*சிவாயநம. திருச்சிற்றம்பலம்.
*கோவை.கு.கருப்பசாமி.*
பதியும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
🌺 *ஆசீர்வாதமா???????* 🌺
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
ஒருமுறை விசுவாமித்திரர் கடுமையான தவமிருந்தார்.
உலகத்தோர் இவரின் தவத்தினை வியந்து பாராட்டி, *"இவரல்லவோ பிரம்மரிஷி......"* என்று பாராட்டி விட்டனர்.
இப்பாராட்டினைக் கண்டும் செவிபடக் கேட்டும் மகிழ்ந்திருந்தார்.
ஆனாலும் அவரின் உள் மனதுள் ஆழ்ந்த வருத்தமொன்று இருந்து வந்தது.
ஏனையோர் பாராட்டுகின்றனர்!ஆனால், வசிட்டர் மட்டும் என்னைப் பாராட்டு தருவதில்லையே? வசிட்டரின் வாயால் *பிரம்மரிஷி பட்டம்* பெற்றாலல்லவா? நமக்குப் பெருமை --என்ற கவலைதான் அவர் மனத்துள் ஓயாதிருந்தது.
இருப்பினும் நாமே நேரில் சென்று வசிட்டரை தரிசித்து வணங்குவோம்! -- பதிலுக்கு வசிட்டரும் வணங்கினால், நாம் பிரம்மரிஷி. அதற்கு மாறாக நம்மை வணங்காது ஆசீர்வதித்தால், நாம் பிரம்மரிஷி அல்ல என்பது புலன் என தீர்மானித்துக் கொண்டார்.
உயர்வான நிலையில்லோர் ஒருவரையொருவர் வணங்கினால், அது இருவருக்கும் சமமானவர்களாவர்.
முன்னவர் வணங்கியபோது, எதிர்பட்டோர், முன்னவருக்கு ஆசீர்வதித்து ஆசி கூறினால், முன்னவரான வணங்கிய அவரோ *"நீவிர் இன்னும் பக்குவம் பெற வேண்டும்"* --எனப் பொருள்.
விசுவாமித்திரர் சென்று வசிட்டரை வணங்கிய போது, வசிட்டர் தம் இரு கைகளையும் உயர்த்தி விசுவாமித்திரரை ஆசீர்வதித்தார்.
இதனால் மனம் நொந்து போனார் விசுவாமித்திரர். மீண்டும் உயர்வு பெற மறுபடியும் தவம் துவங்க புறப்பட்டுப் போனார்.
சிறிய காலங்கள் கழிந்தன. விசுவாமித்திரரின் இஷ்ட கடவுள் அவர் முன்னே பிரசன்னமாகி......
"விசுவாமித்திரா!.....நீ ...இப்போது சென்று வசிஷ்டரை வணங்குவாயாக! அவர் பதிலுக்கு அவர் உன்னை வணங்கா விட்டால்,.... *உமது தலை வெடிக்கட்டுமென்று* சாபம் கொடுத்து விடு! என்றது.
உடனடியாக விசுவாமித்திரர் வசிட்டரைச் சென்று வணங்கினார்.
வசிட்டரோ...முன் எப்போதும் போலவே தம்மிரு கரங்களையும் உயர்த்தி தூக்கி ஆசீர்வதித்தார். உடனே தம் இஷ்ட கடவுள் கூறியது போல சாபம் வீசத் தயாரானார்.
ஆனால் என்ன நடந்தது?.......
இஷ்டக் கடவுள் சாபம் கொடுத்துவிடு-என கூறியதைக் கேட்ட விசுவாமித்திரரின் மனம், மீண்டும் தவம் செய்ததின் காரணமாய் அவர் உள்ளமளபூரமாவும் நல்ல எண்ணங்களே நிறைந்திருந்தன.
அப்போதுதான் விசுவாமித்திரரின் மனம் அவரிடமே உணர்த்தின....என்ன பைத்தியக்காரணமாக இருக்க ஒழிந்தோம்??. வசிட்டர் என்னை பிரமரிஷி என்று ஒப்புக் கொள்ளா விட்டால் என்ன?? அவருக்குச் சாபங் கொடுக்க--- பதிலுக்கு அவர் நம்மை சபிக்க நேரிடுமே?? என நினைந்து தயங்கினார்.
நாம் மீண்டும் தவமிருந்ததெல்லாம் பாழே!...என் மனம் கெட்டெண்ணமானதால், வசிட்டருக்கு சாபமளிக்க எண்ணிய என் மனத்தால் என் தவ சக்தியெல்லாம் வீனாகிவிட்டதே.
எல்லா ஜீவராசிகளிலும் ஒரே ஆன்மாதானே குடிகொண்டுள்ளது. அப்படியிருக்கையில் இப்படிப்பட்ட தவறை இனியேனும் நினைதல் கூடாது...' என நினைத்து தலை கவிழ்ந்து திரும்பினார் விசுவாமித்திரர்.
*"முனிவரே நில்லுங்கள்"* குரலொன்று விசுவாமித்திரரின் நடையை தடுத்தி நிறுத்தி திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது.
"நான் உங்களை வணங்க வேண்டாமா.....'? என்றார் வசிட்டர்.
சட்டென்று வசிட்டரை விசுவாமித்திரரைப் பார்க்கவும், வசிட்டர் கைகளை க் கூப்பி வணங்கி, *'பிரம்மஞானம்'* அடைந்த உங்களை வணங்கி, உங்களின் வணக்கைத்தையும் ஏற்றுக் கொள்கிறேன்...' என்று கூறி விசுவாமித்திரரை நெஞ்சாரத் தழுவிக்கொண்டார்.
மனம் மகிழ்ந்து நெகிழ்ந்து போனார் விசுவாமித்திரர். 'முனிவரே... முன்பு உங்களிடம் இருந்த கோபம் முதலான எல்லா தீய குணங்களும் நீங்கி, அனைத்தையும் பிரம்ம மயமாகப் பார்க்கும் தன்மை வந்து விட்டது. ஆக இப்போது நீங்கள் *பிரம்மஞானி, பிரம்ம ரிஷியாகி விட்டீர்கள்...'என்று வாயார பாராட்டினார் வசிஷ்டர்.
நல்குணங்கள் நிலையான உயர்வுக்கு வழிகோலும்; தீய எண்ணங்கள் உயர்வுக்கு வழிகோலுவது போலத் தோன்றினாலும், முடிவில் நம்மை தலைகீழாகப் புரட்டிப் போட்டுவிடும்.
திருச்சிற்றம்பலம்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*அடியார்களுக்குத் தொண்டு செய்யுங்கள், இறைவன் அவர்களுக்குள்ளிருக்கிறான்.*
No comments:
Post a Comment