Mukunda mala part 2 in tamil

Courtesy:Smt.Dr.Saroja Ramanujam

முகுந்தமாலை -2

ஏன் அவனுடைய நாமங்களை எப்போதும் சொல்லிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும்? .ஏனென்றால் எப்போதும் அவனை நினைத்துக்கொண்டே இருந்தால்தான் அந்திம ஸ்மரணை வரும்.

ஆயினும் தீவிரபக்தனுக்கு அவன் எண்ணம் , செயல் எல்லாமே பகவானைப் பற்றியே இருப்பதால் கவலை இல்லை. வராஹ புராணத்தில் பகவான் கூறியுள்ளபடி அவனுடைய அந்திம காலத்தில் அவன் ஸ்மரணை அற்று இருந்தாலும் பகவான் அவனை நினைக்கிறார் அவனை கடைத்தேற்றுகிறார்.

கடைசி காலத்தில் அஜாமிளன் செய்தது போல நாராயண நாமத்தைக் கூறினாலே போதுமானது என்பது நாம மகிமையைக் காட்டுவதற்காக சொல்லப்பட்டதே அன்று அது உண்மை அல்ல.

ஒழுக்கமுள்ள ப்ராமணனாக இருந்தவன் அஜாமிளன். நடுவில் கெட்டலைந்ததனால் ஒழுக்கம் குலைந்தாலும் செய்த புண்ணியத்தின் பயனாக கடைசியில் நல்ல புத்தியைப் பெற்றான். அவன கண்டது கனவு போல அவன் கண்ணிலிருந்து மறைந்தவுடன், தன் பாப நடத்தைக்காக பச்ச்சாதாபம் கொண்டு பகவத் கைங்கர்யத்தில் ஈடுபட்டு நற்கதி அடைந்தான். அவனுக்கு ஏற்பட்ட அனுபவமான விஷ்ணு-யம தூதர்களின் சம்வாதம் அவனுக்கு நற்புத்தி வருவதற்காக நடந்த மாயத் தோற்றம்.

பகவான் கீதையில் 'அபி சேத் ஸுதுராசாரோ பஜதே மாம் அனன்ய பாக் , ஸாதுரேவ ஸ மந்தவ்ய: ,' "ஒருவன் எவ்வளவு பாபியானாலும் என்னை முழு மனதுடன் பூஜித்தானேயாகில் அவன் சாதுக்களுள் ஒருவனாக எண்ணப்படுவான்," என்று கூறியுள்ளபடி, அஜாமிளன் பாவியானாலும் பூர்வஜன்ம புண்ய வசத்தால் கடைசியில் நற்புத்தியை அடைந்தான். இது எல்லோராலும் அடையக்கூடியதன்று.

ஒரு மனிதன் பூர்வஜன்ம புண்ணியமோ இந்த ஜன்ம நற்செயலோ இன்றி மனம்போனபடி வாழ்ந்து வந்தான் . அவனிடம் அவன் மரணத்தருவாயில் ஒரு நல்லவர் வந்து இப்போதாவது பகவந்நாமத்தைக் கூறு என்றார். அவன் அதற்கு உடன்படவில்லை.

அப்போது அந்த நண்பர் நாராயணன் என்று பெயருள்ள அவனுடைய கடைசிப் பிள்ளையை கொண்டுவந்து , இதோ இவன் யார் என்று கேட்டார் . அதற்கு அந்த மனிதன் இவன் என் கடைசிப் பிள்ளை என்று சொல்கையில் அவன் உயிர் பிரிந்தது. அதனால் மரணத்தருவாயில் பகவானை நினைக்க அவன் அருள் வேண்டும். அதற்கு வாழ்நாள் பூராவும் அவனை நினைத்தல் மூலமே அது சாத்தியம்.