Vallalaar part2

மஹான்கள் -- J.K. SIVAN 
அருட்சோதி வள்ளலார் -

2. நீதி மன்றத்தில் ஆஜர்

நாளை தைப்பூசம். என்றோ நிகழ்ந்த ஒரு ஆச்சர்ய அதிசய சம்பவம் நினைவுக்கு வருகிறது..

கோர்ட்டில் ஒரு கேஸ். ' இவர் போலி சாமியார். ஏமாற்று வித்தைக்காரர், மக்களை தனது பக்கம் வசப்படுத்தி துன்பப் படுத்தக் கூடியவர். இவர் பாடல்களை வெளியே வராமல் தடை போடவேண்டும்'. இவரது பாக்கள் அருட்பா என்று மக்களை ஏமாற்றுகிறார். அவை உண்மையில் மருட்பாக்கள்'' என்று அந்த வழக்கு.

கோர்ட்டில் ஆஜராக வெள்ளைக்கார மாஜிஸ்திரேட் கோர்ட் ஒரு உத்தரவு போட்டு விட்டது. 
அந்த கோர்ட் பண்ணின பாக்கியம் வழக்கில் ஆஜரானவர் நம்மோடு அண்மையில் வாழ்ந்த சிதம்பரம் ராமலிங்கம் பிள்ளை என்கிற வள்ளலார் சுவாமிகள். நீதிமன்றத்தில் தனது வெள்ளை மேலாடை போர்த்தியவாறு வந்து நீதிபதி முன் நின்றார். என்ன தோன்றியதோ அந்த ஆங்கிலேய நீதிபதிக்கு. அவர் வந்து நின்ற உடனேயே கோர்ட்டில் அத்தனை பேரும் எழுந்து நின்றதைப் பார்த்துவிட்டு தானே தனது இருக்கையில் இருந்து தன்னிச்சையாக எழுந்து நின்று அவரை வணங்கினார். ஒரே வரி தீர்ப்பு. ''கேஸ் தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது''

ஒரு ஆச்சர்யமான மனிதர் அருட்சோதி வள்ளலார் ஸ்வாமிகள் . அவர் தமிழ்க் கையெழுத்தை பார்த்திருக்
கிறீர்களா?. அந்தக்கால மரக்கட்டை பேனா, நீண்ட உலோக ஊசி மாதிரி ஒரு முனை - ஸ்டீல் பேனா என்பார்கள். அதை மசியில் தோய்த்து காகிதத்தில் எழுதி மை காய்வதற்கு ஒரு காகிதம். அதை BLOTTING பேப்பர் என்ற ஒன்றை ஒரு கட்டையில் சுற்றி ஈர எழுத்தின் மேல் ஒற்றினால் ஈரம் காய்ந்து விடும். இப்படி எழுதப்பட்ட வெள்ளைக்காரன் கால தஸ்தாவேஜ்கள் இன்னும் செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை அருங்காட்சி அகத்தில் படிக்கலாம். மாதிரிக்கு ஒரு பக்கத்தை இத்தோடு இணைத்திருக்கிறேன். அதில் எழியுள்ள வாசகம் கீழே தந்துள்ளேன்.

அன்பெனும் பிடியில் அகப்படும் மலையே
அன்பெனும் குடில் புகும் அரசே
அன்பெனும் வலைக்குள் படுபரம் பொருளே
அன்பெனும் கரத்தமர் அமுதே
அன்பெனும் கடத்துள் அடங்கிடும் கடலே
அன்பெனும் உயிர் ஒளிர் அறிவே
அன்பெனும் அணுவுள் அமைந்தபேர் ஒளியே
அன்புரு வாம் பரசிவமே !

வள்ளலாரின் வாக்கியங்கள் நீளமானவை. சற்று நிதானமாக வார்த்தை வார்த்தையாக படித்தால் விஷயம் உள்ளே புகும்.

' உள்ளபடி பசியால் வருந்துகின்ற சீவர்களுக்கு ஆகாரங்கொடுக்க நினைத்தபோது, நினைத்த புண்ணியரது மனம் வேறு பற்றுக்களை விட்டுச் சுத்தக் கரணமாகி நினைத்தபடியால், அந்தப் புண்ணியர்களை
யோகிகளென்றே உண்மையாக அறியவேண்டும். ஆகாரங் கொடுக்க நினைத்தபடி உபசரித்துக் கொடுக்கும்போது, அவருண்ணுவது தாமுண்ணுவதாக அறிந்து களிக்கின்ற படியால், ஞானிகளென்றே உண்மையாக அறியவேண்டும். ஆகாரங்கொடுக்க உண்டு பசி தீர்ந்தவர்களுக்கு அத்தருணத்தில் ஆன்மாவின் உள்ளும் புறத்தும் கீழும் மேலும் நடுவும் பக்கமும் நிறைந்து கரண முதலிய தத்துவங்களெல்லாம் குளிர்வித்துத் தேகமுழுதும் சில்லென்று தழைய முகத்தினிடமாகப் பூரித்து விளங்குகின்ற கடவுள் விளக்கத்தையும் திருப்தியின்பமாகிய கடவுளின் இன்பத்தையும் பிரத்தியட்சத்தில் தரிசித்து அனுபவிக்கின்றார்க ளாதலால், அந்தப் புண்ணியர்கள் கடவுளைக் கண்டவர்களென்றும் கடவுளின்பத்தை அனுபவிக்கின்ற முத்தரென்றும் அறியவேண்டும். பசி நீங்க உண்டு சந்தோஷி'த்தவர்கள் இந்தப் புண்ணியர்களைத் தெய்வமாகப் பாவிக்கின்றார்களாதலால், இவர்களே தெய்வமுமென்று உண்மையாக அறியவேண்டும்.''

ராமலிங்க அடிகளார் ஒரு ம்ருது பாஷி . உரக்கவே பேசமாட்டார். நம்மை மாதிரி எதையாவது சாப்பிட்டுவிட்டு இடுப்பு வேஷ்டியில் கையைத் துடைத்துக் கொள்ளும் ரகமல்ல. ஒரு கைக்குட்டை எப்போதும் இடுப்பில் தொங்கும் . கைகளை வீசி நடக்கவே மாட்டார். எப்போதும் கை கட்டியே காணப்படும். காலும் தலையும் எப்போதும் மறைத்தே வைத்திருக்க வேண்டும் என்ற கொள்கை. ஒரே துணி உடம்பைச் சுற்றி தலையையும் சுற்றி இருக்கும். அதுவும் வெள்ளைத்துணி. காலுக்கு செருப்பு இல்லாமல் நடக்க மாட்டார். எதிரே வரும் யாரையும் முகமோ, நிறமோ ,உருவமோ எதையுமே பார்க்கமாட்டார். அப்படி அவர்கள் உருவம் கண்ணில் பட்டுவிட்டால் என்னால் அவர்களுக்கு ஏதேனும் துன்பம் நேர்ந்து விட்டதோ என்ற பயமும் கவலையும் அவரைத் தின்று விடும்.

நான் மேலே சொன்னதை அவரே அவர் பற்றி சொல்வது:

''கையற வீசி நடப்பதை நாணிக்
கைகளை கட்டியே நடந்தேன்
மெய்யுற காட்ட வெருவி வெண் துகிலால்
மெய்யெலாம் அய்யகோ மறைத்தேன்.
வையமேல் பிறர் தம் கோலமும் நடையும்
வண்ணமும் அண்ணலே சிறிதும்
பைய நான் ஊன்றிப்பார்த்ததே இல்லை.
பார்ப்பனேல் பயமிகப் படைப்பேன் ''

அர்த்தம் தான் மேலே சொல்லியிருக்கிறேனே .

28th paasuram Karavaikal thiruppavai in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

திருப்பாவை- கறவைகள் பின் சென்று

28. கறவைகள் பின்சென்று கானம் சேர்ந்துண்போம்
அறிவொன்று மில்லாத ஆய்குலத்து உன்தன்னை
பிறவிப் பெருந்துணை புண்ணியம் யாமுடையோம்;
குறைவொன்று மில்லாத கோவிந்தா! உன்தன்னோடு
உறவேல் நமக்கு இங்கு ஒழிக்க ஒழியாது
அறியாத பிள்ளைகளோம் அன்பினால் உன்தன்னைச்
சிறுபே ரழைத்தனவும் சீறியருளாதே;
இறைவா! நீ தாராய் பறையேலோ ரெம்பாவாய்.

இந்தப் பாசுரம் அர்ஜுனன் கீதையில் " உன் மகிமை அறியாமல் உன்னை என் தோழன் என நினைத்து கிருஷ்ணா, யாதவா, நண்பனே , என்றெல்லாம் அழைத்தேனே. என்னை மன்னித்துவிடு" என்றதை ஒத்திருக்கிறது. ஆண்டாள் ஆயர் சிறுமி என்ற பாவத்திலேயே பேசுகிறாள்.

கறவைகள்----கானம் சேர்ந்துண்போம்- எங்களுக்கு பசுக்களோடு காட்டிற்குச் சென்று அங்கு அவைகளுடன் கூட உணவு உண்பது தவிர வேறு ஒன்றும் தெரியாது.

அறிவொன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலத்து----புண்ணியம் யாம் உடையோம். இது பகவானின் சௌசீல்யம், சௌலப்யம், இவற்றை வியக்கும் வரி. 
சௌசீல்யம் என்பது அறிவொன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலத்தில் அவர்களுடன் சமமாகப் பழகுவது. சௌலப்யம் என்பது எல்லோரும் சுலபமாக அணுகும்படி ஆய்க்குலத்தில் வந்து பிறந்தது.

குறைவொன்றும் இல்லாத கோவிந்தா- அனந்த கல்யாண குணசீலனாகிய உனக்கு எது குறை?
உறவேல் நமக்கிங்கு ஒழிக்க ஒழியாது-பகவானோடுதான் நமக்கு நிரந்தர உறவு என்பதைக் குறிக்கிறது.

அறியாத பிள்ளைகளோம் –எங்களுக்கு உன்னை சரியாக வழிபடக்கூடத் தெரியாது. 
அதனால்தான் அவன் பத்ரம் புஷ்பம் பலம் தோயம் யோ மே பக்த்யா ப்ரயச்சதி, இலையோ, பூவோ, பழமோ நீ எது கொடுத்தாலும் பக்தியுடன் கொடுத்தால் போதும் அதை ஏற்கிறேன் என்றான்.
நாம் சரியான வழிமுறை தெரியாமல் இருந்தாலும் அவனை பக்தியுடன் நினைத்தால் போதுமானது.

சிறு பேரழைத்தனவும் சீறி அருளாதே – உன் மகிமை தெரியாமல் எங்களுடன் விளையாடும் சிறுவன் என்றெண்ணி உன்னை பல பெயர் சொல்லி அழித்தாலும் கோபிக்காதே என்று பொருள். அர்ஜுனனின் வார்த்தைகளுக்கு ஒப்பானது.

இறைவா ----பறையேலோரெம்பாவாய்- உன்னை இறைவன் என்று உணர்ந்து சரணடைந்த எங்களுக்கு நீ அருளவேண்டும்

புண்ணியம் யாம் உடையோம். – பகவானிடம் பக்தி வருவதற்கு பூர்வ ஜன்ம புண்ணியம் வேண்டும். 
கீதையில், என்னை வேதம் படித்த்தனாலோ, தவத்தினாலோ,தானதர்மங்கள் செய்வதாலோ, யாகங்கள் செய்வதாலோ அடைய முடியாது. பக்தி ஒன்றினால் தான் அடைய முடியும் என்கிறான்.

கோவிந்தன் என்னும் பெயரின் உயர்வு.

"கோ என்றால் மோக்ஷம் அல்லது சுவர்க்கம். அதைக்கொடுப்பதால் நீ கோவிந்தன்..
கோ என்றால் அஸ்த்ர சஸ்த்ரம். அதை நீ விச்வாமித்ரரிடம் இருந்து பெற்றதால் கோவிந்தன். 
கோ, பசுக்கள் அவற்றை அறிந்தவன் அதாவது அவைகள் தண்டகாரண்ய ரிஷிகள் என்று அறிந்தவன். 
கோ என்றால் வேதம் நீ வேதத்தால் அறியப்படுபவன்..
கோ என்றால் வஜ்ராயுதம் அதை இந்திரன் பெற வழிகாட்டியவன்.
உன்னை வேதம் சஹஸ்ராக்ஷ: என்று சொல்கிறது கோ என்றால் கண் என்றும் பொருள். 
கோ என்றால் நெருப்புஜ்வாலை. நீ சூர்யமண்டல மத்ய வர்த்தி என்று கூறுகிறது வேதம்.
கோ என்றால் பூமி. ஜலம், வேதம், இந்த்ரியங்கள் என்றும் பொருள். நீ வராஹமாக பூமியை வெளிக்கொணர்ந்தாய், மத்ஸ்யமாகவும் கூர்மமாகவும் நீரில் சஞ்சரித்தாய், வேதங்களின் உட்பொருள் ஆனாய். இந்த்ரியங்களைக் கட்டுப்படுத்துபவன் , ஹ்ருஷீகேசன்,

இன்னும் பல அர்த்தங்கள் இருந்தாலும் இவையே முக்கியமாகக் கூறப் படுபவை. ஆண்டாளுக்கு மிகவும் பிடித்த நாமம். அதனால் தான் ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர் கோவிந்தன் வாழுமூர்.

ஆண்டாள் பூமிதேவியின் அவதாரமானதால் வராஹவதாரத்தை நினைவூட்டும் இந்த நாமம் அவளுக்குப் பிடித்ததாக இருக்கலாம்.

கோவிந்தா என்று கூப்பிட, திரௌபதிக்கு செய்ததுபோல் உடனே அருள் செய்வான்.
மூன்று இடத்தில் பகவான் கோவிந்தன் எனப்படுகிறான். திருமலை, சிதம்பரம், ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர். அதனால்தானோ என்னவோ ஆண்டாள் மூன்று முறை கோவிந்தா என்கிறாள்.

  

Sanskrit subhashitam

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*यदि सन्तं सेवति यद्यसन्तं*

*तपस्विनं यदि वा स्तेनमेव।*

*वासो यथा रङ्गवशं प्रयाति*

*तथा स तेषां वशमभ्युपैति॥*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

भावार्थ : *कपड़े को जिस रंग में रँगा जाए, उस पर वैसा ही रंग चढ़ जाता है। उसी प्रकार सज्जन के साथ रहने पर सज्जनता तथा तपस्वी के साथ रहने पर तपश्चर्या का रंग चढ़ जाता है।*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*The color in which the clothes are to be clipped, the same color goes on. Similarly, while living with the gentleman, gentlemanhood, and staying with the ascetic and ascetic, the penance.*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*आपका आज का दिन मंगलमय रहे।*

*🙏🌹🚩सुप्रभातम् 🚩🌹🙏*

Quiz on Sanskrit literature

Dear All, This is a quiz on Sanskrit Literature with 10 Questions. Click the link and play.  https://www.proprofs.com/quiz-school/story.php?title=mjm2odmwoqmjhi   Finally you will be awarded Score and a Certificate. Try your best. All the best. You can also forward the link to others.

Onion and garlic not to be eaten-manusmriti Sanskrit

लशुनं गृञ्जनं चैव पलाण्डुं कवकानि च।अभक्ष्याणि द्विजातीनामेध्यप्रभवाणि च।।(मनु०५/५)

लहसुन,गृञ्जन*,प्याज,कवक(छत्राक,भूकन्दविशेष)तथा अपवित्रस्थान में उत्पन्न पदार्थ द्विजातियों के लिये अभक्ष्य हैं।

गृञ्जन-रक्त लशुन।श्रीकुल्लूकभट इसे स्थूलकन्दशाक कहते हैं।हिन्दीअनुवादक इसका अर्थ सलगम या सलजम या लालमूली या गाजर करते हैं।अमरकोश'लशुनंगृञ्जनारिष्टमहाकन्दरसोनकाः'(२/४/१४८)केअनुसार यह लशुन का एक प्रकार है।सुश्रुतानुसार यह पलाण्डु(प्याज)की एक जाति है।भाषाशास्त्र की दृष्टि से गृञ्जन का तद्भव गाजर नहीं हो सकता है।गाजर के लिए संस्कृत में गर्जरशब्द है।अस्तु इसे लशुन या पलाण्डु का एक भेद मानना उचित है।पुनरपि जो इसका अर्थ गाजर मानते है, वेअपनी आस्था पर सुदृढ रहें।मनु०५/१९-२० केअनुसार लशुन,प्याज तथा  गृञ्जन काभक्षक द्विज पतित होता है।उसे कृच्छ्र सान्तपन(११/२१२) या यतिचान्द्रायण (११/२१८)करना चाहिए।

Sanskrit poem

ऊनविंशवर्षपञ्चकम्

*****************

(१)

त्वामूनविंशं प्रणमामि वर्षं

शासिष्यसि त्वं पृथवीं यतो हि।

सुपालकत्वेन यशो विभातु

गायन्तु लोकास्तव दिव्यगाथाम्।।

(२)

देहे त्वदीये जननं च मृत्युः

सेवाप्रवृत्तिर्वसरोपि कार्यम्।

सर्वं प्रदाता सकलं ग्रहीता

त्वामूनविंशं प्रणमामि वर्षम्।।

(३)

त्वत्कार्यकाले मम भारतस्य

भाग्य सदा राजतु धान्यलक्ष्म्या।

राज्यौडिशा मे प्रतिभातु राष्ट्रे

त्वामूनविंशं प्रणमामि वर्षम्।।

(४)

न जातु दुःखं तव भालभागे

न यातु दुःखं मम मित्रवृन्दम्।

सदा सहायो भव साधुवर्गे

त्वामूनविंशं प्रणमामि वर्षम्।।

(५)

सर्वस्य मित्रस्य गृहेपि नित्यं

सुखं समृद्धिः परिभातु शान्तिः।

समस्तलोकाः सुखिनो भवन्तु

त्वामूनविंशं प्रणमामि वर्षम्।।

         (व्रजकिशोरः)

Completion -positive story

இட்லி பூவாட்டம் வந்திருக்கு*

வெகு பிஸியான பூந்தமல்லி ஆவடி சாலை. கண்ணாடி கிளாஸில் இருந்த சர்க்கரை இல்லாத கசப்புக் காஃபியை உறிஞ்சியபடி ஓடும் வாகனங்களை இலக்கில்லாமல் வெறித்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்.

"கண்ணு.. இன்னிக்கு பத்து பேக்கெட்டுத்தான் வாங்கியாந்தேன். ஒன்னே ஒன்னுதான் மீந்து இருக்கு. நீ வாங்கிக்கே ராஜா."

வயசு எழுபதுக்கு குறையாது. வெள்ளெருக்குத் தலை. வெளுத்துப்போன வெள்ளைப் புடவை. இன்ன நிறமென இனம் காணமுடியாத வண்ணத்தில் தோளில் தையல் விட்டுப்போன ரவிக்கை.

கறுத்தக் காய்ப்புக் காய்த்த கையில் சாயம் போன சரவணா ஸ்டோர்ஸ் பிளாஸ்டிக் பை.

ஆழ்ந்த கவனம் கலைக்கப்பட்டாதால் உண்டான மெலிதான எரிச்சலில், ப்ச்ச்சென முனகிக்கொண்டே குரல் வந்த திசையில் திரும்பினான் அவன்.

"என்னது ஆயா?"

"இட்லி மாவு கண்ணு..!"

"இட்லி மாவு..!?"

"பொசு பொசுன்னு மல்லீப்பூ மாரி வரும். பாக்கெட்டு பதினெஞ்சு ரூவா. பாஞ்சு இட்லி வரும்."

"ம்ம்ம்.."

"வாங்கிக்கோ நயினா. கடசீப் பாக்கெட்டு. பதினெஞ்சுசு ரூவாகூட வாணாம். பத்து ரூவா குட்துட்டு எடுத்துக்கோ."

நான்கைந்து முறை வேண்டாமென்று சொன்னபின்னும் இட்லி மாவு பாக்கெட்டைக் கையில் திணிக்காத குறையாக மல்லுகொடுத்தது அந்தக் கிழவி.

மணி ஆறுதான் ஆகிறது. வீட்டுக்குப் போய் என்னத்தைக் கிழிக்கப்போகிறோம். கொஞ்ச நேரம் இதுங்கிட்டப் பேச்சுக் கொடுத்துதான் பார்ப்போமே......

"ஆயா உனக்கு புள்ளைக் குட்டி இல்லையா? இந்த வயசுல இப்டீ கஷ்டப்படறியே?"

"கட்டிக்கினவன் குட்ச்சே செத்துப்பூட்டான். விட்டுது சனியன்னு நெனைச்சா, ஒன்னே ஒன்னு பெத்ததும் அவன் அப்பன் வழிலே உருப்புடமா குட்ச்சி குட்ச்சே சீரழியுது."

"ம்ம்ம்.. ஒரு நாளைக்கு எவ்ளோ தேறும்..!"

"ஒரு பாக்கிட்டு பதிமூன்னுக்கு வாங்கறேன். பதினெஞ்சுக்கு விக்கறேன்."

"ம்ம்ம்."

"நாள் பூரா நாயா இங்க அங்க ஓடுனாலும் இருவது பாக்கெட்டு போனா அதுவே தலைக்கு மேல வெள்ளம்."

ரெட் லைட் க்ராஸிங்கில் கையேந்துபவர்கள்கூட நாளொன்றுக்கு வெகு எளிதாக இருநூறுக்குக் குறையாமல் பார்த்துவிடுகிறார்கள்.

இந்த கிழவி நாள் முழுவதும் வேகாத இந்த கார்த்திகை வெயிலில் ஏன் இப்படி வெந்து சாகிறது?

ஒரு நொடி மூடிய விழிகளுக்குப் பின்னால் அவனுடைய ஆசை ஆயாவின் முகம் வந்து போனது. மனசு வலித்தது அவனுக்கு.

"ஆயா.. மாவைக்குடு இப்டீ.."

கிழவியிடம் மொடமொடக்கும் ஒரு நூறு ரூபாய்த் தாளை நீட்டினான் அவன்.

"கண்ணு சில்ற இல்ல நயினா..!" கிழவியின் முகம் சட்டெனத் தொங்கிப்போனது.

"ஆயா.. நீ தெனம் இந்தப்பக்கம் வருவேல்ல?"

நாளை மறுநாள் அவன் பெங்களூருக்கு ட்ரெய்ன் ஏறியே ஆகவேண்டும்.

"ஆமா..!"

"நான் ஆறு மணிக்கு தெனம் இங்கதான் டீ குடிப்பேன். காசு தீர்ற வரைக்கும் ஒரு பாக்கெட்டு குடுத்துக்கிட்டே போ..!"

"இல்ல நயினா.."

"இன்னா இல்ல.?"

*"ராவைக்கு என் மூச்சு நின்னுபோச்சுன்னா உன் துட்டைத் திருப்பிக்குடுக்க நான் இன்னொரு ஜென்மம் எடுக்கணும். அதெல்லாம் வேணாம்."*

கிழவியின் கண்களில் ஒரு தீர்மானம், ஒரு நம்பிக்கை மின்னியது.

"ஆயா.. என்னாப் பேச்சு பேசற நீ..?"

*"ஆமாம் கண்ணு. போன ஜன்மத்துலே நான் என்னாப் பாவம் பண்ணனோ இப்டீ நாயாப் பேயா அலையறேன். இதுக்கு மேல வாணாம் கண்ணு..!"*

*மல்லைய்யாக்களும் நீரவ் மோடிகளும் பிறந்த இதே தேசத்தில்தான் இந்தக் கிழவியும் ஜனித்திருக்கிறது.*

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🏿🙏🏿🙏🏿

_அந்த ஆயா சொன்ன மாதிரியே இட்லி பூவாட்டம் வந்திருக்கு.._!

படித்ததில் பிடித்தது

Rudram, chamakam ghana parayanam

Courtesy:Sri.Raghava

Respected Scholars,

Sri Krishna Yajurveda Sampoorna Ghana Parayanam is being conducted by Brahmasri Dendukuri Satyanarayana Somayaji at his residence in Secunderabad, between 16 December, 2018 - 9 January, 2019

As part of this programme, ghana parayanam of Sri rudra namakam & camakam was conducted yesterday, 27-12-2018. Below are youtube links of this event:

namakam:

https://youtu.be/cR1xbNed6Ck

camakam:

https://youtu.be/0WPKYFO0iI0

17 factors to decide the meaning in cases of doubt -Sanskrit

Courtesy:Prof.Dr.H.N.Bhat

There are 17 factors to decide the meaning in cases of doubt as listed many writers on Grammar and Poetics: 

संयोगो विप्रयोगश्च साहचर्यं विरोधिता।
अर्थः प्रकरणं लिङ्गं शब्दस्यान्यस्य सन्निधिः ।। २१ ।।

सामर्थ्यमौचिती देशः कालो व्यक्तिः स्वरादयः।

शब्दार्थस्यानवच्छेदे विशेषस्मृतिहेतवः ।। २२ ।।  

Mattress and pillow-Periyavaa

கோரைப்பாய்....

பகலில் தூங்கக்கூடாது என்று பெரியவா பிறருக்கு மட்டும் உபதேஸித்ததில்லை; தானும் எத்தனை மைல்கள் நடந்தாலும் ஸரி, இடுப்பொடிய மணிக்கணக்கில் பக்தர்களுக்கு தர்ஶனம், தீர்த்தம் குடுக்க அமர்ந்திருந்தாலும் ஸரி, பகலில் உறங்க மாட்டார்.

அப்படியே என்றைக்காவது படுத்துக் கொண்டால், அது மிகவும் அபூர்வமாக நடக்கும் நிகழ்ச்சி! மிகவும் வயஸான பின், உபவாஸம் அதிகமானபோது, உடலில் சற்று அஸதி உண்டானால் மத்யானம் சற்று படுத்துக் கொள்வது, தவிர்க்க முடியாததாக இருந்தது. அதுவும் கோரைப்பாயில்தான் படுத்துக் கொள்வார்.

ஸாதாரணமாக பெரியவா படுத்துக் கொண்டிருக்கும்போது யாராவது தர்ஶனம் பண்ண வந்தால், அவரை நமஸ்கரிக்கக் கூடாது என்பது நியதி!

பெரியவாளுடைய ஶரீரம் மிகவும் ம்ருதுவாக இருக்கும். எனவே இந்தக் கோரைப்பாயில் அவர் படுத்துக் கொண்டு எழுந்தால், அவருடைய முதுகில் வரிவரியாக பாயின் impression இருக்கும்.

ஒருமுறை ஒரு பக்தர் பெரியவாளுடைய முதுகில் இந்த கோரைப்பாயின் impression-ஐ பார்த்துவிட்டார் !

"பெரியவா ஏன் இந்த மொரட்டுப் பாய்-ல படுத்துக்கணும்? நல்ல எலவம்பஞ்சு மெத்தைல படுத்துக்கக் கூடாதா?..."

ரொம்ப வேதனைப் பட்டார்.

யாரிடமும் எதுவும் பேசாமல் நேராக கடைக்குப் போனார், நல்ல உஸத்தியான இலவம்பஞ்சில் ஒரு மெத்தை தலைகாணி வாங்கிக் கொண்டு நேராக பெரியவாளிடம் வந்தார்.

மனஸில் ஒரே படபடப்பு!

"பெரியவா இதுல படுத்துண்டு பாக்கணும்....'டேய்! நீ... குடுத்த மெத்தையில், தலாணியும் ரொம்ப ஸுகமா இருக்குடா'...ன்னு சொல்லணும்" என்று ஒரே தாபம்!

எந்த பக்தருக்கும் உள்ள ஆசைதான்!

பெரியவா முன்னால் மெத்தையும், தலைகாணியும் வைக்கப்பட்டன.

"என்னது? யாருக்கு?" என்பது போல் ஒரு பார்வை...

பக்கத்திலிருந்த பாரிஷதர், பக்தரின் உதவிக்கு வந்தார்....

"பெரியவாளுக்காக மெத்தை வாங்கிண்டு வந்திருக்கார்..! கோரைப் பாய்-ல பெரியவா படுத்துண்டா அவருக்கு ரொம்ப மனஸு உறுத்தித்தாம்!..."

சத்தமாக கூறினார்.

குழந்தையை வருடுவது போல், மெத்தையை தன் திருக்கரங்களால் தடவிப் பார்த்தார்......

"ரொம்ப வழவழன்னு இருக்கே!..."

"ஆமா பெரியவா....வெல்வெட் துணி போட்டு தெச்சிருக்கு..."

பெரியவாளுடைய சில வினாடி மௌனம், பக்தருக்கு பல யுகங்கள் போல இருந்தது.

"பீஷ்மருக்காக அர்ஜுனன் ஒரு படுக்கை தயார் பண்ணினான்.... என்ன படுக்கை தெரியுமோ?"

"அம்புப்படுக்கை"

"அதுதான் அவருக்கு ஸுகம்...மா இருந்துது..! தேவலோகப் படுக்கை வேணுன்னு பீஷ்மர் கேட்ருந்தா... தேவேந்த்ரனே ஒரு படுக்கையை அனுப்பியிருப்பான்...!"

சுற்றி பார்வையை சுழல விட்டார்.......

கரெக்டாக, 'டாண்'ணு மணியடிச்ச மாதிரி, யாராவது அங்கே ஆஜர் ஆகித்தான் தீருவார்கள்!

ஒரு வயஸான மனிதர் அங்கே வந்து நின்றார்.

"அதோ.....அங்க நிக்கறாரே! பாவம். ரொம்ப வ்ருத்தர்!...எம்பது வயஸுக்கு மேல....! வெவஸாயி...! வாங்கின கடனைக் கூட அடைக்க முடியலியாம்...! ராத்ரி தூக்கமே வர மாட்டேங்கறதாம்....! இந்த மெத்தை, தலாணியை அவர்ட்ட குடு... கூடவே ரெண்டு போர்வையும் வாங்கிக் குடு! பாவம்.... கொஞ்சநாளாவது நிம்மதியா தூங்கட்டும்.."

"அப்போ....பெரியவாளுக்கு?...."

"எனக்கு கோரைப்பாய்தான் ஆனந்தமா இருக்கு!.... எலவம்பஞ்சு உறுத்தும்! அதுல படுத்தா எனக்கு தூக்கம் வராது. கோரைப்பாயை தவிர மிச்சதெல்லாம் 'கோரமான' பாய்!..."

( பெரியவாளோட இந்த மாதிரி dialogue எல்லாம் மனஸை லேஸாக்கிவிடும்)

பக்தருக்கு இப்போது எந்த ஏமாற்றமும் இல்லை. இலவம்பஞ்சு மெத்தையும், மெத்து மெத்து தலைகாணியும் அந்த விவஸாயியின் கண்களில் நன்றிக் கண்ணீரை வரவழைத்தன!

எளிமையான எளிமையை பகட்டாக மாற்ற முடியுமா என்ன? பரமஹம்ஸருக்கு படுக்கைக்கு அடியில் வைக்கப்பட்டிருந்த காஸு முள்ளைப் போல் குத்தியது; நமக்கோ பீரோ சாவி படுக்கைக்கு அடியில் இருந்தால்தான் தூக்கமே வரும்! எளிமையான வாழ்வின் ஸுகம் அனுபவித்தாலே புரியும்.

Vallalaar

மஹான்கள் 
அருட்சோதி வள்ளலார்

பசி வியாதி நிபுணர் J.K. SIVAN

நாளை தைப்பூசம்.

1874ம் வருஷம் சித்தி வளாகத்தில் விளக்கேற்றிய வள்ளலார் அடிகள் நாள்.,

''இதோ இந்த தீபம் தான் இனி வணங்கவேண்டிய தெய்வம்'' என்று அன்பர்களிடம் கடைசி வார்த்தையாக கூறிவிட்டு உள்ளே சென்று தாழிட்டுக் கொண்டார். அன்று தை 19ம் நாள் பூசம் வந்தது. வள்ளலார் ஜோதியோடு கலந்தார். நாளைக்கு தை 21ம் நாள் தைப்பூசம்.

பிறகு அறையை திறந்து பார்த்த அன்பர்கள் அங்கு ஒருவரையும் காணவில்லையே. எங்கே சென்றார் வள்ளலார். தீபம் மட்டுமே எரிந்து கொண்டிருந்தது முன்னிலும் பிரகாசமாக. ''அருட் பெருஞ்சோதி தனிப்பெரும் கருணை''

அந்த அறையை திருக் காப்பிட்ட அறை (பூட்டிய அறை ) என்று புனிதமாக வணங்குகிறோம். தைப்பூசம் அன்று தான் அந்த அறையை திறக்கிறார்கள். அன்று வள்ளலார் இயற்றிய திரு அருட்பா பல்லக்கில் அந்த அறைக்கு கொண்டு செல்லப்படுகிறது. ஜன்னல் வழியாக அந்த அறையை பார்க்க சாயந்திரம் 6 மணி வரை அனுமதியாம். நாளை வடலூரில் பக்த கோடிகள் நிரம்பி வழிவார்கள்.

வள்ளலார் ஒரு ஆச்சர்யமான மனிதர். மனிதர் என்று எப்படி சொல்வது? தெய்வம் மானிடனாக வந்த உரு வாயிற்றே.! அவர் எந்த குருவிடமும் தீட்சை பெறவில்லை. ஆனால் அவருக்கோ பல சிஷ்யர்கள். ஒன்பது வயசிலேயே வித்யாசமின்றி அனைவராலும் ஏற்கப்பட்டவர். அவரது ஒரு பார்வையிலேயே மாமிசம் உண்பவர்கள் கூட அடியோடு அதை விட்டனர். அவர் பார்வை எக்ஸ்ரே தன்மை கொண்டதோ என்னவோ. பிறர் மனத்தில் தோன்றும் எண்ணங்களை எல்லாம் அவரால் உணர முடிந்தது. எங்கிருக்கிறார் என்று அறியமுடியாதபடி திடீரென்று காணாமல் போய்விடுவார்.

மாநிறம், ஒல்லி, நிமிர்ந்த உருவம், எலும்பெல்லாம் தெரியும். நீண்ட மெல்லிய மூக்கு. விசாலமான நெற்றி. கண்களில் ஏதோ ஒரு காந்த சக்தி. முகத்தில் எதைப்பற்றியோ ஏதோ கவலைப் பட்டுக்கொண்டெ யிருக்கிற மாதிரி ஒரு தோற்றம். நீண்ட கூந்தல் மாதிரி தலை முடி. காலில் பாத ரக்ஷை. (அந்த காலத்தில் ஆற்காடு ஜோடு என்று அதற்குப் பெயர்). உடம்பை மூடிய ஒரு வெள்ளைத் துணி வேஷ்டியாகவும் உடலின் மேல் உரையாகவும் போர்த்திக்கொள்வார். ஆகார விஷயம் சொல்பம். ஒன்றிரண்டு கவளம் அதுவும் ரெண்டு மூன்று நாளைக்கொரு தரம். உபவாசம் என்று இருந்தால் அது ரெண்டு மூன்று மாசம் வரை தொடரும். வெந்நீரில் கொஞ்சம் வெல்லம் கலந்த நீர் தான் ஆகாரம். சிறுவயதிலே குழந்தையாக அப்பாவின் தோளில் இருந்தபோதே சிதம்பரத்தில் ''ரகசியம்'' (ஆனந்த வெளி, பரமஆகாசம்) புரிந்துவிட்டது. பல பாடல்களில் அது வெளிப்பட்டது.

இந்த சந்நியாசிக்கு உலக இயல் பிடிக்கவில்லை, படமுடியவில்லையே இந்த துயரம் என்று கதறல். போதும் போதும் பட்டதெல்லாம் என்று ஒரு புலம்பல்:

''படமுடியாதினித் துயரம் பட முடியாதரசே 
பட்டதெல்லாம் போதும் இந்த பயம் தீர்ந்து இப்பொழுதே என் 
உடல் உயிராதிய எல்லாம் நீ எடுத்துக்கொண்டு உன் 
உடல் உயிராதிய எல்லாம் உவந்தெனக்கே அளிப்பாய் 
வடலூரு சிற்றம்பலத்தே வாழ்வாய் என் கண்ணுள் 
மணியே, குரு மணியே, மாணிக்க மணியே 
நடன சிகாமணியே என் நவமணியே, ஞான
நன் மணியே, பொன் மணியே, நடராஜ மணியே

இந்தப்பாட்டில் கண்டபடி, தானே, இறைவனின் உடல் உயிர் ஆவியானவர் அந்த மா மனிதர். சித்தர். ஞானி.

ஒரு ஆடு மாடு, பறவை, பூச்சி கத்தினாலும் ''ஆண்டவா, அதற்கு என்ன துன்பமோ, என்னால் அதை போக்க முடியுமோ, என்று கலங்குவார், பாவம் அதற்கு என்ன ஆச்சோ?'' என்று பயந்துபோவார்.

''என் அப்பா, இறைவனே அவற்றின் துன்பம் உடனே போக்கிடுவாய்'. இது கொடிய விஷ நாகத்தினிடமும் கூட. அவருக்குத்தான் எல்லா உயிரும் சமமாயிற்றே.

'' காக்கைகள் கூவக் கலங்கினேன் பருந்தின் 
கடுங்குரல் கேட்டு உளம் குலைந்தேன்
தாக்கிய ஆந்தை குரல் செயப் பயந்தேன் 
சாக்குரல் பறவையால் தளர்ந்தேன் 
வீக்கிய வேறு கொடுஞ் சகுனம் செய் 
வீக்களால் மயங்கினேன் விடத்தில் 
ஊக்கிய பாம்பைக் கண்ட போது உள்ளம் 
ஒடுங்கினேன் நடுங்கினேன் எந்தாய் ''

செடி கொடி தண்ணீரின்றி எங்காவது வாடி வதங்கி தலை சாய்ந்ததைப் பார்த்து பதறுவார். 'ஐயோ என்ன துன்பம் அதன் பசியை போக்க யாருமில்லையா?' என்று உலகில் எந்த உயிரும் துன்பமுருவதைக் காண சகிக்காத ஜீவா காருண்யர் அவர். ''வாடிய பயிரைக்கண்ட போதெல்லாம் வாடிய நெஞ்சம்'' அவருக்கு. நமக்கும் கொஞ்சமாவது அவர் வழியில் போக கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டாமா? ஜீவ காருணியத்தைப்பற்றி அவர் கையாலேயே எழுதிய ஒரு சில வரிகள் நம் மனதைத் தொடவில்லையானால் நமது நெஞ்சம் வாடிய எந்த உயிரைப் பற்றியும் கவலையே கொள்ளாது.

தொடரும்.

Srimad Bhagavatam skanda 7 adhyaya 1 in tamil

Courtesy: Smt.Dr.Saroja Ramanujam

ஸ்ரீமத்பாகவதம் -ஸ்கந்தம் 7

அத்தியாயம் 1

ப்ரஹ்லாத சரித்ரம்

பரீக்ஷித் சுகரிடம் ஒரு முக்கியமான கேள்வி கேட்கிறார். (ten dollar quetion)

ஸம: ப்ரிய: ஸுஹ்ருத் ப்ரம்மன் பூதானாம் பகவான் ஸ்வயம்
இந்த்ரஸ்யார்த்தே கதம் தைத்யான் அவதீத் விஷமோ யதா( 7.1.1)

" பிரம்மஸ்வரூபியே பகவான் எல்லா உயிர்களுக்கும் உண்மையில் சமமானவரும் நண்பரும் ஆக அல்லவா இருக்கிறார். அப்படி இருக்க அவர் எவ்விதம் இந்திரனுக்காக அஸுர்களைக் கொன்றார்? "

மேலும் பரீக்ஷித், "முற்றும் ஆனந்த வடிவினராகிய இவருக்கு . தேவர்களால் ஆகவேண்டியது ஒன்றும் இல்லை. முக்குணங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட இவருக்கு அசுரர்களிடம் பகையோ கோபமோ இருக்க இடமில்லையே "என்றார்.

ஒரு குருவானவர் முக்கியமான விஷயத்தை விளக்கும் வகையில் தன் சீடரிடம் இருந்து வரும் கேள்வியைப் பாராட்டுவது போல சுகர் பின் வருமாறு கூறினார்.

" அரசே எங்கு பாகவத மஹாத்மியமும் பகவத் பக்தியின் பெருக்கும் விளங்குமோ அந்த அற்புதமான ஹரி லீலையைப் பற்றி நீர் வினவியது நன்று."

பரீட்சித்தின் சந்தேகத்தின் மூலம் புண்ணியமான ப்ரஹ்லாத சரித்திரம் வாயிலாக நரசிம்ஹாவதாரத்தைக் கூற ஆவலுற்றார்.

ராஜசூய யாகத்தில் சிசுபாலன் கிருஷ்ணனோடு கலந்ததைக் கண்ட யுதிஷ்டிரர் வியப்படைந்து தேவரிஷியான நாரதரிடம், சிசுபாலனுக்கு சாயுஜ்யம் கிடைத்தது. ஆனால் அதேபோல பகவனை நிந்தித்த வேனன் நரகத்தில் வீழ்த்தப்பட்டது ஏன் என்று கேட்டார்.

நாரதர் பின்வருமாறு கூறினார்.

யார் பகவானை விரோதபாவத்திலாவது அனவரதமும் நினைக்கிறார்களோ அவர்கள் முக்தி அடைகிறார்கள். கம்சனுக்கும் சிசுபாலனுக்கும் முறையே பயம், பொறாமை இவை காரணமாக எப்போதும் கிருஷ்ணனின் நினைவு அவர்கள் மனத்தில் இருந்துகொண்டே இருந்தது.

நாரதர் மேலும் கூறினார். 
" காமத்தால் கோபியரும், பயத்தால் கம்சனும் , த்வேஷத்தால் சிசுபாலனும், உறவால் வ்ருஷ்நிகுலத்தாரும், நட்பால் நீங்களும் பக்தியால் என்னைப்போன்றோரும் பகவானை அடைந்துள்ளோம். வேனன் இந்த ஐந்து வகையில் எதிலும் சேர்ந்தவனல்லன் ஆதலால் நரகம் வாய்த்தது.

சிசுபாலனும் தந்தவக்ரனும் விஷ்ணுவின் பாரிஷதர்களாக இருந்து சனகாதியரின் சாபத்தால் அந்தப் பதவியிலிருந்து நழுவியவர்கள் ஆனார்கள். அவர்கள் ப்ரார்த்தனைப்படி பகவானிடம் விரோதம் பாராட்டி மூன்று ஜன்மங்களில் தன்னிலை எய்தினர். 
" 
அடுத்து ஹிரண்யகசிபுவிற்கு தன் மகனிடம் எப்படி பகை உண்டாயிற்று என்றும் ப்ரஹ்லாதனுக்கு எவ்விதம் விஷ்ணுபக்தி ஏற்பட்டது என்றும் யுதிஷ்டிரர் வினவ நாரதர் ப்ரஹ்லாத சரித்திரத்தைக் கூற ஆரம்பிக்கிறார். 

Narada bhakti sutra 55 in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

நாரத பக்தி சூத்திரம்

சூத்திரம் 55
.தத் ப்ராப்ய ததேவ அவலோகயதி ததேவ ச்ருணோதி ததேவ பாஷயதி ததேவ சிந்தயதி

பராபக்தியை அடைந்தவர் பகவானையே காண்கிறார், அவரைப்பற்றியே கேட்கிறார் , அவரைப்பற்றியே பேசுகிறார், அவரையே எப்போதும் நினைக்கிறார் .

இதையே கிருஷ்ணன் கீதையில், 
மச்சித்தா மத்கதப்ராணா: போதயந்த: பரஸ்பரம்
கதயந்தஸ்ச மாம்நித்யம் துஷ்யந்தி ச ரமந்தி ச .(ப.கீ.1௦.9)
என்று அனன்ய பக்தியின் லக்ஷணத்தைக் கூறுகிறார்.

இதன் பொருள், என்னிடமே லயித்த மனம் உடையவர்கள், எப்போதும் ஒருவருக்கொருவர் என்னைப் பற்றியே அறிந்தும் பேசியும் மகிழ்ச்சி அடைந்து இன்புறுகிறார்கள்.

இதற்கு சரியான உதாரணம் கோபியர் கண்ணனிடம் கொண்ட பக்தியே ஆகும். அவர்கள் எப்போதும் அவனிடம் லயித்த மனதினராய் இருந்ததால் அவர்கள் பேசுவது அவனைப்பற்றியும் அவன் லீலைகளைப் பற்றியும்தான். பாடுவது ஆடுவது எல்லாம் அவன் நினைவாகவே. சுருக்கமாகக் கூறினால் அவர்கள் வாழ்வதே அவனுக்காக என்று இருந்தது. ,

. கிருஷ்ணா கர்ணாம்ருதத்தில் இதை விளக்கும் ஒரு அழகான ஸ்லோகம் காணப்படுகிறது.

விக்ரேதுகாமா கில கோபகன்யா 
முராரி பாதார்ப்பித சித்தவ்ருத்தி 
தத்யாதிகம் மோஹவசாத் அவோசத் 
கோவிந்த தாமோதர மாதவேதி

ஒரு கோபி தயிர் வெண்ணை இவை விற்கக் கிளம்பியவள் எப்போதும் மனம் கண்ணனிடமே லயித்த படியால் தயிர் , வெண்ணை என்று கூவுவதற்கு பதில், கோவிந்தா தாமோதரா மாதவா என்றாளாம்.

ஆழ்வார்களும் மற்ற பக்தர்களும் இதற்கு சான்றாகத் திகழ்ந்தனர். நம்மாழ்வார் கூறியபடி 'உண்ணும் சோறு பருகும் நீர் தின்னும் வெற்றிலை எல்லாம் கண்ணன்,' என்று இருந்தவர்கள்.

Today tomorrow and yesterday -simple sentences in Sanskrit

ओ३म् 

अद्य शैत्यम् अस्ति ।

= आज ठण्ड है। 

ह्यः शैत्यम् आसीत्। 

= कल ठंड थी। 

श्वः शैत्यं भविष्यति। 

= कल ठण्ड होगी। 

अद्य शैत्यं नास्ति ।

= आज ठण्ड नहीं है। 

ह्यः शैत्यम् न आसीत्। 

= कल ठंड नहीं  थी। 

श्वः शैत्यं न भविष्यति। 

= कल ठण्ड नहीं  होगी। 

अद्य मम मित्रस्य गृहे वेदकथा अस्ति।

= आज मेरे मित्र के घर वेदकथा है। 

ह्यः मम मित्रस्य गृहे वेदकथा आसीत्। 

= कल मेरे मित्र के घर वेदकथा थी। 

श्वः मम मित्रस्य गृहे वेदकथा भविष्यति। 

= कल मेरे मित्र के घर वेदकथा होगी। 

अद्य मम मित्रस्य गृहे रामकथा नास्ति।

= आज मेरे मित्र के घर रामकथा नहीं है। 

ह्यः मम मित्रस्य गृहे रामकथा न आसीत्। 

= कल मेरे मित्र के घर रामकथा नहीं थी। 

श्वः मम मित्रस्य गृहे रामकथा न भविष्यति। 

= कल मेरे मित्र के घर रामकथा नहीं होगी। 

*अस्ति , आसीत्, भविष्यति* 

*नास्ति , न आसीत् , न भविष्यति* 

*भवन्तः/भवत्यः अपि लिखन्तु*

 *अखिलेश आचार्य*

Chitra vichitra -Sanskrit subhashitam

|| *ॐ* ||

    " *सुभाषितरसास्वादः* " 

------------------------------------------------------------------------------------

    " *चित्र--विचित्र* " ( २९६ ) 

----------------------------------------------------------------------------------

   *श्लोक*----

   " अत्तुं  वाञ्चति वाहनं  गणपतेराखुं   क्षुधार्तः  फणी

      तं  च  क्रौञ्चपतेः  शिखी ; स  गिरिजासिंहोऽपि  नागाननम् ।

      गौरी  जह्नुसुतामसूयति  कलानाथं  कपालनलो  

      निर्विण्णः  स  पपौ  कुटुम्बकलहादीशोऽपि  हलाहलम् " ।।

--------------------------------------------------------------------------------------

*अर्थ*----

   (  घर  घर  की  कहानी )  आपके  और  हमारे  संसार  में  तो  गृहकलह  है  ही ।  बिलकुल  वैसा  ही  महादेव  या  महाईश  जो  परम ईश्वर  ऐसे जिसके  नाम  है  उस शंकर  के  भी  घर  में  है ।  

शंकर  के  गले  में  जो  सर्प  है  वह  गणेशजी  का  जो  वाहन  चुहा है  उसे  खाने  को  दौडता  है ।  और  उल्टा  उस  सर्प  को  कार्तिकेय  का   वाहन  मयूर  खाने  को  देखता  है ।  और  इधर  पार्वती  का  वाहन  सिंह  गणेशजी  को  हाथी  समझकर  खाने  की  इच्छा  करता  है ।  पार्वती  गङ्गा  का  मत्सर  करती  है ।  और कपाल  पर  जो  अग्नी  है  वह  मस्तक  पर  जो  चन्द्र  विराजमान  है  उसका  मत्सर  करता  है ।  

  इस  सब  गृहकलह से  उद्विग्न  होकर  ही  शंकर  ने  हलाहल  प्राशन  किया !  फिर  सामान्य  जनों  की  क्या  कथा ?

-------------------------------------------------------------------------------------

*गूढ़ार्थ*----

गृहकलह  तो  हर  घर  में  होता  ही  है  लेकीन  परमेश्वर  के  घर  मे  भी  वह  नही  चुकता  यही  सुभाषितकार  ने  बडे मजेदार  ढंगसे  हमे  बताया  है ।  पर  सही  में  परमेश्वर  के  घर  में  भी  सभी  के  वाहन  एक  दूसरें  के  विरूद्ध  ही  है ।  इससे   उद्विग्न  होकर  तो  शंकर  ने  हलाहल  प्राशन  नही  किया ?

---------------------------------------------------------------------------------------

*卐卐ॐॐ卐卐*

---------------------------

डाॅ. वर्षा  प्रकाश  टोणगांवकर 

पुणे  / नागपुर  महाराष्ट्र 

---------------------------------

♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️♣️

Sanskrit joke

विनोदपद्ये 

पति: स्वभार्यां प्रति-

स्वजनै: लुण्ठित एव 

सामर्थ्यं न परै: जनै: ।

नौका यत्र निमग्ना मे 

तत्र एव जलं क्वचिद् ।।

पत्नी उत्तरयति-

भवान् तु गर्दभ एव 

सामर्थ्यं क्व त्वयि स्थितः ।

कथं नीता त्वया नौका 

जलं यत्र क्वचिद् स्थितम् ।।

 - हिरन: जोशी

Seshadri Swamigal

ஒரு அற்புத ஞானி J.K. SIVAN 
சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள்

ஸ்வாமியின் அனுக்கிரஹம்

சிரபுஞ்சி என்ற இடத்திலும் கர்நாடகாவில் சிருங்கேரி அருகிலும் மழை கொட்டி தீர்க்கும். சில இடங்கள் வறட்சியானவை. மழையை அதிகம் பார்க்காத மானம்பார்த்த சீமைகள். திருவண்ணாமலை அக்னி க்ஷேத்ரம். பெயருக்கேற்றாற்போல் அங்கே மழை அதிகம் கிடையாது. கோடையில் குளம் குட்டை எல்லாம் வறண்டுபோய் இருக்கும். காற்றில் வெப்பம். வியர்க்கும். குடி நீருக்கு தட்டுப்பாடு. கோடையில் கேட்கவே வேண்டாம்.

''சுவாமி பொறுக்கவே முடியல்லியே. வெக்கை தாங்க முடியவில்லையே . கொஞ்சமாவது மழை வந்தால் தான் இங்கே பூமியிலே காலை வைக்க முடியும் போல இருக்கே'' என்று சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகளிடம் இந்த மாதிரி கோடையில் ஒரு சிலர் கேட்டார்கள். ஸ்வாமிகள் திண்ணையில் காலாட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தார்.

''ஓ நீ அப்படி சொல்றியா?'' என்று தாடையைச் சொறிந்து கொண்டே வானத்தைப் பார்த்தார். கண் கூசும் வானம். மேகத்துக்கு எங்கே போவது? ஆகாயம் துடைத்து விட்டால் போல் இருந்தது. மழை என்ற நினைப்புக்கே இடமில்லை.

''அதோ பார் மழை வருதே '' என்கிறார் சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள்..

ஐந்து நிமிஷம் கூட ஆகவில்லை. தடதடவென்று வானம் பொத்துக் கொண்டது போல் ஜோ என்று மழை. எங்கிருந்து வந்தது இவ்வளவு கருமேகங்கள், மழை.

இப்படித்தான் ஒரு சமயம் ஐயன் குளத் தெருவில் இருந்த ஆர்.வி. அர்த்தநாரி ஐயர் ஸ்வாமிகளிடம் மழை வேண்டினார்.

மேலே பார்த்துக் கொண்டே ஸ்வாமிகள் கொளுத்தும் வெய்யில். ''உடம்பெல்லாம் நனைஞ்சு போச்சே. துணியை எங்கே காய வைக்கிறது?'' என்கிறார் சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள். கேட்பவர்களுக்கு வெறும் பேத்தலாக தோன்றும்.

பத்து நிமிஷம் கூட ஆகவில்லை. அர்த்தநாரி வீட்டுக்குப் போய் சேருவதற்குள் தொப்பலாக நனைந்து விட்டார். மத்தியானம் உச்சி வேளை 12 மணிக்கு பிடிச்ச மழை மூணு மணி நேரம் விடாது பெய்தது. எங்கும் இடுப்பளவு ஜலம் .
இப்படிப்பட்ட அதீத சக்தி ஸ்வாமிகளிடம் இருந்ததை பலர் அறிவார்கள்.

காய வியூகம் என்பது ஒரு சித்தி. ஒருவரே ஒரே சமயத்தில் பலராக மாறுவது. கிருஷ்ணன் ராஸக்ரீடையின் போது இப்படித்தானே எல்லா கோபியருடனும் கலந்து ஆடினார்.

ஸ்வாமிகளுக்கு இது சாத்தியமாக இருந்தது. ஒரே சமயத்தில் நாலு ஐந்து இடங்களில் பலர் அவரைப் பார்த்து இருக்கிறார்கள்.

இதை டி .கே. சுந்தரேச அய்யர், ராமராவ், வெங்கடராம ஐயர் ஆகியோர் கண்ணால் கண்டு சொல்லி இருக்கிறார்கள்.

குழுமணி நாராயண சாஸ்திரி 1921ல் திருச்சியிலிருந்து புறப்பட்டு ஸ்வாமிகளை தரிசிக்க திருவண்ணாமலை வந்தார். அவர் கையிலிருந்த பாகவத புத்தகத்தை வாங்கி ஏதோ ஒரு பக்கம் புரட்டி ''இந்த வரியை வாசி'' என்று சுவாமி சொன்னதால் அந்த வரியை பார்த்தார், படித்தார். -- ''நந்தஸ் த்வாத்மஜ உத்பன்னே'' -- 10 ஸ்கந்தம் 5 அத். 1வது ஸ்லோகம்..--- அதன் சாராம்சம்:
''உலகில் பெரியோர்கள் சம்பிரதாயமாக உபதேசிக்கும் வாசகம் ஸ்லோகமாக அமைந்தது. இது ஸ்வாமிகளின் உபதேசமாக தோன்றியது. படித்து முடித்தஉடன் ஸ்வாமிகள் எழுந்து விடுவிடுவென்று அவர் இருந்த அன்ன சத்திரத்திற்குள் சென்று எங்கிருந்தோ ஒரு தேங்காயை கொண்டு வந்தார். அதை ரெண்டு மூன்று முறை தனது மார்பிலும் தலையிலும் வைத்து விட்டு சாஸ்திரிகளின் கையைப் பிடித்து கொடுத்தார்.

ஏழெட்டு நாள் ஸ்வாமிகளோடு இருந்து விட்டு சாஸ்திரிகள் ஊருக்கு ரயிலில் புறப்பட்டார். அப்போதெல்லாம் நிறைய பேர் டிக்கேட் வாங்க மாட்டார்கள். வெள்ளைக்கார அதிகாரி அப்பப்போது வண்டிக்குள் ஏறி டிக்கெட் இல்லாதவர்களை அடுத்த ரயில் நிலையத்தில் இறக்கி விட்டுவிடுவான். சாஸ்திரிகளிடம் பணம் இல்லை. ஸ்வாமிகள் கொடுத்த தேங்காயை ஒரு வஸ்திரத்தில் மூட்டை கட்டி மேலே பலகையில் வைத்து விட்டு அமர்ந்தார். ''ரயிலைப் பார்த்ததும் டிக்கெட் கூட வாங்காமல் கையிலும் காசில்லாமல் வண்டிக்குள் ஏறிவிட்டேனே. என்ன ஆகுமோ பகவானே நீங்களே கதி'' என்று சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகளை நினைத்துக் கொண்டார் குழுமணி நாராயண சாஸ்திரிகள்.

அடுத்த ரயில் நிலையம் வந்து வண்டி நின்றது. அடுத்த கணமே சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகளின் இன்னொரு பக்தர், அனந்தபுரம் ஸ்ரோத்ரியம் கே. ராஜமய்யர் வண்டிக்குள் ஏறினவர். தான் 13 அணா கொடுத்து வாங்கிய ஒரு டிக்கெட்டை சாஸ்திரிகளிடம் கொடுத்தார். விழுப்புரம் வண்டி நின்றபோது கொஞ்சம் இட்டலி வடை காப்பி வாங்கி கொடுத்தார். அவர் இறங்கிக்கொண்டார். சாஸ்திரி பயணம் தொடர்ந்தது. திருப்பாதிரிப்புலியூர் வண்டி வந்தபோது சாஸ்திரி தூங்கியதால், மேலே மூட்டை கட்டி வைத்திருந்த வேஷ்டி, பாகவத புத்தகம், சுவாமி கொடுத்த தேங்காயை எல்லாம் எவனோ எடுத்துக் கொண்டு போய்விட்டான்.

சிதம்பரத்துக்கு ரெண்டு ஸ்டேஷன் முன்னால் தான் தனது மூட்டை காணாமல் போனதை தெரிந்து சாஸ்திரிகள் திடுக்கிட்டார். என்ன அபசகுனம். வேஷ்டி போனால் போகிறது. பாகவத புஸ்தகம், ஸ்வாமிகள் கொடுத்த பிரசாதம் போய்விட்டதே'' கடலூரில் வண்டி நின்றது ஒரு தாடிக்கார விபூதி ருத்ராக்ஷ காவி வஸ்திரதாரி அங்கே வண்டிக்குள் ஏறினார். வண்டி காலி. இருந்தபோதும் சாஸ்திரி அருகே வந்து உட்கார்ந்தார்.

''ஏன் வருத்தமா இருக்கே?'' தாடிக்காரர் சாஸ்திரியை கேட்கிறார்.

சாஸ்திரி விஷயம் சொன்னதும் முதுகில் தட்டி கொடுத்தார். ''கவலை விடு. சிதம்பரத்தில் நடராஜாவைப் போய் பார். தரிசனம் பண்ணு. துக்கம் எல்லாம் போயிடும்'' சாமியார் சொன்ன தோரணை சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள் வந்து நேரில் சொன்னதைப் போல் பட்டது சாஸ்திரிக்கு.

''பைத்தியமே, தேங்காய்க்குள்ளேயா அனுக்கிரஹம் இருக்கு?. புஸ்தகத்திலேயா குரு அனுக்கிரஹம் இருக்கு ? அது கண்ணுக்கு தெரியாதது. உனக்கு ஒரு தடவை கிடைச்சால் கிடைத்தது தான். எங்கும் போகாது. உனக்கு டிக்கெட் கொடுத்து சிதம்பரம் வரைக்கும் அனுப்பியது யார் ?? அதற்குள் அடுத்த ஸ்டேஷன் வந்தது. சாமியார் இறங்கினார். அது சேஷாத்திரி ஸ்வாமிகள் தான் என்று சாஸ்திரிக்கு புரிந்தது. சிதம்பரம் வந்தது நடராஜனை தரிசிக்க ஓடினார்.
''ஒரு அற்புத ஞானி '' புத்தகம் வேண்டுபவர்கள் தொடர்புள்ள கொள்ள: ஜே.கே. சிவன் 9840279080

  

Uddava gita - Siddhis in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

உத்தவகீதை-சித்திகள்

இந்திரியங்களை ஜெயித்தவனும் சுவாசத்தை ஜெயித்தவனும் என்னிடம் மனதை தாரணை செய்தவனும் ஆன யோகிக்கு பலவகை சித்திகள் உண்டாகின்றன.

யோகத்தில் கரை கண்டவர்கள் சித்திகள் மொத்தம் பதினெட்டு என்று கூறுகின்றனர். அதில் எட்டு என்னை முக்கியமாகக் கொண்டவை.

அணிமா- உடல் சிறுத்தல் , மஹிமா, பெருத்தல் ( இவை இரண்டும் ஹனுமானால் செய்யப்பட்டதை சுந்தரகாண்டத்தில் காண்கிறோம்.)லகிமா- கனம் குறைதல். ப்ராப்தி: இந்த்ரியை: எல்லாப்ராணிகளின் இந்திரியங்களுடன் சேர்ந்து நிற்றல்.ப்ராகாம்யம்- மறைந்துள்ள விஷயங்களை அறியும் சக்தி, ஈசிதா- வசியப்படுத்தும் சக்தி, வசித்துவம்- விஷயங்களில் பற்றற்று இருப்பது, காமாவசாயிதா- வேண்டுபவைகளை அடையும் சக்தி.

குணங்களைக் காரணமாகக் கொண்ட பத்து சித்திகள்.
1.பசிதாகம் இல்லாமல் இருப்பது, 2.தூரத்தில் நிகழ்வதைப் பார்ப்பது, 3.கேட்பது, 4..மனோவேகத்தில் செல்லுதல். 5.விரும்பிய வடிவத்தை எடுத்துக் கொள்ளுதல் 6.பிறர் தேகத்தில் புகுதல், 7. விரும்பியபோது மரணம் அடைதல், 8.தேவர்கள் கூடி விளையாடுதலை உடனிருந்து பார்த்தல் 9.எண்ணியதை எண்ணியவாறு எய்துதல் 10.தடைப்படாத கட்டளை.

மற்றும் யோக தாரணையால் ஏற்படும் சித்திகள், மூன்று காலங்களையும் அறியும் திறமை, குளிர் வெப்பம் முதலிய இரட்டைகளின் ஜெயம், பிறர் மனம் அறிதல், அக்னி, சூரியன், ஜலம், விஷம் இவைகளைக் கட்டுப்படுத்துதல், பிறரால் ஜெயிக்கப்படாமை முதலியவை.

இவை அனைத்தும் என்னை த்யாநிப்பதால் அடையப்படுகிறது. ஆனாலும் என்னை அடைய விரும்பி உத்தம யோகத்தைக் கைக்கொண்டவனுக்கு இவை அனைத்தும் இடையூறாகவே கருதப்படுகின்றன.ஏனென்றால் இவை வீண் காலதாமததிற்குக் காரணமாகின்றன.

பிறப்பாலும் மூலிகைகளாலும் தவத்தாலும் மந்திரத்தாலும் ஏற்படும் சித்திகள் எவையோ அவை அனைத்தையும் ஒருவன் என்னிடம் யோகத்தால் அடைவான். ஆகையால் மற்ற யோக மார்க்கங்களை என் பக்தன் கைவிடவேண்டும்.

சித்திகளுக்கும், வேத வாதிகளுடைய தர்மத்திற்கும்,சாங்கியத்திற்கும் யோகத்திற்கும் காரணமாயிருப்பவனும் ஆள்பவனும், அளிப்பவனும் நானே.

இவ்வாறு கூறிய கண்ணனை பார்த்து உத்தவர் பகவானுடைய பெருமைகளாகக் கருதப்படுபவை எவையோவர்ரை எல்லாம் கூற வேண்டும் என்று கேட்கிறார். அதாவது கீதையில் சொல்லப்பட்ட விபூதியோகமே அது. அதை அடுத்துப் பார்க்கலாம்.

Oru Neram Thozhuthu Mandangumbol Thonnum - Song on Lord Guruvayurappa

Namaskaram

Am glad to share a song on Lord Guruvayurappa. The lyrics are so simple yet it carries a profound impact on you.

The lyrics are in Malayalam composed by Sri Chowalloor Krishnankutty. Hope you remember we have shared his song earlier Oru Neram Engilum some time back.

Thanks to Sri V.S. Krishnan for translating the song enabling us to enjoy the song, its lyrical beauty and remember the Lord of Guruvayur.

Have a divine Sunday and wish you all a very Happy and Prosperous Pongal.

Pranams

Anand Vasudevan
13th Jan 2019
Dharumamigu Chennai
--------------------------

Oru Nearm Thozhuthu Madangumbol Thonnum
Composer - Sri Chowalloor Krishnankutty

Translation courtesy - Sri V.S. Krishnan

Oruvattam Koodi Thozhenamennu
Oruvattam koodi thozhumbozhum thonnum
Ithuvare Thozhuthathu Porennu
Akathaaril Nirayumee Anupama Nirvruthi 
Guruvaayoor Ambalathinkal Maathram

When I come back, after worshiping, I feel I should make one more round and when I make one more round, I feel the worship is not enough. This state of bliss and fulfillment is experienced only at Guruvayur.

Nirmaalyam Darshichu Nilkkum Neram Thonnum
Anivaaka Charthum Thozhenamennu 
Anivaakachaarthil Nee Mathimarakke Thonnum
Alankaara Poja Thozhenamennu
Akathaaril Perukunnoree Vichaaram Innum
Guruvaayoor Ambalathinkal Maathram

When I stand before Him and watch the Nirmalya Darshanam, I would yearn for watching the Ani Vaka Charthu too. When I am immersed and forget myself while marveling the beauty of Ani Vaka Charthu, I feel I should watch the Puja offered to the decorated Lord.

Sandhyakku Thozhuthu Nilkkumbol Thonnum
Enthoru Bhangi En Kannanennu 
Aa Bhangi Nukarumbol Aarkum Thonnum 
Kannan Maadi Vilikkukayaano Ennu
Akathaaril Eeyoru Madhu Nirayunnathu
Guruvaayoor Ambalathinkal Maathram

When I stand worshipping in the evening before the God I keep wondering how beautiful my Krishna is!
As that beauty is enjoyed, everyone would feel Krishna is beckoning him. This experience of imbibing the nectar of grace is derived only at Guruvayur.

Krishan Krishna Hare Krishan Krishna Hare Krishan Krishna Hare Govindha
Krishan Krishna Hare Krishan Krishna Hare Krishan Krishna Hare Govindha

Translation by Sri V.S. Krishnan

Sri Unni Menon


Short clip on Sri Chowaloor Krishnankutty the composer of this song
www.mathrubhumi.com/tv/Programs/Episode/28349/life-and-times-of-chowalloor-krishnankutty-ee-vazhitharayil-episode-159/E

Read more: http://amrithavarshini.proboards.com/thread/1338/oru-nearm-thozhuthu-madangumbol-thonnum#ixzz5cqjePEXu  

Freebies - positive story

ஒரு திருமண வரவேற்பில் மணமக்களுக்கு அன்பளிப்பும், அதனுடன் இணைந்த ஒரு கடிதம் வந்தது..!!

அதில் ஊரின் சிறந்த திரை அரங்கில், புதிய படத்துக்கான இரண்டு டிக்கெட்டுகள் இணைக்கப்பட்டிருந்தன..!!

மேலும், ''இதை அனுப்பியவர் யார் என்று கண்டு பிடியுங்கள் பார்க்கலாம்'' என்றொரு குறிப்பும் இருந்தது..!!

தம்பதிகள்இருவரும் எவ்வளவோ சிந்தித்துப் பார்த்தும் அவர்களால்

யார்..?? என்று கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை..!!

இருந்தாலும் இலவசமாக வந்த டிக்கெட்டை எடுத்துக்கொண்டு இருவரும் அந்த திரைப்படத்தை குறிப்பிட்ட நாளில் பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்குத் திரும்பினர்..!!

வீட்டை திறந்தவர்களுக்கு

ஒரே அதிர்ச்சி..!! 

வீட்டிலிருந்த விலை உயர்ந்த பொருட்கள் எல்லாம் கொள்ளையடிக்கப் பட்டிருந்தன..!!

வீட்டில் ஒரு கடிதமும் இருந்தது அதில், "என்னா..?? படம் சூப்பரா..??" என்று எழுதியிருந்தது..!!

அவர்களது தேடலுக்கு பதில் கிடைத்தது..!!

"ஐயோ..!! களவாணிப்பயலா அவன்..??" என்று..!!

நீதி: ''இலவசம்'' யார் கொடுத்தாலும் அது கொள்ளை அடிப்பதற்கே..!!

உலகில் இலவசம் என்று எதுவும் இல்லை..!! 

🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂

Guru is needed-positive story

*Why do we need a Master?*

Once upon a time, a cow went out to graze in the jungle. Suddenly, she noticed a tiger racing towards her. She turned and fled, fearing that at any moment the tiger would sink his claws into her. The cow desperately looked for someplace to escape and at last, saw a shallow pond. Barely evading the tiger's reach, she jumped into the pond, and in the heat of the chase, the tiger blindly leaped after her.

To the surprise of them both, the pond was extremely shallow yet filled with deep recesses of mud. After toppling over each other, the cow and the tiger found themselves a short distance apart, stuck in the mud up to their necks. Both had their heads above water but were unable to free themselves no matter how much they writhed.

The tiger repeatedly snarled at the cow and roared, "I am going to enjoy the sound of crunching your bones between my teeth!"

He thrashed about in fury but soon became fretful as he found no prospect of escape.

The cow thoughtfully laughed as the tiger struggled to free himself and asked him, "Do you have a master?"

The tiger disdainfully replied, "I am the king of the jungle. Why do you ask me if I have a master? I myself am the master!"

The cow said, "You may be the king of the jungle, but here all your power has failed to save your life."

"And what about you?" Retorted the tiger. "You are going to die here in this mud too!"'

The cow smiled mildly and said, "No, I am not."

"If even I, the king of the jungle cannot free myself from this mud", snapped the tiger, "Then how can you, an ordinary cow?"

The cow gently replied, "I cannot free myself from this mud, but my master can. When the sun sets and he finds me absent at home, he will come looking for me. Once he finds me, he will raise me up and escort me home sweet home."

The tiger fell silent and coldly glared at the cow.

Soon enough, the sunset and the cow's master arrived. He immediately recognized the plight she was in and lifted her to safety. As they walked home, the cow and the master both felt renewed gratitude for one another and pitied the tiger they both would have been happy to save if only the tiger had allowed them.

The cow represents a surrendered heart, the tiger represents an egoistic mind, and the master represents the Guru.  The mud represents the world, and the chase represents the struggle for existence therein. 

*Debrief*

*Its good to be independent and not rely on anyone. But don't take it to an extreme, you always need a partner/coach/mentor who will be always on the lookout for you.* 

*Having them does not mean you are weak, it's just that you can be stronger with their help.* 

_Make sure to share this story with your partner/coach/mentor and express your gratitude_.

Forgiving is the greatest strength

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*हिंसाबबलमसाधूनां राज्ञा दण्डविधिर्बलम्।*

*शुश्रुषा तु बलं स्त्रीणां क्षमा गुणवतां बलम्॥*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

 भावार्थ : *हिंसा दुष्ट लोगों का बल है ,दंडित करना राजा का बल है ,सेवा करना स्त्रियों का बल है और क्षमाशीलता गुणवानों का बल है।*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*Violence is the force of wicked people, Penalize is the power of the king, serving is the strength of women and forgiveness is the force of virtues.*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩

*आपका आज का दिन मंगलमय रहे।*

*🙏🌹🚩सुप्रभातम् 🚩🌹🙏*

Sanskrit subhashitam

💐🌷🌸🌺💐🌷🌺🌸

  *चित्तमंतर्गतं   दुष्टं तीर्थस्नानान्न शुद्ध्यति ।।*

  *शतशोथ    जलैर्धौतं सुराभांडमिवाशुचि ।।*

  *दानमिज्यातपःशौचं तीर्थसेवा श्रुतं तथा ।*

  *सर्वाण्येतान्यतीर्थानि यदि भावो न निर्मलः ।।*           

"चित्त के दूषित रहने पर केवल तीर्थ स्नान से सिद्धि नहीं होती जैसे  मदिरा के पात्र को चाहे सौ बार जल से धोया जाए, वह अपवित्र ही है, वैसे ही जब तक मन का भाव शुद्ध नहीं है तब तक उसके लिए दान, यज्ञ, तप, शौच, तीर्थ सेवन और स्वाध्याय- सभी व्यर्थ है ।"

🙏🏻💐🙏🏻 *आपका आज का दिन परम् प्रसन्नता से परिपूर्ण रहे, ऐसी शुभकामना *🙏🏻💐🌺🌸🌷💐🌺🌸🌷💐🌺🌸

Guru & sishya - Vivekananda

குரு சிஷ்ய விவகாரம் - J.K. SIVAN

எல்லோருக்கும் தெரிந்ததையே சொல்வத
னால் ஒரு வசதி என்னவென்றால். படிக்க யாரும் கஷ்டப்படவேண்டாம். எழுதும் எனக்கும் ஏதோ தெரியாததை எழுதி விட்டோமோ என்ற கவலையோ, பயமோ, துளியும் இருக்காது.

அப்படி எதைப்பற்றி இன்று எழுதலாம் என்று யோசிக்கும்போது தான் ' குரு -சிஷ்யன்' விவகாரம் மனதில் பட்டது. தற்போது எல்லோரும் அறிந்த விவரம் தான் இது. உபதேசங்கள், அறிவுரைகள், நல்வழிப்படுத்தல், ஆகியவை எந்தப்பக்கம் திரும்பினாலும் நம்மை வந்து அடைகிறதே என்று ஆச்சர்யப்படாமல் இருக்க முடியாது. எங்கெங்கோ இருந்தெல்லாம் உபதேசங்கள், இதை செய், இதை செய்யாதே, அவர்கள் எதை செய்யாதே என்கிறார்களா அதை நன்றாக செய் என்று இன்னொரு பக்கமிருந்து அட்வைஸ் (advice ). தெரியாதது எதை சொல்லிக்கொடுத்தாலும் அவர் குரு தானே.

யார் குருவாக இருக்க வேண்டும் என்றால் நாம் தேடி அலைந்து கண்டுபிடித்தவராக இருக்கவேண்டும் என்பது பண்டைய முறை. அதிலும் எப்படி ஒரு காய் கனிந்து பழமாகும்போது அதை பறவைகள் நாடுமோ அது போல் பக்குவப்பட்ட மனத்தை உடைய சீடனை குரு என்பவர் தானாகவே காத்திருந்து அவனை அழைத்தோ நேரில் வந்தோ, ஏற்றுக்கொள்வார். இது விவேகானந்தர் பரமஹம்சர் விஷயத்தில் சாலப் பொருந்தும்.

இப்போது சில குருமார்களை பார்க்கும்போது அவர்களைப் பற்றி நமக்குள் சில அபிப்ராயங்கள் ஏற்படுகிறதல்லவா? விவேகானந்தருக்கும் முதல் முதலில் பரம ஹம்சரைப் பார்க்கும்போது என்ன தோன்றியது தெரியுமா?

''இந்த ஆள் ஏதோ சாதாரணமாகத்தானே இருக்கிறார். ஒன்றும் விசேஷமாக தென்படவில்லையே. பேசுவது கூட ரொம்ப சாதாரணமாகவே இருக்கிறது. இவரைப்பற்றி உயர்வாக ஒன்றும் தோன்றவே இல்லையே. இவர் ஒரு ஆசானாக இருக்க முடியுமா?'' அரை மனசோடு அவரை நெருங்கினேன், மனதில் பக்தியோ உயர்வாக அபிப்ராயம் எதுவும் இன்றி. நான் யாரையாவது குருவாக ஏற்குமுன் பலரை இதற்கு முன் கேட்கும் வழக்கமான கேள்வியைத் தயாராக வைத்திருந்தேன் . என் கேள்வியைக் கேட்டதும் அவர்கள் நெளிந்ததைக் கண்டிருக்கிறேன்.

''ஐயா. உங்களுக்கு கடவுள் மேல் நம்பிக்கை உண்டா? ''
''ஒ, தாரளமாக.''
''அப்படியென்றால் உங்களால் கடவுள் இருப்பதை நிரூபிக்க முடியுமா?''
''ஒ முடியுமே''
'' எப்படிச் சொல்கிறீர்கள்?''
''அதுவா, இதோ பார் இப்போ நான் உன்னை எப்படி பார்க்கிறேனோ அப்படி தான் கடவுளையும் பார்க்கலாம் . ஆனால் அதற்கு கொஞ்சம் பிரயாசை வேண்டும் ''
இந்த பதிலை நான் எதிர்பார்க்காததால், முதன் முறையாக, ''கடவுளைப் பார்த்தேன்'' என்று அழுத்தம் திருத்தமாக சொன்ன ஒருவரைக் கண்டு வியந்தேன். அவர் மேல் இனம் புரியாத மதிப்பு உடனே தோன்றியது. உலகை நாம் நோக்கும் விதத்திலிருந்து சற்று மாறுபட்டு, ஆழமாக உள் சென்று நோக்கினால் கடவுளைக் காணலாம் என்பது புரிந்தது. அடிக்கடி, முடிந்த போதெல்லாம் தினம் தினம், அவரைச் சந்திக்க மனதில் ஆர்வம் மிகுந்தது. அவரைத் தேட ஆரம்பித்தேன்.

ஒரு தொடுதல், ஒரு பார்வை, வாழ்க்கையையே புரட்டி விட முடியும் என்பது உணர்ந்தேன். அவர் என் குருவானார்.

இந்த உடலிலிருக்கும்போதே ஒருவன் பரிசுத்தனாக, பரிபூர்ண கடாக்ஷம் பெற முடியும் என்பது என் ஆசானைப் பார்க்கையில் எனக்கு தெளிவாகியது. அந்த உதடுகள் எவரையும் கடிந்ததில்லை. யாரைப்பற்றியும் குறை சொல்ல வில்லை. அந்த நிர்மலமான கண்களில் தீயவை தென்படவில்லை. அன்பு, ஆதரவு, பாசம் தான் பொங்கி வழிந்தது. அவருள் இருந்த மனம் தீயவை என்றால் என்ன என்றே அறியாதது. எதையுமே நல்லதாகவே கண்டது மட்டுமில்லை அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டது.

தெய்வீகம் என்றால் என்ன என்பதை அவரிடம் காணப்பட்ட எளிமை, பரிசுத்தம், தூய்மை, சர்வ சங்க பரித்யாக குணம் பறை சாற்றியது.

(விவேகானந்தர் ''என் குரு'' என்று ஒரு சிறந்த கட்டுரை எழுதியிருக்கிறார். அதை ஒரு நாள் சுருக்கமாக முக்யமான அமுத வாக்யங்களை மட்டும் எடுத்து எழுத எனக்குள் ஒரு ஆசை, உத்வேகம் இருக்கிறது. செய்கிறேன். )

இதிலிருந்து என்ன புரிகிறது. படிப்பு, பணம், படாடோபம், வயது, தாடி, காவி, இதெல்லாம் ஒருவரது ''உள் வளர்ச்சி''க்கு சம்பந்தமில்லாதது. எல்லையற்ற தூய சமநோக்கு, அன்பு, ஒவ்வொரு மனிதன் உள்ளேயும் ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறதே. அதை தூசி தட்டி மேலே கிளப்பவேண்டும். அப்போது தான் அவனது ஒவ்வொரு வார்த்தையிலும், செயலிலும், எண்ணத்திலும் நிரம்பி வெளிவரும். இது தான் உண்மையிலேயே ஞானம். இதை தானும் அனுபவித்து மற்றவனுக்கும் உதவுபவர் தான் குரு.

ஒருவன் தன்னை உயர்த்திக்கொள்ள, அறிந்துகொள்ள சத் சங்கம் அவசியம். மாணிக்க வாசகர் என்ன சொல்கிறார் தெரியுமா?

''இந்த மாயா உலகில் சிக்கி, நசுங்கி, உருண்டு உழலும் என்னை எப்படியாவது உன தடியார் கூட்டத்தில் கொண்டு சேர்த்துவிடு. இல்லாவிட்டால், ஒரு நாள் இறந்து போய்விடுவேன். என்ன மனிதன் இவன் என்று எல்லோரும் நான் வாழ்ந்த வாழ்க்கையைப்பற்றி கை கொட்டி சிரிக்கமாட்டார்களா? ப்ளீஸ் என்னை சத்சங்கத்தில் சேர்த்து விடுங்களேன்''

''மருளார் மனத்தோடு உனைப் பிரிந்து 
வருந்து வேனை வா வென்றுன் 
தெருளார் கூடம் காட்டாயேல் 
செத்தே போனால் சிரியாரோ?

மாணிக்க வாசகர் ஏக்கம் புரிகிறதல்லவா. ஞாயமானது தானே? இப்போது குரு எப்படிப்பட்டவராக நாம் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்று ஒருவர் மிக எளிய தமிழில் விளக்குகிறார். எல்லா சிஷ்யனும் விவேகா
னந் தராகவோ அவனுக்கு கிடைத்த குரு ராமகிருஷ்ண பரமஹம்ச ராகவோ இருக்க முடியாதே.

குருட்டினை நீக்கும் குருவினைக் கொள்ளார்
குருட்டினை நீக்கா குருவினைக் கொள்வர்,
குருடும் குருடும் குருட்டாட்டம் ஆடிக்
குருடும் குருடும் குழிவிழுமாறே

திருமூலர் எப்போதுமே பளிச்சென்று எதையும் சொல்பவர். அஞ்ஞானத்தில் தான் உழன்றுகொண்டு, அதுவே புரியாமல் அடுத்தவனுக்கு அஞ்ஞானத்தை போக்க முயலும் ஒருவன் குருவா? இப்படிப்பட்ட குருவை ஒருவன் அடைவது எதுபோலவாம்?

ஒரு குருடன் மற்றொரு குருடனுக்கு வழிகாட்டிக் கொண்டு போய் ரெண்டு குருடும் சேர்ந்து வழியில், ஒரு குழியில் விழுந்தது மாதிரி.

  

28th paasuram karavaigal pin thruppavai in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

திருப்பாவை- கறவைகள் பின் சென்று

28. கறவைகள் பின்சென்று கானம் சேர்ந்துண்போம்
அறிவொன்று மில்லாத ஆய்குலத்து உன்தன்னை
பிறவிப் பெருந்துணை புண்ணியம் யாமுடையோம்;
குறைவொன்று மில்லாத கோவிந்தா! உன்தன்னோடு
உறவேல் நமக்கு இங்கு ஒழிக்க ஒழியாது
அறியாத பிள்ளைகளோம் அன்பினால் உன்தன்னைச்
சிறுபே ரழைத்தனவும் சீறியருளாதே;
இறைவா! நீ தாராய் பறையேலோ ரெம்பாவாய்.

இந்தப் பாசுரம் அர்ஜுனன் கீதையில் " உன் மகிமை அறியாமல் உன்னை என் தோழன் என நினைத்து கிருஷ்ணா, யாதவா, நண்பனே , என்றெல்லாம் அழைத்தேனே. என்னை மன்னித்துவிடு" என்றதை ஒத்திருக்கிறது. ஆண்டாள் ஆயர் சிறுமி என்ற பாவத்திலேயே பேசுகிறாள்.

கறவைகள்----கானம் சேர்ந்துண்போம்- எங்களுக்கு பசுக்களோடு காட்டிற்குச் சென்று அங்கு அவைகளுடன் கூட உணவு உண்பது தவிர வேறு ஒன்றும் தெரியாது.

அறிவொன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலத்து----புண்ணியம் யாம் உடையோம். இது பகவானின் சௌசீல்யம், சௌலப்யம், இவற்றை வியக்கும் வரி. 
சௌசீல்யம் என்பது அறிவொன்றும் இல்லாத ஆய்க்குலத்தில் அவர்களுடன் சமமாகப் பழகுவது. சௌலப்யம் என்பது எல்லோரும் சுலபமாக அணுகும்படி ஆய்க்குலத்தில் வந்து பிறந்தது.

குறைவொன்றும் இல்லாத கோவிந்தா- அனந்த கல்யாண குணசீலனாகிய உனக்கு எது குறை?
உறவேல் நமக்கிங்கு ஒழிக்க ஒழியாது-பகவானோடுதான் நமக்கு நிரந்தர உறவு என்பதைக் குறிக்கிறது.

அறியாத பிள்ளைகளோம் –எங்களுக்கு உன்னை சரியாக வழிபடக்கூடத் தெரியாது. 
அதனால்தான் அவன் பத்ரம் புஷ்பம் பலம் தோயம் யோ மே பக்த்யா ப்ரயச்சதி, இலையோ, பூவோ, பழமோ நீ எது கொடுத்தாலும் பக்தியுடன் கொடுத்தால் போதும் அதை ஏற்கிறேன் என்றான்.
நாம் சரியான வழிமுறை தெரியாமல் இருந்தாலும் அவனை பக்தியுடன் நினைத்தால் போதுமானது.

சிறு பேரழைத்தனவும் சீறி அருளாதே – உன் மகிமை தெரியாமல் எங்களுடன் விளையாடும் சிறுவன் என்றெண்ணி உன்னை பல பெயர் சொல்லி அழித்தாலும் கோபிக்காதே என்று பொருள். அர்ஜுனனின் வார்த்தைகளுக்கு ஒப்பானது.

இறைவா ----பறையேலோரெம்பாவாய்- உன்னை இறைவன் என்று உணர்ந்து சரணடைந்த எங்களுக்கு நீ அருளவேண்டும்

புண்ணியம் யாம் உடையோம். – பகவானிடம் பக்தி வருவதற்கு பூர்வ ஜன்ம புண்ணியம் வேண்டும். 
கீதையில், என்னை வேதம் படித்த்தனாலோ, தவத்தினாலோ,தானதர்மங்கள் செய்வதாலோ, யாகங்கள் செய்வதாலோ அடைய முடியாது. பக்தி ஒன்றினால் தான் அடைய முடியும் என்கிறான்.

கோவிந்தன் என்னும் பெயரின் உயர்வு.

"கோ என்றால் மோக்ஷம் அல்லது சுவர்க்கம். அதைக்கொடுப்பதால் நீ கோவிந்தன்..
கோ என்றால் அஸ்த்ர சஸ்த்ரம். அதை நீ விச்வாமித்ரரிடம் இருந்து பெற்றதால் கோவிந்தன். 
கோ, பசுக்கள் அவற்றை அறிந்தவன் அதாவது அவைகள் தண்டகாரண்ய ரிஷிகள் என்று அறிந்தவன். 
கோ என்றால் வேதம் நீ வேதத்தால் அறியப்படுபவன்..
கோ என்றால் வஜ்ராயுதம் அதை இந்திரன் பெற வழிகாட்டியவன்.
உன்னை வேதம் சஹஸ்ராக்ஷ: என்று சொல்கிறது கோ என்றால் கண் என்றும் பொருள். 
கோ என்றால் நெருப்புஜ்வாலை. நீ சூர்யமண்டல மத்ய வர்த்தி என்று கூறுகிறது வேதம்.
கோ என்றால் பூமி. ஜலம், வேதம், இந்த்ரியங்கள் என்றும் பொருள். நீ வராஹமாக பூமியை வெளிக்கொணர்ந்தாய், மத்ஸ்யமாகவும் கூர்மமாகவும் நீரில் சஞ்சரித்தாய், வேதங்களின் உட்பொருள் ஆனாய். இந்த்ரியங்களைக் கட்டுப்படுத்துபவன் , ஹ்ருஷீகேசன்,

இன்னும் பல அர்த்தங்கள் இருந்தாலும் இவையே முக்கியமாகக் கூறப் படுபவை. ஆண்டாளுக்கு மிகவும் பிடித்த நாமம். அதனால் தான் ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர் கோவிந்தன் வாழுமூர்.

ஆண்டாள் பூமிதேவியின் அவதாரமானதால் வராஹவதாரத்தை நினைவூட்டும் இந்த நாமம் அவளுக்குப் பிடித்ததாக இருக்கலாம்.

கோவிந்தா என்று கூப்பிட, திரௌபதிக்கு செய்ததுபோல் உடனே அருள் செய்வான்.
மூன்று இடத்தில் பகவான் கோவிந்தன் எனப்படுகிறான். திருமலை, சிதம்பரம், ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர். அதனால்தானோ என்னவோ ஆண்டாள் மூன்று முறை கோவிந்தா என்கிறாள்.

  

Winter - Sanskrit poem

शीतम्
*****
प्रचण्डशीतं सुखदा रविद्युति
र्दिवा सुरोम्ना रचितः परिच्छदः।
शिखी दिनान्ते हरतेखिलं मनो
निशि प्रियं कम्बलशक्तकर्पटम्।।
(व्रजकिशोरः) 

शीतम् -२
********
विरक्तिचेता गृहिणी स्वकर्मणि
न याति शीतात् परिभीय तल्पतः।
विभाति वह्निर्यदि पाकमन्दिरे

जलस्य हैमं ज्वलनायतेधुना।।

शीतम् -३
********
प्रातश्च शीतं दिवसेपि शीतं
छायासु शीतं सदनेषु शीतम्।
सायं च शीतं रजनौ प्रशीतं

निशान्तकाले बहुशीतमेव।।

शीतम्
******
(४)
क्षेत्रे क्षेत्रे तुहिनपतनात् तूलसंघातशय्या
क्षौणीहासः कृषिजनयशो वामृतं देवतानाम्।
शुभ्राभ्रं वा रजतवसनं क्षीरपाथोधिवन्या

चूर्णालेपो लसति किमुवा जायतेस्मिन् प्रतीतिः।।

शीतम्(श्लेषात्मकम्)
****************
(५)
शून्यस्थाने रुचिरसरला सार्षपी क्षेत्रराजिः
शैत्यात् तूष्णीं हरितवसना क्षुद्रसाला किशोरी।
दूराद् दूरं कनकवदनं भाति तस्याः सुरम्यं
दृष्ट्वा रूपं कवनरसिकस्तद्यशो गायतीह।।

(व्रजकिशोरः)

शीतविनाशविषये श्रीजगन्नाथसंस्कृतविश्वविद्यालयस्य 
प्राचार्यवरश्रीप्यारीमोहनपट्टनायकगुरुपादप्रदत्तपादपूरणम्

शीतविनाशः
**********
ब्राह्मे काले निहतशयनो नित्यकर्माणि कृत्वा
ब्रह्मानन्दी भजननिरतः पापतापौ निहन्ति।
योगज्ञाने कृतदृढलयाद् घोरशीतं बिभेति
प्राणायामे भवति खलु नो शीतभीतः प्रवीणः।।

(व्रजकिशोरः)

 

शीतम्- ७
*********
शीते बाला किशलयतुला दात्रहस्ता सुबाला
शस्यार्थं का सरसवदना कृन्तति क्षेत्रनालम्।
मध्ये मध्ये प्रथमरसभाग्चारुगीतातिसक्ता
तल्लावण्यं पिबति तरुणः सादरं कण्ठकीर्त्तिम्।।
(व्रजकिशोरः)  

*Why do we need a Master?*Once upon a time, a cow went out to graze in the jungle. Suddenly, she noticed a tiger racing towards her. She turned and fled, fearing that at any moment the tiger would sink his claws into her. The cow desperately looked for someplace to escape and at last, saw a shallow pond. Barely evading the tiger’s reach, she jumped into the pond, and in the heat of the chase, the tiger blindly leaped after her.To the surprise of them both, the pond was extremely shallow yet filled with deep recesses of mud. After toppling over each other, the cow and the tiger found themselves a short distance apart, stuck in the mud up to their necks. Both had their heads above water but were unable to free themselves no matter how much they writhed.The tiger repeatedly snarled at the cow and roared, “I am going to enjoy the sound of crunching your bones between my teeth!”He thrashed about in fury but soon became fretful as he found no prospect of escape.Th

*Why do we need a Master?*

Once upon a time, a cow went out to graze in the jungle. Suddenly, she noticed a tiger racing towards her. She turned and fled, fearing that at any moment the tiger would sink his claws into her. The cow desperately looked for someplace to escape and at last, saw a shallow pond. Barely evading the tiger's reach, she jumped into the pond, and in the heat of the chase, the tiger blindly leaped after her.

To the surprise of them both, the pond was extremely shallow yet filled with deep recesses of mud. After toppling over each other, the cow and the tiger found themselves a short distance apart, stuck in the mud up to their necks. Both had their heads above water but were unable to free themselves no matter how much they writhed.

The tiger repeatedly snarled at the cow and roared, "I am going to enjoy the sound of crunching your bones between my teeth!"

He thrashed about in fury but soon became fretful as he found no prospect of escape.

The cow thoughtfully laughed as the tiger struggled to free himself and asked him, "Do you have a master?"

The tiger disdainfully replied, "I am the king of the jungle. Why do you ask me if I have a master? I myself am the master!"

The cow said, "You may be the king of the jungle, but here all your power has failed to save your life."

"And what about you?" Retorted the tiger. "You are going to die here in this mud too!"'

The cow smiled mildly and said, "No, I am not."

"If even I, the king of the jungle cannot free myself from this mud", snapped the tiger, "Then how can you, an ordinary cow?"

The cow gently replied, "I cannot free myself from this mud, but my master can. When the sun sets and he finds me absent at home, he will come looking for me. Once he finds me, he will raise me up and escort me home sweet home."

The tiger fell silent and coldly glared at the cow.

Soon enough, the sunset and the cow's master arrived. He immediately recognized the plight she was in and lifted her to safety. As they walked home, the cow and the master both felt renewed gratitude for one another and pitied the tiger they both would have been happy to save if only the tiger had allowed them.

The cow represents a surrendered heart, the tiger represents an egoistic mind, and the master represents the Guru.  The mud represents the world, and the chase represents the struggle for existence therein. 

*Debrief*

*Its good to be independent and not rely on anyone. But don't take it to an extreme, you always need a partner/coach/mentor who will be always on the lookout for you.* 

*Having them does not mean you are weak, it's just that you can be stronger with their help.* 

_Make sure to share this story with your partner/coach/mentor and express your gratitude_.

Sanskrit subhashitam

💐🌸🌺🌷💐🌸🌺🌷

*सुजीर्णमन्नं सुविचक्षणः सुतः,*                          *सुशासिता स्री नृपति: सुसेवितः।* 

*सुचिन्त्य चोक्तं सुविचार्य यत्कृतं,              सुदीर्घकालेsपि न याति विक्रियाम्।।* 

अर्थात- अच्छी रीति से पका हुआ भोजन, विद्यावान पुत्र, सुशिक्षित अर्थात आज्ञाकारिणी स्री, अच्छे प्रकार से सेवा किया हुआ राजा, सोच कर कहा हुआ वचन, और विचार कर किया हुआ काम ये बहुत काल तक भी नहीं बिगड़ते हैं।

🙏🏻💐🙏🏻 *आपका आज का दिन परम् प्रसन्नता से परिपूर्ण रहे, ऐसी शुभकामना *🙏🏻💐🌺🌸🌷💐🌺🌸🌷💐🌺🌸

Human beings can become GOD - Periyavaa

பேசும் தெய்வம்: J.K. SIVAN 
மகா பெரியவா;

"மனிதனென்பவன் தெய்வமாகலாம்...''

மனிதனும் மிருகமும் ரெண்டுமே உயிருள்ள ஜீவன் தானே. ஏன் கடவுள் இப்படி வித்யாசமாக படைத்திருக்கிறார்? என்ன காரணம்? இந்த கேள்விகள் உங்களுக்கோ எனக்கோ எழவில்லை. அதைப்பற்றி நாம் நினைக்கவில்லை. ஒருவேளை ரெண்டுக்கும் வித்தியாசமின்றி நாம் நடந்து கொள்வதாலோ?" எங்கோ ஒரு தடவை படித்தது பசுமரத்தாணி போல் மனதில் இன்னும் ''நிற்கிறது''. OF ALL THE BEINGS CREATED BY GOD, MAN STANDS ALONE, BECAUSE HE ALONE STANDS''. ஆமாம், மனிதன் ஒருவனால் தான் இரு கால்களால் ஸ்வாதீனமாக நடக்க, ஓட முடியும். மற்ற மிருகங்கள் நாலு காலில் தானே. ஏதோ சர்க்கஸில் நமக்கு வேடிக்கை காட்ட யானையை, குரங்கை, கரடியை நடக்கவைத்து, ரெண்டு காலால் சைக்கிள் ஒட்டி, என்ன இதெல்லாம்? இயற்கைக்கு விரோதமாக அவற்றை துன்புறுத்தியா இன்பம் பெறவேண்டும்? மனித மனம் விசாலமாக வேண்டாமா? யோசிக்க வேண்டாமா? இதில் விருப்பம் அவசியமா?

நாம் நினைக்காவிட்டாலும் எதைப்பற்றியும் எல்லோரைப்பற்றியும் சதா சர்வ காலமும் நினைத்து கொண்டிருந்த மஹா பெரியவாளுடைய சிந்தனையை இது விஷயத்தில் கொஞ்சம் பகிர்ந்து கொள்வோம்:

""மிருகங்கள் குறுக்குவாட்டில் ( horizontal ) வளர்கின்றன. இதனாலேயே அவற்றுக்குத் "திர்யக்" என்று பெயர். இதற்கு மாறாக உயர்ந்து மேல்நோக்கி (vertical) வளருகின்ற மனிதன் மற்றப் பிராணிகளைக் காட்டிலும் மேலான நோக்கத்தைப் பெறவேண்டும். இப்படிச் செய்தால் இவன்தான் சகல ஜீவ இனங்களையும்விட அதிகமான சுகத்தை அநுபவிக்கலாம். ஆனால் நடைமுறையிலோ அவற்றைவிட அதிகமாக துக்கத்தைத்தான் நாம் அநுபவிக்கின்றோம். மிருகங்களுக்கு நம்மைப் போல் இத்தனை காமம், இத்தனைக் கவலை, இத்தனை துக்கம், இத்தனை அவமானம் இல்லை. எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக அவற்றுக்குப் பாபமே இல்லை. பாவங்களைச் செய்து துக்கங்களை நாம்தான் அநுபவிக்கின்றோம்.

ஒரு வழியில் பார்த்தால் மிருகங்களுக்குக் கொடுத்திருக்கும் சௌகரியங்களை ஸ்வாமி நமக்குக் கொடுக்கவில்லை என்று தோன்றும். நம்மை யாராவது அடித்தால் திருப்பி அடிக்க ஒர் ஆயுதமும் இல்லை. மாட்டை அடித்தால் அதற்குக் கொம்பு கொடுத்திருக்கிறார். அதனால் திருப்பி முட்ட வருகிறது. புலிக்கு நகம் கொடுத்திருக்கிறார். நமக்குக் கொம்பு இல்லை. நகம் இல்லை. குளிரிலிருந்து காப்பாற்றிக் கொள்ள ஆட்டுக்கு உடம்பில் போர்வை வைத்திருக்கிறார். வேறு மிருகங்களுக்கும் போர்வை வைத்திருக்கிறார். மனிதன் ஒருவனைத்தான் வழித்து விட்டு இருக்கிறார். யாராவது அடிக்க வந்தால் எதிர்க்க முடியவில்லை. குதிரைக்குக் கொம்பு இல்லா விட்டாலும் ஒடுவதற்கு வேகம் கொடுத்திருக்கிறார். அதுவும் நமக்கில்லை.

இருந்தாலும் ஸ்வாமி மனிதனுக்குத்தான் புத்தியை அதிகமாக வைத்திருக்கிறார்.

குளிரிலிருந்து காப்பாற்றிக் கொள்ள வேண்டுமானால். மற்றப் பிராணிகளின் போர்வையை இவன் பறித்துக் கொண்டுவிடுகிறான். கம்பளியாக நெய்து கொள்கிறான். வேகமாகப் போக வேண்டுமா. வண்டியிலே குதிரையைக் கட்டி, அதன் வேகத்தை உபயோகப் படுத்திக் கொள்கிற சாமர்த்தியத்தை இவனிடத்தில் ஸ்வாமி வைத்திருக்கிறார். தன் சரீரத்திலேயே தற்காப்பு இல்லாவிட்டாலும், வெளியிலிருந்து தினுசு தினுசான ஆயுதங்களைப் படைத்துக் கொள்கிறான். இவ்வாறாக புத்தி பலம் ஒன்றை மட்டும் கொண்டு, மற்ற ஜீவராசிகள், ஜடப்பிரபஞ்சம் எல்லாவற்றையும் மனிதனே ஆளுகிறான்.

மிருகம் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு பிராந்தியத்தில்தான் இருக்கும். குளிர்ப் பிரதேசத்துக் கரடி நம் ஊரில் வாழாது. இங்குள்ள யானை அங்கே வாழாது. ஆனால் மனிதன் உலகம் முழுதும் வாழ்கிறான். அங்கங்கே அவன் தன் புத்தியை உபயோகப்படுத்தித் தனக்குச் சூழ்நிலையைச் செய்து கொள்வான் என்று இப்படி விட்டிருக்கிறார்.

இந்த உயர்ந்த புத்தியை பகவான் நமக்கு வைத்திருந்தாலும் மனிதன் கஷ்டப்படுகிறான். துக்கப் படுகிறான். பிறந்து விட்டதனாலே இவ்வளவு கஷ்டம். இனி பிறக்காமலிருக்க வேண்டுமானால் என்ன பண்ணுவது?. பிறப்புக்குக் காரணம் என்ன.? நாம் ஏதோ தப்புப் பண்ணியிருக்கிறோம். அதற்குக் தண்டனையாக இத்தனை கசையடி வாங்க வேண்டும் என்று விதித்திருப்பதால் இந்த உடம்பை எடுத்து அவற்றை வாங்குகிறோம். பத்து ஆன பிறகு இந்த உடம்பு போய்விட்டால், இன்னோர் உடம்பு வருகிறது. பாக்கி அடியை அந்த புது உடம்பு வாங்குகிறது. காமத்தினால், பாபத்தைச் செய்வதினாலே ஜனனம் உண்டாகிறது. காரியம் எதுவும் பண்ணாமல் இருந்துவிட்டால் ஜனனம் இல்லை. கோபத்தினாலேயே பல பாபங்களைச் செய்கிறோம்.

கோபத்துக்குக் காரணம் ஆசை, காமம். முதலில் காமத்தை, ஆசையை ஒழிக்க வேண்டும். பற்றை நிறைய வளர்த்துக் கொண்டு காரியம் செய்யாமல் இருப்பது என்றால் முடியாது. பற்றை ஒழித்து விட்டால் பாபம் செய்யாமல் இருக்கலாம்.

ஆசைக்குக் காரணம் என்ன? நம்மைத் தவிர இன்னோன்று இருப்பதாக எண்ணுவதால் அதனிடம் ஆசை வருகிறது.

உண்மையில் சாந்தமாகிய ஒரே சிவமே எல்லாமாக இருக்கிறது. ஒரு மாடு தன்னைக் கண்ணாடியில் பார்த்துவிட்டது என்று வைத்துக் கொண்டால் , இன்னொரு மாடு இருப்பதாக நினைத்து அதை முட்டப்போகிறது. ஒரு மனிதன் தன் பிரதி பிம்பத்தைப் பார்க்கிறான். இன்னொரு மனிதன் இருக்கிறான் என்று அவன் நினைக்கிறானா? இரண்டும் ஒரே பொருள் என்று நினைத்து அவன் சாந்தமாக இருக்கிறான். 
இதிலிருந்து என்ன புரிகிறது?
நாம் பார்க்கிற அனைத்துமே ஒன்றுதான். 
இரண்டாவது என்று எண்ணினால் அங்கே ஆசை முளைக்கும்.
ஆசை வருவதினால் கோபம் வருகிறது. 
கோபம் வருவதினால் பாபங்களைச் செய்கிறோம். 
பாப கர்ம பலனை அனுபவிக்க ஜன்மம் உண்டாகிறது.

எல்லாம் ஒன்று என்ற ஞானம் நமக்கு வந்துவிட்டால், வேறு பொருள் கிடையாது அல்லவா? ஆகவே எதுவும் இல்லாததனாலே ஆசை இல்லை. பாபம் இல்லை. காரியம் இல்லை. ஜனனம் இல்லை. துன்பமும் இல்லை.

இந்த ஞானத்தை எப்படிப் பெறுவது?.

நம்மைப் பெற்ற அம்மா உடம்புக்குப் பால்கொடுப்பாள். அறிவுக்கு ஞானப்பால் கொடுப்பவள் அம்பாள்தான். ஞான ஸ்வரூபமே அவள்தான். அவளுடைய சரணாவிந்தங்களைப் பற்றிக் கொண்டு அவளுடைய ஸ்வரூபத்தோடு நம்மை நாம் கரைத்தாலே ஞானம் வரும். மனிதன் அப்போது தெய்வமாவான்.

முதலில் மனிதனை மிருகமாக இல்லாமல் மனிதனாகவே ஆக்க வேண்டும். அப்புறம் அவனைத் தெய்வமாகவே உயர்த்திவிட வேண்டும். இந்தக் குறிக்கோளுடன்தான் சகல மதங்களும் உண்டாயிருக்கின்றன. சித்தாந்தம், தத்துவங்களில் அவற்றுக்குள் எத்தனை பேத மிருந்தாலும், இப்போதிருக்கிற மாதிரி மனுஷ்யனை ஒரே காமக் குரோதிகளுடன் இருக்க விடக்கூடாது. இவனை நல்லவனாக ஆக்கி அன்பு, அடக்கம், சாந்தம், தியாகம் முதலிய குணங்கள் உள்ளவனாகப் பண்ண வேண்டும் என்பதில் எல்லா மதங்களும் ஒரே குரலில்தான் பேசுகின்றன."