Sushruta

*இந்தியாவிற்கு தொழில் நுட்பத்தையும் நாகரீகத்தையும் சொல்லித் தந்தது யார்?* 

*நன்றி இழந்தது யார்?* 

ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவிற்கு வராமல் இருந்திருந்தால் ஒருவேளை நாமெல்லாம் இங்கே பலர் சொல்வது போல வெறும் பாம்பாட்டிகளாகவும் அரை நிர்வாண சாமியார்கள் போலவும் இருந்திருப்போமோ?

நம்முடைய இந்த சந்தேகங்களுக்கு முக்கிய காரணம் நம்மைப் பற்றியே நம்மை தாழ்வாக உணரச் செய்த சில அரசியல் சூழ்ச்சிகள் தான். அந்த இடைக்கால அரசியலும் தற்கால அரசியலும் ஆங்கிலேயர் அரசியலும் ஒருபுறமிருக்கட்டும். உண்மையில் அந்த காலத்தில் நாம் தொழில் நுட்பத்தில் எந்த அளவிற்கு வல்லமையோடு இருந்து இருந்தோம் என்பது பற்றி யாராவது யோசித்து இருப்போமா?

இந்திய கலாச்சாரத்தை அறிந்து கொள்ள கிமு 4ம் நூறாண்டிலேயே *பாகியான்* என்ற சீன பயணி வந்து இந்தியாவைப் பற்றி இந்திய தொழில் நுட்பத்தைப் பற்றி கற்றுக் கொண்டு அவர்கள் நாட்டிற்கு சென்று பரப்பினார். அதன் பின் *யுவான் சுவாங்* என்ற சீன பயணி கிபி 7ம் நூறாண்டில் இந்தியாவில் 17 ஆண்டுகள் சுற்றுப்பயணம் செய்து நம்முடைய அனைத்து தொழில்நுட்பங்களையும் கற்று சீனாவிற்கு சென்று பரப்பினார்கள். இந்தியாவிலிருந்து சென்ற *போதிதர்மர்* தான் இன்று வரை அவர்கள் *தாமோ மாஸ்டர்* என்ற பெயரில் மருத்துவத்திற்கும் தற்காப்புக் கலைக்கு ஒரு இறை ஸ்தானத்தில் வைத்து வணங்குகிறார்கள்.  ஏழாம் அறிவு என்ற திரைப்படம் வரும் வரை நமக்கெல்லாம் அப்படி ஒரு மனிதர் இருந்தார் என்பதே தெரியாது. ஏனென்றால் நிழலுலக திரையில் வரும் வெறும் கூத்தாடி பிம்பங்களை நமது கதாநாயகர்கள். 

ஐரோப்பிய நாடுகளில் ஒருவரை ஒருவர் தொடர்புகொள்ள ஒலி வடிவில் கூட மொழி எதுவும் இல்லாத காட்டுமிராண்டியாக இருந்த நிலையிலேயே நமது இந்தியாவில் *நாளந்தா பல்கலைக்கழகம்* இருந்தது. 

ஏறத்தாழ ஒன்றன் பின் ஒன்றாக ஒவ்வொரு கலையையும் நாம் இழந்த நிலையிலும் இன்று ஓரளவுக்கு தப்பி நிற்பது மருத்துவ தொழில் நுட்பம் மட்டுமே. அதிலும் இப்போது நம்மிடம் மிஞ்சி நிற்பது ஒரு சதவீதத்திற்கும் கீழ் தான். அந்த ஒரு சதவீதத்திலும் எழுத்து வடிவில் இருப்பதை புரிந்து கொள்வதே அதிலும் ஒரு சதவிகிதம் தான். 

அவை அனைத்தும் *சித்த ஆயுர்வேத யுனானி* முறைகளில் *தமிழிலும் சமஸ்கிருத மொழியிலும்* எழுதப்பட்டவை. இங்கே இந்த இரு மொழிகளையும் அழித்தாலே பெரும்பான்மையான இந்திய தொன்மை அழிந்துவிடும். நன்றாக கவனித்துப் பாருங்கள் வேறு எந்த மொழி அல்லது அந்த மொழி பேசும் மாநிலத்திலும் இல்லாத அளவிற்கு அழிவின் சக்தி தமிழையும் சமஸ்கிருதத்தையும் நோக்கி இருப்பதன் பின்புல அரசியல் இதுதான். 

நாம் மருத்துவத்தைப் பற்றி பேசும்போது நமது பாரம்பரிய மருத்துவத்திற்கு ஒரு எல்லை உண்டு என்றும் அதுவே அறுவை சிகிச்சை என்று வரும் போது நாம் ஆங்கில மருத்துவத்திற்கு தானே சென்று ஆகவேண்டும் என்ற வாதம் பலரால் வைக்கப்படுகிறது.

*யார் சொன்னது அறுவை சிகிச்சையை அறிமுகம் செய்தது ஆங்கிலேயர்கள் என்று?*

--------------------

*சுஸ்ருதர்*

--------------------

இந்தப் பெயரைப் பற்றி நீங்கள் இணையதளம் சென்று பாருங்கள் நமது இந்தியப் பாரம்பரிய மருத்துவத்தின் வலிமை என்னவென்று உங்களுக்கு புரியும். 

*யார் இந்த சுஷ்ருதர்?*

சுஸ்ருதர் *கி.மு 800* ஆம் ஆண்டில் வாரணாசி நகரில் வாழ்ந்த ஆயுர்வேத மருத்துவ முனிவர். இவர் தான் *அறுவை சிகிச்சையின் தந்தை*. இவர் அறுவை சிகிச்சையில் பல அற்புதங்கள் நிகழ்த்தி வந்த காலகட்டமான கி.மு 800ல் ஏறத்தாழ இந்தியா தவிர வேறு எந்த நாட்டிலும் மருத்துவம் என்றால் என்னவென்றே தெரியாது. பல நாடுகளில் அந்தக் காலகட்டத்தில் விலங்குகளுக்கு இணையாக ஒரு காட்டுமிராண்டி போல் வாழ்ந்த மனிதர் கூட்டம் தான் இருந்தது. 

சுஸ்ருதர் அறுவை சிகிச்சை பற்றி சமஸ்கிருத மொழியில் எழுதிய மருத்துவ நூலின் பெயர் *சுஸ்ருத சம்ஹிதை.* 184 அத்தியாயங்கள் கொண்ட இந்த நூலில் 1120 நோய்களுக்கு மருத்துவமும் 700 மூலிகை செடிகள் பற்றிய விபரங்களும் நமது உடலின் ஒவ்வொரு பாகங்களையும் அதன் செயல்பாடுகள் பற்றியும் உள்ள விளக்கங்களும் 600க்கும் மேற்பட்ட அறுவை சிகிச்சை முறைகள் மற்றும் அதற்கான கருவிகள் ஆகியவற்றைப் பற்றியும் தெளிவான விளக்கங்களோடு அதில் இருக்கும். 

அவர் செய்த மருத்துவம் ஆயுர்வேதத்தையும், ஜோதிடத்தையும் அடிப்படையாக கொண்டது. அவர் செய்த அறுவை சிகிச்சைகள் ஜோதிடத்தின் மூலம் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் தனிப்பட்ட கால நேர நிர்ணயம் செய்யப்பட்டு அந்த காலகட்டத்தில் தான் அவருக்கான அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டது. 

இன்று நவீன மருத்துவர்கள் கடைசி கட்டமாக மட்டுமே கை வைக்கும் மூளை நரம்பியல் தொடர்பான அறுவை சிகிச்சை அதுவும் இப்போது 10 சதவிகிதம் கூட வெற்றி பெறாத அறுவை சிகிச்சையை அவர் அந்த காலத்திலேயே கபாலத்தைத் திறந்து 100% வெற்றிகரமாக செய்தார். 

உடலின் குறிப்பிட்ட பகுதியை மட்டும் உணர்வுப் செயலிழப்பு செய்யது அறுவை சிகிச்சைகள் செய்யப்பட்டன. அதாவது எந்த வேதிப்பொருளும் இல்லாமல் முழு அனஸ்தீசியாவிலிருந்து லோக்கல் அனஸ்தீசியா வரை வெறும் *தொடு வர்மம்* மட்டும் கொண்டு செய்யப்பட்டது. சில அறுவை சிகிச்சைக்கு மரத்துப் போக *சம்மோஹினி* என்ற மருந்தை சுஷ்ருதர் பயன்படுத்தியுள்ளார். அறுவை முடிந்த பின் நோயாளியை பழைய நிலைக்குக் கொண்டுவர *சஞ்சீவினி* என்ற மருந்தை அவர் பயன்படுத்தியுள்ளார். நோயாளியின் பத்தியம், ஆரோக்கியமான வாழ்க்கைக்குத் தேவையான உணவுக் கட்டுப்பாடு, தினசரி உடற்பயிற்சியின் தேவை, உடல் தூய்மை ஆகியவற்றையும் அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார். 

நவீனத்தில் புதுமையாக கொல்லப்படுவதாக கூறப்படும் *பிளாஸ்டிக் சர்ஜரி* எனும் தோல் மீது அழகூட்டும் அறுவை சிகிச்சைக்கு கூட இவர் தான் தந்தை. குறிப்பாக போர்க்களத்தில் வெட்டுப்பட்ட மூக்கின் மீது உடலின் வேறொரு பகுதியிலிருந்து வெட்டியெடுக்கப்பட்ட தோலைத் தைத்து அறுபட்ட மூக்கை மறுசீரமைத்துள்ளார். ஆயுதங்களால் நேரிடும் ரத்தக் காயம், அமிலக் காயம், ரசாயனக் காயம், தீக்காயம் உள்ளிட்ட போர்க்களக் காயங்களின் வகைகளை நன்கு அறிந்திருந்த சுஷ்ருதர், அவற்றுக்கான தையல், கட்டுகள், சிகிச்சை முறைகளை விரிவாக விளக்கியுள்ளார். *கண்புரை அறுவைச் சிகிச்சை (Catract Surgery)* கூட இவர் அறிமுகம் செய்தது தான்.

சுஸ்ருதர் ஆயுர்வேத மருத்துவம் குறித்து சமஸ்கிரதத்தில் *சுஸ்ருத சம்ஹிதை* என்ற நூலை எழுதியுள்ளார். 184 அத்தியாயங்களை கொண்ட இந்த நூல் 1120 நோய்கள் பற்றியும் 700க்கும் மேற்பட்ட மூலிகைச்செடிகள் பற்றியும் 600க்கும் மேற்பட்ட அறுவை சிகிச்சைகள் பற்றியும் விளக்கம் கொடுத்துள்ளார். இவருடைய நூலில் உடலின் வெவ்வேறு உறுப்புகள் அமைப்பு செயல்பாடு போன்ற அனைத்தும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதைத்தவிர அவர் அறுவை சிகிச்சைக்கு பயன்படுத்திய கருவிகளை பற்றியும் அதில் விளக்கம் கொடுத்துள்ளார்.

சுஸ்ருத சம்ஹிதை இரு பகுதிகளைக் கொண்டது.

I. பூர்வ தந்திரம்

II. உத்திர தந்திரம் 

I. பூர்வதந்திரத்திலே ஐந்து பிரிவுகள் உள்ளன. 

1. சீத்திரஸ்தானம்

2. நிதானஸ்தானம்

3. சரீரஸ்தானம்

4. கல்பஸ்தானம்

5. சிகிச்சாஸ்தானம்

II. உத்தர தந்திரத்தில் மூன்று பகுதிகள் உள்ளன.

1. ஸலக்கியம்

2. பூத வித்தியா

3. கமார பிருத்தியம்

சரி சுஸ்ருதர் இவர்தான் முதல் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் மற்றும் அது தொடர்பான நூல் எழுதியவர் என்று நினைத்தால் அதற்கு முன்பு எழுதப்பட்ட ஒரு நூல் உண்டு அது *ஸல்லிய தந்திரம்.*  இந்த நூல் சுஸ்ருத சம்ஹிதை நூலின் மூல நூலாக கூறப்படுகிறது. இதன் காலகட்டத்தை கணிக்க முடியவில்லை. இது ஏறத்தாழ 6000 வருடங்களுக்கு முந்தையதாக இருக்கலாம் என்று கூறப்படுகிறது.

இந்த சல்லிய தந்திரம் மற்றும் சுஸ்ருத சம்ஹிதை இந்த இரண்டு நூல்களுக்கும் இடையேயான உறவை எளிய முறையில் சொல்வதானால் சல்லிய தந்திரம் திருக்குறள் என்று வைத்துக் கொண்டால் சுஸ்ருத சம்ஹிதை அதன் ஒரு பாடலை மட்டும் விளக்கம் சொல்லும் ஒரு கோனார் தமிழ் உரை போன்றது. அப்படியானால் சல்லிய தந்திரத்தின் பிரம்மாண்டத்தை சிறிது யோசித்துப் பாருங்கள். இந்த இரண்டு நூல்களுக்கும் இடையேயான இடைவெளி ஏறத்தாழ 35 நூற்றாண்டுகள். இதற்கு இடையில் உருவாக்கப்பட்ட எத்தனை பொக்கிஷங்களை நாம் இழந்தோம் என்பது இறைவனுக்கே வெளிச்சம்.

சுஸ்ருதர் *விசுவாமித்திரரின் மகன்* என்றும் சொல்வார்கள். சிலர் அந்த சல்லிய தந்திர மூல நூலை எழுதியது விசுவாமித்திரர் என்றும் கூறுவார்கள். அந்த காலத்தில் குருவை தந்தை ஸ்தானத்தில் வைத்து மதிப்பளித்த காரணத்தினால் விஸ்வாமித்திரரை தந்தை என்று தவறாக வாய்மொழியாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது என்றும் சிலர் சொல்வார்கள். எதுவாக இருந்தாலும் விசுவாமித்திரரின் மகனாகவோ அல்லது மாணவனாகவும் இருந்தவர் தான் சுஸ்ருதர். அவரைப் போல் விஸ்வாமித்திரருக்கு எட்டு மகன் அல்லது மாணவர்கள் இருந்துள்ளனர். அதில் மிகவும் பிரபலமாக இருந்தது தான் சுஸ்ருதர். இவரைத் தவிர *திவோதாசன்* என்பவரும் அந்த எட்டு பேரில் ஓரளவுக்கு அறியப்பட்டவர். திவோதாசன், *ஸ்தாபதி* என்று சொல்லப் பாடும் கோவில் கட்டுமானத்துறையில் பிரசித்தி பெற்றவர். அவர் தான் தன்னுடைய இறுதிக் காலத்தில் காசியில் சிவாலயத்தை ஸ்தாபித்து *(காசி விஸ்வநாதர் ஆலயம்)* முறைப்படி நித்திய நைமித்தியங்களை நடத்தி வந்தார் என்று கூறப்படுகிறது. 

ஏறத்தாழ கடந்த பத்து நூற்றாண்டுகளில் நடந்த முகலாயர் ஆங்கிலேயர் ஆகியோரின் ஆக்கிரமிப்புக் காரணமாக நாம் ஏறத்தாழ 99.9% இழந்துவிட்டோம். இப்போது மிஞ்சி நிற்பது கூட பிரம்மாண்டமாக தான் உள்ளது அதிலிருந்து கூட நாம் நம்மால் முடிந்ததை மீட்டெடுக்க முடியும். 

ஆங்கிலேயரின் கடைசி காலத்தில் கூட நமது ஆயுர்வேதத்தை பிரம்மாண்டமாக தான் அவர்கள் பார்த்தார்கள். விடுதலைக்கு முன்பான இந்தியாவில், டெல்லியில் ஓர் பனிக்காலத்தில் அந்த ஆயுர்வேத வைத்தியரைக் காண பெருங்கூட்டம் விடிகாலையில் வரிசையில் நிற்கும் விந்தை ஆங்கிலேயர்களுக்கு விளங்கவில்லை. அவ்வைத்தியர் நாடி பிடித்து நோயறிவதில் பெரும் விற்பன்னர் என பெயர் பெற்றவர். அது எப்படி சாத்தியம் என வினவிக்கொண்ட அவர்கள், அவரை சோதிக்க முடிவு செய்தார்கள். எங்களிடம் ஒரு நோயாளி இருக்கிறார்,ஆனால் அவர் எவரையும் காண மாட்டார், அறையை விட்டு வெளியே வா மாட்டார், அவருடைய நோயை நீங்கள் கண்டறிய  வேண்டும் என்றார்கள். வைத்தியர் இச்சவாலை ஒப்புக்கொண்டார். மெல்லிய கம்பியை அந்நோயாளியின் மணிக்கட்டு நரம்பையொட்டி கட்டி மறுமுனையை என்னிடம் அளியுங்கள் என்றார். மூடிய வீட்டின் உள்ளறையில் இருந்து நீண்ட கம்பியை அனைவரும் பார்க்க வாயிலில் அமர்ந்துக்கொண்டு வைத்தியர் அக்கம்பியின் அதிர்வுகளின் ஊடாக நாடியை நோக்கினார். பெரும் கூட்டம் அவருடைய சொற்களுக்காக காத்திருந்தது. நாடியை நோக்கிவிட்டு, நமுட்டு சிரிப்புடன் ஒன்றுமில்லை மூன்று வேளை புல் கொடுங்கள், கஞ்சித்தண்ணி வையுங்கள், உங்கள் நோயாளி நலமாகவே உள்ளார் என்று கூறிவிட்டு எழுந்து சென்றார். மூடிய கதவுக்கு அப்பால் ஒரு பசுமாடு நின்றிருந்தது. ஆங்கிலேயர்கள் வெட்கி தலைகுனிந்தனர்.

இங்கே நான் சுசுருதர் பற்றி அவருடைய ஆயுர்வேதம் பற்றியும் மட்டுமே குறிப்பிட்டுள்ளேன். நமது சித்த வைத்தியத்தில் *அகத்தியரில்* ஆரம்பித்து *திருமூலர்* வரை சொல்வது என்பது சமுத்திரத்தை கை கொண்டு அளப்பது போன்றது. சித்த வைத்தியம் *ரசவாதம்* முதல் *நவபாஷாணம்* வரை எண்ணிலடங்காத அற்புதங்கள் கொண்டது. 

சித்தா யுனானி ஆயுர்வேதம் அனைத்திற்கும் அடிப்படையில் ஒரு மெல்லிய நூலில் நூலிழை போல் பின்னப்பட்டிருக்கும் ஒரு விஷயம் என்னவென்றால் நமது பாரம்பரிய ஆன்மிகம் மட்டுமே. ஏறத்தாழ அனைத்து கலைகளையும் ஒன்றோடு ஒன்று தொடர்பு கொண்டே இருக்கும். அவை அனைத்தும் இறை வழிபாட்டு தலங்களையும் அதன் அடிப்படை வருமானத்தை கொண்டுமே நடத்தப்பட்டவை.

நமது பாரம்பரிய சனா தன தர்ம வழிபாட்டுத் தலங்களை அழித்தால் நமது அனைத்து பாரம்பரியமும் அழிந்துவிடும். வெளிநாட்டு வியாபாரத்தை நம் தேசத்திற்குள் நுழைக்க வேண்டும் என்றால் அவர்கள் முதலில் செய்ய வேண்டியது நமது இறை நம்பிக்கையை சிதைத்து வழிபாட்டுத் தலங்களை அனைத்தையும் தரைமட்டமாக்கினால் மட்டுமே முடியும். 

*அந்த அரசியல் தான் தற்போது நடந்து கொண்டிருக்கிறது.*  

கட்டுரை வடிவமைப்பு,

*P. A. குற்றால ராஜன்*