Uddhava gita - hamsaakhyaanam in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam  

உத்தவகீதை - ஹம்சாக்யானம் 1

இந்த பிரசங்கத்தின் முடிவில் பகவான் ஹம்ச ரூபத்தில் பிரம்மாவிற்கும் ரிஷிகளுக்கும் உபதேசம் செய்ததைப்பற்றிச் சொல்வதால் இது ஹம்ஸாக்யானம் என்று கூறப்படுகிறது.

பகவான் கூறினார். 
என் பக்தன் ஸ்வதர்மத்தையும் வர்ணாச்ரம தர்மத்தையும் பற்றற்ற மனத்துடன் அனுஷ்டிக்கவேண்டும், காம்ய கர்மங்களை விட்டுவிட்டு யம நியமங்களை கைக்கொண்டு, என்னை அறிந்தவனான குருவை என் வடிவாக உபாசிக்க வேண்டும்.

பக்தனுக்குரிய லக்ஷணங்கள் யாவை?

1. கர்வம், பொறாமை , அகந்தை அசூயை இவை இல்லாதவன். 
2. திடமான அன்புள்ளவன்
3. அவசரம் இல்லாதவன் ( அதாவது பொறுமை மிக்கவன் )
4. உண்மையை அறிவதில் ஆர்வமுள்ளவன்
5. வீண் பேச்சில்லாதவன் 
6. மனைவி மக்கள் நிலம் உற்றார் உடைமை இவற்றில் பற்றில்லாதவன்.
7. தன்னலம் கருதாது பிறர் நலம் கருதுபவன் 
இந்த குணாதிசயங்களோடு குருவை உபாசிப்பவன்.

ஆசார்யரும் சீடனும் இரு அரணிக்கட்டைக்கு ஒப்பானவர்கள். குரு என்பவர் கீழ்க்கட்டையாகவும் சீடன் மேல்கட்டையாகவும் உபதேசம் என்பது அவ்விரண்டுக்கும் நடுவில் உள்ள கட்டையாகிறது. ஞானம் அதிலிருந்து உண்டாகும் அக்னிக்கு ஒப்பானது.

'ஆசார்ய பூர்வரூபம் அந்தேவாஸ்யுத்தரரூபம் வித்யா ஸந்தி ப்ரவசந் ஸந்தாநம் இத்யதிவித்யம்' – தைத்திரீய உபநிஷத்

ஆச்சார்யர் பூர்வரூபம், தொடங்க வேண்டும் -சிஷ்யன் உத்தர ரூபம், விடாமல் சொன்னதை கேட்டு இருக்க வேண்டும் –
ஸந்தி-தொடர்பு வித்யை . சிஷ்ய கத ஞானம் –ஸந்தானம் சேர்த்து வைப்பது.

இதைத்தான் அரணிக்கட்டை உருவகம் தெரிவிக்கிறது. அரணிக்கட்டையில் இருந்து நெருப்பு உண்டாக்குவதற்கு மேலே ஒரு கட்டை, கீழே ஒரு கட்டை வைத்து நடுவில் ஒரு கட்டையை வைத்து அதை அழுத்துவார்கள்.அப்போது அதிலிருந்து நெருப்பு உண்டாகும்.

அந்த ஞானாக்னியானது குணங்களின் விளைவான மாயையை எரிக்கிறது. அதோடு இந்த பிரபஞ்சத்தைப் பற்றிய அஞ்ஞானமும் எரிபொருள் இல்லாததால் அணையும் நெருப்பைப்போல் அவிந்துவிடுகிறது.

ஞானம் ஏற்படும் முன்பும் இந்த உலக சுகங்கள் நிலையற்றவை , மரணம் என்பது விலக்க முடியாதது என்று ஒருவன் அறிவானாகில், எல்லா விதமான இன்பங்களும் பலிபீடத்தில் இருக்கும் பசுவின் கழுத்தில் போடப்பட்ட மாலை போன்றவையே என்பதை உணர்வான்.

வேதகர்மாவினால் அடையக்கூடிய ஸ்வர்க்கம் முதலானவையும் பயனற்றவையே. எந்தவித சுகத்தை அங்கு அனுபவித்தாலும் புண்ணியபலன் தீர்ந்த பிறகு மறுபடி பிறந்துதான் ஆகவேண்டும்.தேவர்களும் பிரம்மாவும் கூட தாற்காலிகம் ஆனவர்களே . அவர்களுக்கும் ஆயுள் முடிவு என்பதுண்டு.

இந்த்ரியங்கள் கர்மங்களை செய்கின்றன. அவைகளைத்தூண்டுவது முக்குணங்கள். குணத்துடன் கூடிய ஜீவன் கர்மபலன்களை அனுபவிக்கிறான். குணங்களின் ஏற்றத்தாழ்வினால் ஆத்மா வேறு தான் வேறு என்ற எண்ணம் உண்டாகிறது. அது இருக்கும் வரை விடுதலை என்பதில்லை.

இப்போது உத்தவர் கேட்கிறார். 
ஆத்மாவுக்கு தேகத்தின் கர்மங்களில் பற்றில்லாத போது எப்படி குணங்களால் கட்டுப்படுகிறது?

(இங்கு கீதையில் அர்ஜுனன் கேட்ட அதே சந்தேகம் உத்தவருக்கும் ஏற்படுகிறது. )

கதம் வர்த்தேத விஹரேத் கைர்வா ஞாயேத லக்ஷணை:
கிம் புஞ்ஜீதோத விஸ்ருஜேத் சயிதாஸீத யாதி வா

கட்டுப்படாதவன் எப்படி இருப்பான்? எப்படி இன்புறுவான்? எந்த அடையாளங்களால் அவனை அறியலாம்? எதை அனுபவிப்பான் ? எதை விடுவான்? எவ்விதம் படுப்பான்? எவ்விதம் உட்காருவான்?எவ்விதம் செல்வான்?

கட்டுப்பட்டவனும் விடுபட்டவனும் ஒருவனேதானா? தயவு கூர்ந்து பதிலளிக்க வேண்டுகிறேன்.

இது அப்படியே கீதையின் ச்லோகமான,
ஸ்திதப்ரக்ஞஸ்ய காபாஷா ஸமாதிஸ்தஸ்ய கேசவ 
ஸ்திததீ: கிம் ப்ரபாஷேத ஸமாஸீத வ்ரஜேத கிம் (ப.கீ. 2.54)
என்பதன் மறு பதிப்பு.

அர்ஜுனன் ஸ்திதப்ரக்ஞன் அதாவது பிரம்மத்தை உணர்ந்தவன் எப்படிப்பட்டவன்,எவ்வாறு பேசுவான், எவ்வாறு இருப்பான் எவ்வாறு செல்வான் என்று கேட்கிறான்.

இது மேலெழுந்தவாரியாகப் பார்த்தால் அர்த்தமற்றதாகத் தோன்றும். பிரம்மஞானியும் உடலில் உள்ளவரையில் நம்மைப்போலத்தான் வாயால் பேசுவான், இருப்பான், படுப்பான் செல்வான் என்று பதில் கூறத் தோன்றும்

ஆனால் இதன் பொருள் என்னவென்றால்,
ஸ்திதப்ரக்ஞன் உலக விஷயங்களில் நம்மைப்போல நாட்டமில்லாதவனாதலால் எதை பற்றி பேசுவான்? எங்கே வசிப்பான்? ஜனங்கள் நடுவிலா அல்லது ஆளரவமற்ற இடத்திலா ? அவன் வாழ்க்கை எப்படி இருக்கும்?

இதைத்தான் உத்தவரும் கேட்கிறார். அதாவது ஒரு பிரம்மஞானியை எவ்வாறு கண்டறிவது என்பதுதான் சம்சயம்.

இதற்கு பகவான் என்ன பதில் சொல்கிறார் என்பது அடுத்த பதிவில்.,