிபடுபவர்கள் பணியும் அம்பாள் ஸ்ரீ லலிதை. கௌல மார்க்க வழிபாடு வித்தியாசமானது. சடங்குகள் வேறுபடும். மூன்று பிரதான வழிகள் சமயா, கௌலா , மிஸ்ரா என பெயர் கொண்டவை. சமயா வேதங்கள் சொல்வதை பின்பற்றுவது. தாந்த்ரீக சடங்குகளை பின்பற்றுவது கௌலா. இந்த வழிபாடு உன்னத நிலையை எட்டாதது. முத்ரா (கை ஜாடை), மத்ஸ்யா ( மீன்), மாம்ச (இறைச்சி) மடா (ஒரு போதையான பானம் ) ,மைதுன (புணர்ச்சி) இவை சம்பந்தப்பட்டதால் உன்னதமாக கருதப்படாத வழிபாடு. மிஸ்ரா வழிபாடு அதில் கொஞ்சம் இதில் கொஞ்சம் சேர்ந்து கலந்து கட்டி.
* 442 *குமார கணநாதாம்பா -- அம்பாளை கணேசன் எனும் விநாயகருக்கும் சுப்பிரமணியன் எனும் குமரன், முருகனுக்கும் தாயாக அடையாளம் காட்டும் நாமம். மஹா பெரியவா அடிக்கடி சொல்வது ஞாபகம் வருகிறதா : ''எந்த கடவுளை வழிபடுவது உபாசிப்பது என்று எண்ணம் கொண்டாலும் முதலில் விக்னேஸ்வரனை கையெடுத்து கும்பிட்டு துவங்கினால் அவன் ஆசியோடு எண்ணம் ஈடேறும். தடைகள் விலகும்''
* 443 * துஷ்டி: சந்துஷ்டி என்று சொல்வது நல்லவிதமாக சந்தோஷத்தை அனுபவிப்பதை . ஆகவே துஷ்டி என்றால் மகிழ்ச்சி அளிப்பவள் என்று இங்கே பொருள். அம்பாளுக்கு இப்படி ஒரு அருமையான பெயர். சந்தோஷமோ மகிழ்ச்சியோ அது இதழ் வரும் தெரியுமா. திருப்தியால் மட்டுமே. போதும் என்ற மனமே பொன் செய்யும் மருந்து. அவள் தருபவள் நாம் பெறுபவர்கள்.
* 444 * புஷ்டி - நல்ல திடகாத்திரமான, ஆரோக்யமான தேகம் அடைவதை புஷ்டி என்போம். அம்பாள் நமக்கு அதை அளிப்பவள். மனதையும் உடலையும் நிறைக்கும் மகிழ்ச்சி அம்பாள்.
* 445 * மதிர் -- மதி என்றால் நுட்பமான அறிவு. மனதில் ஆத்மாவை உணர்வது தான் ஆத்ம ஞானம். அது அம்பாளின் உருவம். சிவ பெருமானை மதி என்று சொல்வதற்கு காரணம் அவரது வேத தியான தவ ஞானம்.
* 446 * த்ருதி: தைர்யத்தின் உருவம் அம்பாள் ஸ்ரீ லலிதாம்பிகை. உறுதியானவள். உயர்ந்த குணங்களின் பிறப்பிடம். பிரபஞ்ச நாயகி.
* 447 * சாந்தி: சாந்தம் அமைதி பொறுமை வாழ்வை நிம்மதியாக வாழ உதவுவது. நீண்ட ஆயுளை தருவது. இது தான் பதினாறு கலைகளில் கடைசியானது. எதையும் முடிப்பதற்கு முன்னாள் ஓம் சாந்தி சாந்தி என்று சொல்வது கூட எங்கும் அமைதி நிலவ வேண்டும் என்பதற்காக தான். அம்பாளின் பெயர் இதனால் தான் சாந்தி. ஆத்ம சுத்திக்கு சாந்தி மிக அவசியமானது. கர்மபலன்களை எதிர்கொள்ள உதவுவது சாந்தம் .
* 448 *ஸ்வஸ்திமதீ - எப்போதும் நலமாக உள்ளவள் அம்பாள் என்று இந்த நாமம் குறிக்கிறது. ஆரவாரமற்ற அமைதி. புலனடக்கத்தால் கிடைப்பது. மூக்கு நுனியிலிருந்து பதினைந்து அங்குலம் ஸஹஸ்ராரத்தை நோக்கி நகர்ந்தால் ஆத்ம பரிசுத்தத்தை உணரலாம். ஸத்யம் உருப்பெறும்.
* 449 * காந்திர்- ஒளியின் வெளிப்பாடு அம்பாள். இந்த ஒளி தான் ஆத்ம ஜோதி. ப்ரம்ம ஞானம். இந்த ஒளியின் ஒரு பகுதிதான் சூர்ய பிரகாசம். பிரபஞ்சத்தை ஒளிமயமாக்குவது.
* 450 * நந்திநீ -- காமதேனு எல்லாருக்கும் தெரியும். அதன் கன்றுக்குட்டி தான் நந்தினி. அம்மாவை விட சக்தி மிக்க இந்த கன்றுக் குட்டி எதை வேண்டினாலும் அல்ல நினைத்தாலும் கொடுக்கும். நந்தினி என்றால் கங்கை என்றும் ஒரு பெயர். கங்கை எதையும் புனிதமாக்குவது போல் நந்தினி நமது எண்ணங்களை தூய்மையாக்குபவள்.ஆகவே தான் ஸ்ரீ லலிதாம்பிகைக்கும் இப்படி ஒரு பெயர் என்கிறார் ஹயக்ரீவர்.
*451* விக்நநாசிநீ -- எல்லா தடைகளையும் பக்தர்களுக்கு விளக்கி அருள்பவள் ஸ்ரீ லலிதாம்பிகை. ப்ரம்ம ஞானம் பெற நல்ல தடையற்ற பாதையை காட்டுபவள் .
சக்தி பீடம்: கோலாப்பூர் ஸ்ரீ மஹாலக்ஷ்மி ஆலயம்
இது 108 சக்திபீடங்களில் ஒன்று. மஹாராஷ்டிராவில் கோடானு கோடி பக்தர்கள் தரிசிப்பது . சக்தி உபாசகர்கள் அதிகம் செல்லும் ஒரு ஆலயம். ஆறு முக்கிய சக்தி ஸ்தலங்களில் ஒன்று. ஆசா பாசங்களிலிருந்து விடுதலை பெற உதவும் அம்பாள் ஸ்தலம். பூனாவிலிருந்து 250 கி.மீ. தூரம். பஞ்சகங்கா நதிக்கரையில் உள்ளது. நான்கு கரங்கள் கொண்ட மஹாலக்ஷ்மி வைர வைடூர்ய ஆபரணங்கள் பூண்டவள். ஷட் (ஆறு) குணங்கள் கொண்ட சக்தி ஸ்வரூபிணி. அவற்றில் முக்கியம் வளமை, செல்வம் ஆத்மஞானம்.
40 கிலோ எடை கொண்ட நவரத்ன கற்களால் உருவான அம்பாள். 300 அடி உயர கருப்பு கல்லில் ஆன விக்ரஹம் ஸ்ரீ சக்ர யந்திரம் அம்பாள் விக்ரஹத்தின் பின்புற சுவற்றில் பதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. அம்பாளுக்கு மேல் ஆதிசேஷன் படமெடுத்தபடி. வலது கீழ்ப்புற கரத்தில் ஒரு புளிப்பான பழம். வலது மேற் கரத்தில் கௌமோதகி, கதாயுதம் தரையை நோக்கியபடி. இடது மேற்கரத்தில் கேடயம். இடது கீழ்க்கரத்தில் ஒரு பாத்திரம். அம்பாள் மேற்கு நோக்கி இருப்பது அதிசயம். மேற்கு பக்க ஆலய சுவரில் ஒரு சிறு ஜன்னல், அதன் வழியாக அஸ்தமன சூரியன் மஹாலக்ஷ்மியின் திவ்ய வதனத்தில் ஒளி வீசுகிறான். தினமும் அல்ல. மார்ச் செப்டெம்பர் கடைசி வாரத்தில் மூன்று நாள் மட்டும். மஹாலக்ஷ்மியை தவிர ஆலயத்தில் நவகிரகம், மகிஷாசுரமர்த்தினி, சிவன், விஷ்ணு, துளஜா பவானி, விட்டால் ருக்மா பாய் எல்லோரும் கூட இருக்கிறார்கள். பத்து பதினோராம் நூற்றாண்டு ஆலயம். சிலர் ஏழாம் எட்டாம் நூற்றாண்டு என்கிறார்கள். அம்பாள் அநேக ராஜாக்களை சாம்ராஜ்யங்களை பார்த்திருக்கிறாள். ஆதி சங்கரர் விஜயம் செய்து மஹாலக்ஷ்மியை தரிசித்திருக்கிறார். ஒரு புராணம் என்ன சொல்கிறது என்றால் பிருகு காலால் உதைத்ததற்கு தக்க தண்டனை கொடுக்காத விஷ்ணு மேல் கோபம் கொண்டு மஹாலக்ஷ்மி கோலாப்பூர் வந்தாள் தவம் இருந்தாள் . அப்புறம் தெரிகிறது விஷ்ணு திருப்பதியில் வெங்கடேசனாக உருவெடுத்து மஹாலக்ஷ்மியின் ஒரு அவதாரமான பத்மாவதியை மணம் புரிந்துகொண்டது.
ஒரு முக்கிய செய்தி. சதியின் சடலத்தை சுமந்து சிவன் ருத்ர தாண்டவம் ஆடும்போது அவளது கண்கள் விழுந்த இடம் கோலாப்பூர்.
Courtesy: https://lists.advaita-vedanta.org/archives/chaturamnaya/ 2015-September/000118.html
http://vijayayatra.sringeri.net/pondicherry-june-13-2012/ Pondicherry: JUNE 13-14, 2012 Rise in Life Through Dharmic Means Jagadguru Shankaracharya Sri Sri Bharati Tirtha Mahaswamiji arrived at Pondicherry on 13th June evening. After Dhuli Pada Puja was performed, Vidwan SLP Anjaneya Sharma read out the Swagata Patrika in Sanskrit and Sri Ramakrishnan delivered it in Tamil. In His Anugraha Bhashanam, the Jagadguru said that, while everyone wishes to rise in their lives, many do not know the path that must be taken to achieve this. There is a Sanskrit verse that humorously says people resort to even nonsensical antics to attain fame – be they braying like a donkey or even breaking a pot or tearing apart clothes – घटं भिन्द्यात् पटं छिन्द्यात् कुर्याद्वा गर्दभध्वनिम् । येन केन प्रकारेण प्रसिद्धपुरुषो भवेत् ॥ It is a blunder to try to come up in life by indulging in actions that are prohibited by the Shastras. It is not wrong to wish to come up in life. However the means to it must be understood well. The means have been laid down by the Shastras. We have had great ancestors who had accomplished a lot in their lives, while adhering to the boundaries prescribed by the Shastras. Today people mistakenly feel that one cannot come up in life if one sticks to Dharma and Nyaya. Understand that your fall is imminent if you transgress Dharma and Nyaya. The Jagadguru quoted examples from the Ramayana and Mahabharata with Sri Rama and Sri Yudhishthira as ideals and Ravana and Duryodhana as possessing characteristics to be shunned. Sri Rama stood for Dharma and it was Ravana who met his fate at the hands of Sri Rama. Yudhishthira had the firm resolve to undergo suffering to any extent for the sake of upholding Dharma while Duryodhana amassed and enjoyed what was not his, by unjust means. He met with such a fate that he had none of his kith and kin to even perform his last rites. Yudhishthira himself performed his last rites. The Jagadguru pointed out our implicit faith in Dharma is demonstrated by the fact that though five thousand years have passed since the time of the Mahabharata, and eons have passed since the time of Sri Rama, we only name our children after Sri Rama and Dharmaraja. No child is named Ravana or Duryodhana as they are Adharmikas. We do not wish to even utter their names. The greatness of the name of Sri Rama is highlighted in a verse that when one opens the mouth to utter the syllable "ra", our sins are pushed out through the mouth, while they are stopped from reentering when we utter the next syllabe "ma" – राशब्दोच्चाराणादेव मुखान्निर्यान्ति पातकाः । पुनः प्रवेशभीत्यात्र मकारस्तु कवाटवत् ॥ This greatness is because Sri Rama was an exemplar of Dharma. The Vedas state that Dharma has the power to remove sins – धर्मो विश्वस्य जगतः प्रतिष्ठा । लोके धर्मिष्ठं प्रजा उपसर्पन्ति । धर्मेण पापमपनुदति । धर्मे सर्वं प्रतिष्ठितम् । तस्माद्धर्मं परमं वदन्ति । Dharma must be adhered to for the welfare of the entire world for Dharma is the foundation of the world. People seek those who adhere to Dharma. Everything rests on Dharma and hence Dharma is regarded as Supreme. Sri Rama's greatness is summed up by a statement – रामो विग्रहवान् धर्मः – Rama was Dharma personified. The reason for mentioning this is that when people wish to come up in life, they must do so by Dharmic means. Be it wealth or status, a time will come when they will be of no use. Sri Adi Shankaracharya has also pointed out in His Bhashya that only one who adheres to Dharma will be revered as a Mahatma. The Jagadguru reiterated that the Shastras are not against the acquisition of wealth. However they point out the means to such acquisition has to be Dharmic – न्योपार्जितवित्तेन कर्तव्यं ह्यात्मरक्षणम् । It is perfectly fine to earn wealth by Dharmic means, enjoy it and engage in charity. Money that flows in through unjust means will flow out as quickly as it arrived. Most people do not realize that one may be able to escape the long arm of the law but can never cheat Ishwara who is witness to all our actions and resides in our hearts – ईश्वरः सर्वभूतानां हृद्देशेऽर्जुन तिष्ठति । भ्रामयन् सर्वभूतानि यन्त्रारूढानि मायया ॥ Even though the Puranas describe myriad sufferings in store for various kinds of sins committed, no one realizes that he is answerable to Yama, the Lord of Dharma after death. Instead, people brush this off nonchalantly. Not a single person has taken to heart the fact that they have to face the consequences of their Adharmic actions. If you are an Astika, you must not overlook this fact. So if you wish to hold your head high in front of Ishwara after death, stay away from Adharma. In the Mahabharata, when Sanjaya narrated that Abhimanyu was mercilessly and cunningly killed by six powerful warriors (Atirathas) led by Duryodhana, even Dhritarashtra was unable to bear it. He expressed great regret at this unjust act and said, "What answer would I be able to give if, after death, the Lord asks me to justify this act of my son?". Sanjaya replied "This is not the only question that you will have to face, O King! You will also be answerable to a number of other questions related to past events: Why did you cooperate when a plan was hatched to murder the Pandavas in the palace made of lac? Why did you allow Draupadi to be humiliated in your court? Please prepare answers for all these quesitons, O King!" This illustration is relevant to bring about the understanding that no wrong-doer can escape from the Lord. One may have wealth, power and fame on earth and thousands of followers to do one's bidding and think that he is unquestionable. However, none of these will help when you stand in front of Ishwara. You will be alone and must be prepared to face the consequences. Hence be afraid of doing any Adharmic act. Do not muster the courage or will to do Adharma. Have the foresight to think of the consequences you will have to face if you indulge in Adharma now. The Shastras point out that it is desire (kama) and anger (krodha) that make one commit an Adharmic act. Hence take efforts to destroy kama and krodha. The two – kama and krodha – remain inside us and instigate us to indulge in Adharma resulting in our own suffering. Hence the Lord declares them to be our enemies in the Gita – काम एष क्रोध एष रजोगुणसमुद्भवः । महाशनो महापाप्मा विद्ध्येनमिह वैरिणम् ॥ The impact of strong desire and intense anger is such that they cloud a person's sense of judgement. The strong desire to possess something overpowers the person's intellect and makes him to do an Adharmic act. Just as dirt that has settled on a mirror affects its capacity to reflect well, a mind filled with desire or anger loses its sense of judgement and engages in Adharma. Hence learn to curb desire and anger. Show your anger upon anger and not on anyone else. If you learn to despise anger, you will never get angry. Then you lose motivation towards performing Adharma. You will not need to face consequences of performing Adharma when you goto Paraloka. The Jagadguru summarized the entire Bhashanam stating that man must rise in life only through Dharmic means. Only if one stays away from Adharma, will adherence to Dharma be possible. Adharmic actions spring forth only due to kama (desire) and krodha (anger). One cannot extricate oneself from indulging in Adharmic acts if one has not controlled kama and krodha. Hence, one must not give way to kama and krodha, stay away from Adharma and come up in life through Dharmic means. The Jagadguru recalled His visit to Pondicherry along with His Guru in 1982, His own visit 25 years back and blessed the gathering that they remain Dharmikas and attain Shreyas. The Jagadguru then performed the Sharada Chandramoulishwara Puja. At the Sringeri Shivaganga Math On the morning of 14th June 2012, the Jagadguru graced the premises of the Sringeri Shivaganga Math at Pondicherry and was received with Poornakumbha honours by the Mathadhipati of the Math, Sri Sacchidananda Bharati Swamiji. The Jagadguru graced the Math on the occasion of the Kumbhabhisheka day of the shrine of Sri Anjaneya at the Math. In His Anugraha Bhashanam, the Jagadguru said that the Sringeri Shivaganga Math is a Shakha (Branch) Math of the Peetham, and was established by the 24th Acharya of the Sharada Peetham, Jagadguru Sri Abhinava Narasimha Bharati Mahaswamiji in the 17th century. The Math has since had an uninterrupted lineage of Gurus who have been beacons of light in matters of Dharma for people in and around the Shivaganga region near Bangalore in Karnataka. The Jagadguru added that, more than a century ago, the then Mathadhipati, Sri Subrahmanya Abhinava Sacchidananda Bharati Swamiji of the Shivaganga Math had been a recipient of the Anugraha of His Parameshti Guru, Jagadguru Sri Sacchidananda Shivabhinava Narasimha Bharati Mahaswamiji. The Swamiji had undertaken tours in the southern parts of the country and had attained Videha Mukti in Pondicherry. A Samadhi was constructed in Pondicherry, and ever since, a branch of the Shivaganga Math had sprung up in Pondicherry and has been serving the Astikas in the region. The Jagadguru recalled that Sri Sacchidananda Subrahmanya Bharati Swamiji, the Paramaguru of the present Shivaganga Swamiji, had come to Chennai to perform Padapuja to His Guru, Jagadguru Sri Abhinava Vidyatirtha Mahaswamiji in 1960, the year in which the Sringeri Jagadguru had last observed Chaturmasya in Chennai. The Jagadguru also described that the present Mathadhipati Sri Sacchidananda Bharati Swamiji as composed and engaged in Anushtana and striving for the welfare of all. The Swamiji had received Mantra Deeksha from His Guru, Jagadguru Sri Abhinava Vidyatirtha Mahaswamiji and was deeply devoted to the Acharyas of Sringeri. The Jagadguru conveyed His blessings for the Swamiji and for all the devotees assembled. The Jagadguru then had Darshan at the shrine of Sri Anjaneya. Afterwards, the Jagadguru blessed 200 differently abled students and gave a special Darshan to 2000 children of the Vivekananda School. At about 3:30 pm, the Jagadguru started towards Chennai. Enroute the Jagadguru had Darshan of the huge Panchamukha Anjaneya Swamy at Panchavati in Pondicherry. In their welcome speech, the temple authorities mentioned that the temple was established due to the blessings of the Jagadguru. The Yantra Pratishtha at the base of Sri Anjaneya Swamy had been done as per the Jagadguru's directions. Earlier the Jagadguru also had Darshan of Sri Valamburi Mahaganapati and Sri Pattabhiramar. The temple also houses a Goshala and the "Sringeri Sri Sharada Mata Prasada Mandapam" where Annadanam is performed daily. The Jagadguru offered Vastram to Sri Anjaneya and blessed the gathering with an Anugraha Bhashanam highlighting the greatness of Sri Anjaneya.
ஸ்ரீமத் பாகவதம் ஸ்கந்தம் 3 அத்தியாயம் 29/30
அத்தியாயம் 29
தேவஹூதி கூறினாள்.
மஹத் தத்துவம் பிரகிருதி புருஷன் லக்ஷணம் முதலியவைகளைப் பற்றி எனக்குக் கூறினீர்கள். இதற்கு ஆதார வேர் போன்ற பக்தியோகத்தின் வழியை எனக்கு உபதேசிக்க வேண்டுகிறேன்.
கபிலர் கூறியது.
பக்தியோகமா னது மனிதர்களின் இயற்கையை ஒட்டி பலவித மார்க்கங்களைக் கொண்டது.
தாமச மார்க்கம்- முன்கோபம் , பேத புத்தி இவைகளுடன், ஹிம்சையை கொண்டதாகவும் ( பலி இடுதல் உடலை ஹிம்சைப்படுத்துதல் ) , டம்பத்திற்காகவும், பொறாமையை முன்னிட்டும் செய்யும் வழிபாடு.
ராஜச மார்க்கம்- பேத புத்தியுடன் விஷய சுகங்கள் , புகழ், ஐஸ்வர்யம் இவைகளைப் பெற செய்யும் பூஜை.
ஸாத்வீக மார்க்கம்- எனது குணங்களைக் கேட்ட மாத்திரத்திலேயே, எல்லோருடைய உள்ளத்திலும் உறைபவனாக உணர்ந்து, சமுத்திரத்தை நோக்கி கங்கை ஓடுவது போல் என்னிடத்தில் இடைவிடாது மனதை செலுத்தி காரணமில்லாத, இயற்கையான , வேறு எதிலும் நாட்டமில்லாத நிர்குண பக்தி.
அப்படிப்பட்ட பக்தர்கள் மோக்ஷத்தையும் விரும்பார். என் சேவையிலேயே திருப்தி அடைவார். (உற்றோமே ஆவோம் உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம் என்றபடி).
இப்படிப்பட்ட பக்தியினால் முக்குண ப்ர்க்ருதியிடம் இருந்து விடுபட்டு ஜீவன் என்னை அடைகிறான்.
நான் எல்லா உயிர்களிலும் இருக்கிறேன் என்பதை உணராமல் படாடோபமாக என்னை விக்ரஹ ஆராதனை செய்வது ( அதாவது விக்ரஹத்தில் மாத்திரம்தான் நான் இருக்கிறேன் என்று எண்ணி எனக்கு ஏதோ ப்ரீதியை உண்டுபண்ணுவதாக நினைத்து) சாம்பலில் ஹோமம் செய்வதைப் போன்றது.
தன்னலத்துடன் பிறரைப் பகைத்து பேத பாவனையுடன் செய்யும் பூஜையினால் மனம் அமைதியடையாது. அப்படிப்பட்ட பூஜையினால் நான் திருப்தி அடையமாட்டேன்.
எல்லாப் ப்ராணிகளிடத்தும் உறையும் என்னை தன் ஹ்ருதயத்தில் உறைபவனாகக் காணும் வரை அதற்கு சாதனமான விக்ரஹ ஆராதனை அவசியமே . தன் கடமையை பற்றில்லாமல் செய்துகொண்டு என்னை வழிபடவேண்டும்.
பிற உயிர்கள் மூலமாக என்னை தானத்தாலும், மரியாதையாலும், நட்பாலும் பேதமற்ற நோக்கத்தினாலும் பூஜிக்க வேண்டும். எல்லா உயிர்களிடமும் என்னையே காண்பவனும், எல்லாவற்றையும் எனக்கே அர்ப்பணித்தவனும் ஆன பக்தனே எல்லோருக்கும்மேலானவன்.
அத்தியாயம் 30
பொருள், சொத்து முதலியவற்றில் மோகம் கொண்ட மனிதன் விஷய சுகங்கள் நித்தியம் என்றெண்ணி காலம் எல்லாவற்றையும் ஒருநாள் கொண்டு செல்லும் என்று அறிவதில்லை. பல பிறவி எடுத்தும் பல யோனிகளில் பிறந்தும் ஆசை அடங்குவதில்லை.
நரகத்தில் இருப்பினும் புருஷன் சரீரத்தை விடுவதற்கு விரும்புவதில்லை. நரகமும் சுவர்க்கமும் இந்த உலகிலேயே உள்ளன என்று சொல்லலாம். ஏனென்றால் இங்கும் நரக வேதனை அனுபவிக்கப்படுகிறது அல்லவா?
பிராணிகளுக்கு துரோகம் செய்து எந்த உடலானது வளர்க்கப்பட்டதோ அப்படிப்பட்ட உடலைவிட்டு, பாப கர்மத்தை மட்டும் மூட்டை கட்டிக்கொண்டு நரகத்தை அடைகிறான். பல ஜன்மங்கள் கீழ்ப்பட்ட நிலைகளிலும் பிறவிகளிலும் கஷ்டங்களை அனுபவித்து தன்னுடைய பாவம் தீர்ந்த பின் மறுபடி மனித ஜன்மம் அடைகிறான்.
அடுத்த அத்தியாயம் மனிதப்பிறவி கருவடைவதில் இருந்து வர்ணிக்கிறது.
என்ன தவம் செய்தோம்?, இம்மண்ணில் பிறப்பதற்கு?-
திருவிண்ணகர்,
குடந்தை,
திருக்குறுங்குடி,
திருச்சேறை,
திருவாலி,
திரு எவ்வளூர்,
திருக்கண்ணமங்கை,
திருவெள்ளறை,
திருப்புட்குழி,
திருவரங்கம்,
திருவல்லவாழ்,
திருப்பேர்நகர்,
திருக்கோவிலூர்,
திருவழுந்தூர்,
தில்லைச் சித்திரக்கூடம்,
திருவேங்கடம்,
திருமாலிரும்சோலை,
திருக்கோட்டியூர்,
திருமையம்,
திரு இந்தளூர் கச்சி,
திருவேளுக்கை,
திருவெஃபா,
திருவிடவெந்தை,
கடல்மல்லை,
திருத்தண்கா,
ஊரகம்,
அட்டபுயகரம்,
திருவாதனூர்,
திருநீர்மலை,
திருப்புல்லாணி,
திருநாங்கூர்,
திருக்கண்ணபுரம்,
திருநறையூர் மணிமாடக் கோயில்
இவ்வாறு தென்னாட்டில் உள்ள வைணவத் தலங்கள் அனைத்தையும் பட்டியலிட்டவர் யார் தெரியுமா? -
108 திவ்விய தேசங்களில் 86 திவ்விய தேசங்களை மங்களாசாசனம் செய்தார் -
பெரிய திருமொழி, திருக்குறுந்தாண்டகம், திருநெடுந்தாண்டகம், திருவெழுகூற்றிருக்கை, சிரியதிருமடல், பெரியதிருமடல் என்கிற ஆறுபிரபந்தங்களையும் அருளிச்செய்துள்ளார் -
அவர் ஒன்றும் பிறப்பால் பிராமணன் அல்ல -
பிறப்பால் வைணவன் அல்ல -
சத்திரிய குலத்தில் பிறந்து -
சோழ மன்னனின் சேனாதிபதியாக அமர்ந்து பல போர்களில் வெற்றி பெற்று பரகாலன் (எதிரிகளின் எமன்) என்ற பெயர் பெற்றவன் -
தேர், யானை, குதிரை, காலால் ஆகிய நால்வகைப் படைகளையும் தலைமை யேற்று பகைவர்களை வென்று _
சோழ மன்னருக்குபெரும் வெற்றிகளை தேடித்தந்தவன் -
சோழ மன்னர் அகமகிழ்ந்து நீலனை திருவாலி நாட்டிற்க்கு மன்னனாக்கி திருமங்கை என்னும் ஊரை தலைநகராக தந்தான் -
அவன் தான் திருமங்கையாழ்வார் -
இளம் வயதில் வாலிபமும் வீரமும் பொருந்திய இளைஞராகத் திகழ்ந்தவரின் வாழ்க்கையை ஒரு பெண் திசை திருப்பினாள் -
குளத்தில் ஒரு அழகான பெண்ணைப் பார்த்தார் -
விசாரித்ததில் பெயர் குமுதவல்லி, திருவெள்ளக்குளத்தில் ஒரு வைணவ வைத்தியனின் வளர்ப்பு மகள் என்று தெரிந்தது -
நீலன் இவளுடைய அழகால் கவரப்பட்டு வெள்ளக் குளத்திற்கு வந்து அவள் தந்தையிடம் ஆடை ஆபரணங்களைப் பரிசாக வைத்து இவளை எனக்குக் கட்டிக் கொடும் என்று கேட்டார் -
பெண்ணோ பிராமணப் பெண், இவர் கள்ளர் ஜாதி -
இருந்தும் தந்தை, பெண்ணுக்கு சம்மதம் என்றால் எனக்கு ஆட்சேபணை இல்லை என்று சொல்லிவிட்டார் -
பெண்ணைக் கேட்டதில் நான் ஒரு வைணவனுக்குத்தான் வாழ்க்கைப்படுவேன் என்று சொல்லிவிட்டாள் -
அவ்வளவுதானே நான் வைணவனாகி விடுகிறேன் என்று திருமங்கை மன்னன் திருநறையூர் நம்பியிடம் சென்று என்னை பரம வைணவனாக்கிவிடும் என்று வேண்டிக் கொள்ள, நம்பியிடமிருந்து வைணவர்கள் தீட்சையில் பெறும் பஞ்ச சம்ஸ்காரங்களான -
சங்கு சக்கர முத்திரை, தாச நாமம், திருமந்திரம், நெற்றிக்கு திருமண் ஸ்ரீசூர்ணம், திருவாராதனை நியமங்கள் போன்றவற்றைப் பெற்றார் -
திரு வெள்ளக் குளத்துக்கு வந்து இப்போது நான் பரம வைணவனாகிவிட்டேன்; என்னை மணம் செய்வாய் என்று குமுதவல்லியிடம் கேட்க, -
அந்தப் பெண் இன்னொரு நிபந்தனை வைத்தாள். ஒரு வருஷம் தினம்தோறும் ஆயிரம் பேருக்கு சோறு போடச் சம்மதமா என்று கேட்டாள் -
பரகாலன் விரும்பினதை அடைந்தே தீர்பவர்-
பின்விளைவுகளை யோசியாமல் அதற்கும் சம்மதம் தெரிவிக்க திருமணம் நடைபெற்றது -
தினம் ஆயிரம் பேருக்கு சோறு போடும் செலவை சமாளிப்பது ஒரு குறுநில மன்னனுக்குக்கூட கஷ்டமாக இருந்தது -
கடுமையான பணத்தட்டுப்பாடு -
பரகாலன் ஒரு வினோதமான முடிவெடுத்தார் -
வழிப்பறி! செல்வந்தர்களிடமிருந்து பணத்தைப் பறித்து ஏழைகளுக்கு அன்னதானம் செய்த அந்தக் காலத்து ராபின்ஹூட் அவர் _
நான்கு தேர்ந்த கூட்டாளிகளை உடன் வைத்துக் கொண்டு வழிப்பறி செய்தார் -
அந்தப் பணத்தை வைத்து ஏழை வைணவர்களுக்கு சோறு போட்டார் -
இந்த விந்தையான பக்தனை திருமால் சந்திக்க விரும்பினார் -
புதுமணத் தம்பதிகள் போல வேடமிட்டுக் கொண்டு ஆடை ஆபரணங்கள் பளபளக்க திருவாலிக்கு அருகே திருமணங் கொல்லை என்னும் இடத்தில் அரசமரத்தினருகில் பதுங்கியிருந்த திருமங்கை மன்னன் முன் அவர்கள் நடந்து சென்றார்கள் -
இன்று நமக்கு பெரிய வேட்டை என்று அத்தம்பதியை சூழ்ந்து கொண்டு கழற்று எல்லா நகைகளையும் என்று கத்தியைக் காட்டி மிரட்டினார் -
பகவான் எல்லா நகைகளையும் கழற்றிக் கொடுத்தார் -
கால் விரலில் ஒரு ஆபரணத்தைக் கழற்ற முடியவில்லை -
பரகாலன் இதையும் விடமாட்டேன் என்ற சொல்லி குனிந்து வாயால் கடித்து துண்டித்து எடுத்தார் -
'சரியான கலியனப்பா நீ' என்று பகவான் அவனுக்கு கலியன் (பலமுடையவன்) என்று பெயரிட்டார் -
பகவானின் நகைகளை மூட்டை கட்டி வைக்க அதை எடுத்துச் செல்ல முயன்றபோது மூட்டை கனமாக இருந்தது -
என்னதான் முயன்றாலும் தரையை விட்டு எடுக்க வரவில்லை -
பரகாலன் 'யாரப்பா நீ மந்திரவாதியோ? என்ன மந்திரம் பண்ணி இதை இத்தனை கனமாக்கினாய், சொல்' என்று அதட்ட-
நாராயணன் அவர் காதில் அஷ்டாக்ஷரம் எட்டு எழுத்துக்கள் கொண்ட ஓம் நமோ நாராயணாய என்னும் மந்திரத்தைச் சொன்னார் -
ஆழ்வார் ஆச்சரியத்துடன் நிமிர்ந்து பார்க்க நாராயணன் தன் திரு உருவில் மனைவியுடன் கருடன் மேல் தரிசனம் தர அவருடைய அஞ்ஞான இருள் அகன்றது -
உடனே அவர் பாடிய பாசுரம்
வாடினேன் வாடி வருந்தினேன் மனத்தால்
பெருந்துயர் இடும்பையில் பிறந்து
கூடினேன் கூடி இளையவர் தம்மோடு
அவர்தரும் கலவியே கருதி
ஓடினேன் ஓடி உய்வதோர் பொருளால்
உணர்வெனும் பெரும்பதம் தெரிந்து
நாடினேன் நாடி நான் கண்டு கொண்டேன்
நாராயணா என்னும் நாமமே
திருமங்கை ஆழ்வார் பிரபந்தத்தில் -
பெரிய திருமொழி, திருநெடுந்தாண்டகம், திருக்குறுந்தாண்டகம், திருவெழுகூற்றிருக்கை, பெரிய திருமடல், சிறிய திருமடல் என்கிற வகைகளில் 1137 பாசுரங்கள் தந்துள்ளார் -
திருவரங்கன் ஆலயத்திற்கு சுற்றுச்சுவர் கட்டியவனும் இவனே -
எதற்கு இந்த நீண்ட பதிவு தெரிந்த வரலாறு தானே என்று நினைப்பவர்களுக்கு
இது கிட்டடத்தட்ட 1200 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இம்மண்ணில் நிகழ்ந்த உண்மை வரலாறு -
அவ்வரலாற்றின் சாட்சியகளான 1137 பாசுரங்களும் -
84 வைணவத் தலங்களும் இன்றும் இந்த பெரியார் மண்ணில் இருக்கின்றன -
மதம் மாற்றி, கொள்ளையடிக்க வந்த வெள்ளையனின் வாரிசுகளுக்குப் பிறந்த -
கொள்ளையன்களான திராவிட இயக்கத்தின் பின்னும் -
தமிழன் இந்து அல்ல என்று கதை கட்டி கல்லாக்கட்டும் கட்சிகளின், மிஷனரி சதிகளை நம்பும் இளைய தலைமுறையினரே -
காலம் காலமாக இது ஆன்மீக பூமி தான் -
சனா தானதர்மம்தான் இந்த மண்ணின் சொத்து -
இது என்றைக்கும் பெரியான் மண் ஆகவே முடியாது -
இது பெரியாழ்வார் வாழ்ந்த மண் -
என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள் -
தேசப்பணியில் என்றும் -
ந.முத்துராமலிங்கம் -
🕉🕉🕉🕉🕉🕉
ஸ்ரீமத்பாகவதம்-ஸ்கந்தம்3-
அத்தியாயம் 27
புருஷன் அல்லது ஜீவாத்மா இயற்கையில் குணமற்று செயலற்று இருந்தாலும் நான் என்ற உணர்வினால் பிரக்ருதியின் குணங்களோடு தன்னை ஐக்யப்படுத்திக் கொள்கிறானோ அப்போது மோஹமடைந்து தன்னை செயல் புரிபவனாக நினைக்கிறான். அப்போது பிரக்ருதியின் குணங்களை உடைய தேஹத்தை நான் என்று எண்ணி சுகதுக்கங்களை அனுபவிக்கிறான். சம்சாரத்தில் அகப்பட்டுக்கொள்கிறான்,.
அதனால் இந்த்ரியங்களின் வசமான மனதை பக்தியினாலும் வைராக்யத்தினாலும் மெல்ல மெல்ல தன்வசமாக்க முயலவேண்டும். (அதற்கு வேண்டிய நியமங்கள் அடுத்த அத்தியாயத்தில் விரிவாக சொல்லப்படுகின்றன.)
தேவஹுதி இப்போது ஒரு சந்தேகம்கேட்கிறாள். இது நம் எல்லோருக்கும் தோன்றும் சந்தேகம்தான்.
புருஷனும் ப்ரக்ருதியும் எப்போதும் ஒன்றாக இருப்பதால் எவ்வாறு புருஷன் பிரக்ருதியிடம் இருந்து விலக முடியும்? அதாவது தேகம் மனம் இவற்றோடு சம்பந்தப்பட்டதுதானே ஆத்மா?
கபிலர் கூறினார்.
அதே தேகத்தையும் மனதையும் கொண்டு, எவ்வாறு எரிபொருளினால் நெருப்பு எரிகிறதோ அதே எரிபொருளை கடைசியில் அழித்து விடுவது போல் யோக சாதனை, பக்தி இவைகள் மூலம் பிரக்ருதியின் கார்யமான இவைகளின் நாசம் ஏற்படுகிறது. பிரக்ருதியினால் உண்டான போகங்களை வீண் எனக்கருதி பகவானிடம் மனதை ஈடுபடுத்தும் புருஷன் பிரக்ருதியின் தூண்டுதலில் இருந்து விடுபடுகிறான்,
.
இதற்கு வழி என்னவென்றால், ஸ்வதர்மத்தை பயன் கருதாது பகவதர்ப்பணமாகச் செய்தல், பகவத் கதைகளையும் பிரபாவத்தையும், கேட்தல, படித்தல், தியானம் செய்தல் இவை மூலம் த்ருடமான பக்தியைப் பெறுதல், யோகாப்யாசம், தவம் இவைகள் மூலம் ஏற்பட்ட வைராக்கியம், இவைகளே.
பல காலம் இந்த அப்யாசத்தை செய்த பிறகு ஆத்ம ஞானம் ஏற்படும். அப்போது இந்த ஜன்மத்திலேயே பிறவியற்ற நிலை அடைகிறான். இந்த ஞானமும் பக்தியும் சித்திக்கும்போது அணிமாதி சித்திகள் அவனை வந்தடைகின்றன. அவைகளால் எப்போது அவன் மனம் சபலம் அடையவில்லையோ அப்போது என்னை வந்தடைகிறான்.
ஸ்ரீமத்பாகவதம் ஸ்கந்தம் 3- அத்தியாயம் 28
கபிலர் கூறினார்.
எந்த யோகவிதிகளைக் கைக்கொண்டால் மனது தெளிவடைந்து நல்ல வழியில் செல்லுமோ அதை உனக்கு இப்போது சொல்லப்போகிறேன்.
1.முழு சக்தியுடன் ஸ்வதர்மத்தை அனுஷ்டித்தல்.
2. அதர்மத்தில் இருந்து விலகுதல்
3.கிடைத்ததைக் கொண்டு திருப்தி அடைதல்
4,ஆத்மஞானிகளை பூஜித்தல்.
5.இந்த்ரிய சுகங்களிலிருந்து விலகுதல்.
6. மோட்சத்தில் விருப்பம்
7. அளவோடு உண்ணுதல்
8.தனிமையாக தொந்தரவற்ற இடத்தில் வசித்தல்
9.அஹிம்சை
10 .சத்தியம்
11.கள்ளத்தனம் இல்லாமை
12.உடமைகளில் ஆசை இல்லாமை
13.ப்ரம்மசர்யம்
14.தவம்
15.பரிசுத்தம்
16.வேதம் ஓதுதல்
17. பகவதாராதனம்
18.மௌனம்
19.யோகாப்யாசம்
20.பிராணாயாமம்
21.இந்த்ரியங்களை மனதினால் கட்டுப்படுத்தி ஹ்ருதயத்தில் நிறுத்துதல்
22. ஆதார சக்ரங்களில் மனதை நிலை நிறுத்துதல்
23.பகவானின் லீலைகளை தியானித்தல்
24.அதனால் சமாதிநிலை அடைதல்
பகவானை மனதில் நிறுத்துவது எப்படி என்றால், முதலில் அவர் உருவத்தை இவ்வாறு த்யானிக்க வேண்டும்.
பிரசன்னவதனாம்போஜம் பத்மகர்பாருணேக்ஷணம்
நீலோத்பலதளச்யாமம் சங்கச்சக்ரகதாதரம்
லஸத்பங்கஜகிஞ்சல்கபீதகௌசேயவா
ஸ்ரீவத்சவவக்ஷம் ப்ராஜத்கௌஸ்துபாமுக்தகந்தரம்
மத்த த்விரேபகலயா பரீதம் வனமாலயா
பரார்க்யஹாரவலயகிரீடாங்கதநூபு
காஞ்சீகுணோல்லஸத் ச்ரோணிம் ஹ்ருத்யாம்போஜவிஷ்டரம்
தர்சநீயதமம் சாந்தம் மனோநயனவர்தனம்
மலர்ந்த தாமரைமுகம், தாமரையின் உள் பாகம் போல் சிவந்தகண்கள், நீலோத்பலம் போன்ற மேனி,சங்கு சக்கரம் ஏந்திய கைகள், அரையில் பீதாம்பரம், மார்பில் ஸ்ரீவத்சம், கழுத்தில் தொங்கும் கௌஸ்துபமணி, மதுவுண்ட வண்டு மொய்க்கும் வனமாலை, ஹாரம், கிரீடம் ,தோள்வளை ,கங்கணம், நூபுரம், இடுப்பில தங்க அரைஞாண்.
இவற்றோடு, ஹ்ருதயத்தாமரையில் நிற்பவரும் , கண்களையும் மனதையும் மகிழ்விப்பவருமான பகவானை எல்லா அங்கங்களுடனும் தியானம் செய்ய வேண்டும்.
வஜ்ரம் அங்குசம் கோடி தாமரை ஆகிய சின்னங்களுடன் கூடியதும் சிவந்தும் உயர்ந்தும் பிரகாசிக்கும் திருவடித்தாமரையை சிந்திக்க வேண்டும். பின்பு படிப்படியாக ஒவ்வொரு அங்கமாக த்யானித்து தியானத்தின் எல்லையாகிற சிவந்த அதரங்களின் ஒளியால் பிரகாசிக்கும் மல்லிகை மொட்டுக்களைப் போன்ற பற்களின் புன்முறுவலை ஹருத்யத்தில் நிறுத்த வேண்டும்.
அப்படிப்பட்ட பக்தியின் மூலம் ஹ்ருதயம் உருகி வெள்ளமென கண்ணீர் பெருகுகிறது. அது ப்ரக்ருதியினுடன் மனதைப் பிணைக்கும் வலையை அறுக்கிறது. இந்நிலை அடைந்த புருஷன் ஒரு குடிகாரன் எவ்வாறு தன் வஸ்திரத்தை உணருவதில்லையோ அதுபோல தன் தேகத்தை காண்பதில்லை. விழித்துக்கொண்டவன் கனவில் கண்டதை பொருட்படுத்துவதில்லை. அது போல பிராரப்த கர்மம் உள்ள்வரை
இருந்துகொண்டிருக்கும்இந்த தேகத்தையும் ஆத்மஞானம் பெற்றவன் பெரிதாகக் கருதுவதில்லை.
ஒரு மனிதன் தன் புத்திரர்களிடம் இருந்தும் செல்வம் முதலியவைகளிடம் இருந்தும் எப்படி வேறானவனோ அவ்வாறே தேகம் முதலியவற்றிலிருந்தும் புருஷன் என்கிற ஆத்மா வேறானவன்.
அக்னி என்பது கொள்ளி, பொறி, புகை , இவைகளின் மயமாகவே காணப்பட்டாலும் உண்மையில் வேறானது. அதுபோல ஆத்மா பஞ்ச பூதங்கள் இந்த்ரியம் , மனம் , புத்தி இவைகளில் இருந்து வேறானது. நெருப்பு ஒன்றாயினும் வெவ்வேறு உபகரணங்கள் மூலம் வேறு
வேறாகக்காணப்பட்டாலும் உண்மையில் அது ஒன்றுதான்.
அவ்வாறே ஆத்மாவும் வெவ்வேறாக பிரக்ருதியின் குணங்களை ஒட்டி காணப்படுகிறது.
ஆகையால் இந்த பிரகிருதியை பகவான் அருளால் ஜெயித்து பக்தன் தன் ஸ்வரூபத்தில் நிலை பெருகிறான்.
அடுத்து பக்தியோகத்தைப் பற்றிக் கூறுகிறார்
ஸ்ரீமத்பாகவதம் - ஸ்கந்தம் 3 அத்தியாயம் 26
கபிலோபதேசம் (தொடர்ச்சி)
கபிலர் கூறினார்.
இப்போது எவ்வாறு ப்ரகிருதியின் குணங்களால் கட்டுப்பட்டு பந்தத்தை அனுபவிக்கும் புருஷன் அல்லது ஜீவாத்மா பிரக்ருதியின் தத்வங்களை உணர்ந்து அதிலிருந்து விடுபடுகிறான் என்பதை விளக்குகிறேன்.
புருஷன் என்பது அனாதியான ஆத்மா. அவன் ப்ர்க்ருதியின் குணங்களிருந்து வேறுபட்டவன். முக்குணங்களைக் கொண்ட பிரக்ருதியுடன் சம்பந்தப்படுவதனால் ஜீவாத்மா எனப்படுகிறான்.எப்போது ப்ரக்ருதி வேறு தான் வேறு என்று உணர்கிறானோ அப்போது தன்னிலை அடைகிறான்.
உண்மையில் செயலற்றவனாகவும், சுதந்திரனாகவும் , ஆனந்தரூபனாகவும், சாக்ஷிமாத்திரம் ஆகவும் இருக்கும் ஆத்மா பிரக்ருதியின் சம்பந்தத்தால் தன்னை செயல் புரிபவனாவும் அதன் பலனை அனுபவிக்கிறவனாகவும் எண்ணி சம்சார பந்தத்தில் சிக்கிக்கொள்கிறான்.
தேவஹூதி புருஷன் பிரகிருதி இவர்களைப் பற்றி விளக்கும்படி கேட்க கபிலர் கூறலுற்றார்.
பிரகிருதி என்பது எல்லாப் பொருள்களுக்கும் உற்பத்திஸ்தானம். அது ப்ரதானம் என்றும் கூறப்படுகிறது. அது ஆரம்ப நிலையில் வெளித்தோற்றம் அன்றி இருக்கிறது. ஆனால் அனைத்து வஸ்துக்களும் அதிலிருந்து தோன்றுகின்றன.
அப்படியானால் அது பரப்ரம்மமா என்றால் இல்லை. ஏன் என்றால் பரப்ரம்மம் குணமற்றது. நிர்குணம் . பிரக்ருதியோவென்றால் சத்வம், ரஜஸ், தமஸ் என்ற மூன்று குணங்களை உடையது. இந்த மூன்று குணங்களும் ஒன்றுக்கொன்று கலந்தால்தான் உலகஸ்ருஷ்டி.
பகவானுடைய தூண்டுதலால் அவை கலக்க ஆரம்பிக்கின்றன. ஸ்ருஷ்டி நிறைவடைந்ததும் பகவான் எல்லாவற்றிற்கும் உட்புகுந்து அவற்றின் அந்தராத்மா ஆகிறார்.
பிரகிருதி எப்படி செயல்படுகிறது என்றால் முக்குணங்களும் கலந்து இருபத்து நான்கு தத்வங்கள் உண்டாகின்றன. அவையாவன:
ஐந்து ஸ்தூல பூதங்கள்- ஆகாசம், வாயு , தேஜஸ் ( ஒளி),. அப்பு ( நீர்,) பிருதிவி (நிலம்.)
ஐந்து சூக்ஷ்ம பூதங்கள், சப்தம் , ஸ்பர்சம், ரூபம், ருசி , கந்தம்.
பத்து இந்த்ரியங்கள் – செவி, தோல், கண், நாவு, நாசி.(ஞானேந்த்ரியங்கள்),
கை, கால், ஜனன ,விசர்க இந்த்ரியங்கள் , நாக்கு (கர்மேந்த்ரியங்கள் ) நாக்கு இரண்டு வகையிலும் பயன்படுகிறது.
மனஸ், புத்தி, அஹங்காரம் ,சித்தம் .
சூக்ஷ்ம பூதங்கள் தன்மாத்திரைகள் எனப்படுகின்றன. இவைகளில் இருந்து ஸ்தூல பூதங்கள் உண்டாகின்றன.
பரமாத்மா எல்லாப் பொருள்களுக்கும் உட்புகுந்து அந்தர்யாமியாகவும் வெளியில் காலமாகவும் இருக்கிறார்.
பரமாத்மாவின் சங்கல்பம் வீரியமாக பிரகிருதி என்னும் கர்பாசயத்தில் புகுந்ததும் ஜீவர்களின் கர்மபலனால் தூண்டப்பட்டு பிரகிருதி ஸ்ருஷ்டியைத் துவங்குகிறது. முதலில் உண்டாவது மஹத் தத்வம் (cosmic intelligence). இதன் தூய சத்வ குணம் மேலிட்ட இதன் அதிதேவதைவாசுதேவன்.
மஹத் தத்வத்தில் இருந்து அஹங்காரம் உண்டாயிற்று. இது மூன்று விதமானது. . அவை வைகாரிகம்,தைஜசம், தாமசம். வைகாரிகத்தில் இருந்து மனதின் உற்பத்தியும், தைஜசத்தில் இருந்து இந்த்ரியங்களின் உற்பத்தியும் , தாமசத்தில் இருந்து பஞ்ச பூதங்களின் உற்பத்தியும் ஏற்பட்டன. இப்படி விரிந்த அஹங்கார தத்துவத்தை ஆயிரம் தலை கொண்ட ஆதிசெஷன் அல்லது சங்கர்ஷணன் என்றும் கூறுகின்றனர்.
சாத்விக அஹங்காரத்தில் இருந்து ஜீவன் தன்னை கர்த்தா ( agent of action) என்று கருதுகிறான். ராஜச அஹங்காரம் இந்த்ரியங்களுடன் சம்பந்தத்தை ஏற்படுத்துகிறது. தாமச அஹங்காரம் உடலுடன் சம்பந்தத்தை தோற்றுவிக்கிறது. சத்வகுணத்தினால் சாந்தியும் ரஜோகுணத்தினால் சாந்தியின்மையும் தமோ குணத்தினால் அறிவின்மையும் ஏற்படுகிறது.
சாத்விக அஹங்காரத்தால் தோன்றிய மனதில் சங்கல்பம், தேக சம்பந்தமான உணர்வும், விகல்பம் , விஷயங்களிடம் பற்றுதல் உண்டாயிற்று. இந்த மனோதத்துவத்தை இந்த்ரியங்களை ஆள்பவரான அநிருத்தன் என்று கூறுகின்றனர். யோகிகள் இந்த வடிவை சரத்கால நீலமேக ச்யாமளனாக த்யானிக்கின்றனர்.
ராஜஸ அஹ்ங்காரத்தினின்று புத்தி தத்வம் தோன்றிற்று .அதனால் பொருள்களைப் பற்றிய அறிவும் இந்த்ரியங்களால் உணரும் சக்தியும் உண்டானது.
தாமஸ அஹங்காரத்தில் இருந்து சப்த தன்மாத்திரையும் அதிலிருந்து ஆகாசமும் உண்டாயிற்று. ராஜசிக் அஹங்காரத்தில் இருந்து உண்டான செவி சப்தத்தை ,உணரும் இந்த்ரியமாயிற்று. .
சப்த தன்மாத்திரையில் இருந்து ஸ்பர்ச தன்மாத்திரை, அதிலிருந்து வாயுவும் உண்டாயின. தோல் ஸ்பர்சத்தை உணரும் இந்த்ரியமானது. ஸ்பர்ச தன்மாத்திரையில் இருந்து ரூப தன்மாத்திரையும் , அதிலிருந்து தேஜஸ் அல்லது ஒளியும் உண்டாயின. அதை உணரும் இந்த்ரியம் கண் ஆனது.
இவ்வாறே ரூப தன்மாத்திரை->ருசி தன்மாத்திரை->அப்பு அல்லது ஜலம்,, அதை உணரும் இந்த்ரியம் நாவு, ருசி தன்மாத்திரை->கந்த தன்மாத்திரை -> பிருத்வி( நிலம்) அதை உணரும் இந்த்ரியம் நாசி என்று ஸ்தூல பிரபஞ்சம் உருவானது.
சுருக்கமாகச் சொன்னால்,
தாமச அஹங்காரத்தில் இருந்து முதலில் ஆகாசம் தோன்றியது. இதன் குணம் சப்தம். ஆகாசத்தில் இருந்து வாயு தோன்றியது . சப்தத்துடன் இதன் விசேஷ குணமான ஸ்பரிசம் சேர்ந்தது வாயுவில் இருந்து உண்டானது தேஜஸ் அல்லது அக்னி.சப்தம் ஸ்பரிசம் இவற்றோடு இதன் விசேஷ குணமாவது ரூபம்.,அக்னியில் இருந்து நீர் தோன்றியது. இதற்கு இதன் விசேஷ குணமாகிய சுவையுடன் ,சப்தம் ஸ்பர்சம், ரூபம் இவை சேர்ந்து நான்கு குணங்கள். நீரிலிருந்து தோன்றியது ப்ருதிவி(நிலம்) இதற்கு இதன்விசேஷ குணமாகிய மணத்துடன் கூட மற்ற நான்கு குணங்களும் உண்டு.
(அத்தியாயம் 26தொடரும் )
17.09.2018 -- இன்று ராதாஷ்டமி J.K. SIVAN
எப்படி கிருஷ்ணாஷ்டமி கொண்டாடுகிறோமே அதற்கு எந்த விதத்திலும் குறையில்லாமல் கொண்டாட வேண்டிய ஒரு புனித நாள் ராதாஷ்டமி . ராதா இல்லாமல் கிருஷ்ணன் இல்லை. ஏற்கனவே பலமுறை ரசித்து சொல்லியிருக்கிறேனே. ராதா கிருஷ்ணா என்கிற ஆங்கில வார்த்தையில் RADHAKRISHNA -- முதல் எழுத்து R ஐ எடுத்து விட்டால் கிருஷ்ணனே பாதியாகத்தான் ADHAAKRISHNAN ஆக குறைந்து போகிறான் என்று விளங்க வில்லையா. அதுவுமன்றி ராதா RADHA உருது மாதிரி வலது-இடமாக படித்தால் AADHAR ஆகிவிடுகிறது. ராதா தான் கிருஷ்ணனுக்கே ஆதாரம். லோகநாயகனையே சுழல வைக்கும் ஆதார சக்தி ராதா. அவளைப் பற்றி கொள்ளை கொள்ளையாக சொல்லலாம். எழுதலாம். ராதாவும கிருஷ்ணனும் ஒன்று என்பதால் தானோ ரெண்டு பேருக்குமே அஷ்டமி பிறந்ததினம். சத்தியத்தின் ஆணுருவம் கிருஷ்ணன் என்றால் பெண் உருவம் ராதா. கிருஷ்ணனின் பிரதம பரம பக்தை. கிருஷ்ணனின் சர்வ சக்தி.
புராணம் சொல்வதை பார்த்தால் ஸ்ரீ லக்ஷ்மியும் ராதாவும் நாராயணனின் வலது இடது பக்கத்திலிருந்து உருவாகி லட்சுமி 4 கரம் கொண்ட விஷ்ணுவை கணவனாக வேண்டி பெற்றாள். ராதா ரெண்டு கை கொண்டவனை வேண்டியதால் கிருஷ்ணனை அடைந்தாள். விஷ்ணு வைகுண்டத்தில் லக்ஷ்மியோடு இருக்கும்போது கிருஷ்ணன் கோலோகத்தில் ராதாவோடு. லட்சுமி செல்வத்திற்கு அதிபதி. ராதை பேரன்புக்கும் ப்ரேமைக்கும் புனித பக்திக்கும் அதிபதி.
கௌடிய வைஷ்ணவர்கள் அரைநாள் உபவாசம். பலர் முழுநாள் ஏகாதசி விரதம் போல அனுஷ்டிக்கிறார்கள்.சிலர் நிர்ஜல ஏகாதசி விரதம் . தண்ணீர் கூட கிட்டே வரக்கூடாது. .
அப்படிப்பட்ட ராதா இன்று பிறந்தாள் .யுகங்களுக்கு முன்னால் . இன்று அவளை நினைப்போம். சில அஷ்டபதிகள் பாடுவோம். கிருஷ்ணனை நினைப்போம். அஷ்டபதி தான் பாடவேண்டும் என்றில்லை. கண்ணதாசனின் ''ராதையின் மோகனம்'' கூட பாடலாம். ராதாவை பற்றி அநேக எண்ணற்ற சுவையான பாடல்கள் உள்ளனவே. ஊத்துக்காடு எங்கே போனார். அவரின் பாடல்கள். முண்டாசு பாரதியார்..... எவ்வளவோ பேர் கிருஷ்ணனை நினைக்கும்போது ராதையும் கிருஷ்ணன் நிழலாக பாட்டில் கலந்திருக்கிறாளே .
ராதாவை நினைப்பதே கிருஷ்ணனை நினப்பதாகுமே. உலகமுழுதும் ISKCON கோவில்கள் இந்த நன்னாளைக் கொண்டாடுகிறது. . இன்று ராதாவின் தாமரைப் பாதங்களை எண்ணற்ற கிருஷ்ண பக்தர்கள் கண்டு தரிசித்து மகிழ்கிறார்கள். இன்று ஒரு நாள் மட்டுமே. மற்ற நாட்களில் அந்த பொற்பாதங்களை மறைத்து வைக்கிறார்கள்.
ராதாவும் கிருஷ்ணனும் எப்படி பழகினார்கள் என்று ஒரு கற்பனை......
சிலு சிலு வென்று யமுனையின் குளிர்ந்த காற்று வீசி தென்றலை இடைவிடாது தெளித்துக்கொண்டிருந்தது. அந்த காற்று சும்மா வரவில்லை. வரும் வழியில் மனோரஞ்சிதம் மலர்களின் ஊடே பாய்ந்து அவற்றின் நறுமணத்தை நிரப்பிக் கொண்டு தாழைப்புதரில் இருந்து வந்த தாழம்பூ வாசனையை அதோடு கலந்து, மல்லிகைப் பந்தல் கோபித்துக் கொள்ளப் போகிறதே என்று பயந்து அதன் மொட்டுகளில் இருந்து வாசனையையும் கலந்து அந்த மகிழமரத்தின் அடியில் இருந்த இருவர் மீது அபிஷேகம் செய்தது.
' என் விருந்தாளிகளாக இவர்கள் என் நிழலில் அமர்ந்திருக்கும்போது என்ன தைரியம் இருந்தால் ஏ , காற்றே, மற்ற மலர்களின் மணத்தை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு இவர்கள் அபிஷேகிக்க வந்தாய். நில் கொஞ்சம் என் மகிழம்பூ மலரையும் தருகிறேன் அதையும் கலந்து அவர்கள் மேல் வீசு'' என்றது. அந்த இருவரோ ஒருவரை ஒருவர் பாராமல் திரும்பி அமர்ந்து கொண்டிருந்தனர்.பேச்சு மட்டும் வந்தது.
''நீ ஏன் நான் கூப்பிட்டு வரவில்லை?
''நீ கூப்பிடும்போது எல்லாம் நான் ஓடி உன்னிடம் வரவேண்டுமா?''
''ஆமாம், அது தான் எனக்கு பிடிக்கும்''
'' எனக்கும் தான் பிடிக்கும். ஆனால் எனக்கு வேலை இருந்ததே''
'' என்ன வேலை அப்படி?''
'' எத்தனையோ வேலை, உனக்கு தான் என்னை கூப்பிடுவதைத் தவிர வேறு வேலையே யில்லை?''
'' உனக்கு என்னிடம் வர மனமில்லை என்று சொல்லேன். ஏன் சுற்றி வளைக்கிறாய்?''
''போ போ உனக்கு பதில் சொல்ல எனக்கு சக்தியில்லை. நீ எதையும் புரிந்து கொள்பவன் அல்ல.''
''எனக்கு நீ வேண்டுமே?''
''எனக்கும் தான். அதற்காக?''
'' நான் கூப்பிட்டபோது வரவில்லை என்றால் நீ என்னை மதிக்க வில்லை என்றுதானே அர்த்தம்?''
'' கிருஷ்ணா, உன்னை நினைத்துத் தானே நான் உருகுகிறேன். என் கடமை என்னை கட்டிப்போட்டிருக்கிறதே என்ன செய்ய?''
''இதோ பார் ராதா, உன்னைத் தவிர நான் வேறு யாரிடமாவது உரிமை கொண்டாடி இருக்கிறேனா? அது எதைக் காட்டுகிறது?''
''புரிகிறது கிருஷ்ணா. உன் பிரேமை என் பிரேமைக்கு கொஞ்சமும் குறைந்ததல்ல.''
'' அதனால் தான் எனக்கு உன்னிடம் பிரேமை உண்டானதே.''
'' நாம் பழகுவதற்கு முன்னால் என்னிடம் பேசியிருக்கிறாயா?''
'' பார்க்கும்போது எல்லாம் பேசியிருக்கிறேனே?''
'' எப்போதெல்லாம் என்னை பார்த்தாய்?''
'' நீ என்னை சந்தித்த போதெல்லாம் தான். உன் பிரேமை உன்னிடம் என் பிரேமை என்னிடம் என்றா இருந்தோம்?
'கிருஷ்ணா. இந்த ராதை எப்போது தன் கிருஷ்ணனை சந்திக்க வேண்டும் எப்போது பேசவேண்டும் என்று தனக்கே தெரியாதவள் , ஏனெனில் எப்போதும் அவள நினைவிலேயே அவன் தான் குடிகொண்டிருக்கிறானே''
''ஒ. அது எனக்கு தெரியுமே.''
''ஆமாம் கிருஷ்ணா உனக்கு தான் எல்லாமே தெரியும். நான் பம்பரம் நீ தானே என்னை சுற்றி விட்டு ஆடவைக்கிறாய்.''
''இந்தா நான் ஆசை ஆசையாக உனக்காகஅவசரமாக செய்த இந்த பக்ஷணங்களை சாப்பிடு''
'' நான் கேட்டு தானே நீ கொண்டு வந்தாய்.''
'' நான் எதை செய்யும்போதும் சாப்பிடும்போதும் அது எப்போதும் உன்னை நினைத்து தானே, தனியாக எதற்கு கொண்டுவரவேண்டும்.?''
'' கொண்டுவந்ததால் தானே நீ செய்த பக்ஷணம் ருசி அனுபவிக்க முடிகிறது.
சரி சரி எல்லாவற்றையும் நானே சாப்பிட்டுகொண்டிருக்கிறேனே. நீயும் கொஞ்சம் சாப்பிடு இதில். நீ சாப்பிட்டால் நான் சாப்பிட்ட மாதிரி இல்லையா. ''
ராதா தான் செய்த தின்பண்டத்தை தன வாயில் போட்டுக்கொண்டு வெளியே உமிழ்ந்தாள். கலகலவென்று சிரித்தாள் ''
''ஏன் சிரிக்கிறாய் ராதா?''
' கிருஷ்ணா உனக்கு சீக்கிரம் கொண்டுவந்து தரவேண்டும் என்று அவசரம் அவசரமாக உன் நினைவிலேயே இதை செய்தேனா, சர்க்கரைக்கு பதில் நிறைய உப்பை மாற்றி போட்டுவிட்டேன் கண்ணா. என் மனம் என் வயம் இல்லை. அதுசரி நீ எப்படி இத்தனை நேரம் இதை ருசித்து சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாய் ?' பாதிக்கு மேல் சாப்பிட்டிருக்கிறாயே !'
'' என் பழக்கம் அது ராதா, யார் எனக்கு எதை அளித்தாலும் கொடுத்தவர்களின் மனத்தை தான் பார்க்கிறேன். மணத்தையோ, ருசியையோ பார்ப்பதில்லையே. உன் மனத்தின் இனிமை நீ போட மறந்த சர்க்கரையின் இனிப்பைவிட ருசித்ததே.''
''ராதா, ஒ ராதா....... சொந்தம் என நீ நினைத்தால் நான் எப்போதோ உன் சொந்தம் ஆகிவிட்டேன் என்பதை உணர்வாய். . இதில் நேரம் காலம், குலம், வயது எதற்குமே இடமில்லை. மனம் ஒன்று பட்டால் மற்ற தொன்றும் இல்லை என்று நீ அடிக்கடி சொல்வாயே. நீயே மறந்துவிட்டாயா?
ராதாகிருஷ்ணன் படம் முன்பு ஒரு சிறு தீபமாக ஏற்றிவைத்து கண்ணை மூடி ராதா-கிருஷ்ணனை நினையுங்கள் உங்கள் முன்பு தோன்றுவார்கள். மனம் நிம்மதி பெரும். இது அனுபவம் பேசும் வார்த்தை. குழந்தை ராதாவின் படம் உங்களுக்கு கீழே கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.
