Ramayana part 2

🚩ராமாயணம்

   (பாலகாண்டம்)

          பகுதி-(2)

      (நாட்டு வளம்)

இதில் நாம் தெரிந்தது கொள்ள வேண்டிய விஷயம் என்னவென்றால் கோசல  நாட்டில் லஷ்மி தேவியை யாரும் அழைக்க மாட்டார்கள் அப்படி ஒரு செல்வ செழிப்பான ஊர்  என்று  கவிச்சக்கரவர்த்தி மிகவும் அழகாக கவிதையில் சொல்லிருப்பார்..!

    

மழை வளம் கரந்தால் நாட்டின் வளம் மறைந்து விடும். கோசல நாட்டில் பருவ மழை தவறாது பெய்தது. வெள்ளிப் பனிமலை மீது உலவிய கரிய மேகங்கள் அள்ளிப் பொழிந்த மழைநீர் வெள்ளமாகப் பெருக் கெடுத்தது; அது சரயூநதியாகப் பாய்ந்தது. மலைபடு பொருள்களாகிய மணியும், பொன்னும், முத்தும், சந்தனமும், அகிலும், தேக்கும் அவ்வெள்ளம் அடித்து வர அலைபடு பொருள்கள் ஆயின. வணிக மக்களைப்போல அந்நதி இப் பொருள்களை வாரி அடித்துக் கொண்டு வந்தது. நீள்நதி அந்த மலையின் உச்சியையும் அகலத்தை யும் தழுவி வந்ததால் அது கணிகை மகளை ஒத்திருந்தது. அலைக் கரத்தில் மலைப் பொருள்களை ஏந்தி வந்து அடி வாரத்தில் குவித்தது.

 

சரயூநதி, குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்னும் ஐவகை நிலங்களில் பாய்ந்தது; அந்நாட்டை வளப்படுத்தியது. மலைக் கற்களிடையே தோன்றி வெள்ளம், கானாறாய்ப் பெருகிப் பாய்ந்து குளம், குட்டை, ஏரி, கால்வாய்களில் பரவி, வயல்களையும் சோலைகளையும், பசுமையுறச் செய்தது. மூலப் பொருள் ஒன்று எனினும் ஞாலம் அதைப் பல்வேறு பெயர்களைக் கொண்டு அழைக்கிறது. அதேபோல் கடல் நீர், மேகம், மழை, அருவி, வெள்ளம், வாய்க்கால், ஏரி, குளம், ஆறு, தடாகம் என்னும் பல வடிவங்களைக் கொண்டு விளங்கியது.

 

கல்வியும் செல்வமும்..!

ஏட்டையும் தொடுவது தீமை என்று கூறி, நாட்டைக் கெடுத்தவர்கள் அக்காலத்தில் இல்லை. பெண் கல்வி நாட்டு முன்னேற்றத்திற்கு நலம் விளைவிக்கும் என்பதை நன்கு உணர்ந்திருந்தனர். பொருட் செல்வம் இயற்கை தருவது; கல்வி மானுடர் தேடிப் பெறுவது. செல்வக் குடியிற் பிறந்த செல்வியர் கல்வி கற்றுக் கவின் பெற்றுச் சிறப்பு அடைந்தனர். கலைமகளும், திருமகளும் அவர்களை அடைந்து கொலுவீற்றிருந்தனர். கற்ற இப்பெண்களால் உற்ற நல் அறங்கள் சீரும் சிறப்பும் பெற்றுத் திகழ்ந்தன. இவர்கள் வறியவர்க்கு இல்லை என்னாமல் வாரி வழங்கினர்; விருந்தினர் வந்தால் விழைந்து வரவேற்றனர்; இன்முகம் காட்டி நல்லுரை பேசி உணவும் உறையுளும் தந்து சிறப்புச் செய்தனர். மாதரார்தம் செயலால் மாட்சி மிக்க அறங்கள் தழைத்து ஓங்கின.

 

அன்ன சத்திரங்கள் ஆயிரக்கணக்கில் செயல் பட்டன. அங்கே சோறு வடித்த கஞ்சி ஆறு போலப்பெருகியது. அது கால்வாய்களாகக் கிளைத்துச் சோலைகளிலும், வயல் நிலங்களிலும் பாய்ந்து வளம் பெருக்கியது; தேர் ஒடுவதால் தெருக்களில் துகள் கிளம்பியது. யானையின் மதநீர்பட்டு அது தெருவினைச் சேறு ஆக்கியது; அதில் யானைகள் வழுக்கி விழுந்தன. மகளிர் குழை எறிந்து கோழி எறியும் செல்வ வாழ்க்கையைப் பெற்றிருந்தனர். சிறுமியர் சிற்றில் இழைத்துச் சிறுசோறு சமைத்தனர். முத்துகளை அவர்கள் சிறுசோறாக அமைத்தனர்; அம் முத்துகளை இளம் விளையாட்டுச் சிறுவர்கள் தம் காலில் இடறிச் சிதைத்தனர். அவை அவர்கள் திரட்டி எடுத்துப் போடும் குப்பைகளாகக் குவிந்து கிடந்தன; அவை ஒளி செய்தன.

 

தண்டலை மயில்கள் ஆடத்

    தாமரை விளக்கம் தாங்கக்

கொண்டல்கள் முழவின் ஏங்கக்

    குவளை கண் விழித்து நோக்கத்

தணெ்டிரை எழினி காட்டத்

    தேம் பிழி மகர யாழின்

வண்டுகள் இனிது பாட மருதம்

    வீற்றிருக்கும் மாதோ!

 

 

மருத நிலத்துச் சோலைகளில் மயில்கள் தோகை விரித்து ஆடின; குயில்கள் கூவின; தாமரை முகைகள் விளக்குகள்போல் ஒளி வீசின; முகில்கள் இடித்து முழவாக் ஒலி செய்தன; நீர் அலைகள் அழகிய திரைச்சீலைகள் ஆயின. குவளைகள் கண்விழித்து நோக்கின. இவ்வாறு மருத நிலம், நாட்டிய அரங்காகப் பொலிவு பெற்று அழகு செய்தது. அன்னப் பறவைகள் தாமரை மலர்களை அடைந்து துயில் கொண்டன; தம் அருகே தம் இளங்குஞ்சுகளை உறங்கச் செய்தன.

 

நீர் இடை உறங்கும் சங்கு;

    நிழல் இடை உறங்கும் மேதி;

தார் இடை உறங்கும் வண்டு;

    தாமரை உறங்கும் செய்யாள்;

தூர் இடை உறங்கும் ஆமை;

    துறை இடை உறங்கும் இப்பி;

போர் இடை உறங்கும் அன்னம்;

    பொழில் இடை உறங்கும் தோகை.

 

சேற்று நிலத்தில் கால் வைத்த எருமைகள், தம் கொட்டிவில் உள்ள கன்றுகளை நினைத்துக் கொண்டு ஊற்று எனச் சுரந்த பாலை இச் சின்னப் பறவைகள் வாய்வைத்து மடுத்தன. தேரைகள் எனப்படும் பசுமை நிறத் தவளைகள் தாலாட்டுப் பாடின. அவை அதனைக் கேட்டு மயங்கித் துயின்றன. சேற்று நிலத்தில் எருமைகள் பாலைச் சொரிந்ததால் நாற்று நடும் வயல்கள் வளம் காட்டின. நெற்பயிர்கள் செழித்தன.

 

சேல் உண்ட ஒண் கணாரில் திரிகின்ற

    செங்கால் அன்னம்

மால் உண்ட நளினப் பள்ளி வளர்த்திய

    மழலைப் பிள்ளை

கால் உண்ட சேற்று மேதி கன்று உள்ளிக்,

    கனைப்பச் சோர்ந்த

பால் உண்டு துயிலப் பச்சைத் தேரை

    தாலாட்டும் பண்ணை.

 

(அன்   நடையே   பொதுவாக மகளிர் நடைக்கு உவமை கூறப்படும்; இங்கே    எதிர்நிலை   உவமையாக  மகளிர்  போல்  நடை  பயிலும் அன்னம்    என  வந்தது.  அன்னம்  தன்  குஞ்சைத் தாமரை மலர்ப் படுக்கையிலே      கிடத்துகிறது.   அன்னக்குஞ்சு   பால்   அருந்துத் துயில்கிறது.    அதற்குக்   கிடைத்த  பால் எருமை மடியில் இயல்பாகச் சுரந்தது;    சுரந்தமைக்குக்   காரணம் தன் கன்றை எருமை நினைந்தது. கசிந்த  மேதி  கனைத்தது;   கனைத்த ஒலி காரணமாகப் பால் சுரந்தது. பால்  அருந்தி அன்னக் குஞ்சு   துயிலத் தேரை தாலாட்டுப் பாடுகிறது! இதைப்  போல நளினமான கற்பனை, கோசல நாட்டில் எருமை கூடக் கனிந்து கசிந்து வாழ்கிறது! )

 

அரங்குகளில் அரிவையர், ஆடலும் பாடலும் நிகழ்த்தினர். யாழும் குழலும் இணைந்து இசை அரங்குகளில் இனிமை கூட்டின. சதங்கை ஒலிகள், பதங்களுடன் சேர்ந்து, நாட்டிய நங்கையருக்கு நளினம் சேர்த்தன. இசையும் நாட்டியமும் வசையில் கலைச் செல்வங்களாய்க் கவின் செய்தன. காவியக் கதைகளில் தேர்ச்சி மிக்கவர் சொரியும் கவி அமுதம் செவிநுகர் கனிகள் ஆயின..!

தொடரும்..!

கம்பரின் கவிதை மழையில் நகர் வளம்

பற்றி நாளை பார்ப்போம்..!

ஶ்ரீராம ஜெயம்🙏