Rama remembers his bhaktas -Sanskrit story

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

देवर्षिनारदः एकदा श्रीरामस्य समीपम् गतवान्।रामस्य पुरतः एका महती लेखनपुस्तिका आसीत्। नारदेन पृष्टं,"कीदृशी लेखनपुस्तिकैषा?" श्रीरामः प्रत्यवदत्,"अस्यां मम भक्तानां नामानि सन्ति।" रामस्य अनुज्ञां स्वीकृत्य नारदेन पुस्तिकोद्घाट्य दृष्टम्। 

अहो आश्चर्यम्!!तत्र श्रीमारुतेः नाम नासीत्।तथापि नारदस्य नाम तु तत्र आसीत् एव।

नारदः एतत् नर्मजनकं भावयन् श्रीमारुतेः समीपं गत्वा अवदत्,"भवान् स्वात्मानं रामभक्तं कथयति।तथापि भवतः नाम श्रीरामस्य समीपे स्थितायां रामभक्तानाम् आवल्यां नास्त्येव।"

श्रीमारुतेः बहु आश्चर्यं जातम्। किञ्चित् विचिन्त्य सः उक्तवान्," श्रीरामस्य समीपे एका लघ्वी लेखनपुस्तिका अस्ति।तां तु सः नित्यं स्वस्य समीपे रक्षति।तस्यां तु मम नाम स्यादेव।"

नारदमुनिः सत्वरं रामं प्रत्यागत्य तं लघुलेखनपुस्तिकाविषये अपृच्छत्। श्रीरामः अवदत्,"कः भवन्तम् एतत् उक्तवान्?" "श्रीमारुतिः", इत्येतत् नारदवचनं श्रुत्वा रामः अवदत्,"आम्। तादृशीं एकां लघुलेखनपुस्तिकाम् अहं सर्वदा मम समीपं रक्षामि।" 

नारदमुनिना तद्दर्शयितुं प्रार्थनायां कृतायां श्रीरामेण सा दर्शिता।तत्र सर्वप्रथमं नाम आसीत् श्रीमारुतेः!!

नारदेन भक्तानाम् आवलिद्वयस्थापनस्य प्रयोजने पृष्टे श्रीरामेण कथितम्," बृहत्यां लेखनपुस्तिकायां तेषां भक्तानां नामानि सन्ति ये मम नाम सततं कीर्तयन्ति। लघुलेखनपुस्तिकायां तु तेषां जनानां येषां नामानि स्वयम् अहं सर्वदा कीर्तयामि।"

*अतः'अहं एनं महान्तं पुरुषं जानामि' इत्येतस्मात् 'सः महान् पुरुषः मां जानाति' इत्येतत् अधिकं महत्त्वपूर्णम् अस्ति।*

🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩🚩