Salt merchant - Periyavaa

🙏�😇Experiences with Maha Periyava: The story of the uppu kuravan (the salt merchant)

A great dukham, an unbearable shokam (grief) befell me. I could not go to have darshan of Sri Maha Periyava for four months.

Sri Maha Periyava sent word for me. Two or three big officials came and took me to him.

It was ten at night….Solitude….. Only the glow of an akal vilakku (earthern lamp)…..

"...Nipunau", said Periyava slowly, "Sollu (tell me)."

"Tava hi charanaveva nipunau... the fourth shloka in the Soundarya Lahari... 
Tvad-anyah panibhyam..."

Periyava said slowly, "Only Ambal is the adaikkalam (shelter) for everyone. She knows it …….what to give, how, and when..."

Silence…..

"SambaMurthy, do you know about the sandai (shandy, a mobile market)?"

"I know. Many vendors bring various goods and sell them. The sandai is held on a specific day of the week in every village. They travel under a schedule of 'this place today, somewhere else tomorrow'."

"Have you heard about the uppu kuravan (a salt merchant)?"

"Yes. They earn their living usually by selling salt in the sandais."

"Yes, one such uppu kuravan had immense bhakti in Kamakshi...

"Once, when he finished his work in a sandai and was on his way to the next village, he came near a forest region. Some thieves were watching this man, carrying his salt bags on a donkey. "Dei (hey), this man will sell his salt tomorrow, carry money and go through this way. We should seize his earnings at that time..." they made a plan. Furthermore, do you know about the firecrackers they burst?..."

"In temples, during the days of utsava (festivals), they would prepare firecrackers with cracker-explosive mixture, hardening it and inserting a wick. When the edge of the wick got lit by fire, the spark would slowly traverse through and reach the explosive content which would then burst with a loud noise."

"Yes, what the thieves had planned was, if they burst a firecracker, the donkey would get upset and run in confusion. The uppu kuravan would scream in fear, faint and fall down. Then, they could seize the money from his lap...

"On that day, when the uppu kuravan spread his ware in the sandai, it rained heavily and all the salt melted away. He suffered losses and mental anguish. He scolded Kamakshi with whatever words which came to his mind. His anger was also that he had to return home without any money. Turning back, he travelled through the forest region. When they sighted him, the thieves lit their firecrackers. The spark travelled through the wick up to the pipe that held the explosive mixture. When they were happy that it was going to burst, it did not burst! When they investigated the reason, they found that the explosive mixture was thoroughly wet in the rain that had showered in the morning! So it did not light up. They said at once to the uppu kuravan "Swami has saved you. It is only for your good that it has rained. Go home and worship God".

"The uppu kuravan was dumbfounded. Then what I thought as Ambal doing to me droham (betrayal of trust) was very wrong. He thought, 'Kamakshi, please forgive me. You know what I want, and when. Had it not rained and had I sold the salt and come this way with the earnings, these thieves would have beaten me up. It is my good time that you saved me!'

"Therefore, whatever we get is only Ambal's prasadam. Remaining without asking for anything is the good that we can do for ourselves..."

When Sri Maha Periyava's low toned, leisurely, long talk came to an end, it was two thirty at night.

"The ten tons of iron on my head has been unburdened", I said.

Periyava's starting it with the sandai and ending it with Ambal--though it was for my mental comfort, it suits everyone in a similar state of mind, right?

"Without skipping it, read the Ramayana daily. You will get peace of mind", said Maha Periyava.

The Ramayana Parayana and the peace of mind come together, to this day.

Author:  BrahmaSri Ramakrishna Dikshatar, SriMatham Vidvan, Kanchipuram
Source: Maha Periyaval Darisana Anubhavangal 
Compiled by Jagadguru Sri Maha Periyava - Kanchi Paramacharya
Hara Hara Shankara
Jaya Jaya Shankara🙏�😇

உப்புக்குறவன் தெரியுமோ (sharing message)

(மீள்பதிவு) சொன்னவர்; ப்ரும்மஸ்ரீ ராமகிருஷ்ண தீக்ஷிதர்,காஞ்சிபுரம்.

தொகுப்பாளர்;டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மா

தட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.

வாழ்க்கையில் ஒரு பெரிய துக்கம்-தாங்க முடியாத சோகம்-ஏற்பட்டது, எனக்கு. நாலு மாதங்கள் போல, நான் ஸ்ரீ மகா பெரியவாளைத் தரிசிக்கப் போகவில்லை. பெரியவாள் கூப்பிட்டனுப்பினார். பெரிய உத்தியோகத்திலிருந்த இரண்டு-மூன்று அன்பர்கள் தான் என்னை அழைத்துச் சென்றார்கள்.

இரவு மணி பத்து. தனிமை.பெரிய அகல் விளக்கின் வெளிச்சம்.

மெதுவாகப் பெரியவாள்;"...நிபுணௌ.."என்றார்கள்.
"சொல்லு.." "தவ ஹி சரணாவேவ நிபுணௌ..சௌந்தர்யலஹரியில் நான்காவது சுலோகம். 'த்வதன்யப் பாணிப்யாம்..

" பெரியவாள், மெதுவாக, "எல்லோருக்கும் அடைக்கலம் அம்பாள்தான், அவளுக்குத் தெரியும்-யாருக்கு,எப்படி, எப்போ,என்ன கொடுக்கணும்னு..."

மௌனம்.

"சாம்பமூர்த்தி, சந்தை-ன்னா,உனக்குத் தெரியுமோ?"

"தெரியும். பல வியாபாரிகள், பல சாமான்களைக் கொண்டு வந்து விற்பனை செய்வா. ஒவ்வொரு ஊரிலும், வாரத்தில் ஏதாவது ஒருநாள்,சந்தை. இன்னிக்கு இந்த ஊர்,நாளைக்கு அந்த ஊர் என்று போய்க் கொண்டிருப்பார்கள்.

"உப்புக் குறவன்-னு கேள்விப்பட்டிருக்கியோ?..

" "ஆமாம். பரம்பரையா, சந்தைகளுக்குப் போய் உப்பு வித்துப் பொழைப்பு நடத்தறவா.."

"ஆமாம். அப்படி ஒரு உப்புக் குறவன்." பரம்பரையா, காமாக்ஷியிடத்திலே பக்தியுள்ளவா. ஒரு தடவை, ஒரு சந்தை முடிஞ்சு,அடுத்த ஊருக்குப் போற வழியிலே, காட்டுப் பிரதேசம். இவன் கழுதை மேலே உப்பு மூட்டை ஏத்திண்டு போறதை சில திருடர்கள் பார்த்தா. "டேய் இவன் நாளைக்கு உப்பை வித்துட்டு, பணம்,காசு எடுத்துண்டு இந்த வழியா திரும்பிப் போவான். அப்போ, புடுங்கிக்கலாம்"ன்னு பிளான் பண்ணிண்டா.

"உடனே,-வெடி,வெடிப்பானே, தெரியுமோ,உனக்கு?.."

"கோயில்ல உத்ஸ காலங்களிலே வெடி மருந்து போட்டு, கெட்டிச்சு, நீளமா திரி போட்டு வைப்பா. திரி முனையிலே நெருப்புப் பத்த வெச்சா, அது மெல்ல போய் வெடி மருந்திலே படும். அது, படீர்னு சத்தம் போட்டு வெடிக்கும்.."

"ஆமா..திருடர்கள் என்ன பிளான் பண்ணினான்னா,- வெடி மருந்து போட்டு வெடிச்சா, கழுதை மிரண்டு ஓடும்; உப்புக் குறவன் பயந்து அலறுவான்;மூர்ச்சை போட்டு விழுவான்,அப்போ,அவன் மடியிலேர்ந்து பணத்தை எடுத்துக்கலாம்..."

"அன்னிக்கு, சந்தையிலே உப்புக்குறவன் கடை விரித்ததும், பெரீசா மழை பெய்து,உப்பெல்லாம் கரைஞ்சு போச்சு.அவனுக்கு நஷ்டம்; மனக்கஷ்டம். காமாக்ஷியை, என்னென்னமோ சொல்லித் திட்டினான். காசே இல்லாமே வீட்டுக்குப் போகணுமேன்னு ஆத்திரம் வேற. திரும்பி காட்டு வழியே வந்தான்.

அவனைப் பார்த்துவிட்டு, திரியிலே நெருப்பு வெச்சானகள், திருடர்கள், திரியிலே நெருப்பு பத்திண்டு, மருந்துக்குழாய்வரை போச்சு.இதோ, வெடிக்கப் போறதுன்னு சந்தோஷப்பட்டா. ஆனா, வெடிக்கல்லே! என்ன காரணம்னு கிட்ட வந்து பார்த்தா, காலையிலே பெய்த மழையிலே, வெடி மருந்து நனைஞ்சு போச்சு.தீப்புடிக்கல்லே, உடனே, உப்புக் குறவனைப் பார்த்து !, "சுவாமி உன்னைக் காப்பாத்திடுத்து, உன் நன்மைக்காகத்தான் மழை பெய்திருக்கு, வீட்டுக்குப் போயி, சாமி கும்பிடு"ன்னு சொன்னா.

உப்புக் குறவன் திடுக்கிட்டுப் போனான். 'அப்போ அம்பாள் எனக்கு துரோகம் பண்ணிட்டான்னு நினைச்சது, தப்புத் தானே? காமாக்ஷி என்னை மன்னிச்சுடு. எனக்கு எப்போ, என்ன வேணும்னு உனக்குத் தெரியும். மழை பெய்யாமல், நான் உப்பு வித்துப் பணத்தோட வந்திருந்தா, இந்தத் திருடன்கள் என்னை அடிச்சுப் போட்டிருப்பா,நல்லவேளை,காப்பாத்தினே!.

பெரியவாள்; "அதனாலே, நமக்கு என்ன கிடைச்சாலும்,அது அம்பாள் பிரசாதம்தான். நாம் எதையும் கேட்காமல் இருக்கிறதே, நாம் நமக்குச் செய்து கொள்ளும் நன்மை.."

மகாப் பெரியவாளுடைய, மெல்லிய, தகுந்த இடைவெளிகளோடு கூடிய நீண்ட நேரப் பேச்சு முடிவுக்கு வந்தது, இரவு இரண்டரை. "என் தலைமேலே இருந்த பத்து டன் இரும்பு இறங்கிடுத்து" என்றேன்.

சந்தையில் ஆரம்பித்து, அம்பாளிடம் முடிந்த கதை. என் மன ஆறுதலுக்காகத்தான் என்றாலும், அதே நிலையிலுள்ள எல்லாருக்கும் பொருந்துவது தானே?

பெரியவாள், " நீ, விடாம ராமாயணம் படி, மனச்சாந்தி கிடைக்கும்" என்றார். இன்று வரை ராமாயண பாராயணமும்,மனச்சாந்தியும் இணைபிரியாமல் தொடர்கின்றன.