Worshipping a Vaishnava

ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களைப் பூசிப்பது என்பதே ஒரு மெய்யடியவனின் நோக்கமாதல் வேண்டும் !

ஆராதநாநாம் ஸர்வேஷாம் விஷ்ணோராராதநம் பரம் |

தஸ்மாத் பரதரம் ப்ரோக்தம் ததீயாராதநம் பரம் ||

என்கிற ப்ரமாண வசநம் இவ்வுண்மையை நமக்கு உணர்த்துகிறது !

பூசைகளுக்குள்ளே விஷ்ணுவைப் பூசிக்கை சிறந்தது.. அதைக் காட்டிலும் சிறந்தது அவனடியார்களைப் பூசிக்கை !

ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு நாம் உணவிடும் போது நம்மிடம் இருக்க வேண்டிய பண்பு நலன்களை வார்த்தா மாலை தெரிவிக்கிறது !

ஆறு குணங்கள் உணவிடுபவருக்குத் தேவையாம் ..

1 இழவு : வந்திருப்பவர் மெய்யடியவர்.. பெருமானுக்கு உயிர் போன்ற ஞாநீ.. அவனுக்கு நெருக்கமானவர்.. அவர் ஏற்றத்திற்குத் தக்கபடி நாம் உணவளிக்கவில்லையே என்கிற குறை நமக்கு ஏற்பட வேண்டும் !

2. இரப்பு - நாம் ஒரு அடியவருக்கு உணவிடுகிறோம் என்றெண்ணாமல் , இப்படிப்பட்டவர் நம் வீட்டில் உண்பது நம் பாக்கியம் .. இவ்வாய்ப்பு அடிக்கடி நமக்குக் கிட்ட வேண்டும் என்று உளமாற நினைக்கை அவசியம் !

3. இறுமாப்பு - ஒரு ஸ்ரீவைஷ்ணவர் நம் குடிசையில் உண்டு நமக்கு அருள் செய்கிறாரே !! நமக்கு ஆர் நிகராகக் கூடும் என்கிற ஸாத்விக அஹங்காரம் நமக்கு முக்கியம்.

4. துணுக்கம் - அடியவர்களுக்குப் பரிமாறும் போது ஏதேனும் பிழை நேர்ந்து விடுமோ என்றஞ்ச வேண்டும் ! உணவு அவருக்குப் பிடித்தாற் போல் இருக்க வேண்டுமே என்கிற பதற்றம் , பரிவு முக்கியம்..

5 . சோகம் - பழுதே பல பகலும் போயின என்றபடி , இப்படி அடியவர்களை இத்தனை நாள் பூசியாது போனோமே..பாவியேன் பல நாளும் இழந்திருந்தேனே என்கிற வருத்தம் நமக்கு ஏற்பட வேண்டும் !

6. வாழ்வு- அடியவரை உபசரிக்கும் பேறு பெற்ற நாளைத் தான் நாம் நாளாக எண்ண வேண்டும்.. இன்று தான் எனக்கு நல்விடிவு ஆயிற்று என்றிருக்கை முக்கியம்.
நான் வாழ்ச்சி பெற்றேன்.. என் பிறவி பயனுள்ளதாயிற்று என்று நினைக்கை முக்கியம்..

இதுவே மேற்கண்ட வார்த்தையின் பொருள்..