Sadhu-Sanskrit Subhashitam

*५९६ . ।। साधुत्वम् ।।*

*उपकारिषु यः साधुः*

          *साधुत्वे तस्य को गुणः ।*

*अपकारिषु यः साधुः* 

          *स साधुः सद्भिरुच्यते ॥*

जेंव्हा मनुष्य आपल्यावर उपकार करणाऱ्यांशीच सौजन्याने वागतो , त्या वागण्यात कसले साधुत्व ? विद्वानांच्या मते मनुष्य जेंव्हा आपल्यावर उपकार करणाऱ्यांशी व अपकार करणाऱ्यांशीही सारख्याच सौजन्याने वागतो , तेच खरे साधुत्व .

जो मनुष्य केवल अपने हितैषी के साथ ही साधुता पूर्ण व्यवहार करता है उस में साधुता कहाँ है ? साधुता तो उसे कहते हैं जो अपने उपकारी और अपकारी में कोई अंतर न समझे – ऐसा विद्वानों का मत है ।

There is nothing special in being nice to the helpful . The wise says that only he who is nice even to the harmful is noble .

Husband & wife's love - Sanskrit joke

*पतिपत्न्योः प्रेम।*

कश्चन वृद्धः पत्न्या सह भोजनार्थम् उपाहारगृहं गतवान्। 

तत्र गत्वा सः कर्मकरम् आवयोः कृते भोजनं ददातु इति आदिष्टवान्। 

सः कर्मकरः तयोः कृते भोजनम् आनीय दत्तवान्। 

परन्तु भोजनं तौ द्वौ अपि युगपत् न खादितवन्तौ। प्रथमं सः वृद्धः भोजनम् अकरोत्। तस्य मूल्यं वृद्धा उपाहारगृहस्वामिने अददात्। 

अनन्तरं वृद्धा भोजनम् अकरोत्, तस्य मूल्यं च वृद्धः अददात्। 

एवं तयोः व्यवहारं दृष्ट्वा सः कर्मकरः आश्चर्येण तं वृद्धम् अपृच्छत् भोः! भवतोः पतिपत्न्योः मध्ये महत् प्रेम दृश्यते। परन्तु भवन्तौ द्वौ अपि युगपत् किमर्थं न खादितवन्तौ? 

सः वृद्धः तदा उक्तवान् भोः महोदय! भवान् सत्यमेव कथयति। परन्तु आवयोः समीपे केवलम् एकैव दन्तगुच्छः अस्ति। अतः आवां युगपत् एकेन दन्तगुच्छेन खादितुं न शक्नुवः।

*-प्रदीपः!*

Kalki avataram

**ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நமஹ... ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நமஹ...* 🙏🙏🙏

      

           *தஸாவதாரம்* 

          *ஸ்ரீகல்கிஅவதாரம்* 

 *பகுதி 01* 

 *மாசி பாத்ரபதே சுக்ல த்விதீயாயாம் ஜனார்தன:* 

 *ம்லேச்சாக்ராந்த கலாவந்தே கல்கிரூபோ பவிஷ்யதி* 

 *விளக்கம்* 

கலியின் முடிவில் புரட்டாசி மாதத்தில் சுக்லபட்ச (இரண்டாம்) த்விதீயை திதியில் மிலேச்சர்களை ஒடுக்க கல்கி உருவத்தில் ஜனார்த்தனனாகிய விஷ்ணு அவதரிப்பார்.       

கலியுகம் என்பது ஒட்டுமொத்தமாக நான்கு லட்சத்து 32 ஆயிரம் ஆண்டுகளாகும். அதில் கலியுகம் பிறந்து தற்போது 5000 வருடங்கள்தான்  ஆகியிருக்கிறது எனவும் அதனால் இந்த பூமியில் கல்கி அவதரித்து அழிப்பதற்கு இன்று சில லட்ச வருடங்கள் ஆகும்.

தசாவதாரங்கள் 9 அவதாரங்களில் ராமாவதாரமும்,கிருஷ்ணாவதாரமும் தான் பூரண அவதாரங்கள் இவை இரண்டும் தான் இதிகாசங்களாக மலர்ந்தன. அவைதான் ராமாயணம், மகாபாரதம். இந்த 9 அவதாரங்களுடன் நின்றுவிடப் போவதில்லை. இன்னும் ஓர் அவதாரம் உள்ளது. அது தான் கல்கி அவதாரம். இதைப்பற்றி பவிஷ்ய புராணம் விரிவாக விவரிக்கிறது. பகவான் குதிரை முகத்துடன் யாஸஸ் என்பவருக்கு மகனாக அவதாரம் செய்ய போகிறார். தீமைகளை அழித்து நன்மை செய்யவே பகவான் அவதாரம் செய்வார். கலியுக முடிவில் மக்கள் தீமையே உருவாக உள்ளனர். அவர்களை அழித்து அமைதியும் அன்பும் நிலைநாட்ட கல்கி அவதாரம் நிகழும். அதர்மத்தின் வம்சத்தில் குரோதம், (கோபம்) இம்சை இரண்டும் சேர்ந்து உலகை நாசம் செய்யும். அதுவே கலியுகம் என்பர். கிருதயுகத்தில் பகவான் பிரம்மனுக்கு அந்தராத்மாவாக இருந்து கொண்டு அனைத்தையும் எப்படி படைத்தானோ அப்படியே முடிவான கலியுகத்தில் எல்லாவற்றையும் அழிக்கிறார். கலியுகத்தில் வருணாசிரமங்கள், அவற்றிற்கான ஆசாரங்கள் தலைகீழாக மாறிவிடும். எல்லாமே தருமத்திற்கு மாறாக நடைபெறும். வல்லான் வகுத்ததே வழியாகும். குணத்தைவிட பணமே முக்கியமாக மதிக்கப்படும். வைராக்கியம் இல்லாவிடினும் எல்லோரும் எல்லா ஆஸ்ரமங்களையும் அவரவர் இஷ்டப்படி அனுசரிப்பர். கலி முற்ற முற்ற பொன், மணி, ரத்தினம் போன்றவை அழிந்து போகும். செல்வமுடையவனே எஜமானன். கலியில் நியாயமற்ற வழியில் பணம் குவிப்பர். பசுவையும், பிராமணனையும் உயர்வாகக் கருதமாட்டார். தேவதா பூஜை, விருந்தினர் உபசாரம் நடைபெறாது. மக்களில் பலர் தாழ்ந்த மனப்பான்மை உடையவர்களாக இருப்பர். பெண்கள் கற்பு பற்றிக் கவலைப்படமாட்டார்கள். மன்னன் மக்களை வருத்தி வரி வசூல் செய்வான். பாஷண்டிகள் எங்கும் மலிந்து தோன்றுவர். கலி வளர வளர வாழ்நாள் குறையும். இருபது வயதிலே மரணம் ஏற்படும். மக்கள் மாயையால் மதிமயங்கி ஸர்வேஸ்வரனையும் ஆராதிக்கமாட்டார். மழை, விளைச்சல் குறையும். அதிவிருஷ்டி (மிக அதிகம்), அனாவிருஷ்டி ( மிக இல்லாமை) யாகும். நாள்தோறும் மக்கள் பாவ காரியங்களையே செய்வர். மனம், சொல் செயலில் தூய்மை இராது. 

கலியுகம் முடிவில் வருணங்கள் ஒன்றுக்கொன்று கலந்து பலவிதமாக இருக்கும். துர்க்குணம் உடையவர்கள் அதிகமாவார்கள். சாஸ்திரம் பயின்றாலும் அவற்றை தவறாகத்தான் பரப்புவார்கள். நீசர்கள் தலைமை பொறுப்பேற்று மக்களைத் துன்புறுத்துவார்கள். கலியுகத்தில் மனிதர்களிடையே பொய், வஞ்சனை, தூக்கம், சோம்பல், மனவருத்தம், ஹிம்சை செய்தல், பலவீனம், பயம், அறியாமை, அழுகை அதிகமாக இருக்கும் எல்லாவற்றையும் அடைய வேண்டும் என்ற வெறி ஏற்படும். துறவிகள் பணத்தாசையால் அலைவர். இல்லறத்தார் எங்கே எது கிடைக்கும் என்று திரிவர். தாய் வழி உறவினர்களை தவிர்த்து மனைவி வழி உறவினர்களை மட்டுமே மதிப்பார்கள். மனைவிக்கு மட்டுமே கட்டுப்படுவர். சிறிதளவு சொத்துக்கும் உறவினர்களை கொல்வார்கள். பெற்றோர்களைக் காப்பாற்ற மாட்டார்கள். திருமணத்தில் முறை இருக்காது. இவ்வளவு கெடுதல் இருந்தாலும் ஒருவன் சிறிது முயற்சி கொண்டு பகவந் நாம சங்கீர்த்தனம் முதலிய செயல்களால் பெரும் புண்ணியம் பெறுவான், கடுமையான தியானத்தால் கிருதயுகத்திலும், யாகங்களில் திரேதா யுகத்திலும் பூக்கள் கொண்டு செய்த விரிவான பூஜைகளால் துவாபர யுகத்திலும் கிடைத்த அதே பலனை கலியுகத்தில் கண்ணனின் திருநாமத்தை உச்சரித்த மாத்திரத்திலேயே கிடைத்துவிடும். பாவங்களும் விலகிவிடும். கலியுகத்திலும் இதுவே யுகதர்மமாக மாறும். கலியுகத்தில் 3000 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன என ஆராச்சியாளர்கள் கூறுகின்றனர். கலியுகத்தின் 2000 ஆண்டு கழிந்ததுமே அன்னிய ஆதிக்கம் பரவிவிட்டது. கலியுகத்தின் கேசவனுடைய ஹரி நாமத்தை பாராயணம் செய்வதாலேயே 3 யுகங்களுக்கான புண்ணியம் பெற்று விடலாம். இப்படி மகனீயர்களும் தபஸ்விகளும் தாம் அதர்மத்தை சீர்தூக்கிப் பார்த்து உணர்ந்தாலும் உலகில் தர்மம் சிதைந்து நீதி நேர்மை நசிந்து அராஜகம் தலை விரித்தாடும் போது நல்லவர்களையும் தர்மத்தையும் காக்க கல்கி அவதாரம் நிகழும்.

ஸ்ரீவிஷ்ணு புராணத்தில் மகரிஷிகள் கலியுகத்தைப் பற்றி மேலும் பல ஐயப்பாடுகள் எழுப்ப அவற்றைப் பற்றியும் விளக்குகிறார் பராசர முனிவர். (சூத்ர சாது) சூத்ரன் நல்லவன், கலியுகம் நல்லது (கலி சாது) , பெண்கள் நல்லவர் (ஸ்திரி சாது) என்று கூறி தான் கூறியவற்றை விளக்குகிறார். 

1. சிறிய தருமமும் பெரிய பலனை அளிக்கும். இந்த தர்மத்தை எளிதில் அனுஷ்டிப்பவன் சூத்திரன். அவனே அறிவாளியும்கூட. கிருதயுகத்தில் புண்ணிய கர்மாவுக்குப் பலன் பத்து ஆண்டுகளிலும் அதையே திரேதா யுகத்தில் செய்தால் ஒரே வருடத்திலும், துவாபர யுகத்தில் செய்தால் ஒரே மாதத்திலும், கலியுகத்திலும் ஒரே நாளிலும் பலன் தரும். எனவே கலியுகம் சாது அதாவது நல்லதாகும். கலியுகத்தில் ஹரிநாம சங்கீர்த்தனம் செய்தே அனைத்தையும் எளிதில் பெறலாம். 

2. சூத்திரர்கள் தமக்கு மேற்பட்ட வர்ணத்தினருக்குப் பணிவிடை செய்தே எளிதில் நற்கதி அடைய முடிகிறது. அவர்களுக்கு நியமங்கள் கிடையாது. எதையும் உண்ணலாம், அருந்தலாம். கட்டுப்பாடு எதுவும் கிடையாது. எனவே  சூத்திரர்கள் நல்லவர்.

3. பெண்கள் எவ்வித வருத்தமும் இன்றி தம் கணவர்களுக்குப் பணிவிடை செய்து மும்மனத் தூய்மையோடு நடந்து கொள்வதன் மூலம் அவர்கள் அடையும் புண்ணிய லோகங்களை எளிதில் பெறுவதால் பெண்கள் நல்லவர்கள் என்றார்.

 *ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

 *வானமாமலை  ராமானுஜ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

நாளையும்  ஸ்ரீகல்கிஅவதாரம்   தொடரும் ....

🙏 *சர்வம் கிருஷ்ணார்ப்பனம்* 🙏*

The three avasthas

(Continued from previous post)

Tattvabodha

AvasthAtrayam

jAgrat:

Wakeful state - the State of experience when sense objects like sound are perceived

through the sense organs like ear. The objective world is available for experience

using the organs of perception. The experiences of subtle and causal bodies are

also available in this state. Atman is identified with the Sthula Sareera in this

state and is termed as 'viSwa' . (complete with the objective world).

svapna:

Dream state; the state of experience projected during sleep from the vAsanAs

(impressions) created from what was perceived during waking state. The

impressions generated from waking state may be mixed to project new object(s)

or new experience(s) in dream state. The dream experience(s) (projections of mind)

may not be real from wakeful standpoint. Atman is identified with the Sukshma

Sareera in this state and is termed as 'taijasa'. (luminous with projections of

thoughts).

suShupti:

Deep sleep state - the state of experience which one relates later as, "I do not

know; I had a nice good sleep"; There is no specific experience by the person

who experiences. This is the ignorance part. Also, there is no feeling of gross and

subtle bodies and that gives rise to a state of happiness. After the state of

experience, when the person returns back to the wakeful state, organs of action

and impressions are re-gained. Atman is identified with the causal body in this

state and is termed as 'prAjna' (nearly ignorant).

Kosha pancakam

annamaya sthula Sareera:

Food sheath - associated with the gross body which is born of food (consumed

by parents), nourishes by food and returns back as food after death as organic

matter, to earth.

prANaaya suksha Sareera:

Air sheath - associated with the subtle body components; panca prANas (five

vital air) and karmendriyas (five organs of action). Panca prANas and the

associated functions are - prANa (Respiratory), apAna (Circulatory), vyAna

(Excretory), udAna (Reversing) and samAna (Digestive).

mananoaya suksha Sareera:

Mental sheath; associated with the subtle body components; Mind and fiv

organs of perception.

vijnAnaaya suksha Sareera:

Intellectual sheath; associated with the subtle body components; Buddhi

(Intellect) and five organs of perception; Mind and Buddhi belong to the

same faculty but when it oscillates, it is called Mind and when it is decisive,

it is called Buddhi. Intellect is also responsible for ahamkAra (aham kartA).

Anandaaya kAraNa Sareera:

Bliss sheath; associated with causal body. The happiness experienced by a

person in deep sleep corresponds to Anandamaya sheath. There is ignorance

about the experience and there is no awareness of the gross and subtle bodies;

but the experience is filled with Vrittis (modification of thoughts) such as

priya (darSanamAtram - getting joyful by looking at a thing one likes, moda

getting joyful by possession of a thing one likes) and pramoda

(anubhavamAtram - getting joyful by experiencing a thing one likes).

The author has described the anAtmA at-

tributes so far. Atman or the Self is not one of

the three bodies, is not one of the three states

of experience but is present in every one of

those states (avathA traya SaakshI) and is not

any of the five sheaths discussed, but tran-

scends all of them. (panca koSA tltaH) . By iden-

tif ying the Self with one of the sheaths or with

one of the states, It becomes limited by that

nature or attribute. For example, when we try

to identify the Self with sthula Sareeram, It is

limited by the change or modification

(shadvikAra); when we identify the Self with

manomaya koSa, It is limited by the emotions

and feelings of the mind Thus, all the eleven

different anAtmA elements are identified as

originating from a material principle jaDa

vastu - shadvikAra) and they go through a pro-

cess of change. They are different from the

subject (which is Atman or Self) because

Atman is Satyam or remains unchanged dur-

ing the three periods of time (past, present and

future); is nirvikAra, the Cetanam etc. Subse-

quently, author proceeds to explain the quali-

ties or attributes of Atman, which will be dis-

cussed in the next issue.

References / Source Material:

1.      Tattvabodha of Sankaracharya, Central

Chinmaya Mission Trust, Bombay. 1995.

2.      Tattvabodha - Lectures by Swami

Paramarthananda, Madras.

(Continued in next post)

Students routine-

ஸதாசார தினசர்யா - மாணவர் நாள்நடத்தை

ஓம்

ஸதாசார தினசர்யா

(மாணவர் நாள்நடத்தை)

ஆக்கம்

ஸ்வாமீ பூர்ணாநந்த ஸரஸ்வதீ

அதிகாலையில் எழுவேன்; 

காலைக்கடன் முடிப்பேன்; 

ஆஸனங்கள் செய்வேன்; குளிர்ந்தநீரில் குளிப்பேன்;

தூய ஆடைகள் உடுப்பேன்;

சமயச்சின்னம் தரிப்பேன்;

பெற்றோரை வணங்குவேன்;

குருவைப் போற்றுவேன்; இறைவனைத் தொழுவேன்; பாடநூல் படிப்பேன்;

அம்மாவுக்கு உதவுவேன்; சிற்றுண்டி உண்பேன்;

பள்ளிக்கூடம் செல்வேன்; 

கவனமாகக் கேட்பேன்;

கருத்தூன்றிப் படிப்பேன்; 

ஓடியாடி விளையாடுவேன்;

விளக்குகள் ஏற்றுவேன்;

ஸ்தோத்திரங்கள் படிப்பேன்;

வீட்டுப்பாடம் முடிப்பேன்;

கூடிச்சோறு உண்பேன்; 

இரவுவானம் ரசிப்பேன்; இறைவனை நினைப்பேன்;

இனியகதைகள் கேட்பேன்;

படுக்கை விரிப்பேன்; பத்துமணிக்குள் படுப்பேன்.

5 godlen arrows - Unknown story in mahabharat

மகாபாரதத்தில் நீங்கள் அறியாத பல அற்புதமான கதாபாத்திரங்களின் கதைகள்..


1. ஐந்து தங்க அம்புகளின் கதை

மகாபாரதப் போரில் கௌரவர்கள் தொடvர் தோல்வி அடைந்து கொண்டிருந்த போது ஒரு நாள் இரவு துரியோதனன் பீஷ்மர் தங்கியிருக்கும் இடத்திற்குச் சென்று நீங்கள் பாண்டவர்களின் மீது கொண்டுள்ள அன்பினால் போரில் உங்களுடைய முழுமையான பலத்தினைப் பயன்படுத்தி போரிடவில்லை என்று குற்றஞ்சாட்டினார். இதனால் மிகுந்த கோபமடைந்த பீஷ்மர் ஐந்து தங்க அம்புகளை எடுத்து நாளை நடக்கவிருக்கும் போரில் இந்த ஐந்து அம்புகளால் பாண்டவர்கள் வீழ்த்தப்பட வேண்டும் என மந்திரித்தார். இந்த அம்புகளைக் கொண்டு பாண்டவர்களை வீழ்த்துவேன் என்று துரியோதனனிடம் பீஷ்மர் வாக்களித்தார்‌. ஆனால் பீஷ்மரின் வார்த்தைகளில் நம்பிக்கை கொள்ளாத துரியோதனன் அந்த அம்புகளைத் தன்னிடம் தாருங்கள் நான் அதனைப் பாதுகாப்பாக வைத்து நாளை காலை தருகிறேன் என்று அந்த அம்புகளைக் கேட்கிறார்.

மகாபாரதப் போர் நடைபெறுவதற்கு சில காலத்திற்கு முன்னால் பாண்டவர்கள் ஒரு காட்டிற்கு நாடு கடத்தப்பட்டனர். அப்போது பாண்டவர்கள் தங்கியிருப்பதற்கு எதிரில் உள்ள குளத்தின் அருகில் துரியோதனன் தனது முகாமை வைத்திருந்தார். ஒரு முறை துரியோதனன் அந்த குளத்தில் குளிக்கும் போது மேலுலக இளவரசர் கந்தர்வர்களும் கீழே வந்தனர். அதில் அவர்களுடன் துரியோதனன் போரிட நேர்ந்தது. இதில் துரியோதனனைக் காக்க அர்ச்சுனன் போரிட்டு துரியோதனனைக் காப்பாற்றினார். இதில் துரியோதனன் நாணம் கொண்டார் ஆனால் அவர் சத்திரியன் என்பதால் கைமாறாக அர்ச்சுனனுக்கு என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்டார். ஆனால் அர்ச்சுனன் அதை மறுத்து தனக்கு வேண்டுமென்பதைத் தேவையான நேரத்தில் கேட்டுக் கொள்கிறேன் என்று கூறிவிட்டார்.

அருச்சுனன் தன் வரத்தைக் கேட்கிறான்

மகாபாரதப் போர் நடக்கும் சமயத்தில் பீஷ்மர் துரியோதனனிடம் தங்க அம்புகளை அளித்த அந்த இரவில் கிருஷ்ணர் அருச்சுனனிடம் பெறாமல் இருந்த அந்த வரத்தை நினைவுபடுத்தி துரியோதனனிடம் இருக்கும் அந்த ஐந்து தங்க அம்புகளை வரமாக பெற சொன்னார்‌. அருச்சுனனும் அவ்வாறே சென்று துரியோதனனிடம் வரமாக அந்த ஐந்து அம்புகளையும் கேட்டார். அதனால் துரியோதனன் மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தார்‌. இருந்தாலும் தான் ஒரு சத்திரியன் என்பதால் கொடுத்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்ற அதற்கு ஒப்புக் கொண்டார். பின்பு தன்னிடம் தங்க அம்புகள் இருப்பதை யார் சொன்னது என்று கேட்டார்‌. அதற்கு அருச்சுனன் கிருஷ்ணனைத் தவிர வேறு யார் கூறமுடியும் என்றார். பின்பு துரியோதனன் மீண்டும் பீஷ்மரிடம் சென்று மேலும் ஐந்து தங்க அம்புகளைத் தருமாறு கோரினார். இதற்கு பீஷ்மர் சிரித்துக் கொண்டு அவ்வாறு பெறுவதெல்லாம் சாத்தியமில்லாதது என்றார்.

Great boons had by Urmila & Puri Jagannath

மகா  பிரசாதத்தின் மகிமை


புரி ஜெகந்நாதர் ஆலயத்தில்  பகவான் ஶ்ரீ ஜெகந்நாதருக்கு நைவேதித்த பிரசாதமானது விமலா தேவிக்கு அர்ப்பணிக்கும் போது அது மகா பிரசாதமாக மாறி விடுகிறது. இந்த மஹா பிரசாதத்தை உலர்த்தி, சிறிய துணி கிழிகளில் கட்டி , உலர்ந்த நிர்மால்ய பிரசாதமாக விற்பனைக்கு வைத்திருப்பார்கள் .பகவான் ஶ்ரீ ஜெகன்நாதருடைய பக்தர்கள் மணிக்கணக்கில் மிக நீண்ட வரிசையில் நின்று இந்த நிர்மால்ய மகா பிரசாதத்தை விரும்பி வாங்குவார்கள். ஏனென்றால் மகா பிரசாதத்தை ஏற்பதன் மூலம் அவர்கள் மிகப்பெரிய புண்ணியத்தை அடைவதாக நினைக்கின்றார்கள்.

ஒடிசா மக்கள் தங்கள் தினசரி பூஜைக்கு பிறகு கடுகளவேணும் நிர்மால்ய பிரசாதத்தை ஏற்றுக் கொள்வதற்காக அதை பாதுகாத்து வைக்கிறார்கள். ஒரிசா மக்களிடம் ஒரு முக்கியமான பழக்கம் என்னவென்றால் திருமணப் பேச்சு வார்த்தையின் போது மணப்பெண் மற்றும் மணமகன் நிர்மால்யத்தை தங்களது கைகளால் பற்றிக்கொண்டு , இந்தப் பேச்சு வார்த்தைகளை ஏற்றுக் கொள்வதாகவும் இதிலிருந்து மாற மாட்டோம் என்று சத்தியம் செய்கிறார்கள். மேலும் மரண சமயத்தில் நிர்மால்ய பிரசாதத்தையும், புனித துளசியும் தண்ணீருடன் சேர்த்து வாயில் ஊற்றப்படுகிறது. அதன் அடிப்படை நம்பிக்கை என்னவென்றால் மரணத்திற்குப் பிறகு இதை உட்கொண்டதால் ஆத்மா எமனுடைய தண்டனையிலிருந்து காப்பாற்றப்படும். இது இந்துக்களின் நம்பிக்கையாகும்.

மகா பிரசாதத்திற்கு பின்னால் ஒரு வரலாறு இருக்கிறது திரேதாயுகத்தில் பத்து தலை அசுரனான இராவணனை வென்ற பிறகு பிரபு இராமச்சந்திர மூர்த்தியும் லக்ஷ்மணனும் மற்றவர்களும் அப்போதுதான் அயோத்திக்குத் திரும்பினார்கள். அயோத்தியா வாசிகளும் அவர்களுடைய வீரதீர செயல்களை கேட்டு மகிழ்ச்சியில் இருந்தனர்...லக்ஷ்மணனுடைய மனைவி ஊர்மிளா மிகவும் அமைதியாக அவர்கள் பேசுவது எல்லாவற்றையும் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தாள்.... எல்லோரும் லக்ஷ்மணன் இந்திரஜித்தை கொன்றதையும், இந்திரஜித்தின் பலத்தையும், அவன் பெற்றிருந்த ஒரு வரத்தை பற்றியம் பேசி கொண்டிருந்தார்கள். இந்திரஜித் பெற்ற வரம் என்னவென்றால், எவனொருவன் பதினான்கு வருடம் தொடர்ந்து சாப்பிட வில்லையோ.... எவன் ஒருவன் தொடர்ந்து பதினான்கு வருடங்கள் தூங்கவில்லையோ .அவன் மட்டுமே இந்திரஜித்தை கொல்ல முடியும் என்பதாகும்.

அரண்மனையில் அன்று மாலையே இந்த செய்திக்குப் பின் உள்ள உண்மையை பற்றி அறிய ஒரு கூட்டம் கூடியது பிரபு ராமர் லட்சுமணனை பார்த்து, லக்ஷ்மணா! நீ பதினான்கு வருடங்களாக உணவு உண்ணாவில்லை என்றால் பஞ்சவடியில் நாம் தங்கியிருந்த போது நான் தந்த உணவு பொட்டலங்களை என்ன செய்தாய் என்று வினவினார் ? லக்ஷ்மணன் பிரபுவே நான் அந்த உணவு பொட்டலங்களை பஞ்சவடியில் ஷமி மரத்தில் உள்ள ஒரு பெரிய துவாரத்தில் வைத்திருக்கிறேன் என்றார் . இதை மெய்ப்பிப்பதற்க்காக இராமர் ஹனுமானை நீ இப்போது பஞ்சவடிக்கு சென்று ஷமி மரப்பொந்தில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் உணவு பொட்டலங்களை எடுத்து வா என்றார் .

புத்திசாலியான ஹனுமானுக்கு இந்த விஷயத்தில் ஆர்வம் ஏற்பட்டது. இருந்தும். யுத்த பூமியில் இந்திரஜித்தின் அம்பால்  மயக்கமடைந்த லஷ்மணனை  காக்க சஞ்ஜீவினி மலையை ஒற்றை கையால் கொண்டு வந்த நான், அந்த உணவு பொட்டலங்களை கொண்டு வர வேண்டுமா என்று சிறுது தயக்கத்துடன் எடுத்து வர புறப்பட்டார்.

பஞ்சவடியை அடைந்த ஹனுமான் அந்த உணவு பொட்டலங்களை பார்த்தார் ...ஆனால் அதை அவரால் எடுக்க முடியவில்லை. இறுதியில் மிகவும் பணிவாக தனது எஜமானிடம் தனது இயலாமையை பணிவுடன் தெரிவித்தார் ஹனுமான் .அவரால் அந்த உணவு பொட்டலங்களை  தனது அஹங்காரத்தினால் சுமக்க முடியாமல் போனது என்று பிரபு ராமன் புரிந்துகொண்டார். இறுதியில் லக்ஷ்மணன் கூறினார் மரியாதைக்குரிய எனது சகோதரனே நான் அந்த உணவு பொட்டலங்களை பஞ்சவடியில் இருந்து கொண்டு வருகிறேன் என்றார்.

லக்ஷ்மணன் தனது பலம் பொருந்திய அம்பினால் அந்த உணவு பொட்டலங்களை கொண்டுவந்தார் அவை எல்லாம் ஸ்ரீராமர் முன்பாக சமர்ப்பிக்கபட்டது. பிரபு ஸ்ரீராமச்சந்திரன் அதிசய பட்டவராக ஆஞ்சநேயரிடம் பதினான்கு வருடங்களாக சேமிக்கப்பட்ட உணவு பொட்டலங்களை சரி பார்க்க சொன்னார் . அப்படி சரிபார்த்தபோது அதில் ஏழு பொட்டலங்கள் மட்டும் குறைவதாக கூறினார்.

பிரபு ராமர் லக்ஷ்மணனிடம் இருந்து  ஏழு உணவுப் பொட்டலங்கள் குறைந்ததைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ள ஆர்வம் கொண்டார். லக்ஷ்மணன் மிகவும் பணிவாக அதன் காரணத்தை விளக்குகின்றேன் என்று கூறினார். நாம் இருவரும் காட்டில் இருக்கும்போது, தந்தையின் மரணச் செய்தியைக் கேட்ட போது தாங்கள் அன்று எனக்கு முதல் முறையாக உணவு அளிக்க வில்லை. இராவணன் பஞ்சவடியில் இருந்து சீதையை கடத்திக் கொண்டு சென்ற போது தாங்கள் எனக்கு இரண்டாவது முறையாக உணவு அளிக்க வில்லை. மூன்றாவது முறை லங்கேஸ்வரிக்கு முன்பு பலிகொடுக்க பாதாளம் சென்ற போது நாம் இருவரும் உணவு  உட்கொள்ளவில்லை . இந்திரஜித்தின் பானத்தால் மயங்கி விழுந்த நான் அன்று நான்காவது முறையாக உணவு  உட்கொள்ளவில்லை .  இந்திரஜித் தலை துண்டிக்கப்பட்ட போது நான் ஐந்தாவது முறையாக உணவு உட்கொள்ளவில்லை. நீங்கள் ராவணனை சிரச்சேதம் செய்த போது ஆறாவது முறையாக உணவு உட்கொள்ளவில்லை. புலஸ்தியர் ரிஷியின் மைந்தனான, இராவணன். பிராமணன்னாவான்  அந்த இராவணனை கொன்றதால் பிரம்மஹத்தி தோஷத்தை அடைந்ததாக நீங்கள் எண்ணினீர்கள். அப்போது ராவணனின் மரணத்திற்கு  இலங்கையில் துக்கம் அனுஷ்டித்த போது அதில் கலந்து கொண்டு உணவு உண்ணாமலே நாம் லங்கையை விட்டு கிளம்பினோம்.

பிரபு இராமர் லக்ஷ்மணனுடைய மிக உயர்ந்த தியாகத்தினாலும் அர்ப்பணிப்பு உணர்வினாலும் தழுதழுத்து லக்ஷ்மணனுடைய தியாகம் ஈடு இணை இல்லாதது என்று கூறினார். பின்பு மிகவும் உன்னதமான  தியாகம் புரிந்த லக்ஷ்மணனின் மனைவி ஊர்மிளாவை புகழ்ந்து கூறினார். லக்ஷ்மணன் இல்லாமல் பதினான்கு வருடங்கள் ஊர்மிளா கழிக்க நேர்ந்தது.

நான் எனது மனைவியுடன் பதினான்கு வருடங்கள் காட்டில் கழித்தேன் ஆனால் ஊர்மிளா மிகவும் உயர்ந்த தியாகம் செய்திருக்கின்றாள்..…. இந்த பதினான்கு வருடங்களும் லக்ஷ்மணனின் வருகைக்காக ஆவலுடன் காத்திருந்தாள் எல்லா புகழும் ஊர்மிளாவிற்கே என்று கூறினார்.

அயோத்தியாவில் நமக்கு மூன்று சிம்மாசனங்கள் இருக்கிறது ஒன்று எனக்கு மற்றொன்று சீதைக்கு மற்றொன்று லக்ஷ்மணனுக்கு.  இன்றிலிருந்து ஊர்மிளாவிற்காக நான்காவது சிம்மாசனம் ஏற்பாடு ஆகட்டும் என்று ஆணையிட்டார்.

ஊர்மிளா கூப்பிய கரங்களுடன் ராஜா ராமரிடம் கூறினாள் .....எனக்கு சிம்மாசனத்தின் மீது எந்த பற்றுதலும்  இல்லை..... எனக்கு உங்களுக்கு சேவை செய்ய சந்தர்ப்பம் மட்டும் அளிக்க வேண்டும் எனக்கு வேறு எந்த ஆசையும் இல்லை  என்றாள்.

ராமர் மிகவும் மகிழ்ந்து அவளிடம் வேறு ஏதாவது வரம் வேண்டுமானாலும் கேட்கலாம் என கூறினார்.... அப்போது மிகவும் பணிவுடன் இருகரம் கூப்பி தாங்கள் எனக்கு ஏதாவது வரம் தர நினைத்தால் இனி வரும் காலங்களில் எனக்காக கோவில்களோ அல்லது வழிபாடோ கூடாது. நான் எல்லோருக்கும் மனம் தரும் ஒரு ஊதுபத்தியாக இருக்க விரும்புகின்றேன். இனிவரும் காலங்களில் நான் தங்களது தாமரை பாதத்திற்கு கீழ் நிவேதனமாக  இருக்க விரும்புகின்றேன் எனக் கூறினாள்

பகவான் ஶ்ரீ ராமசந்திரன் ஊர்மிளாவின் பக்தியை கண்டு பின்வருமாறு கூறினார் .... வரப்போகும்  கலியுகத்தில் நான் பூரி க்ஷேத்திரத்தில் அவதரிக்கும் போது லக்ஷ்மிதேவி எனது அருகில் இருக்க மாட்டாள் . லக்ஷ்மணன் எனது மூத்த சகோதரராக பலராமர் என்ற பெயருடன் என் அருகில் இருப்பார். எனக்கு நெய்வேதியம் செய்யப்படும் எந்த பிரசாதமும் விமலாதேவிக்கு  நைவேத்தியம் செய்யப்படும். பிறகுதான் அது மகா பிரசாதமாக மாறுகிறது .நீ மகா பிரசாதமாக இருப்பாய். உமது இனிய நறுமணத்தால் தெய்வீகத்தை பரப்புவாய்.... .நீ மகா பிரசாதமாகவும் நிர்மால்யமாகவும் வரும் காலங்களில் விளங்குவாய். பக்தர்கள் உன்னை வழிபட்டு புண்ணியம் அடைவார்கள். ராமர் மேலும் கூறினார் கலியுகத்தில் நீ அன்ன பிரம்மமாக வழிபட படுவாய் ஊர்மிளா மேலும் வேண்டினாள் ...நீங்கள் ரத்தின சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்து இருக்கும் போது நான் வங்கக் கடலில் ஒரு நீர்க்குமிழியாக வந்து  தங்களது பொற்பாதங்களை  தொட வேண்டும்... இந்த வரங்களை ஊர்மிளாவிற்கு வழங்கிய ஶ்ரீராமர்  கூறினார் ஊர்மிளா உன்னுடைய தன்னலமற்ற அன்பும் தியாகமும் ஈடு இணையற்றது.

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
ஹரே க்ருஷ்ண ஹரே க்ருஷ்ண
க்ருஷ்ண க்ருஷ்ண ஹரே ஹரே
ஹரே ராம ஹரே ராம
ராம ராம ஹரே ஹரே

From poverty to wealth -Periyavaa

பிக்ஷை எடுத்த குடும்பத்தை மிகப்பெரிய பணக்காரக் குடும்பமாக மாற்றிய மகாபெரியவா...

ஒரு முறை ஸ்ரீ மகாபெரியவா திருநெல்வேலி மாவட்டம் பாபநாசத்தில் முகாமிட்டிருந்தார். மகாபெரியவர் பாபநாசத்தில் முகாமிட்டிருக்கும் செய்தியைக் கேட்டு சுற்றுவட்டாரப் பகுதிகளிலிருந்து ஏராளமான பக்தர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து ஸ்ரீ மகாபெரியவாளை தரிசித்து அனுக்ரஹம் பெற்றுச் சென்றனர். மகாபெரியவா முகாமிட்டிருந்த இடத்திற்கருகே ஒரு பார்வையற்ற தம்பதியர் கையில் பார்வையில்லா கைக்குழந்தையுடன் பிக்ஷை எடுத்துக் கொண்டிருந்தனர்.

சென்னையில் ஒரு மிகப்பெரிய செல்வந்தர் ஸ்ரீ மகாபெரியவா முகாமிட்டிருக்கும் இடத்திற்கெல்லாம் சென்று ஸ்ரீ மகாபெரியவாளின் அனுக்ரஹம் பெறுவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார்! பெரியவா பாபநாசத்தில் முகாமிட்டிருப்பதை அறிந்து அந்த செல்வந்தர் பாபநாசத்திற்கு வந்து மகாபெரியவாளின் அனுக்ரஹம் பெற்றுச்செல்ல வந்தார்! அந்த பிக்ஷையெடுக்கும் தம்பதி இந்த செல்வந்தரிடமும் பிக்ஷை கேட்டிருக்கிறது! அவ்வளவு தான்.ஆத்திரம் வந்தது அந்த மிகப்பெரிய தனவந்தருக்கு! கோபத்தில் அந்த தம்பதியை வாய்க்கு வந்தபடி திட்டிவிட்டு அவர்களை எட்டி உதைத்துத் தள்ளிவிட்டு முகாமுக்குள் நுழைந்தார் அந்த செல்வந்தர்! ஸர்வமும் அறிந்த சர்வேஸ்வரனுக்கு இவர் செய்த காரியம் தெரியாதா என்ன? முகாமுக்குள் ஸ்ரீ மகாபெரியவர் நிறைய பக்தர்களுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தார்! இவரைக் கண்டுக்கவே இல்லை. கடைசியில் எல்லா பக்தர்களிடம் பேசிமுடிந்த பிறகு இவர் கையில் வைத்திருந்த தட்டில் புஷ்பங்கள், பழ வகைகள், மஞ்சள் குங்குமம் முதலிய பொருட்களுடன் ஸ்ரீ மகாபெரியவாளிடம் சென்றார். மகாபெரியவாள் முன்பு எல்லாவற்றையும் சமர்பித்துவிட்டு பெரியவா,நான் சென்னையில் இருந்து உங்கள் தரிசனத்துக்கு வந்திருக்கேன்! நீங்க தான் என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணனும் என்றார்! அடுத்து என்ன நடக்கப்போகிறதென முகாமில் இருக்கும் பக்தர்கள் அனைவரும் ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் ஸ்ரீ மகாபெரியவாள் சற்றே அதிபயங்கரமான கோபத்துடன் முகாமுக்கு வெளியே பிக்ஷை எடுத்துக்கொண்டிருந்த தம்பதியை என்ன பண்ணே? அவ்வளவுதான்! ஆடிப்போய்விட்டார் அந்த செல்வந்தர். அடுத்து மகாபெரியவா என்ன சொல்லப்போகிறாரென ஆவலுடன் பக்தர்கள் கூட்டம் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருந்தது! சாஷ்டாங்கமாக ஸ்ரீ மகாபெரியவா திருவடிகளில் வீழ்ந்து நமஸ்கரித்து தேம்பி தேம்பி அழ ஆரம்பித்துவிட்டார் அந்த செல்வந்தார்! ஸ்ரீ மகாபெரியவா கடுமையான கோபத்துடன் திருவாய் மலர்ந்தார்! ஏன்டா உன்னால அந்த பிக்ஷை எடுக்குற தம்பதிக்கு எதுவும் கொடுக்க முடியல்லைன்னா என்னால ஒன்னும் கொடுக்க முடியாதுனு சொல்லிட்டு போகவேண்டியது தானே முறை? அத விட்டுட்டு பாவம் அவாளை கண்டபடி திட்டுனது மட்டுமில்லாம அவாள அடிச்சு உதச்சிருக்கே! நீ செஞ்ச பாவத்துக்கு ப்ராயஸ்சித்தம் இல்லைனு சொன்னார் மகாபெரியவர்! அவ்வளவுதான் அரண்டுபோய்விட்டார் அந்த செல்வந்தர்! நா பெரிய பாவம் பண்ணிட்டேன் பெரியவா!செஞ்ச பாவத்துக்கு பரிகாரமே இல்லையா பெரியவானு அழ ஆரம்பித்துவிட்டார்! மகாபெரியவர் மனமிரங்கினார்! இந்த பாபநாசத்துல இருக்குற பாபவிநாசேஷ்வர ஸ்வாமிய இப்போவே போய் வணங்கு! அங்க உன் பாவத்துக்கு பரிகாரம் தேடிக்கோன்னு சொல்லிட்டார்! அடுத்த நொடியே பாபவிநாசேஷ்வர ஸ்வாமி கோவிலுக்குப் பறந்தார்! அங்கு வீற்றிருக்கும் ஸ்ரீ பாபவிநாசேஷ்வர ஸ்வாமியிடம் தான் செய்த பாவம் தீருவதற்கான பரிகாரத்தை வேண்டி தேம்பித் தேம்பி அழத் தொடங்கினார்! அன்று இரவில் அந்த செல்வந்தரின் கனவில் ஸ்ரீ பாபவிநாசேஷ்வர ஸ்வாமியின் உருவத்தில் ஸ்ரீ மகாபெரியவாளே தரிசனம் தந்தார்! நீ உன் காலால் எட்டி உதைத்து அடித்த அந்த பார்வற்யற்ற பிக்ஷையெடுக்கும் தம்பதிக்கு எந்த விதத்திலாவது உபகாரம் செய்! அதுவே நீ செய்த பாவத்திற்கு பரிகாரமாகும் எனக் கூறிவிட்டு மறைந்தார்! அடுத்த நாள் காலையில் அந்த தம்பதியர் பிக்ஷையெடுக்கும் இடத்திற்கு அந்த செல்வந்தர் வந்தார்! பிக்ஷையெடுக்கும் இடத்திற்கு வந்தார்! பார்வையற்ற தம்பதியரை பார்த்தார்! தேம்பித் தேம்பி அழுதுகொண்டே அந்த பார்வையற்ற நபரின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டே நான் மிகப்பெரிய பாவம் செய்துவிட்டேன்! நான் செய்த பாவத்திற்கு பரிகாரமாக உங்களுக்கு கண்பார்வை கிடைக்கும்பொருட்டு நானே உங்கள் மூவரின் கண்சிகிச்சைக்குச் செலவு செய்வேன்! நான் உங்களுக்கு தொழில் ரீதியிலாக உதவி செயயும் பாக்கியத்தை சாக்ஷாத் பாபவிநாசேஷ்வர ஸ்வாமியே எனக்கு அருளியிருக்கிறார் இதை நீங்கள் தயவு செய்து நிராகரித்துவிட வேண்டாம் எனக்கூறிக்கொண்டே தன்பையில் வைத்திருந்த 20லட்சம் ரூபாய்கான காசோலையைக் கொடுத்துவிட்டார்! ஒரு மாதம் தன்னுடைய சென்னை வீட்டில் தங்க வைத்து அவர்களுக்குப் பார்வை கிடைப்பதற்கு உண்டான முழு செலவையும் அந்த தனவந்தரே ஏற்றுக்கொண்டார்! தற்போது அந்தத் தம்பதி ஸ்ரீ மகாபெரியவாளின் அருட்கடாக்ஷத்துடன் எந்தவிதமான குறையுமின்றி சகலவிதமான செல்வங்களுடன் எகிப்து நாட்டில் வசித்து கொண்டிருக்கிறார்

பிக்ஷையெடுத்த தம்பதியை பெரும் செல்வந்தராக மாற்றிய மகாபெரியவாளின் அற்புதங்களை வார்த்தைகளால் வர்ணிக்க முடியாதென்பதே நிதர்சனமான உண்மை!

Die before Rama dies - Incident explained in Kamba Ramayanam

கம்ப இராமாயணம் - தம்பியா? சேவகனா?

தசரதன் இராமனை காட்டுக்குப் போகச் சொன்னான், இராமன் அரசன் வார்த்தைக்கு கட்டுப் பட்டு போனான். அவன் மனைவி சீதை, இராமன் கூட போனதும் புரிந்து கொள்ளக் கூடியதே.

லக்ஷ்மணன் போக வேண்டிய அவசியம் இல்லை. "நான் இங்கேயே இருந்து பரதனுக்கு உதவியா இருக்கேன்" என்று சொல்லி இருந்தால், யாரும் ஒன்றும் சொல்லி இருக்க முடியாது.

லக்ஷ்மணன் செய்தது மிகப் பெரிய தியாகம்.

இராமன் கானகம் போகப் புறப்பட்டு விட்டான், லக்ஷ்மணன் நானும் கூட வருகிறேன் என்று கிளம்பினான்.

லக்ஷ்மனனின் தாயிடம் (சுமித்திரை) விடை பெறச் செல்கிறான். மொத்த கம்ப ராமயணத்தில் அவள் இரண்டே இரண்டு பாடல் தான் சொல்லுகிறாள். அந்த இரண்டாவது பாடல் இது.

.

"நீ இராமன் கூட போ. தம்பியாக இல்ல, ஒரு அடிமை மாதிரி போ. அவன் திரும்பி வந்தால் வா, இல்லை என்றால் அவனுக்கு முன் நீ முடி" என்றாள்.

.

தம்பி என்ற உறவு இருந்தால், ஒரு வேளை அண்ணனிடம் கொஞ்சம் முன்ன பின்ன இருக்கலாம்.

அண்ணனையே கொஞ்சம் வேலை வாங்கலாம். "எனக்கு இன்னைக்கு ரொம்ப கால் வலிக்குது, நீயே போய் சாப்பிட ஏதாவது கொண்டு வா" என்று சொல்லலாம். அது எல்லாம் கூடாது, நீ ஒரு அடிமை மாதிரி கூடப் போ என்கிறாள்.

.

பின்னால் வரும் பாடல்களில், இராமன் லக்ஷ்மணன் பாசப் பிணைப்பை கம்பன் பல இடங்களில் சொல்லுகிறான். சீதையை பிரிந்த போது இராமன் அழவில்லை. லக்ஷ்மணன் போரில் மூர்ச்சை ஆனபோது அழுது புலம்புகிறான். "வாள் வித்தை, வில் வித்தை எல்லாம் கற்றாய், இந்த குடிசை போடும் வித்தையை எங்கு கற்றாய்" என்று இராமன் நெகுழுகின்ற இடங்களும் உண்டு.

.

லக்ஷ்மணனை இராமனுடன் கானகம் போகச் சொன்ன அந்தப் பாடல்....

'பின்னும் பகர்வாள் 'மகனே இவன்பின் செல்; தம்பி

என்னும்படியன்று; அடியாரின் ஏவல் செய்தி

மன்னும் நகர்க்கே இவன் வந்திடில் வா அன்றேல்

முன்னம் முடி'என்றாள் வார் விழி சோர நின்றாள்''

போகும் போது அவன் பின்னாடி போ.

அவனுக்கு ஒரு ஆபத்து என்றால் அவனுக்கு முன்னாடி போ. (இறந்து போ என்று சொல்லவில்லை, "முடி என்றாள்" . அது தான் கம்பன்)

Bhagavad Gita adhyaya 2 sloka 26 to 28 in tamil

Courtesy : Smt.Dr.Saroja Ramnujam

கீதாம்ருதம்- அத்தியாயம் 2- தொடர்ச்சி

26. அத ச ஏனம் நித்ய ஜாதம் வா மன்யஸே ம்ருதம்

ததா அபி த்வம் மஹாபாஹோ ந ஏவம் சோசிதும் அர்ஹஸி

மஹாபாஹோ- வீரனான அர்ஜுனா, அத ச ஏனம் –இந்த தேகத்தை ,நித்யஜாதம் –எப்போதும் பிறந்துகொண்டிருப்பது, ம்ருதம் வா- அல்லது இறப்பது என்று, மன்யஸே- எண்ணுவாயாகில் , ததா அபி- அப்போதும் , ஏவம் சோசிதும்-இவ்வாறு வருந்துவது , ந அர்ஹஸி—தகாது.

ஆத்மா அழிவற்றது என்று கூறிய பின், அதை அறிந்துகொள்ள இயலாவிடினும், பிறப்பு இறப்பு இவை உண்மையே என்று நினைப்பினும் அதற்காக வருந்தலாகாது என்று கூறுகிறார்.

ஏனெனில்,

27.ஜாதஸ்ய ஹி த்ருவோ ம்ருத்யு: த்ருவம் ஜன்ம ம்ருதஸ்ய ச

தஸ்மாத் அபரிஹார்யே அர்த்தே ந த்வம் சோசிதும் அர்ஹஸி

ஜாதஸ்ய –பிறந்தவனுக்கு , ம்ருத்யு: -மரணம், த்ருவ: - நிச்சயம் ஏற்படுவது. ம்ருதஸ்ய – இறந்தால் , ஜன்ம- பிறப்பு , த்ருவம் – நிச்சயம் . தஸ்மாத் – அதனால்

அபரிஹார்யே அர்த்தே- தவிர்க்க முடியாத விஷயத்தில் , த்வம்- நீ , சோசிதும்- வருந்த, ந அர்ஹஸி- வேண்டியதில்லை.

மரணம் என்பது தவிர்க்க முடியாத ஒன்று. அவ்வாறே மரணித்தவர் மறு பிறப்பு எய்துவதும் இயற்கை. இந்த வாழ்க்கை முடிந்ததும் எப்போது எப்படி மரணம் ஏற்படும் என்பது ஏற்கெனவே நிச்சயமான ஒன்று. அந்தக்காலம் வரும் வரையில் யாரையும் யாராலும் அல்லது எதனாலும் கொல்ல முடியாது. அதனால் நம் சக்திக்கு அப்பாற்பட்ட ஒன்றை நினைத்து வருந்துவதில் பயனில்லை.

சாதாரணமாக ஒரு விமான விபத்தோ அல்லது வேறு எந்த இயற்கை அல்லது செயற்கைப் பேரழிவுகளோ ஏற்படுகையில் , யாராவது தற்செயலாக தப்பிப் பிழைப்பதைக் காண்கிறோம். அவர்களைப் பொறுத்த வரை முடிவுக் காலம் வரவில்லை என்று பொருள்.

இதன் மூலம் மரணம் என்பது யாராலும் தவிர்க்க முடியாத்து மட்டுமல்ல, இறந்தவ்ர் மறுபடி பிறப்பதால் மரணம் ஒரு முடிவல்ல என்பதும் விளக்கப்படுகிறது.

.

28. அவ்யக்தாதீனி பூதானி வ்யக்தமத்யானி பாரத

அவ்யக்தநிதனானி ஏவ தத்ர கா பரிதேவனா

பாரத- அர்ஜுனா, பூதானி- எல்ல உயிர்களும், அவயக்தாதீனி – இதற்கு முன்னால் எப்படி இருந்தன என்று அறியோம். அவ்யக்த நிதனானி- அவை அழிந்த பின் எங்கே இருக்கும் என்றும் அறியோம். வ்யக்தமத்யானி ஏவ- இடைக்காலத்தில் உள்ளது மட்டுமே தெரிய வருகிறது. தத்ர- அவ்வாறு இருக்கையில் , கா பரிதேவனா- - புலம்பல் ஏன்.

ஸ்ருஷ்டி காலம் தொடங்கி எல்லா உயிர்களும் கணக்கற்ற பிறவி எடுக்கின்றன. அதில் ஒரு ஆயுட்காலம் என்பது சிறு துளி போன்றது. ஓடும் நீரில் விளக்கைக் காட்டினால் தெரியும் சிறு பாகம் இருளில் இருந்து வந்து மறுபடி இருளில் மறைகிறது. நாம் காண்பது அந்தச் சிறுபாகமே. அதனால் ஒரு ஜன்ம்ம் முடிவது என்பது இயற்கையான ஒன்று. அதற்கு வருந்த்த் தேவை இல்லை என்பது இதன் கருத்து

Mahabharata part 20

🚩மகாபாரதம்

      (பகுதி-20)

( துரோணரின் இளமைக்கால

    வரலாறு..!)

துரியோதனனுக்கு கடும் அதிர்ச்சி. இவனுக்கு விஷம் கொடுத்தோம். சாகாவிட்டாலும் பரவாயில்லை. விஷம் தாக்கி கருப்பாகவாவது மாறியிருக்கிறானா? சூரியனைப் போல் செக்கச்செவேலென மின்னுகிறானே! இவன் எப்படி பிழைத்திருக்க முடியும்? என்ன நடந்தது... அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இப்படி சகோதரர்களுக்கு இடையே பனிப்போர் நடந்து கொண்டிருக்க, தன் பேரக் குழந்தைகளுக்கு வித்தை கற்றுக் கொடுக்க ஆசாரியர்களைத் தேடும் பணியில் ஈடுபட்டார் தாத்தா பீஷ்மர். கிருபாச்சாரியார் என்பவர் அரண்மனையில் ஏற்கனவே குருவாக இருந்தார். இவர் சாதாரணப்பட்டவர் அல்ல. தவத்தில் சிறந்த கவுதம முனிவரின் பேரன். இவரது தந்தையின் பெயர் சரத்துவான். சிறந்த வில்வித்தையாளர். இவரிடம் 105 பேரும் வில்வித்தையை சரளமாகக் கற்றனர். இன்னும் மற்போர், போரில் வியூகம் அமைக்கும் முறை என பல கலைகளையும் கற்றுத்தந்தார் கிருபர். 

கிருபாச்சாரியாருக்கு ஒரு தங்கை உண்டு. பெயர் கிருபி. இவரைத் துரோணர் என்னும் பெரும் வில்வித்தையாளருக்கு திருமணம் செய்து கொடுத்திருந்தார். துரோணர் ஆங்கிரஸ முனிவரின் குலத்தில் தோன்றியவர். ஆங்கிரஸரின் வம்சாவளியில் வந்த பரத்துவாஜ முனிவர், ஒருமுறை கங்கா தீரத்தில் நீராடிக் கொண்டிருந்த போது, தேவகன்னிகையான மேனகையைக் கண்டார். அவளைப் பார்த்தவுடனேயே தவம் மறந்து உடலில் கிளர்ச்சி ஏற்பட்டது. தன் மோகத்தை ஒரு கலசத்தில் செலுத்தினார். அந்த கலசத்தில் இருந்து ஒரு குழந்தை பிறந்தது. அந்தக் குழந்தையே துரோணர். ரிஷிகளுக்கு அக்காலத்தில் இப்படிப்பட்ட ஒரு சக்தி இருந்திருக்கிறது.

துரோணரின் இளமைக்கால வரலாறை இந்த இடத்தில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அங்கிவேச முனிவர் என்பவரிடம் பரத்வாஜர் தன் இளம் மகன் துரோணனை பாடம் கற்க அனுப்பி வைத்தார். அங்கிவேசரின் குருகுலத்தில் தங்கிப் படித்த போது துரோணனுக்கு ஒரு நண்பன் கிடைத்தான். அவன் பாஞ்சால தேசத்து அரசன் பிருஷதனின் மகன். பெயர் யாகசேனன். இவனை துருபதன் என்று பட்டப்பெயரிட்டு அழைப்பார்கள். அப்பெயரே அவனுக்கு கடைசி வரை நிலைத்தது. நட்பென்றால் அப்படி ஒரு நட்பு. நகமும் சதையும் போல் பிரியாமல் இருவரும் சுற்றித்திரிவார்கள் இந்த சிறுவர்கள். குருகுல படிப்பு முடிந்து அவரவர் இடத்திற்கு திரும்பும்நாளில் நண்பர்கள் இருவரும் மிகவும் வருத்தப்பட்டனர். 

துருபதன் தன் நண்பன் துரோணனை அணைத்தபடி, துரோணா, நீ எப்போது வேண்டுமானாலும் என்னைப் பார்க்க பாஞ்சால தேசத்திற்கு (இன்றைய பஞ்சாப்)வரலாம். என் தந்தையின் ஆட்சிக்காலத்திற்கு பிறகு நான் அரசன் ஆவேன். அப்போது, என் நாட்டில் பாதியை உனக்குத்தந்து உன்னையும் அரசனாக்குவேன். இது சத்தியம், என்றான். நண்பனின் உபசார வார்த்தைகள் கேட்டு துரோணன் நெகிழந்து போனான். இப்படியாக காலம் கழிந்து விட்டது. கிருபி துரோணருக்கு மனைவியானாள். அவர்களுக்கு சிவபெருமானின் பேரருளால் அஸ்வாத்தாமன் என்ற மகன் பிறந்தான். பிறந்தது கடவுளின் அருளால் என்றாலும் கூட, பிராமணரான துரோணரால் மகனை வளர்க்கும் அளவுக்கு சம்பாதிக்க இயலவில்லை. தவம், யாகம், பூஜை என சுற்றிக் கொண்டிருந்த அவர், பாலுக்காக ஏங்கியழும் மகனைக் கண்டு வருத்தப்படுவார். கிருபி அதை விட நூறு மடங்கு வருந்துவாள். ஐந்து வயது வரை அந்தக் குழந்தை எந்த சுகத்தையும் அனுபவிக்கவில்லை.

ஒருநாள் நண்பன் துருபதனின் ஞாபகம் துரோணருக்கு வந்தது. இளம்வயதில் அவன் செய்து கொடுத்த சத்தியம் நினைவுக்கு வரவே, பாஞ்சால தேசம் நோக்கி புறப்பட்டார் அவர். இப்போது துருபதன் பாஞ்சால தேசத்தின் மன்னனாக இருந்தான். நண்பனிடம் நாடு கேட்பதற்காக அவர் போகவில்லை. ஒரு பசுவை வாங்கி வந்தால், குழந்தை பசித்து அழும்போது பாலாவது கொடுக்கலாமே என்ற எண்ணத்துடன் புறப்பட்டார். அரண்மனைக்குச் சென்று துருபதனைச் சந்தித்தார். நீண்ட காலத்திற்கு பிறகு பார்க்க வருவதால், நண்பன் ஓடோடி வந்து அணைத்துக் கொள்வான் என நம்பிச் சென்றார் துரோணர். அரண்மனைக்குள் சென்றதும், துருபதன்அவரைப் பார்த்தான். அவன் கேட்ட முதல் கேள்வியே துரோணரின் நெஞ்சில் அம்பாய்ப் பாய்ந்தது. அந்தக் கேள்வி என்ன தெரியுமா? நீ யார்? என்பது தான். நீண்ட நாளாகி விட்டதால் அவன் தன்னை மறந்திருப்பானோ என்று, நண்பா! நான் துரோணன்... என்று இழுக்கவே, எந்த துரோணன்? என்று துருபதன் பதில் கேள்வி கேட்கவும் நொந்து நைந்து விட்டார் துரோணர். அப்போது ஜாதி துவேஷத்தைக் கிளப்பினான் துருபதன். நீ ஜாதியில் பிராமணன் என்பது உன்னைப் பார்த்ததுமே தெரிகிறது. நான் க்ஷத்திரியன். உனக்கும், எனக்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்க முடியும்? என்றான். 

இதன் மூலம் தான் ஒரு மன்னன் என்றும், துரோணர் ஏழை அந்தணன் என்றும் குத்திக்காட்டினான். அடுத்து அவன் பேசிய வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும் பரிகாசச் சொல்லாய் அமைந்தது. கேவலம் பசி தீர்க்க இவனிடம் உதவி கேட்க வரப்போய் நிலைமை இப்படியாகி விட்டதே! துரோணரின் உடல் கூனிக்குறுகியது. அதுவே ஆவேசமாக பொங்கி எழ, அட நம்பிக்கைத் துரோகியே! நீ எனக்கு இளம்வயதில் நாடு தருவதாகச் சொன்னாய். நான் ஒரு பசுவை யாசகமாக கேட்க வந்தேன். என் ஏழ்மையை பரிகசித்தாய். இப்போது சொல்கிறேன் கேள். நான் உன் நாட்டில் பாதியை நீ சொன்னபடி நிச்சயமாக அடைவேன். உன்னுடன் போர் செய்வேன். உன்னைத் தோற்கடித்து தேர்க்காலில் கட்டி தெருத்தெருவாக இழுத்துச் செல்வேன். இது சத்தியம், என்று சபதம் செய்தார். அப்போது பல நாட்டு அரசர்கள் அவையில் இருந்தனர். துரோணரின் கர்ஜனை அவர்களை அசர வைத்தது. துருபதனின் பதிலுக்கு காத்திராமல் அங்கிருந்து வேகமாக வெளியேறி விட்டார்.!

(.துரோணர்க்கு நிகழ்ந்த இன்ப செய்தி என்ன வென்று நாளை பார்ப்போம்..!!!)

ஸ்ரீராம ஜெயம்🙏

Sanskrit joke cum poem - why Ganesha sneezed?

सानन्दं नन्दिहस्ताहतमुरजरवाहूतकौमारबर्हि-

त्रासान्नासाग्ररन्ध्रं विशति फणिपतौ भोगसङ्कोचभाजि । गण्डोड्डीनालिमालामुखरितककुभस्ताणडवे शूलपाणेर्वैनायक्यश्चिरं वो वदनविधुतयः पान्तु चीत्कारवत्यः ॥ (मालतीमाधवम्)

भवभूति -

As Shiva dances his evening dance, Nandi plays the drum. Mistaking the drum's sound for thunder, Kumara's peacock comes close. Afraid of the peacock, Shiva's serpent searches for a hole to hide. And enters Ganesha's trunk. Shaking his head, Ganesha lets out a sneeze.

May this vigorous shaking of head, accompanied by a sneeze, protect us.

..श्रीशङ्करराजरमणः।

Single sentence different meaning

See the irony in these statements 😆😆😆🤣🤣

*வார்த்தை ஒன்றுதான்*

மருத்துவர்

சொன்னால்

மகிழ்ச்சி

ரேசன் கடைகாரர்

சொன்னால்

வருத்தம்

*" சர்க்கரை இல்லை"*

😳 😇 🤔

****************************

*வார்த்தை ஒன்றுதான்*

கணவர்

சொன்னால்

மகிழ்ச்சி

மகன்

சொன்னால்

வருத்தம்

*" அரியர்ஸ் வந்து இருக்கிறது"*

😳 😇 🤔

****************************

*வார்த்தை ஒன்றுதான்*

மனைவி 

சொன்னால் கணவனுக்கு 

மகிழ்ச்சி

கணவன் 

சொன்னால் மனைவிக்கு 

வருத்தம்

*"ஊரில் இருந்து என் தங்கச்சி வர்றா"*

😍😂🤣🤩😆😆😆

Mahabharata part 18

🚩மகாபாரதம்

       (பகுதி 18)

துரியோதனனின்

         (சூழ்ச்சி)

பரமாத்மா மட்டுமா வந்தார்! அவரது தந்தை வசுதேவர், தாய் தேவகி, குந்தியின் தந்தை குந்திபோஜன் மற்றும் உறவுகளெல்லாம் வந்தனர். பெரிய துக்கமல்லவா! கண்ணனுக்கு குந்தி அத்தை. ஏனெனில், அர்ஜூனன் கண்ணனின் சகோதரி சுபத்ராவைத் திருமணம் செய்தவன். மைத்துனரின் தந்தையல்லவா மரணமடைந்திருப்பவர். மகளின் துக்கத்தில் பங்குகொள்ள குந்திபோஜனும் வந்துவிட்டான். எல்லோரும் நெருங்கிய சொந்தங்கள்.

பீஷ்மர், விதுரன் ஆகிய மகாத்மாக்கள் கூட குந்தி புத்திரர்களின் நிலையைப் பார்த்து கண்ணீர் வடித்தனர். பரமாத்மா கண்ணன் மட்டும் பாரதத்தின் எந்த மூலையிலும், ஏன் அவரது இந்த அவதாரத்தில் எங்குமே கண்ணீர் வடித்ததில்லை. அவர் ஒரு புன்னகை மன்னன். ஏனெனில், நடக்கின்ற சம்பவங்கள் அனைத்துக்கும் காரணமே அவர் தானே! மேலும், அழ வேண்டியதையெல்லாம் இதற்கு முந்தைய அவதாரமான ராமாவதாரத்திலேயே அழுது தீர்த்துவிட்டாரே! போதாதா! கண்ணனின் தாய் தேவகி துக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்த குந்திக்கு சொன்ன ஆறுதல் மொழிகள் கொஞ்ச நஞ்சமல்ல! பெண்கள் ஒருபுறமிருக்க, ஆண்கள் ஒருபுறம் எதிர்காலம் பற்றி யோசனை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். 

திருதராஷ்டிரனின் அண்ணன் மகாத்மா விதுரர், கண்ணா! பூபாரம் தீர்க்க வந்தவனே! உன் உதவி இருக்கும்போது பாண்டவர்களுக்கு என்ன கவலை. நீ தான் அவர்களைக் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும், என்றார். கண்ணனும் அதை ஆமோதித்தார்.

வந்த விஷயம் முடிந்ததும், அவர்கள் திரும்பி விட்டனர். துக்கவீட்டில் ரொம்ப நாள் தங்கக்கூடாது. வந்தோமா, போனோமா என்று இருக்க வேண்டும் என்ற நீதி இங்கே எடுத்துச் சொல்லப்படுகிறது. இப்படியிருக்க, ஆரம்பத்தில் துரியோதன சகோதரர்கள், பாண்டு புத்திரர்களுடன் நன்றாகத்தான் இருந்தனர். ஆனால், பீமன் மட்டும் யாருடனும் ஒத்துப்போக மாட்டான். சிறுவன் தான் என்றாலும், துரியோதன சகோதரர்களை அவனுக்கு பிடிக்கவே பிடிக்காது. அதற்காக அவன் வம்பு செய்வதில்லை. ஒதுங்கி இருந்து கொண்டான். இந்தப்போக்கு துரியோதனனுக்கு பிடிக்கவில்லை. அவன் தன் மாமா சகுனியிடம் ஓடினான். காந்தாரியின் அண்ணன் தான் இந்த சகுனி. தங்கை வீட்டில் தங்கியிருப்பவன். 

மாமா! இந்த பீமன் மட்டும் எங்களைக் கண்டு கொள்வதே இல்லை. பெரிய முரடன். ஏதாவது பேசினால் முறைக்கிறான். வம்புக்கு போனால் வேறு வினையே வேண்டாம். அவன் என் மீது விழுந்தாலே போதும். நான் தரையோடு தரையாக நசித்துப் போய்விடுவேன். அரண்மனையில் வேகும் அரிசியில் பாதிக்கு மேல் இவனுக்கே போய்விடுகிறது. இந்தப்பயலை அடக்க ஒரு வழி சொல்லுங்களேன், என்றான். இந்த சகுனிக்கு பாண்டு புத்திரர்களின் நாட்டையும் சேர்த்து கொள்ளையடிக்க ஆசை. அதற்கு தடையாக இருந்த பாண்டு ஒழிந்து விட்டான். குந்தியோ, இவர்கள் பிடியில். இந்த சிறுவர்களாலும் ஏதும் செய்ய முடியாது. காலம் கனியட்டும் என காத்திருப்பவன். மருமகனே! இதென்ன பிரமாதம்! இதோ! உன் நண்பன் கர்ணன் இங்கே தான் படுத்திருக்கிறான். அவனை துணைக்கு வைத்துக் கொள். பீமன் தூங்கும் போது அவனை கட்டு. அப்படியே தூக்கிக் கொண்டு போய் கங்கையின் நடுவில் வீசிவிடு, என அந்த பிஞ்சுமனத்தில் கொலை வெறியை விதைத்தான்.

கர்ணனும், துரியோதனனும் விரைந்தனர். உறங்கிக் கொண்டிருந்த பீமனை காட்டுக்கொடிகளைக் கண்டு கட்டினர். பீமன் திமிறினான். அவனை ஒரு

படகில் ஏற்றி, கங்கையின் நடுவே தள்ளிவிட்டனர். பீமனாவது, இதற்கெல்லாம் மசிவதாவது! தண்ணீரில் மூழ்கியவன், ஏதோ சந்தோஷமாகக் குளிப்பவன் போல தலையை இங்கும் அங்கும் அசைத்தான். தன் பலத்தை ஒன்றுதிரட்டி கையை உதறினான். காட்டுக்கொடி போன இடம் தெரியவில்லை. ஒரே மூச்சில் வெளியே வந்தான். கர்ணனும், துரியோதனனும் அரண்மனைக்குத் திரும்பினர். அவர்கள் வருவதற்கு முன்பே, அரண்மனை சிம்மாசனத்தில் குத்துக்கல் மாதிரி உட்கார்ந்திருந்தான். ஆசாமிகள் இருவருக்கும் கடும் அதிர்ச்சி! இவனை தண்ணீரீல் வீசினால், நாம் திரும்புவதற்குள் இவன் வந்து விட்டானே. ஏ கர்ணா! இவன் கண்ணில் படாதே. பட்டால், இந்த இடத்திலேயே அடிப்பான். இங்கே வந்தால், நாம் 101 பேரும் சேர்ந்து தான் வரவேண்டும் புரிகிறதா? என்று சொல்லிவிட்டு ஓடிவிட்டான். 

மறுநாள் பீமனுடன் சமாதானம் செய்வது போல் நடித்துக்கொண்டான். பீமா! நீ எவ்வளவு பலசாலி என்பதை நேற்றே தெரிந்து கொண்டேன். வா! இன்றும் விளையாடப் போகலாம், என்று அழைத்தான். பீமனும் கிளம்பிவிட்டான். அவனுக்குத் தெரியும்! துரியோதனன் ஏதோ சதித்திட்டத்துடன் தான் அழைக்கிறான் என்று! அன்றும் கங்கையில் தான் விளையாட்டு. தண்ணீர் அலைகளை வாரி இறைத்துக்கொண்டு மின்னலென போய்க் கொண்டிருந்தது. முதலில் துரியோதனன் கங்கையில் குதித்து நீராடினான். பீமா! நீ இந்த இடத்தில் குதி, என ஓரிடத்தை நோக்கி கையைக் காட்டினான். பீமனின் கண்கள் ஆழ்ந்த பார்வை கொண்டவை. துரியோதனன் குதிக்க சொன்ன இடத்தில் ஏதோ நீட்டிக்கொண்டிருப்பது போல் தெரிந்தது.

மேற்பகுதியில் ஏதோ வண்டு போலவும் இருந்தது. ஆராய்ந்து பார்த்ததில் அத்தனையும் ஈட்டிகள் என்பதும், பீமன் குதித்ததும் அவை அவனை குத்திக்கிழிப்பது போலவும் நேராக நடப்பட்டிருந்தன. பீமன் சுதாரித்து விட்டான். எந்த இடம் வரை ஈட்டிகள் நடப்பட்டிருந்ததோ, அதைத் தாண்டி குதித்து, ஒன்றுமே தெரியாதவன் போல கரையேறி விட்டான். துரியோதனின் இந்த திட்டமும் வீணானது. துரியோதனன் துடிதுடித்தான். இவனுக்கு இதெல்லாம் சரி வராது. இந்தப்பயலைக் கொல்ல ஒரே வழி சாப்பாடு தான். இவனோ சாப்பாட்டு ராமன். சாப்பாட்டில் விஷம் கலந்து விட்டால், இஷ்டத்துக்கு அள்ளித்தின்று எமலோகம் போய்விடுவான் என திட்டமிட்டான். நினைத்தது போலவே நடத்தியும் காட்டினான். உணவில் விஷம் கலந்தது தெரியாமல், பீமன் அத்தனையையும் சாப்பிட்டான். அவனது கண்கள் சுழன்றன...!

( பீமனின் நிலை என்ன என்பதை நாளை பார்ப்போம்..!)

ஸ்ரீராம ஜெயம்🙏

THE FLUTE OF KRISHNA

குழலின் தத்துவம் J K SIVAN

நான் எது எழுதினாலும் அதில் கண்ண னோ, அவன் குழலோ இடம்பெறாமல் இருந்ததில்லை. எங்கோ எப்படியோ அவை இடம் பெற்றுவிடு கிறது. அது எனக்கு அவன் தந்த அனுக்கிரஹம் என்று எடுத்துக் கொள்கிறேன்

.

கிருஷ்ணன் யமுனையில் ஆயர்பாடி சிறுவர் களோடு விளையாடிக் கொண்டி ருந்தான். கண்ணன் விளையாடி பொழுது போக்கவா அவதாரம் எடுத்தான்? . இல்லை. அவன் தீராத விளையாட்டுப் பிள்ளையாக காட்சி அளித்த தன் காரணம் எதையும் அவன் சீரியஸ் ஆக எடுத்துக்கொள்ளாமலேயே கச்சிதமாக காரியத்தை முடித்து விடுவான்

நாரதன் கலகத்தின் பின்னால் ஏதேனும் ஒரு நன்மை இருக்கும். அதுபோல் கிருஷ்ணனின் சிறு செயல்களிலும் ஒரு தத்துவம் ஒளிந்து கொண்டிருக்கும்.

இதோ யமுனைக்கரையில் ஒரு கூட்டம். யமுனையில் குதித்து கண்ணன் தனது நண்பர்களோடு நீந்தி விளையாடு கிறான். கரையில் அவனுடைய வஸ்திரங்கள், புல்லாங்குழல், அவன் அணியும் மணி மாலைகள் அவன் நதியிலிருந்து அவன் வர காத்திருந்த போது தான் இது நிகழ்ந்தது.

"நம் அனைவரிலும் யார் விலையுயர்ந்த வர்கள், யாருக்கு மதிப்பு ஜாஸ்தி?"

இந்த கேள்வியை எழுப்பியது விடை தெரிந்த அவனுடைய பீதாம்பரம். தான் விலை யுயர்ந்தவன் தனக்கே மதிப்பு அதிகம் என்ற கர்வம் அதன் கேள்வியி லேயே தெரிந்தது.

இதைக் கேட்ட அவனது நவரத்ன மணி மாலை சும்மா இருக்குமா?

ஏன் உனக்கு தெரியாதா பீதாம்பரமே, என்னை ஆயர்பாடி கோபியர்கள் எங்கிருந் தெல்லா மோ சேகரித்து கோர்த்து கிருஷ்ணனுக்காக செய்தது. ஆகவே உன்னைப்போல எளிதில் என்னை மதிப்பிட முடியாது. எனக்கு என்ன விலை என்பதே எவருக்கும் தெரியாது...."

புல்லாங்குழல் பேசாமலேயே இருந்தது. இரண்டின் பார்வையும் அதன் மேல் சென்றது.

வம்புக்குபுல்லாங்குழலை இழுக்க தயாரானது.

"இந்த மூங்கில் குழாய்க்கு என்ன மதிப்பு போடலாம்?" என்று கண்ணனின் வஸ்திரம் மணிமாலையை கேட்டது.

"எதாவது இருந்தால் தானே போடுவ தற்கு" என்று அது பதிலளிக்க இரண்டும் கேலியாக சிரித்தன.

அருகில் மரத்தடியில் ஒரு முனிவர் தவம் செய்து கொண்டிருந்தவருக்கு இந்த சம்பாஷ ணை காதில் விழுந்தது. அவர் அங்கிருந்தே வஸ்திரம், மணி மாலை ரெண்டையும் நோக்கி பேசினார்:

''மதிப்பு பற்றி பேசும் மதியிலிகளே இதை கேளுங்கள்:

நீங்கள் நினைப்பது போல் இந்த மூங்கில் குழாயான கண்ணனின் புல்லாங்குழல் அற்பமானதல்ல. கண்ணன் குழல் இசைக்காத போதும், மற்ற பிள்ளைகளோடு விளையாடும் போதும், ஆவினங்களிடம் கோபியர் களுடனும் அவன் சல்லாபிக்கும்போதும் அவன் இடுப்பில் அது ஏன் எப்போ தும் அவனை விட்டுப் பிரியாமல் குடி கொண்டிருக்கிறது ? யோசித்தீர்களா?

அவன் அதை ஏன் தனக்கு பிடித்த பொருளாக உபயோகிக்கிறான் என்றாவது உங்களுக்கு தெரியுமா?"

''அவன் கையிலிருக்கும் இந்த குழல் தான் உலகில் அனைவரும். இந்த குழலில் எட்டு துளைகள் இருக்கிறதே, அதுவே நம் 8 உறுப்பு கள் - கண்கள், காதுகள் மூக்கு, நாக்கு, சருமம், புத்தி, மனம், அஹங்காரம் ( இது தான் நான் மற்றவனை காட்டிலும் வேறானவன் என்று நினைக்க வைக்கிறது)

கிருஷ்ணன் வாசிக்காதபோது வெறும் காற்று தான் உள்ளே நுழைகிறது. அது குழலிலிருந்து தானாக வெளியேறி னால் ஏதோ ஒரு சப்தம் தான் வரும் இசை வராது. மூங்கில் காடுகளில் சுநாதமா வெளிவருகிறது ?

நம்மை கண்ணனுக்கு அர்ப்பணம் செய்து அவனே நமது வழிகாட்டி என உணர்ந்தால் நம்மில் அபூர்வ நாதங்கள் தோன்றும். அதுவே அவன் வாசிக்கும் இசை. நாம் அவன் மூலம், இயங்கினால் நம்முடைய, கோபம், தாபம், நேர்மை யின்மை, வெறுப்பு, அசூயை, எல்லாம் காலியாகி, அவன் நம்மை உபயோ கித்து இசைக்கும் "தெய்வீகம்" நமது வாழ்க்கை ஆகிறது. இதுவே புல்லாங்குழல் தத்துவம்.

மஹா பெரிய ஞானிகளும் முனிவர்க ளும் ரிஷிகளும் இத்தகைய புல்லாங் குழல்கள். அவர்கள் மூலமே நாம் ஞானம் பெறுகிறோம். மேன்மையுருகி றோம். பரமானந்தம் பெறுகிறோம்.

இதைகேட்ட புல்லாங்குழல் கர்வத்தோடு சிரிக்கவில்லை. அப்போதும் அமைதி யாக கண்ணனின் வரவுக்காக காத்திரு ந்தது.

இனியாவது நாமும் நம்மை அவனது புல்லாங்குழலாக மாற்றிக் கொள்ள முடியும்

Kasi yatra miracle -Periyavaa

*"கலங்க வைத்த காசி பயணம்".*

மஹாபெரியவாளின் அத்யந்த பக்தர்களுள் கல்யாணசுந்தரம் என்பவரும் ஒருவர். பிராமண குலத்தைச் சேர்ந்தவர். ஒரு குழந்தை தன் தாயிடம் எந்த அளவுக்குப் பாசத்தை அதிகம் வைத்துத் தாயாரை கொண்டாடுகிறதோ, அது போல் மஹாபெரியவா என்ற கருணா தெய்வத்தின் மீது முரட்டுத்தனமாக பக்தி கொண்டிருந்து பக்தி உள்ளத்தை அந்த தெய்வத்திடம் பொழிந்தார் கல்யாண சுந்தரம்.

காஞ்சிக்குச் சென்று அந்த மகானை தரிச்சிக்கிற போதெல்லாம் கண்கள் கலங்க அந்த தெய்வத்தின் திருவடி பணிவார். நேரம் போவதே தெரியாமல் அந்தத் திருச்ச்சந்நிதியில் மகானது தரிசனத்தில் திளைத்திருப்பார். 'ஜய ஜய சங்கர' கோஷத்தை முழங்கிக் கொண்டே இருப்பார்.

பெரியவா பக்தி மட்டுமல்ல.. தன் தந்தையார் மீதான பக்தியிலும் உயர்ந்து காணப்பட்டார் கல்யாணசுந்தரம். தனது தந்தையார் தன்னுடன் வாழ்ந்த காலம் வரை அவருக்கு உண்டான சேவையைச் செய்து அதில் ஆனந்தப்பட்டார். ஆனால் ஒரு கட்டத்தில் நிகழ்ந்த தந்தையாரின் பிரிவு மகனை மன வேதனைப்படுத்தியது.

இந்த வேளையில் கல்யாண சுந்தரத்தின் மனதில் ஒரு ஆசை எழுந்தது. அதாவது தன் தகப்பனாருக்கு முறையாகச் செய்ய வேண்டிய சிராத்தம் போன்ற கர்மாக்களை காசிக்குப் போய் நடத்த வேண்டும் என்று. ஆனால், காசிக்குப் போனால் எங்கு தங்குவது, உணவு போன்ற வசதிகளுக்கு என்ன செய்வது, பாதுகாப்பான முறையில் பயணம் அமையுமா என்றெல்லாம் அவருக்குக் குழப்பங்கள் இருந்து வந்தன.

இந்த நிலையில் கல்யாணசுந்தரத்தின் மனக்குழப்பங்களை அறிந்த அவருக்கு வேண்டிய அன்பர் ஒருவர் 'காசியில் உள்ள ஸ்ரீசங்கரமடத்தில் தங்கி இந்தக் கர்மாக்களைப் பூர்த்தி செய்யலாமே.. நீதான் மடத்துக்கும் பெரியவாளுக்கும் மிகவும் வேண்டப்பட்டவன் ஆச்சே' என்று பேச்சுவாக்கில் கல்யாணசுந்தரத்திடம் சொல்லி இருக்கிறார். இதைக் கேட்டதும் காசிக்குச் செல்லும் பயணம் குறித்தான ஒரு நம்பிக்கையும் ஆசையும் கல்யாணசுந்தரத்துக்கு வந்தது.

ஒரு நாள் காஞ்சி ஸ்ரீமடம் சென்று தன் மனதில் உள்ளதை மஹாபெரியவாளிடம் சொன்னார். அந்த மகானும் தன் இரு திருக்கரங்களை உயர்த்தி அவருக்கு ஆசி புரிந்தார். பிறகென்ன மஹாபெரியவாளின் அறிவுரையின்படியும் அருளாசியின்படியும் காசிக்குச் செல்லும் பயணம் உறுதியானது.

காசி சங்கரமடத்தில் கல்யாணசுந்தரம் தங்குவதற்கு ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. எங்கே யாரைப் பார்க்க வேண்டும் சிராத்தம் போன்ற கர்மாக்களை எப்படி செய்வது என்பதை எல்லாம் இங்கேயே விசாரித்துக் கேட்டுக் கொண்டார். சென்னையில் இருந்து ஒரு நாள் காசிக்கு ரயில் ஏறினார்.

காஞ்சி மஹாபெரியவா ஆசியுடன் எந்தவிதமான சிக்கலும் இல்லாமல் பத்திரமாகக் காசிக்கு வந்து சேர்ந்தார். அங்கு உரிய நபரைச் சந்தித்து கங்கைக் கரையில் அமைந்துள்ள ஸ்ரீசங்கரமடத்தில் தங்கினார். காசி ஸ்ரீசங்கரமடத்தில் உள்ள ஊழியர்கள் கல்யாணசுந்தரத்துக்கு சகல விதத்திலும் உதவினர்.

தன் தந்தையாருக்கு செய்து முடிக்க வேண்டிய அனைத்துக் கார்யங்களையும் உரிய பண்டிதர்கள் மூலம் திருப்தியாகச் செய்து முடித்தார். இதில் கல்யாணசுந்தரத்துக்கு ஏக திருப்தி.

'காசிக்கு என்று இவ்வளவு தூரம் பயணித்து வந்தாயிற்று.. இந்த ஊரையும் ஊரில் உள்ள கோயில்களையும் சுற்றிப் பார்க்காமல் ஊர் திரும்பினால் நன்றாக இருக்குமா? கங்கையில் தொடர்ந்து சில நாட்களுக்கு ஸ்நானம் செய்யக்கூடிய வாய்ப்பு எல்லோருக்கும் கிடைத்து விடுமா என்ன? என்று யோசித்த கல்யாணசுந்தரம், 'வந்தது தான் வந்தோம்..ஒரு சில நாட்கள் தங்கி விட்டுப் போவோம்' என்று தன் பயணத் திட்டத்தை சற்றே மாற்றி அமைத்துக் கொண்டார்.

தினமும் கங்கை நதியில் ஸ்நானம், காசி விஸ்வநாதர், அன்னபூரணி – விசாலாட்சி தரிசனம் என்று ஆனந்தமாக இருந்தது கல்யாணசுந்தரத்துக்கு. காசி ஸ்ரீ சங்கரமடத்தில் அனைத்து வசதிகளும் நன்றாகவே இருந்தன.

இந்த நிலையில் தான் காசியில் ஆனந்தமாக இருந்த கல்யாணசுந்தரத்திடம் ஒரு நாள் விளையாடிப் பார்க்க நினைத்தார் காஞ்சி மஹாபெரியவா. பரம்பொருளின் நினைவு எப்போதும் பக்தனுக்கு இருக்கவேண்டும் அல்லவா?!

அதன்படி அன்றைய தினம் அந்த தெய்வத்தின் திருவிளையாடல் துவங்கியது.

ஒருநாள் கங்கையில் ஸ்நானம் செய்துவிட்டு காசி விஸ்வநாதர், அன்னபூரணியை தரிசித்து தான் தங்கி இருக்கும் ஸ்ரீசங்கரமடத்துக்கு வந்து கொண்டிருந்தார் கல்யாணசுந்தரம். வருகின்றபோதே மனதில் ஒரு பூரிப்பு. காஞ்சி மஹாபெரியவாளின் அருளால் காசியில் எல்லாமே திருப்தியாகப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது என்று. ஆனால் அடுத்து நிகழப் போகிற துர்சம்பவத்தை அவர் எப்படி அறிவார்?

காசியம்பதிக்குச் சென்று வந்தவர்களுக்குத் தெரியும் அங்குள்ள தெருக்கள் எல்லாம் நம்மூர் மாதிரி அகலமாக இருக்காது. எல்லாமே சின்னச் சின்ன சந்தாக இருக்கும். சில தெருக்களில் குண்டான ஒரு ஆசாமி எதிரில் வந்தால் அவருக்கு எதிர்ப்பக்கம் வருபவர் சற்று ஒதுங்கிக் கொண்டால் தான் அந்த குண்டான ஆசாமி அவர் மீது இடிக்காமல் நடக்க முடியும். அந்த அளவுக்குக் குறுகலான தெருக்களும் உண்டு.

காசியில் பிரதான சாலைகளைத் தவிர உள்ளுக்குள் புகுந்து செல்லும் தெருக்கள் எல்லாமே சிறு சிறு சந்தாக இருக்கும். அப்படிப்பட்ட சந்து ஒன்றில் புகுந்து ஸ்ரீசங்கரமடம் இருக்கும் பகுதிக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்தார் கல்யாணசுந்தரம்.

தன் கையில் சிறிய பிளாஸ்டிக் பை ஒன்றை வைத்திருந்தார். அந்தப் பைக்குள் ஒரு சிறு மஞ்சள் துணிப்பை. அந்த மஞ்சள் பைக்குள்தான் தான் ஊருக்குத் திரும்பவேண்டிய (முன்பதிவு செய்யப்பட்ட) டிக்கெட், செலவுக்கான பணம், மற்றும் சில முக்கியமான ஆவணங்களை வைத்திருந்தார். மஞ்சள் பையை உள்ளடக்கிய இந்த பிளாஸ்டிக் பையை எப்போதும் வெகு கவனமாக வைத்திருப்பது வழக்கம்.

சந்து பொந்து எல்லாவற்றையும் கடந்து ஸ்ரீசங்கரமடத்தின் அருகில் உள்ள ஸ்ரீகாமகோடீஸ்வரர் ஆலயத்துக்குள் நுழைந்தார் கல்யாணசுந்தரம். அங்கு இறைவனை தரிசித்துவிட்டு ஆலயத்தையும் ஒரு வலம் வந்துவிட்டு, வெளிப்பிரகாரத்தில் ஆள் அரவம் இல்லாத ஓர் இடத்தில் ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்வதற்காக அமர்ந்தார்.

திடீரென ஏதோ நினைத்தவராக பிளாஸ்டிக் பைக்குள் கைவிட்டு உள்ளே தான் பத்திரப்படுத்தி வைத்திருக்கும் மஞ்சள் பையை எடுக்க முற்பட்டார். ஆனால் அது கையில் தட்டுப்படவில்லை. பிளாஸ்டிக் பையை இன்னும் கொஞ்சம் அகலமாக விரித்து உள்ளே பார்வையை ஓட்டியவர் அதிர்ந்து போனார். மஞ்சள் பையைக் காணவில்லை. துணுக்குற்றார்.

பிளாஸ்டிக் பைக்குள் இருக்கும் ஒரு சில காகிதங்களையும் தேவை இல்லாத அயிட்டங்களையும் எடுத்து வெளியே போட்டு நிதானமாகப் பார்த்தார். ஆம்! மஞ்சள் பையைக் காணவே இல்லை. எங்கோ தொலைந்து விட்டிருக்கிறது.

கல்யாணசுந்தரத்தின் கண்களில் நீர் முட்டியது. கை, கால்கள் நடுங்கின. தற்போதைக்கு அவரது சொத்தே அந்த மஞ்சள் பைதான். அதற்குள் டிக்கெட், செலவுக்கான பணம், சில முக்கிய ஆவணங்கள் போன்றவற்றை பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்தார். அவை இல்லாவிட்டால் ஊருக்கு திரும்ப முடியாது.

என்ன செய்வது என்று யோசித்தவருக்கு எதுவுமே பிடிபடவில்லை. பாஷை தெரியாத ஊர், எங்கே போய் புகார் செய்வது? எங்கே தொலைத்தாய், எப்படி தொலைத்தாய் என்று அடுக்கடுக்காக கேள்வியை கேட்டால் அதற்கு அவர்கள் பாஷையில் பதில் சொல்லவேண்டுமே. இவருக்கு தமிழ் தவிர வேறு எதுவும் தெரியாது.

பித்துப் பிடித்தவர் போலானார். அடுத்து தான் என்ன செய்யவேண்டும் என்று அவருக்கே புரியவில்லை.

சட்டென்று காஞ்சி மஹாபெரியவா அப்போது நினைவிற்கு வந்தார். பிரச்சினையை ஏற்படுத்திய அவர் அதற்கு தீர்வு தரமாட்டாரா என்ன? உடனே அந்த மஹானை மனதுக்குள் பிரார்தித்து "சர்வேஸ்வரா உன்னை பிரார்த்தனை பண்ணிட்டு தானே இந்த காசிக்கு வந்தேன்…. நீ தானே அனுக்ரஹம் பண்ணி என்னை இங்கே அனுப்பி வைச்சே. ஒரு குறையும் எனக்கு வராம பார்த்துக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு இல்லையா…. என்னை ஏன் இப்படி தவிக்க விடறே.. ஊருக்கு போக இருந்த டிக்கெட்டையும் தொலைச்சுட்டு கையில இருந்த காசையும் பறிகொடுத்துட்டு பாஷை தெரியாத இந்த ஊர்ல நான் என்ன செய்ய முடியும்? என்னை தவிக்க விட்டுட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறது உனக்கு பொழுது போக்கா இருக்கா?" என்று கண்களில் பிரவாகம் எடுக்கும் நீருடன் அந்த மஹானை மனதிற்குள் நினைத்து மருகினார்.

அடுத்த வேளை சாப்பிடவேண்டும் என்றால் அதற்கு கையில் ஒரு நயா பைசா கிடையாது. ஆத்திர அவசரத்துக்கு ஒரு பொருள் வாங்க வேண்டுமென்றால் அதற்கும் ஒன்றும் வழி இல்லை. தனது இந்த நிலையை யோசித்து பார்க்க பார்க்க கல்யாணசுந்தரத்துக்கு அழுகையே வந்துவிட்டது. தனது சொத்தாக இருந்த மஞ்சள் பை காணாமல் போனதை நினைத்து கவலை அதிகமாகி கோவிலில் இருந்த ஒரு தூணில் சாய்ந்துவிட்டார்.

கண்களில் நீர் முட்டிக் கொண்டு வந்தாலும் அப்போது வாய் மட்டும் எதோ புலம்பிக் கொண்டே இருந்தது. "இப்படி என்னை பரிதவிக்க விட்டுவிட்டு வேடிக்கை பார்க்கிறயே மகாபிரபோ" என்று மஹாபெரியவாளை மனதிற்குள் நினைத்து அவரிடம் தன் குறையை கொட்டினார்.

அப்போது ஆலயத்தில் அந்த இடத்தை கடந்து போகிற உள்ளூர் பக்தர்கள் (தமிழ் தெரியாதவர்கள்), மனம் உருகி கண்ணீர் விட்டு கடவுளிடம் எதோ கோரிக்கை வைக்கிறார் போல் இருக்கிறது என்று நினைத்து இவரைப் பார்த்து ஒரு பரிதாப பார்வையை வீசி அவர் சாய்ந்திருந்த இடத்தைக் கடந்து போனார்கள்.

தன் பக்தன் ஒருவன் இப்படி புலம்பிக் கொண்டு இருப்பதை அந்த காருண்யமூர்த்தி எவ்வளவு நேரம் தான் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்.? கல்யாணசுந்தரத்திடம் விளையாடியது போதும் என்று தீர்மானித்தாரோ என்னவோ இரண்டு மணி நேர புலம்பலுக்கு ஒரு முடிவு கட்ட தீர்மானித்தார்.

ஸ்ரீகாமகோடீஸ்வரர் ஆலய வாசலில் திடீரென்று ஒரு சைக்கிள் ரிக்சா வந்து நின்றது. அதில் இருந்து வயதான ஒரு ஆசாமி இறங்கினார். தட்டுத்தடுமாறி ஆலயத்துக்குள் நுழைந்தார். கல்யாணசுந்தரம் எங்கேயோ பறிகொடுத்த மஞ்சள் பை, அவரது கையில் அப்படியே இருந்தது. ஆலயத்துக்குள் நுழைந்த முதியவர் வேறு எங்கும் போகாமல் கண்ணீருடன் கல்யாணசுந்தரம் அமர்ந்திருந்த இடத்துக்கு நேராக வந்தார். கண்ணீரும் கம்பலையுமாக இருந்த அவரிடம் மஞ்சள் பையை நீட்டி "இந்தப் பை ஒன்னோடது தானானு பாரு. கோயில்லேர்ந்து திரும்பி வர்ற வழியில எங்கேயோ தவற விட்டுட்டே போலிருக்கு' என்று இந்தியில் சொல்லியபடி நீட்டினார். முதியவர் சொன்ன பாஷை புரியாவிட்டாலும் அவர் சொன்னது இதுவாகத்தான் இருக்கும் என்று புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

தன் பையை அவர் கையில் பார்த்த அதிர்ச்சி விலகாமல் அதை வாங்கித் தன் கைகளில் ஒற்றிக் கொண்டார். பையைப் பிரித்துப் பார்த்தார். டிக்கெட், பணம் ஆவணங்கள் அனைத்தும் அப்படியே இருந்தன.

'ஆஹா..என் கருணைத்தெய்வம் காஞ்சி மஹானிடம் பிரார்த்தனை வைத்த சில நிமிடங்களுக்குள் என் பையை இவர் கொண்டு வந்து சேர்த்து விட்டாரே… இவர் எப்பேர்ப்பட்ட உத்தமராக இருக்க வேண்டும்! இத்தனை பேர் நடமாடிக் கொண்டிருக்கும் இந்தப் பெரிய ஆலயத்தில் என்னைத் தேடி வந்து பையைக் கொடுத்திருக்காரே' என்று மனதுக்குள் மகிழ்ந்து கல்யாணசுந்தரம் அண்ணாந்து பார்த்து முதியவரைத் தேடினால் அவரை அங்கே காணவில்லை.

அதிர்ச்சி ஆனார். 'இப்ப இங்கதானே இருந்தார்' என்று யோசித்து விறுவிறுவென்று கோயிலை விட்டு வெளியே ஓடிவந்தார். தெருவில் இருபக்கமும் அந்த முதியவரைத் தேடினார். அப்படி ஒரு ஆசாமி அங்கு காணவே இல்லை.

கல்யாணசுந்தரம் இன்னும் அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து மீளவில்லை. கிட்டத்தட்ட கண் மூடிக் கண் திறக்கும் நேரத்தை விட ஒரு சில விநாடிகள் அதிகம். அவ்வளவு தான் கடந்திருக்கும். அத்தகைய ஒரு குறுகிய நேரத்தில் யாரோ ஒரு முதியவர் தன் மஞ்சள் பையைக் கொண்டு வந்து கொடுத்துவிட்டு நன்றி சொல்வதற்குள் பொசுக்கென்று மறைந்துவிட்டாரே என்று அதிர்ச்சியும் வியப்பும் விலகாமல் தனது மஞ்சள் பை மீண்டும் தன் கைக்கு வந்ததை நம்ப முடியாமல் சாலையையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

அதைவிட ஆச்சரியம்.. கோயிலுக்குள் இத்தனை பேர் இருக்கும் போது நேராகத் தன் முன் வந்து நின்று பையை எப்படிக் கொடுத்தார்? அதுவும் பையைத் தொலைத்து இரண்டு மணி நேரத்துக்கும் மேல் ஆகிவிட்டது. வந்தவர் எப்படி அதற்குள் மறைந்து போனார்? இப்படி அடுக்கடுக்காகக் கேள்விகள் கல்யாணசுந்தரத்தின் மனதுக்குள் வந்து கொண்டே இருந்தன.

பிறகு தான் அவருக்குத் தோன்றியது. 'நாம் நம் பிரார்த்தனையை மகாபெரியவாளிடம் அல்லவா வைத்தோம். அப்படி என்றால் இந்தப் பிரார்த்தனைக்கு மனம் இரங்கி, காணாமல் போன என் மஞ்சள் பையைக் கொண்டு வந்து சேர்த்தது அவராகத்தானே இருக்க முடியும். காஞ்சிபுரத்துக்கும் காசிக்கும் ஏதோ பெரிய தொலைவு என்பது மனிதர்களுக்கு மட்டும் தான். மகான்களுக்கு இதெல்லாம் ஒரு விஷயமா?

காஞ்சி மஹா பெரியவாளை மனதுக்குள் நினைத்து அவருக்கு காசியில் இருந்தபடியே ஒரு சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் செய்து கண்ணீரால் கழுவினார் கல்யாணசுந்தரம்.

ஜெய ஜெய சங்கர

ஹர ஹர சங்கர.

Vamana Avatar

**ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நமஹ... ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நமஹ...* 🙏🙏🙏

      

 *திருப்பங்கள் தரும் (திருவோண) சிரவணவிரதம்* 

    மாதந்தோறும் திருவோண நட்சத்திரத்தில் மேற்கொள்ளப்படும் விரதம், திருவோண விரதம். இது, ஆவணி மாதத்தில் ஓணம் திருவிழாவாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. தீவிர வைணவர்கள், மாதந்தோறும் திருவோண விரதத்தை மேற்கொள்வது வழக்கம். இன்று, திருவோண விரத நாள். சரி, திருவோண விரதம் என்றால் என்ன? அதன் சிறப்புகள் என்னவென்பதைக் காண்போம்.

      திருமாலின் தசாவதாரங்களுக்கும் முந்தைய ஸ்ரீ ஹயக்ரீவனின் நட்சத்திரம் திருவோணமாகும். வாமன அவதாரமும் சிரவண தினத்திலேயே அமைந்துள்ளது. கலியுகத்தின் கண்கண்ட தெய்வம் திருப்பதி ஸ்ரீநிவாஸனின் நட்சத்திரமும் சிரவணமாக அமைந்துள்ளது. சிரவண நட்சத்திரத்தின் ஏற்றம் மிகவும் பெருமை வாய்ந்ததாக அமைந்துள்ளதால் பக்தர்கள் அந்த தினத்தையே ஒரு விரத தினமாக அனுஷ்டித்து திருமாலின் அருளைப் பெறுகிறார்கள். சிரவணம் என்ற தன்மை முதலாவதாக கொண்டாடப்படுகிறது. 

திருவோண நட்சத்திரத்தில் திருப்பதி ஸ்ரீநிவாஸனின் "மணி'யின் அம்சமாக புரட்டாசி மாதத்தில் வைணவ குருவான சுவாமி தேசிகர் அவதரித்ததுடன் சிறந்த ஹயக்ரீவ உபாஸகராகவும் விளங்கினார்.

மத்வ சம்பிரதாயத்திலும் ஸ்ரீ வாதிராஜ சுவாமிகள் தோன்றியதும் திருவோணத் திருநாளே! அதனால்தான் இரண்டு மஹான்களும் ஸ்ரீஹயக்ரீவ உபாஸகர்களாக விளங்கினார்கள். இந்த மஹநீயர்களால் திருவோண நட்சத்திரத்திற்கே பெருமை ஏற்படுகிறது என்று பெருமை கொள்ளலாம். 

முதலாழ்வார்கள் என்று போற்றப்படும் மூவரில் "பொய்கையாழ்வார்' காஞ்சியில் ஐப்பசி திருவோணத்தில் அவதரித்தவர். அதேபோன்று திருவோணம் திருநாள் திருப்பதி ஸ்ரீநிவாஸனை முன்னிட்டு, புரட்டாசி மாதத்தில் ஸ்ரீ நிவாஸனுக்கு பிரம்மோத்ஸவமாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. பல திருத்தலங்களில் பிரம்மோத்ஸவம் போன்ற திருவிழாக்கள், திருவோண நட்சத்திரத்தை ஆரம்ப நாளாகவோ அல்லது முடிவு நாளாகவோ வைத்துக் கொண்டாடப்படுகிறது. 

எந்தெந்த தலங்களில் ஸ்ரீநிவாஸப் பெருமாள் பிரதான பெருமாளாக அமைந்துள்ளாரோ அத்திருத்தலங்களில் திருவோணம் திருநாள் மிக விசேஷமாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. புகழ்பெற்ற ஸ்ரீநிவாஸ தலங்களில் கும்பகோணத்திற்கு அருகே அமைந்துள்ள "ஒப்பில்லா அப்பன்' திருக்கோயிலில் "சிரவண தீபம்' ஏற்றப்பட்டு பெருமாளுக்கு சமர்ப்பிக்கப்படுகிறது. அச்சமயத்தில் எம்பெருமானைத் தரிசிப்பவர்களுக்குப் பெருமாள் அர்ச்சகர் வாயிலாக பக்தர்களுக்கு அருள்வாக்கு நல்குகிறார். 

சென்னையிலிருந்து மதுராந்தகம் செல்லும் பாதையில் வேடந்தாங்கல் ஊருக்கு அருகில் அமைந்துள்ள தென்திருப்பதி என்று போற்றப்படும் திருமலை வையாவூரில் ஒவ்வொரு திருவோணத்தன்றும் திருவோண விழா நடைபெறுகிறது.

திருவோணம் திருநாள் விசேஷமாக ஹயக்ரீவரை முன்னிட்டு திருவஹிந்திபுரத்தில் ஆவணி மாதம் 10 நாள்கள் திருவிழாவாகக் கொண்டாடப்படுகிறது.

திருவோண நட்சத்திரத்தன்று விரதம் இருந்து எம்பெருமானை ஆராதிப்பவர்கள் எல்லாவித மேன்மையும் அடைவார்கள். பொதுவாக, திருவோணம் திருநாள் விஷ்ணுவின் அம்சத்தைக் கொண்டது. தமிழ்நாட்டில் மட்டுமின்றி கேரள மக்கள் ஆவணி மாத திருவோணம் திருநாளை, "ஓணம்' பண்டிகையாகக் கொண்டாடுகிறார்கள்.

திருவோண நட்சத்திரம் பெருமாளுக்குரியது. வாமன அவதாரம் எடுத்தபோது, திருமால் திருவோண நட்சத்திரத்தில்தான் அவதரித்தார். மேலும், மார்க்கண்டேய மகரிஷியின் மகளாக அவதரித்த பூமிப்பிராட்டியை ஒப்பிலியப்பர் பெண் கேட்டு வந்தது, பங்குனி மாத திருவோண நட்சத்திரத்தன்றுதான். பிராட்டியை ஒப்பிலியப்பன்   மணந்துகொண்டதும், ஐப்பசி மாத திருவோண நட்சத்திர தினத்தில்தான். எனவே, ஒப்பிலியப்பர் கோயிலிலும் இந்த திருவோண விழா மாதாமாதம் சிறப்பாக நடைபெறுகிறது.

திருவோண தினத்தில் விரதம் மேற்கொள்பவர்கள், எல்லா வளங்களும் பெற்று, பிறப்பிலா பேறுடன் வைகுந்தப் பதவியை அடைவார்கள் என்று ஆன்மிக நூல்கள் கூறுகின்றன. முக்கியமாக, குழந்தைப்பேறு இல்லாதவர்கள்  குழந்தை வரம் பெறுவார்கள். இந்த விரதத்தை மேற்கொள்பவர்கள், முதல் நாள் இரவே உணவு உட்கொள்ளக்கூடாது. அதிகாலை நீராடி, பெருமாள் ஆலயத்துக்குச் சென்று துளசி மாலை சாத்த வேண்டும். காலையில் துளசி தீர்த்தம் மட்டுமே எடுத்துக்கொண்டு, பெருமாளைக்குறித்த பாடல்களைப் பாராயணம் செய்தல் வேண்டும். மதிய உணவில் உப்பே சேர்க்காமல் சாப்பிட வேண்டும்.

மாலையில், சந்திர தரிசனம் காண வேண்டும். இதனால், சந்திரதோஷம் இருந்தால் விலகிவிடும். ஒருமுறை திருவோண விரதம் இருந்தால்கூட போதும், சந்திரனின் அருள்பெற்று அவரால் உண்டாகும் தோஷங்கள் விலகி, இனிமையான வாழ்வு கிட்டும் என ஆன்மிகப் பெரியோர்கள் கூறுகிறார்கள். திருப்பங்களை நல்கும் திருவோண விரதத்தை இன்று மேற்கொண்டு, வளங்கள் பெறுங்கள். 

 *ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

 *வானமாமலை  ராமானுஜ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்* 🙏🙏🙏

நாளையும்  ஸ்ரீவாமனாவதாரம்   தொடரும் ....

🙏 *சர்வம் கிருஷ்ணார்ப்பனம்* 🙏*

Krishna's feast at Vidura's house - Spiritual story

சகுனிக்கு அப்படியொரு செருக்கு இருந்தது - "எனக்கிருக்கும் கூர்மதியும் முன்யோஜனையும் இந்த உலகத்தில் யாருக்கும் கிடையாது! புகை நுழைய முடியாத இடத்தில் கூட என் மூளை நுழைந்து விடும்." 

அவர் தன் யோசனையைச் சொல்கிறார், "உலகம் முழுவதும் இருக்கும் மூளையை ஒன்றுசேர்த்தால், ஒண்ணரை ரூபாய் மூளை தேறும். அதில் ஒரு ரூபாயோ என்னிடம் இருக்கிறது. நாலணா கிருஷ்ணரிடம் இருக்கிறது. மீதி நாலணாவில் இந்த உலகம் முழுவதும்!"

துரியோதனன் சொன்னார், "அதுதானே பிரச்சனை? அந்த நாலணாவை எப்படி நம் பக்கம் கொண்டு வருவது? பாண்டவர்கள் தரப்பில் இவர் ஒருவர் மாத்திரமே சாதுரியமுடையவர்! இவர்தான் எல்லாக் கிளர்ச்சிக்கும் அச்சாணி! என்ன செய்தால் அது நடக்கும்?"

"அட, பிள்ளைப் பிராயத்தில், இவர் பால்-தயிர்-வெண்ணெய்-மிஸ்ரியை, லபக்-லபக்கென்று, திருடித் திருடிச் சாப்பிட்டார்! இவர் ஒரு சாப்பாட்டுராமன் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது – ஒசத்திதியாக எதுவும் இவருக்கு சாப்பிடக் கிடைக்கவில்லை! அருமை-அருமையான, அழகழகான பட்சணம்-பதார்த்தங்களை செய்து வை. அவரை உட்கார வைத்துப் பரிமாறு. அவர் சாப்பிட்டார் என்றால், உடனே, உன் பக்கம் சரிந்து விடுவார்!"

துரியோதனன் சொன்னார், "பூ! இதென்ன பிரமாதம்! அமர்க்களமாக ஏற்பாடுசெய்து விடுகிறேன்!"

 36 என்ன – 56 என்ன – 3600, 5600 என்று அவருடைய அரண்மனையின் போஜனசாலையில் வகைவகையாக அற்புதப் பட்சணங்கள் சமைக்கப்பட்டிருந்தன. அவ்வளவு பட்சணங்கள் செய்யப்பட்டிருந்தன – வாசனை ஊரையே தூக்கிக் கொண்டிருந்தது – கமகமத்துக் கொண்டிருந்தது அரண்மனை!

துரியோதனன் சொன்னார், "ஹே கிருஷ்ணா, நீங்கள் வெறும் பாண்டவர்களுடைய சாந்தி-தூதர் மாத்திரமில்லை – நீங்கள் என்னுடைய சம்பந்தி!"

(ஸ்ரீகிருஷ்ணருடைய புத்திரன் சாம்பனுடைய விவாஹம் துரியோதனனுடைய மகள் லக்ஷ்மணாவோடு ஆகியிருந்தது. துரியோதனன் ஸ்ரீகிருஷ்ணருடைய சொந்த சம்பந்தி! சம்பந்தியிலும் பெண்-வீட்டுக்காரரில்லை – மாப்பிள்ளை-வீட்டு சம்பந்தியாகிறார் கோவிந்தன்! பெண்-வீட்டுக்காரர் துரியோதனன்.)

துரியோதனன் சொன்னார், "நீங்கள் உங்கள் சம்பந்தி-வீட்டுக்கு வந்திருக்கிறீர்கள். உங்களுக்காக வேண்டி, அருமையருமையான பட்சணப் பதார்த்தங்கள் தயாரிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அரண்மனைக்கு வாருங்கள். வந்து, ஒரு பிடி பிடியுங்கள்."

பகவான் சிரிக்க ஆரம்பித்து விட்டார், "துரியோதனா, இந்த சமயம், நான் சம்பந்தி-ரூபத்தில் வரவில்லை. நான் பாண்டவர்களுடைய சேவகனாகி வந்திருக்கிறேன்! அவர்களுடைய தூதனாகி வந்திருக்கிறேன்! இந்த சமயம், நான் சொந்தம் கொண்டாட வரவில்லை! நான் உங்களிடத்தில் போஜனம் செய்ய மாட்டேன்!"

"ஏன்? எங்களிடம் என்ன குறை வந்து விட்டது?"

"இரண்டு நிலைமைகளில், போஜனம் சாத்தியமாக முடியும்."

"என்ன?"

"ஒன்று – எனக்குள் பசி இருக்க வேண்டும் – அல்லது,  உங்களுக்குள் அன்பு இருக்க வேண்டும்! (ஒருவருக்குப் பசியில்லையென்றாலும், மற்றவருடைய மனசில் அதிகம் அன்பு இருந்ததென்றால், ஒரு வாய் – இரண்டு வாய் சாப்பிட்டுக் கொண்டு விடுகிறார்! பசியே இல்லையென்றாலும், சாப்பிட்டுக் கொண்டு விடுகிறார் – இல்லையானால், வீட்டுக்காரருக்கு மனசு கஷ்டமாக இருக்கும்!) உங்களிடமோ அன்பில்லை! எனக்குள் பசியில்லை! சொல்லுங்கள் – எப்படி நான் போஜனம் செய்வது?"

சங்கடத்தில் விழுந்திருக்கும் மனிதரும், எங்கேயும் சாப்பிட்டு விடுகிறார்! பிராணனைக் காப்பாற்ற சாப்பிட வேண்டியிருக்கிறதே!

பகவான் மஹாபாரதத்தில் சொல்கிறார்,

न चैवापद गता वयम्।

"என் மேல் எந்த நெருக்கடியுமில்லை! நான் ஏன் சாப்பிடுகிறேன் உங்களிடம்?"

கோவிந்தன் சாப்பிடவில்லை.

दुर्योधन की मेवा त्यागे, साग विदुर घर खाये॥

விதுரருடைய வீட்டுக்கு வந்து பகவான் உப்புசப்பில்லாத கீரை-மசியலைச் சாப்பிட்டார்!

Upavasi - Sanskrit joke

*रमण:* - सदोपवासीत्यहमिति मन्ये 

*कार्तिकः* - कथं नु हन्त!

*रमणः* - 

_अन्तरा प्रातराशं च सायमाशं तथैव च।_

_सदोपवासी स भवेद् यो न भुङ्क्तेऽन्तरा पुनः॥_ 

*कार्तिकः* 🤨

Bad friend - Sanskrit Subhashitam

*५९० . ।। कुमित्रः ।।* 

*मर्मान्तः परिहासो*  

     *यावत्क्रियमाणभद्रकत्वं च ।* 

*स्मरणं च दुष्कृतानां* 

     *त्रीणि कुमित्रस्य चिह्नानि ॥*

मन दुखावले जाईल अशी गंमत करणे , जोपर्यंत फायदा आहे तो पर्यंतच चांगले वागणे आणि फक्त वाईट गोष्टींचेच स्मरण ठेवणे ही तीन वाईट मित्राची लक्षणे आहेत . 

दिल दुखेगा इस तरह मजाक करना , जब तक लाभ हैं तब तक ही अच्छा व्यवहार करना और केवल बुरी बातों का ही स्मरण रखना यह तीन कुमित्र के लक्षण हैं ।

Being witty as to cause pain , good behaviour only as long as it is profitable , remembering only bad incidents , these are characteristics of false friendship.

Learning from ant - Positive story

One  morning, a wealthy man sat in his balcony enjoying the sunshine and his coffee when a little ant caught his eye which was going from one side to the other side of the balcony carrying a big leaf several times more than its size. The man watched it for more than an hour. He saw that the ant faced many obstacles during its journey, paused, took a diversion, and then continued towards the destination.

At one point the tiny creature came across a crack on the floor. It paused for a little while, analyzed, and then laid the huge leaf over the crack, walked over the leaf, picked the leaf on the other side then continued its journey.

The man was captivated by the cleverness of the ant, one of God's tiniest creatures. The incident left the man in awe and forced him to contemplate the miracle of Creation. It showed the greatness of the Creator. In front of his eyes, there was this tiny creature of God, lacking in size yet equipped with a brain to analyze, contemplate, reason, explore, discover, and overcome.

A while later the man saw that the creature had reached its destination – a tiny hole in the floor which was the entrance to its underground dwelling. And it was at this point that the ant's shortcoming that it shared with the man was revealed. How could the ant carry into the tiny hole the large leaf that it had managed to carefully bring to the destination? It simply couldn't! So the tiny creature, after all the painstaking and hard work and exercising great skills, overcoming all the difficulties along the way, just left behind the large leaf and went home empty-handed.

The ant had not thought about the end before it began its challenging journey and in the end, the large leaf was nothing more than a burden to it. The creature had no option, but to leave it behind to reach its destination. The man learned a great lesson that day. That is the truth about our lives too.

We worry about our family, we worry about our job, we worry about how to earn more money, we worry about where we should live, what kind of vehicle  to buy, what kind of dresses to wear, what gadgets to upgrade.only to abandon all these things when we reach our destination – We don't realize in our life's journey that these are just burdens that we are carrying with the utmost care and fear of losing them, only to find that at the end they are useless and we can't take them with us.....

Keep smiling. 👍👍

Mahabharat part 19

🚩மகாபாரதம்

       (பகுதி-19)

(கங்கையின் சிறப்பும்

பீமனின் பலமும்..!)

பீமன் மயங்கி விட்டான். இனி அவன் இறப்பது உறுதி என முடிவு செய்த துரியோதனனுக்கு உள்ளத்தில் திடீரென சந்தேகம் ஏற்பட்டது. யாராவது இவனைப் பார்த்து காப்பாற்றிவிட்டால்.... சந்தேகம் பெரிய வியாதி. அது இருப்பவன் எதிலும் திடமான முடிவெடுக்க முடியாது. அந்த சந்தேகம் அவர்களையே அழித்து விடும். துரியோதனன் என்ற இந்த சந்தேகப்பேர்வழி என்ன செய்தான் தெரியுமா? மயக்கமடைந்த பீமனை கயிறால் கட்டி, மீண்டும் கங்கையில் தூக்கி வீசிவிட்டான். மயக்கமடைந்து விட்ட பீமன், தண்ணீரின் அடிக்கே போய் விட்டான். அவன் போன இடத்தின் அடிப்பாகம் மிகப்பெரிய துவாரமாக இருந்தது. அந்த துவாரத்தினுள் புகுந்து விட்ட அவனை அங்கிருந்த நாகங்கள் கடித்தன. அதனால் நிலைமை எதிர்மறையானது. 

நாகங்கள் கக்கிய கடும் விஷம், ஏற்கனவே அவனது உடலில் இருந்த விஷத்தை முறிக்கவே, அவன் மயக்கம் தெளிந்தான். தண்ணீரின் அடியில் கிடப்பதைப் பார்த்து சுதாரித்துக் கொண்டான். தன்னைச் சுற்றிலும் கிடந்த நாகங்களைப் பிடித்து விளையாட ஆரம்பித்து விட்டான். நாகங்கள் அந்த பலசாலியைக் கண்டு நடுங்கின. சில நாகங்கள் ஓடிப்போய் தங்கள் தலைவனிடம் விஷயத்தைக் கூறின. நாகராஜன் விரைந்து வந்தான்வந்திருப்பது பீமன் என்பது அவனுக்குத் தெரியும். அவனது பெயர் வாசுகி. பாற்கடலை தேவர்கள் கடைந்தபோது, மேருமலைக்கு மத்தாக இருந்தவன் இந்த வாசுகி. அதற்குப் பரிசாக அமுதத்தை குடம் குடமாகப் பெற்றிருந்தான். அதை கங்கைக்குள் இருக்கும் தன் சாம்ராஜ்யத்தில் பாதுகாப்பாக வைத்திருந்தான்.

கங்கையில் அப்படி என்ன விசேஷம் என்பவர்கள் இந்த இடத்தை உற்றுக்கவனிக்க வேண்டும். அமுதம் ஆயுளை அதிகரிக்கக் கூடியது. சாகாவரம் தருவது. தேவர்கள் சாகாமல் இருப்பார்கள். மனிதர்களுக்கு அது கிடைத்தால், தீர்க்காயுளுடன் வாழ்வதுடன், அதன்பின் பிறப்பற்ற நிலையடைந்து பரமானந்தம் பெறுவார்கள். அதனால் தான் கங்கையில் ஒரு தடவையாவது நீராடி விட வேண்டும் என துடிக்கிறார்கள் பக்தர்கள். வாசுகி, பீமனின் பலம் பற்றி அறிந்தவன். அவன் நினைத்தால் தங்கள் இனத்தையே நசுக்கி விடுவான் என அவனுக்குத் தெரியும். அவன் தன் லோகத்துக்கு அவனை அழைத்துச் சென்று குடம் குடமாக அமுதம் கொடுத்து உபசரித்தான். இதைக் குடித்ததால், பீமனின் மேனி ஒளிபெற்றது. அவன் தீர்க்காயுளுடன் வாழும் வரத்தை பெற்று விட்டான். அழிக்க நினைத்து ஆற்றுக்குள் வீசப்பட்டவன் இங்கே ஆனந்தத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தான். வாசுகி அவனை எட்டு நாட்கள் தன்னுடன் தங்க வைத்தான். சாப்பிடப் போன பிள்ளை திரும்பவில்லை என்றதும், குந்தி கவலையடைந்தாள். நாட்கள் அதிகமாகவே அழ ஆரம்பித்து விட்டாள்.

விதுரர் அவளைத் தேற்றினார். அண்ணன் தர்மரும், மற்ற தம்பிகளும் காடு, ஆற்றங்கரை என எங்கெல்லாமோ சுற்றிப்பார்த்து ஆளைக் காணாமல் கண்ணீர் வடிக்க ஆரம்பித்தனர். அம்மாவோ பீமன் இல்லாமல் யாரும் வீட்டுப்பக்கம் வரக்கூடாது என விரட்டி விட்டாள். துரியோதனனுக்கு ஏகப்பட்ட சந்தோஷம், நாள் எட்டைக் கடந்து விட்டதால். எதுவுமே தெரியாதவன் போல, அவனும் நல்லவன் போல், பீமனைத் தேட ஆரம்பித்தான். அவன் முகத்தை வைத்தே, அவன் தான் பீமனுக்கு தீங்கிழைத்து விட்டான் என்பதை பாண்டவர்கள் புரிந்து கொண்டனர். இருந்தாலும் கேட்க முடியாத நிலை.

இந்நிலையில் குந்தி பிள்ளையை காணாமல் சாப்பிட மறுத்து விட்டாள். பீஷ்மருக்கு தெரிந்து விட்டது. பீமன் பத்திரமாக நாகலோகத்தில் இருக்கிறான் என்று. ஏனெனில், அவர் முக்காலமும் அறிந்த ஞானி. இருந்தாலும், இதை வெளியிடவில்லை. பிற்காலத்தில் அவன் நிகழ்த்தப்போகும் அற்புதங்களுக்கு அவனுக்கு நாகலோகத்தில் கிடைக்கும் அமிர்தமே பலம் என்பதை அவர் அறியாதவரா என்ன! குந்தி! கவலைப்படாதே, பீமன் வந்து விடுவான், என தேற்றினார். இக்காலத்தில் கோயில்களில் சாமியாடி குறி சொல்கிறார்கள் இல்லையா? அந்த வழக்கம் அப்போதும் இருந்தது. அரண்மனையில் உள்ள சில சாமியாடுபவர்கள், ஆட்டம் போட்டு, பீமன் வருவான் என்று குறி சொன்னார்கள். இருந்தாலும், பெற்ற மனம் பிள்ளையைக் காணாமல் தவித்தது. அது சரி...கங்கையில் மூழ்கியவனுக்கு மூச்சு அடைக்காதா! அவன் எப்படி தண்ணீருக்குள் அப்படி கிடக்க முடிந்தது, என்றும் நீங்கள் கேட்பீர்கள். பீமன் யாருடைய மகன்? வாயு பகவானின் மகனல்லவா! பிறகென்ன கவலை! காற்றின் மைந்தனை அந்த காற்றே கொல்லுமா? அதனால் அவன் அனாயசமாகத் தண்ணீரில் கிடந்தான்.

எட்டுநாள் கழிந்ததும், பல வலிமை மிக்க நாகங்களை அழைத்த வாசுகி, பீமனை மேற்பரப்பு வரை சுமந்து சென்று கொண்டுவிட உத்தரவிட்டான். பீமன் அவனிடம் விடைபெற்று, மேலே வந்து சேர்ந்தான். அம்மா தன்னைத் தேடி அழுவாள் என்று அவனுக்குத் தெரியும். ஒரு தாய்க்கு தான் பெற்ற எல்லா குழந்தைகளையுமே பிடிக்கும். அதிலும், அதிகமாகச் சமர்த்தாக சாப்பிடும் பிள்ளைகளை ரொம்பவே பிடிக்கும். சில பிள்ளைகள் எனக்கு அவியல் வேண்டாம், எனக்கு சாம்பார் பிடிக்காது, எனக்கு தேங்காய் சட்னி பிடிக்காது, எனக்கு சப்பாத்தி ஒத்துவராது என அடம்பிடிப்பார்கள். இவர்களை சமாதானம் செய்து சாப்பிட வைப்பதற்குள் அம்மாவுக்கு போதும் போதுமென்றாகி விடும். நம்ம பீமன் இருக்கிறானே! அவன் அப்படிப்பட்ட ரகம் கிடையாது. என்ன கொடுத்தாலும் சரி... ஐம்பது, நூறு என வயிற்றுக்குள் அடுக்கி விடுவான். அப்படிப்பட்ட சமர்த்து பிள்ளையைத் தாய் மனம் தேடாதா என்ன! அவன் வேகமாக வந்தான். அம்மாவின் பாதத்தில் விழுந்தான். மற்ற பிள்ளைகள் என்றால் என்ன சொல்வார்கள்? அம்மா! அவன் என்னை ஆற்றுக்குள் பிடித்து தள்ளி விட்டான். 

அவன் பள்ளிக்கூடத்தில் என்னை கிள்ளி விட்டான், என்று. பீமன் தன் தம்பி அண்ணன் துரியோதனனைக் காட்டிக் கொடுக்கவில்லை. அங்கு போனேன், இங்கு போனேன் என சமாளித்து விட்டான். எப்படியோ, மகன் வந்தானே...என்று குந்தியும் மகிழ்ந்து போனாள்...!

(பீமனை பார்த்ததும் துரியோதனனுக்கு.?

என்ன நேர்ந்தது என்பதை நாளை பார்ப்போம்...!)

ஸ்ரீராம ஜெயம்🙏

Nama smaran

நாம ஸ்மரணை    J K   SIVAN   

என்   இளவயதில்  சினிமா  ரொம்ப  பார்த்த தில்லை.  ரொம்ப   ரொம்ப  அபூர்வம்.  சினிமா பார்த்து ரசிக்க தெரியாத பிராயத்தில் என் அப்பா அம்மாவோடு   MKT  பாகவதர் நடித்த ஹரிதாஸ் படம் அழைத்துக்கொண்டு போனபோது என் சந்தோஷம்  நாற்காலிகள் அடியில் நுழைந்து நகர்வதில் என்று அறிந்தேன்.   பாகவதரை ரசிக்கும் வயதா அது?  பிறகு  வடபழனி தெருவில் பயாஸ்கோப் என்று ஒருவன் கொண்டுவந்து  அரையணா ஒரு அணாவுக்கு  சில ரீல்களை பார்க்க வைப்பான். அது பேசாது. அவன் பாடுவான்.  அதில் அடைந்த கொள்ளை இன்பம் இப்போது எங்கே போயிற்று?   அப்போது நான் கண்ட காட்சி அதெல்லாம்.

இப்போது  தினமும்  ஏதாவது ஒரு இதிகாச,  புராண, காவிய  காட்சி காட்டுகிறேன், எழுத்து மூலம், நிறைய நண்பர்கள் இது பிடிக்கிறது என்பதால்  உற்சாகம் தலைக்கேறிவிட்டது.

இதோ ஒரு காட்சி. மனத்திரையில் கண் மூடி பாருங்கள்.

துருபதன் மாளிகை  கோலாகலமாக காட்சி யளிக்கிறது.   ஊரெங்கும்  ரதங்கள்  வந்து குவிந்த வண்ணம்.   வாத்திய கோஷங்கள்  வானைப்  பிளக்கிறது.  அட இதென்ன, தின்பண்டங்கள் இனிப்புகள்  எங்கும்  நிறைந்து  உண்ண  ஆளின்றி  காத்திருக்கிறதே.  பெண் களும்  ஆடவரும்  துருபத ராஜாவின்   மாளிகை யை அடுத்த மைதானத்தில்  திரண்டிருக்கி றார்கள்.  என்ன விசேஷம் இங்கே ?

எத்தனையோ  ராஜாக்கள் துருபதன் மகள்  திரௌபதி  ஸ்வயம்வரத்தில்  பங்கேற்க போகின்றனர்  இன்று.  நடு நாயகமாக  மத்ஸ் யேந்திரம் நிலை நாட்டப்பட் டிருக்கி றதே,. யார்  அதை  வீழ்த்தி திரௌபதியை  கை பிடிக்கபோகிறாரோ ?.

சபை நிறைந்திருக்கிறது.   அங்கே பாருங்                                                 கள்.  கிருஷ்ணனும்  பலராமனும்  கூட  வீற்றிருக்கிரார்களே.  ஏன்  கிருஷ்ணனின்  கண்கள்  அலை பாய்கிறது?.  யாரைத்  தேடுகிறான்  கிருஷ்ணன்?. பலராமன்  ஏதோ  கேட்க  அதில்  கிருஷ்ணனின் கவனமில்லை  என்று   பலராமனும்  புரிந்து கொள்கிறாரே. போட்டி  ஆரம்பித்தா கி விட்டது.

சற்று   தாமதமாக  ஒரு  பிராமணர்கள் கூட்டம்  உள்ளே  நுழைகிறதே!  இங்கென்ன  வேலை  அவர்களுக்கு? நெருக்கி, முண்டி யடித்துக் கொண்டு எப்படியோ  முன்னாலே  இரண்டாம் வரிசையில்  இடம் பிடித்து விட்டார்கள்  அந்த  பிராமணர்கள். மேல்  அங்கவஸ்திரம்,   கட்டு குடுமி, பஞ்சகச்சம்  நெற்றி நிறைய  பளபள வென்று  விபூதி.  வேத விற்பன்னர்கள் போலி ருக் கிறதே.  கிருஷ்ணன்  அவர்களைக்  கவனித்து விட்டான்  புருவம் சுருங்கி விரிந்தது.  எப்போதும் போல   இதழோரத்தில்  புன்னகை  வழக்கம்போல படிந்தது.  கிருஷ்ணன்  பெரு மூச்சு  விட்டான். அதில்  திருப்தி  இருந்தது.

போட்டி நடக்கிறது.   ஜெயிக்கமுடியாமல்  அநேக  ராஜாக்கள்  தலை குனிந்துசென்றனர்.  துரியோதனன்  கர்ணனின்  தோல்வியை  தாள முடியாமல்  துடித்தான்.  சிசுபாலனும்  ஏமாந்தான்.   என்ன இது   யாருமே இல்லையா,  இங்கு  வீரத்தையும்  திறமையும்  காட்ட? . என் பெண்   காத்திருக்கிறாளே!" என்று  துருபதனுக் கு  வியர்த்தது.  பிராமணர்களில் ஒருவன்  கொஞ்சம்  வயதில் பெரியவரின் முகத்தை  பார்த்தான்.  அவர்  தலை அசைக்கவே  எழுந்து நின்றான்.

"யார் நீ  என்ன வேண்டும் உனக்கு?"   திரௌபதியின் சகோதரன்  திருஷ்டத்யும்னன், இளவரசன்  வினவ,  அந்த  இளம்  பிராமணன்

"நான்  போட்டியில்  கலந்து கொள்ள  ஆசைப டுகிறேன்"  என்றான்.

எல்லோரும்  அவனைபார்த்து  "நல்ல  ஜோக்கர்"  என்று  சிரித்தனர்.  திருஷ்டத்யும்னன்  கிருஷ்ணனை  கண்ணால்  பார்க்க  கிருஷ் ணன்  துருபதனிடம் தலை அசைக்க, துருபதன் அந்த பிராமணனை  "சரி  போட்டிக்கு வரச்சொல்லு"  என்றான் .  எல்லோரும்  கை கொட்டி  சிரிக்க   அந்த பிராமண  வாலிபன்  எதையுமே  லட்சியம் செய்யாமல்  நேரே  மத்ஸ்யேந்த்ரம் அருகில்  சென்றான்.  கீழே  இருந்த  வில்லை நமஸ்கரித்தான்.  வலம் வந்தான்.  மனதில்  யாரையோ  ஸ்மரித்தான்,     கிருஷ்ணனின்  ஹஸ்தம் உயர்ந்தது.   வாலிபன்  அலட்சியமாக வில்லை  தூக்கினான்.  நாண் ஏற்றினான்.   மேலே   சுழன்று கொண்டி ருந்த மத்ஸ்ய இயந்திரத்தின்  அசைவை  சரியாக தெளிந்த  நீரில்  கீழே  கணித்தான்.    சரியான தருணத்தில்  நாணிலிருந்து  சரம் மேல் நோக்கி  பறந்தது. அடுத்த  கணம்  மத்ஸ்யம் கீழே  அறுந்து  விழ  சபையோர் வாயடைத்து  மௌனமாய்  நின்றனர்.

துருபதன்  வாலிபனை  நோக்கி  ஓடிச்சென்று  அணைத்து கொண்டான். அவனது  நீண்ட  கால கனவு  நிறைவேறி  விட்டதல்லவா .திரௌபதி  அங்கேயே  அந்த  வாலிபனை  கண்ணால் விழுங்கினாள்.

துரியோதனன்்   கிருஷ்ணன் அருகில்   நெருங்கி நின்றுகொண்டான்.

" கிருஷ்ணா,  எனக்கு   இந்த வாலிபன் ஒரு வேளை  அர்ஜுனனோ என சந்தேகம்"  என்றான்´துரியோதனன். பாண்டவர்கள்   எல்லாமிழந்து  நாடோடிகளாக  வனவாசத்திலிருந்த காலம் அல்லவா?

"துரியோதனா  சந்தேகம் உன் பிறவி குணம் .  எதற்கெடுத்தாலும்  சந்தேகம். பாண்ட வர்கள்  என்றால் எப்போதும் ஐவரும்  சேர்ந்து  இருப்பார்களே.   அங்கு பார் இரண்டு பேர்  தான்  இருக்கிறார்கள்" என்றான் கிருஷ்ணன்.  அர்ஜுனனுக்கு  உதவி  தேவைப்பட்டால்  உதவ  பீமன் அருகில் சகதேவனுடன்   பிராமணனாக அமர்திருந்தான்.

கிருஷ்ணன் துரியோதனனை  மேலே  பேசவிடா மல்

"வா  நாம்  செல்வோம்.  யாரோ  வீர  பிராம ணன்  ஜெயித்தால்  அதைப் போற்றவேண்டுமே  தவிர  பாவம் எவ்வளவு பாடுபட்டு  அஸ்திர வித்தை  கற்று கொண்டானோ.  அதிர்ஷ்டம்  கூட  சிலருக்கு  தக்க  சமயத்தில்  உதவும்.  உன்  கர்ணன்  போன்றவர்க்கு உதவாமலும்  போகும். விட்டுத்  தள்ளு.  விருந்துக்கு போவோம்  வா" என்று கூட்டி சென்றான்.  பலராமனுக்கு  சந்தேகம் வலுக்க  கிருஷ்ணன்  கண்ணால் ஜாடை காட்டி  ''அப்புறம்  பேசலாம்'' என்றான்.

அர்ஜுனன்   வில்லைத்தொடும் முன்னே யாரை  மனஸார  ஸ்மரித்தானோ அந்த  கிருஷ்ணன்  நாம்  ஸ்மரித்தாலும்  உதவுவானே.  விடாமல் ஸ்மரிப்போமா?

PALINDROME

Courtesy:Sri.R.Gopala krishnan

Palindrome English sentence :"Doc, note: I dissent. A fast never prevents a fatness. I diet on cod." " Never odd or even", "A man, a plan, a canal ,Panama" " Madam I'm Adam". 

Shri Venkatdvari wrote " Raghavayadaveeyam". It has 30 verses.It is equivalent to 60 verses. If read from right to left, it is about Rama and in reverse about Krishna. 

Poet Bharavi and Magha wrote many palindromes.

सकारनानारकास-

कायसाददसायका।

रसाहवावाहसार-

नादवाददवादना॥

Only eight letters have been used. Each line is a palindrome. First letters of each line read downwards and upwards  is first line.. So is the case of 2nd, 3rd, and 4th.

देवाकानिनिकावादे

वाहिकास्वस्वकाहिवा।

काकारेभभरेकाका

निस्वभव्यव्यभस्वनि॥ This too , each line is a palindrome. The lines are unchanged when read vertically down or up as well..