Anasooya is like mother - Thirukkoloor penpillai rahasyam

🪷🌼🌸🌺🌹🐚☀️👣🙏🏻 *மார்கழி மாத சிறப்பு பதிவு*

*திருக்கோளூர் பெண் பிள்ளை ரகசியம்*

*இரகசியம் 7*.

"*தாய்கோலம் செய்தேனோ* *அனுசூயைப் போலே*"

அனுசூயா என்றால் "பொறாமையற்றவள்" 

என்று பொருள்.

மந்தாகினி நதிக்கரையோரம் சித்திரகூடத்திலொரு பகுதியில் மகரிஷி அத்ரியும் அவரது பத்தினி அனசூயையும் வாழ்ந்தனர்.

அயோத்தியிலிருந்து புறப்பட்ட சீதாராமனும் லட்சுமணனும் சித்திரகூடத்தின் வடக்கு பகுதியில் குடிலமைத்து தங்கியிருந்த பொழுதுதான் பரதன் அவர்களை தேடி வருகிறான்.

எவ்வளவோ சொல்லியும் இராமனின் முடிவினை மாற்றமுடியாமல் அவனது பாதுகைகளை பெற்றுக்கொண்டு செல்கிறான், பரதன்.

இப்பொழுது அனைவருக்கும் தெரிந்து விட்டது அவர்களது குடில் இருக்குமிடம்.

பரதனைப்போல அயோத்தி மக்களும் இங்கே வந்துவிடுவனரோ என்ற கவலையில் மூவரும் அங்கிருந்து தண்டகாரண்யத்திற்கு புறப்படுகின்றனர்.

சித்திரக்கூடத்தின் தெற்கே போகும் வழியில், அத்ரி மஹரிஷியின் ஆஸ்ரமத்தை அடைகின்றனர்.

அவர்களை முதலில் வரவேற்ற முனிவர், "மஹரிஷியின் பத்தினி பெரும் பதிவிரதை.

ஒருமுறை பஞ்சம் வந்த பொழுது இங்கே காய்கறிகளை பயிரிட்டும் அந்த கங்கையை கொண்டுவந்தும் மக்களை காத்தவர் அவர்.

உங்கள் தாயைப்போல அவரை வணங்குங்கள்!" என்று, அவர்களிடம் அனசூயையை அறிமுகப்படுத்தினார்.

பின், இராமன் அத்ரி முனிவரோடும் சீதை அனசூயையோடும் உரையாடுகின்றனர்.

பொறாமையின் சாயலே இல்லாமல் அனசூயை,

"சீதா, உனது திருக்கல்யாணம் மிதிலையில் நடந்ததாமே, என்னிடம் கூட சொல்லவில்லை?

எத்தனை நாட்கள் நடந்தது?

யார் யார் எல்லாம் வந்திருந்தனர்?" என பலவாறு கேட்டார்.

அவரது அனைத்து கேள்விகளுக்கும் சீதை சந்தோசமாக பதிலளித்தாள்.

சீதையின் வாயிலாக அனைத்தையும் கேட்டறிந்தபின் அனசூயை, "இவ்வளவு நடந்திருக்கிறதே!

உன் தந்தை ஒவ்வொரு அங்கத்திற்கும் தங்கத்தாலே உன்னை அலங்கரிக்க வல்லவர்.

அப்படி வாழவேண்டிய நீ, இப்படி வனத்திற்கு வந்துவிட்டாயே?

உன்னை பாராட்ட வார்த்தைகள் இல்லை அம்மா.

கணவரது துன்ப காலத்தின் நீயும் பங்கு கொள்ளவேண்டும் என எண்ணியிருக்கிறாயே?

இருந்தாலும் பரவாயில்லை. நான் உனக்கு அலங்காரம் செய்கிறேன்" என வனத்திலுள்ள மலர்களை பறித்து வந்தார்.

வனத்தில் கிடைக்கும் கிளைகள், விதைகள், காய்கள் கொண்டு தயாரிக்கப்பட்ட அணிகலன்களை சேர்த்தார்;

பருத்தியால் நெய்யப்பட்ட ஆடைகளை எடுத்து வைத்தார்.

அவை அனைத்தையும் சீதையின் கையில் வைத்து, "இதை நீ அணிந்துக்கொள்.

இவைகளை உடுத்தினால், நீ நீராடவேண்டிய அவசியமும் ஏற்படாது.

மணம், வர்ணம், அழகு மாறாமல் அவ்வாறே இருக்கும்.

கவலைக் கொள்ளாதே, சீதா! பதினான்கு ஆண்டுகள் நீ இங்கு முனிவர்களோடு தங்கி பலவற்றை அறிந்து கொள்ளவிருக்கிறாய்.

வனவாசம் முடிந்து அயோத்திக்கு திரும்பி 'ஓஹோ' வென்று வாழப்போகிறாய்.

இராமனின் சொற்களை கேட்டு நடந்து கொள்.

உனது தர்மம் உன்னை என்றும் கைவிடாது.

எல்லா நலனும் பெறுவாய், மகளே!" என்றார்.

தான் பறித்த மலர்களை தானே சீதையின் தலையில் வைத்து அவளை அலங்காரம் செய்தார்.

சீதையை வனத்தின் ராணியைப்போல் அலங்காரம் செய்து, திருஷ்டி சுற்றினார்.

பின் மாலையில், "இனியவளே, அந்தி சாயவிருக்கிறது. நீ உன் கணவனுடன் இருக்கவேண்டிய சமயம்" என சீதையை வழியனுப்புகிறார்.

தன் தாய் சுனைனாவை விழுந்து வணங்குவது போல அவரை வணங்கி இராமனிடம் திரும்புகிறாள், சீதை.

அனசூயையின் அன்பான உபசரிப்பையெல்லாம் கேட்டு இராமன் ஆனந்தம் கொள்கிறான்.

அன்றைய இரவை அவர்கள் ஆஷ்ரமத்திலேயே கழிக்கின்றனர்.

"யாரோ ஒருவளுக்கு தாயைப்போல பணிவிடை செய்ய முடியவிலையே, அசூயையை விட்டுவிட்டு ஒரு தாயைப்போல அன்பை செலுத்த முடியவில்லையே, அனசூயையைப் போல 'தேவிக்கு' அன்பு காட்டமுடியவில்லையே. ஆதலால், நான் ஏன் இங்கு இருக்க வேண்டும்?" என்கிறாள் அப்பெண்பிள்ளை.

*ரகசியம் தொடரும்*

*🪷தாமரை🪷*