Adhyatama ramayanam ayodhya kandam part 4 in tamil

Courtesy: Smt.Dr.Saroja Ramanujam

அத்யாத்மராமாயணம் -அயோத்யாகாண்டம் அத்தியாயம் 4

ராமன் கௌசல்யையை பார்க்கச் சென்றபோது அவள் த்யானத்தில் இருந்ததால் அவனைப் பார்க்கவில்லை. சுமித்திரை அவளிடம் ராமன் வந்ததைக் கூற அவள் மகிழ்ந்து அரசனுக்குரிய போஜனத்தை அளிப்பதாகக் கூறினாள். அதற்கு ராமன் தான் உடனே காட்டிற்குப் போக இருப்பதால் உண்வு உண்ண நேரமில்லை என்று கூறி நடந்ததை அவளுக்குத் தெரிவித்தான் . உடனே கௌசல்யை துக்கத்தால் மூர்ச்சையானாள்.

பிறகு நினைவு வரப் பெற்றதும் அரசர் கைகேயியை த்ருப்தி செய்ய வேண்டுமானால் பரதனுக்கு ராஜ்யத்தைக் கொடுக்கட்டும் ஆனால் ராமன் ஏன் காட்டிற்குப் போக வேண்டும் என்றாள். முடிவில் தந்தை சொல் காப்பதும் போல் தாய் சொல் காப்பதும் அவன் கடமை என்றும் அதனால் அவன் காட்டிற்குச் செல்வதை அனுமதிக்க முடியாது , அவனைப் பிரிந்து தான் உயிர் வாழ முடியாதுஎன்றும் கூறினாள். 

கௌசல்யை சொன்னதைக் கேட்ட லக்ஷ்மணன் கோபத்தினால் துடித்தான் . கைகேயியின் அரசரை சிறை செய்து எதிர்ப்பவரை எல்லாம் வென்று ராமனுக்கு பட்டாபிஷேகம் செய்வதாகக் கூறினான். அவனை ராமன் அன்புடன் அணைத்துப் பின் வருமாறு பேசலானான். இதில் கூறப்பட்டது வேதாந்தத்தின் சாராம்சம். இதையே விரிவாக உத்தரகாண்டத்தில் ராமகீதை எனப்படுவதில் காணலாம் . 

ராமன் கூறியது, 
"இந்த சுகபோகங்கள் மேகமண்டலத்தில் தோன்றுகின்ற மின்னலைப் போன்றவை. ஆயுள் என்பது பழுக்கக் காய்ந்த இரும்புத் துண்டில் விழுந்த நீர்த்துளையைப் போன்றது.

பாம்பின் வாயில் அகப்பட்ட ஒரு தவளை எதிறேயுள்ல பூச்சியைப் பிடிக்க விரும்புவது போல காலமாகிய சர்ப்பத்தின் பிடியில் சிக்கியுள்ள மனிதன் அழியும் தன்மை கொண்ட இந்த உலக போகங்களில் ஆசை வைக்கிறான். 
தாயும் தந்தையும் மனைவி மக்களும் நதியின் ப்ரவாகத்தில் மிதந்து வந்து ஒன்று சேர்ந்து பின்னர் பிரியும் கட்டைகளைப் போன்றவர்கள். 

நான் தேகமே என்று நினைப்பது அறியாமை. நான் ஆத்மாவே என்று உணர்வதே ஞானமாகும். கோபம் என்பது மனிதனின் கொடிய விரோ தியாகும். அது தர்ம நாசத்தை விளைவித்து பிதா, சகோதரன் , நண்பன் என்று கூட நினைக்காமல் அழிக்கத் தூண்டும். காமம் க்ரோதம் இவையே நரகத்திற்கு போகும் வழி. சந்தோஷமே நந்தனவனம்  
.
ஆகவே நீ நான் கூறியதை மனதில் கொண்டு சுக துக்கங்களை சமமாக பாவிக்கும் மனதுடன் கடமைகளைச்செய்து கர்ம பந்தத்தில் இருந்து விடுபடுவாயாக,."

பிறகு ராமன் அன்னையையும் வருந்த வேண்டாம் என்று கூறி மேற்கூறியதை நினைவில் கொண்டு தான் திரும்பி வருவதை எதிர்பார்த்து காட்டிற்குச் செல்ல அனுமதிக்கும்படி வேண்டினான்.கௌசல்யையும் எ;ல்லாம் விதிப்படி நடக்கும் என்று தேறி அவனை எல்லா தேவதைகளும் காப்பாற்றட்டும் என்று வாழ்த்தி விடை கொடுத்தாள். லக்ஷ்மணனும் மனம் தேறி தன்னையும் காட்டிற்கு உடன் அழைத்துச்செல்ல பிரார்த்தித்தான். ராமன் அதற்கிணங்கி அவனை புறப்படத் தயாராகும்படி பணித்தான்.பிறகு சீதையைக் காணப் புறப்பட்டான்.

ஸீதை ராமன் அரசனுக்குரிய மரியாதைகள் எதுவும் இல்லாமல் அவன் வந்திருப்பதைக் குறித்து ஆச்சரியம் அடைந்தாள். நடந்ததைக் கேட்டதும் தானும் உடன் வருவதாகக் கூறினாள். ராமன் கூறிய காட்டில் வசிப்பதில் உள்ள கஷ்டங்களை எல்லாம் பொருட்படுத்தாமல் ராமன் துணை இருக்க பயம் ஏது என்று கூறி தர்மம் அறிந்த ராமன் தர்ம பத்தினியை விட்டுச்செல்வது தர்மமா என்று வினவினாள்.

வால்மீகி ராமாயணத்தில் கூறிய படியே இதிலும் சீதையின் வாக்குவாதம் அமைந்துள்ளதானாலும் வால்மீகியில் சீதை புருஷவடிவு கொண்ட ஒரு ஸ்த்ரீயையா என் தந்தை மருமகனாகக் கொண்டார் என்று கோபத்துடன் கேட்கிறாள். இதில் சீதை கூறுவது வித்தியாசமாக உள்ளது .அவள் கூறியதாவது, 

அன்யத் கிம்சித் ப்ரவக்ஷ்யாமி ஸ்ருத்வா மாம் நய கானனம் 
ராமாயணானி பஹுச: ஸ்ருதான் பஹுபி: த்விஜை: 
ஸீதாம் வினா வனம் கத: கிம் க்வசித் வத 
"அனேக ராமாயணங்கள் அறிஞர்களால் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. அதில் எங்காவது ராமன் சீதை இல்லாமல் வனம் சென்றிருக்கிறானா ?"
இதைக் கேட்டதும் ராமன் புன்முறுவலுடன் அவளைத் தயாராகும்படி கூறி அவளுடனும் லக்ஷ்மணனுடனும் தந்தையைக் காண புறப்பட்டான்