Mukunda mala

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

முகுந்த மாலை – குல சேகராழ்வார்

குலசேகரர் சேரநாட்டு அரசர். அவர் சிறந்த பக்தர் . அவர் ஸ்ரீரங்கம் போகவேண்டும் என்றும் எல்லோரும் தயாராக வேண்டும் என்றும் தன் மக்களிடம் சொல்லிக்கொண்டே இருப்பாராம். ஆனால் அரசாங்கக் காரியம் தடை செய்ததனால் அவரால் போக முடியவில்லை.

இதில் அவர் திருநாளைப்போவார் எனப்படும் நந்தனாரை ஒத்து இருந்தார். நந்தனாரின் எஜமானர் அனுமதி மறுத்ததைப்போல் இவருக்கு அரசன் என்னும் கடமை மறுத்தது. பந்தம் என்பது அரசனாயினும் அடிமையாயினும் ஒன்றுதானே ? பகவானே திருவுள்ளம் கொண்டாலொழிய அவன் தரிசனம் கிடைக்காதல்லவா?

இவரால் இயற்றப்பட்ட முகுந்தமாலை மிகவும் அழகானதும் எளிதானதும் ஆகும்.முகுந்தமாலை ஒரு பக்திமாலை. இந்தத் தேனை வண்டுகளாக மாறி அனுபவிப்போம்.

1.ஸ்ரீவல்லபேதி வரதேதி தயாபரேதி
பக்தப்ரியேதி பவலுண்டன கோவிதேதி 
நாதேதி நாகசயநேதி ஜகந்நிவாசேதி
ஆலாபினம் பிரதி பதம் குரு மே முகுந்த

முகுந்தா, என்னை ஒவ்வொரு அடி வைக்கும்போதும் (பிரதிபதம்) திருமகளின் நாயகனே ( ஸ்ரீவல்லப) , வரதனே , தயை உள்ளவனே , பக்தர்களிடம் ப்ரியமானவனே , சம்சாரத்தை நீக்குவதில் சமர்த்தனே( பவ லுண்டன கோவித) , சேஷ சயனத்தில் பள்ளி கொண்ட நாதனே ( நாத, நாகசயன), உலகமெல்லாம் வ்யாபித்தவனே ( ஜகந்நிவாஸ) , என்று கூறுபவனாகச் செய்.

அவன் நாமத்தை உரைக்கவும் அவன் அருள் வேண்டும்.' பஹூனாம் ஜன்மனாம் அந்தே ஞானவான் மாம் ப்ரபத்யதே ,' பல ஜன்மங்களுக்குப் பிறகே ஞானம் அடைந்தவன் என்னை அடைகிறான் ,என்று பகவான் கீதையில் கூறியுள்ளபடி, அவனிடம் பக்தி வருவதற்கே பல ஜன்மம் எடுத்தாக வேண்டும். அதனால்தான் அவன் நாமங்களை எப்போதும் கூறிக்கொண்டிருப்பதற்கு அவன் அருளை யாசிக்கிறார். குலசேகரர்

.இதில் கூறப்பட்ட நாமங்களுக்கு விசேஷ அர்த்தங்கள் இருக்கின்றன.

1. ஸ்ரீ வல்லபன் – சௌபாக்கியம் மட்டுமன்றி அவன் அருளைப் பெறவும் தாயாரின் தயை வேண்டும். அவள் புருஷகாரபூதையாக இருப்பதால்.

2. வரதன்- அதனால் அவன் கேட்ட வரத்தைக் கொடுக்கும் வரதனாகிறான்.,

3. தயாபரன், 4.பக்தப்ரியன்- பக்தப்ரியனாக இருப்பதனால் தயாபரன்.

5. நாதன்- லோகநாதனாக இருப்பதால்,

6. பவலுண்டன கோவிதன்- பவம் என்றால் சம்சாரம். அதை அழிப்பதில் (லுண்டனம்) வல்லவன் ( கோவிதன்)

7. நாகசயனன்-ஆயிரம் தலை கொண்ட ஆதிசேஷன் மேல் படுத்திருக்கிறான். அதாவது ஆயிரம் எண்ணங்கள் கொண்ட மனத்தில் அவன் இடம் கொண்டால் அது ஆதிசேஷனைப்போல் அவனுக்கு அடங்கி 'சென்றால் குடையாம், இருந்தால் சிங்காசனமாம் , நின்றால் மரவடியாம்"( பொய்கை ஆழ்வார்- முதல் திருவந்தாதி) , என்று ஆகி விடுகிறது. அதுதான் குலசேகரர் கேட்பது ,

அதாவது எப்போதும் மனம் அவன் நாமங்களையே நினைப்பது, நாவு அவன் நாமங்களையே சொல்வது என்பதாகும்.

8.ஜகந்நிவாஸன்- சர்வவ்யாபியாகவும் சர்வாந்தர்யாமியாகவும் உள்ளவன்.
கடைசியில் முகுந்தன் என்கிறார், முக்திம் ததாதி இதி முகுந்த: முக்தியளிப்பவன். 
அது சரி. ஏன் எப்போதும் அவன் நாமங்களைக் கூறவேண்டும் ? இதற்கு பதில் அடுத்த பதிவில்.